Zwanger
alle pijlers
27 wk zwanger, controle VK, geen hartje meer!
vrijdag 10 juli 2009 om 08:27
Woensdagavond had ik controle bij de VK, 27 weken zwanger. Was wel wat ongerust omdat ik de laatste dagen wat minder schopjes gevoeld had, maar toen we gingen luisteren hoorde we geen hartje. Ze zei 't gelijk heel direct; "ik denk dat je kindje dood is".
Gelijk naar 't ziekenhuis, en ja dus, mijn kindje is dood!
Gelijk naar 't ziekenhuis, en ja dus, mijn kindje is dood!
donderdag 16 juli 2009 om 12:04
quote:mayls schreef op 16 juli 2009 @ 08:47:
bedankt voor alle lieve woorden, kan even niets zeggen nu.
ik weet niet wat erger is, een dood kindje baren of je eigen kind begraven. dit is in ieder geval de moeilijkste week van m'n leven tot nu toe.
Damn, wat een onwijze rot-gebeurtenis toch. Ik bedoel woorden schieten me tekort, maar wil je wel onwijs veel sterkte en kracht wensen om hier doorheen te komen.
Als ouder v 2 meiden kan ik zeggen dat ik 's nachts laatst bijna schreeuwend wakker werd omdat ik droomde dat mijn oudste overleden was, als die angst, dat gevoel maar een fractie is van wat jij nu doormaakt....heb ik alleen maar respect en medeleven voor je kracht tot nu toe. Ik kan het me nauwelijks voorstellen.
Dat wat je nu aanstaat te komen, zou het ook als een soort heel zwaar, maar krachtig moment zijn om je verdriet om te zetten richting verwerking ?
bedankt voor alle lieve woorden, kan even niets zeggen nu.
ik weet niet wat erger is, een dood kindje baren of je eigen kind begraven. dit is in ieder geval de moeilijkste week van m'n leven tot nu toe.
Damn, wat een onwijze rot-gebeurtenis toch. Ik bedoel woorden schieten me tekort, maar wil je wel onwijs veel sterkte en kracht wensen om hier doorheen te komen.
Als ouder v 2 meiden kan ik zeggen dat ik 's nachts laatst bijna schreeuwend wakker werd omdat ik droomde dat mijn oudste overleden was, als die angst, dat gevoel maar een fractie is van wat jij nu doormaakt....heb ik alleen maar respect en medeleven voor je kracht tot nu toe. Ik kan het me nauwelijks voorstellen.
Dat wat je nu aanstaat te komen, zou het ook als een soort heel zwaar, maar krachtig moment zijn om je verdriet om te zetten richting verwerking ?
donderdag 16 juli 2009 om 12:24
donderdag 16 juli 2009 om 18:17
donderdag 16 juli 2009 om 19:09
wow, ongelofelijk, ik voel me nu zo vreemd rustig van binnen. de begrafenis was fijn, vriendlief heeft zelf het grafje helemaal dichtgeschept. ik ben zo trots op hem!
mientje en ik hebben samen een kort gedichtje opgezegd.
wat nog fijner was, was dat ik hem in het mortuarium nog heb vastgehouden, gekust en geknuffeld, hij leek wel nog kleiner! alleen zo vreselijk dat hij zo koud was. ik had lange mouwen en hij was in een deken gewikkeld en nog voelde ik de kou erdoor heen.
ik lijk nu ook wel een soort van verdoofd. nu alleen nog de kaartjes en dan hoeven we even niets meer! dat is ook wel een heel fijn gevoel.
mientje heeft vandaag voor 't eerst echt gehuild omdat ze 't zo jammer vond dat ze haar broertje nooit meer zal zien.
mientje en ik hebben samen een kort gedichtje opgezegd.
wat nog fijner was, was dat ik hem in het mortuarium nog heb vastgehouden, gekust en geknuffeld, hij leek wel nog kleiner! alleen zo vreselijk dat hij zo koud was. ik had lange mouwen en hij was in een deken gewikkeld en nog voelde ik de kou erdoor heen.
ik lijk nu ook wel een soort van verdoofd. nu alleen nog de kaartjes en dan hoeven we even niets meer! dat is ook wel een heel fijn gevoel.
mientje heeft vandaag voor 't eerst echt gehuild omdat ze 't zo jammer vond dat ze haar broertje nooit meer zal zien.
donderdag 16 juli 2009 om 21:30
Klinkt alsof jullie het helemaal goed gedaan hebben zo, precies zoals jullie het zelf wilden. Fijn dat jullie dat nog konden doen met zijn drietjes voor Zaid.
