Kinderwens enorme twijfel

skara woensdag 29 januari 2025 om 21:37

De titel zegt het al ik heb enorme twijfels of ik wel of niet voor een kind wil gaan.
Ik heb altijd gedacht wel moeder te zullen worden. Het laatste jaar ben ik enorm gaan twijfelen of het wel echt bij me past. Is het niet meer iets wat de maatschappij van mij verwacht? Wil ik het om niet buiten de boot te vallen? Omdat mijn broers en zussen ook kinderen hebben? Ik heb het idee dat ik dit jaar wel echt moet gaan beslissen ivm mijn leeftijd (eind dertig).

Wat mij niet leuk lijkt aan het hebben van kinderen is de vrijheid die je kwijt bent. Altijd aan staan. Weinig tot geen tijd voor jezelf. Altijd rekening moeten houden met een ander. Daarnaast lijkt het dagelijks leven met een kind mij op een aantal vlakken niet echt leuk. Elke dag vroeg op. Je kind naar school brengen. Weer halen. Kinderen moeten vermaken. Naar sport en clubjes moeten rijden. Naar kinderfilms, Monkeytown etc. Op vakantie je volledig moeten aanpassen aan je kind. Überhaupt altijd alleen in schoolvakanties weg kunnen wanneer het overal superdruk en duur is. Ik ben iemand die snel overprikkeld kan raken en heb zo nu en dan echt tijd voor mezelf nodig. Als ik geen kinderen krijg uiteindelijk zou ik mij willen laten omscholen. Kleiner gaan wonen. Veel reizen samen en genieten van onze vrijheid en hobby’s.

Tegelijkertijd zie ik mijn broers en zussen met hun kinderen en hoe mooi het ook kan zijn. Dan niet de dagelijkse beslommeringen maar hoe trots je op je kind kan zijn en hoe je kan smelten van ze. Dit heb ik zelf natuurlijk ook bij mijn neefjes en nichtjes. Ik ben dol op ze en houd van ze alsof ze van mezelf zijn.
Ik ben ergens ook bang dat ik spijt ga krijgen als ik ze niet heb. Zwanger zijn lijkt me fantastisch. Een kindje dat in je buik groeit. Ik ben gek op baby’s. Het lijkt mij supermooi dat er een wezentje is dat gemaakt is door jou en je man waar je superveel van houdt samen, die je ziet opgroeien en waar je misschien dingen van jezelf in terug ziet.

De hele dag ga ik van ik wil wel kinderen naar ik wil geen kinderen. Mijn man geeft aan de beslissing bij mij te laten. Wil er graag samen helemaal voor gaan maar kan er ook leven mee leven als we geen kinderen krijgen en met zijn tweeën blijven.

Mijn plan is nu om het een half jaar tot een jaar op zijn beloop te laten. Het te laten beslissen door de natuur of ik wel of niet zwanger wordt. Tegelijkertijd word ik onrustig hiervan en neem ik liever gewoon zelf overwogen de beslissing.

Wat ik zoek in dit topic is herkenning. Zijn er vrouwen die in dezelfde situatie hebben gezeten. Waar heb je uiteindelijk voor gekozen? Wat maakt dat je daar uiteindelijk voor gekozen hebt? Ben je blij met die keuze of heb je toch spijt achteraf?

Taskmaster donderdag 30 januari 2025 om 14:28

Quincy2 schreef: ↑
30-01-2025 14:10
Maar tegen een hond kun je niet zeggen "maak even zelf een tosti, want ik ben bezig". Kinderen groeien van vegrelijkbaar met een huisdier, naar vergelijkbaar met je partner. Die hond gaat meestal niet uit zichzelf naar de dierenarts als hij wat ouder is, enz.
Ik heb geen zin in een huisdier, maar ik heb wel 2 kinderen.

Je bent in beide gevallen wel zo'n 16-18 jaar verantwoordelijk voor een ander levend wezen. Dat ze genoeg te eten hebben, op tijd naar de dokter gaan, of ze gelukkig zijn, dat er een dak boven hun hoofd is. Plus je kunt ze niet zo maar alleen laten. Je moet elke dag thuiskomen om voor ze te zorgen. Als je alleen op vakantie wilt, moet je vanalles regelen, als je ze meeneemt kan je niet meer overal naartoe...

