Zwanger
alle pijlers
Derde trimester - ik vind het best pittig!! Wat jij?
maandag 10 juni 2013 om 11:05
Hi ladies!
Even een beetje klagen tegen lotgenoten hoor!
Ik ben redelijk fluitend door de eerste twee trimesters heengefietst, niet misselijk geweest en geen grote hormonale uitbarstingen. Alleen nu...31 weken zwanger en ik vind het best zwaar! Lichamelijk (lig niet lekker meer in bed en word van alles wakker ), maar vooral geestelijk, dat ik ineens dingen moet afzeggen omdat ik gewoon plan alsof ik niet zwanger ben, en dan veel te moe ben om alles te doen wat ik heb afgesproken, mensen dingen voor me moet laten doen in plaats van dat ik mensen met dingen kan helpen, vriendinnen die komen eten worden aan het werk gezet (en die vinden dat geen enkel probleem, maar ik voel me zo gehandicapt! ) En ik ben veel emotioneler. las net een artikel over backpacken in Costa Rica en ik zit gewoon te huilen! (nou ja zeg!!)
Dus, ik hoor graag mede zwangeren die het ook best pittig vinden, voor mijn eigen (labiele) gemoedstoestand )
Even een beetje klagen tegen lotgenoten hoor!
Ik ben redelijk fluitend door de eerste twee trimesters heengefietst, niet misselijk geweest en geen grote hormonale uitbarstingen. Alleen nu...31 weken zwanger en ik vind het best zwaar! Lichamelijk (lig niet lekker meer in bed en word van alles wakker ), maar vooral geestelijk, dat ik ineens dingen moet afzeggen omdat ik gewoon plan alsof ik niet zwanger ben, en dan veel te moe ben om alles te doen wat ik heb afgesproken, mensen dingen voor me moet laten doen in plaats van dat ik mensen met dingen kan helpen, vriendinnen die komen eten worden aan het werk gezet (en die vinden dat geen enkel probleem, maar ik voel me zo gehandicapt! ) En ik ben veel emotioneler. las net een artikel over backpacken in Costa Rica en ik zit gewoon te huilen! (nou ja zeg!!)
Dus, ik hoor graag mede zwangeren die het ook best pittig vinden, voor mijn eigen (labiele) gemoedstoestand )
maandag 10 juni 2013 om 21:51
Hier ook een lotgenoot...... ik sleep me bij tijd en wijle ook door de dag! Niet helemaal 'depressievrij' en ik kan de tijd wel vooruit kíjken.....
Ben nu 35 weken zwanger en alle klachten zijn de revue gepasseerd, van vroegtijdige weeën met 31 weken tot diabetes en van spataderen tot slapeloosheid....... *klaagklaag mopperdemopper*
Vandaag wel een dieptepunt:......was ik er ook aan begonnen als ik dit allemaal van tevoren geweten had?! Oo erg hè?! Voel ik me toch ook een beetje schuldig tegenover de kleine....
Nou ja, niet iedere dag is een drama, maar ik hoop niet dat ik nog lang hoef haha, zo eerlijk wil ik wel zijn! En die emoties, die zijn inderdaad NIET fijn, heb daar erg last van...... Dus ja Loonie: herkenbaar!!!
Ben nu 35 weken zwanger en alle klachten zijn de revue gepasseerd, van vroegtijdige weeën met 31 weken tot diabetes en van spataderen tot slapeloosheid....... *klaagklaag mopperdemopper*
Vandaag wel een dieptepunt:......was ik er ook aan begonnen als ik dit allemaal van tevoren geweten had?! Oo erg hè?! Voel ik me toch ook een beetje schuldig tegenover de kleine....
Nou ja, niet iedere dag is een drama, maar ik hoop niet dat ik nog lang hoef haha, zo eerlijk wil ik wel zijn! En die emoties, die zijn inderdaad NIET fijn, heb daar erg last van...... Dus ja Loonie: herkenbaar!!!
dinsdag 11 juni 2013 om 10:45
dinsdag 11 juni 2013 om 11:17
quote:Mamoeschka schreef op 10 juni 2013 @ 21:51:
Vandaag wel een dieptepunt:......was ik er ook aan begonnen als ik dit allemaal van tevoren geweten had?! Oo erg hè?! Voel ik me toch ook een beetje schuldig tegenover de kleine....
