Zwanger
alle pijlers
bevallen in een roes ?
dinsdag 15 januari 2013 om 12:14
Vaak hoor ik verhalen van vrouwen die tijdens de weeën zo in zichzelf gekeerd zijn dat ze de omgeving vergeten.
Dit had ik totaal niet tijdens mijn bevalling. In het ziekenhuis was ik zo belachelijk nuchter. Ik zag elke seconde wegtikken op een grote klok en vroeg me af hoelang ik het nog kon volhouden. Ik heb alle wisselingen van de wacht meegemaakt en ik zou het ziekenhuispersoneel nu nog herkennen. Binnenkort mag ik weer bevallen. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen. Hebben jullie die roes ervaren ? Het lijkt me namelijk zoveel fijner....
Dit had ik totaal niet tijdens mijn bevalling. In het ziekenhuis was ik zo belachelijk nuchter. Ik zag elke seconde wegtikken op een grote klok en vroeg me af hoelang ik het nog kon volhouden. Ik heb alle wisselingen van de wacht meegemaakt en ik zou het ziekenhuispersoneel nu nog herkennen. Binnenkort mag ik weer bevallen. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen. Hebben jullie die roes ervaren ? Het lijkt me namelijk zoveel fijner....
dinsdag 15 januari 2013 om 12:22
Ik heb die roes zeker ervaren. Want, my god, het doet zo'n pijn. Althans bij mij. Door echt mee te gaan met de pijn en te concentreren hierop raakte ik echt in een roes, in mijzelf gekeerd.
Ik weet alles nog maar het maakte me geen fluit uit. Ik was echt alleen met de pijn. De verloskundige had ik nog nooit eerder gezien maar joh... eruit met die baby! Die roes komt door het pijnhormoon, denk ik.
Na de bevalling en toen de pijn voorbij was ook enorm veel energie.
Ik weet alles nog maar het maakte me geen fluit uit. Ik was echt alleen met de pijn. De verloskundige had ik nog nooit eerder gezien maar joh... eruit met die baby! Die roes komt door het pijnhormoon, denk ik.
Na de bevalling en toen de pijn voorbij was ook enorm veel energie.
dinsdag 15 januari 2013 om 12:27
Eerste bevalling zelfde verhaal als bij jou...
Tweede bevalling kon ik veel meer 'meegaan', ik wist wat ik kon verwachten. Of het echt een roes was, kan ik niet zeggen. Wel een veel rustigere instelling..... Klinkt raar maar daardoor vond ik de tweede bevalling echt een eitje! Ik riep meteen: oooooh zo kan ik het nog wel een keer
Tweede bevalling kon ik veel meer 'meegaan', ik wist wat ik kon verwachten. Of het echt een roes was, kan ik niet zeggen. Wel een veel rustigere instelling..... Klinkt raar maar daardoor vond ik de tweede bevalling echt een eitje! Ik riep meteen: oooooh zo kan ik het nog wel een keer
dinsdag 15 januari 2013 om 12:57
Ik heb de roes en het in mijzelf keren ook zeker ervaren maar ondanks dat zou ik het ziekenhuispersoneel wel herkennen hoor. De omgeving "vergeten" moet je dan ook niet letterlijk nemen, "vergeten" wordt volgens mij in deze context meestal gebruikt als in je-er-niet-mee-bezig-houden/het-niet-belangrijk-vinden.
Net als dat de ene ex tegen de andere zegt "Ik zal je nooit vergeten", dat is ook niet als belofte bedoeld om de ander niet uit je geheugen te wissen. Maar dat is bedoeld om de ander te laten weten dat je m nog belangrijk vindt. Je hebt namelijk niet zo veel invloed op je geheugen, ook niet tijdens een bevallngsroes, helaas.
