Zwanger
alle pijlers
bevallen hoe doe je dat?
zaterdag 16 juni 2012 om 22:03
Naar aanleiding van het topic over wat je hebt geroepen tijdens het baren stel ik deze vraag. Ik ben werkelijk als de dood voor bevallen. Ben niet zwanger maar het bevallen weerhoud me op t moment om een kindje te willen.
Hoe gaat dat precies. Wat voel en wat voor pijn? Waar zit die pijn en is het een doffe of scherpe pijn, constant of scheuten? Waarom gaat t bij de een makkelijk en is het bij de ander een hel? Ik ben erg nauw van onder en heb moeite met de penis van mijn vriend. Is het dan zo dat bevallen ook heel moeilijk gaat worden? Je krijgt zeker niet zomaar een keizersnee? Ik ben echt doodsbang voor het geweld, de pijn en ik ben bang dat wanneer het hels wordt ik het mijn kindje evt kwalijk zal nemen. Graag hoor ik jullie ervaringen. Hadden jullie ook angst? Hoe ben je hiermee om gegaan?
Hoe gaat dat precies. Wat voel en wat voor pijn? Waar zit die pijn en is het een doffe of scherpe pijn, constant of scheuten? Waarom gaat t bij de een makkelijk en is het bij de ander een hel? Ik ben erg nauw van onder en heb moeite met de penis van mijn vriend. Is het dan zo dat bevallen ook heel moeilijk gaat worden? Je krijgt zeker niet zomaar een keizersnee? Ik ben echt doodsbang voor het geweld, de pijn en ik ben bang dat wanneer het hels wordt ik het mijn kindje evt kwalijk zal nemen. Graag hoor ik jullie ervaringen. Hadden jullie ook angst? Hoe ben je hiermee om gegaan?
zondag 17 juni 2012 om 00:16
Ik ben 1 een keer bevallen. 12 weken terug met vaccum pomp maar ik kan nu al zeggen dat ik dit gerust nog een keer doe. Aan t eind van mn zwangerschap was ik zo nieuwsgierig nnaar mn kleintje en ik was mn buik en lijf zo zat dat ik niets liever wilde dan bevallen. Heb geen cursus of wat dan ook gedaan en liet t mooi over me heen komen. Bij elke wee dacht ik weer een stap dichter bij mn kind. Ik was in trance en kon zo de weeen goed opvangen. De laatste ontsluitings weeen vond ik t heftigst. Die gingen zo snel achter elkaar. Ik was dolgelukkig toen ik mocht persen. Vond het heerlijk haha.
zondag 17 juni 2012 om 00:20
Ik vind bevallen dus gewoon echt heel leuk. Misschien ben ik een muts ofzo, maar ik vond het heerlijk, vooral bij de 2e. Die was er ook zo uit, in 45 minuten. Bij de tweede deed het niet eens zo heel veel pijn. Of misschien leek dat maar zo? Ik heb een chronische darmziekte en bij een opvlamming komt het wel eens voor dat het zo verschrikkelijk veel pijn doet, in mijn beleving dus veel meer dan bij mijn tweede bevalling. En je krijgt er bij een bevalling ook nog eens resultaat voor terug.
zondag 17 juni 2012 om 09:14
Nou, laat mij maar zwanger zijn, haha! Bevallen is niet echt mijn ding. Ondanks dat ik de pijn prima kon handelen, ik ben gewoon niet zo goed in bevallen. 100 jaar geleden was ik zo'n geval geweest wat tijdens de bevalling zou zijn gestorven. Kind was er never nooit niet uit gekomen zonder keizersnee.
Zwanger worden, zwanger zijn en borstvoeding geven kon ik wel weer 'heel goed'.
Zwanger worden, zwanger zijn en borstvoeding geven kon ik wel weer 'heel goed'.
zondag 17 juni 2012 om 09:45
quote:carog1978 schreef op 16 juni 2012 @ 23:30:
<....> Ik vind het een uitvinding. Als je echt zo opziet tegen de pijn, is het mss een optie voor jou. Een bevriend gyneacoloog zei me dat je toch ook niet je kies laat trekken zonder verdoving, dus waarom bij een bevalling wel die pijn ondergaan? Vond ik eerst stomme opmerking, zo van, je wilt toch weten wat het is, zo veel vrouwen doen t zonder, het is pijn die erbij hoort, maar nu denk ik daar wel een beetje anders over...Ik vond de bevallingen hierdoor erg relaxed en mooi, babies hebben er niks van gemerkt, waren heel alert na de geboorte en ik herstel ook nu weer vrij snel.Kon de kindjes ook voelen schuiven door geboortekanaal, dus kon zo
ook meepersen zonder problemen.Ziekenhuisbevallingen vond ik hier super, had ook steeds kamer voor mezelf en prima
begeleiding en hulp van personeel.