En dan kan je een hond nog wél een paar uur alleen thuislaten over het algemeen, en een kat al helemaal. Maar een kind de eerste 8 à 10 jaar toch echt niet.

apppie donderdag 30 januari 2025 om 14:31

VGM1980 schreef: ↑
30-01-2025 14:16
Dat komt omdat mensen het niet snel durven uit te spreken, daar heerst een taboe op. Iemand die ik zeer goed ken en weet dat ze alles kan zeggen tegen mij, daarvan weet ik dat ze - als ze het allemaal van te voren wist - niet aan kinderen was begonnen.

Dat schreef ik toch? Die mensen zijn er, maar dat betekent zeker niet dat ze de kinderen die er wel zijn gekomen, zouden willen missen. Of dat ze minder van hen houden.

astryn donderdag 30 januari 2025 om 14:33

florence13 schreef: ↑
30-01-2025 14:02
Vooropgesteld dat ik zeker geloof dat er veel mensen bestaan die geen spijt hebben van hun keuze niet aan kinderen te beginnen hoor ik ook wel veel mensen die dat wel hebben. Niet in de leeftijd 30-40 maar meer rond de leeftijd dat leeftijdsgenoten opa en oma worden.
Ik denk overigens niet dat het veel uitmaakt, iedereen die lang genoeg leeft heeft wel ergens spijt van (dat hij iets wel gedaan heeft, of iets niet gedaan heeft) misschien zijn we ook wel allemaal een beetje te bang voor spijt (binnen het redelijke uiteraard)

Ik weet zeker dat ik als bejaarde ook spijt ga ervaren van de keuze voor geen kinderen, maar dat is geen serieuze spijt. Als je kinderen eenmaal volwassen zijn, dan heb je vaak alleen nog maar de leuke kanten. Als ik zou kunnen kiezen voor volwassen kinderen, dan zou ik ook kinderen willen. Ik heb alleen geen 20 jaar gedoe voor over voor de kans op die paar momenten als bejaarde dat ik wel het leuk zou hebben gevonden om kinderen te hebben.

Bo-Katan donderdag 30 januari 2025 om 14:39

Ik heb ze nooit gewild en zie geen enkele toegevoegde waarde in het hebben van kinderen. Heb mijn partner er ook op uitgezocht dus echt een bewuste keuze.
Spijt heb ik er totaal niet van. Komt dat nog dan is dat jammer. Liever spijt van geen kinderen dan spijt van wel kinderen.

Succes met je keuze to.

Quincy2 donderdag 30 januari 2025 om 14:39

Taskmaster schreef: ↑
30-01-2025 14:28
Je bent in beide gevallen wel zo'n 16-18 jaar verantwoordelijk voor een ander levend wezen. Dat ze genoeg te eten hebben, op tijd naar de dokter gaan, of ze gelukkig zijn, dat er een dak boven hun hoofd is. Plus je kunt ze niet zo maar alleen laten. Je moet elke dag thuiskomen om voor ze te zorgen. Als je alleen op vakantie wilt, moet je vanalles regelen, als je ze meeneemt kan je niet meer overal naartoe...

En dan kan je een hond nog wél een paar uur alleen thuislaten over het algemeen, en een kat al helemaal. Maar een kind de eerste 8 à 10 jaar toch echt niet.

Natuurlijk kun je een kind van 8-10 wel een paar uur thuislaten.
En je kunt zelfs alleen op vakantie als er gewoon een andere ouder is.

Het is allemaal niet zo erg als jij schetst.

feow donderdag 30 januari 2025 om 14:39

Pimpelmeesje87 schreef: ↑
30-01-2025 13:52
. Maar je kan natuurlijk je leven zo inrichten dat je wel een gezin hebt zonder de sleur van de maatschappij. Ik moest ook een beetje denken aan dat televisieprogramma 'Floortje aan het einde van de wereld'.