Net als dat de ene ex tegen de andere zegt "Ik zal je nooit vergeten", dat is ook niet als belofte bedoeld om de ander niet uit je geheugen te wissen. Maar dat is bedoeld om de ander te laten weten dat je m nog belangrijk vindt. Je hebt namelijk niet zo veel invloed op je geheugen, ook niet tijdens een bevallngsroes, helaas.
dinsdag 15 januari 2013 om 13:33
Nee ik heb mijn bevalling helemaal niet in een roes meegemaakt, Ik ben met weeën naar het ziekenhuis gebracht en daar raakte ik door van alles en nog wat zo in paniek dat ik heel erg begon te hyperventileren. Zo erg zelfs dat ik niet eens meer in staat was om te luisteren naar de verloskundige. Ik lag alleen maar te gillen en naar adem te happen en te janken dat de veloskundige de gyn erbij heeft gehaald en ongeveer 5 minuten later ofzo lag ik op de operatie tafel en kreeg ik een keizersnee. Ik heb 1 kind van mijn vriend waar ik voor zorg en ik heb een kind van mezelf en daar laat ik het bij.Ik wil echt nooit meer bevallen want ik heb het als traumatisch ervaren. Niet zozeer de keizersnee maar wel het hyperventileren en de paniek aanvallen.
dinsdag 15 januari 2013 om 13:34
dinsdag 15 januari 2013 om 13:40
Ik had van de 1e zwangerschapvergiftiging en ben ingeleid en in een dikke weeenstorm terecht gekomen. Waarvan ik dacht dat die nooit weer ophield, my god wat deed dat zeer en ik heb dat heel bewust meegemaakt. kreeg niet eens de kans om in een roes te raken, teveel pijn. Mijn zoon is dan ook in 4,5 uur geboren. Bij mijn 2e ben ik met razende sirenes naar het zh gebracht, omdat ze dachten dat de placenta had losgelaten. gelukkig bleek het achteraf een gescheurt adertje te zijn maar een bloed daar werd je helemaal maf van. Binnen anderhalf uur had ik mijn 2e zoon op de buik liggen. Roes...nee niet meegekregen daarvoor ging het allemaal veeels te snel. En nu ben ik echt wel genezen....nooit meer een bevalling voor mij.
Pluk de dag voor je in een vaas eindigt.
dinsdag 15 januari 2013 om 13:42
Ja, ik heb die roes zeker ervaren. Ik was erg in mezelf gekeerd en wat er verder gebeurde ging redelijk langs me heen. Ik was ook niet in staat om normaal te communiceren; riep wat kreten als 'niet doen' of 'water', en verder dacht ik: laat maar. Ik vond het heerlijk. Natuurlijk was het pijnlijk, maar (met het risico nu als grote zweefteef gezien te worden) heb ik nooit eerder of later het gevoel gehad zo dichtbij mezelf te zijn geweest. Misschien gewoon ook een heel positieve uitwerking die die endorfinen op mij hebben. Zwanger zijn vond ik een ramp; bevallen zou ik nog wel tien keer willen doen!
dinsdag 15 januari 2013 om 13:43
Hier ook een soort van roes, bij beide bevallingen een weeënstorm meegemaakt, nou ik wist op een gegeven moment niet meer waar ik was. Ik ben in mijn eerste bevalling van 5 cm naar 10 cm in een uur gegaan. Maar goed de paniek herken ik ook, en zelfs het niet meer normaal kunnen ademen. Verder ging het de 2e keer radendsnel. Ik kreeg om 23,00 s avonds serieuze weeën en om 02.20 was mijn zoon geboren. Ik zou nog wel een derde willen, maar die bavelling nee das niet iets waar ik echt naar uitkijk, haha.
dinsdag 15 januari 2013 om 13:45
ik weet niet of het een 'roes' is geweest maar bij de eerste 2 bevallingen heb ik het wel gehad dat ik me afsloot van bijna alles om me heen.
ik denk dat dat komt omdat ik van te voren zolang weëen heb gehad, niet geslapen en dus heel uitgeput.
ik kan me sommige momenten ook niet herinneren die me daarna verteld werden door degene die erbij waren. vooral de 1e bevalling duurde lang.
bij de 3e was ik volledig uitgeslapen toen het begon en het ging snel maar volgens een boekje. toen 'voelde' ik ook echt alles, maakte het bewuster mee..daar was ik op het moment zelf niet zo heel blij mee maarja..als het kindje komt dan komt het hè..
achteraf heeel blij dat het zo snel ging..pff
ik denk dat dat komt omdat ik van te voren zolang weëen heb gehad, niet geslapen en dus heel uitgeput.
ik kan me sommige momenten ook niet herinneren die me daarna verteld werden door degene die erbij waren. vooral de 1e bevalling duurde lang.
