Zwanger
alle pijlers
27 wk zwanger, controle VK, geen hartje meer!
vrijdag 10 juli 2009 om 08:27
Woensdagavond had ik controle bij de VK, 27 weken zwanger. Was wel wat ongerust omdat ik de laatste dagen wat minder schopjes gevoeld had, maar toen we gingen luisteren hoorde we geen hartje. Ze zei 't gelijk heel direct; "ik denk dat je kindje dood is".
Gelijk naar 't ziekenhuis, en ja dus, mijn kindje is dood!
Gelijk naar 't ziekenhuis, en ja dus, mijn kindje is dood!
woensdag 30 september 2009 om 13:02
Berberis bedankt voor je reactie. Wat fijn dat je nu toch wil reageren, weer iemand die zoiets vreselijks heeft meegemaakt en toch weer iets positiefs kan laten horen.
Zaid is dan wel dood, maar ja, wat is nou precies dood. Is hij dan echt nergens meer? Ik weet zelf niet wat ik geloof. Als je gelooft in de hemel, dan geloof je toch dat z'n ziel nog ergens is, en daar kan ik dan toch wel wat tegen vertellen. Ik vind het zelf niet echt kwalijk en denk ook dat er heel veel meer mensen zijn die tegen een overleden dierbare spreken.
Ja, mijn vriend maakt zich zeker zorgen over dat het bij mij niet overgaat. Mijn vriend heeft zelf jaren geleden zijn broer verloren dus hij kent deze pijn wel, zeg maar. Hij kan nu niet naar het grafje toe gaan, omdat het voor hem het gevoel geeft van het openkrabben van die wond. Hij voelt nu nog teveel verdriet, en hij weet dat hij straks meer liefde voor Zaid zal voelen dan verdriet en dat hij het dan wel kan.
Wij rouwen allebei gewoon heel anders. Ik heb juist de behoefte om naar z'n foto's te kijken, om naar het grafje te gaan, om naar de kleertjes te kijken, en ik hoef daar heus niet iedere keer bij te huilen, ik vind het juist echt fijn. Maar voor m'n vriend zijn deze dingen dus te zwaar, hij kan de confrontatie nu juist niet aan. Hij heeft daar tijd voor nodig.
en kesa, wij blijven zeker verder schrijven! dat is voor mij echt een goede therapie!
Zaid is dan wel dood, maar ja, wat is nou precies dood. Is hij dan echt nergens meer? Ik weet zelf niet wat ik geloof. Als je gelooft in de hemel, dan geloof je toch dat z'n ziel nog ergens is, en daar kan ik dan toch wel wat tegen vertellen. Ik vind het zelf niet echt kwalijk en denk ook dat er heel veel meer mensen zijn die tegen een overleden dierbare spreken.
Ja, mijn vriend maakt zich zeker zorgen over dat het bij mij niet overgaat. Mijn vriend heeft zelf jaren geleden zijn broer verloren dus hij kent deze pijn wel, zeg maar. Hij kan nu niet naar het grafje toe gaan, omdat het voor hem het gevoel geeft van het openkrabben van die wond. Hij voelt nu nog teveel verdriet, en hij weet dat hij straks meer liefde voor Zaid zal voelen dan verdriet en dat hij het dan wel kan.
Wij rouwen allebei gewoon heel anders. Ik heb juist de behoefte om naar z'n foto's te kijken, om naar het grafje te gaan, om naar de kleertjes te kijken, en ik hoef daar heus niet iedere keer bij te huilen, ik vind het juist echt fijn. Maar voor m'n vriend zijn deze dingen dus te zwaar, hij kan de confrontatie nu juist niet aan. Hij heeft daar tijd voor nodig.
en kesa, wij blijven zeker verder schrijven! dat is voor mij echt een goede therapie!
donderdag 1 oktober 2009 om 10:51
Hoi mayls, ik zag een berichtje van jouw in mijn mailbox. Erg lief van je, maar ik ga er niet op in. Is absoluut niets persoonlijks, maar ik zit ook niet op hyves, facebook etc. Ik krijg dan nl het gevoel dat ik verplicht ben om te reageren en dingen bij te houden en dat wil ik niet. Vind nu de vrijblijvendheid fijn. Ik hoop dat ik je niet kwets, want dat is absoluut niet de bedoeling. Liefs Kesa
donderdag 1 oktober 2009 om 14:34
Hey mayls, ben blij met je reactie. Enne ga voorlopig gewoon door hoor met reageren. Maar ik hoop dat er een tijd komt dat we het beide gewoon minder nodig hebben. Want dat betekent dat het goed met ons gaat in die zin dat we het verlies daadwerkelijk een plaatje hebben gegeven. Ik merk dat het overlijden van mijn dochtertje de laatste weken weer erg op de voorgrond staat. Dit komt doordat we aan het nadenken waren over weer zwanger proberen te worden etc.
