Zwanger
alle pijlers
27 wk zwanger, controle VK, geen hartje meer!
vrijdag 10 juli 2009 om 08:27
Woensdagavond had ik controle bij de VK, 27 weken zwanger. Was wel wat ongerust omdat ik de laatste dagen wat minder schopjes gevoeld had, maar toen we gingen luisteren hoorde we geen hartje. Ze zei 't gelijk heel direct; "ik denk dat je kindje dood is".
Gelijk naar 't ziekenhuis, en ja dus, mijn kindje is dood!
Gelijk naar 't ziekenhuis, en ja dus, mijn kindje is dood!
dinsdag 8 september 2009 om 12:13
Zeker spannend zeg, kan me voorstellen dat je zenuwachtig bent. Kan je niet bij iemand op bezoek gaan, dan gaat de tijd sneller.
En bouw je ook een beetje in dat ze zeggen dat ze niet weten waarom Zaid is overleden. En schrijf al je vragen op, zodat je niks vergeet.
Mijn weekend was erg leuk. Zijn met hele gezin (8 volwassen en 3 kindjes) weg geweest. Hebben veel gelachen en gegeten (is tic van mijn familie haha).
Met mijn man voor het eerst serieus gehad over weer zwanger worden. En voor het eerst had ik gedachten oh wat zou een babytje toch fijn zijn ipv de gedachte: neeeee, want dan gaat hij/zij straks weer dood. Dus dat voelt als enorme vooruitgang. We denken eraan om vanaf november proberen zwnger te worden. We laten het nu even bezinken, omdat we beide zeker willen weten dat we er aan toe zijn en niet een positieve opleving is.
Nou mayls heel veel sterkte met de tijd door komen en morgen veel succes/sterkte in het ziekenhuis. Ik denk aan jullie.
En bouw je ook een beetje in dat ze zeggen dat ze niet weten waarom Zaid is overleden. En schrijf al je vragen op, zodat je niks vergeet.
Mijn weekend was erg leuk. Zijn met hele gezin (8 volwassen en 3 kindjes) weg geweest. Hebben veel gelachen en gegeten (is tic van mijn familie haha).
Met mijn man voor het eerst serieus gehad over weer zwanger worden. En voor het eerst had ik gedachten oh wat zou een babytje toch fijn zijn ipv de gedachte: neeeee, want dan gaat hij/zij straks weer dood. Dus dat voelt als enorme vooruitgang. We denken eraan om vanaf november proberen zwnger te worden. We laten het nu even bezinken, omdat we beide zeker willen weten dat we er aan toe zijn en niet een positieve opleving is.
Nou mayls heel veel sterkte met de tijd door komen en morgen veel succes/sterkte in het ziekenhuis. Ik denk aan jullie.
dinsdag 8 september 2009 om 12:21
Hee lieve Mayls!
Jee, wat schrijf je lekker veel zeg (samen met Kesa onder andere), leuk!
Wat HannaB zegt over elkaar niet verdrietig willen maken herken ik ook wel, maar dan meer vanuit mijn eigen standpunt. Ik lag vaak 's avonds te piekeren en wilde mijn Lief daar niet mee 'vermoeien' of verdrietig of bezorgd maken. Maar uiteindelijk bleek het juist op te luchten toen ik hem vertelde wat mij bezighield en kon hij het soms relativeren of konden we er samen over denken/praten. Veel verdrietiger kun je elkaar echt niet maken, want het grootste verdriet heb je altijd bij je. Daar hoeft niemand zich voor te schamen of groot over te houden. Het is juist ook zo belangrijk om dat verdriet af en toe even met elkaar te kunnen delen, omdat alleen de ander weet hoe het echt voelt.
Ik wil je heel veel succes wensen voor morgen. Waar krijg je morgen de uitslagen van? Obductie, chromosoomonderzoek? Als er iets gevonden wordt is het fijn dat je weet wat er gebeurd is en dat ze daar bij een volgende zws extra op kunnen letten. Als er niets gevonden wordt (wat ook vaak voorkomt) is het minder bevredigend maar wel weer 'fijn' omdat het dan pure pech is en de kans op herhaling maar heel klein. Weet dat je ze altijd mag bellen als je naderhand nog vragen hebt, en gewoon om uitleg vragen hoor want al die medische termen zijn voor hun zo makkelijk maar voor ons af en toe lastig te volgen!