Heel veel sterkte....
Gaan jullie nog iets moois plaatsen op zijn grafje of hebben jullie daar nog niet over nagedacht?
Heel veel sterkte....
Gaan jullie nog iets moois plaatsen op zijn grafje of hebben jullie daar nog niet over nagedacht?
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 17 juli 2009 om 06:55
ik wil eigenlijk vandaag al terug naar 't graf. eigenlijk gewoon nu al! sterker nog voor m'n gevoel had ik daar wel willen blijven slapen. ik wil er zeker iets heel moois van maken, en daar gaan we vandaag al mee beginnen
ik vond 't gisteren ook wel heel verdrietig om te zien, dat er zoveel niet bijgehouden en anonieme grafjes zijn. zeker omdat je aan de data kan zien dat 't toch nog geen jaar geleden kan zijn.
we willen dit weekend toch nog met vakantie gaan. is eigenlijk gewoon nodig als je met een kind van 4 op een bovenwoning in de stad zit. waren we vorige week nog van plan om of naar de spaanse costa's of naar de griekse eilanden te vertrekken, (met dikke buik) nu zitten we te denken aan berg/heuvelachtig gebied in duitsland, lekker rustig.
aan de ene kant wil ik heel graag gaan, lekker weg van hier, weg uit de buurt, aan de andere kant voelt 't heel slecht, hoe kan ik nou iets leuks gaan doen terwijl ik gisteren m'n kind begraven heb?
ga vandaag de foto's aflaten drukken, die wil ik zeker bij me hebben.
vraag me constant af; wat zou hij leuk gevonden hebben? welke kleuren zou hij mooi gevonden hebben? en wat voor eten zou hij lekker gevonden hebben? hoe zouden z'n ogen eruit zien? en zijn haar? hoe zou hij lachen? ik zal m'n eigen kind gewoon nooit leren kennen!
ik vond 't gisteren ook wel heel verdrietig om te zien, dat er zoveel niet bijgehouden en anonieme grafjes zijn. zeker omdat je aan de data kan zien dat 't toch nog geen jaar geleden kan zijn.
we willen dit weekend toch nog met vakantie gaan. is eigenlijk gewoon nodig als je met een kind van 4 op een bovenwoning in de stad zit. waren we vorige week nog van plan om of naar de spaanse costa's of naar de griekse eilanden te vertrekken, (met dikke buik) nu zitten we te denken aan berg/heuvelachtig gebied in duitsland, lekker rustig.
aan de ene kant wil ik heel graag gaan, lekker weg van hier, weg uit de buurt, aan de andere kant voelt 't heel slecht, hoe kan ik nou iets leuks gaan doen terwijl ik gisteren m'n kind begraven heb?
ga vandaag de foto's aflaten drukken, die wil ik zeker bij me hebben.
vraag me constant af; wat zou hij leuk gevonden hebben? welke kleuren zou hij mooi gevonden hebben? en wat voor eten zou hij lekker gevonden hebben? hoe zouden z'n ogen eruit zien? en zijn haar? hoe zou hij lachen? ik zal m'n eigen kind gewoon nooit leren kennen!
vrijdag 17 juli 2009 om 08:46
Lieve Mayls,
Kan me voorstellen dat jullie nu lekker even tot rust willen komen en niet de drukte op willen zoeken. Maar waar jullie ook voor kiezen ik weet zeker dat Zaid bij jullie is, ook daar. Fijn om wat foto's bij je te hebben dan heb je ook nog een tastbare herinnering.