Nou ja, niet iedere dag is een drama, maar ik hoop niet dat ik nog lang hoef haha, zo eerlijk wil ik wel zijn! En die emoties, die zijn inderdaad NIET fijn, heb daar erg last van...... Dus ja Loonie: herkenbaar!!!
Ik zou me niet schuldig voelen als ik jou was. Denk maar zo: Je wilt heel graag een kind, daar krijg je straks echt geen spijt van (nou ja, daar ga ik even van uit... ) maar het is zo jammer dat je daar eerst een zwangerschap voor nodig hebt.
Hoe ellendig ik me ook voelde tijdens mijn eerste zwangerschap, ik wist altijd dat Kazkind meer dan gewenst was, dat stond voor mijn gevoel op een bepaalde manier 'los' van de zwangerschap (al klinkt dat misschien gek).
Vandaag wel een dieptepunt:......was ik er ook aan begonnen als ik dit allemaal van tevoren geweten had?! Oo erg hè?! Voel ik me toch ook een beetje schuldig tegenover de kleine....
Nou ja, niet iedere dag is een drama, maar ik hoop niet dat ik nog lang hoef haha, zo eerlijk wil ik wel zijn! En die emoties, die zijn inderdaad NIET fijn, heb daar erg last van...... Dus ja Loonie: herkenbaar!!!
Ik zou me niet schuldig voelen als ik jou was. Denk maar zo: Je wilt heel graag een kind, daar krijg je straks echt geen spijt van (nou ja, daar ga ik even van uit... ) maar het is zo jammer dat je daar eerst een zwangerschap voor nodig hebt.
Hoe ellendig ik me ook voelde tijdens mijn eerste zwangerschap, ik wist altijd dat Kazkind meer dan gewenst was, dat stond voor mijn gevoel op een bepaalde manier 'los' van de zwangerschap (al klinkt dat misschien gek).
dinsdag 11 juni 2013 om 12:48
Oh ja meiden, dat schuldgevoel als ik een baalmoment heb herken ik ook! Het is tuurlijk niet de baby's schuld maar hij is wel de reden!! En soms ben ik klaar met zwanger zijn maar wil inderdaad nog niet dat hij komt!
Maar mijn man zei gisteravond: "ik weet dat jij jezelf misschien niet altijd even mooi vind nu, maar kijk nou, hoe mooi je bent en hoe prachtig je buik eruit ziet!" Dat is dan wel weer heel lief!
Maar mijn man zei gisteravond: "ik weet dat jij jezelf misschien niet altijd even mooi vind nu, maar kijk nou, hoe mooi je bent en hoe prachtig je buik eruit ziet!" Dat is dan wel weer heel lief!
dinsdag 11 juni 2013 om 13:06
dinsdag 11 juni 2013 om 13:21
Nou hier een zwaar dieptepunt, net bonje gehad met mijn man.
Die loopt maar te zeggen dat ik rustig aan moet doen en en hem het bed etc uit te schoppen als de hond 's ochtends uit moet, of als onze dochter van 2 wakker is.
Dat punt ben ik nu echt voorbij, meneer loopt in de ziektewet. Hij is politieagent en er zijn wat dingen voorgevallen tijdens een van zijn diensten, maar dat betekent toch niet dat hij elke dag pas om 12:30 uur zijn bed uit hoeft te komen?
Hij vind blijkbaar van wel, doet geen reet meer in huis. Ik had onze dochter even op bed gelegd voor een tukje, had ze nog geen zin. Hij ligt wakker in bed en vertikt het om haar er even uit te halen. Ze was namelijk haar Nijntje kwijt en had een poepluier.
Dan vind hij het gek dat ik echt heel heel boos wordt. Ik sta verdomme te stofzuigen, te dweilen en de keuken te doen.
Vervolgens zegt wil je oorlog? Dan krijg je oorlog. Afijn de enige die is uitgeslapen als de bevalling begint is hij. Pffffff ik hoop dat hij zo snel mogelijk weer aan het werk gaat.
