De Prikbitches

Oohw Dolfijn, ik heb zo met je te doen logisch dat je het allemaal even niet meer ziet zitten, het is ook gewoon één grote dikke shitzooi! Geef er maar even lekker aan toe, janken, chocola, thee, alles kan en mag nu. Heel veel sterkte.



*voelt altijd beetje vreemd om over mezelf te praten als iemand zich zo naar voelt... *

Maar toch even een vraagje, waar dient dat lijstje met vitamines voor?

voor dolfijntje, ben er even een beetje stil van.

Wat erg dolfijntje, je verdient het zo.

Knuffel. Wat ben je sterk dat je zo van je af kan schrijven. Ik heb zo veel bewondering voor je.



Natuurlijk Pop, Kuuk en Ikke.

Knuffel en sterkte in deze tijd.



Als ik jullie verhalen lees krijg ik tranen in mijn ogen.

meiden heb het zo met jullie te doen.

Jullie zijn lief! Ben weer wat op aan het krabbelen. Ik mag tenminste weer seks hebben, weer tillen, weer in bad, stoppen met de utrogestan, lekker een wijntje drinken en de spanning van wel/niet is nu in ieder geval ook weg. (maar oh, wat had ik dat met liefde nog maanden gelaten, als ik maar zwanger was...)



Ikke, fijn dat de acupuncturist goed werk lijkt te doen! Ik hoop dat ze je goed kan helpen de komende maanden. Hoe gaat het met je schouder?

Pop, heb jij het je ouders al verteld? Ik heb ze maar een smsje gestuurd. Kon het niet om ze te bellen en de teleurstelling in hun stem te horen. Volgende keer ga ik toch weer proberen om niks te zeggen want ik vind het helemaal niks zo. Maar ja, ik vond het ook wel weer fijn dat ze het wisten, ik kon wel mijn angsten en verdriet kwijt.

Oh.. Lieve dolfijn, wat vreselijk rot. En oneerlijk. Oh, meis, ik wens je alle zonnestralen, geluk en liefde toe.



Ik zit te janken op de bank, heb net mn moeder gebeld. Ik zag erg op tegen t telefoontje, maar t ging. Ga nu eten, popman heeft chinees gehaald, we hadden allebei drukke werkdag. Straks laptop aan...en n langer verslag.

Dolfijn: toen ik bij de acupuncturiste vandaan kwam had ik voor mijn gevoel hele lome benen en zoals ik al schreef kwam een uur later mijn menstruatie door.

Me schouder heeft ze nu niet specifiek iets mee gedaan om de pijn te verminderen, want er zaten erg veel "blokkades" n die wilde ze eerst weg halen en dan wil ze de volgende keer kijken of ze wat gerichter bezig kan gaan.



oh pop, wat is het toch zwaar om andere mensen dan op de hoogte te moeten brengen.

Oh Dolfijntje en Ikke, wat kan ik nog meer zeggen dan wat er allemaal al is gezegd en geschreven? Wat vind ik het erg voor jullie... En Dolfijntje, wat een verdriet lees ik uit je berichtjes... Ik hoop dat jullie de echte knuffels van jullie lieve familie en vrienden krijgen, maar weet ook dat er hier ontzettend met jullie wordt mee geleefd. Ik voel me er vandaag ook echt murw door... Waarom wil het nou niet?!?! He bah!

Pop, ah meisie. Zwaar zijn zulke gesprekken; het verdriet van je ouders komt nog eens boven op jullie eigen verdriet. Maar hopelijk ervaar je ook steun van je ouders, juist omdat ze alles van zo dichtbij meemaken...

---klopt even aan en komt zachtjes binnen: wat een k**zooi toch dat de menstruatie jullie hoop op een kindje deze maand weer de grond inboorde. Ik had het zo gehoopt voor jullie! Meiden, ik weet dat het niet helpt maar ik geef jullie allemaal een troostboeket 🌻🌻🌻🌻🌻en een warme knuffel. Jullie zijn prachtvrouwen!---gaat weer zachtjes naar buiten.

hey lieve lieverds, wat is er weer veel geschreven!



Allereerst Pop en Dolfijn een dikke knuffel!!! (de rest moet ik nog even 'bijlezen')



Gisteravond (en vannacht) goed gesprek gehad met Kuuk-vriend. Hij zou het liefst de boel de boel laten en 2 maanden het woord 'ziekenhuis' niet horen. Zijn manier van verwerken. Ik wil me het liefst nu vastbijten in een nieuw ziekenhuis en dan de uitnodiging voor de intake afwachten (dan rolt het balletje tenminste). Mijn manier van verwerken.