bij de 3e was ik volledig uitgeslapen toen het begon en het ging snel maar volgens een boekje. toen 'voelde' ik ook echt alles, maakte het bewuster mee..daar was ik op het moment zelf niet zo heel blij mee maarja..als het kindje komt dan komt het hè..
achteraf heeel blij dat het zo snel ging..pff
dinsdag 15 januari 2013 om 13:46
Ik zat wel in een soort roes, maar ik zat ook aan de pijnstilling, zo'n pompje wat je zelf kunt bedienen, ben even de naam kwijt.... Van 6 uur 's ochtends tot 20 uur 's avonds gewoon thuis de weeën doorstaan, maar daar weet ik niet zo veel meer van. Daarna rugweeën die bijna ondraaglijk waren, ondanks de pijnstilling en daar waterinjecties voor gekregen (die kan ik iedereen met rugweeën aanbevelen!). Verder door drukte in het ziekenhuis 45 minuten persweeën liggen tegen houden, maar ik was echt volkomen in mijn eigen wereldje. Wel met pijn, maar ik kijk er al met al tevreden op terug. Het is dat ik geen kind meer wil, maar de bevalling zou ik zo weer overdoen.
dinsdag 15 januari 2013 om 13:49
dinsdag 15 januari 2013 om 13:56
Een roes weet ik niet of het het is. Wel dat alles mij niets kon schelen. of ik nu naakt lag of niet..kind moet eruit. Ik ben 4x bevallen.
eerste keer had ik persween na een dag gewone weeen en toen dacht ik bij de die persweeen (wist ik veel dat het dat waren) jee als dit nog erger wordt weet ik niet meer waarik het moet zoeken. Gebeld naar verlos. die kwam en acuut naar beneden ,persweeen in houden en naar het ziekenhuis want dat was de afspraak (dachten dat dochter te klein zou zijn) pfffff dat nooit weer.
tweede thuis duurde 2 dagen in totaal kan hetn u nog navertellen exact waar ik lag zat .wat er op tv was etc..
derde ziekenhuis maar weer zelfde scenario als eerste alleen nu omdat ze gepoept had in het vruchtwater dus mocht niet thuis en WEER met 10 cm en persween naar het ziekenhuis. kan de gehele route plus stoplichten waar de aangingen enz uittekenen wie er liepen bijna nog.
vierde had ik nergens geen tijd voor. werd ingeleid. gebeurde echter niets twee dagen lang. toen maar gaan douchen want ze gingen daarna infuus doen. ik onder de douche om 1700 uur. om 17:30 had ik mijn dochter op de buik liggen..ddaar wel een roes maar puur van verbazing.
van te voren kun je alles bedenken doen enz. maar het moment zelf weet je pas hoe en wat.
eerste keer had ik persween na een dag gewone weeen en toen dacht ik bij de die persweeen (wist ik veel dat het dat waren) jee als dit nog erger wordt weet ik niet meer waarik het moet zoeken. Gebeld naar verlos. die kwam en acuut naar beneden ,persweeen in houden en naar het ziekenhuis want dat was de afspraak (dachten dat dochter te klein zou zijn) pfffff dat nooit weer.
tweede thuis duurde 2 dagen in totaal kan hetn u nog navertellen exact waar ik lag zat .wat er op tv was etc..
derde ziekenhuis maar weer zelfde scenario als eerste alleen nu omdat ze gepoept had in het vruchtwater dus mocht niet thuis en WEER met 10 cm en persween naar het ziekenhuis. kan de gehele route plus stoplichten waar de aangingen enz uittekenen wie er liepen bijna nog.
vierde had ik nergens geen tijd voor. werd ingeleid. gebeurde echter niets twee dagen lang. toen maar gaan douchen want ze gingen daarna infuus doen. ik onder de douche om 1700 uur. om 17:30 had ik mijn dochter op de buik liggen..ddaar wel een roes maar puur van verbazing.
van te voren kun je alles bedenken doen enz. maar het moment zelf weet je pas hoe en wat.
Puck
dinsdag 15 januari 2013 om 14:01
Ik had ook een soort roes waardoor ik in staat was tussen de weeën door wat te dommelen. Maar toen de persweeën kwamen en ik niet mocht persen omdat de ontsluiting niet volledig was, was die roes helemaal weg, wat een hel was dat!