Ik fietste van de week door ons dorp en toen kwam er een ambulance met sirene langs gereden en ik kromp toen echt in een. Ben nl op die manier in allerijl vervoerd naar Utrecht. Alles kwam toen weer als een film langs en toen besefde ik weer eens hoe heftig het is wat wij hebben meegemaakt.
Wij krijgen straks een loge tot zondagmiddag dus dan ben ik waarschijnlijk niet op dit forum. Dus bij deze alvast een fijn weekend.
Ik fietste van de week door ons dorp en toen kwam er een ambulance met sirene langs gereden en ik kromp toen echt in een. Ben nl op die manier in allerijl vervoerd naar Utrecht. Alles kwam toen weer als een film langs en toen besefde ik weer eens hoe heftig het is wat wij hebben meegemaakt.
Wij krijgen straks een loge tot zondagmiddag dus dan ben ik waarschijnlijk niet op dit forum. Dus bij deze alvast een fijn weekend.
donderdag 1 oktober 2009 om 18:35
nou jij ook fijn weekend dan!
snap dat zoiets ook wel heel heftig kan zijn ineens, zo'n ambulance, lijkt mij ook heel moeilijk.
ik heb het zelf de laatste dagen ook heel moeilijk, viel vanmorgen ook zwaar om te realiseren dat het alweer oktober is, 5 oktober, de datum waarop ik uitgerekend was, is nu nl. wel heel dichtbij.
snap dat zoiets ook wel heel heftig kan zijn ineens, zo'n ambulance, lijkt mij ook heel moeilijk.
ik heb het zelf de laatste dagen ook heel moeilijk, viel vanmorgen ook zwaar om te realiseren dat het alweer oktober is, 5 oktober, de datum waarop ik uitgerekend was, is nu nl. wel heel dichtbij.
maandag 5 oktober 2009 om 10:03
nee _69_, ik ben het grootste gedeelte van de dag alleen.
ben net wel tot half 10 op de school van m'n dochter gebleven, omdat het opening van de kinderboekenweek was, met een toneelstuk. en dochterlief komt tussen de middag thuis eten, en vriendlief werkt maar tot half 3, dus uiteindelijk kom ik de dag nog wel door, en heb ik dus ook nog een reden om er voor te zorgen dat niet de ontbijtspullen aan het einde van de dag nog op tafel staan.
ga er zo even op uit om iets heeeeeeeel lekkers te kopen om mezelf mee te troosten.
ben net wel tot half 10 op de school van m'n dochter gebleven, omdat het opening van de kinderboekenweek was, met een toneelstuk. en dochterlief komt tussen de middag thuis eten, en vriendlief werkt maar tot half 3, dus uiteindelijk kom ik de dag nog wel door, en heb ik dus ook nog een reden om er voor te zorgen dat niet de ontbijtspullen aan het einde van de dag nog op tafel staan.
ga er zo even op uit om iets heeeeeeeel lekkers te kopen om mezelf mee te troosten.
maandag 5 oktober 2009 om 10:42
Malys vandaag mag je iets heeeeeel lekkers voor jezelf kopen, ik hoop dat het je een heel klein beetje troost... Maar je verdriet wegnemen zal het niet. Heel veel sterkte vandaag. Knuffel tussendemiddag je dochter maar stevig en hier is het mooi weer, misschien bij jullie ook, misschien kunnen jullie vanmiddag met z'n drietjes nog even gaan uitwaaien.
er wordt aan je gedacht, ook vandaag...
Caro
er wordt aan je gedacht, ook vandaag...
Caro
Pluk de dag! - In loving memory A.C. ❤
maandag 5 oktober 2009 om 13:37
ik heb niets gekocht behalve een pak melk! opeens was alles niet lekker genoeg........ vreemd he? want ik ben normaal toch echt wel een snoeperd en zoetekauw.
dit is echt een rotdag!
