Zwanger
alle pijlers
abortus met 15 weken door negatieve vlokkentest
woensdag 31 juli 2013 om 10:10
Hoi,
Ik heb een erfelijke darmziekte(FAP) en nu willen wij een tweede kindje.
We willen proberen op de natuurlijke manier zwanger te raken en dan dmv een vlokkentest kijken of het kindje ook FAP heeft (of niet)
Zoja dan willen we het kindje weg laten halen en dat gebeurt rond de 15 weken zwangerschap.
Nu is mijn vraag zij er vrouwen die ook zoiets hebben meegemaakt of in dit proces zitten?
Ik wil graag weten hoe zo'n abortus of natuurlijke bevalling in zn werk gaat en wat het geestelijk met je doet.
Groetjes
Ik heb een erfelijke darmziekte(FAP) en nu willen wij een tweede kindje.
We willen proberen op de natuurlijke manier zwanger te raken en dan dmv een vlokkentest kijken of het kindje ook FAP heeft (of niet)
Zoja dan willen we het kindje weg laten halen en dat gebeurt rond de 15 weken zwangerschap.
Nu is mijn vraag zij er vrouwen die ook zoiets hebben meegemaakt of in dit proces zitten?
Ik wil graag weten hoe zo'n abortus of natuurlijke bevalling in zn werk gaat en wat het geestelijk met je doet.
Groetjes
woensdag 31 juli 2013 om 12:55
quote:maitje136 schreef op 31 juli 2013 @ 12:51:
Ik snap niet waarom je niet voor PGD wilt gaan, te veel moeite, moeilijk traject? Het lijkt mij ook niet erg makkelijk om een kindje te aborteren. Want het is inderdaad al een mini mensje met 15 weken, wat beweegt, slikt, fronst en weet ik wat allemaal. Met armpjes en beentjes,teentjes en vingertjes. Als je echt het beste wilt voor een volgend kindje zorg je dat het in 1 keer gezond is in plaats van het weg te halen als het ongezond is.
Ik vind het overigens anders als mensen erachter komen dat hun kindje zwaar gehandicapt is en niet levensvatbaar is. Maar dat is weer een ander verhaal. Ik heb het gevoel alsof je erg makkelijk denkt over een kindje met 15 weken weg halen.O ja? Ik heb het gevoel dat alsof jij heel makkelijk denkt over een ander mens door allerlei ( respectloze ) aannames onder de grond te schoffelen.
Ik snap niet waarom je niet voor PGD wilt gaan, te veel moeite, moeilijk traject? Het lijkt mij ook niet erg makkelijk om een kindje te aborteren. Want het is inderdaad al een mini mensje met 15 weken, wat beweegt, slikt, fronst en weet ik wat allemaal. Met armpjes en beentjes,teentjes en vingertjes. Als je echt het beste wilt voor een volgend kindje zorg je dat het in 1 keer gezond is in plaats van het weg te halen als het ongezond is.
Ik vind het overigens anders als mensen erachter komen dat hun kindje zwaar gehandicapt is en niet levensvatbaar is. Maar dat is weer een ander verhaal. Ik heb het gevoel alsof je erg makkelijk denkt over een kindje met 15 weken weg halen.O ja? Ik heb het gevoel dat alsof jij heel makkelijk denkt over een ander mens door allerlei ( respectloze ) aannames onder de grond te schoffelen.
woensdag 31 juli 2013 om 12:56
Mijn zusje en haar man hebben met dezelfde vraag geworsteld. Haar man heeft een erfelijke aandoening. Eentje die gevaar kan bij meisjes (zware hartafwijkingen, lichamelijke en verstandelijke handicap).
Omdat vanwege zijn erfelijke aandoening hij geen sperma produceerde hebben ze Belgie met een operatieve ingreep sperma gewonnen. Kon alleen daar. Via IVF is de zwangerschap tot stand gebracht. Er zijn twee embryo's teruggeplaatst. Er kan pas op deze specifieke aandoening getest worden als de vrucht 14 Weken is en niet eerder. Dus zeker niet voor het inbrengen. Bij de zwangerschap sloegen bij de eerste poging beide vruchtjes aan. Sterker nog een daarvan heeft zich zelfs gesplitst. Het werd een drieling! Hoera! Tot duidelijk werd dat het meisjes waren. Een nare periode met testen, puncties e.d volgt dan. En bij de gesplitste tweeling het syndroom ontdekt werd. Er was geen andere keuze dan ze nog in de baarmoeder te laten inslapen. Want een abortus is met een meerling niet mogelijk in dat geval. Een hele nare en verdrietige en pijnlijke ingreep. Het andere meisje is als gezonde wolk van een baby ter wereld gekomen.
