Zwanger
alle pijlers
abortus met 15 weken door negatieve vlokkentest
woensdag 31 juli 2013 om 10:10
Hoi,
Ik heb een erfelijke darmziekte(FAP) en nu willen wij een tweede kindje.
We willen proberen op de natuurlijke manier zwanger te raken en dan dmv een vlokkentest kijken of het kindje ook FAP heeft (of niet)
Zoja dan willen we het kindje weg laten halen en dat gebeurt rond de 15 weken zwangerschap.
Nu is mijn vraag zij er vrouwen die ook zoiets hebben meegemaakt of in dit proces zitten?
Ik wil graag weten hoe zo'n abortus of natuurlijke bevalling in zn werk gaat en wat het geestelijk met je doet.
Groetjes
Ik heb een erfelijke darmziekte(FAP) en nu willen wij een tweede kindje.
We willen proberen op de natuurlijke manier zwanger te raken en dan dmv een vlokkentest kijken of het kindje ook FAP heeft (of niet)
Zoja dan willen we het kindje weg laten halen en dat gebeurt rond de 15 weken zwangerschap.
Nu is mijn vraag zij er vrouwen die ook zoiets hebben meegemaakt of in dit proces zitten?
Ik wil graag weten hoe zo'n abortus of natuurlijke bevalling in zn werk gaat en wat het geestelijk met je doet.
Groetjes
woensdag 31 juli 2013 om 14:08
quote:Miffy schreef op 31 juli 2013 @ 13:59:
Sunemom, denk je niet dat IVF+PGD ook z'n weerslag zal hebben op het kind dat er al is?
Ik denk serieus minder, omdat je dat hele proces veel meer buiten de belevingswereld van een een kind kunt houden. Al is dat ook afhankelijk van de leeftijd van het eerste kind, net als met een gewone zwangerschap.
Ik denk wel dat het verdriet van het niet terugplaatsen van een embryo omdat het dus die afwijking heeft anders is dan bij het weghalen bij een zwangerschap van 15(+) weken, bij een tweede zwangerschap heb je dan mogelijk al even gevoeld, dat maakt vaak toch echt wel verschil in beleving lijkt mij.
Sunemom, denk je niet dat IVF+PGD ook z'n weerslag zal hebben op het kind dat er al is?
Ik denk serieus minder, omdat je dat hele proces veel meer buiten de belevingswereld van een een kind kunt houden. Al is dat ook afhankelijk van de leeftijd van het eerste kind, net als met een gewone zwangerschap.
Ik denk wel dat het verdriet van het niet terugplaatsen van een embryo omdat het dus die afwijking heeft anders is dan bij het weghalen bij een zwangerschap van 15(+) weken, bij een tweede zwangerschap heb je dan mogelijk al even gevoeld, dat maakt vaak toch echt wel verschil in beleving lijkt mij.
woensdag 31 juli 2013 om 14:10
Toen wij voor een tweede gingen, en met de klinisch geneticus wat voorgesprekken hadden, wist ik al wel van te voren, dat ik dit niet zou kunnen. Na een poosje was het ook geen optie meer, want toen werd duidelijk dat de ziekte van ons oudste kind was niet op te sporen met een vlokkentest. Ergens was dat ook wel een opluchting om die optie weg te strepen.
Maar het zijn allemaal rot dilemma's als de wens zo groot is.
Maar het zijn allemaal rot dilemma's als de wens zo groot is.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 31 juli 2013 om 14:11
Hoop doet leven Sun, TO hoopt vast dat de ziekte haar niet treft (ook die kans is er), of pas als ze al op leeftijd is. Als ze dergelijke hoop niet zou hebben zou nog een kind geen optie zijn. Dan zou ze zielig in een hoekje gaan zitten wachten. Zo steekt de mensch niet in elkaar. Hoop doet leven, altijd.
woensdag 31 juli 2013 om 14:15
quote:Suze02 schreef op 31 juli 2013 @ 14:04:
Eens hoor Sunemom, vreselijke keuze. Maar mij lijkt hij juist makkelijker als je weet dat de kans dat je die keuze moet maken 50% is. Slaat dat ergens op?Ja dat slaat ergens op en dat denk ik ook, maar ik denk ook dat zwangerschapshormonen een heleboel met je doen en dat dat het afbreken van een gewenste zwangerschap altijd heel emotioneel maakt, meer dan het net laten beginnen van die zwangerschap omdat die hormonen dan nog niet op dezelfde manier meespelen.
