Kinderen
alle pijlers
Kinderwens enorme twijfel
woensdag 29 januari 2025 om 21:37
De titel zegt het al ik heb enorme twijfels of ik wel of niet voor een kind wil gaan.
Ik heb altijd gedacht wel moeder te zullen worden. Het laatste jaar ben ik enorm gaan twijfelen of het wel echt bij me past. Is het niet meer iets wat de maatschappij van mij verwacht? Wil ik het om niet buiten de boot te vallen? Omdat mijn broers en zussen ook kinderen hebben? Ik heb het idee dat ik dit jaar wel echt moet gaan beslissen ivm mijn leeftijd (eind dertig).
Wat mij niet leuk lijkt aan het hebben van kinderen is de vrijheid die je kwijt bent. Altijd aan staan. Weinig tot geen tijd voor jezelf. Altijd rekening moeten houden met een ander. Daarnaast lijkt het dagelijks leven met een kind mij op een aantal vlakken niet echt leuk. Elke dag vroeg op. Je kind naar school brengen. Weer halen. Kinderen moeten vermaken. Naar sport en clubjes moeten rijden. Naar kinderfilms, Monkeytown etc. Op vakantie je volledig moeten aanpassen aan je kind. Überhaupt altijd alleen in schoolvakanties weg kunnen wanneer het overal superdruk en duur is. Ik ben iemand die snel overprikkeld kan raken en heb zo nu en dan echt tijd voor mezelf nodig. Als ik geen kinderen krijg uiteindelijk zou ik mij willen laten omscholen. Kleiner gaan wonen. Veel reizen samen en genieten van onze vrijheid en hobby’s.
Tegelijkertijd zie ik mijn broers en zussen met hun kinderen en hoe mooi het ook kan zijn. Dan niet de dagelijkse beslommeringen maar hoe trots je op je kind kan zijn en hoe je kan smelten van ze. Dit heb ik zelf natuurlijk ook bij mijn neefjes en nichtjes. Ik ben dol op ze en houd van ze alsof ze van mezelf zijn.
Ik ben ergens ook bang dat ik spijt ga krijgen als ik ze niet heb. Zwanger zijn lijkt me fantastisch. Een kindje dat in je buik groeit. Ik ben gek op baby’s. Het lijkt mij supermooi dat er een wezentje is dat gemaakt is door jou en je man waar je superveel van houdt samen, die je ziet opgroeien en waar je misschien dingen van jezelf in terug ziet.
De hele dag ga ik van ik wil wel kinderen naar ik wil geen kinderen. Mijn man geeft aan de beslissing bij mij te laten. Wil er graag samen helemaal voor gaan maar kan er ook leven mee leven als we geen kinderen krijgen en met zijn tweeën blijven.
Mijn plan is nu om het een half jaar tot een jaar op zijn beloop te laten. Het te laten beslissen door de natuur of ik wel of niet zwanger wordt. Tegelijkertijd word ik onrustig hiervan en neem ik liever gewoon zelf overwogen de beslissing.
Wat ik zoek in dit topic is herkenning. Zijn er vrouwen die in dezelfde situatie hebben gezeten. Waar heb je uiteindelijk voor gekozen? Wat maakt dat je daar uiteindelijk voor gekozen hebt? Ben je blij met die keuze of heb je toch spijt achteraf?
Ik heb altijd gedacht wel moeder te zullen worden. Het laatste jaar ben ik enorm gaan twijfelen of het wel echt bij me past. Is het niet meer iets wat de maatschappij van mij verwacht? Wil ik het om niet buiten de boot te vallen? Omdat mijn broers en zussen ook kinderen hebben? Ik heb het idee dat ik dit jaar wel echt moet gaan beslissen ivm mijn leeftijd (eind dertig).
