Zwanger
alle pijlers
Abortus: Verdriet, angst,erwarring, maar ratio overheerst!
vrijdag 27 september 2013 om 16:30
Lieve mensen,
Ik kan hier met niemand in mijn omgeving over praten omdat iedereen die ik ken hier (vanuit religieuze redenen) tegen is. Omdat ik toch heel erg de behoefte voel aan mijn verhaal kwijt kunnen en hoop op een aantal objectieve meningen heb ik besloten om mijn verhaal hier kwijt te kunnen.
Ik ben nu zo'n jaar samen met iemand en sinds een half jaar woon ik met diegene samen. In het begin -in de date-fase-- leek alles leuk en geweldig. Had helemaal het gevoel een lot uit de lotterij te hebben gevonden. Helaas... al snel nadat ik bij hem introk kwam ik achter zijn agressieve kant. Niet alleen fysiek, maar ook emotioneel is het iemand die je probeert gek te maken en te kleineren. Uiteraard ben ik daar erg van geschrokken.
Omdat hij zo agressief en dominant was heeft hij mij verboden om anti-conceptie te slikken hij checkte alles en ik was enorm bang voor hem. In het begin probeerde ik dit nog op te lossen door stiekem de morning after pil te nemen, maar helaas is dat geen blijvend iets waarmee je dit kunt oplossen.
Nu ben ik zo'n 7 weken geleden per ongeluk zwanger geraakt.
Uiteraard ben ik daar erg van geschrokken. Ik ben inmiddels 32 jaar en heb zeker een kinderwens. Alleen niet met deze partner.
Uiteraard ben ik erg bang een kind van deze man te krijgen niet alleen voor mezelf maar ook voor het kind. Ik zie een stabiele toekomst somber in en voel dat het niet goed zit. Ik heb 2 weken geleden al een afspraak gehad bij Casa voor de abortuspil, maar stiekem heb je de hoop dat het goed komt met de relatie en dat je partner later zal veranderen. Ik durfde de stap toen uiteindelijk niet te zetten en heb me alleen laten informeren. Wat betreft de abortus.
Ik ben erg bang dat ik heel erg gestraft zal worden en hierna nooit meer zwanger kan worden omdat ik zoiets fouts doe. Ook voel ik mij heeeel erg schuldig voor al die vrouwen bij wie het niet lukt en die zo graag verlangen naar een kind
Het voelt alsof ik zo ondankbaar ben). Tegerlijkertijd realiseer ik mij dat deze man een gevaar is zowel voor mij als het kind.
Ik heb uiteindelijk afgelopen maandag de stap gezet om bij deze man weg te gaan. Er ging een heel drama aan vooraf. Het hele huis was een puinhoop en hij was weer agressief.
Ik heb echter doorgezet en dacht het is nu of nooit en verblijf nu bij een familielid. Die weet niet van de zwangerschap. Ondertussen heb ik ook een afspraak bij de kliniek om volgende week een abortus te laten verrichten. Het voelt zo dubbel, ik heb het gevoel dat ik het kindje iets aan doe maar tegelijkertijd weet ik rationeel dat het kindje geen toekomst heeft met deze man en alleen zou ik niet op kunnen voeden. Bovendien blijf ik dan altijd vastzitten aan deze man en dat vind ik heel eng en onprettig. Ben uiteraard ook heel boos op mezelf dat ik zo naief in deze relatie ben gestapt en hem zo fout heb ingeschat.
Dankjullie wel dat ik mijn verhaal hier kan doen en dat jullie meelezen. Natuurlijk hoop ik ook dat er lotgenoten zijn die de abortus al hebben laten uitvoeren. Aan de ervaringsdeskundige, hoe was de ingreep? Viel het tegen? Heb je er lichamelijk veel last van gehad?
Emotioneel verwacht ik natuurlijk ook nog wel een heel rouwproces daarom ben ik ook erg benieuwd hoe zij daar nu tegenover staan.
Dankjullie voor de reacties!
Ik kan hier met niemand in mijn omgeving over praten omdat iedereen die ik ken hier (vanuit religieuze redenen) tegen is. Omdat ik toch heel erg de behoefte voel aan mijn verhaal kwijt kunnen en hoop op een aantal objectieve meningen heb ik besloten om mijn verhaal hier kwijt te kunnen.