Ik snap je betoog hoor, maar hier toch een kanttekening.
Ik ken een gezin dat bij Floortje was.
Als er één stel wat ik ken een egoïstische keuze gemaakt hebben m.b.t. kinderen dan zijn zij het wel.
Kinderen groeien op in een enorme cultuurclash, ouders hebben kunnen studeren en zijn daarna de rimboe ingetrokken. De kinderen moeten op jonge leeftijd uit huis voor enige scholing en daarna op jonge leeftijd naar een ander werelddeel om met een enorme achterstand (denk niveau vmboTL) hier hun educatie op te halen tot een niveau waarop ze kunnen studeren. Ouders hadden door het gekozen vrijeleven heel weinig tijd voor de kinderen.
Ik zeg niet dat dit voor alle kinderen die ver van de maatschappij opgroeien geldt, maar idealiseer het niet te makkelijk.

feow wijzigde dit bericht op 30-01-2025 23:48

9.19% gewijzigd

Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.

florence13 donderdag 30 januari 2025 om 14:56

astryn schreef: ↑
30-01-2025 14:33
Ik weet zeker dat ik als bejaarde ook spijt ga ervaren van de keuze voor geen kinderen, maar dat is geen serieuze spijt. Als je kinderen eenmaal volwassen zijn, dan heb je vaak alleen nog maar de leuke kanten. Als ik zou kunnen kiezen voor volwassen kinderen, dan zou ik ook kinderen willen. Ik heb alleen geen 20 jaar gedoe voor over voor de kans op die paar momenten als bejaarde dat ik wel het leuk zou hebben gevonden om kinderen te hebben.

ik snap dat wel. Ik denk dat het een vrij makkelijke keuze is voor mensen die altijd hebben geweten dat ze het wel of niet wilden. Het probleem zit natuurlijk voor de mensen daar tussenin. Enerzijds bang om kwijt te raken wat je hebt, anderzijds bang om iets niet te hebben wat je misschien nooit zou willen missen. Het punt dat je het niet effe kunt uitproberen om te beslissen of je het wil maakt het natuurlijk dan niet makkelijker (je kunt kind niet naar de kringloop brengen zeg maar als het toch tegenvalt) en ook het hebben van een leven met kinderen vrij lastig voor te stellen is als je ze (nog) niet hebt.

Voor jou is het '20 jaar gedoe' maar voor iemand anders is het '20 jaar vreugde' en dat is prima, ik zou trouwens niet zo zeker zijn van het feit data je spijt zou krijgen, misschien krijg je dat helemaal niet.

Sierlijk donderdag 30 januari 2025 om 15:21

Ik geloof niet dat zo dat er massa's mensen zonder kinderen spijt hebben. De meesten maken de keuze heel bewust en ik ben er nog nooit iemand tegen gekomen. Dat wil niet zeggen dat ze er niet zijn, maar ik krijg eerder de indruk dat moeders zoiets graag roepen om maar aan te geven dat zij de juiste keuze hebben gemaakt.

Andersom heb ik wel van een paar gehoord dat als ze alles hadden geweten er niet aan begonnen waren.

Minik donderdag 30 januari 2025 om 15:28

Sierlijk schreef: ↑
30-01-2025 15:21
Ik geloof niet dat zo dat er massa's mensen zonder kinderen spijt hebben. De meesten maken de keuze heel bewust en ik ben er nog nooit iemand tegen gekomen.

Ik denk het ook niet. Wel mensen die verdriet hebben dat het voor hen nooit is gelukt door geen goede partner gevonden te hebben of infertiliteit of gezondheid of wat dan ook. Maar als je de mogelijkheid hebt gehad om er wel voor te gaan en je kiest bewust dat niet te doen, krijg je denk ik niet snel spijt. Misschien soms een gevoel van weemoed als je iemand heel leuk ziet met een kind of kleinkind, maar ik denk dat je dat dan ook prima weer rationeel kunt bekijken dat je alle zorg eromheen niet gewild zou hebben.

Ik ken dichtbij twee moeders die zeggen dat ze als ze opnieuw konden kiezen niet voor kinderen waren gegaan. Beiden vinden de zorg voor kinderen zwaar en missen hun vrijheid. Ze zijn blij met hun kinderen en hadden ze nu ook niet willen missen maar zeggen simpelweg dat nu ze weten hoe intens het is, ze er niet opnieuw voor zouden kiezen.

Wombat donderdag 30 januari 2025 om 15:39

Ik vind bij twijfel niet doen ook wel simpel gesteld. Als je van jezelf een wikkende en wegende persoon bent dan past die twijfel bij je. Je hebt de voors en tegens goed paraat.
Beter dan iemand die denkt ‘lief leuk schattig dat wil ik!’ er 100% voor gaat en daarna heel erg teleurgesteld is.