Ook denk ik dat je op sommige van je vragen, wat hij leuk gevonden zou hebben, nog wel antwoorden krijgt.
Fijn dat Mientje haar verdriet nu ook gaat uiten. Waarschijnlijk krijgt ze meer mee dan je zou denken.. Wel weer extra pittig (om te zien) voor jullie, als ouders.
Om dat verder woorden te kort blijven schieten..
Kan me voorstellen dat jullie nu lekker even tot rust willen komen en niet de drukte op willen zoeken. Maar waar jullie ook voor kiezen ik weet zeker dat Zaid bij jullie is, ook daar. Fijn om wat foto's bij je te hebben dan heb je ook nog een tastbare herinnering.
Ook denk ik dat je op sommige van je vragen, wat hij leuk gevonden zou hebben, nog wel antwoorden krijgt.
Fijn dat Mientje haar verdriet nu ook gaat uiten. Waarschijnlijk krijgt ze meer mee dan je zou denken.. Wel weer extra pittig (om te zien) voor jullie, als ouders.
Om dat verder woorden te kort blijven schieten..
vrijdag 17 juli 2009 om 13:10
Lieve Mayls,
Wat goed dat je er even uit gaat. Ik denk dat het jullie erg goed zal doen. Ik zal inderdaad gewoon lekker de rust op zoeken. Even een verandering van omgeving dat kan echt veel goed doen. Kunnen jullie rustig alle ellende, maar ook mooie herinneringen verwerken.
Wat een goed teken dat je dochtertje haar emoties zo duidelijk toont. Ik denk dat ze inderdaad veel meer van dit alles mee krijgt dan je zal denken. Het is wel erg positief dat ze zich zo duidelijk uit.
Ik vind het wel erg heftig klinken hoor zo kinderbegraafplaats. Wat erg dat sommige grafjes zo snel al verwaarloosd zijn. Lijkt me heel moeilijk om te zien. Heb je vandaag al veel ideetjes opgedaan over hoe je Zaid zijn grafje wilt versieren?
Heel veel sterkte meid!
Liefs Visje
Wat goed dat je er even uit gaat. Ik denk dat het jullie erg goed zal doen. Ik zal inderdaad gewoon lekker de rust op zoeken. Even een verandering van omgeving dat kan echt veel goed doen. Kunnen jullie rustig alle ellende, maar ook mooie herinneringen verwerken.
Wat een goed teken dat je dochtertje haar emoties zo duidelijk toont. Ik denk dat ze inderdaad veel meer van dit alles mee krijgt dan je zal denken. Het is wel erg positief dat ze zich zo duidelijk uit.
Ik vind het wel erg heftig klinken hoor zo kinderbegraafplaats. Wat erg dat sommige grafjes zo snel al verwaarloosd zijn. Lijkt me heel moeilijk om te zien. Heb je vandaag al veel ideetjes opgedaan over hoe je Zaid zijn grafje wilt versieren?
Heel veel sterkte meid!
Liefs Visje
vrijdag 17 juli 2009 om 13:24
we zijn net terug van de begraafplaats. we hebben met witte steentjes een randje om het graf gemaakt. en bij zijn hoofdje staat een beeldje van een wit vogeltje en daarnaast 2 kaarsje en bij zijn voetjes hebben we plantjes gezet. wat is zo'n grafje toch klein, en dan te bedenken dat het mandje nog veel kleiner was, en Zaid dus nog veel kleiner.
ik vond 't wel weer heeel erg verdrietig!
ik vond 't wel weer heeel erg verdrietig!
vrijdag 17 juli 2009 om 14:02
Lieve Mayls,
Wat fijn dat jullie je kleine mannetje gisteren toch nog hebben kunnen zien en vasthouden. Het klinkt als een mooie begrafenis. Ik vind het knap dat je man Zaid's grafje heeft dichtgeschept, dat lijkt me heel moeilijk.
Goed dat je al weer naar zijn grafje hebt kunnen gaan en het mooi hebt kunnen maken! Bizar toch, dit had je twee weken geleden nooit kunnen denken... Ging het een beetje, weer 'gewoon' over straat gaan? Ik vind het trouwens onbegrijpelijk dat er grafjes zijn die verwaarloosd worden, ieder kindje verdient een mooie laatste plek....