Ik ben nu zo'n jaar samen met iemand en sinds een half jaar woon ik met diegene samen. In het begin -in de date-fase-- leek alles leuk en geweldig. Had helemaal het gevoel een lot uit de lotterij te hebben gevonden. Helaas... al snel nadat ik bij hem introk kwam ik achter zijn agressieve kant. Niet alleen fysiek, maar ook emotioneel is het iemand die je probeert gek te maken en te kleineren. Uiteraard ben ik daar erg van geschrokken.
Omdat hij zo agressief en dominant was heeft hij mij verboden om anti-conceptie te slikken hij checkte alles en ik was enorm bang voor hem. In het begin probeerde ik dit nog op te lossen door stiekem de morning after pil te nemen, maar helaas is dat geen blijvend iets waarmee je dit kunt oplossen.
Nu ben ik zo'n 7 weken geleden per ongeluk zwanger geraakt.
Uiteraard ben ik daar erg van geschrokken. Ik ben inmiddels 32 jaar en heb zeker een kinderwens. Alleen niet met deze partner.
Uiteraard ben ik erg bang een kind van deze man te krijgen niet alleen voor mezelf maar ook voor het kind. Ik zie een stabiele toekomst somber in en voel dat het niet goed zit. Ik heb 2 weken geleden al een afspraak gehad bij Casa voor de abortuspil, maar stiekem heb je de hoop dat het goed komt met de relatie en dat je partner later zal veranderen. Ik durfde de stap toen uiteindelijk niet te zetten en heb me alleen laten informeren. Wat betreft de abortus.
Ik ben erg bang dat ik heel erg gestraft zal worden en hierna nooit meer zwanger kan worden omdat ik zoiets fouts doe. Ook voel ik mij heeeel erg schuldig voor al die vrouwen bij wie het niet lukt en die zo graag verlangen naar een kind
Het voelt alsof ik zo ondankbaar ben). Tegerlijkertijd realiseer ik mij dat deze man een gevaar is zowel voor mij als het kind.Ik heb uiteindelijk afgelopen maandag de stap gezet om bij deze man weg te gaan. Er ging een heel drama aan vooraf. Het hele huis was een puinhoop en hij was weer agressief.
Ik heb echter doorgezet en dacht het is nu of nooit en verblijf nu bij een familielid. Die weet niet van de zwangerschap. Ondertussen heb ik ook een afspraak bij de kliniek om volgende week een abortus te laten verrichten. Het voelt zo dubbel, ik heb het gevoel dat ik het kindje iets aan doe maar tegelijkertijd weet ik rationeel dat het kindje geen toekomst heeft met deze man en alleen zou ik niet op kunnen voeden. Bovendien blijf ik dan altijd vastzitten aan deze man en dat vind ik heel eng en onprettig. Ben uiteraard ook heel boos op mezelf dat ik zo naief in deze relatie ben gestapt en hem zo fout heb ingeschat.
Dankjullie wel dat ik mijn verhaal hier kan doen en dat jullie meelezen. Natuurlijk hoop ik ook dat er lotgenoten zijn die de abortus al hebben laten uitvoeren. Aan de ervaringsdeskundige, hoe was de ingreep? Viel het tegen? Heb je er lichamelijk veel last van gehad?
Emotioneel verwacht ik natuurlijk ook nog wel een heel rouwproces daarom ben ik ook erg benieuwd hoe zij daar nu tegenover staan.
Dankjullie voor de reacties!
vrijdag 27 september 2013 om 16:41
Mijn zus heeft een abortus gehad en ze heeft er geen spijt van gekregen. Zij zat ook in een situatie waar dat kindje er echt niet kon komen.
De behandeling zelf was naar, het vruchtje kwam niet los en dat hebben ze als het ware los moeten wrikken dat heeft erg zeer gedaan. En ze is daardoor van binnen een beetje beschadigd waardoor het nu vergroeid is van binnen, dus toen ze een spiraaltje wou zetten lukte dat dus bijna niet. Maar nu zitten er dus verklevingen en misschien Ashermansyndroom.