Maar toen ik echt mocht gaan persen, schijn ik 50 minuten bezig te zijn geweest, dat zal wel... en er schijnt na de bevalling lichte paniek te zijn geweest omdat ik zoveel bloed verloor... maar ik had alleen oog voor mijn kindje
Al met al ben ik ca 10 uur bezig geweest, maar het lijkt echt minder, ik heb begrepen dat dat alles te maken heeft met je ademhaling. En door die roes kijk ik toch terug op een heerlijke bevalling, van mijn kleine sterrenkijkertje!
Maar toen ik echt mocht gaan persen, schijn ik 50 minuten bezig te zijn geweest, dat zal wel... en er schijnt na de bevalling lichte paniek te zijn geweest omdat ik zoveel bloed verloor... maar ik had alleen oog voor mijn kindje
Al met al ben ik ca 10 uur bezig geweest, maar het lijkt echt minder, ik heb begrepen dat dat alles te maken heeft met je ademhaling. En door die roes kijk ik toch terug op een heerlijke bevalling, van mijn kleine sterrenkijkertje!
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
dinsdag 15 januari 2013 om 14:22
Ik ben tijdens mijn zwangerschap hypnotherapie gaan volgen. En denk nu niet aan rasta rosteli! Nee, de staat die je hebt bij het lezen van een goed boek of kijken van een spannende film. Je bent even in een andere bewustzijnslaag. Net als wanneer je iedere dag een traject met de auto aflegt en je soms denkt: 'hè ben ik al hier'. Die staat van zijn leer je tijdens deze therapie dus op te roepen tijdens de bevalling of andere momenten dat je die nodig hebt. Ik voelde tijdens de bevalling wel weeën maar pijn deden ze niet echt omdat ik zo ontspannen was. En tijdens de eerste pers wee dacht ik ook echt ' zijn we al hier!' Uiteindelijk heb ik een fijne bevalling gehad die ik ondanks of ms wel dankzij die toestand heel bewust heb ervaren!
Je kunt google op hypnotherapie of HypnoBirthing + je woonplaats voor adressen in je buurt!
Je kunt google op hypnotherapie of HypnoBirthing + je woonplaats voor adressen in je buurt!
dinsdag 15 januari 2013 om 14:25
Mijn eerste bevalling deed zo pijn (ik kreeg geen ruggenprik) en duurde zo lang, dat ik hem ook in een soort roes heb meegemaakt. Achteraf kon (en kan) ik me er ook niet veel meer van herinneren.
De tweede bevalling duurde anderhalf uur en ik had helemaal niet veel pijn. Die bevalling heb ik heel bewust meegemaakt.
Ik denk daarom dat het bij mij met de pijn te maken had, die bij de eerste niet uit te houden was en bij de tweede wel.
De tweede bevalling duurde anderhalf uur en ik had helemaal niet veel pijn. Die bevalling heb ik heel bewust meegemaakt.
Ik denk daarom dat het bij mij met de pijn te maken had, die bij de eerste niet uit te houden was en bij de tweede wel.
dinsdag 15 januari 2013 om 14:30
quote:demagnumvanellen schreef op dinsdag 15 januari 2013 13:33 Nee ik heb mijn bevalling helemaal niet in een roes meegemaakt, Ik ben met weeën naar het ziekenhuis gebracht en daar raakte ik door van alles en nog wat zo in paniek dat ik heel erg begon te hyperventileren. Zo erg zelfs dat ik niet eens meer in staat was om te luisteren naar de verloskundige. Ik lag alleen maar te gillen en naar adem te happen en te janken dat de veloskundige de gyn erbij heeft gehaald en ongeveer 5 minuten later ofzo lag ik op de operatie tafel en kreeg ik een keizersnee. Ik heb 1 kind van mijn vriend waar ik voor zorg en ik heb een kind van mezelf en daar laat ik het bij.Ik wil echt nooit meer bevallen want ik heb het als traumatisch ervaren. Niet zozeer de keizersnee maar wel het hyperventileren en de paniek aanvallen.
Ach wat een rot ervaring!