Fijn om te lezen. Jammer dat het in Nederland niet zo kan. Zelf geen kinderen, maar vriendin wil graag ruggeprik. Verloskundige benoemt vooral erg de nadelen, terwijl ik denk: als dat zo veel voor zou komen, zou het niet op grote schaal gebeuren.
Goed om te lezen dat baby gewoon alert was, dat je herstel snel is. Ga het aan haar doorgeven. Denk zelf dat ze andere verloskundige moet zoeken die echt wel pijnstilling ziet zitten.
<....> Ik vind het een uitvinding. Als je echt zo opziet tegen de pijn, is het mss een optie voor jou. Een bevriend gyneacoloog zei me dat je toch ook niet je kies laat trekken zonder verdoving, dus waarom bij een bevalling wel die pijn ondergaan? Vond ik eerst stomme opmerking, zo van, je wilt toch weten wat het is, zo veel vrouwen doen t zonder, het is pijn die erbij hoort, maar nu denk ik daar wel een beetje anders over...Ik vond de bevallingen hierdoor erg relaxed en mooi, babies hebben er niks van gemerkt, waren heel alert na de geboorte en ik herstel ook nu weer vrij snel.Kon de kindjes ook voelen schuiven door geboortekanaal, dus kon zo
ook meepersen zonder problemen.Ziekenhuisbevallingen vond ik hier super, had ook steeds kamer voor mezelf en prima
begeleiding en hulp van personeel.
Fijn om te lezen. Jammer dat het in Nederland niet zo kan. Zelf geen kinderen, maar vriendin wil graag ruggeprik. Verloskundige benoemt vooral erg de nadelen, terwijl ik denk: als dat zo veel voor zou komen, zou het niet op grote schaal gebeuren.
Goed om te lezen dat baby gewoon alert was, dat je herstel snel is. Ga het aan haar doorgeven. Denk zelf dat ze andere verloskundige moet zoeken die echt wel pijnstilling ziet zitten.
zondag 17 juni 2012 om 13:48
Wat ik van vrouwelijke verloskundigen en artsen overigens vervelend vindt is die vaak "stel je niet aan" houding en "het hoort er nou eenmaal bij". Ga toch fietsen zeg, ik bepaal zelf wel of ik pijn wil lijden of niet! Ik stond er gewoon op, op die ruggeprik. En deden ze moeilijk, nou dat kon ik ook. En veel beter... Gelukkig heb ik Leendert, die regelde het dan altijd wel voordat ik onder invloed van hormonen (dan is "dragonder" my middle name ) iemand de kop af hoefde te bijten om het voor elkaar te krijgen.
zondag 17 juni 2012 om 13:54
Oh, bij mij was er niemand die op dat moment moeilijk deed. Zelfs de anesthesist die uit de OK was gekomen om mij een pompje te zetten wachtte steeds geduldig af tot een wee weer voorbij was voordat ze me verder aanraakte. Erg prettig.
Alleen achteraf toen ik bij de evaluatie aangaf dat ik het allemaal heel snel vond gaan en dat het me overviel vond de gyn dat ik blij moest zijn dat het allemaal zo snel is gegaan. Kaedootje is geboren zonder dat ik geperst heb, iedereen stond er met open mond naar te kijken omdat hij zon ineens tussen mijn benen lag. Gevolg was dat niemand er aan gedacht had dat het pompje uit moest en hij dus ook een stoot medicatie heeft gekregen waardoor hij niet ging ademen en zijn hartje op gang gehouden moest worden door de kinderarts. Gelukkig was die evaluatie een week of 7 na de bevalling en toen was e.e.a. gezakt bij mij, anders had ik haar wel wat aan kunnen doen denk ik.