Eens hoor Sunemom, vreselijke keuze. Maar mij lijkt hij juist makkelijker als je weet dat de kans dat je die keuze moet maken 50% is. Slaat dat ergens op?Ja dat slaat ergens op en dat denk ik ook, maar ik denk ook dat zwangerschapshormonen een heleboel met je doen en dat dat het afbreken van een gewenste zwangerschap altijd heel emotioneel maakt, meer dan het net laten beginnen van die zwangerschap omdat die hormonen dan nog niet op dezelfde manier meespelen.
woensdag 31 juli 2013 om 14:18
quote:Maleficent schreef op 31 juli 2013 @ 14:08:
[...]
het lijkt me dat je dit verbergt voor het andere kind, zo ver als dat mogelijk is. Dat je pas vertelt dat er een broertje/zusje komt, ná een vlokkentest die uitwijst dat het kindje gezond is.Maar dat ligt toch aan de leeftijd van het oudste kind? Een 2-jarige kun je daar wel buiten houden, maar mijn 8-jatige heeft al zoveel zwangeren gezien (denk ook aan juffen op school enz) dat ze het heel vaak al aan mij gevraagd heeft of die of die zwanger is voordat het wereldkundig (vaak natuurlijk rond de 3 maanden) gemaakt wordt. Zeker bij een tweede of volgende zwangerschap is het vaak snel zichtbaar en zal een wat ouder kind (mijn 5-jarige had het bij zijn juf ook met 8 weken al gevraagd) is daar denk ik gewoon lastig buiten te houden.
[...]
het lijkt me dat je dit verbergt voor het andere kind, zo ver als dat mogelijk is. Dat je pas vertelt dat er een broertje/zusje komt, ná een vlokkentest die uitwijst dat het kindje gezond is.Maar dat ligt toch aan de leeftijd van het oudste kind? Een 2-jarige kun je daar wel buiten houden, maar mijn 8-jatige heeft al zoveel zwangeren gezien (denk ook aan juffen op school enz) dat ze het heel vaak al aan mij gevraagd heeft of die of die zwanger is voordat het wereldkundig (vaak natuurlijk rond de 3 maanden) gemaakt wordt. Zeker bij een tweede of volgende zwangerschap is het vaak snel zichtbaar en zal een wat ouder kind (mijn 5-jarige had het bij zijn juf ook met 8 weken al gevraagd) is daar denk ik gewoon lastig buiten te houden.
woensdag 31 juli 2013 om 14:21
quote:Suze02 schreef op 31 juli 2013 @ 14:11:
Hoop doet leven Sun, TO hoopt vast dat de ziekte haar niet treft (ook die kans is er), of pas als ze al op leeftijd is. Als ze dergelijke hoop niet zou hebben zou nog een kind geen optie zijn. Dan zou ze zielig in een hoekje gaan zitten wachten. Zo steekt de mensch niet in elkaar. Hoop doet leven, altijd.Er is denk ik ook een tussenoptie. Hopen dat de ziekte je niet of nog jaren niet treft, je oudste kind het niet heeft en van elke dag die je sowieso met elkaar gegeven is genieten.
Hoop doet leven Sun, TO hoopt vast dat de ziekte haar niet treft (ook die kans is er), of pas als ze al op leeftijd is. Als ze dergelijke hoop niet zou hebben zou nog een kind geen optie zijn. Dan zou ze zielig in een hoekje gaan zitten wachten. Zo steekt de mensch niet in elkaar. Hoop doet leven, altijd.Er is denk ik ook een tussenoptie. Hopen dat de ziekte je niet of nog jaren niet treft, je oudste kind het niet heeft en van elke dag die je sowieso met elkaar gegeven is genieten.
woensdag 31 juli 2013 om 14:23
Maar goed Sunemom, nu ga je toch zeggen wat jij zou doen in deze situatie (namelijk er niet aan beginnen).