Ik vraag me wel af: je hebt jezelf altijd met kinderen voor je gezien en toch ben je al in de oranje zone qua vruchtbaarheid beland zonder dat je ervoor gegaan bent. Hoe komt dat?

apppie donderdag 30 januari 2025 om 16:02

Wombat schreef: ↑
30-01-2025 15:39
Ik vind bij twijfel niet doen ook wel simpel gesteld. Als je van jezelf een wikkende en wegende persoon bent dan past die twijfel bij je. Je hebt de voors en tegens goed paraat.
Beter dan iemand die denkt ‘lief leuk schattig dat wil ik!’ er 100% voor gaat en daarna heel erg teleurgesteld is.

Ik vraag me wel af: je hebt jezelf altijd met kinderen voor je gezien en toch ben je al in de oranje zone qua vruchtbaarheid beland zonder dat je ervoor gegaan bent. Hoe komt dat?

Ik ben niet TO, maar bij mij kwam dat omdat het me altijd wel leuk leek. Maar nu nog niet, want ik had nog geen zin om mijn vrijheid op te geven. Ik had alle tijd, ik zou vanzelf wel een drang gaan voelen..
Maar "nu nog niet" bleef "nu nog niet", en ineens was ik 35.

Taskmaster donderdag 30 januari 2025 om 16:12

Quincy2 schreef: ↑
30-01-2025 14:39
Natuurlijk kun je een kind van 8-10 wel een paar uur thuislaten.
En je kunt zelfs alleen op vakantie als er gewoon een andere ouder is.

Het is allemaal niet zo erg als jij schetst.

Ik heb geen partner, dus ik zou dan een single moeder zijn. En iedereen kan zo maar alleenstaand ouder worden. Toch een aantal relaties om me heen die de tropenjaren niet overleefd hebben. Maar ook al mijn vriendinnen mét partner gaan ook niet drie weken alleen op duikvakantie naar Indonesië of iets dergelijks. En dat zijn nou juist wel de dingen waar ik erg van geniet. Dus dat zal dan niet meer gaan. Alles verandert, en je moet een ander boven jezelf zetten.

En als je dat wilt en daarvoor kiest, prima. Maar ik WIL dat dus niet. Mijn vriendinnen met kinderen beschrijven mijn 'every day' als hun 'dream day'. Dus: thuiskomen in een leeg huis, eten waar je zelf zin hebt, tv kijken waar je zelf zin in hebt, of weggaan met vriendinnen / naar de sauna zonder dingen te hoeven regelen of te overleggen. Rust aan je hoofd, alleen thuis zijn, boek lezen. Zij mijmeren daar over. Wil niet zeggen dat ze niet blij zijn met hun kinderen, maar wel dat dat soort dingen niet meer vanzelfsprekend zijn. En ik mijmer nooit naar hun 'every day'. Sure, vind het best gezellig om bij vriendinnen met kids te gaan eten of een verjaardag te vieren en even in de drukte te zitten. Maar ik vind het heerlijk om dan daarna weer in een stil huis thuis te komen.

Claire45 donderdag 30 januari 2025 om 16:20

Sierlijk schreef: ↑
30-01-2025 15:21
Ik geloof niet dat zo dat er massa's mensen zonder kinderen spijt hebben. De meesten maken de keuze heel bewust en ik ben er nog nooit iemand tegen gekomen. Dat wil niet zeggen dat ze er niet zijn, maar ik krijg eerder de indruk dat moeders zoiets graag roepen om maar aan te geven dat zij de juiste keuze hebben gemaakt.

Andersom heb ik wel van een paar gehoord dat als ze alles hadden geweten er niet aan begonnen waren.

Er zijn best wat mensen die heel stellig en pertinent geen kinderen willen en zij krijgen geen spijt. Dan is het gewoon zo klaar als een klontje. Ook wel prettig om die absolute zekerheid te hebben! Een vriendin van mij is zo iemand, en zij is nu al aan het overwegen om naar Griekenland te emigreren, lekker met haar vriend en hun honden genieten van zon, zee en vrijheid. Ze hebben niemand om rekening mee te houden, geen kinderen die ze gaan missen of die hulp of steun nodig hebben en ja, dat past ook precies bij haar, zo was ze 20 jaar geleden ook al.