Heeft het maatschappelijk werk al gebeld voor een afspraak?
Ik hoop dat de dag een beetje snel voorbij gaat. Sterkte met de spanning .
Liefs, Woei
Jee, wat schrijf je lekker veel zeg (samen met Kesa onder andere), leuk!
Wat HannaB zegt over elkaar niet verdrietig willen maken herken ik ook wel, maar dan meer vanuit mijn eigen standpunt. Ik lag vaak 's avonds te piekeren en wilde mijn Lief daar niet mee 'vermoeien' of verdrietig of bezorgd maken. Maar uiteindelijk bleek het juist op te luchten toen ik hem vertelde wat mij bezighield en kon hij het soms relativeren of konden we er samen over denken/praten. Veel verdrietiger kun je elkaar echt niet maken, want het grootste verdriet heb je altijd bij je. Daar hoeft niemand zich voor te schamen of groot over te houden. Het is juist ook zo belangrijk om dat verdriet af en toe even met elkaar te kunnen delen, omdat alleen de ander weet hoe het echt voelt.
Ik wil je heel veel succes wensen voor morgen. Waar krijg je morgen de uitslagen van? Obductie, chromosoomonderzoek? Als er iets gevonden wordt is het fijn dat je weet wat er gebeurd is en dat ze daar bij een volgende zws extra op kunnen letten. Als er niets gevonden wordt (wat ook vaak voorkomt) is het minder bevredigend maar wel weer 'fijn' omdat het dan pure pech is en de kans op herhaling maar heel klein. Weet dat je ze altijd mag bellen als je naderhand nog vragen hebt, en gewoon om uitleg vragen hoor want al die medische termen zijn voor hun zo makkelijk maar voor ons af en toe lastig te volgen!
Heeft het maatschappelijk werk al gebeld voor een afspraak?
Ik hoop dat de dag een beetje snel voorbij gaat. Sterkte met de spanning .
Liefs, Woei
woensdag 9 september 2009 om 09:08
hallo allemaal, ja vandaag is de dag voor mij (zo voelt 't echt een beetje), die toch wel wat gaat betekenen over hoe de toekomst zal zijn.
gisteren toch nog redelijk door gekomen. 's middags zat er water in het zwembadje bij de speeltuin op de hoek van de straat, dus daar ben ik met mientje na school naar toegegaan. 't was erg druk, dus veel mensen om gewoon een praatje mee te maken. en 's avonds hebben we nog even door het park gefietst voor het slapen gaan.
vriendlief en ik hebben gisterenavond echt heel goed gepraat, dat was echt heel fijn. ik zie 't nu ook allemaal weer wat rooskleuriger in. vandaag is hij de hele dag vrij. straks gaan we iig samen boodschappen doen en samen mientje van school halen. (beetje overdreven maar dat vindt ze erg leuk, en dat gebeurt ook nooit eigenlijk, dus ik snap het wel dat ze dat graag wil)
jammer genoeg moest mientje gisteren op school ineens erg huilen omdat ze Zaid zo mist en ze zich zorgen maakte om mij. thuis bleef dat eigenlijk maar door gaan ondanks de dingen die we allemaal nog gedaan hebben gisteren. en vanmorgen was het nog niet over. ik denk dat ze ook gewoon spanningen heeft omdat ze weet dat ik vandaag naar de dokter in het ziekenhuis ga.
de juf op school heeft met haar afgesproken dat ze een potje mag beplakken om bloemetjes in te zetten voorbij het grafje.
hopelijk blijft ze niet zo hangen in dit verdriet, want dat breekt m'n hart toch wel hoor!
als het gaat meld ik me vanavond nog, en anders horen jullie morgen wat ze in het ziekenhuis gezegd hebben.
(het gaat trouwens idd om de uitslagen van de obductie (lijfje en hersens), chromosonenonderzoek (vwp en huidbiopje), en nog bloedonderzoek)
o ja, volgende week woensdag heb ik een intake-gesprek bij maatschappelijk werk, en donderdag ga ik weer naar de huisarts om met hem te bespreken hoe het bij maatschappelijk werk is gegaan.
gisteren toch nog redelijk door gekomen. 's middags zat er water in het zwembadje bij de speeltuin op de hoek van de straat, dus daar ben ik met mientje na school naar toegegaan. 't was erg druk, dus veel mensen om gewoon een praatje mee te maken. en 's avonds hebben we nog even door het park gefietst voor het slapen gaan.