Misschien moet er gewoon een discussie komen over dit onderwerp en dan niet in dit topic. Want zij heeft de keuze volgens mij al gemaakt en ik neem zomaar aan dat ze dit weloverwogen doen.
Misschien moet er gewoon een discussie komen over dit onderwerp en dan niet in dit topic. Want zij heeft de keuze volgens mij al gemaakt en ik neem zomaar aan dat ze dit weloverwogen doen.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 31 juli 2013 om 14:25
woensdag 31 juli 2013 om 14:26
@ Suze, wat lief van je, dank je Het is nu 3,5 maand geleden en het gaat weer verrassend goed met me.
Interessant om te zien hoe verdriet werkt hè? Ik dacht voorheen dat zoiets zou voelen als het einde van de wereld, maar toen ik er middenin zat was het gewoon dagelijkse realiteit. Het viel me wel op dat anderen er zo van schrokken als ik het vertelde. Had jij dat ook? Mensen durfden er niet naar te vragen en deden daarom alsof het niet gebeurd was. Begrijpelijk uiteraard, maar daardoor lijkt zoiets veel enger dan het is.
Het enige waar ik nog last van heb is angst. Angst dat het nooit meer lukt, angst dat het wel lukt, maar weer niet goed zit. Ik wil heel graag nog een kind, maar er is een redelijke kans dat het alleen lukt met IVF. Daar zie ik tegenop. Ik weet hoe zwaar dat gaat worden, wat de risico's zijn.
Maar inmiddels denk ik ook dat dat nu eenmaal komt kijken bij nieuw leven. En misschien wel bij het leven in het algemeen: de kans op verdriet, op blijvende schade, op pijn, op angst. Maar ook de kans op iets heel moois. Het is aan ieder voor zich om te besluiten wat zwaarder weegt. Ik ga het er op gokken, ondanks mijn angst. Mijn dochter is het allermooiste in mijn leven. Voor nog zo eentje ben ik voorlopig nog bereid om pijn, verdriet en schade te doorstaan. En als de weegschaal doorslaat naar de andere kant, besluit ik dàn wel anders. Nu nog niet.
Interessant om te zien hoe verdriet werkt hè? Ik dacht voorheen dat zoiets zou voelen als het einde van de wereld, maar toen ik er middenin zat was het gewoon dagelijkse realiteit. Het viel me wel op dat anderen er zo van schrokken als ik het vertelde. Had jij dat ook? Mensen durfden er niet naar te vragen en deden daarom alsof het niet gebeurd was. Begrijpelijk uiteraard, maar daardoor lijkt zoiets veel enger dan het is.
Het enige waar ik nog last van heb is angst. Angst dat het nooit meer lukt, angst dat het wel lukt, maar weer niet goed zit. Ik wil heel graag nog een kind, maar er is een redelijke kans dat het alleen lukt met IVF. Daar zie ik tegenop. Ik weet hoe zwaar dat gaat worden, wat de risico's zijn.
Maar inmiddels denk ik ook dat dat nu eenmaal komt kijken bij nieuw leven. En misschien wel bij het leven in het algemeen: de kans op verdriet, op blijvende schade, op pijn, op angst. Maar ook de kans op iets heel moois. Het is aan ieder voor zich om te besluiten wat zwaarder weegt. Ik ga het er op gokken, ondanks mijn angst. Mijn dochter is het allermooiste in mijn leven. Voor nog zo eentje ben ik voorlopig nog bereid om pijn, verdriet en schade te doorstaan. En als de weegschaal doorslaat naar de andere kant, besluit ik dàn wel anders. Nu nog niet.
woensdag 31 juli 2013 om 14:31
Sunemom, ik heb er zelf geen ervaring mee, ook niet in mijn omgeving, maar PGD is volgens mij een langdurig en intensief proces, en niet alleen rondom de terugplaatsing heftig. Dat lijkt me voor kinderen in een gezin ook niet altijd eenvoudig.