We zijn hierin dus totaal verschillend. Vriend begrijpt me gelukkig wel 100% en heeft gisteren de papieren voor de VU ingevuld en getekend en staat ook achter 'België'. Hij staat zelfs achter beide opties tegelijk.



Vannacht wel een slechte nacht gehad. In mijn dromen 28 keer aan 'het prikken' geweest en minimaal 17 keer zwanger geweest.... En dan wordt je wakker... Nou ja, over dat lege gevoel (op die steen in je maag na dan) hoef ik jullie niks te vertellen, ik denk dat jullie dat allemaal kennen!



Vandaag vanaf 9 uur tot 18.00 uur een camera-ploeg achter me aan gehad. In de middagpauze ook gewoon verteld waar we middenin zitten.....



Wat een warme reacties op dit forum trouwens! En wat een steun!



(ik ga snel alles bij-lezen!)

Voor pop ook een hele dikke

Pop moeilijk he, je eigen verdriet en ook dat van je ouders erbij.. Hoe gaat het bij jullie nu verder? Mag je direct door, wil je even rust?



Ikke, wat frappant zeg, dat die menstruatie opeens doorzette na de acu. Mag bij mij dan ook wel eens, bah ben bijna week overtijd, schiet niet op. En ik wil zo graag weer verder..



Ik ga zo mijn bed in, rugpijn is een stuk minder, maar nog wel aanwezig. Morgen weer werken, gelukkig maar 3 uurtjes in de zorg en de rest aan bureau, hoop dat het een beetje gaat en de pijn niet erger word, want dan ga ik toch maar even langs de huisarts donderdag.

Dolfijn.. ik sluit me helemaal bij je aan!!quote:dolfijntje01 schreef op 13 maart 2012 @ 17:46:

Jullie zijn lief! Ben weer wat op aan het krabbelen. Ik mag tenminste weer seks hebben, weer tillen, weer in bad, stoppen met de utrogestan, lekker een wijntje drinken en de spanning van wel/niet is nu in ieder geval ook weg. (maar oh, wat had ik dat met liefde nog maanden gelaten, als ik maar zwanger was...)



Pop, heb jij het je ouders al verteld? Ik heb ze maar een smsje gestuurd. Kon het niet om ze te bellen en de teleurstelling in hun stem te horen. Volgende keer ga ik toch weer proberen om niks te zeggen want ik vind het helemaal niks zo. Maar ja, ik vond het ook wel weer fijn dat ze het wisten, ik kon wel mijn angsten en verdriet kwijt.



Popman had lekker Chinees gehaald, en pakte voor zichzelf een biertje uit de koelkast. Ik vroeg hem om voor mij ook een biertje te pakken, is wel lekker bij de pittige kip.. Moesten ook weer lekker lachen, omdat ik na een half flesje al een rode konen had, en de giebel-lach kreeg.. Dat krijg je na anderhalve maand geen alcohol..



Ik zag enorm op tegen het bellen van mijn moeder. M'n moeder is een schat, en m'n vader ook. Heel lief en betrokken. Net als mijn schoonouders. Bij de IUI hadden we ze wel verteld dat we bezig waren, maar niet met precieze data. Dat werkte wel fijn.

Met de IVF vond ik het juist wel goed om ze wel de data van de punctie, tp en testdag te zeggen, omdat ze zo betrokken en lief zijn. Maar ik heb nu ervaren dat dit niet werkt voor mij. Ik voelde me verantwoordelijk voor hun verdriet en zorgen. Pfff.. Ik kan daar ook lekker over piekeren hoor.. Waar doen we nu goed aan? Samen met Popman, of toch delen met ouders/vrienden. De betrokkenheid, zorgen, etc. waren heel fijn. Maar ik vond het ook zwaar, en een extra last. Daar kan ik me dus meteen schuldig over voelen, dat ik dat zo voel, want ze bedoelen het toch goed.. Popman is daar een stuk nuchterder in, en volgt mij daarin.

Voor mij werkt het goed zoals we met de IUI deden, dus wel vertellen dat we 'bezig' zijn, en dat ze de eerste zijn die het goede nieuws zijn.



Ik heb in het telefoongesprek ook gezegd dat ik graag wil dat alles 'zo gewoon' mogelijk door gaat. Een dikke knuffel is lief, maar geen tranendal. Moeder gaf toe dat ze het liefste naar me toe zou komen, om te troosten. Maar ze beseft ook dat ik dat 'zwaar en moeilijk' vind. Moeder vertelde dat ze zelf vroeger bij een operatie haar moeder pas informeerde toen de datum van operatie bekend was.. Dus ze begreep wel wat ik bedoel: jezelf én je moeder beschermen.