vriendlief en ik hebben gisterenavond echt heel goed gepraat, dat was echt heel fijn. ik zie 't nu ook allemaal weer wat rooskleuriger in. vandaag is hij de hele dag vrij. straks gaan we iig samen boodschappen doen en samen mientje van school halen. (beetje overdreven maar dat vindt ze erg leuk, en dat gebeurt ook nooit eigenlijk, dus ik snap het wel dat ze dat graag wil)
jammer genoeg moest mientje gisteren op school ineens erg huilen omdat ze Zaid zo mist en ze zich zorgen maakte om mij. thuis bleef dat eigenlijk maar door gaan ondanks de dingen die we allemaal nog gedaan hebben gisteren. en vanmorgen was het nog niet over. ik denk dat ze ook gewoon spanningen heeft omdat ze weet dat ik vandaag naar de dokter in het ziekenhuis ga.
de juf op school heeft met haar afgesproken dat ze een potje mag beplakken om bloemetjes in te zetten voorbij het grafje.
hopelijk blijft ze niet zo hangen in dit verdriet, want dat breekt m'n hart toch wel hoor!
als het gaat meld ik me vanavond nog, en anders horen jullie morgen wat ze in het ziekenhuis gezegd hebben.
(het gaat trouwens idd om de uitslagen van de obductie (lijfje en hersens), chromosonenonderzoek (vwp en huidbiopje), en nog bloedonderzoek)
o ja, volgende week woensdag heb ik een intake-gesprek bij maatschappelijk werk, en donderdag ga ik weer naar de huisarts om met hem te bespreken hoe het bij maatschappelijk werk is gegaan.
woensdag 9 september 2009 om 13:02
Over 2 uur heb je de afspraak, ik zal aan je denken (heb je wel niks aan, maar toch) Enne we merken wel wanneer je de uitslag komt posten. Voel je vooral niet verplicht. Wij wachten geduldig af.
En ik vind het zo fijn dat het weer goed tussen jullie zit, samen ben je sterker dan alleen. Knuffel van Kesa
En ik vind het zo fijn dat het weer goed tussen jullie zit, samen ben je sterker dan alleen. Knuffel van Kesa
woensdag 9 september 2009 om 22:02
donderdag 10 september 2009 om 08:28
Lieve Mayls,
wat moeilijk... Zal wel dubbel gevoel geven: van de ene kant opgelucht dat er geen vreemde dingen zijn uitgekomen (zoals Kesa zegt ivm mogelijke toekomstige wens om weer zwanger te willen worden), van de andere kant was het misschien wat beter te plaatsen geweeest als er wel iets specifieks was uitgekomen. Waren dit alle resultaten of krijg je nog meer?
Goed om te lezen dat het tussen jullie weer goed zit, samen kun je meer aan dan ieder apart alleen....
Mientje al goed gewend weer op school?
wat moeilijk... Zal wel dubbel gevoel geven: van de ene kant opgelucht dat er geen vreemde dingen zijn uitgekomen (zoals Kesa zegt ivm mogelijke toekomstige wens om weer zwanger te willen worden), van de andere kant was het misschien wat beter te plaatsen geweeest als er wel iets specifieks was uitgekomen. Waren dit alle resultaten of krijg je nog meer?
Goed om te lezen dat het tussen jullie weer goed zit, samen kun je meer aan dan ieder apart alleen....
Mientje al goed gewend weer op school?
donderdag 10 september 2009 om 12:22
Ow, wat een rotsituatie....
Mij lijkt het juist makkelijker als er wel iets gevonden wordt, als je weet dat je kindje geen goede toekomst zou hebben kun je je er, denk ik, makkelijker bij neerleggen.
Veel sterkte.
Er is trouwens een topic over een kindje dat steeds over de dood praat, daar stond een prima tekst (over cadeautjes) die je kunt gebruiken om een kind uit te leggen wat doodgaan is. Ik zal het even voor je zoeken. Misschien heb je er wat aan voor Mientje.
Mij lijkt het juist makkelijker als er wel iets gevonden wordt, als je weet dat je kindje geen goede toekomst zou hebben kun je je er, denk ik, makkelijker bij neerleggen.
Veel sterkte.