Die loopt maar te zeggen dat ik rustig aan moet doen en en hem het bed etc uit te schoppen als de hond 's ochtends uit moet, of als onze dochter van 2 wakker is.
Dat punt ben ik nu echt voorbij, meneer loopt in de ziektewet. Hij is politieagent en er zijn wat dingen voorgevallen tijdens een van zijn diensten, maar dat betekent toch niet dat hij elke dag pas om 12:30 uur zijn bed uit hoeft te komen?
Hij vind blijkbaar van wel, doet geen reet meer in huis. Ik had onze dochter even op bed gelegd voor een tukje, had ze nog geen zin. Hij ligt wakker in bed en vertikt het om haar er even uit te halen. Ze was namelijk haar Nijntje kwijt en had een poepluier.
Dan vind hij het gek dat ik echt heel heel boos wordt. Ik sta verdomme te stofzuigen, te dweilen en de keuken te doen.
Vervolgens zegt wil je oorlog? Dan krijg je oorlog. Afijn de enige die is uitgeslapen als de bevalling begint is hij. Pffffff ik hoop dat hij zo snel mogelijk weer aan het werk gaat.
dinsdag 11 juni 2013 om 13:29
@Dikkie: wat vervelend zeg. Hij zit vast niet voor niks in ziektewet, maar zou fijn zijn als hij jou helpt/ steunt en dan niet mentaal, maar vooral fysiek. Kunnen jullie niet afspraken maken, dat hij rust als jij wakker bent en andersom? Snap dat je boos wordt hoor, maar misschien nu even laten en overleggen als jullie beide afgekoeld zijn....Sterkte!
dinsdag 11 juni 2013 om 14:16
quote:dikkie1 schreef op 11 juni 2013 @ 13:21:
Nou hier een zwaar dieptepunt, net bonje gehad met mijn man.
Die loopt maar te zeggen dat ik rustig aan moet doen en en hem het bed etc uit te schoppen als de hond 's ochtends uit moet, of als onze dochter van 2 wakker is.
Dat punt ben ik nu echt voorbij, meneer loopt in de ziektewet. Hij is politieagent en er zijn wat dingen voorgevallen tijdens een van zijn diensten, maar dat betekent toch niet dat hij elke dag pas om 12:30 uur zijn bed uit hoeft te komen?
Hij vind blijkbaar van wel, doet geen reet meer in huis. Ik had onze dochter even op bed gelegd voor een tukje, had ze nog geen zin. Hij ligt wakker in bed en vertikt het om haar er even uit te halen. Ze was namelijk haar Nijntje kwijt en had een poepluier.
Dan vind hij het gek dat ik echt heel heel boos wordt. Ik sta verdomme te stofzuigen, te dweilen en de keuken te doen.
Vervolgens zegt wil je oorlog? Dan krijg je oorlog. Afijn de enige die is uitgeslapen als de bevalling begint is hij. Pffffff ik hoop dat hij zo snel mogelijk weer aan het werk gaat.
Dikkie, allereerst een dikke want dit soort ruzies kun je missen als kiespijn als je hoogzwanger bent.
Ik ken van dichtbij het werk van politieagenten en neem aan dat je man niet zo maar in de ziektewet zit. Ik gok dat hij fysiek misschien wel in orde is, maar wegens emotionele/psychische klachten thuis zit? Dat is geen excuus voor een dergelijke ruzie ofzo, maar ik vroeg me af of hij/jullie daar wel begeleiding bij krijgen, want ik kan me voorstellen dat het best een grote druk op jullie legt (allemaal aannames hoor, misschien heb ik het helemaal mis!) en naast de spanning van een zwangerschap kan dat best veel zijn.
Ik snap niet zo goed waarom je het punt voorbij bent dat je hem niet meer wakker maakt ofzo. Je zegt dat hij aangeeft dat je hem wakker kunt maken/om hulp kunt vragen enz. maar dat werkt niet of doe je dat gewoon niet? Ik zou dat toch (weer) gaan doen anders hoor.
