Zwanger
alle pijlers
bevallen hoe doe je dat?
zaterdag 16 juni 2012 om 22:03
Naar aanleiding van het topic over wat je hebt geroepen tijdens het baren stel ik deze vraag. Ik ben werkelijk als de dood voor bevallen. Ben niet zwanger maar het bevallen weerhoud me op t moment om een kindje te willen.
Hoe gaat dat precies. Wat voel en wat voor pijn? Waar zit die pijn en is het een doffe of scherpe pijn, constant of scheuten? Waarom gaat t bij de een makkelijk en is het bij de ander een hel? Ik ben erg nauw van onder en heb moeite met de penis van mijn vriend. Is het dan zo dat bevallen ook heel moeilijk gaat worden? Je krijgt zeker niet zomaar een keizersnee? Ik ben echt doodsbang voor het geweld, de pijn en ik ben bang dat wanneer het hels wordt ik het mijn kindje evt kwalijk zal nemen. Graag hoor ik jullie ervaringen. Hadden jullie ook angst? Hoe ben je hiermee om gegaan?
Hoe gaat dat precies. Wat voel en wat voor pijn? Waar zit die pijn en is het een doffe of scherpe pijn, constant of scheuten? Waarom gaat t bij de een makkelijk en is het bij de ander een hel? Ik ben erg nauw van onder en heb moeite met de penis van mijn vriend. Is het dan zo dat bevallen ook heel moeilijk gaat worden? Je krijgt zeker niet zomaar een keizersnee? Ik ben echt doodsbang voor het geweld, de pijn en ik ben bang dat wanneer het hels wordt ik het mijn kindje evt kwalijk zal nemen. Graag hoor ik jullie ervaringen. Hadden jullie ook angst? Hoe ben je hiermee om gegaan?
zaterdag 16 juni 2012 om 22:50
Ik vond weeen eigenlijk minder pijnlijk dan kuitkramp omdat kuitkramp scherper is maar misschien ook wel omdat kuitkramp je overvalt en weeen zich opbouwen.
Ik zag zelf tijdens de bevalling van mijn tweede kind nogal op tegen de pijn van de uitdrijving omdat mijn oudste met de vacuumpomp is geboren en ik dat als enorm pijnlijk heb ervaren.Uiteindelijk viel het heel erg mee en had ik er zelfs een soort lol in. Als het goed is rekt alles geleidelijk op en dat voelt branderig. Toen het hoofdje van mijn dochter stond, legde de verpleegkundige mijn hand op haar kruin en ik weet nog wel dat ik het onder mijn hand heel zacht aan voelde en dat ik dat een raar contrast vond met hoe het in mijn vagina aanvoelde.
Ik zag zelf tijdens de bevalling van mijn tweede kind nogal op tegen de pijn van de uitdrijving omdat mijn oudste met de vacuumpomp is geboren en ik dat als enorm pijnlijk heb ervaren.Uiteindelijk viel het heel erg mee en had ik er zelfs een soort lol in. Als het goed is rekt alles geleidelijk op en dat voelt branderig. Toen het hoofdje van mijn dochter stond, legde de verpleegkundige mijn hand op haar kruin en ik weet nog wel dat ik het onder mijn hand heel zacht aan voelde en dat ik dat een raar contrast vond met hoe het in mijn vagina aanvoelde.
zaterdag 16 juni 2012 om 22:52
zaterdag 16 juni 2012 om 22:53
zaterdag 16 juni 2012 om 22:54
quote:Mamasu schreef op 16 juni 2012 @ 22:32:
En daarbij snap ik ook niet zo waarom veel mensen die keizersnede nou zo verheerlijken. Als in: de pijnloze optie? Reken maar op flink veel pijn hoor, nadat die verdoving eenmaal uitgewerkt raakt. Je buik wordt toch opengesneden, ook niet echt je standaard idee van een relaxed feestje. Het doet allemaal gewoon pijn, maar dat is het absoluut waard!Idd meer pijn gehad van keizersnede dan van gewone vacuumpompbevalling met knip.