Dan denk je, dat wil je niet nog een keer meemaken! Maar een kinderwens kan heel diep zitten. En dus is ze weer zwanger. Ze wilde het niet nogmaals zo ondergaan dus wilde ze maar een embryo terggeplaatst hebben. maar je raadt het nooit.. werderom splitste het vruchtje en is de dus zwanger....Van een tweeling. Dit keer zijn het kerels.
Niet alles is al met IVF heel vroegtijdig te ontdekken. Ikzelf zei ook, waarom testen ze de embryos niet vooraf??! maar dat kon dus niet bij deze aandoening. Het syndroom ontwikkelt zich pas tijdens het tweede trimester van de zwangerschap. Ik zelf zou mij dat niet aan willen doen. Ik zou gek worden. Maar wat ben ik blij dat zij het wel hebben aangedurft.
Omdat vanwege zijn erfelijke aandoening hij geen sperma produceerde hebben ze Belgie met een operatieve ingreep sperma gewonnen. Kon alleen daar. Via IVF is de zwangerschap tot stand gebracht. Er zijn twee embryo's teruggeplaatst. Er kan pas op deze specifieke aandoening getest worden als de vrucht 14 Weken is en niet eerder. Dus zeker niet voor het inbrengen. Bij de zwangerschap sloegen bij de eerste poging beide vruchtjes aan. Sterker nog een daarvan heeft zich zelfs gesplitst. Het werd een drieling! Hoera! Tot duidelijk werd dat het meisjes waren. Een nare periode met testen, puncties e.d volgt dan. En bij de gesplitste tweeling het syndroom ontdekt werd. Er was geen andere keuze dan ze nog in de baarmoeder te laten inslapen. Want een abortus is met een meerling niet mogelijk in dat geval. Een hele nare en verdrietige en pijnlijke ingreep. Het andere meisje is als gezonde wolk van een baby ter wereld gekomen.
Dan denk je, dat wil je niet nog een keer meemaken! Maar een kinderwens kan heel diep zitten. En dus is ze weer zwanger. Ze wilde het niet nogmaals zo ondergaan dus wilde ze maar een embryo terggeplaatst hebben. maar je raadt het nooit.. werderom splitste het vruchtje en is de dus zwanger....Van een tweeling. Dit keer zijn het kerels.
Niet alles is al met IVF heel vroegtijdig te ontdekken. Ikzelf zei ook, waarom testen ze de embryos niet vooraf??! maar dat kon dus niet bij deze aandoening. Het syndroom ontwikkelt zich pas tijdens het tweede trimester van de zwangerschap. Ik zelf zou mij dat niet aan willen doen. Ik zou gek worden. Maar wat ben ik blij dat zij het wel hebben aangedurft.
"As je denk dat je mooi ben dan ben je een embersiel leleike kuthoer"
woensdag 31 juli 2013 om 12:57
quote:spagtelputz schreef op woensdag 31 juli 2013 11:41 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="aaquamarine in "abortus met 15 weken door negatieve vlok..."" class="messagelink">aaquamarine schreef op 31 juli 2013 @ 11:37</a>:</b>
[...]
Dit. Ik vind het behoorlijk egoïstisch. Ik ben niet tegen abortus, maar je gaat toch niet doelbewust een baby maken en het dan net zo makkelijk weer weg laten halen als het die ziekte heeft? En als je zwanger bent, denk je er misschien wel net zo over.</div></blockquote>
Je gaat toch niet doelbewust een kind laten volgroeien als het een leven vol pijn, ziekte en ellende in het vooruitzicht heeft? Je kan het ook omdraaien he!
Een keuze is per definitie egoïstisch. Altruïsme bestaat niet.
Zwanger worden is überhaupt een egoïstische actie! Je zal maar zo'n moeder hebben zoals ze hier reageren zeg.
TO: ik heb geen kinderen, maar begrijp absoluut je keuze. Ik wens je heel veel sterkte toe.
[...]