Ik wens jullie een fijne vakantie. Met Zaid in jullie hart, maar met je hoofd even in een andere omgeving. Weet dat je altijd en overal verdrietig mag zijn, maar ook mag genieten van blije momenten. Ik hoop dat je foto's mooi zijn geworden.
Veel liefs,
Woei
p.s. mocht je me (ooit) eens willen mailen dan kan dat op vivawoei @ gmail punt com
Wat fijn dat jullie je kleine mannetje gisteren toch nog hebben kunnen zien en vasthouden. Het klinkt als een mooie begrafenis. Ik vind het knap dat je man Zaid's grafje heeft dichtgeschept, dat lijkt me heel moeilijk.
Goed dat je al weer naar zijn grafje hebt kunnen gaan en het mooi hebt kunnen maken! Bizar toch, dit had je twee weken geleden nooit kunnen denken... Ging het een beetje, weer 'gewoon' over straat gaan? Ik vind het trouwens onbegrijpelijk dat er grafjes zijn die verwaarloosd worden, ieder kindje verdient een mooie laatste plek....
Ik wens jullie een fijne vakantie. Met Zaid in jullie hart, maar met je hoofd even in een andere omgeving. Weet dat je altijd en overal verdrietig mag zijn, maar ook mag genieten van blije momenten. Ik hoop dat je foto's mooi zijn geworden.
Veel liefs,
Woei
p.s. mocht je me (ooit) eens willen mailen dan kan dat op vivawoei @ gmail punt com
zaterdag 18 juli 2009 om 04:57
zaterdag 18 juli 2009 om 09:23
Ach meisje, natuurlijk mis je hem
Ik had na de bevalling ook geen zin om naar buiten te gaan, mensen te zien, dingen te ondernemen. Laat staan om op vakantie te gaan. Maar dat is voor iedereen anders. En jij hebt je Mientje die er even tussenuit moet.
Anders blijf je toch lekker dicht bij huis? Dan kun je terug wanneer je wilt, naar het grafje wanneer je wilt. Of misschien Mientje nu al uitbesteden bij moeders van vriendinnetjes, zodat ze er toch even uit is maar dat jullie thuis kunnen blijven?
Ondanks dat je het nut (soms) niet ziet, wel goed voor jezelf blijven zorgen hoor. Je verdient het om verwend te worden!
Liefs, Woei
Ik had na de bevalling ook geen zin om naar buiten te gaan, mensen te zien, dingen te ondernemen. Laat staan om op vakantie te gaan. Maar dat is voor iedereen anders. En jij hebt je Mientje die er even tussenuit moet.
Anders blijf je toch lekker dicht bij huis? Dan kun je terug wanneer je wilt, naar het grafje wanneer je wilt. Of misschien Mientje nu al uitbesteden bij moeders van vriendinnetjes, zodat ze er toch even uit is maar dat jullie thuis kunnen blijven?
Ondanks dat je het nut (soms) niet ziet, wel goed voor jezelf blijven zorgen hoor. Je verdient het om verwend te worden!
Liefs, Woei
zondag 19 juli 2009 om 06:24
hoi mayls,
Moeilijk he alles. Ik vind het echt heel knap hoe je alles verwoord en deelt. Jouw verhaal (en die van riz, arc en woei) doet mij ontzettend veel zeer , omdat het zo herkenbaar is. Ik las dat je dat moeilijk vind dat jouw situatie bij anderen zo'n verdriet geeft, maar meisje voel je daar aub niet rot onder. Je hebt echt genoeg aan jezelf.
Het is aan de ene kant ook fijn om verdriet te delen, zo pijnlijk, maar ook helend. En bedenk dat ieder het op zijn eigen manier verwerkt. En er geen goede of minder goede manier voor is. Riz, arc en woei hebben veel geschreven hier, ik vooral veel meegelezen. Ik begin nu eigenlijk pas te reageren.