Er is trouwens een topic over een kindje dat steeds over de dood praat, daar stond een prima tekst (over cadeautjes) die je kunt gebruiken om een kind uit te leggen wat doodgaan is. Ik zal het even voor je zoeken. Misschien heb je er wat aan voor Mientje.
donderdag 10 september 2009 om 12:29
quote:mimsey schreef op 28 augustus 2009 @ 19:53:
Samen hebben we de dood trouwens, maar dat is voor sommige mensen misschien een beetje een schokkende, ook wel eens vergeleken met een cadeautje. Niemand weet wat erin zit, maar iedereen is zo nieuwsgierig dat ze er naar gaan raden. Sommige mensen denken dat er een hemel in zit, maar andere mensen denken juist dat het een fopcadeautje is en dat het stiekem helemaal leeg is. Zo hebben heel veel mensen wel eens nagedacht over wat er in het cadeautje zit. Er zijn mensen die het een beetje eng vinden dat ze het niet weten, en worden er daardoor een beetje zenuwachtig van. Toch zullen ze er nooit achter komen wat er precies in het cadeau zit, want je krijgt pas te zien wat het is als je dood bent gegaan. Je kunt dus wel blijven raden, maar je kunt ook bedenken wat je het allerliefste wilt dat er in zit. Je zal het alleen nooit zeker weten, want de verpakking zit er nog stevig omheen.
Dat ze daarna tegen haar oma (Hero's moeder) zei dat de dood een cadeautje was, smaakte niet helemaal lekker, maar zo kon ze wel grip krijgen op de antwoordloze vraag "wat is de dood", en het onderwerp in een kader plaatsen.
Ik geloof dat het eigenlijk niet mag, quoten uit een ander topic. Maar de engel hier wil misschien een keertje een oogje dichtknijpen.
Samen hebben we de dood trouwens, maar dat is voor sommige mensen misschien een beetje een schokkende, ook wel eens vergeleken met een cadeautje. Niemand weet wat erin zit, maar iedereen is zo nieuwsgierig dat ze er naar gaan raden. Sommige mensen denken dat er een hemel in zit, maar andere mensen denken juist dat het een fopcadeautje is en dat het stiekem helemaal leeg is. Zo hebben heel veel mensen wel eens nagedacht over wat er in het cadeautje zit. Er zijn mensen die het een beetje eng vinden dat ze het niet weten, en worden er daardoor een beetje zenuwachtig van. Toch zullen ze er nooit achter komen wat er precies in het cadeau zit, want je krijgt pas te zien wat het is als je dood bent gegaan. Je kunt dus wel blijven raden, maar je kunt ook bedenken wat je het allerliefste wilt dat er in zit. Je zal het alleen nooit zeker weten, want de verpakking zit er nog stevig omheen.
Dat ze daarna tegen haar oma (Hero's moeder) zei dat de dood een cadeautje was, smaakte niet helemaal lekker, maar zo kon ze wel grip krijgen op de antwoordloze vraag "wat is de dood", en het onderwerp in een kader plaatsen.
Ik geloof dat het eigenlijk niet mag, quoten uit een ander topic. Maar de engel hier wil misschien een keertje een oogje dichtknijpen.
donderdag 10 september 2009 om 13:42
ik weet nu gewoon even nog niet wat ik er van vind. 't is idd wel erg dubbel. ik vind 't fijn om te weten dat ik zelf gezond ben, en dat ik en m'n vriend dus geen drager zijn van iets wat erfelijke afwijkingen bij kinderen zou kunnen veroorzaken.
en ik vind het ook fijn dat onze Zaid gewoon, normaal was, ik ben ook trots op hem dat hij zo sterk is/was...
maar aan de andere kant, waarom dan? waarom is mijn kind dood gegaan dan? waarom? waarom? waarom? waarom moest een gezond kind sterven? hij had gewoon een heeeeel mooi leven kunnen hebben. ik had en heb nog steeds zoveel te geven. ik heb zoveel liefde voor m'n kinderen!
mientje heeft gisteren op school een heel lief klein schattig potje gemaakt, beplakt met allerlei figuurtjes en de juf heeft 't vervolgens gelakt, en toen hebben ze er samen een nep-roos in geplakt. 't ziet er zo lief en mooi uit. we gaan het zondag naar het grafje brengen.