Ik denk dat Suze helemaal gelijk heeft dat je vooraf moeilijk kunt inschatten wat zoiets met je doet, en daarom snap ik ook wel dat TO dit topic opende, op zoek naar ervaringsverhalen.
Ik denk dat Suze helemaal gelijk heeft dat je vooraf moeilijk kunt inschatten wat zoiets met je doet, en daarom snap ik ook wel dat TO dit topic opende, op zoek naar ervaringsverhalen.
woensdag 31 juli 2013 om 14:35
Pantax, herkenning! Fijn dat je dochter al hebt hè, dat maakt het "gemakkelijker".
En de omgeving: ik ben zelf niet zo van de praat
Verder was het de enige zwangerschap die probleemloos (als in niet kotsend) verliep dus wisten nog een hoop mensen het niet.
Ik hoop dat je je angsten opzij kunt zetten en dat je straks een mooi tweede kind hebt.
En de omgeving: ik ben zelf niet zo van de praat
Verder was het de enige zwangerschap die probleemloos (als in niet kotsend) verliep dus wisten nog een hoop mensen het niet.
Ik hoop dat je je angsten opzij kunt zetten en dat je straks een mooi tweede kind hebt.
woensdag 31 juli 2013 om 14:43
Ik weet gelukkig niet hoe het is/voelt. Maar snap je gedachtengang heel goed. Want waarom zou je een vlokkentest laten uitvoeren!? Als deze een bepaalde uitslag geeft wil je daar ook wat mee doen anders hoef je deze test ook niet uit te voeren.
Hopelijk gaat alles voorspoedig! Succes iig met het nemen van alles beslissingen de komende tijd
Hopelijk gaat alles voorspoedig! Succes iig met het nemen van alles beslissingen de komende tijd
woensdag 31 juli 2013 om 14:56
woensdag 31 juli 2013 om 16:08
Ben na pagina 4 in walging afgehaakt.
TO, ik heb indertijd ook voor jouw keuze gestaan (andere ziekte, zelfde praktische opties) en hoewel ik voor PGD + ICSI heb gekozen, vond ik het een heel erg lastige keuze en niet de uitgemaakte zaak waar velen het hier voor houden. Voor mij speelden de maatschappelijke kosten voor het medische proces (toch zo'n ¤7000 per cyclus) bijvoorbeeld wel degelijk mee - dat geld had nl. ook anders besteed kunnen worden...
Hoewel ik dus geen antwoord heb op je vraag, wil ik je wel een hart onder de riem steken. Het is nooit gemakkelijk...
TO, ik heb indertijd ook voor jouw keuze gestaan (andere ziekte, zelfde praktische opties) en hoewel ik voor PGD + ICSI heb gekozen, vond ik het een heel erg lastige keuze en niet de uitgemaakte zaak waar velen het hier voor houden. Voor mij speelden de maatschappelijke kosten voor het medische proces (toch zo'n ¤7000 per cyclus) bijvoorbeeld wel degelijk mee - dat geld had nl. ook anders besteed kunnen worden...
Hoewel ik dus geen antwoord heb op je vraag, wil ik je wel een hart onder de riem steken. Het is nooit gemakkelijk...
woensdag 31 juli 2013 om 17:13
Waarom zou 'n klein kind 'n abortus of miskraam bij de moeder als ''verlies van broertje/zusje' ervaren? Het is toch pas tastbaar als het er is?
Maar als dit eerste kind de ziekte ook kan hebben omdat het voor het zwanger worden nog niet bekend was, zou ik er zeker geen nieuwe meer bij nemen. Dan verliest die nieuwe niet alleen z'n moeder, maar ook z'n grote broer/zus wellicht ipv dat ie daar wat aan heeft om verdriet om z'n moeder mee te delen.
Je zadelt zo'n kind dus op met 'n hoop ellende terwijl je het ook gewoon hierbij kunt laten en dat eerste kind kunt gaan geven wat het verdient. Ipv dat je alleen maar bezig bent met zwanger willen worden kun je ook leuke dingen met en voor dat kind doen. Heeft ie in elk geval nog 'n leuke kindertijd/jeugd gehad voor het noodlot eventueel toeslaat.