En daarbij snap ik ook niet zo waarom veel mensen die keizersnede nou zo verheerlijken. Als in: de pijnloze optie? Reken maar op flink veel pijn hoor, nadat die verdoving eenmaal uitgewerkt raakt. Je buik wordt toch opengesneden, ook niet echt je standaard idee van een relaxed feestje. Het doet allemaal gewoon pijn, maar dat is het absoluut waard!Idd meer pijn gehad van keizersnede dan van gewone vacuumpompbevalling met knip.
zaterdag 16 juni 2012 om 22:56
quote:Wellhello schreef op 16 juni 2012 @ 22:53:
Bedankt voor jullie antwoorden en verhalen! Ook al is het niet mijn topic.
Ik ben niet bang voor pijn, maar ben nogal bang (hoewel misschien wat sterk uitgedrukt) voor het onbekende.Volgens mij is dat heel menselijk! Ik denk dat veel vrouwen dat hebben. Veel succes.
Bedankt voor jullie antwoorden en verhalen! Ook al is het niet mijn topic.
Ik ben niet bang voor pijn, maar ben nogal bang (hoewel misschien wat sterk uitgedrukt) voor het onbekende.Volgens mij is dat heel menselijk! Ik denk dat veel vrouwen dat hebben. Veel succes.
zaterdag 16 juni 2012 om 23:04
Bij mijn tweede leek het 1 lange wee die een paar uur aanhield. Maar toen was hij er ook, zonder te persen. Ik heb pijnstilling gekregen. Ondanks dat best wel pijn gehad maar je weet dat er een einde aan komt en dat je kindje er aan komt.
Bij de eerste was het echt heel goed te doen. Ook mede dankzij pijnstilling moet ik zeggen. Maar dat is geen schande toch? Pijnstilling is er niet voor niets! Ik vond deze bevalling echt prachtig! Zei de volgende dag al dat ik er nog wel eentje zou willen. En ook nu zou ik best wel weer willen bevallen hoor! De jongste is zes maanden nu.
Bij de eerste was het echt heel goed te doen. Ook mede dankzij pijnstilling moet ik zeggen. Maar dat is geen schande toch? Pijnstilling is er niet voor niets! Ik vond deze bevalling echt prachtig! Zei de volgende dag al dat ik er nog wel eentje zou willen. En ook nu zou ik best wel weer willen bevallen hoor! De jongste is zes maanden nu.
zaterdag 16 juni 2012 om 23:07
quote:Wellhello schreef op 16 juni 2012 @ 22:37:
Waar zijn jullie trouwens bevallen en hoe ben je tot die keuze gekomen? (als ik zo vrij mag zijn)Ziekenhuis. Omdat ik gewoon alles bij de hand wilde hebben. En nadat mijn man zag wat voor troep je bij een bevalling hebt moest ik de tweede keer ook in het ziekenhuis Ik wilde zelf graag beide keren de optie tot pijnstilling open houden en heb dat dus ook beide keren gebruikt. Ben trouwens ook beide keren ingeleid dus had niet thuis mogen bevallen.
Waar zijn jullie trouwens bevallen en hoe ben je tot die keuze gekomen? (als ik zo vrij mag zijn)Ziekenhuis. Omdat ik gewoon alles bij de hand wilde hebben. En nadat mijn man zag wat voor troep je bij een bevalling hebt moest ik de tweede keer ook in het ziekenhuis Ik wilde zelf graag beide keren de optie tot pijnstilling open houden en heb dat dus ook beide keren gebruikt. Ben trouwens ook beide keren ingeleid dus had niet thuis mogen bevallen.
zaterdag 16 juni 2012 om 23:10
Een keizersnede zou niet mijn keuze zijn trouwens! Voor zover die keus er is natuurlijk.