Ik denk dat mensen die na lang twijfelen toch geen kinderen hebben gekregen misschien wel spijt krijgen, maar hoe erg is het om niet-bestaande kinderen te missen? Hooguit missen ze dan de fantasie van het drukke gezinsleven, de gezelligheid en de altijd genoemde ‘lange eettafel met kinderen en aanhang’, maar écht spijt hebben is iets anders. Ik heb ook wel eens spijt dat ik geen andere studie heb gedaan, maar ja, ik was 18 en bikkelde me met oogkleppen voor door die studie heen, en wie zegt dat ik gelukkiger was geweest als ik een andere keuze had gemaakt?

Bbubbels donderdag 30 januari 2025 om 16:22

Taskmaster schreef: ↑
30-01-2025 16:12
Ik heb geen partner, dus ik zou dan een single moeder zijn. En iedereen kan zo maar alleenstaand ouder worden. Toch een aantal relaties om me heen die de tropenjaren niet overleefd hebben. Maar ook al mijn vriendinnen mét partner gaan ook niet drie weken alleen op duikvakantie naar Indonesië of iets dergelijks. En dat zijn nou juist wel de dingen waar ik erg van geniet. Dus dat zal dan niet meer gaan. Alles verandert, en je moet een ander boven jezelf zetten.

En als je dat wilt en daarvoor kiest, prima. Maar ik WIL dat dus niet. Mijn vriendinnen met kinderen beschrijven mijn 'every day' als hun 'dream day'. Dus: thuiskomen in een leeg huis, eten waar je zelf zin hebt, tv kijken waar je zelf zin in hebt, of weggaan met vriendinnen / naar de sauna zonder dingen te hoeven regelen of te overleggen. Rust aan je hoofd, alleen thuis zijn, boek lezen. Zij mijmeren daar over. Wil niet zeggen dat ze niet blij zijn met hun kinderen, maar wel dat dat soort dingen niet meer vanzelfsprekend zijn. En ik mijmer nooit naar hun 'every day'. Sure, vind het best gezellig om bij vriendinnen met kids te gaan eten of een verjaardag te vieren en even in de drukte te zitten. Maar ik vind het heerlijk om dan daarna weer in een stil huis thuis te komen.

Ik snap wat je zegt maar die vergelijking kan je niet helemaal maken. Je vrienden met kind hebben allemaal ooit een leven gehad zonder kind. En die kunnen daar dus naar terugverlangen omdat ze het kennen. Jij hebt nooit een kind gehad dus dat je niet (soms) verlangt naar die situatie is ergens logisch omdat je dat gevoel niet kent. Ik denk dat jij een goede keus hebt gemaakt hoor, daar niet van.

Ik vind alleen thuis zitten ook heerlijk en kan daar af en toe naar terugverlangen. Maar daar zit nu wel een laag overheen: die liefde die ik voor kind voel zou ik nooit hebben willen missen en die maken in retrospectief ook dat het leven daarvoor wel eens wat leeg voelt als ik er aan terugdenk (ik hoop dat je snapt wat ik bedoel).

calvijn1 donderdag 30 januari 2025 om 16:25

Drinkiz schreef: ↑
30-01-2025 08:19
Ik had echt exact, maar dan exact dezelfde gedachten. Ook snel overprikkeld, de wens nog veel te willen doen, kleiner wonen (vrij) en de angst volledig je leven kwijt te zijn. En ben op het moment gepland zwanger! Mijn angsten waren onderliggend gekoppeld aan falen. Ik heb besloten dat ik de ouder mag zijn die ik wil zijn. Ik lees bij jou maatschappelijke kwesties. Als ik moe ben, ben ik gewoon moe en pak ik mijn rust. Partner is erg ondersteunend en visa versa, dus als het even niet gaat dan gaan wij bijvoorbeeld naar buiten, zodat de ander zijn rust kan pakken. Ook ben ik minder strenge eisen gaan stellen naar mijzelf en lagere verwachtingen. Vooral de verbinding en gewoon het doen vind ik belangrijk.