Ik wil je graag mijn ervaring geven in de hoop dat je hier wat aan hebt. Je leest veel dat de scherpe randjes van je pijn eraf gaan naarmate de tijd verstrijkt. Dat is gelukkig ook zo, maar het komt bij mij ook regelmatig voor dat het weer heel scherp is. Ik merkte dat dit mij dan heel erg tegenviel. Met mijn verstand weet ik dat rouwen een proces is en dus met golfbewegingen gaat. Maar als ik dan een goede week had, dacht ik: zo het gaat de goede kant op. En als ik dan opeens een hele moeilijke dag had, voelde het voor mij weer als terug bij af. En pas nu (na een half jaar) voelt het niet meer als terug bij af, maar accepteer ik dat het zo bij mij werkt.
Enne woei, wat fijn dat je het weer aandurft zwanger proberen te worden. Jouw blijf ik natuurlijk ook volgen.
Liefs Kesa
Moeilijk he alles. Ik vind het echt heel knap hoe je alles verwoord en deelt. Jouw verhaal (en die van riz, arc en woei) doet mij ontzettend veel zeer , omdat het zo herkenbaar is. Ik las dat je dat moeilijk vind dat jouw situatie bij anderen zo'n verdriet geeft, maar meisje voel je daar aub niet rot onder. Je hebt echt genoeg aan jezelf.
Het is aan de ene kant ook fijn om verdriet te delen, zo pijnlijk, maar ook helend. En bedenk dat ieder het op zijn eigen manier verwerkt. En er geen goede of minder goede manier voor is. Riz, arc en woei hebben veel geschreven hier, ik vooral veel meegelezen. Ik begin nu eigenlijk pas te reageren.
Ik wil je graag mijn ervaring geven in de hoop dat je hier wat aan hebt. Je leest veel dat de scherpe randjes van je pijn eraf gaan naarmate de tijd verstrijkt. Dat is gelukkig ook zo, maar het komt bij mij ook regelmatig voor dat het weer heel scherp is. Ik merkte dat dit mij dan heel erg tegenviel. Met mijn verstand weet ik dat rouwen een proces is en dus met golfbewegingen gaat. Maar als ik dan een goede week had, dacht ik: zo het gaat de goede kant op. En als ik dan opeens een hele moeilijke dag had, voelde het voor mij weer als terug bij af. En pas nu (na een half jaar) voelt het niet meer als terug bij af, maar accepteer ik dat het zo bij mij werkt.
Enne woei, wat fijn dat je het weer aandurft zwanger proberen te worden. Jouw blijf ik natuurlijk ook volgen.
Liefs Kesa
zondag 19 juli 2009 om 15:18
Oh Mayls
Zo herkenbaar wat je schrijft allemaal....t niet naar buiten durven...het je continue beseffen dat je nooit zal weten wat voor kleur ogen je kindje zou hebben, wat voor kleur haar...
T geeft helemaal niet als je je even opsluit in huis....ik ben zelf de eerste anderhalve maand niet naar buiten gegaan in mn eigen dorp, en daarna is er altijd iemand meegegaan. Boodschappen heb ik ergens in een dorp verder gedaan, zodat niemand me kende.
Neem de tijd zolang je wilt...over een tijdje heb je het verhaal zo vaak verteld dat je het er over kunt hebben zonder meteen en heel hard te moeten huilen en dat was voor mij t moment weer een beetje naar buiten te gaan...wel altijd met een goede vriendin of mn moeder de eerste tijd, zodat zij me konden "beschermen" als mensen teveel gingen vragen of het me gewoon zelf te veel werd...achteraf is dat me allemaal erg meegevallen en zijn mensen vooral heel voorzichtig met je en meelevend.
Neem de tijd die je nodig hebt lieve Mayls, echt....het wordt echt minder allemaal, draaglijker.
het gevoel dat je je kindje nooit zult kennen zal altijd blijven, althans, bij mij wel....maar je houdt van hem zoals je hem wel kent en gezien hebt en das ook heel bijzonder. Mn vriend en ik zeggen wel eens tegen elkaar dat we de liefste dochter van de wereld hebben...ze heeft nooit gehuild, nooit iets fout gedaan...een puurder mens als zij is er niet voor mij..vind ik ergens een heel fijn en veilig gevoel.