Alleen achteraf toen ik bij de evaluatie aangaf dat ik het allemaal heel snel vond gaan en dat het me overviel vond de gyn dat ik blij moest zijn dat het allemaal zo snel is gegaan. Kaedootje is geboren zonder dat ik geperst heb, iedereen stond er met open mond naar te kijken omdat hij zon ineens tussen mijn benen lag. Gevolg was dat niemand er aan gedacht had dat het pompje uit moest en hij dus ook een stoot medicatie heeft gekregen waardoor hij niet ging ademen en zijn hartje op gang gehouden moest worden door de kinderarts. Gelukkig was die evaluatie een week of 7 na de bevalling en toen was e.e.a. gezakt bij mij, anders had ik haar wel wat aan kunnen doen denk ik.
zondag 17 juni 2012 om 13:54
Ik was erg klaar voor bevallen. Had het helemaal gehad met die buik, mijn zoontje was ook nogal erg beweeglijk en ik wilde weer rust in mijn lichaam. Hij had er lang genoeg in gezeten vond ik. Hij zelf echter niet:-). Flinkt overtijd dus.
Bevallen zelf vond ik verschrikkelijk. Heb echt rotbevalling gehad. Ingeleid, infuus werd in behoorlijk tempo verhoogd, weeenstormen en op een bepaald moment kon ik tijdens de weeen gewoon niet meer even bijtanken, raakte zelfs in paniek. Heb ook urenlang op 10cm ontsluiting met een randje gelegen. Eindelijk na 16 uur is ingegrepen en besloten tot spoedkeizersnede. Het hoofdje van zoon bleek dus gewoonweg te groot voor mijn bekken. Het was of een spoedkeizersnede of vacuum hoorde ik later, maar omdat ik er zelf gewoon doorheen zat na 16 uur waarvan de laatste uren weeen met persdrang en dus gewoonweg op was, is het een spoedkeizersnede geworden. Men, wat was ik blij toen ik op die OK kwam! Zeker na die zalige epiduraal die ik daar kreeg:-).
Ik was zelfs te uitgeput om naar zoon te kijken toen hij uit mijn baarmoeder werd gehaald, hoorde hem huilen, hij werd even naar me toe gebracht, maar de rest kan ik me niet eens meer herinneren. Uren op verkoever gelegen en daarna naar zoon op neonatologie gebracht, dat vond ik wel geweldig! Kan er nu nog tranen van ontroering om krijgen. Maar die uren daarvoor? Hel. Iets anders kan ik het niet noemen. Gelukkig hoeft het niet meer.
Bevallen zelf vond ik verschrikkelijk. Heb echt rotbevalling gehad. Ingeleid, infuus werd in behoorlijk tempo verhoogd, weeenstormen en op een bepaald moment kon ik tijdens de weeen gewoon niet meer even bijtanken, raakte zelfs in paniek. Heb ook urenlang op 10cm ontsluiting met een randje gelegen. Eindelijk na 16 uur is ingegrepen en besloten tot spoedkeizersnede. Het hoofdje van zoon bleek dus gewoonweg te groot voor mijn bekken. Het was of een spoedkeizersnede of vacuum hoorde ik later, maar omdat ik er zelf gewoon doorheen zat na 16 uur waarvan de laatste uren weeen met persdrang en dus gewoonweg op was, is het een spoedkeizersnede geworden. Men, wat was ik blij toen ik op die OK kwam! Zeker na die zalige epiduraal die ik daar kreeg:-).
Ik was zelfs te uitgeput om naar zoon te kijken toen hij uit mijn baarmoeder werd gehaald, hoorde hem huilen, hij werd even naar me toe gebracht, maar de rest kan ik me niet eens meer herinneren. Uren op verkoever gelegen en daarna naar zoon op neonatologie gebracht, dat vond ik wel geweldig! Kan er nu nog tranen van ontroering om krijgen. Maar die uren daarvoor? Hel. Iets anders kan ik het niet noemen. Gelukkig hoeft het niet meer.
zondag 17 juni 2012 om 13:55
quote:Leergierig schreef op 17 juni 2012 @ 09:45:
[...]
Fijn om te lezen. Jammer dat het in Nederland niet zo kan. Zelf geen kinderen, maar vriendin wil graag ruggeprik. Verloskundige benoemt vooral erg de nadelen, terwijl ik denk: als dat zo veel voor zou komen, zou het niet op grote schaal gebeuren.
Goed om te lezen dat baby gewoon alert was, dat je herstel snel is. Ga het aan haar doorgeven. Denk zelf dat ze andere verloskundige moet zoeken die echt wel pijnstilling ziet zitten.