Jullie kindje is er nog niet, dus dit vind ik een vrij naïeve post.

Frankly my dear, I don"t give a damn

Wombat donderdag 30 januari 2025 om 16:25

Je kunt ook heel intens naar een kind verlangen juist als je dat niet hebt.
Ook als je niet weet wat je mist.

Bbubbels donderdag 30 januari 2025 om 16:29

Wombat schreef: ↑
30-01-2025 16:25
Je kunt ook heel intens naar een kind verlangen juist als je dat niet hebt.
Ook als je niet weet wat je mist.

Zeker. Maar dat is niet de situatie van Taskmaster. Daar reageerde ik op. In het geval van een intens verlangen naar een kind wat er nog niet is of er zelfs nooit gaat komen is er neem ik aan een (onvervulde) kinderwens.

Quincy2 donderdag 30 januari 2025 om 16:34

Taskmaster schreef: ↑
30-01-2025 16:12
En als je dat wilt en daarvoor kiest, prima. Maar ik WIL dat dus niet. Mijn vriendinnen met kinderen beschrijven mijn 'every day' als hun 'dream day'. Dus: thuiskomen in een leeg huis, eten waar je zelf zin hebt, tv kijken waar je zelf zin in hebt, of weggaan met vriendinnen / naar de sauna zonder dingen te hoeven regelen of te overleggen. Rust aan je hoofd, alleen thuis zijn, boek lezen. Zij mijmeren daar over. Wil niet zeggen dat ze niet blij zijn met hun kinderen, maar wel dat dat soort dingen niet meer vanzelfsprekend zijn. En ik mijmer nooit naar hun 'every day'. Sure, vind het best gezellig om bij vriendinnen met kids te gaan eten of een verjaardag te vieren en even in de drukte te zitten. Maar ik vind het heerlijk om dan daarna weer in een stil huis thuis te komen.

Waarom praten jullie half Engels tegen elkaar?

En over vanzelfsprekend, als ze het vóór de kinderen wel deden, dan is het logisch dat ze dat kunnen missen. Maar als ze het nooit deden, zouden ze het nu waarschijnlijk ook niet doen als ze geen kinderen hadden gehad. Dan kunnen ze er alsnog wel eens over dromen, maar hoe realistisch is dat dan? Trouwens, als je echt iets wil, dan kan dat ook als je kinderen hebt. TV kijken, een boek lezen, zelfs reizen. De beperkingen worden echt te groot gemaakt door mensen die geen zin in kinderen hebben. Die kunnen beter zeggen 'ik heb er geen zin in en ben er niet geschikt voor'.

pina donderdag 30 januari 2025 om 16:57

Als je er niet aan begint kun je hooguit later spijt krijgen. Als dat het ergste is.

Pimpelmeesje87 donderdag 30 januari 2025 om 16:59

feow schreef: ↑
30-01-2025 14:39
Ik snap je betoog hoor, maar hier toch een kanttekening.
Ik ken een gezin dat bij Floortje was.
Als er één stel wat ik ken een egoïstische keuze gemaakt hebben m.b.t. kinderen dan zijn zij het wel.
Kinderen groeien op in een enorme cultuurclash, ouders hebben kunnen studeren en zijn daarna de rimboe ingetrokken. De kinderen moeten op jonge leeftijd uit huis voor enige scholing en daarna op jonge leeftijd naar een ander werelddeel om met een enorme achterstand (denk niveau vmboTL) hier hun educatie op te halen tot een niveau waarop ze kunnen studeren. Ouders hadden door het gekozen vrijeleven heel weinig tijd voor de kinderen. Het kind wat hier in NL bij (her)uitzending ‘oohs’ en ‘aahs’ en ‘O, wat een bijzonder kind, en wat een ideale manier van opgroeien’ kreeg heeft als jonge puber al een serieuze zelfmoordpoging gedaan.
Ik zeg niet dat dit voor alle kinderen die ver van de maatschappij opgroeien geldt, maar idealiseer het niet te makkelijk.