Wat mij niet leuk lijkt aan het hebben van kinderen is de vrijheid die je kwijt bent. Altijd aan staan. Weinig tot geen tijd voor jezelf. Altijd rekening moeten houden met een ander. Daarnaast lijkt het dagelijks leven met een kind mij op een aantal vlakken niet echt leuk. Elke dag vroeg op. Je kind naar school brengen. Weer halen. Kinderen moeten vermaken. Naar sport en clubjes moeten rijden. Naar kinderfilms, Monkeytown etc. Op vakantie je volledig moeten aanpassen aan je kind. Überhaupt altijd alleen in schoolvakanties weg kunnen wanneer het overal superdruk en duur is. Ik ben iemand die snel overprikkeld kan raken en heb zo nu en dan echt tijd voor mezelf nodig. Als ik geen kinderen krijg uiteindelijk zou ik mij willen laten omscholen. Kleiner gaan wonen. Veel reizen samen en genieten van onze vrijheid en hobby’s.
Tegelijkertijd zie ik mijn broers en zussen met hun kinderen en hoe mooi het ook kan zijn. Dan niet de dagelijkse beslommeringen maar hoe trots je op je kind kan zijn en hoe je kan smelten van ze. Dit heb ik zelf natuurlijk ook bij mijn neefjes en nichtjes. Ik ben dol op ze en houd van ze alsof ze van mezelf zijn.
Ik ben ergens ook bang dat ik spijt ga krijgen als ik ze niet heb. Zwanger zijn lijkt me fantastisch. Een kindje dat in je buik groeit. Ik ben gek op baby’s. Het lijkt mij supermooi dat er een wezentje is dat gemaakt is door jou en je man waar je superveel van houdt samen, die je ziet opgroeien en waar je misschien dingen van jezelf in terug ziet.
De hele dag ga ik van ik wil wel kinderen naar ik wil geen kinderen. Mijn man geeft aan de beslissing bij mij te laten. Wil er graag samen helemaal voor gaan maar kan er ook leven mee leven als we geen kinderen krijgen en met zijn tweeën blijven.
Mijn plan is nu om het een half jaar tot een jaar op zijn beloop te laten. Het te laten beslissen door de natuur of ik wel of niet zwanger wordt. Tegelijkertijd word ik onrustig hiervan en neem ik liever gewoon zelf overwogen de beslissing.
Wat ik zoek in dit topic is herkenning. Zijn er vrouwen die in dezelfde situatie hebben gezeten. Waar heb je uiteindelijk voor gekozen? Wat maakt dat je daar uiteindelijk voor gekozen hebt? Ben je blij met die keuze of heb je toch spijt achteraf?
donderdag 30 januari 2025 om 07:44
Bij twijfel niet doen. Ik vind dat je 100% een kind moet willen, het is nogal wat om voor een leven verantwoordelijk te zijn. Je kunt daarna niet meer van gedachten veranderen, en je kunt beter spijt hebben van geen kind krijgen dan van wel een kind krijgen.
Ik heb gekozen om geen kinderen te krijgen omdat ik het ook niet zeker wist. Ik heb er tot nu toe nooit spijt van gehad, ik loop nu tegen de 50. De vrijheid is heerlijk!
Ik heb wel een neefje waar ik gek op ben, en die ook wel eens komt logeren. Ik vind het geweldig als hij er is, en ik vind het geweldig wanneer hij weer naar huis gaat.
Ik heb gekozen om geen kinderen te krijgen omdat ik het ook niet zeker wist. Ik heb er tot nu toe nooit spijt van gehad, ik loop nu tegen de 50. De vrijheid is heerlijk!
Ik heb wel een neefje waar ik gek op ben, en die ook wel eens komt logeren. Ik vind het geweldig als hij er is, en ik vind het geweldig wanneer hij weer naar huis gaat.
donderdag 30 januari 2025 om 07:44
Huh? Dit is toch een keuze voor een zwangerschap? Of hoe zie jij dat anders voor je?
donderdag 30 januari 2025 om 07:52
Ik vind in dit geval juist: bij twijfel doen.Chewie schreef: ↑30-01-2025 07:44Bij twijfel niet doen. Ik vind dat je 100% een kind moet willen, het is nogal wat om voor een leven verantwoordelijk te zijn. Je kunt daarna niet meer van gedachten veranderen, en je kunt beter spijt hebben van geen kind krijgen dan van wel een kind krijgen.