Omdat ze het vruchtje niet los kregen heeft ze uiteindelijk Cytotec tabletten voorgeschreven gekregen, en is het vruchtje eruit gekomen.
De behandeling zelf was naar, het vruchtje kwam niet los en dat hebben ze als het ware los moeten wrikken
dat heeft erg zeer gedaan. En ze is daardoor van binnen een beetje beschadigd waardoor het nu vergroeid is van binnen, dus toen ze een spiraaltje wou zetten lukte dat dus bijna niet. Maar nu zitten er dus verklevingen en misschien Ashermansyndroom. Omdat ze het vruchtje niet los kregen heeft ze uiteindelijk Cytotec tabletten voorgeschreven gekregen, en is het vruchtje eruit gekomen.
vrijdag 27 september 2013 om 16:41
vrijdag 27 september 2013 om 17:00
Bah wat een rotsituatie. Gelukkig ben je al zo sterk geweest om bij hem weg te gaan.
Abortus is denk ik het beste nu. Voel je niet schuldig. Je kind behoeden voor een slechte vader is ook liefde. De kabs dat je door een abortus onvruchtbaar raakt is heel klein. Maar je kan dat allemaal vragen in de kliniek.
Tenslotte, je kan op elk moment nog terug. Zelfs als lig je al helemaal klaar in de behandelkamer. Als je het dan toch wil houden dwingt niemand jou om door te zetten.
Abortus is denk ik het beste nu. Voel je niet schuldig. Je kind behoeden voor een slechte vader is ook liefde. De kabs dat je door een abortus onvruchtbaar raakt is heel klein. Maar je kan dat allemaal vragen in de kliniek.
Tenslotte, je kan op elk moment nog terug. Zelfs als lig je al helemaal klaar in de behandelkamer. Als je het dan toch wil houden dwingt niemand jou om door te zetten.
vrijdag 27 september 2013 om 17:01
Dankje Soentje, voor mijn zus is het nu een jaar geleden. Zij heeft het ook niet met familie en schoonfamilie kunnen delen, op mij na dan. Kom ook uit een gelovig gezin, en is het niet bespreekbaar, on ze ouders weten dus niks ervan. Het is erg om het allemaal achter te moeten houden van familie, hier was het helaas ook niet anders.
vrijdag 27 september 2013 om 17:17
Heel knap dat je weg bent bij je partner. Ik ben zelf pro vrije keus mbt arbortus. Ik heb ergens toch het gevoel dat jij er niet helemaal uit bent. Indien je nog mogelijkheden hebt praat dan eens met je huisarts. Wat je ook kiest alle keuzes zijn goed.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 27 september 2013 om 18:13
Ik werk als vpk in een abortuskliniek.. en al je emoties zijn logisch.. het belangrijkste is dat jij geen twijfel hebt over deze beslissing. Dat je het moeilijk vindt en/of er verdriet over hebt is heel normaal.
Kan je iemand in vertrouwen nemen?
Een abortus blijft een medische behandeling waar complicaties kunnen ontstaan. Die kans is echter heel klein. Als de behandeling steriel en goed wordt uitgevoerd is er geen kans op onvruchtbaarheid.
Hoe lang zou je zwanger zijn?
Kan je iemand in vertrouwen nemen?
Een abortus blijft een medische behandeling waar complicaties kunnen ontstaan. Die kans is echter heel klein. Als de behandeling steriel en goed wordt uitgevoerd is er geen kans op onvruchtbaarheid.
Hoe lang zou je zwanger zijn?
vrijdag 27 september 2013 om 19:00
vrijdag 27 september 2013 om 19:07
vrijdag 27 september 2013 om 19:11
Lieve soentje,
Wat een nare situatie. Wat goed van je dat je bent weg gegaan! En wat vervelend dat je in je eigen omgeving geen mensen hebt waarmee je hierover kunt praten. Ik denk dat je dat wel nodig hebt om je gedachten op een rij te krijgen. Ik begrijp dat je uit een religieuze omgeving komt. Ik ook, en een ding vind ik belangrijk: laat de gevoelens van schuld en straf los. Wat jou nu overkomt en wat je ook gaat kiezen heeft niks te maken met schuld en straf. Zo zwart wit zijn dingen nou eenmaal niet. Je bent zwanger geworden in een hele nare en bedreigende situatie, onder bizarre omstandigheden. Je hebt tijd nodig om dat in het juiste perspectief te zien, en daarbij heb je het nodig met mensen te kunnen praten. Het liefst voordat je naar de kliniek gaat. Kijk eens op www.fiom.nl daar kun je terecht met alles rondom een onverwachte zwangerschap en kun je in contact komen met mensen om mee te praten. Echt doen hoor, want dit kun je niet alleen!