't lijkt haast wel of ik me nu pas realiseer dat Zaid echt dood is....... oh wat mis ik m'n kleine mannetje toch verschrikkelijk!
dit is echt een rotdag!
't lijkt haast wel of ik me nu pas realiseer dat Zaid echt dood is....... oh wat mis ik m'n kleine mannetje toch verschrikkelijk!
dinsdag 6 oktober 2009 om 21:38
ik geloof dat ik me wel zo voel zoals dat hondje op je plaatje kijkt, mamalelie!
ik ben er in 1 ene echt zo klaar mee. voel me echt moe door het verdriet. en ellendig.
heb van het weekend het maatschappelijk werk afgezegd. had er helemaal geen zin meer in. ik moest er pas volgende week woensdag naar toe, maar liep er nu al over te stressen, over wat ik nou weer moest gaan zeggen. ik geloof niet dat dat helemaal de bedoeling is, en sinds ik dat briefje heb geschreven om af te zeggen voel ik me echt een soort opgelucht.
en het is zo vreemd. ben nu voor het eerst 2 dagen achtereen niet naar het grafje geweest, ik kon het ineens niet meer opbrengen. vond het altijd zo'n mooie plek en in ene vind ik het zo ellendig. en voel me nu zo raar dat ik 2 dagen achterelkaar niet geweest ben. 't is een soort opluchting en toch voel ik me schuldig.
voelde me van de week zelfs boos op Zaid, da's helemaal raar. ik had echt zoiets van; hoe kon je nu zomaar dood gaan????
eerlijk gezegd ben er helemaal door in de war!
ik ben er in 1 ene echt zo klaar mee. voel me echt moe door het verdriet. en ellendig.
heb van het weekend het maatschappelijk werk afgezegd. had er helemaal geen zin meer in. ik moest er pas volgende week woensdag naar toe, maar liep er nu al over te stressen, over wat ik nou weer moest gaan zeggen. ik geloof niet dat dat helemaal de bedoeling is, en sinds ik dat briefje heb geschreven om af te zeggen voel ik me echt een soort opgelucht.
en het is zo vreemd. ben nu voor het eerst 2 dagen achtereen niet naar het grafje geweest, ik kon het ineens niet meer opbrengen. vond het altijd zo'n mooie plek en in ene vind ik het zo ellendig. en voel me nu zo raar dat ik 2 dagen achterelkaar niet geweest ben. 't is een soort opluchting en toch voel ik me schuldig.
voelde me van de week zelfs boos op Zaid, da's helemaal raar. ik had echt zoiets van; hoe kon je nu zomaar dood gaan????
eerlijk gezegd ben er helemaal door in de war!
dinsdag 6 oktober 2009 om 22:23
Lieve Mayls,
Maandenlang heb je toegeleefd naar de dag van gisteren en nu is hij voorbij... En je beseft: jouw lieve kindje komt er echt niet.
Hoe kan je hoofd je toch voor de gek houden, de ijdele hoop die je onbewust houdt, dat het vanaf 5 oktober stiekem een nare droom was waaruit je wakker wordt... Maar het is geen droom, het is een ware nachtmerrie.
Naturlijk mag je boos zijn, en verdrietig en verward. 5 Oktober was jouw datum en die van Zaid en nu is hij er niet!!
Je raapt straks jezelf weer bij elkaar en gaat verder, zoals je dat de afgelopen weken ook al gedaan hebt. Het komt goed, ookal komt het niet goed...
Kesa
Liefs, Woei
Maandenlang heb je toegeleefd naar de dag van gisteren en nu is hij voorbij... En je beseft: jouw lieve kindje komt er echt niet.
Hoe kan je hoofd je toch voor de gek houden, de ijdele hoop die je onbewust houdt, dat het vanaf 5 oktober stiekem een nare droom was waaruit je wakker wordt... Maar het is geen droom, het is een ware nachtmerrie.
Naturlijk mag je boos zijn, en verdrietig en verward. 5 Oktober was jouw datum en die van Zaid en nu is hij er niet!!
Je raapt straks jezelf weer bij elkaar en gaat verder, zoals je dat de afgelopen weken ook al gedaan hebt. Het komt goed, ookal komt het niet goed...