een vriendinnetje van mientje is pas sinds deze week weer op school, dus die weet het ook pas net. 't is een heel lief meisje. ze had net een heel mooi groot blad gevonden, ovaalvormig, donkergroen met wat geel, en dat kwam ze naar ons brengen, dat was voor de baby. komt er een jongetje aan lopen die pakt 't gelijk af. ik zeg dat dat niet lief is en dat hij het terug moet geven, scheurt 'ie gewoon in 2 stukken en geeft het terug, en vervolgens heeft hij geen berouw en zegt alleen maar lachend sorry omdat het moet van de juf, grrrrrrrrrr, dat soort ongemanierde kinderen, die zou ik echt achter het behang willen plakken!
bedankt mamalelie, ik lijk idd het spoor een beetje bijster te raken wat betreft mientjes verwerkingsproces. eerst ging ze er zo goed mee om, maar de laatste tijd twijfel ik of ze 't wel goed beseft. het is voor haar natuurlijk ook een grote teleurstelling geweest.
en ik vind het ook fijn dat onze Zaid gewoon, normaal was, ik ben ook trots op hem dat hij zo sterk is/was...
maar aan de andere kant, waarom dan? waarom is mijn kind dood gegaan dan? waarom? waarom? waarom? waarom moest een gezond kind sterven? hij had gewoon een heeeeel mooi leven kunnen hebben. ik had en heb nog steeds zoveel te geven. ik heb zoveel liefde voor m'n kinderen!
mientje heeft gisteren op school een heel lief klein schattig potje gemaakt, beplakt met allerlei figuurtjes en de juf heeft 't vervolgens gelakt, en toen hebben ze er samen een nep-roos in geplakt. 't ziet er zo lief en mooi uit. we gaan het zondag naar het grafje brengen.
een vriendinnetje van mientje is pas sinds deze week weer op school, dus die weet het ook pas net. 't is een heel lief meisje. ze had net een heel mooi groot blad gevonden, ovaalvormig, donkergroen met wat geel, en dat kwam ze naar ons brengen, dat was voor de baby. komt er een jongetje aan lopen die pakt 't gelijk af. ik zeg dat dat niet lief is en dat hij het terug moet geven, scheurt 'ie gewoon in 2 stukken en geeft het terug, en vervolgens heeft hij geen berouw en zegt alleen maar lachend sorry omdat het moet van de juf, grrrrrrrrrr, dat soort ongemanierde kinderen, die zou ik echt achter het behang willen plakken!
bedankt mamalelie, ik lijk idd het spoor een beetje bijster te raken wat betreft mientjes verwerkingsproces. eerst ging ze er zo goed mee om, maar de laatste tijd twijfel ik of ze 't wel goed beseft. het is voor haar natuurlijk ook een grote teleurstelling geweest.
donderdag 10 september 2009 om 14:01
[quote]mamalelie schreef op 10 september 2009 @ 12:22:
Ow, wat een rotsituatie....
Mij lijkt het juist makkelijker als er wel iets gevonden wordt, als je weet dat je kindje geen goede toekomst zou hebben kun je je er, denk ik, makkelijker bij neerleggen.
het is maar hoe je het bekijkt. Als ze iets gevonden zouden hebben, is de angst naar een volgende zwangerschap alleen maar groter. Het is juist fijn dat ze niets hebben gevonden dat dat in de weg staat. En de waarom-vraag...ik begrijp het die vraag heel goed, maar antwoord krijg je niet helaas lieve mayls...en artsen weten nu heel veel, maar ook zij hebben (nog) niet overal antwoord op.
ik had nog niet eerder gereageerd maar de opmerking van mamalelie raakte me. Ik ben zelf een kindje verloren, hij was niet gezond. Maar er is nooit iets gevonden waarom hij niet gezond was, het is pure pech geweest. 'een foutje in het bouwproces aldus de gyn'. Ik ben er heel blij om dat er niets erfelijks is gevonden,anders weet ik niet of ik weer voor een tweede zwangerschap had durven gaan.
Heel veel sterkte met dit grote verlies! Knuffel (de smileys werken op de een of andere manier niet!)
Ow, wat een rotsituatie....