Dolfijn, hoe reageerde jou moeder?



Ikke, bizar van de accupunctuur dat je meteen daarna ongesteld werd! Wel een opluchting denk ik, zodat je ook door kan.

Hoe is het met de hondjes?



Kuuk.. moviestar! Spannende dag, heb aan je gedacht hoor!

Jouw vriend reageerde dus hetzelfde als de mijne.. is ook wat meer 'n mannenreactie denk ik.. even de kop in 't zand. Vrouwen zijn toch meer van: "Oké, en nu plan B, of C of wat ook, maar we gaan vérder.." Fijn dat de brief al is verstuurd. Dat kan van je to-do-lijstje.



Voor de anderen.. wat is dit toch een waardevol forum!

Het komt vast door de hormonen, verdriet en dat ene biertje.. Maar ik kan me echt verwonderen over de betrokkenheid. Het forum zijn slechts woorden, maar geschreven door echte meiden/vrouwen, met een echt leven, echte emoties..

En al die lieve meelezers!! Top!

Eva, rugpijn kan zo naar zijn! Voorzichtig hoor, niet forceren.

Neem je pijnstilling? Kan je echt even door de pijn heen helpen.

Rot dat je overtijd bent. Tuurlijk wil je door! Je zit alweer 'n tijdje in de wacht.



Wij gaan even pauze nemen. In oktober gestart met IUI. 4 pogingen met hormonen achter elkaar, maandje rust en toen de IVF. We moeten nu een maandje rusten, en dan hebben we de evaluatie en vervolggesprek. Het zal ICSI worden, omdat er maar 1 goede bevruchting was, bij 12 eicellen.

We mogen dan half april daarmee starten. Maar dat gaan we niet doen. In mei gaan we 2 weken op vakantie, naar een zomers oord. Ik vond mezelf niet echt relaxed de afgelopen maand (en dat is het understatement van het jaar..). Dus op vakantie zou ik dan net de terugplaatsing hebben gehad. Dat betekent: geen wijntjes, franse kaasjes, geen bommetjes in het zwembad, geen wilde sex, hete nachten, etc..

Daarom kiezen we ervoor om na de vakantie verder te gaan. Nu even niets. De hormonen uit mijn lijf. En dan in juni uitgerust aan de volgende poging beginnen.

Pop mag ik jou complimenteren met hoe je met de tegenslag omgaat? Ik herken eea wel. Mijn moeder is niet op de hoogte, ook omdat ze teveel betrokken zal zijn. Dat doet mij pijn want ik merk dat ik steeds geslotener wordt terwijl ik een heel open boek was. Vorige week heb ik zelfs geantwoord 'dat wij geen kinderen' willen. Wat vreselijk om te zeggen maar puur vanuit zelfbescherming en mijn moeder zat ernaast.



Merk ook dat nu de datum nadert voor de second opinion ik onrustiger word. Zie er best tegenop om weer te starten. Als afleiding ben ik begonnen met hardlopen. Heb besloten weer meer zelf de regie te pakken, dus meer te genieten en minder te luisteren naar adviezen van anderen. Waaronder dietiste en acupunctuur, ik wil alles 'goed' doen maar ondertussen word ik er knap zenuwachtig van. Dus ik eet normaal, sport weer en ben gestopt met acupunctuur. En ik vind het prima zo!



@ikke: had jouw droevige bericht vanmorgen niet gelezen, ook voor jou nog een dikke knuffel!

Even snel want ik moet zo naar mijn werk, maar kan het niet laten om even te reageren,

Wat een herkenbaarheid weer, heerlijk! Dotje heel goed dat je minder naar adviezen van anderen luistert. Ik heb 2 maanden geleden ook een halt geroepen toen er weer gezegd werd dat ik naar het buitenland moest, dat ik anders moest gaan eten, dat ik naar een andere osteopaat moest. Ik doe er alles aan wat in mijn vermogen ligt en ik heb vertrouwen in dit ziekenhuis. Het doet wel zeer, want voor mijn gevoel denken "de anderen" dan dat ik er niet alles aan doe omdat ik hun adviezen niet opvolg. Maar dat probeer ik nu naast me neer te leggen. Ik heb het wel proberen uit te leggen aan diegene en gelukkig snapte ze het.