Daar heb je een heel goed punt hoor. Het was ook meer een vrije gedachte dan een betoog. En ik dacht ook meer in de zin van een jaar (of enkele jaren), niet de hele jeugd van die kinderen, dat lijkt me ook niet zo gezond. Idealiseren doe ik het zeker niet, ik dacht meer vanuit het perspectief van TO, en dat ze niet per se mee hoeft te doen met de sleur van de maatschappij. Maar eens, je drang naar vrijheid moet niet leidender zijn dan de ontwikkeling van je kind.

astryn donderdag 30 januari 2025 om 17:02

Quincy2 schreef: ↑
30-01-2025 16:34
…Trouwens, als je echt iets wil, dan kan dat ook als je kinderen hebt. TV kijken, een boek lezen, zelfs reizen. De beperkingen worden echt te groot gemaakt door mensen die geen zin in kinderen hebben. Die kunnen beter zeggen 'ik heb er geen zin in en ben er niet geschikt voor'.

Door mensen die geen zin in kinderen hebben? Ik beperk mijn vrienden met kinderen niet, dat doen ze zelf. Natuurlijk kunnen ze veel nog, maar de praktijk is dat veel ouders dat niet doen en dat is echt niet omdat ‘mensen die geen zin in kinderen hebben’ dat zeggen.

astryn wijzigde dit bericht op 30-01-2025 17:04

0.32% gewijzigd

astryn donderdag 30 januari 2025 om 17:02

.

astryn wijzigde dit bericht op 30-01-2025 17:03
Reden: dubbel

99.42% gewijzigd

Olea donderdag 30 januari 2025 om 17:15

Taskmaster schreef: ↑
30-01-2025 16:12
Mijn vriendinnen met kinderen beschrijven mijn 'every day' als hun 'dream day'. Dus: thuiskomen in een leeg huis, eten waar je zelf zin hebt, tv kijken waar je zelf zin in hebt, of weggaan met vriendinnen / naar de sauna zonder dingen te hoeven regelen of te overleggen. Rust aan je hoofd, alleen thuis zijn, boek lezen. Zij mijmeren daar over. Wil niet zeggen dat ze niet blij zijn met hun kinderen, maar wel dat dat soort dingen niet meer vanzelfsprekend zijn.

Dit herken ik wel. Niet dat er helemaal niks meer mogelijk is maar het vergt wel meer planning en afspraken daarover maken. Overigens denk ik dat als ik geen kinderen gekregen had en dit dus ook mijn "every day" had kunnen zijn dat ik het wel gemist zou hebben, en spijt gehad als ik het niet had gedaan. Ik wilde heel graag (en ook van heel dichtbij) al die facetten en onderdelen meemaken die met opgroeien en kinderen te maken hebben. Van het uitkiezen van het allereerste babypakje tot samen Sinterklaas en Kerstmis vieren, schoolvoorstellingen en kijken naar wedstrijden tot voor het eerst op kamers, het afstuderen of mogelijk daarna. En dat had ik allemaal ook best willen doen als zéér nabij familielid of iemands allerbeste vriendin maar zo dichtbij word ik niet toegelaten/zijn mijn contacten niet dus ik vind het heel erg leuk om zelf mee te maken. Dan maar ietsje minder tijd voor sauna en rustig een boek lezen.

Olea donderdag 30 januari 2025 om 17:27

En het is leuk en ik geniet maar ik denk dat als het er niet van was gekomen dat ik het het echt heel heel erg geïdealiseerd had, inclusief een partner met wie ik volledig op een lijn zou zitten over de opvoeding, het type vakantie dat je met je gezin wil meemaken, visie op school, muziekles, zakgeld en de ideale manier waarop kerstavond vorm krijgt. En dat die kinderen zich daar dan ook volledig in kunnen vinden en er geen strijd over gevoerd wordt want heel smooth en vanzelfsprekend en liefdevol allemaal.

Uh. Dat valt in de praktijk soms wel tegen.

Zaramorad donderdag 30 januari 2025 om 17:34

Leuk is niet hetzelfde als waardevol. Mijn leven werd er niet per se leuker op met kinderen, maar al het andere werd wel ineens minder belangrijk. Ik deed er ineens toe, ik moest er zijn voor een ander. Het gaf een diepgang aan m'n leven waarvan ik het bestaan niet had vermoed.

Dat gezegd hebbende, m'n kinderen zijn nu allebei het huis uit en ik vind het een verademing. Wat een rust. Wat een weelde

If you need a hug, give it to someone else.

Actieve topics