Maar als dit eerste kind de ziekte ook kan hebben omdat het voor het zwanger worden nog niet bekend was, zou ik er zeker geen nieuwe meer bij nemen. Dan verliest die nieuwe niet alleen z'n moeder, maar ook z'n grote broer/zus wellicht ipv dat ie daar wat aan heeft om verdriet om z'n moeder mee te delen.
Je zadelt zo'n kind dus op met 'n hoop ellende terwijl je het ook gewoon hierbij kunt laten en dat eerste kind kunt gaan geven wat het verdient. Ipv dat je alleen maar bezig bent met zwanger willen worden kun je ook leuke dingen met en voor dat kind doen. Heeft ie in elk geval nog 'n leuke kindertijd/jeugd gehad voor het noodlot eventueel toeslaat.
donderdag 1 augustus 2013 om 15:29
Als eerste vind ik het een enorm dapper besluit (denk namelijk ook dat het besluit al vast staat bij jullie) om eerst zwanger te willen worden en als het dan niet goed is het alsnog af te breken
Ten tweede ik heb zeker even moeten opzoeken wat FAP is. Had er nog nooit van gehoord. En het is niet niks erg heftig zelfs. Ook kan ik het besluit begrijpen dat de zwangerschap zal worden afgebroken wanneer het kindje dit ook heeft.
Ik zit niet in deze situatie dus kan ik geen ervaringen met je delen maar ik ben moeder en dus zwanger geweest. Ik denk dat je je zelf goed moet afvragen zou je het aankunnen om de zwangerschap af te breken en het daarna een plekje te geven. De blijdschap die je voelt als de test positief is, de eerste echo met een kloppend hartje, daarna de termijnecho met 12 weken en dan te zien dat het al een echt mensje is geworden tov de eerste echo, en dan vervolgens de uitslag dat het kindje ook FAP heeft waardoor je het moet afbreken. Dit lijkt mij emotioneel gezien erg zwaar. Ik persoonlijk zou er niet aan moeten denken.
En hoe een bevalling in zijn werkt gaat......ja daar kan niemand je echt antwoord op geven denk ik. Elke bevalling is anders. Het is in ieder geval geen pretje.
Ten tweede ik heb zeker even moeten opzoeken wat FAP is. Had er nog nooit van gehoord. En het is niet niks erg heftig zelfs. Ook kan ik het besluit begrijpen dat de zwangerschap zal worden afgebroken wanneer het kindje dit ook heeft.
Ik zit niet in deze situatie dus kan ik geen ervaringen met je delen maar ik ben moeder en dus zwanger geweest. Ik denk dat je je zelf goed moet afvragen zou je het aankunnen om de zwangerschap af te breken en het daarna een plekje te geven. De blijdschap die je voelt als de test positief is, de eerste echo met een kloppend hartje, daarna de termijnecho met 12 weken en dan te zien dat het al een echt mensje is geworden tov de eerste echo, en dan vervolgens de uitslag dat het kindje ook FAP heeft waardoor je het moet afbreken. Dit lijkt mij emotioneel gezien erg zwaar. Ik persoonlijk zou er niet aan moeten denken.
En hoe een bevalling in zijn werkt gaat......ja daar kan niemand je echt antwoord op geven denk ik. Elke bevalling is anders. Het is in ieder geval geen pretje.
donderdag 1 augustus 2013 om 17:44
Beste Juudje,
Ik heb een account aangemaakt omdat een vriendin mij wees op je vraag. Ik wilde je een prive bericht sturen maar die optie staat uit dus dat lukt niet. Mijn persoonlijke ervaring met het afbreken van de zwangerschap wil ik best met je delen. Ik zat met gelijksoortige vragen voordat ik zwanger werd. Erg dapper dat je de vraag hier gesteld hebt.
Heb je met klinische genetica of met de psychologen daar gesproken? Dat is al aangeraden eerder zag ik. Via Contactgroep zwangerschapsbeeindiging (sczb.nl) kun je ook informatie krijgen.