Dit. Ik vind het behoorlijk egoïstisch. Ik ben niet tegen abortus, maar je gaat toch niet doelbewust een baby maken en het dan net zo makkelijk weer weg laten halen als het die ziekte heeft? En als je zwanger bent, denk je er misschien wel net zo over.</div></blockquote>
Je gaat toch niet doelbewust een kind laten volgroeien als het een leven vol pijn, ziekte en ellende in het vooruitzicht heeft? Je kan het ook omdraaien he!
Een keuze is per definitie egoïstisch. Altruïsme bestaat niet.
Zwanger worden is überhaupt een egoïstische actie! Je zal maar zo'n moeder hebben zoals ze hier reageren zeg.
TO: ik heb geen kinderen, maar begrijp absoluut je keuze. Ik wens je heel veel sterkte toe.
woensdag 31 juli 2013 om 13:03
Quote: Juudje, ik wens jou en je man veel wijsheid en kracht om tot een voor jullie juiste beslissing te komen. Ik hoop dat jullie snel een gezond kindje in de armen zullen sluiten
+1 wat een moeilijke keuze voor je. Zwanger worden en vltest en evt abortus, PGD of je kinderwens voor een 2e laten varen. Ja, ik ken een stel dat drager is van een andere erfelijke ziekte, na meerdere malen optie 1 hebben ze besloten het bij optie 3 te laten. Sterkte nogmaals!
+1 wat een moeilijke keuze voor je. Zwanger worden en vltest en evt abortus, PGD of je kinderwens voor een 2e laten varen. Ja, ik ken een stel dat drager is van een andere erfelijke ziekte, na meerdere malen optie 1 hebben ze besloten het bij optie 3 te laten. Sterkte nogmaals!
woensdag 31 juli 2013 om 13:07
quote:Eleonora schreef op woensdag 31 juli 2013 12:15 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="Egidius in "abortus met 15 weken door negatieve vlok..."" class="messagelink">Egidius schreef op 31 juli 2013 @ 11:54</a>:</b>
Ik hoor niemand zeggen dat IVF gemakkelijk is. Ik hoor alleen de vraag waarom de kans riskeren abortussen te moeten plegen wanneer er een optie bestaat waarbij dat mogelijk niet hoeft. Probeer niet zo blind te staren op de veroordelingen, want er is een verschil tussen een vraag en een oordeel.</div></blockquote>
Eens.
Een persoon uit mijn innercircle heeft om medische redenen een abortus ondergaan, nog verder in de zwangerschap dan 15 weken. Daar zijn zij en haar man nog steeds mee bezig. Het is inmiddels al een paar jaar terug. Een afschuwelijke ervaring.
Aangezien TO om ervaringen vroeg: dat kan dus ook, dat het een trauma wordt.
Vandaar, omdat ik dat van dichtbij meemaak, zou ik ook de vraag stellen waarom IVF niet in overweging wordt genomen. Maar dat hoeft het niet voor iedereen te zijn. Ik ben ooit meegegaan met iemand die voor een abortus koos. Nooit geen last meer van gehad en ze heeft nu jaren later een dochter, dus het kan gewoon.
Ik hoor niemand zeggen dat IVF gemakkelijk is. Ik hoor alleen de vraag waarom de kans riskeren abortussen te moeten plegen wanneer er een optie bestaat waarbij dat mogelijk niet hoeft. Probeer niet zo blind te staren op de veroordelingen, want er is een verschil tussen een vraag en een oordeel.</div></blockquote>
Eens.
Een persoon uit mijn innercircle heeft om medische redenen een abortus ondergaan, nog verder in de zwangerschap dan 15 weken. Daar zijn zij en haar man nog steeds mee bezig. Het is inmiddels al een paar jaar terug. Een afschuwelijke ervaring.
Aangezien TO om ervaringen vroeg: dat kan dus ook, dat het een trauma wordt.
Vandaar, omdat ik dat van dichtbij meemaak, zou ik ook de vraag stellen waarom IVF niet in overweging wordt genomen. Maar dat hoeft het niet voor iedereen te zijn. Ik ben ooit meegegaan met iemand die voor een abortus koos. Nooit geen last meer van gehad en ze heeft nu jaren later een dochter, dus het kan gewoon.
woensdag 31 juli 2013 om 13:18
quote:mientjelater schreef op 31 juli 2013 @ 13:07:
[...]