Mij lijkt het juist makkelijker als er wel iets gevonden wordt, als je weet dat je kindje geen goede toekomst zou hebben kun je je er, denk ik, makkelijker bij neerleggen.
het is maar hoe je het bekijkt. Als ze iets gevonden zouden hebben, is de angst naar een volgende zwangerschap alleen maar groter. Het is juist fijn dat ze niets hebben gevonden dat dat in de weg staat. En de waarom-vraag...ik begrijp het die vraag heel goed, maar antwoord krijg je niet helaas lieve mayls...en artsen weten nu heel veel, maar ook zij hebben (nog) niet overal antwoord op.
ik had nog niet eerder gereageerd maar de opmerking van mamalelie raakte me. Ik ben zelf een kindje verloren, hij was niet gezond. Maar er is nooit iets gevonden waarom hij niet gezond was, het is pure pech geweest. 'een foutje in het bouwproces aldus de gyn'. Ik ben er heel blij om dat er niets erfelijks is gevonden,anders weet ik niet of ik weer voor een tweede zwangerschap had durven gaan.
Heel veel sterkte met dit grote verlies! Knuffel (de smileys werken op de een of andere manier niet!)
donderdag 10 september 2009 om 14:40
Ik begrijp wel wat je bedoelt bloemetje. Mijn moeder is zelf bevallen van een kindje zonder slikcentrum. De reden? Geen idee. Maar als je kindje niet gezond is, en daarom sterft, lijkt me dat toch makkelijker te accepteren dan een kindje dat wel gezond is.
Als er iets is, heeft het sterven een reden. Als er niets is, is de waaromvraag veel schrijnender. Omdat er geen antwoord is op het waarom. En dat antwoord heb je wel als er iets mis is.
Ik denk dat je een dergelijke gebeurtenis gewoon de rest van je leven meedraagt. Mijn zusje zou dit jaar 34 geworden zijn....
Als er iets is, heeft het sterven een reden. Als er niets is, is de waaromvraag veel schrijnender. Omdat er geen antwoord is op het waarom. En dat antwoord heb je wel als er iets mis is.
Ik denk dat je een dergelijke gebeurtenis gewoon de rest van je leven meedraagt. Mijn zusje zou dit jaar 34 geworden zijn....
vrijdag 11 september 2009 om 10:28
Hoi mayls, ik snap heel goed dat het dubbel voor je is. Je hebt pas net de uitslagen dus dat heeft ook tijd nodig om uit te vinden wat je ervan vindt. En ja de waarom vraag...daar kom je nooit achter. En ik denk eerlijk gezegd als er wel een oorzaak zou zijn gevonden dat je dan nog steeds een waarom vraag zou hebben...waarom ben ik draagster, waarom doet mijn lijf dit etc.
Het overlijden van een kind is gewoon zo onbegrijpelijk dat je vanzelf dat soort vragen stelt.
Lieve mayls sterkte met alles!
Het overlijden van een kind is gewoon zo onbegrijpelijk dat je vanzelf dat soort vragen stelt.
Lieve mayls sterkte met alles!
vrijdag 11 september 2009 om 11:49
ach ja, niets gevonden is moeilijk, wel wat gevonden had ik ook moeilijk gevonden. idd wat jullie zeggen, waarom had mijn kindje dat dan? en als het iets erfelijks was geweest was dat ook weer heel anders en heel moeilijk geweest.
waarom zal wel altijd de vraag blijven, in welke situatie dan ook.
gisteren was mientje alweer verdrietig. ze vond 't zo erg dat zoveel kindjes op school opgehaald worden door moeders met kinderwagens. dat had ze ook ze graag gehad. "hun komen met een wagen dus hun baby's leven wel!" ach zo zielig.
m'n vriend bid altijd en nu hebben we bedacht dat hij in zijn gebed aan God gaat vragen of er nog eens een keer een baby in m'n buik zal gaan groeien die dan niet dood gaat.
vanmorgen toen we op school kwamen kregen we het nieuws dat het kindje van de juf is geboren, een zoontje, 't viel bij ons allebei nog al hard op ons dak, geloof ik. ik ben benieuwd hoe mientje er zo onder is als ik haar op ga halen, want ze gingen vanmorgen met de hele klas iets maken voor de juf en de baby. ben bang dat 't toch iets te heftig is misschien.
waarom zal wel altijd de vraag blijven, in welke situatie dan ook.
gisteren was mientje alweer verdrietig. ze vond 't zo erg dat zoveel kindjes op school opgehaald worden door moeders met kinderwagens. dat had ze ook ze graag gehad. "hun komen met een wagen dus hun baby's leven wel!" ach zo zielig.
m'n vriend bid altijd en nu hebben we bedacht dat hij in zijn gebed aan God gaat vragen of er nog eens een keer een baby in m'n buik zal gaan groeien die dan niet dood gaat.
vanmorgen toen we op school kwamen kregen we het nieuws dat het kindje van de juf is geboren, een zoontje, 't viel bij ons allebei nog al hard op ons dak, geloof ik. ik ben benieuwd hoe mientje er zo onder is als ik haar op ga halen, want ze gingen vanmorgen met de hele klas iets maken voor de juf en de baby. ben bang dat 't toch iets te heftig is misschien.
vrijdag 11 september 2009 om 12:57
Arme Mientje, dat het er zo inhakt bij een meisje van haar leeftijd....