Ik heb gekozen om geen kinderen te krijgen omdat ik het ook niet zeker wist. Ik heb er tot nu toe nooit spijt van gehad, ik loop nu tegen de 50. De vrijheid is heerlijk!
Ik heb wel een neefje waar ik gek op ben, en die ook wel eens komt logeren. Ik vind het geweldig als hij er is, en ik vind het geweldig wanneer hij weer naar huis gaat.
Je kunt je kinderwens wel helemaal kapot gaan redeneren, maar wel of geen kinderen willen is eigenlijk niet rationeel.
Ik was helemaal niet 100% zeker toen wij de stap zetten. En het bleek uiteindelijk zo leuk, dat we er inmiddels drie hebben. Ook heel vermoeiend en intens zoals je beschrijft, maar ook heel erg fantastisch leuk.
donderdag 30 januari 2025 om 07:55
donderdag 30 januari 2025 om 07:56
Ik denk dat als je factoren zoals een stabiele relatie, inkomen en woning hebt het niet een weloverwogen beslissing is maar een gevoel. Tenminste, dat was voor mij. Ik had een fijne relatie, een baan, huis en was gezond. Mijn man wilde kinderen maar ik wist het nog niet. Ik heb lang getwijfeld, niet om de redenen die jij noemt naar gewoon omdat mijn gevoel niet duidelijk was, ik vroeg me af hoe ik er ooit achter zou komen. En na een paar jaar werd ik bij wijze van spreken wakker op een ochtend met een ander gevoel. Toen heb ik geen twijfel meer gehad, ik wilde graag kinderen. Geen idee hoe ik bij dat punt ben gekomen maar bij de twijfel vooraf had ik er echt niet voor willen gaan.
donderdag 30 januari 2025 om 08:02
Ja, dit herken ik ook.Lila-Linda schreef: ↑30-01-2025 07:55Mijn ervaring is, dat zolang je rationeel over kinderen blijft denken, je (nog?) niet klaar bent
Op een bepaald moment vervallen al je goeie argumenten om ze niet te krijgen en Wil je ze ineens.
Bij twijfel zou ik 't niet doen.
donderdag 30 januari 2025 om 08:06
Hoef je nu geen rekening te houden met je man? Hoef je nu niet vroeg op om te gaan werken? Wordt je dag- en jaarindeling nu niet bepaald door je werk? Heb je nu zelf geen sport en hobby's waar je heen moet?
Kortom, overschat je je huidige vrijheid niet? Waarom ben je die vrijheid pas kwijt als je het voor kind moet doen, en niet als je het voor jezelf of je man moet doen?
Als je nu eind dertig bent, pas het laatste jaar bent gaan twijfelen terwijl je altijd dacht moeder te worden, vraag ik me af waarom je dan niet rond de dertig bent begonnen. Wat hield je tegen?
Kortom, overschat je je huidige vrijheid niet? Waarom ben je die vrijheid pas kwijt als je het voor kind moet doen, en niet als je het voor jezelf of je man moet doen?
Als je nu eind dertig bent, pas het laatste jaar bent gaan twijfelen terwijl je altijd dacht moeder te worden, vraag ik me af waarom je dan niet rond de dertig bent begonnen. Wat hield je tegen?
donderdag 30 januari 2025 om 08:06
Procne schreef: ↑30-01-2025 07:52Ik vind in dit geval juist: bij twijfel doen.
Je kunt je kinderwens wel helemaal kapot gaan redeneren, maar wel of geen kinderen willen is eigenlijk niet rationeel.