Gelukkig denken niet alle vk´s er zo over. Ik heb met de 2e met mijn vk vooraf gesproken over een ruggeprik en zij stond er helemaal niet negatief tegenover (en de eerste was geen horrorbevalling ofzo waardoor ik een trauma zou hebben). Ik was zelfs helemaal verbaasd omdat ze voorstelde dat ik ook een geplande bevalling kon krijgen als ikd at wilde, zodat ik zeker een ruggeprik zou krijgen. Ik heb er toen zelf voor gekozen om dat niet te doen, want bij de eerste was ik ingeleid (ivm gebroken vliezen) en bij de 2e wilde ik liever afwachten tot het zelf op gang kwam. Daarbij accepteerde ik het risico dat ik geen ruggeprik meer zou kunnen krijgen omdat het bv midden in de nacht was ofzo.
Uiteindelijk zonder pijnstilling bevallen, maar de reden daarvan was dat de bevalling zo snel ging dat we amper nog op tijd in het ziekenhuis konden komen (ik wilde niet thuis bevallen) en ik toen dus al veel te ver was voor een ruggeprik.
[...]
Fijn om te lezen. Jammer dat het in Nederland niet zo kan. Zelf geen kinderen, maar vriendin wil graag ruggeprik. Verloskundige benoemt vooral erg de nadelen, terwijl ik denk: als dat zo veel voor zou komen, zou het niet op grote schaal gebeuren.
Goed om te lezen dat baby gewoon alert was, dat je herstel snel is. Ga het aan haar doorgeven. Denk zelf dat ze andere verloskundige moet zoeken die echt wel pijnstilling ziet zitten.
Gelukkig denken niet alle vk´s er zo over. Ik heb met de 2e met mijn vk vooraf gesproken over een ruggeprik en zij stond er helemaal niet negatief tegenover (en de eerste was geen horrorbevalling ofzo waardoor ik een trauma zou hebben). Ik was zelfs helemaal verbaasd omdat ze voorstelde dat ik ook een geplande bevalling kon krijgen als ikd at wilde, zodat ik zeker een ruggeprik zou krijgen. Ik heb er toen zelf voor gekozen om dat niet te doen, want bij de eerste was ik ingeleid (ivm gebroken vliezen) en bij de 2e wilde ik liever afwachten tot het zelf op gang kwam. Daarbij accepteerde ik het risico dat ik geen ruggeprik meer zou kunnen krijgen omdat het bv midden in de nacht was ofzo.
Uiteindelijk zonder pijnstilling bevallen, maar de reden daarvan was dat de bevalling zo snel ging dat we amper nog op tijd in het ziekenhuis konden komen (ik wilde niet thuis bevallen) en ik toen dus al veel te ver was voor een ruggeprik.
zondag 17 juni 2012 om 13:58
Ik heb trouwens wel een ruggenprik gehad, deden ze ook niet echt moeilijk over. Mijn vrouwelijke huisarts drong er echt op aan dat ik dat goed moest regelen. Was bij haar namelijk niet goed gegaan. Maar ondanks ruggenprik, die ze bij persweeen uitzetten, vond ik het nog steeds verschrikkelijk.
Ziekenhuis heeft tijdens evaluatie excuses aangeboden om alles wat fout is gegaan. Gynaecoloog vond zelf dat ze mij onmenselijk lang hebben laten lijden (door sneeuwoverlast die dag was er personeelstekort waardoor niet alles soepel verliep). Maar het was mijn eerste bevalling dus ik dacht dat dit erbij hoorde.
Ziekenhuis heeft tijdens evaluatie excuses aangeboden om alles wat fout is gegaan. Gynaecoloog vond zelf dat ze mij onmenselijk lang hebben laten lijden (door sneeuwoverlast die dag was er personeelstekort waardoor niet alles soepel verliep). Maar het was mijn eerste bevalling dus ik dacht dat dit erbij hoorde.
zondag 17 juni 2012 om 14:01
Morgen ben ik uitgerekend, maar ik zit echt te wachten op de bevalling. Bij de eerste 16 uur onregelmatige weeen gehad en toen had ik maar liefst 1 cm ontsluiting. De volgende 8 cm gingen binnen de 3 uur en daarna heb ik over de laatste cm weer een eeuwigheid gedaan. Tijdens het persen zakte de hartslag van okkie naar beneden en moest ik overgedragen worden aan de gyn, die te druk was met 32 anderebevallingen. Gelukkig was ik al in het ziekenhuis. Eenmaal aan het infuus heeft de vk iom met de gyn ingeknipt, niks van gevoeld, maar wat een rotgeluid, en mocht ik nog een paar keer persen voordat het een keizersnee werd. Omdat ik 3 weken te vroeg was en het een klein kindje was heb ik haar e in 1 keer uitgeperst.