Bij mij ook zoals Vl43nder zegt, wel alles meegemaakt maar het kon me allemaal niet zoveel boeien of de kamer rood of paars was geweest. Maar ik weet het nog wel.
Ach wat een rot ervaring!
Bij mij ook zoals Vl43nder zegt, wel alles meegemaakt maar het kon me allemaal niet zoveel boeien of de kamer rood of paars was geweest. Maar ik weet het nog wel.
dinsdag 15 januari 2013 om 15:33
Ik ben trouwens wel twee keer opgeschrokken uit die roes:
1e keer: De verloskundige zei "Het vlot niet, misschien zitten je darmen in de weg, we gaan zus en zo doen". Nou toen had ik opeens wel de tegenwoordigheid van geest om mijn man weg te sturen en niet weer eerder binnen te laten komen dan dat die "ingreep" achter de rug was.
2e keer: De gyn zei "Ik ga een keizersnede doen". Toen heb ik jankend mijn moeder gebeld. Niet dat dat wat uitmaakte ofzo, maar toen trok ik me kennelijk opeens wel heel erg iets aan van de omgeving. De verloskundige had namelijk zo'n 10 uur eerder gezegd "Je zal zo trots op jezelf zijn als je vaginaal bevalt!". Wat dit puntje betreft kon ik eea pas een maand later relativeren.
Nadeel van die roes was trouwens ook dat het me niet kon verrekken hoeveel haren ik me uit me hoofd trok als soort van tegenpijn. Uiterlijktechnisch was dat niet handig achteraf.
1e keer: De verloskundige zei "Het vlot niet, misschien zitten je darmen in de weg, we gaan zus en zo doen". Nou toen had ik opeens wel de tegenwoordigheid van geest om mijn man weg te sturen en niet weer eerder binnen te laten komen dan dat die "ingreep" achter de rug was.
2e keer: De gyn zei "Ik ga een keizersnede doen". Toen heb ik jankend mijn moeder gebeld. Niet dat dat wat uitmaakte ofzo, maar toen trok ik me kennelijk opeens wel heel erg iets aan van de omgeving. De verloskundige had namelijk zo'n 10 uur eerder gezegd "Je zal zo trots op jezelf zijn als je vaginaal bevalt!". Wat dit puntje betreft kon ik eea pas een maand later relativeren.
Nadeel van die roes was trouwens ook dat het me niet kon verrekken hoeveel haren ik me uit me hoofd trok als soort van tegenpijn. Uiterlijktechnisch was dat niet handig achteraf.
dinsdag 15 januari 2013 om 15:59
Hier wel een soort van roes. Het is voor mij nog maar kort geleden (31 december). In het begin geen roes trouwens. Weeen waren heftig maar onregelmatig. Nadat de vk mij de douche in had gestuurd samen met vriend (waren al in het ziekenhuis) en de weeen regelmatig kwamen keerde ik een soort van in mijzelf. Mijn god wat een pijn. Na de ruggenprik een ander soort roes, een soort van euforie.
Tijdens de persweeen kreeg ik niet echt mee wie er bij was en wat er gebeurde, alleen dat zoon eruit moest en wel NU!
Die roes van het persen verdween toen het hoofdje eruit was. Op de een of andere manier werd ik ineens heel erg helder. Het brandende gevoel was weg. Heb zelfs nog gevraagd of ik geknipt of gescheurd was en daarna kreeg ik ook heel bewust mee dat zoon begon te huilen.
Hechten weer weinig van mee gekregen, want toen lag zoon lekker bij me en kon de rest mij weinig meet interesseren.
Ondanks dat de bevalling vrij heftig was en het ziekenhuis echt een horrorziekenhuis (ze wilden mijn bevalling zo lang mogelijk rekken bleek achteraf om kans te maken op de eerste baby van 2013, zoon is uiteindelijk geboren om 23:10, er was geen houden meer aan) kijk ik toch op de bevalling terug als een mooie gebeurtenis.
Tijdens de persweeen kreeg ik niet echt mee wie er bij was en wat er gebeurde, alleen dat zoon eruit moest en wel NU!
Die roes van het persen verdween toen het hoofdje eruit was. Op de een of andere manier werd ik ineens heel erg helder. Het brandende gevoel was weg. Heb zelfs nog gevraagd of ik geknipt of gescheurd was en daarna kreeg ik ook heel bewust mee dat zoon begon te huilen.