Ik was helemaal niet 100% zeker toen wij de stap zetten. En het bleek uiteindelijk zo leuk, dat we er inmiddels drie hebben. Ook heel vermoeiend en intens zoals je beschrijft, maar ook heel erg fantastisch leuk.
Absoluut niet. Gelukkig is het bij jou goed uitgepakt, maar je zal er maar achter komen dat je eigenlijk geen kind had gewild. Dan zit dat kind met ouders die hem/haar niet willen.
donderdag 30 januari 2025 om 08:08
Procne schreef: ↑30-01-2025 07:52Ik vind in dit geval juist: bij twijfel doen.
Je kunt je kinderwens wel helemaal kapot gaan redeneren, maar wel of geen kinderen willen is eigenlijk niet rationeel.
Ik was helemaal niet 100% zeker toen wij de stap zetten. En het bleek uiteindelijk zo leuk, dat we er inmiddels drie hebben. Ook heel vermoeiend en intens zoals je beschrijft, maar ook heel erg fantastisch leuk.
Oneens en een slecht advies. Omdat het bij jou goed heeft uitgepakt wil dat niet zeggen dat dat bij een ander ook zo uitpakt. En als ik TO zo lees is er weinig verlangen. Dan zou ik lekker samen blijven en genieten van alle vrijheid die ze al bijna 40 jaar gewend is.
donderdag 30 januari 2025 om 08:16
Tuurlijk wel. Het gaat om een levend wezen, een mens. Niet over een nieuwe prada-tas. 100% hoeft niet maar toch wel 80/90% en niet 50/50.Procne schreef: ↑30-01-2025 07:52Ik vind in dit geval juist: bij twijfel doen.
Je kunt je kinderwens wel helemaal kapot gaan redeneren, maar wel of geen kinderen willen is eigenlijk niet rationeel.
Ik was helemaal niet 100% zeker toen wij de stap zetten. En het bleek uiteindelijk zo leuk, dat we er inmiddels drie hebben. Ook heel vermoeiend en intens zoals je beschrijft, maar ook heel erg fantastisch leuk.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
donderdag 30 januari 2025 om 08:19
Ik had echt exact, maar dan exact dezelfde gedachten. Ook snel overprikkeld, de wens nog veel te willen doen, kleiner wonen (vrij) en de angst volledig je leven kwijt te zijn. En ben op het moment gepland zwanger! Mijn angsten waren onderliggend gekoppeld aan falen. Ik heb besloten dat ik de ouder mag zijn die ik wil zijn. Ik lees bij jou maatschappelijke kwesties. Als ik moe ben, ben ik gewoon moe en pak ik mijn rust. Partner is erg ondersteunend en visa versa, dus als het even niet gaat dan gaan wij bijvoorbeeld naar buiten, zodat de ander zijn rust kan pakken. Ook ben ik minder strenge eisen gaan stellen naar mijzelf en lagere verwachtingen. Vooral de verbinding en gewoon het doen vind ik belangrijk.
donderdag 30 januari 2025 om 08:23
Ik twijfelde hier inderdaad zelf door hele rationele gedachten gebaseerd op angst. En toen ben ik echt gaan voelen. Het was ook nu of nooit. Absoluut geen spijt, want als ik voorstel dat ik niet zwanger zou zijn, zou ik het onwijs jammer vinden.Procne schreef: ↑30-01-2025 07:52Ik vind in dit geval juist: bij twijfel doen.
Je kunt je kinderwens wel helemaal kapot gaan redeneren, maar wel of geen kinderen willen is eigenlijk niet rationeel.
Ik was helemaal niet 100% zeker toen wij de stap zetten. En het bleek uiteindelijk zo leuk, dat we er inmiddels drie hebben. Ook heel vermoeiend en intens zoals je beschrijft, maar ook heel erg fantastisch leuk.
donderdag 30 januari 2025 om 08:24
wanneer je de onderzoeken leest over wie er gelukkiger zijn mensen met of mensen zonder kinderen, dan maakt dit uiteindelijk niet uit. Alleen mensen (vooral vrouwen) zijn het gelukkigst net voor de zwangerschap tot het eerste jaar na de geboorte. Daarna is het "geluksgevoel" weer gelijk. Uiteraard op groepsniveau en geldt dit niet voor ieder mens.