Het vervelendste aan de 2e bevalling vond ik het ziekenhuisverbijf. Bij de eerste was dat maar 1 nachtje (en dat was ook niet echt leuk) maar bij de tweede een week. Ik werd echt geleefd, moest het veel zelfstandiger doen dan toen ik thuis was met kraamhulp. Terwijl ik wel best ziek was (ingeleid wegens hoge bloeddruk). Het was druk en voor elke scheet had ik hulp nodig die dan lang op zich liet wachten. Erg vervelend. Bovendien moet je soms een kamer delen waarbij de ander ook de halve dag visite kan ontvangen, er midden in de nacht een kamergenoot bij kan, je allemaal na elkaar moet voeden (en licht nodig hebt om dat te kunnen zien), je hebt geen privacy. Als er ooit een derde komt hoop ik dat we snel thuis zijn samen! In het ziekenhuis blijven vond ik écht niet leuk. En bij een keizersnee weet je zeker dat je de volgende dag nog niet naar huis mag. Ik zou er dus echt niet voor kiezen.
Het vervelendste aan de 2e bevalling vond ik het ziekenhuisverbijf. Bij de eerste was dat maar 1 nachtje (en dat was ook niet echt leuk) maar bij de tweede een week. Ik werd echt geleefd, moest het veel zelfstandiger doen dan toen ik thuis was met kraamhulp. Terwijl ik wel best ziek was (ingeleid wegens hoge bloeddruk). Het was druk en voor elke scheet had ik hulp nodig die dan lang op zich liet wachten. Erg vervelend. Bovendien moet je soms een kamer delen waarbij de ander ook de halve dag visite kan ontvangen, er midden in de nacht een kamergenoot bij kan, je allemaal na elkaar moet voeden (en licht nodig hebt om dat te kunnen zien), je hebt geen privacy. Als er ooit een derde komt hoop ik dat we snel thuis zijn samen! In het ziekenhuis blijven vond ik écht niet leuk. En bij een keizersnee weet je zeker dat je de volgende dag nog niet naar huis mag. Ik zou er dus echt niet voor kiezen.
zaterdag 16 juni 2012 om 23:11
Ik moet nog een kleine 5 weken en ik merk dat ik inderdaad zo langzaam aan naar de bevalling uit begin te zien.
Ben me ervan bewust dat het op z'n minst ongemakkelijk en op z'n ergst 2 dagen horror wordt maar heb daarover een enorm duidelijk gevoel van acceptatie.
Het komt toch, ik wil de baby graag zien en vasthouden en verzorgen. Als het totale horror is, kan er veel gedaan worden om je bij te staan en als dat niet goed lukt, is het in ieder geval ook bijna klaar met de hele toestand.
Nu ben ik nooit bang geweest voor de bevalling, wel een gevoel dat het een enorm heftige ervaring zal worden maar een ervaring die zo ontzettend veel vrouwen al hebben gehad. Nou ja, het gaat toch gewoon gebeuren en ik denk dat het helpt wanneer ik er rustig in meedein en me er niet tegen verzet.
Ben me ervan bewust dat het op z'n minst ongemakkelijk en op z'n ergst 2 dagen horror wordt maar heb daarover een enorm duidelijk gevoel van acceptatie.
Het komt toch, ik wil de baby graag zien en vasthouden en verzorgen. Als het totale horror is, kan er veel gedaan worden om je bij te staan en als dat niet goed lukt, is het in ieder geval ook bijna klaar met de hele toestand.
Nu ben ik nooit bang geweest voor de bevalling, wel een gevoel dat het een enorm heftige ervaring zal worden maar een ervaring die zo ontzettend veel vrouwen al hebben gehad. Nou ja, het gaat toch gewoon gebeuren en ik denk dat het helpt wanneer ik er rustig in meedein en me er niet tegen verzet.
zaterdag 16 juni 2012 om 23:12
zaterdag 16 juni 2012 om 23:13
quote:Wellhello schreef op 16 juni 2012 @ 22:34:
Hmm, vind dit eigenlijk wel een bemoedigend topic.
Ik ben nu 13 weken zwanger en het idee dat het kind eruit moet staat me tegen, maar gelukkig nig 27 weken om 'zin' te maken.