Van te voren zag ik enorm op tegen de bevaling, maar ondanks dat het echt wel pijnlijk was is het met echt meegevallen. Zelfs de knip. Het hechten was wel pijnlijk. Ik ben gehecht door een vk in opleiding en zij heeft het zo netjes gehecht dat ik bijna geen last heb gehad achteraf. Het ziet er nu ook heel mooi uit.
Nu mag ik dus weer en laat maar komen. Ik heb een vrij makkelijke zwangerschap gehad, maar ik vind het echt helemaal niks. Ik ben echt blij dat het met een paar dagen voorbij zal zijn.
Van te voren zag ik enorm op tegen de bevaling, maar ondanks dat het echt wel pijnlijk was is het met echt meegevallen. Zelfs de knip. Het hechten was wel pijnlijk. Ik ben gehecht door een vk in opleiding en zij heeft het zo netjes gehecht dat ik bijna geen last heb gehad achteraf. Het ziet er nu ook heel mooi uit.
Nu mag ik dus weer en laat maar komen. Ik heb een vrij makkelijke zwangerschap gehad, maar ik vind het echt helemaal niks. Ik ben echt blij dat het met een paar dagen voorbij zal zijn.
zondag 17 juni 2012 om 14:23
Twee snelle thuisbevallingen. Hoewel op voorhand iets bang voor het onbekende er echt naar toe geleefd. Tijdens bevalling geen tijd gehad om bang te zijn: go with the flow. Mijn tweede bevalling in vijf kwartier was overigens niet minder (eerder andersom) dan mijn eerste bevalling in vijf uur. Later door de vlos gemotiveerd als lichaam heeft tijd nodig om natuurlijke pijnstilling (endorfine) in te regelen. Bij beide bev. Overigens geen hechtingen oid en snel weer op de been. Nij de tweede stond ik 's avonds al weer te koken. Na al mijn zorgen over bevallen, vond ik het de meevallers vh jaar. en oh ja, je vergeet het zo snel. Bij de tweede wist ik weer dat het toch echt wel pijnlijk was.
Ik zou het er niet om laten
Ik zou het er niet om laten
zondag 17 juni 2012 om 14:53
Tja, bevallen doet wel pijn idd, maar je weet vantevoren dat het binnen afzienbare tijd ook weer afgelopen is. Ik heb wel makkelijk praten, want twee hele makkelijke bevallingen achter de rug, die zo gepiept waren. En weet je wat zo leuk is? Je vergeet het heel snel hoe het nou precies voelde en hoeveel pijn het deed. Ik weet nog wel dat ik de tweede keer stond te puffen en mopperen dat iemand me wel even had mogen helpen herinneren dat het zoveel zeer deed, voordat ik hieraan ging beginnen. En nu ben ik weer zwanger, voor de derde keer, maar ik weet het eigenlijk weer niet meer precies (behalve dat ik dat toen gezegd heb en het dus blijkbaar toch wat tegenviel, haha). De tweede kwam er wel met het nodige geweld uit, als ik daaraan terugdenk lopen de rillingen wel weer even over m'n rug, maar goed, we hebben het toen overleefd, dat zal wel nog een keer lukken, denk ik zo.
Ben overigens twee keer thuis bevallen, zonder pijnstilling.
Ben overigens twee keer thuis bevallen, zonder pijnstilling.
zondag 17 juni 2012 om 15:33
quote:leentjedb schreef op 17 juni 2012 @ 13:48:
Wat ik van vrouwelijke verloskundigen en artsen overigens vervelend vindt is die vaak "stel je niet aan" houding en "het hoort er nou eenmaal bij". Ga toch fietsen zeg, ik bepaal zelf wel of ik pijn wil lijden of niet! Ik stond er gewoon op, op die ruggeprik. En deden ze moeilijk, nou dat kon ik ook. En veel beter... Gelukkig heb ik Leendert, die regelde het dan altijd wel voordat ik onder invloed van hormonen (dan is "dragonder" my middle name ) iemand de kop af hoefde te bijten om het voor elkaar te krijgen.