Hechten weer weinig van mee gekregen, want toen lag zoon lekker bij me en kon de rest mij weinig meet interesseren.
Ondanks dat de bevalling vrij heftig was en het ziekenhuis echt een horrorziekenhuis (ze wilden mijn bevalling zo lang mogelijk rekken bleek achteraf om kans te maken op de eerste baby van 2013, zoon is uiteindelijk geboren om 23:10, er was geen houden meer aan) kijk ik toch op de bevalling terug als een mooie gebeurtenis.
dinsdag 15 januari 2013 om 20:57
Wow, wat een verhalen. Dank voor jullie reacties. Fijn om te lezen, ook al zijn een aantal ervaringen helemaal niet prettig geweest, om het zwak uit te drukken. Ik denk dat de roes te maken heeft met hoe ontspannen je kunt blijven. Dan maakt je lichaam meer endorfine aan. Dat boek over hypno birthing ben ik aan het lezen. Hopelijk gaat het deze keer beter.
dinsdag 15 januari 2013 om 21:29
Mijn bevalling duurde 29 uur, 1 uur en 20 minuten persweeën. Toen mijn zoontje eindelijk op mijn borst lag, zei ik alleen maar: 'zo, dat ging snel...'
Tijdens de weeën was ik volgens mij wel redelijk bij zinnen. Vlak voor hij geboren werd, kwam de verloskundige met haar 'knipgereedschap' aan mijn bed staan. Toen vroeg ik wel wat dat was en dat ze me moest waarschuwen als ze iets ging doen. Nog een keer of drie gevraagd hoe of wat en uiteindelijk zette ze die knip, maar dat kon me ook niet meer schelen.
Op andere momenten was ik totaal niet helder. Pas weken na de bevalling kon ik me bepaalde details herinneren.
Hele vreemde gewaarwording.
Veel gezichten gezien in het ziekenhuis, maar kan me nog enkele gezichten herinneren. Waaronder de laatste verpleegkundige, die was mijn steun en toeverlaat (naast mijn vriend). Veel meer dan de verloskundige. Toen de verpleegkundige even de kamer uit liep, riep ik: 'je komt toch wel terug, hè?!'
Vlak na de bevalling was ik wel in een roes. Alles was een grote waas. Er was paniek, placenta wilde niet geboren, veel bloedverlies. Heel veel mensen aan mijn bed, lek geprikt voor allerlei infusen en toen naar de OK. Helemaal niks van meegekregen!
Het enige dat ik me nog herinner is dat ik dacht: 'Goh, wat nou als ik nou niet meer wakker wordt uit de narcose?' En met die gedachte had ik vrede. Zooooo raar om je dat achteraf te beseffen.
Tijdens de weeën was ik volgens mij wel redelijk bij zinnen. Vlak voor hij geboren werd, kwam de verloskundige met haar 'knipgereedschap' aan mijn bed staan. Toen vroeg ik wel wat dat was en dat ze me moest waarschuwen als ze iets ging doen. Nog een keer of drie gevraagd hoe of wat en uiteindelijk zette ze die knip, maar dat kon me ook niet meer schelen.
Op andere momenten was ik totaal niet helder. Pas weken na de bevalling kon ik me bepaalde details herinneren.
Hele vreemde gewaarwording.
Veel gezichten gezien in het ziekenhuis, maar kan me nog enkele gezichten herinneren. Waaronder de laatste verpleegkundige, die was mijn steun en toeverlaat (naast mijn vriend). Veel meer dan de verloskundige. Toen de verpleegkundige even de kamer uit liep, riep ik: 'je komt toch wel terug, hè?!'
Vlak na de bevalling was ik wel in een roes. Alles was een grote waas. Er was paniek, placenta wilde niet geboren, veel bloedverlies. Heel veel mensen aan mijn bed, lek geprikt voor allerlei infusen en toen naar de OK. Helemaal niks van meegekregen!
Het enige dat ik me nog herinner is dat ik dacht: 'Goh, wat nou als ik nou niet meer wakker wordt uit de narcose?' En met die gedachte had ik vrede. Zooooo raar om je dat achteraf te beseffen.