Tegen de tijd dat je je eigen veters niet meer kan strikken krijg je vanzelf zin om te bevallen. Dat heeft de natuur echt goed geregeld
(maar het is wel zo hoor. Op een gegeven moment wil je je buik gewoon kwijt en je kindje leren kennen. Je gaat er echt naartoe leven.)
Hmm, vind dit eigenlijk wel een bemoedigend topic.
Ik ben nu 13 weken zwanger en het idee dat het kind eruit moet staat me tegen, maar gelukkig nig 27 weken om 'zin' te maken.
Tegen de tijd dat je je eigen veters niet meer kan strikken krijg je vanzelf zin om te bevallen. Dat heeft de natuur echt goed geregeld
(maar het is wel zo hoor. Op een gegeven moment wil je je buik gewoon kwijt en je kindje leren kennen. Je gaat er echt naartoe leven.)
zaterdag 16 juni 2012 om 23:14
quote:
Wellhello schreef op 16 juni 2012 @ 22:37:
Waar zijn jullie trouwens bevallen en hoe ben je tot die keuze gekomen? (als ik zo vrij mag zijn)
Eerste keer op de rand van t bed. Ging zo snel, ziekenhuis haalden we niet.
2e keer met de eerste wee meteen naar t ziekenhuis gegaan. En ook net op tijd.
Wellhello schreef op 16 juni 2012 @ 22:37:
Waar zijn jullie trouwens bevallen en hoe ben je tot die keuze gekomen? (als ik zo vrij mag zijn)
Eerste keer op de rand van t bed. Ging zo snel, ziekenhuis haalden we niet.
2e keer met de eerste wee meteen naar t ziekenhuis gegaan. En ook net op tijd.
zaterdag 16 juni 2012 om 23:21
Ik heb vanaf het begin van mijn (tweede) zwangerschap juist al heel veel zin in de bevalling. De vorige keer ging het heel goed, ook al was het een stuitbevalling in het ziekenhuis. Pijn kon ik het niet echt noemen, wel overweldigend, maar ik was heel erg ontspannen gedurende de hele bevalling. Dat was een paar weken daarvoor wel anders. Maar nu, bij de tweede, kijk ik er dus echt naar uit. Vanwege mijn eerste goede ervaring, maar ook na het bekijken van positieve filmpjes op Youtube. Als je bang bent voor de pijn, overweeg dan eens een hypnobirthingcursus (of lees het boek). Dan leer je je te ontspannen dmv een vorm van zelfhypnose, en hoe je dat bij de bevalling in kunt zetten. Of bekijk ook die filmpjes, ik zocht op 'hypnobirthing' en 'waterbirth'. Dan zie je hoe het ook kan, dat het niet altijd naar en pijnlijk hoeft te zijn, maar ook heel mooi kan zijn.
zaterdag 16 juni 2012 om 23:22
Bang niet. Wel wat lang , 3 dagen en uiteindelijk de vacuüm eraan te pas gekomen. Plus weeën-opwekkers en een assistent gyneacoloog die vertelde dat zijn schoonzus tijdens haar bevalling was overleden.
Ik had wel honger op een bepaald moment en toen smaakte het broodje kroket meer dan prima .
Volgens mijn vriendin, die bij de bevalling aanwezig was, zag het 'daar beneden' eruit alsof ik op een fout afgelopen safari was geweest.
Ik had wel honger op een bepaald moment en toen smaakte het broodje kroket meer dan prima .
Volgens mijn vriendin, die bij de bevalling aanwezig was, zag het 'daar beneden' eruit alsof ik op een fout afgelopen safari was geweest.
zaterdag 16 juni 2012 om 23:22
quote:kaetje schreef op 16 juni 2012 @ 23:13:
[...]
Tegen de tijd dat je je eigen veters niet meer kan strikken krijg je vanzelf zin om te bevallen. Dat heeft de natuur echt goed geregeld
(maar het is wel zo hoor. Op een gegeven moment wil je je buik gewoon kwijt en je kindje leren kennen. Je gaat er echt naartoe leven.)