Ik kan me goed indenken dat het heel dubbel is: aan de ene kant fijn te weten dat er niets is gevonden (mocht je het opnieuw aandurven om zwanger te zijn) en aan de andere kant dus geen verklaring. Lastig.
Fijn te lezen dat het tussen jou en je vriend weer beter gaat!
Ik kan me goed indenken dat het heel dubbel is: aan de ene kant fijn te weten dat er niets is gevonden (mocht je het opnieuw aandurven om zwanger te zijn) en aan de andere kant dus geen verklaring. Lastig.
Fijn te lezen dat het tussen jou en je vriend weer beter gaat!
zaterdag 12 september 2009 om 11:27
Lieve Mayls,
Niets gevonden dus bij je kleine Zaid... Een teleurstelling, en tegelijkertijd geeft het wat hoop voor de toekomst. Heel dubbel is dat.
Ik vind het op zich niet gek hoe Mientje reageert. Het zijn dezelfde gedachtes die ik heb gehad, in het begin, nadat mijn meisje was overleden. Het lijkt me voor Mientje juist wel prettig dat ze die gedachten naar jullie toe kan uiten en ze niet gaat lopen malen. Bedenk wel, het is nog maar 2 maanden geleden, en hoewel dat al heel lang lijkt, is het nog maar heel kort!
Misschien dat je er met haar over kunt praten, dat zij (en jullie) nu heel veel pijn in haar hartje heeft omdat Zaid er niet meer is. Dat jullie allemaal heel verdrietig zijn. En dat je Zaid nooit zult vergeten. Maar dat je niet boos bent op andere mensen die wel levende baby's krijgen, het maakt je alleen verdrietig. En dat jullie hopen dat je over een tijdje (als ze die inschatting kan maken, dus niet dat ze tegen Sinterklaastijd er al steeds over begint, dat lijkt me voor jullie ook niet prettig) misschien ook een levend broertje of zusje voor haar en Zaid mag krijgen. En ook als dat nog even duurt, dat jullie gaan proberen om steeds een beetje vrolijker te worden, maar dat je nu nog verdrietig bent. En dat ook als je vrolijk bent, Zaid altijd is jullie hart is.
Je hebt een slimme dochter, die zoiets vast begrijpt!
Veel liefs en een dikke knuffel,
Woei
Niets gevonden dus bij je kleine Zaid... Een teleurstelling, en tegelijkertijd geeft het wat hoop voor de toekomst. Heel dubbel is dat.
Ik vind het op zich niet gek hoe Mientje reageert. Het zijn dezelfde gedachtes die ik heb gehad, in het begin, nadat mijn meisje was overleden. Het lijkt me voor Mientje juist wel prettig dat ze die gedachten naar jullie toe kan uiten en ze niet gaat lopen malen. Bedenk wel, het is nog maar 2 maanden geleden, en hoewel dat al heel lang lijkt, is het nog maar heel kort!
Misschien dat je er met haar over kunt praten, dat zij (en jullie) nu heel veel pijn in haar hartje heeft omdat Zaid er niet meer is. Dat jullie allemaal heel verdrietig zijn. En dat je Zaid nooit zult vergeten. Maar dat je niet boos bent op andere mensen die wel levende baby's krijgen, het maakt je alleen verdrietig. En dat jullie hopen dat je over een tijdje (als ze die inschatting kan maken, dus niet dat ze tegen Sinterklaastijd er al steeds over begint, dat lijkt me voor jullie ook niet prettig) misschien ook een levend broertje of zusje voor haar en Zaid mag krijgen. En ook als dat nog even duurt, dat jullie gaan proberen om steeds een beetje vrolijker te worden, maar dat je nu nog verdrietig bent. En dat ook als je vrolijk bent, Zaid altijd is jullie hart is.