Maar dat hoeft het niet voor iedereen te zijn. Ik ben ooit meegegaan met iemand die voor een abortus koos. Nooit geen last meer van gehad en ze heeft nu jaren later een dochter, dus het kan gewoon.Ehm ja, was dit vroeg of wat verder in de zwangerschap? Wat Eleo vertelt gaat over een stel die al voorbij de 15 weken waren. Dat maakt wel een verschil met een abortus van rond de 10 weken oid.
[...]
Maar dat hoeft het niet voor iedereen te zijn. Ik ben ooit meegegaan met iemand die voor een abortus koos. Nooit geen last meer van gehad en ze heeft nu jaren later een dochter, dus het kan gewoon.Ehm ja, was dit vroeg of wat verder in de zwangerschap? Wat Eleo vertelt gaat over een stel die al voorbij de 15 weken waren. Dat maakt wel een verschil met een abortus van rond de 10 weken oid.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 31 juli 2013 om 13:25
quote:mientjelater schreef op 31 juli 2013 @ 13:07:
[...]
Maar dat hoeft het niet voor iedereen te zijn. Ik ben ooit meegegaan met iemand die voor een abortus koos. Nooit geen last meer van gehad en ze heeft nu jaren later een dochter, dus het kan gewoon.Alles kan. Maar het maakt wel een verschil of je een ongewenst (sorry voor het nare woord) kind laat aborteren of een zeer gewenst kind dat een akelige erfelijke ziekte heeft. En uit jouw post kan ik niet opmaken wat van beiden bij jouw vriendin het geval was.
[...]
Maar dat hoeft het niet voor iedereen te zijn. Ik ben ooit meegegaan met iemand die voor een abortus koos. Nooit geen last meer van gehad en ze heeft nu jaren later een dochter, dus het kan gewoon.Alles kan. Maar het maakt wel een verschil of je een ongewenst (sorry voor het nare woord) kind laat aborteren of een zeer gewenst kind dat een akelige erfelijke ziekte heeft. En uit jouw post kan ik niet opmaken wat van beiden bij jouw vriendin het geval was.
woensdag 31 juli 2013 om 13:25
En (beetje kort door de bocht misschien) een ongewenste zwangerschap afbreken in een vroeg stadium lijkt mij al heel heftig, maar een gewenste zwangerschap afbreken vanwege medische redenen is iets heel anders. Kan me voorstellen dat het laatste redelijk traumatisch is, vooral als de zwangerschap al ver gevorderd is.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 31 juli 2013 om 13:29
Egidius, bij het lezen van de OP vroeg ik me ook wel af waarom TO deze keuze maakt. Ik vind de vraag op zich ook niet raar, maar als de persoon die het topic opent daar niet inhoudelijk op in wil gaan, waarom is het dan niet gewoon klaar?
Een zwangerschap afbreken na vijftien weken als je steeds geweten hebt dat de kans daarop 50% is, lijkt me echt anders dan wat jij van nabij meemaakte, Eleonora. Niet per se makkelijker als je de onzekere periode tot de vijftiende week meeneemt. Wel anders dan wanneer je eerst een tijd denkt dat je gewoon zwanger bent (je aan het kind hecht, toekomstplannen maakt) en dan als een donderslag bij heldere hemel slecht nieuws krijgt.
Edit: wat Maleficent ook schrijft is ook weer anders. Ik kan dus wel snappen dat TO echte lotgenoten zoekt.
Een zwangerschap afbreken na vijftien weken als je steeds geweten hebt dat de kans daarop 50% is, lijkt me echt anders dan wat jij van nabij meemaakte, Eleonora. Niet per se makkelijker als je de onzekere periode tot de vijftiende week meeneemt. Wel anders dan wanneer je eerst een tijd denkt dat je gewoon zwanger bent (je aan het kind hecht, toekomstplannen maakt) en dan als een donderslag bij heldere hemel slecht nieuws krijgt.
Edit: wat Maleficent ook schrijft is ook weer anders. Ik kan dus wel snappen dat TO echte lotgenoten zoekt.
woensdag 31 juli 2013 om 13:34
Ik heb niet alle reacties gelezen, dus sorry wanneer dit al langs is gekomen, maar als ik het goed begrijp is de kans dat jij vroegtijdig overlijdt erg groot. Is aan kinderen beginnen dan wel verstandig?