Ja dat klopt. Ik keek beide keren vanaf ca 37 weken echt uit naar de bevalling, wilde zó graag dat het begon. Zelfs voor de tweede keer dus, terwijl ik toen toch wist wat me te wachten stond!
Ik vond bevallen de eerste keer erg pijnlijk, maar dat was ook vooral de schrik, ik had gewoon niet gedacht dat het zo heftig is. Daarom gaf ik er slecht aan toe, dat scheelt.
En zelfs dan gaat de pijn en de tijd gewoon voorbij en krijg je je baby'tje!! Niet leuk nee, maar ja, die ene dag in je leven..
Bij de tweede had ik het trucje door (heel erg toegeven aan alles) en viel het me enorm mee.
[...]
Tegen de tijd dat je je eigen veters niet meer kan strikken krijg je vanzelf zin om te bevallen. Dat heeft de natuur echt goed geregeld
(maar het is wel zo hoor. Op een gegeven moment wil je je buik gewoon kwijt en je kindje leren kennen. Je gaat er echt naartoe leven.)
Ja dat klopt. Ik keek beide keren vanaf ca 37 weken echt uit naar de bevalling, wilde zó graag dat het begon. Zelfs voor de tweede keer dus, terwijl ik toen toch wist wat me te wachten stond!
Ik vond bevallen de eerste keer erg pijnlijk, maar dat was ook vooral de schrik, ik had gewoon niet gedacht dat het zo heftig is. Daarom gaf ik er slecht aan toe, dat scheelt.
En zelfs dan gaat de pijn en de tijd gewoon voorbij en krijg je je baby'tje!! Niet leuk nee, maar ja, die ene dag in je leven..
Bij de tweede had ik het trucje door (heel erg toegeven aan alles) en viel het me enorm mee.
zaterdag 16 juni 2012 om 23:23
Ik heb voor mijn bevallingen, de laatste is 13 jaar geleden, ook steeds een beeld voor ogen gehad, vooral bij de eerste. Als ik maar niet ingeknipt word, als ik maar thuis kan bevallen, bah, straks lig ik daar in mijn blote kont... Als ik maar niet ingeknipt word.
Toen het moment daar was was dat allemaal niet meer van belang, er moest een kind uit en hoe dat gebeurde, met 1 of 20 man langs mijn bed, thuis of in het ziekenhuis, het maakte niet uit. Ik kijk er op terug als een ervaring die ik nooit had willen missen. Maar op het moment zelf voelde ik me vooral machteloos, omdat ik geen flauw idee had hoe lang het gebeuren ging duren en hoe het zou verlopen. En ja, het deed gewoon zeer op dat moment, en hoewel we op de zwangerschapsgym keurig geleerd hadden een wee te zien als een golf die kwam en ging, kon ik op dat moment alleen maar denken dat het gruwelijk zeer deed, en hoe lang ik dit moest verdragen. Maar als het kindje er dan is, ben je echt alles zo vergeten, dat klinkt heel cliche maar het is echt waar.
Toen het moment daar was was dat allemaal niet meer van belang, er moest een kind uit en hoe dat gebeurde, met 1 of 20 man langs mijn bed, thuis of in het ziekenhuis, het maakte niet uit. Ik kijk er op terug als een ervaring die ik nooit had willen missen. Maar op het moment zelf voelde ik me vooral machteloos, omdat ik geen flauw idee had hoe lang het gebeuren ging duren en hoe het zou verlopen. En ja, het deed gewoon zeer op dat moment, en hoewel we op de zwangerschapsgym keurig geleerd hadden een wee te zien als een golf die kwam en ging, kon ik op dat moment alleen maar denken dat het gruwelijk zeer deed, en hoe lang ik dit moest verdragen. Maar als het kindje er dan is, ben je echt alles zo vergeten, dat klinkt heel cliche maar het is echt waar.