Pop, wat is het toch moeilijk om ook die last van je ouders te dragen. Ik merk, nu dat mijn zus ook zwanger is, dat deze keer de druk nog hoger lag bij mijn ouders. Misschien niet bewust hoor, maar ik had zo het gevoel. Zo van, "als Dolfijn tenminste ook zwanger is, dan zal de geboorte vast minder pijnlijk zijn en zijn we 1 happy family" Is helemaal niet zo hoor, maar dat haal ik dan weer in mijn hoofd. Ik ga het de volgende keer ook zo doen zoals we nu bij mijn schoonouders hebben gedaan: we gaan ergens in maart starten en jullie horen het wel. Was erg fijn, maar ik heb mijn schoonmoeder dan ook niet elke week aan de telefoon.

Ik weet nog niet wanneer wij weer verder gaan. We gaan in juni pas op vakantie, dus misschien daarna. Of nog in mei. We weten het nog niet. Nu even niet over nadenken.

Oh ik moet rennen, nog even broodsmeren en dan naar mijn werk. Ik reageer vanmiddag nog verder!

quote:[message=11451766,noline]Dotjemol schreef op 13 Mijn moeder is niet op de hoogte, ook omdat ze teveel betrokken zal zijn. Dat doet mij pijn want ik merk dat ik steeds geslotener wordt terwijl ik een heel open boek was. Vorige week heb ik zelfs geantwoord 'dat wij geen kinderen' willen. Wat vreselijk om te zeggen maar puur vanuit zelfbescherming en mijn moeder zat ernaast.Poe, ik vind dat best heftig om te lezen... Ik begrijp het heel goed (wij hebben expres ons kringetje heel klein gehouden en zelfs klein kan soms al groot zijn, snap je), maar vind het echt verdrietig om te lezen dat je hebt moeten antwoorden dat 'jullie geen kinderen willen', puur uit zelfbescherming (Misschien moeten anderen niet zoveel vragen denk ik wel eens!) Dat moet toch zo veel pijn doen om te zeggen, terwijl je moeder naast je zit en terwijl het je allergrootste droom is? voor jou Dotje!

Pop, je post is "heftig" in de zin van alle emoties die je doormaakt en ook heel herkenbaar over je moeder en het wel of niet vertellen, maar tegelijkertijd straalt er ook wel "rust" vanuit.

Heel goed dat je voor jezelf ook aangeeft ik wil nu even rust en pas na mijn vakantie verder.



Dotje: het is ook wel logisch dat je gespannen bent voor de (naderende) second opinion, je bent nu al benieuwd wat daar uit zal gaan komen en hoe verder allemaal.

Ik ben normaal ook wel iemand die "doet" wat een ander zegt, maar ben er nu wel achter dat je af en toe de regie in eigen handen moet nemen en doen waar jij je goed bij voelt.



Eva: doe je rustig aan met je rug? die heb je nog langer nodig dan vandaag hoor.



Ik ben blij met jullie.

Mijn ouders weten dat we in het ziekenhuis onderzoeken krijgen, maar meer dan dat wil ik ze niet zeggen. En ik heb daar weer een andere reden voor dan jullie namelijk,

mijn tante (de zus van me moeder) haar dochter heeft zoals ik eerder schreef vorig jaar een kindje gekregen en me tante is maar aan het zeuren en zeiken hoe zwaar dat allemaal wel niet is en dat ik daar dus niet aan zou moeten willen beginnen.

Maar me moeder kan dan toch wel moeilijk haar mond houden en zegt gewoon recht voor zijn raap hoe ze er over denk en ik wil ten eerste niet meer stress op de schouders van mijn moeder neerleggen en ik heb ook geen zin dat mijn tante dan weer tegen mij gaat beginnen met zeiken.

Ik heb me moeder laten zeggen dat we nog denken over wat we zullen doen en nu is mijn tante daar dus even "zoet" mee.

Ik wil haar gezeur er niet bij hebben, want dat levert mij weer stress op.

Even snel via mobiel:



Herkenning allom!! Fijn, maar ook rot dat we t zo zwaar hebben met dit traject én de omgeving



Maris, sterkte vandaag met de punctie. Je kan dit!

Mijn schoonouders wisten dat we vorig jaar voor onderzoeken gingen ivm de evntuele PGD, maar die weten nu van niks en dat voelt wel goed.



Ik ben vanaf vandaag begonnen met alle extra vitamine pillen en ik kan zeggen dat dat echt een klein drama is. Ik kan pillen heel moeilijk me strot door krijgen, dus dit wordt een dagelijkse uitdaging.



Dolfijn, ben jij ook bekend met reiki?

Ik doe daar zelf best veel mee voor mezelf, maar ook voor me honden.