Ik snap die agressieve houding niet. Ik snap je wens om pijnstelling volledig, en natuurlijk mag je om pijnstilling vragen. Ik zelf ken trouwens geen gynaecoloog of verloskundige die tegen pijnstilling is of klakkeloos vindt dat je je niet moet aanstellen. Ze zullen je wel de nadelen en risico's uitleggen, terecht toch? Zolang. je echter zelf niet in staat bent om je eigen ruggenprik te zetten zul je het toch moeten overleggen. En misschien is de anesthesist even bezet omdat er iemand op de operatiekamer ligt dood te bloeden, dan gaat die toch echt even voor. Ik werk dan wel niet met zwangeren maar wel in de zorg. Ik kan je vertellen dat het niet leuk werken is met mensen 'die je kop er wel vanaf zouden willen bijten'. Zo doe je toch ook niet in het dagelijks leven? Voor alle duidelijkheid: natuurlijk begrijp ik dat als je pijn hebt, je wat stelliger bent dan normaal. Er is naar mijn mening wel een verschil tussen heel duidelijk zeggen wat je wil en 'iemands kop er willen afbijten', toch? Overigens geldt dat ook voor iemand die hier vertelde dat ze een verloskundige of arts zo hard schopte dat die achterover door de kamer viel. Ook .. Eh.. Buiten proporties?
Nog even on topic: bespreek van te voren dat je laagdrempelig pijnstilling wil en zoek een zieknhuis uit waar een ruggenprik goed valt te regelen (dus waar een aneshesist snel ter beschikking is, al bestaat de kans altijd dat je even moet wachten). De houding 'pijn hoort erbij' is ook bij gynaecologen en verloskundigen ouderwets, je mag dat zelf beslissen gelukkig.
Wat ik van vrouwelijke verloskundigen en artsen overigens vervelend vindt is die vaak "stel je niet aan" houding en "het hoort er nou eenmaal bij". Ga toch fietsen zeg, ik bepaal zelf wel of ik pijn wil lijden of niet! Ik stond er gewoon op, op die ruggeprik. En deden ze moeilijk, nou dat kon ik ook. En veel beter... Gelukkig heb ik Leendert, die regelde het dan altijd wel voordat ik onder invloed van hormonen (dan is "dragonder" my middle name ) iemand de kop af hoefde te bijten om het voor elkaar te krijgen.
Ik snap die agressieve houding niet. Ik snap je wens om pijnstelling volledig, en natuurlijk mag je om pijnstilling vragen. Ik zelf ken trouwens geen gynaecoloog of verloskundige die tegen pijnstilling is of klakkeloos vindt dat je je niet moet aanstellen. Ze zullen je wel de nadelen en risico's uitleggen, terecht toch? Zolang. je echter zelf niet in staat bent om je eigen ruggenprik te zetten zul je het toch moeten overleggen. En misschien is de anesthesist even bezet omdat er iemand op de operatiekamer ligt dood te bloeden, dan gaat die toch echt even voor. Ik werk dan wel niet met zwangeren maar wel in de zorg. Ik kan je vertellen dat het niet leuk werken is met mensen 'die je kop er wel vanaf zouden willen bijten'. Zo doe je toch ook niet in het dagelijks leven? Voor alle duidelijkheid: natuurlijk begrijp ik dat als je pijn hebt, je wat stelliger bent dan normaal. Er is naar mijn mening wel een verschil tussen heel duidelijk zeggen wat je wil en 'iemands kop er willen afbijten', toch? Overigens geldt dat ook voor iemand die hier vertelde dat ze een verloskundige of arts zo hard schopte dat die achterover door de kamer viel. Ook .. Eh.. Buiten proporties?
Nog even on topic: bespreek van te voren dat je laagdrempelig pijnstilling wil en zoek een zieknhuis uit waar een ruggenprik goed valt te regelen (dus waar een aneshesist snel ter beschikking is, al bestaat de kans altijd dat je even moet wachten). De houding 'pijn hoort erbij' is ook bij gynaecologen en verloskundigen ouderwets, je mag dat zelf beslissen gelukkig.
zondag 17 juni 2012 om 15:53
En over 'nauw van onderen': er bestaan natuurlijk veel variaties in hoe 'wijd' een vagina is, maar het verschil is kleiner dan je misschien denkt, het is een van de meest elastische 'onderdelen' van je lijf. Mogelijk speelt er bij jou ook een wat hogere spierspanning mee. Mocht je zwanger zijn in de toekomst, geef dat dan even aan bij je verloskundige ( als ze het al niet uit zichzelf vragen), voor het bevallen op zichzelf is het meestal niet van belang maar bijvoorbeeld wel voor inwendig onderzoek. Ze zullen dan extra rekening met je houden. 'Het past niet' kan voorkomen bij vrouwen, maar dat is vrijwel altijd op bekken niveau en niet op vagina niveau.