zaterdag 16 juni 2012 om 23:30
Ik ben net een week geleden voor de 2e x bevallen. Beide keren gekozen voor epidurale. Woon in Belgie en daar beval je standaard in ziekenhuis. Daarom besloten van 'we zien wel hoe het gaat en als het niet gaat, kies ik voor een prik'. Uiteindelijk na 16 uur weeën en amper ontsluiting bij de eerste vond ik die epidurale een zegen. Wist bij tweede toen ook al dat ik hiervoor zou kiezen, die bevalling kwam wel natuurlijk op gang. Eerste tijd vond ik dat goed te doen, maar werd heviger en toen toch pijnstilling gevraagd. Ik vind het een uitvinding. Als je echt zo opziet tegen de pijn, is het mss een optie voor jou. Een bevriend gyneacoloog zei me dat je toch ook niet je kies laat trekken zonder verdoving, dus waarom bij een bevalling wel die pijn ondergaan? Vond ik eerst stomme opmerking, zo van, je wilt toch weten wat het is, zo veel vrouwen doen t zonder, het is pijn die erbij hoort, maar nu denk ik daar wel een beetje anders over...Ik vond de bevallingen hierdoor erg relaxed en mooi, babies hebben er niks van gemerkt, waren heel alert na de geboorte en ik herstel ook nu weer vrij snel.Kon de kindjes ook voelen schuiven door geboortekanaal, dus kon zo ook meepersen zonder problemen.Ziekenhuisbevallingen vond ik hier super, had ook steeds kamer voor mezelf en prima begeleiding en hulp van personeel.
Andere kant van het verhaal: ik hoor ook van veel vriendinnen dat wanneer je die optie op pijnstilling niet hebt, je je daarop instelt en hen is het ook gelukt. De een vond het meer meevallen dan de ander, maar toch. Zij spraken er ook over dat gedurende het baren ook een natuurlijke pijnstilling vrijkomt, en dat het dan beter ging. Het helpt ook je voor te bereiden op je mogelijkheden en een begrijpende verloskundige/gyneacoloog te zoeken die je goed begeleidt.
Al met al is het absoluut de moeite waard, zoals hier al gezegd werd. Heb nu twee lieve kindertjes waar ik supergelukkig mee ben.
Andere kant van het verhaal: ik hoor ook van veel vriendinnen dat wanneer je die optie op pijnstilling niet hebt, je je daarop instelt en hen is het ook gelukt. De een vond het meer meevallen dan de ander, maar toch. Zij spraken er ook over dat gedurende het baren ook een natuurlijke pijnstilling vrijkomt, en dat het dan beter ging. Het helpt ook je voor te bereiden op je mogelijkheden en een begrijpende verloskundige/gyneacoloog te zoeken die je goed begeleidt.
Al met al is het absoluut de moeite waard, zoals hier al gezegd werd. Heb nu twee lieve kindertjes waar ik supergelukkig mee ben.
zaterdag 16 juni 2012 om 23:32
Je overgeven aan het hele gebeuren scheelt inderdaad een hoop. Niet tegen weeen van 5 minuten aan een stuk trouwens, daar hielp de ruggeprik beter bij.
Ik wilde thuisbevallen en zo min mogelijk gedoe. Ik kreeg een marathonsessie weeen, ziekenhuisbevalling met ruggeprik, weeopwekkers, vacuumpomp,knip en kind dat accuut naar de kinderarts werd afgevoerd en ik drie uur lang niet meer terug zag. Kortom, al het mogelijke gedoe. En toch kijk ik er niet vervelend op terug.
Ik wilde thuisbevallen en zo min mogelijk gedoe. Ik kreeg een marathonsessie weeen, ziekenhuisbevalling met ruggeprik, weeopwekkers, vacuumpomp,knip en kind dat accuut naar de kinderarts werd afgevoerd en ik drie uur lang niet meer terug zag. Kortom, al het mogelijke gedoe. En toch kijk ik er niet vervelend op terug.
zaterdag 16 juni 2012 om 23:47
Wow, wat een hoop reacties. Enorm bedankt voor jullie verhalen. Inderdaad zoveel vrouwen, zoveel bevallingen. Ik weet ook helemaal niet hoe het zal gaan zijn bij mij en dat kan ik nooit weten tot het gebeurt.