Maar vooral denk ik dat jullie samen even goed om de tafel moeten om weer tot elkaar te komen, uit te spreken wat je van elkaar verwacht en hoe je elkaar daarin tegemoet kunt komen.
En dit is misschien wel een beetje OT inmiddels, maar ik wou graag even op jouw verhaal reageren.
Nou hier een zwaar dieptepunt, net bonje gehad met mijn man.
Die loopt maar te zeggen dat ik rustig aan moet doen en en hem het bed etc uit te schoppen als de hond 's ochtends uit moet, of als onze dochter van 2 wakker is.
Dat punt ben ik nu echt voorbij, meneer loopt in de ziektewet. Hij is politieagent en er zijn wat dingen voorgevallen tijdens een van zijn diensten, maar dat betekent toch niet dat hij elke dag pas om 12:30 uur zijn bed uit hoeft te komen?
Hij vind blijkbaar van wel, doet geen reet meer in huis. Ik had onze dochter even op bed gelegd voor een tukje, had ze nog geen zin. Hij ligt wakker in bed en vertikt het om haar er even uit te halen. Ze was namelijk haar Nijntje kwijt en had een poepluier.
Dan vind hij het gek dat ik echt heel heel boos wordt. Ik sta verdomme te stofzuigen, te dweilen en de keuken te doen.
Vervolgens zegt wil je oorlog? Dan krijg je oorlog. Afijn de enige die is uitgeslapen als de bevalling begint is hij. Pffffff ik hoop dat hij zo snel mogelijk weer aan het werk gaat.
Dikkie, allereerst een dikke want dit soort ruzies kun je missen als kiespijn als je hoogzwanger bent.
Ik ken van dichtbij het werk van politieagenten en neem aan dat je man niet zo maar in de ziektewet zit. Ik gok dat hij fysiek misschien wel in orde is, maar wegens emotionele/psychische klachten thuis zit? Dat is geen excuus voor een dergelijke ruzie ofzo, maar ik vroeg me af of hij/jullie daar wel begeleiding bij krijgen, want ik kan me voorstellen dat het best een grote druk op jullie legt (allemaal aannames hoor, misschien heb ik het helemaal mis!) en naast de spanning van een zwangerschap kan dat best veel zijn.
Ik snap niet zo goed waarom je het punt voorbij bent dat je hem niet meer wakker maakt ofzo. Je zegt dat hij aangeeft dat je hem wakker kunt maken/om hulp kunt vragen enz. maar dat werkt niet of doe je dat gewoon niet? Ik zou dat toch (weer) gaan doen anders hoor.
Maar vooral denk ik dat jullie samen even goed om de tafel moeten om weer tot elkaar te komen, uit te spreken wat je van elkaar verwacht en hoe je elkaar daarin tegemoet kunt komen.
En dit is misschien wel een beetje OT inmiddels, maar ik wou graag even op jouw verhaal reageren.
dinsdag 11 juni 2013 om 16:09
Bedankt voor jullie reactie. Hij had ook letsel dat is inmiddels wel genezen maar idd nu nog het psychische gedeelte nog. Daar is hij wel voor doorverwezen en zit te wachten op een telefoontje van de psychiater.
Het feit dat ik hem niet wakker maak, als het 's nachts er dan 2 mensen wakker zijn. En dat vind ik niet het grootste probleem. Maar als ik dan al half mijn broek aan heb 's ochtends om de hond te doen, hij dan alsnog vraagt zal ik het even doen? Dan denk stik erin je was al wakker spring dan gelijk in je broek, en als ik dan weer boven kom om alsnog even te slapen, en dochterlief komt een half uur later. Dan ook niet reageren. Dan raak ik al zwaar geïrriteerd.
En als ik dochterlief dan weer op bed leg, vraagt hij waarom roep je mij dan niet? Ik zeg dan wel schat ik kan niet meer 100x op een dag naar boven, zet je wekker dan.
Maar het gaat gewoon om het tegenstrijdige, hij wil dat ik rustig aan doe, en zo min mogelijk in huis. Maar hij zal ook niet dweilen, stofzuigen laat staan het toilet schoonmaken.