Mijn colllega heeft onlangs hetzelfde meegemaakt, erfelijke afwijking zijn was alleen draagster van het gen, vlokketest gaf aan dat kind dit afwijking daadwerkelijk had. Zwangerscahp is afgebroken. Ze is er maanden gebroken van geweest, krabbelt nu langzaam op. Tegelijkertijd de wetenschap, met hoeveel zwangerschappen gaat dit ook gebeuren, moeten we dat wel willen? Dit was de eerste. Maar ja, die kinderwens he..
Mijn colllega heeft onlangs hetzelfde meegemaakt, erfelijke afwijking zijn was alleen draagster van het gen, vlokketest gaf aan dat kind dit afwijking daadwerkelijk had. Zwangerscahp is afgebroken. Ze is er maanden gebroken van geweest, krabbelt nu langzaam op. Tegelijkertijd de wetenschap, met hoeveel zwangerschappen gaat dit ook gebeuren, moeten we dat wel willen? Dit was de eerste. Maar ja, die kinderwens he..
woensdag 31 juli 2013 om 13:47
Tijdens het proces van het bekend worden dat het niet goed was (echo met 14 weken) en de daarop volgende abortus en nasleep is me heel erg duidelijk geworden dat er geen pijl op te trekken is, op hoe je een dergelijk verdriet verwerkt.
Op aanraden van velen (van jullie en anderen ) werd me aangeraden contact op te nemen met de "Lieve Engeltjes" website. Ik vond er niet wat ik zocht. Die vrouwen reageerden op mijn verdriet met hun eigen verdriet en daar had ik echt geen plaats voor.
Ik vond bij een kennis waarvan ik wist dat ze een jaar eerder door hetzelfde proces gegaan was wel wat ik zocht: een luisterend oor en (h)erkenning.
Je weet het niet, hoe je gaat reageren.
@Pantax: gaat dat over jezelf???? Wat ontzettend rot voor je als ja! Sterkte
Op aanraden van velen (van jullie en anderen ) werd me aangeraden contact op te nemen met de "Lieve Engeltjes" website. Ik vond er niet wat ik zocht. Die vrouwen reageerden op mijn verdriet met hun eigen verdriet en daar had ik echt geen plaats voor.
Ik vond bij een kennis waarvan ik wist dat ze een jaar eerder door hetzelfde proces gegaan was wel wat ik zocht: een luisterend oor en (h)erkenning.
Je weet het niet, hoe je gaat reageren.
@Pantax: gaat dat over jezelf???? Wat ontzettend rot voor je als ja! Sterkte
woensdag 31 juli 2013 om 13:49
Ik snap best dat het een moeilijke beslissing is, maar het gaat om een tweede zwangerschap, dan heeft TO lijkt me die moeilijke keuze dus al een keer eerder gemaakt. Ik denk dat er geen makkelijke keuze is in deze kwestie, maar ik vind dat je altijd verplicht bent ook door te bedenken wat jou keuzes als (aanstaande) ouder voor gevogen voor je kinderen hebben. Er is al een kind, een kind dat het risico loopt jong zijn/haar moeder te verliezen, dat doe je dan willens en wetens nog een kind aan, omdat je perse een tweede kind wilt. Daarbij als je zwanger wordt en het kindje blijkt niet gezond en je laat het weghalen dan is de kans dat je daar erg veel verdriet van zult hebben redelijk lijkt me? Het hoeft niet, maar de kans is toch behoorlijk, omdat het wel om een gewenst kindje gaat? Dat is dan ook verdriet waar je oudste ook in meegesleept wordt. Alles bij elkaar denk ik dat de vraag waarom wil je dit en vooral waarom via deze weg als embryoselectie een optie is besteen reeele vraag is. Niet alleen voor jezelf of het ongeboren kind, maar ook voor het kindje dat er al wel is.
Daarbij vind ik de vraag hoe het met je eigen prognose staat en of je nog een knd in de situatie moet willen brengen dat hij/zij grote kans heeft heel jong een ouder te verliezen ook een logische vraag. Ik ken de antwoorden dat er dan na je dood nog iets van je achterblijft, dat je partner het graag kan willen enz. Maar bij elk topic over parttime werken of niet werken worden we doodgegooid met de mening dat je als vrouw wel moet beseffen dat er een grote kans is (1 op 3) dat je man er vandoorgaat en in dit soort situaties wordt dat weggelaten. Terwijl het hebben van een levensbedreigende aandoening ook niet iets is waar bepaald alle relaties tegen bestand zijn.