Ik had het er gister over met "mijn" acupuncturiste en ze vond het juist heel positief en vertelde dat reiki dan juist weer kan helpen voor extra ontspanning bij onderzoeken of terug plaatsing etc.



Pop: jij vroeg nog over mijn honden.

Het gaat heel erg goed, de nieuwe opvanger hebben ze heel goed geaccepteerd en ze leren en corrigeren hem waar nodig en hij pakt het ook heel erg goed op.

Zo angstig als hij was zo relaxt is hij nu. Die gaat echt met sprongen vooruit.

Afgelopen zondag hadden de honden hier de zomer in de bol en lagen gezellig in het water. En natuurlijk niet in schoon water, maar lekker in een vieze stinksloot. Gelukkig niet alle 7, maar ik kon er toen we thuis kwamen wel mooi weer 4 wassen.

Ze ruiken nu weer heerlijk fris en fruitig , al denken ze daar zelf anders over .

Oef... Wat een moeilijke verhalen hier zeg...



Voor pop een hele dikke

Wat moet het moeilijk zijn zo met je moeder... Heel, heel moeilijk dat je haar er zo buiten moet houden!

Maar wat de rest hier ook al zegt: petje af hoe jij er mee omgaat hoor!



Voor dolfijn ook een

Ik weet dat je vandaag weer aan het werk bent, en zeker gezien jouw werk vind ik dat echt bewonderenswaardig! Echt een bikkel ben je!



En wat lief, berichtjes van meelezers! Heel fijn dat jullie je komen melden voor de meiden die het zo zwaar hebben hier!



Eva, doe je een beetje rustig aan?!



Dotje, voor jou ook een

Dat wachten is soms zo ontzettend kut! (En hardlopen... Heerlijk! Ik heb het gedaan om af te vallen, en op een gegeven moment begon ik er ook echt lol in te krijgen. Ik mis het nu wel een beetje, maar het buiten zijn, sportief bezig, en de voldoening achteraf... Heerlijk!)



Ikke, moeilijk he, die zeurende familie!

Mijn nicht heeft een zoontje van ruim 1 nu. Toen zij zwanger was bleef mijn tante ook maar roepen tegen mijn moeder: En karan en karaman dan?! Die moeten toch ook wel eens een keer? En mijn moeder gaf dat allemaal weer door aan mij.

Toen ik voor de derde keer huilend naar huis reed bij mijn ouders vandaan hebben karaman en ik besloten dat het klaar moest zijn. We kregen toen ook net het nieuws dat alleen ICSI en TESE mogelijk was, dus zijn we kort daarna naar onze ouders gegaan. We hebben toen aan ze gevraagd of zij de familie wilden afvangen. Dus dat wij dat soort vervelende vragen vanuit de familie niet wilden hebben.

Dat vonden ze fijn omdat ze ons zo toch ergens mee konden helpen.



quote:_maris_ schreef op 13 maart 2012 @ 16:49:

Maar toch even een vraagje, waar dient dat lijstje met vitamines voor?

Dat zijn de vitamines die ze voorschrijven aan vrouwen die onder behandeling zijn in Dusseldorf. Ik heb een tijdje meegeschreven op ivfmoeders.nl en daar hadden ze het er over. En vanuit het 'baat het niet dan schaadt het ook niet' idee ben ik ze gaan slikken.



Succes met je punctie vandaag! Je kan het!

Karan, hoe is het met jou?



Maris heel veel succes met je punctie.



Ik ga even lekker weg met de honden, want merk dat ik emotioneel nogal prikkelbaar ben. en als nu iemand iets gaat vragen aan mij ik dan in huilen uitbarst en niet meer stop. Dus even lekker me hoofd leeg maken en genieten van me hondjes.

En dan nog even voor ik echt de deur uitga:



Blog, ABC, Taartje & floor hoe is het met jullie?

Kuuk, wat een zware dag(en) zo, met continu een camera op je snufferd. Of merk je daar op een gegeven moment niks meer van? Wel goed dat je al zo open bent geweest over alles, hopelijk kijken er ook veel artsen naar de uitzending en steken ze er nog wat van op!



Iedereen een hele dikke knuffel en natuurlijk helemaal voor degenen voor wie het deze dagen zo verschrikkelijk is tegengevallen



Kaetje, wanneer mag jij weer aan het werk? Heb je er inmiddels al een beetje zin in?

Dolfijn, ik kwam even spieken hoe de zaken ervoor stonden met je. Slecht nieuws dus. He, ik hoopte zo dat het deze keer gelukt was! Sterkte, natuurlijk ook voor Pop!