Kinderen geven je heel veel liefde en geluk, sommige kinderen heel veel en andere kinderen veel minder. Dit geldt ook voor de zorgen en problemen.
Ik had nooit een heel actieve kinderwens. 20 jaar geleden wel kort een kinderwens gehad, maar die is uiteindelijk niet uitgekomen, omdat mijn biologische klok niet meer mee wilde werken.
Nu genieten we vooral van een leven zonder kinderen. Ons leven is goed, maar wel totaal anders dan wanneer er wel kinderen waren geweest. We kunnen meer werken, waardoor ook meer financiele ruimte voor hobbies, vakanties, etc. Ons leven is goed, maar af en toe hebben we wel eens een gesprek hoe het ook anders had gekund.
Ik realiseer me wel dat, wanneer je geen kinderen hebt, je meer moet investeren in vriendschappen en sociale contacten. Hopelijk worden we oud, en dan is het wel fijn dat er een groep mensen is waarop je kan terug vallen. Eenzaamheid is een groot probleem onder oudere mensen.
Kinderen geven je heel veel liefde en geluk, sommige kinderen heel veel en andere kinderen veel minder. Dit geldt ook voor de zorgen en problemen.
Ik had nooit een heel actieve kinderwens. 20 jaar geleden wel kort een kinderwens gehad, maar die is uiteindelijk niet uitgekomen, omdat mijn biologische klok niet meer mee wilde werken.
Nu genieten we vooral van een leven zonder kinderen. Ons leven is goed, maar wel totaal anders dan wanneer er wel kinderen waren geweest. We kunnen meer werken, waardoor ook meer financiele ruimte voor hobbies, vakanties, etc. Ons leven is goed, maar af en toe hebben we wel eens een gesprek hoe het ook anders had gekund.
Ik realiseer me wel dat, wanneer je geen kinderen hebt, je meer moet investeren in vriendschappen en sociale contacten. Hopelijk worden we oud, en dan is het wel fijn dat er een groep mensen is waarop je kan terug vallen. Eenzaamheid is een groot probleem onder oudere mensen.
donderdag 30 januari 2025 om 08:25
https://www.twijfelmoeder.nl/category/twijfel/page/3/
Dit is wel even het lezen waard : https://www.twijfelmoeder.nl/2020/03/an ... -kinderen/
Dit is wel even het lezen waard : https://www.twijfelmoeder.nl/2020/03/an ... -kinderen/
Spijt is namelijk nogal een ongrijpbaar begrip. Je kunt het niet zien of vastpakken. Het valt op voorhand nooit goed te voorspellen of het gaat ontstaan en het is zelfs niet eens echt een concrete emotie. In de Dikke van Dale wordt het omschreven als “besef dat je iets niet had moeten doen” (frappant genoeg niet als iets wat je wél had moeten doen!). In Engelse woordenboeken vind je vergelijkbare termen, alhoewel een van de omschrijvingen in het Merriam Webster woordenboek spijt beschrijft als ‘een uiting van verontrustende emoties (zoals verdriet)’, welke wellicht dichter in de buurt komt.