Het is allemaal al moeilijk geneg als het leven je dergelijke kaarten uitdeeld, ik denk dat je best mag bedenken of je alle opties hebt bekeken en doorgedacht voordat je er zelf nog een extra kanskaart bijtrekt.
Daarbij vind ik de vraag hoe het met je eigen prognose staat en of je nog een knd in de situatie moet willen brengen dat hij/zij grote kans heeft heel jong een ouder te verliezen ook een logische vraag. Ik ken de antwoorden dat er dan na je dood nog iets van je achterblijft, dat je partner het graag kan willen enz. Maar bij elk topic over parttime werken of niet werken worden we doodgegooid met de mening dat je als vrouw wel moet beseffen dat er een grote kans is (1 op 3) dat je man er vandoorgaat en in dit soort situaties wordt dat weggelaten. Terwijl het hebben van een levensbedreigende aandoening ook niet iets is waar bepaald alle relaties tegen bestand zijn.
Het is allemaal al moeilijk geneg als het leven je dergelijke kaarten uitdeeld, ik denk dat je best mag bedenken of je alle opties hebt bekeken en doorgedacht voordat je er zelf nog een extra kanskaart bijtrekt.
woensdag 31 juli 2013 om 13:51
@suze maar de situatie dat je geconfronteerd wordt met een echo die niet goed isen de vreselijke keuze waar je dan voorstaat is denk ik anders dan dat je van te voren weet dat er een grote kans (50%) is dat je oor die keuze komt te staan.
En iedereen gaat daar anders mee om, er is geen draaoboek of goed of fout in dergelijke verdrietige omstandigheden
En iedereen gaat daar anders mee om, er is geen draaoboek of goed of fout in dergelijke verdrietige omstandigheden
woensdag 31 juli 2013 om 14:03
quote:Sunemom schreef op 31 juli 2013 @ 13:49:
Ik snap best dat het een moeilijke beslissing is, maar het gaat om een tweede zwangerschap, dan heeft TO lijkt me die moeilijke keuze dus al een keer eerder gemaakt. Iemand schreef hier net dat ze het nog niet zo lang weet, 1e kindje was er dus al.
Ik snap best dat het een moeilijke beslissing is, maar het gaat om een tweede zwangerschap, dan heeft TO lijkt me die moeilijke keuze dus al een keer eerder gemaakt. Iemand schreef hier net dat ze het nog niet zo lang weet, 1e kindje was er dus al.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 31 juli 2013 om 14:05
quote:Suze02 schreef op 31 juli 2013 @ 14:04:
Eens hoor Sunemom, vreselijke keuze. Maar mij lijkt hij juist makkelijker als je weet dat de kans dat je die keuze moet maken 50% is. Slaat dat ergens op?Ik kan je wel volgen, dan houd je al een beetje rekening mee dat het kan gebeuren. Dan hou je misschien wat 'afstand' tot je weet dat het goed is. Als je van te voren niks medisch verwacht maak je al plannen, verzin je namen, koop je spulletjes, dan is het ineens een enorme klap als het na het 1e trimester toch op een andere manier mis is, dat verwacht je dan niet meer zo.
Eens hoor Sunemom, vreselijke keuze. Maar mij lijkt hij juist makkelijker als je weet dat de kans dat je die keuze moet maken 50% is. Slaat dat ergens op?Ik kan je wel volgen, dan houd je al een beetje rekening mee dat het kan gebeuren. Dan hou je misschien wat 'afstand' tot je weet dat het goed is. Als je van te voren niks medisch verwacht maak je al plannen, verzin je namen, koop je spulletjes, dan is het ineens een enorme klap als het na het 1e trimester toch op een andere manier mis is, dat verwacht je dan niet meer zo.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 31 juli 2013 om 14:06
quote:Suze02 schreef op 31 juli 2013 @ 13:50:
Tja Sunemom, ik kan me dus juist voorstellen dat je je oudste kind juist een broertje of zusje gunt. Precies om het feit dat het verdriet van het verlies van een ouder samen beter te verwerken valt.