Ik wens je heel veel sterkte.
Wat een nare situatie. Wat goed van je dat je bent weg gegaan! En wat vervelend dat je in je eigen omgeving geen mensen hebt waarmee je hierover kunt praten. Ik denk dat je dat wel nodig hebt om je gedachten op een rij te krijgen. Ik begrijp dat je uit een religieuze omgeving komt. Ik ook, en een ding vind ik belangrijk: laat de gevoelens van schuld en straf los. Wat jou nu overkomt en wat je ook gaat kiezen heeft niks te maken met schuld en straf. Zo zwart wit zijn dingen nou eenmaal niet. Je bent zwanger geworden in een hele nare en bedreigende situatie, onder bizarre omstandigheden. Je hebt tijd nodig om dat in het juiste perspectief te zien, en daarbij heb je het nodig met mensen te kunnen praten. Het liefst voordat je naar de kliniek gaat. Kijk eens op www.fiom.nl daar kun je terecht met alles rondom een onverwachte zwangerschap en kun je in contact komen met mensen om mee te praten. Echt doen hoor, want dit kun je niet alleen!
Ik wens je heel veel sterkte.
vrijdag 27 september 2013 om 19:18
Lieve Soentje,
Wat heb je een moeilijke en dappere keuze gemaakt. Je denkt echt in het belang van je kindje, en dat is heel knap.
Helaas weet ik waar je doorheen gaat, ik heb begin juli besloten om mijn kindje niet te voldragen. (Als je mij loept kan je mijn verhaal lezen.) Het schuldgevoel is heel herkenbaar voor mij. Ook de gedachte dat je nooit meer een kindje zal krijgen. Probeer jezelf daar niet gek mee te maken, want dat is niet zo.
Ik moet nu weg (ben al te laat, maar wilde per se nog reageren). Ik kom vanavond of morgen nog even langs in je topic om uitgebreider te reageren.
Sterkte vrouw! Hele dikke knuffel.
Wat heb je een moeilijke en dappere keuze gemaakt. Je denkt echt in het belang van je kindje, en dat is heel knap.
Helaas weet ik waar je doorheen gaat, ik heb begin juli besloten om mijn kindje niet te voldragen. (Als je mij loept kan je mijn verhaal lezen.) Het schuldgevoel is heel herkenbaar voor mij. Ook de gedachte dat je nooit meer een kindje zal krijgen. Probeer jezelf daar niet gek mee te maken, want dat is niet zo.
Ik moet nu weg (ben al te laat, maar wilde per se nog reageren). Ik kom vanavond of morgen nog even langs in je topic om uitgebreider te reageren.
Sterkte vrouw! Hele dikke knuffel.
vrijdag 27 september 2013 om 19:27
Ik heb zelf 2 weken geleden een abortus gehad onder plaatselijke verdoving. Als je de mogelijkheid hebt om onder narcose behandeld te worden raad ik je dat zeer aan. Ik vond het namelijk redelijk traumatisch. Na de ingreep zelf fysiek weinig last gehad al heb ik soms een emotioneel moment dat ik denk het had ook iets moois om zwanger te zijn. Maar het is beter zo. Als je er zeker van bent dat het beter voor jou en het kindje is om het te beeindigen zou ik de abortus doorzetten. Heb je specifieke vragen stel ze gerust
vrijdag 27 september 2013 om 20:13
Sterkte!
Siriz kan ook helpen en hebben ook een bellijn, www.siriz.nl
Ook begeleiding bij abortus, misschien hebben ze ook wel iemand die met je mee kan maar dat weet ik niet zeker,
Siriz kan ook helpen en hebben ook een bellijn, www.siriz.nl
Ook begeleiding bij abortus, misschien hebben ze ook wel iemand die met je mee kan maar dat weet ik niet zeker,