Ik vind het nog steeds een beetje eng, spannend, ongelooflijk dat we dit kunnen, ook een klein beetje ranzig, maar ook ergens heel mooi. Waarschijnlijk is de tijd nog niet rijp voor mij.
Als dat wel zo is, dan open ik een topic en schrijf de weeën van me af
Ik vind het nog steeds een beetje eng, spannend, ongelooflijk dat we dit kunnen, ook een klein beetje ranzig, maar ook ergens heel mooi. Waarschijnlijk is de tijd nog niet rijp voor mij.
Als dat wel zo is, dan open ik een topic en schrijf de weeën van me af
zondag 17 juni 2012 om 00:05
Haha TO, you're welcome. En heb een beetje vertrouwen in je lichaam, die kan dat echt. En ik hoop voor je dat het geen jaren duurt voor je zwanger bent als je er eenmaal aan toe bent (geloof me, dat is veeeel vervelender dan bevallen).
@welhello: ik kies ook dit keer zonder enige aarzeling voor het ziekenhuis. Ik wil geen enkel risico lopen. En wist je dat ruim 50 procent van de thuisbevallingen alsnog in het ziekenhuis eindigt? Dan ben ik daar liever meteen al
@welhello: ik kies ook dit keer zonder enige aarzeling voor het ziekenhuis. Ik wil geen enkel risico lopen. En wist je dat ruim 50 procent van de thuisbevallingen alsnog in het ziekenhuis eindigt? Dan ben ik daar liever meteen al
zondag 17 juni 2012 om 00:10
zondag 17 juni 2012 om 00:13
Ik was juist nog helemaal niet klaar om te bevallen! Werd met ruim 35 weken ingeleid vanwege gebroken vliezen. Ik zou dat ook wel even zonder pijnstilling doen, maar toen het tussen de weeen door ook verrekte pijn bleef doen toch maar aan de pijnstilling gegaan, hemels! Ik heb me toch een lol gehad.
Toen dat ook niet meer werkte mocht ik persen. Schoot even in paniek, wist niet meer hoe ik het had, maar herstelde snel door de ademtechnieken toe te passen. Ben uiteindelijk als een dolle gaan persen want die baby moest er gewoon NU uit (was helemaal van overtuigd dat de hartslag elke keer wegviel tijdens een wee).
Vond de afwerking uiteindelijk veel vervelender. Heb alleen maar geroepen dat de pijn moest stoppen, vond de baby even niet zo interessant. En toen was de pijn eindelijk weg, kwamen ze nog even hechten (voelde het knappen, maar deed geen pijn).
Denk dat doordat ik er geestelijk nog helemaal niet klaar voor was en ik werd ingeleid ik het als heftiger ervaren heb dan wanneer ik wel rond de uitgerekende datum zou zijn bevallen.
Het is dat ik het voorlopig bij 1 hou, maar zou gelijk tekenen voor nog zo'n bevalling, achteraf gezien.
Toen dat ook niet meer werkte mocht ik persen. Schoot even in paniek, wist niet meer hoe ik het had, maar herstelde snel door de ademtechnieken toe te passen. Ben uiteindelijk als een dolle gaan persen want die baby moest er gewoon NU uit (was helemaal van overtuigd dat de hartslag elke keer wegviel tijdens een wee).
Vond de afwerking uiteindelijk veel vervelender. Heb alleen maar geroepen dat de pijn moest stoppen, vond de baby even niet zo interessant. En toen was de pijn eindelijk weg, kwamen ze nog even hechten (voelde het knappen, maar deed geen pijn).
Denk dat doordat ik er geestelijk nog helemaal niet klaar voor was en ik werd ingeleid ik het als heftiger ervaren heb dan wanneer ik wel rond de uitgerekende datum zou zijn bevallen.
Het is dat ik het voorlopig bij 1 hou, maar zou gelijk tekenen voor nog zo'n bevalling, achteraf gezien.