Kesa
Liefs, Woei
woensdag 7 oktober 2009 om 09:09
hoi lieve mayls, wat een ellende he. Meid het enige wat je (helaas) kunt doen is al je gevoel laten komen en verder niets. En dat is heel erg moeilijk, want mensen zijn nu eenmaal gewend om altijd iets te doen/te analyseren. Rouwen is gewoon heel moeilijk. Daar komen zoveel gevoelens en gedachtens bij en vaak zijn ze ook nog erg verwarrend. Ik wens je de komende dagen heel veel sterkte toe.
Dikke knuffel kesa
Dikke knuffel kesa
woensdag 7 oktober 2009 om 10:19
lieve woei en kesa, weer bedankt voor jullie lieve woorden.
nu is het ochtend en voel ik me alweer heel anders dan gisteravond.
vanmiddag komt m'n moeder langs. mijn ouders zijn net terug van vakantie, en het lijkt soms wel of m'n moeder graag wil dat het niet goed met me gaat, zodat ze me kan troosten. dan vraagt ze hoe het gaat, en dan zeg ik dat het wel gaat, en dan lijkt 't wel of ze er maar over door wil gaan, alsof ze wil dat ik ga huilen, en dat wil ik dus helemaal niet, ik ga niet meer, huilen waar mientje bij is, tenminste dat probeer ik. en dan zit ik er echt niet op te wachten dat iemand er maar over door gaat waar mientje bij is dan. arghhh
o ja, ik ben trouwens deze maand nog niet zwanger geworden. maar ik geloof dat ik het niet zo erg vind, 't is aan de ene kant jammer en aan de andere kant ook een opluchting, weer zo'n vreemd dubbel gevoel.
nu is het ochtend en voel ik me alweer heel anders dan gisteravond.
vanmiddag komt m'n moeder langs. mijn ouders zijn net terug van vakantie, en het lijkt soms wel of m'n moeder graag wil dat het niet goed met me gaat, zodat ze me kan troosten. dan vraagt ze hoe het gaat, en dan zeg ik dat het wel gaat, en dan lijkt 't wel of ze er maar over door wil gaan, alsof ze wil dat ik ga huilen, en dat wil ik dus helemaal niet, ik ga niet meer, huilen waar mientje bij is, tenminste dat probeer ik. en dan zit ik er echt niet op te wachten dat iemand er maar over door gaat waar mientje bij is dan. arghhh
o ja, ik ben trouwens deze maand nog niet zwanger geworden. maar ik geloof dat ik het niet zo erg vind, 't is aan de ene kant jammer en aan de andere kant ook een opluchting, weer zo'n vreemd dubbel gevoel.
donderdag 8 oktober 2009 om 10:48
Hey mayls, fijn dat je je al beter voelt. Even over je moeder. Ik zou haar gewoon vertellen dat je niet meer wil huilen waar Mientje bij is en dat je het daarom dan niet over Zaid wil hebben. Ik ken je moeder natuurlijk niet, maar het lijkt me sterk dat ze zo doorvraagd zodat ze je kan troosten. Het is voor haar ook moeilijk, zij heeft haar kleinkind verloren en ziet haar dochter intens verdrietig en zij kan niets doen.Het enige is wat ze kan doen is vragen hoe het gaat, zich niet bij de eerste de beste het gaat goed antwoord laat afschepen (omdat ze zoveel van je houdt) en je troosten. En mayls het is ook helemaal niet erg als je daar soms de kriebels van krijgt. Je bent tenslotte ook maar een mens. Kan me voorstellen dat het dubbel is dat je niet zwanger bent. Mag ik vragen hoeveel mnd jullie nou wachten met het weer proberen ivm jullie vakantie?
Ik ben nu begonnen met foliumzuur, ben net ongesteld af en wacht nu nog 1 maand, zodat ik lang genoeg foliumzuur heb geslikt. Normaal vond ik de tijd dan kruipen (bij vorige zwangerschappen), maar nu vliegt de tijd. Maar dat heeft er natuurlijk mee te maken dat ik het gewoon ook heel eng vind. En ben me nu ook steeds aan het voorhouden dat ik dan zwanger kan zijn, maar dat het ook langer kan duren. word soms helemaal simpel van mezelf met al die gedachtens. Is eigenlijk zo zinloos, want je hebt er toch geen invloed op. Nu ik dit typ denk ik: kom geniet van het hier en nu en we zien wel. Goh dit schrijven werkt echt therapeutisch haha. Dus ik ga nu stoppen en ga lekker een stukje met mijn kleine meid fietsen. Groetjes!