Misschien helpt het je ook als je te zijner tijd een goed boek over bevallen leest, zodat je ook weet hoe zo'n bevallingsproces verloopt, dat neemt je angst wellicht een beetje weg.
En op dit topic lees ik zelf lekker over de moeilijke verhalen heen en lees vooral de 'makkelijke' verhalen, goed om de moed er een beetje in te houden ( al is realiteitszin ook niet onverstandig hoor.. )
Misschien helpt het je ook als je te zijner tijd een goed boek over bevallen leest, zodat je ook weet hoe zo'n bevallingsproces verloopt, dat neemt je angst wellicht een beetje weg.
En op dit topic lees ik zelf lekker over de moeilijke verhalen heen en lees vooral de 'makkelijke' verhalen, goed om de moed er een beetje in te houden ( al is realiteitszin ook niet onverstandig hoor.. )
zondag 17 juni 2012 om 21:50
Vantevoren was ik heel benieuwd hoe ik het zou ervaren (ben zelf vlos). Een soort gezonde spanning was het. Je moet maar mee met hoe het gaat, want er zijn zoveel bevalscenario's van makkelijk tot hels en je weet vantevoren niet wat er op jouw bordje zal liggen.
Ik had verloskundig gezien een vlotte goede bevalling (dochter was er in 5 uur) maar ik vond het best een overweldigende ervaring. Vooral hoe de ww maar door denderden en mijn lijf het over nam en ik niks anders kon dan me maar over geven aan die lawine van sensaties vond ik heftig. Het deed zeker zeer, een soort super menstruatiekrampen in mn hele buik, maar heb geen moment gedacht dat ik dood ging of het niet aan kon. Elke wee duurt tenslotte hooguit een minuutje. Een minuutje, dat kan ik wel zei ik steeds tegen mezelf. Met weeen de auto in naar het bevalcentrum was ruk, heb me vast geklemd aan de handgreep boven het raam. Eenmaal in het bevalcentrum wou ik in bad, maar kreeg al persdrang. Dat kon ik mentaal helemaal niet bijbenen, dacht alleen maar 'ja maar ik moet nog in bad,'. Hahaha...
Verder zat ik echt in mijn eigen wereldje. Kon ook echt mijn eigen bevalling niet 'doen', kon niet meer echt zinnig nadenken.
Doordat ik met mn ogen dicht lag is de bevalling een grotendeels auditieve ervaring geworden. Persen vond ik vervelend, de persdang was zo'n raar gevoel, heel anders dan ik me had voorgesteld. Het enige moment dat ik echt wakker werd was toen mn collega een knip wilde gaan zetten. Daar had ik vreselijk tegenop gezien, maar was echt nodig Uiteindelijk niks gevoeld, niet van de verdoving, de knip zelf of het hechten. Na 2 dagen zat ik zonder na te denken alweer in kleermakerszit.
Na de bevalling was ik helemaal blij en trots, mn lijf en ik hadden het toch maar mooi geflikt. Zou het zo nog 10x doen.
Ik had verloskundig gezien een vlotte goede bevalling (dochter was er in 5 uur) maar ik vond het best een overweldigende ervaring. Vooral hoe de ww maar door denderden en mijn lijf het over nam en ik niks anders kon dan me maar over geven aan die lawine van sensaties vond ik heftig. Het deed zeker zeer, een soort super menstruatiekrampen in mn hele buik, maar heb geen moment gedacht dat ik dood ging of het niet aan kon. Elke wee duurt tenslotte hooguit een minuutje. Een minuutje, dat kan ik wel zei ik steeds tegen mezelf. Met weeen de auto in naar het bevalcentrum was ruk, heb me vast geklemd aan de handgreep boven het raam. Eenmaal in het bevalcentrum wou ik in bad, maar kreeg al persdrang. Dat kon ik mentaal helemaal niet bijbenen, dacht alleen maar 'ja maar ik moet nog in bad,'. Hahaha...
Verder zat ik echt in mijn eigen wereldje. Kon ook echt mijn eigen bevalling niet 'doen', kon niet meer echt zinnig nadenken.
Doordat ik met mn ogen dicht lag is de bevalling een grotendeels auditieve ervaring geworden. Persen vond ik vervelend, de persdang was zo'n raar gevoel, heel anders dan ik me had voorgesteld. Het enige moment dat ik echt wakker werd was toen mn collega een knip wilde gaan zetten. Daar had ik vreselijk tegenop gezien, maar was echt nodig Uiteindelijk niks gevoeld, niet van de verdoving, de knip zelf of het hechten. Na 2 dagen zat ik zonder na te denken alweer in kleermakerszit.