Ook als dat misschien eerst het verdriet van het verlies van een x aantal potentiele broertjes/zusjes kost? En natuurlijk kan elke zwangerschap misgaan en dan is dat afschuwelijk, maar hier is de kans dus 50% dat het misgaat. Nu zal een 2-jarige dat nog niet direct doorhebben wellicht, maar zeg dat het even duurt voor TO zwanger is of als het eerste kindje al iets ouder is. Dat lijkt mij behoorlijk traumatisch, voor de ouders, maar ook voor het kind.
Daarbij denk ik dat je gelijk hebt dat het makkelijker voor een kind is het verlies van een ouder samen te verwerken, maar niet als we het ove echt jonge kinderen hebben die nig volledige op zichzelf gericht zijn en wat ik gelezen heb heeft deze ziekte het wel in zich dat die kans realistisch is.
Ik zie momenteel een jong gezin in mijn directe omgeving vechten tegen het verdriet dat het overlijden van de moeder (kindjes waren beiden onder de 6) achter heeft gelaten. Die kinderen kunnen het nog niet echt met elkaar delen, die vader doet alles om z'n hoofd boven water te ouden, maar zijn eigen verdriet naast dat van zijn twee ukkies is onnoemelijk zwaar. En dat kan iedereen overkomen dat weet ik. Zijn vrouw was ook gewoon een gezonde 32 jarige, en binnen een halfjaar heeft ze het vreselijke gevecht tegen kanker verloren. Toch als je weet dat dat risico zo groot is.. Dat lijkt mij een veel moeilijkere keuze hoe dat tweede kind er dan miet komen of juist weggehaald moet worden.
Tja Sunemom, ik kan me dus juist voorstellen dat je je oudste kind juist een broertje of zusje gunt. Precies om het feit dat het verdriet van het verlies van een ouder samen beter te verwerken valt.
Ook als dat misschien eerst het verdriet van het verlies van een x aantal potentiele broertjes/zusjes kost? En natuurlijk kan elke zwangerschap misgaan en dan is dat afschuwelijk, maar hier is de kans dus 50% dat het misgaat. Nu zal een 2-jarige dat nog niet direct doorhebben wellicht, maar zeg dat het even duurt voor TO zwanger is of als het eerste kindje al iets ouder is. Dat lijkt mij behoorlijk traumatisch, voor de ouders, maar ook voor het kind.
Daarbij denk ik dat je gelijk hebt dat het makkelijker voor een kind is het verlies van een ouder samen te verwerken, maar niet als we het ove echt jonge kinderen hebben die nig volledige op zichzelf gericht zijn en wat ik gelezen heb heeft deze ziekte het wel in zich dat die kans realistisch is.
Ik zie momenteel een jong gezin in mijn directe omgeving vechten tegen het verdriet dat het overlijden van de moeder (kindjes waren beiden onder de 6) achter heeft gelaten. Die kinderen kunnen het nog niet echt met elkaar delen, die vader doet alles om z'n hoofd boven water te ouden, maar zijn eigen verdriet naast dat van zijn twee ukkies is onnoemelijk zwaar. En dat kan iedereen overkomen dat weet ik. Zijn vrouw was ook gewoon een gezonde 32 jarige, en binnen een halfjaar heeft ze het vreselijke gevecht tegen kanker verloren. Toch als je weet dat dat risico zo groot is.. Dat lijkt mij een veel moeilijkere keuze hoe dat tweede kind er dan miet komen of juist weggehaald moet worden.
woensdag 31 juli 2013 om 14:08
quote:Sunemom schreef op 31 juli 2013 @ 14:06:
[...]
Ook als dat misschien eerst het verdriet van het verlies van een x aantal potentiele broertjes/zusjes kost? het lijkt me dat je dit verbergt voor het andere kind, zo ver als dat mogelijk is. Dat je pas vertelt dat er een broertje/zusje komt, ná een vlokkentest die uitwijst dat het kindje gezond is.
[...]
Ook als dat misschien eerst het verdriet van het verlies van een x aantal potentiele broertjes/zusjes kost? het lijkt me dat je dit verbergt voor het andere kind, zo ver als dat mogelijk is. Dat je pas vertelt dat er een broertje/zusje komt, ná een vlokkentest die uitwijst dat het kindje gezond is.
Stressed is just desserts spelled backwards