Nogmaals dikke
Zo herkenbaar wat je schrijft allemaal....t niet naar buiten durven...het je continue beseffen dat je nooit zal weten wat voor kleur ogen je kindje zou hebben, wat voor kleur haar...
T geeft helemaal niet als je je even opsluit in huis....ik ben zelf de eerste anderhalve maand niet naar buiten gegaan in mn eigen dorp, en daarna is er altijd iemand meegegaan. Boodschappen heb ik ergens in een dorp verder gedaan, zodat niemand me kende.
Neem de tijd zolang je wilt...over een tijdje heb je het verhaal zo vaak verteld dat je het er over kunt hebben zonder meteen en heel hard te moeten huilen en dat was voor mij t moment weer een beetje naar buiten te gaan...wel altijd met een goede vriendin of mn moeder de eerste tijd, zodat zij me konden "beschermen" als mensen teveel gingen vragen of het me gewoon zelf te veel werd...achteraf is dat me allemaal erg meegevallen en zijn mensen vooral heel voorzichtig met je en meelevend.
Neem de tijd die je nodig hebt lieve Mayls, echt....het wordt echt minder allemaal, draaglijker.
het gevoel dat je je kindje nooit zult kennen zal altijd blijven, althans, bij mij wel....maar je houdt van hem zoals je hem wel kent en gezien hebt en das ook heel bijzonder. Mn vriend en ik zeggen wel eens tegen elkaar dat we de liefste dochter van de wereld hebben...ze heeft nooit gehuild, nooit iets fout gedaan...een puurder mens als zij is er niet voor mij..vind ik ergens een heel fijn en veilig gevoel.
Nogmaals dikke
maandag 20 juli 2009 om 09:00
lieve woei, kesa en riz. dankjulliewel dat jullie mij nu nog steeds blijven steunen! ondanks dat 't bij jullie de pijn weer sterker naar boven toehaalt.
ik vind alle reacties heel fijn. 't is toch zo prettig om te weten dat je niet de enige bent die zoiets overkomt.
ik ga wel naar buiten, maar niet in m'n eigen buurt. we wonen in de stad, dus genoeg plekken om boodschappen te doen, maar altijd in een andere wijk met de auto, ipv om de hoek op de fiets.
ben tot nu toe elke dag naar 't grafje geweest, wil gewoon zo graag zien dat alles er nog mooi uitziet. realiseer me wel dat er straks dagen zullen komen dat dat niet meer gaat. zeker in wintertijd als de begraafplaats om 16 uur sluit, maar daar wil ik nu nog niet aandenken.
wat mooi gezegd, dat jullie dochter zo puur is riz. zo denken wij er ook over. onschuldig gestorven, nooit iets verkeerds gedaan, dus de mooiste plek in het hiernamaals gekregen. alhoewel ik zelf eigenlijk niet gelovig ben, geloof ik dit nu toch.
ik vind alle reacties heel fijn. 't is toch zo prettig om te weten dat je niet de enige bent die zoiets overkomt.
ik ga wel naar buiten, maar niet in m'n eigen buurt. we wonen in de stad, dus genoeg plekken om boodschappen te doen, maar altijd in een andere wijk met de auto, ipv om de hoek op de fiets.
ben tot nu toe elke dag naar 't grafje geweest, wil gewoon zo graag zien dat alles er nog mooi uitziet. realiseer me wel dat er straks dagen zullen komen dat dat niet meer gaat. zeker in wintertijd als de begraafplaats om 16 uur sluit, maar daar wil ik nu nog niet aandenken.
wat mooi gezegd, dat jullie dochter zo puur is riz. zo denken wij er ook over. onschuldig gestorven, nooit iets verkeerds gedaan, dus de mooiste plek in het hiernamaals gekregen. alhoewel ik zelf eigenlijk niet gelovig ben, geloof ik dit nu toch.