Hoe rationeler je kijkt naar de vage term ‘spijt’ hoe absurder het soms wordt dat dit woordje zo een impact kan hebben op je denk- en keuzeproces! Zeker als je bedenkt dat die spijt blijkbaar ook door de maatschappij als een vooral absoluut-te-ontwijken en gevaarlijk eindstation wordt gezien. Alsof er, als je al ooit spijt krijgt, het leven ophoudt te bestaan en alles erna nooit meer zin heeft en je de boel wel kan opgeven. Geen wonder dat het begrip dan zoveel angst aanjaagt bij zoveel mensen en in dit geval vrouwen die twijfelen over het krijgen van kinderen.
blijfgewoonbianca wijzigde dit bericht op 30-01-2025 08:36
92.44% gewijzigd
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 30 januari 2025 om 08:27
Bij twijfel absoluut niet doen. Alles wat je in je topic schrijft over de “nadelen” aan het hebben van kinderen kloppen helemaal betreft je vrijheid. Aangezien je partner ook niet echt staat te springen en de keuze meer bij jou laat zou ik het niet doen.
Ik heb later in bepaalde documenten gelezen dat mijn moeder ontzettend spijt had dat we geboren waren en dat als ze het van te voren had geweten er niet aan was begonnen. Mijn moeder had autisme, zwaar overprikkelend en last van depressies maar toch. Zoiets wil je niet lezen.
Mijn hele leven heb ik geweten moeder te willen worden van drie kinderen. Mijn man was vanaf het begin in onze relatie ook duidelijk en denkt er hetzelfde over. Inmiddels zijn er twee kinderen en ja dat is soms loeizwaar zonder vangnet maar er is absoluut geen sprake van spijt.
Ik wens je veel wijsheid toe.
Ik heb later in bepaalde documenten gelezen dat mijn moeder ontzettend spijt had dat we geboren waren en dat als ze het van te voren had geweten er niet aan was begonnen. Mijn moeder had autisme, zwaar overprikkelend en last van depressies maar toch. Zoiets wil je niet lezen.
Mijn hele leven heb ik geweten moeder te willen worden van drie kinderen. Mijn man was vanaf het begin in onze relatie ook duidelijk en denkt er hetzelfde over. Inmiddels zijn er twee kinderen en ja dat is soms loeizwaar zonder vangnet maar er is absoluut geen sprake van spijt.
Ik wens je veel wijsheid toe.
donderdag 30 januari 2025 om 08:29
Daarbij wel zeggende: voelen, voelen en voelen. Dus kijken wat je echt wil. Dat duurde bij mij even. Vriendin zei: nou zoals ik je nu hoor, moet je maar geen kinderen krijgen. Dat vond ik heel moeilijk om te horen en voelde ik weerstand. En toen dus echt naar mijn gevoel gegaan. De overtuiging dat ik echt geen goede moeder zou gaan worden zat heel diep door de eigen opvoeding.
donderdag 30 januari 2025 om 08:29
ik heb ook getwijfeld, ook vanuit een rationeel perspectief, en uiteindelijk toch een kind gekregen.
Zoals eerder gezegd, er zijn geen rationele redenen. Er zijn mensen die 100% zeker wisten dat ze een kind wilden, en het vervolgens als super zwaar ervaren, en er zijn mensen die echt getwijfeld hebben (zoals ik) en erachter kwamen dat het eigenlijk alleen maar leuk was en het verlies van vrijheid eigenlijk helemaal niet zo'n ding bleken te vinden want het was zo leuk met het kind.
Dat is denk ik ook het grote probleem, het is zo ontzettend lastig te voorspellen hoe je leven eruit gaat zien en hoe je je bij dat leven voelt dat de keuze eigenlijk helemaal onmogelijk is.
Zoals eerder gezegd, er zijn geen rationele redenen. Er zijn mensen die 100% zeker wisten dat ze een kind wilden, en het vervolgens als super zwaar ervaren, en er zijn mensen die echt getwijfeld hebben (zoals ik) en erachter kwamen dat het eigenlijk alleen maar leuk was en het verlies van vrijheid eigenlijk helemaal niet zo'n ding bleken te vinden want het was zo leuk met het kind.