Na de bevalling was ik helemaal blij en trots, mn lijf en ik hadden het toch maar mooi geflikt. Zou het zo nog 10x doen.
zondag 17 juni 2012 om 22:01
Mocht het zover zijn is een vroege ruggenprik bij bijna alle verloskundigen prima bespreekbaar. Ook moet in alle ziekenhuizen nu 24 u per dag een epiduraal beschikbaar zijn. Vaak is het idee dat er pijnstilling zal zijn al zo'n fijn gevoel dat het vaak niet eens merr hoeft. Lees gewoon goed over alle voor- en nadelen, dan kun je een goede keus maken in overleg met je vlos of gyn.
En die ouwe 'bij de tandarts neem je toch ook gewoon verdoving' ligt hier wel anders. Een bevalling is een biochemisch/ hormonaal zichzelf versterkend proces. Als je in die cascade in grijpt, verander je dat proces, meestal vertraagt daardoor de bevalling of soms ontstaan er complicaties door. Dan moeten er weer andere ingrepen worden toegepast etc etc. Uiteindelijk kun je dan een hele andere bevalling hebben dan je misschien zonder pijnstilling had gehad. Daarom is pijnstilling vaak niet alleen maar fijn bevallen terwijl je de Viva leest helaas.
Ik denk dat een epiduraal fantastisch is bij langdurige, helse of uitputtende bevallingen of bij heel veel angst en paniek. Angst doet nl heel veel met je pijnbeleving. Als je vantevoren denkt dat je het niet aan kunt en zeker niet kunt zonder pijnstilling, dan ervaar je het vaak ook zo. Het omgekeerde is ook waar.
En die ouwe 'bij de tandarts neem je toch ook gewoon verdoving' ligt hier wel anders. Een bevalling is een biochemisch/ hormonaal zichzelf versterkend proces. Als je in die cascade in grijpt, verander je dat proces, meestal vertraagt daardoor de bevalling of soms ontstaan er complicaties door. Dan moeten er weer andere ingrepen worden toegepast etc etc. Uiteindelijk kun je dan een hele andere bevalling hebben dan je misschien zonder pijnstilling had gehad. Daarom is pijnstilling vaak niet alleen maar fijn bevallen terwijl je de Viva leest helaas.
Ik denk dat een epiduraal fantastisch is bij langdurige, helse of uitputtende bevallingen of bij heel veel angst en paniek. Angst doet nl heel veel met je pijnbeleving. Als je vantevoren denkt dat je het niet aan kunt en zeker niet kunt zonder pijnstilling, dan ervaar je het vaak ook zo. Het omgekeerde is ook waar.
zondag 17 juni 2012 om 22:05
het gaat helemaal vanzelf, en ja het doet enorm veel pijn en het is met niets te vergelijken. Maar de natuur heeft het zo geregeld dat je na 40 weken echt wel goed klaar bent met die zwangerschap.
Dat je nauw bent zegt niks, het is ook niet waar trouwens, ook jouw schede is plooibaar, maar waarschijnlijk span je je bekkenbodemspieren aan waardoor het krap lijkt.
Tijdens een bevallen heb je daar geen tijd voor en kan het ook niet meer, de hormonen en het gewicht van de baby zorgen ervoor dat alle spieren, pezen en banden los worden
Dat je nauw bent zegt niks, het is ook niet waar trouwens, ook jouw schede is plooibaar, maar waarschijnlijk span je je bekkenbodemspieren aan waardoor het krap lijkt.
Tijdens een bevallen heb je daar geen tijd voor en kan het ook niet meer, de hormonen en het gewicht van de baby zorgen ervoor dat alle spieren, pezen en banden los worden
zondag 17 juni 2012 om 22:08
Je doet ook eigenlijk geen bevalling. Je lichaam neemt het over. vertrouw daarop. Doe een pufcursus of lees je in. Het gaat vanzelf.. of dat nu thuis is of in het ziekenhuis. Ik kijk er weer naar uit, nog een weekje of vijf. Hopelijk weer lekker thuis, maar we zien het wel. Vrouwen kunnen dit gewoon, heb vertrouwen.. het is iets heel bijzonders. Ook al doet het pijn
zondag 17 juni 2012 om 22:13