Je hebt een slimme dochter, die zoiets vast begrijpt!
Veel liefs en een dikke knuffel,
Woei
maandag 14 september 2009 om 14:54
hoi woei, bedankt voor je reactie, erg lief.
hoe gaat 't met jou? hoe ver ben je nu?
ik praat er ook erg veel over met mientje hoor. als ze soms erg verdrietig is gaan we samen even op bed liggen om lekker uit te huilen.
tja, en wat gaat er allemaal om in zo'n klein hoofdje zeg. gisteren zaten we een beetje te praten over hoe oud je voor bepaalde dingen moet zijn, op welke leeftijd je wat wel en niet kan. toen zei m'n vriend iets van: als je 12 jaar bent.......... en toen zei mientje; "maar als ik 12 ben lig ik ook allang in m'n grafje!"
ach dat z'n van die moeilijke opmerkingen, daar moet je eigenlijk eerst goed over nadenken voordat je er verstandig op kan reageren.
we hebben nu besloten dat we nu gaan proberen weer zwanger te worden. als 't nu niet lukt, dan ga ik weer even aan de pil. beetje vreemd misschien, maar als 't nu gelijk lukt, zou ik uitgerekend zijn voor de zomervakantie en dan kunnen, hopelijk met z'n vieren naar de bruiloft van onze neef in marokko volgende zomer, hoogzwanger ga ik dat zeker niet doen, en we willen er toch wel heeeeeeeeeeeeel heeeeeeeeeeeeel graag bij zijn. (en stel je voor dat 't lukt, dan kan ik zo rond sinterklaastijd mientje wel inlichten!)
hoe gaat 't met jou? hoe ver ben je nu?
ik praat er ook erg veel over met mientje hoor. als ze soms erg verdrietig is gaan we samen even op bed liggen om lekker uit te huilen.
tja, en wat gaat er allemaal om in zo'n klein hoofdje zeg. gisteren zaten we een beetje te praten over hoe oud je voor bepaalde dingen moet zijn, op welke leeftijd je wat wel en niet kan. toen zei m'n vriend iets van: als je 12 jaar bent.......... en toen zei mientje; "maar als ik 12 ben lig ik ook allang in m'n grafje!"
ach dat z'n van die moeilijke opmerkingen, daar moet je eigenlijk eerst goed over nadenken voordat je er verstandig op kan reageren.
we hebben nu besloten dat we nu gaan proberen weer zwanger te worden. als 't nu niet lukt, dan ga ik weer even aan de pil. beetje vreemd misschien, maar als 't nu gelijk lukt, zou ik uitgerekend zijn voor de zomervakantie en dan kunnen, hopelijk met z'n vieren naar de bruiloft van onze neef in marokko volgende zomer, hoogzwanger ga ik dat zeker niet doen, en we willen er toch wel heeeeeeeeeeeeel heeeeeeeeeeeeel graag bij zijn. (en stel je voor dat 't lukt, dan kan ik zo rond sinterklaastijd mientje wel inlichten!)
dinsdag 15 september 2009 om 13:11
Hoi mayls,
Goh ik kijk er eerlijk gezegd van op dat je weer zwanger probeert te worden. Ik bedoel dit niet negatief hoor, iedereen moet voor zichzelf beslissen, maar ik maak me wel zorgen. Ik heb het idee dat je nog zo aan het rouwen bent en dat je nog niet klaar bent voor een nieuwe zwangerschap. Zucht klinkt gelijk zo belerend, maar ik bedoel het echt niet zo. Ik wil alleen zeggen let aub op dat je jezelf en de rest de tijd gunt om te rouwen. En verder hoop ik dat jij ooit ook weer een levend kindje in je armen mag houden.
Liefs Kesa
Goh ik kijk er eerlijk gezegd van op dat je weer zwanger probeert te worden. Ik bedoel dit niet negatief hoor, iedereen moet voor zichzelf beslissen, maar ik maak me wel zorgen. Ik heb het idee dat je nog zo aan het rouwen bent en dat je nog niet klaar bent voor een nieuwe zwangerschap. Zucht klinkt gelijk zo belerend, maar ik bedoel het echt niet zo. Ik wil alleen zeggen let aub op dat je jezelf en de rest de tijd gunt om te rouwen. En verder hoop ik dat jij ooit ook weer een levend kindje in je armen mag houden.
Liefs Kesa