Ik ben nu begonnen met foliumzuur, ben net ongesteld af en wacht nu nog 1 maand, zodat ik lang genoeg foliumzuur heb geslikt. Normaal vond ik de tijd dan kruipen (bij vorige zwangerschappen), maar nu vliegt de tijd. Maar dat heeft er natuurlijk mee te maken dat ik het gewoon ook heel eng vind. En ben me nu ook steeds aan het voorhouden dat ik dan zwanger kan zijn, maar dat het ook langer kan duren. word soms helemaal simpel van mezelf met al die gedachtens. Is eigenlijk zo zinloos, want je hebt er toch geen invloed op. Nu ik dit typ denk ik: kom geniet van het hier en nu en we zien wel. Goh dit schrijven werkt echt therapeutisch haha. Dus ik ga nu stoppen en ga lekker een stukje met mijn kleine meid fietsen. Groetjes!
vrijdag 9 oktober 2009 om 13:46
kesa, heb nu weinig tijd voor een uitgebreide reactie, maar toch bedankt voor jouw reactie. wat heerlijk dat sommige mensen zo voor me kunnen relativeren.
ik ga trouwens niet meer wachten met proberen met zwanger te worden, we gaan er gewoon voor, immers, je kan nooit weten wanneer het zal lukken, en dan heeeeel veeeeel liever nog voor het derde jaar achtereen geen vakantie en gewoon een gezond kind erbij
ik ga trouwens niet meer wachten met proberen met zwanger te worden, we gaan er gewoon voor, immers, je kan nooit weten wanneer het zal lukken, en dan heeeeel veeeeel liever nog voor het derde jaar achtereen geen vakantie en gewoon een gezond kind erbij
maandag 12 oktober 2009 om 09:29
Hey mayls, ik zou eerlijk gezegd ook niet kunnen wachten ivm een vakantie. Als je het besluit hebt genomen om weer zwanger proberen te worden, wil je dat eigenlijk zo snel mogelijk, tenminste ik wel haha. Nou is de kans dat we ooit samen zwanger zijn zeker vergroot. Dat zou echt lachen zijn.
Heb weer een druk weekend gehad. Houd ik eigenlijk niet zo van, maar in sept/okt zijn er in de omgeving veel verjaardagen en dingen die 1x per jaar worden gevierd. Ik vind het allemaal leuk, alleen wel erg veel tegelijk.. Maar nou is de rust weer wedergekeerd en ga ik hier eens lekker van genieten.
Heb verder eigenlijk niet veel te vertellen dus dit is een kort berichtje. Groetjes van mij.
Heb weer een druk weekend gehad. Houd ik eigenlijk niet zo van, maar in sept/okt zijn er in de omgeving veel verjaardagen en dingen die 1x per jaar worden gevierd. Ik vind het allemaal leuk, alleen wel erg veel tegelijk.. Maar nou is de rust weer wedergekeerd en ga ik hier eens lekker van genieten.
Heb verder eigenlijk niet veel te vertellen dus dit is een kort berichtje. Groetjes van mij.
dinsdag 13 oktober 2009 om 10:01
hoi kesa,
ja, het zou nu zomaar eens kunnen gebeuren dat we gelijktijdig zwanger zouden zijn. zou ik ook wel erg leuk vinden. maar eerlijk gezegd heb ik er opeens een beetje een hard hoofd in dat het snel gaat lukken. terwijl ik er altijd zoveel zelfvertrouwen in had. ik heb nu opeens zoiets van; oh jee, aanstaande weekend zou het kunnen gebeuren dan.
heb opeens de neiging om te berekenen wanneer de eisprong plaats zou vinden, en dan dat wachten. die tijd tot ik weer ongesteld moet worden lijkt echt een eeuwigheid, terwijl het onder normale omstandigheden altijd heel kort lijkt.
't is trouwens voor m'n vriend, door omstandigheden(corruptie daar) al 10 jaar geleden dat hij voor het laatst in marokko is geweest, en nu hij heeft besloten om het toch weer te proberen volgende zomer omdat een neef gaat trouwen, zou het ook wel erg jammer zijn als we er niet bij waren, maar ons eigen gezin is natuurlijk nog belangrijker.
in de herfstvakantie ga ik niet meer naar m'n schoonzus toe,maar ik denk er nu sterk aan een ticket voor mientje en mezelf te boeken voor die week vakantie in februari.