Dat is denk ik ook het grote probleem, het is zo ontzettend lastig te voorspellen hoe je leven eruit gaat zien en hoe je je bij dat leven voelt dat de keuze eigenlijk helemaal onmogelijk is.
donderdag 30 januari 2025 om 08:31
Herkenbaar TO, heb op datzelfde punt gestaan en gekozen voor geen kinderen. Ben nu 42 en vind mijzelf nu echt te oud om überhaupt nog te beginnen.
Geen seconde spijt van en zeker niet nu ik samenwoon met een partner en kind van 11 jaar.
Pfoeee, niks voor mij om zelf die verantwoordelijkheden te hebben. Nu heeft partner die en ik vanaf de zijlijn. Dat is nog wel leuk, maar ook niet helemaal m'n ding hoor.
Ik hou veel van zijn kind, absoluut. En we hebben ook een hele fijne band. Maar soms heb ik wel een verlangen dat partner geen kind had. Dus dat zegt voor mij meer dan voldoende dat kinderen niet voor mij zijn.
Ook dat zou ik overdoen als ik kon en kiezen voor een partner zonder kind. Maar mijn partner is de liefde van m'n leven en dat was hij wellicht niet geworden zonder zijn kind. Dus met liefde ben ik er ook voor zijn kind. Maar wel alleen zoals het voor mij past en ik draag er geen verantwoordelijkheden voor.
Bij twijfel dus echt niet doen! Het haalt je hele leven over hoop en het is niet meer te vergelijken met wat je nu hebt.
Ik heb veel meer vrijheid om te gaan en staan waar ik wil.
Ik hou er van! En ben blij dat ik naar m'n innerlijke stem heb kunnen luisteren en niet naar de maatschappelijke druk of wens van familieleden.
Geen seconde spijt van en zeker niet nu ik samenwoon met een partner en kind van 11 jaar.
Pfoeee, niks voor mij om zelf die verantwoordelijkheden te hebben. Nu heeft partner die en ik vanaf de zijlijn. Dat is nog wel leuk, maar ook niet helemaal m'n ding hoor.
Ik hou veel van zijn kind, absoluut. En we hebben ook een hele fijne band. Maar soms heb ik wel een verlangen dat partner geen kind had. Dus dat zegt voor mij meer dan voldoende dat kinderen niet voor mij zijn.
Ook dat zou ik overdoen als ik kon en kiezen voor een partner zonder kind. Maar mijn partner is de liefde van m'n leven en dat was hij wellicht niet geworden zonder zijn kind. Dus met liefde ben ik er ook voor zijn kind. Maar wel alleen zoals het voor mij past en ik draag er geen verantwoordelijkheden voor.
Bij twijfel dus echt niet doen! Het haalt je hele leven over hoop en het is niet meer te vergelijken met wat je nu hebt.
Ik heb veel meer vrijheid om te gaan en staan waar ik wil.
Ik hou er van! En ben blij dat ik naar m'n innerlijke stem heb kunnen luisteren en niet naar de maatschappelijke druk of wens van familieleden.
qiya wijzigde dit bericht op 30-01-2025 08:33
2.03% gewijzigd
donderdag 30 januari 2025 om 08:31
Hier ook geen kinderen, wel een kinderwens gehad maar door omstandigheden niet gedaan. Geen moment spijt gehad van mijn keuze.
Het leven zonder kinderen is ook gewoon leuk. Het een is niet beter dan het ander, maar bij twijfel zeg ik echt niet doen.
Misschien ervaar je dit nu zo omdat je biologische klok op zijn "eind" loopt en dit gevoelsmatig toch wel je "laatste kans" is. Maar als je geen intrinsieke kinderwens hebt, zou ik het niet doen.
Het leven zonder kinderen is ook gewoon leuk. Het een is niet beter dan het ander, maar bij twijfel zeg ik echt niet doen.
Misschien ervaar je dit nu zo omdat je biologische klok op zijn "eind" loopt en dit gevoelsmatig toch wel je "laatste kans" is. Maar als je geen intrinsieke kinderwens hebt, zou ik het niet doen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