Stuur mij gerust een bericht en stel je vragen als je dat wilt.
Ik heb een account aangemaakt omdat een vriendin mij wees op je vraag. Ik wilde je een prive bericht sturen maar die optie staat uit dus dat lukt niet. Mijn persoonlijke ervaring met het afbreken van de zwangerschap wil ik best met je delen. Ik zat met gelijksoortige vragen voordat ik zwanger werd. Erg dapper dat je de vraag hier gesteld hebt.
Heb je met klinische genetica of met de psychologen daar gesproken? Dat is al aangeraden eerder zag ik. Via Contactgroep zwangerschapsbeeindiging (sczb.nl) kun je ook informatie krijgen.
Stuur mij gerust een bericht en stel je vragen als je dat wilt.
donderdag 1 augustus 2013 om 18:38
Topic doorgelezen. Als ik voor deze keuze zou staan en een topic open, dan zou ik wel heel erg graag de kritische vragen willen lezen en ook de antwoorden en meningen van iedereen. In zo'n toestand waarbij een keuze maken zo moeilijk is, lijkt me dat juist heel erg prettig. Die vragen zou ik zelf nl ook allemaal hebben. Dan hoef ik het niet eens te zijn met iedereen, maar het zou me wel helpen bij een uiteindelijk besluit. Dat vind ik juist zo fijn hier.
Ik lees dan ook niet allemaal beledigende of walgelijke posts (behalve 1 of 2). Volgens mij wil (bijna) iedereen hier TO juist helpen bij haar keuze en keuzes kan je het beste maken door zoveel mogelijk informatie, ook als deze niet positief "klinkt".
TO als je nog meeleest, sterkte met je keuze en laat je goed voorlichten. De meesten hier zijn echt niet vervelend en die vragen zijn vaak gesteld om jou te helpen bij jouw keuze, niet om je te kwetsen. En sommige vragen in het leven zijn nou eenmaal niet politiek correct, maar daar kan je wel wat aan hebben, want het leven is nou eenmaal niet altijd politiek correct en sommige keuzes zijn dat niet. Je hoeft er ook geenszins mee eens te zijn. Als jij jouw pad maar volgt die bij jou klopt dan is het goed. Lastige antwoorden, vragen kunnen daar soms echt bij helpen. Sterkte voor jou, je eerste kindje en last but not least jouw partner.
Ik lees dan ook niet allemaal beledigende of walgelijke posts (behalve 1 of 2). Volgens mij wil (bijna) iedereen hier TO juist helpen bij haar keuze en keuzes kan je het beste maken door zoveel mogelijk informatie, ook als deze niet positief "klinkt".
TO als je nog meeleest, sterkte met je keuze en laat je goed voorlichten. De meesten hier zijn echt niet vervelend en die vragen zijn vaak gesteld om jou te helpen bij jouw keuze, niet om je te kwetsen. En sommige vragen in het leven zijn nou eenmaal niet politiek correct, maar daar kan je wel wat aan hebben, want het leven is nou eenmaal niet altijd politiek correct en sommige keuzes zijn dat niet. Je hoeft er ook geenszins mee eens te zijn. Als jij jouw pad maar volgt die bij jou klopt dan is het goed. Lastige antwoorden, vragen kunnen daar soms echt bij helpen. Sterkte voor jou, je eerste kindje en last but not least jouw partner.
donderdag 1 augustus 2013 om 21:37
Ik vind het ook dapper dat je de vraag durft te stellen, niet iedereeen zal zijn gedachten ook hardop durven uitspreken. Het is sowieso een moeilijke keuze. Ik heb ruim 15 jaar geleden voor een abortus gekozen, een keuze waar ik achter stond en nog steeds sta maar wel met me meedraag voor de rest van mijn leven en dat is niet altijd makkelijk. Het is wat dat betreft kiezen uit 2 kwaden en alleen jij kunt inschatten hoe je hiermee om zult kunnen gaan. Sterkte. X
Niet te lang over nadenken maar gewoon doen!