afgelopen vrijdag is bij ons het grafsteentje geplaatst (meelezers die ook m'n hyves hebben kunnen de foto bekijken)
ik schrok in eerste instantie heel erg, toen ik het bericht vrijdagmiddag op de voicemail hoorde dat het steentje geplaatst was, omdat we er in een brief van de steenhouwer stond dat hij eerst nog contact met ons zou opnemen over de indeling van de steen en waar de steen precies geplaatst zou worden op het grafje. vrijdagmiddag had ik kaartjes voor een circus dus ik kon niet gelijk gaan kijken. dus 's avonds heb vriendlief en mientje opdracht gegeven om toch vooral door te eten, want ik wilde echt gaan kijken.
gelukkig zag het er precies zo uit zoals we het wilden! het is echt heel mooi geworden. helemaal achter staan tussen witte steentjes een wit vogeltje (met een hartje van strijkkralen om z'n nek), 2 witte lantaarntjes en 2 gele kaarsjes.
dan ligt er de steen (ca. 50x50)
dan is er een vrije ruimte, voor de vrije expressie van mientje, bloemetjes, blaadjes, kastanjes etc
en aan het "voeteneinde" staan plantjes.
toen we wegliepen van de begraafplaats moest ik toch weer heel erg huilen, 't was zo vreemd, want nu die steen geplaatst is is er echt niets concreets meer wat we voor Zaid kunnen doen. 't lijkt nu opeens zo klaar. voor dit kind hoeven we niets meer te doen of te regelen. we kunnen 'm alleen zelf nog in onze gedachten houden.
wow, een heel verhaal weer.
tot later, liefs mayls
ja, het zou nu zomaar eens kunnen gebeuren dat we gelijktijdig zwanger zouden zijn. zou ik ook wel erg leuk vinden. maar eerlijk gezegd heb ik er opeens een beetje een hard hoofd in dat het snel gaat lukken. terwijl ik er altijd zoveel zelfvertrouwen in had. ik heb nu opeens zoiets van; oh jee, aanstaande weekend zou het kunnen gebeuren dan.
heb opeens de neiging om te berekenen wanneer de eisprong plaats zou vinden, en dan dat wachten. die tijd tot ik weer ongesteld moet worden lijkt echt een eeuwigheid, terwijl het onder normale omstandigheden altijd heel kort lijkt.
't is trouwens voor m'n vriend, door omstandigheden(corruptie daar) al 10 jaar geleden dat hij voor het laatst in marokko is geweest, en nu hij heeft besloten om het toch weer te proberen volgende zomer omdat een neef gaat trouwen, zou het ook wel erg jammer zijn als we er niet bij waren, maar ons eigen gezin is natuurlijk nog belangrijker.
in de herfstvakantie ga ik niet meer naar m'n schoonzus toe,maar ik denk er nu sterk aan een ticket voor mientje en mezelf te boeken voor die week vakantie in februari.
afgelopen vrijdag is bij ons het grafsteentje geplaatst (meelezers die ook m'n hyves hebben kunnen de foto bekijken)
ik schrok in eerste instantie heel erg, toen ik het bericht vrijdagmiddag op de voicemail hoorde dat het steentje geplaatst was, omdat we er in een brief van de steenhouwer stond dat hij eerst nog contact met ons zou opnemen over de indeling van de steen en waar de steen precies geplaatst zou worden op het grafje. vrijdagmiddag had ik kaartjes voor een circus dus ik kon niet gelijk gaan kijken. dus 's avonds heb vriendlief en mientje opdracht gegeven om toch vooral door te eten, want ik wilde echt gaan kijken.
gelukkig zag het er precies zo uit zoals we het wilden! het is echt heel mooi geworden. helemaal achter staan tussen witte steentjes een wit vogeltje (met een hartje van strijkkralen om z'n nek), 2 witte lantaarntjes en 2 gele kaarsjes.
dan ligt er de steen (ca. 50x50)
dan is er een vrije ruimte, voor de vrije expressie van mientje, bloemetjes, blaadjes, kastanjes etc
en aan het "voeteneinde" staan plantjes.
toen we wegliepen van de begraafplaats moest ik toch weer heel erg huilen, 't was zo vreemd, want nu die steen geplaatst is is er echt niets concreets meer wat we voor Zaid kunnen doen. 't lijkt nu opeens zo klaar. voor dit kind hoeven we niets meer te doen of te regelen. we kunnen 'm alleen zelf nog in onze gedachten houden.
wow, een heel verhaal weer.
tot later, liefs mayls