We hebben hier een hond en 3 katten rondlopen en er moet minimaal echt wel om de dag wat gedaan worden. Dus daarom zeg ik ook oooooh ga alsjeblieft weer aan het werk, dan is er ook de ergenis niet.
Hij zit nu boven boos te studeren, en ik beneden in de tuin met onze kleine meid.
Had geprobeerd om nog te rustig te praten, maar ik moet niet zo zielig doen. Ook fijn door dit alles heerlijke harde buiken, ik denk dat ik hem maar ga vragen of hij een nachtje naar zijn ouders toe gaat. We zitten elkaar nu echt even op elkaars lip.
Het feit dat ik hem niet wakker maak, als het 's nachts er dan 2 mensen wakker zijn. En dat vind ik niet het grootste probleem. Maar als ik dan al half mijn broek aan heb 's ochtends om de hond te doen, hij dan alsnog vraagt zal ik het even doen? Dan denk stik erin je was al wakker spring dan gelijk in je broek, en als ik dan weer boven kom om alsnog even te slapen, en dochterlief komt een half uur later. Dan ook niet reageren. Dan raak ik al zwaar geïrriteerd.
En als ik dochterlief dan weer op bed leg, vraagt hij waarom roep je mij dan niet? Ik zeg dan wel schat ik kan niet meer 100x op een dag naar boven, zet je wekker dan.
Maar het gaat gewoon om het tegenstrijdige, hij wil dat ik rustig aan doe, en zo min mogelijk in huis. Maar hij zal ook niet dweilen, stofzuigen laat staan het toilet schoonmaken.
We hebben hier een hond en 3 katten rondlopen en er moet minimaal echt wel om de dag wat gedaan worden. Dus daarom zeg ik ook oooooh ga alsjeblieft weer aan het werk, dan is er ook de ergenis niet.
Hij zit nu boven boos te studeren, en ik beneden in de tuin met onze kleine meid.
Had geprobeerd om nog te rustig te praten, maar ik moet niet zo zielig doen. Ook fijn door dit alles heerlijke harde buiken, ik denk dat ik hem maar ga vragen of hij een nachtje naar zijn ouders toe gaat. We zitten elkaar nu echt even op elkaars lip.
woensdag 12 juni 2013 om 08:57
@Dikkiedik, ik lees nu je reactie pas. Hoe is het gisteren verder gegaan? Zoals ik het lees zitten jullie allebei zwaar in je verdediging inmiddels en kan geen van beiden nog goed doen bij de ander.
Aangezien je alleen jezelf kunt veranderen (en hopelijk valt dit niet verkeerd op je zwangerschapshormonen... ) vraag ik me toch af waarom je 's ochtends er uberhaupt uitkomt en je broek aan staat te trekken, in plaats van tegen je man aanschurkt en zegt 'schat, ga je eruit? (kuskuskus) Ik heb wat meer tijd nodig om wakker te worden maar de hond staat te springen'. Ok, ik overdrijf nu een beetje, maar begrijp je mijn intentie? Je bent geirriteerd (sorry, weet nog steeds niet hoe ik trema's maak op mijn macbook) door je man en raakt nog geirriteerder omdat je moe wordt van de dingen die je moet doen. Je kunt dit alleen zelf veranderen en dat is toch echt door het aan je man over te laten.
Sterkte!
Aangezien je alleen jezelf kunt veranderen (en hopelijk valt dit niet verkeerd op je zwangerschapshormonen... ) vraag ik me toch af waarom je 's ochtends er uberhaupt uitkomt en je broek aan staat te trekken, in plaats van tegen je man aanschurkt en zegt 'schat, ga je eruit? (kuskuskus) Ik heb wat meer tijd nodig om wakker te worden maar de hond staat te springen'. Ok, ik overdrijf nu een beetje, maar begrijp je mijn intentie? Je bent geirriteerd (sorry, weet nog steeds niet hoe ik trema's maak op mijn macbook) door je man en raakt nog geirriteerder omdat je moe wordt van de dingen die je moet doen. Je kunt dit alleen zelf veranderen en dat is toch echt door het aan je man over te laten.
Sterkte!
woensdag 12 juni 2013 om 09:12
Hoi Kastanjez nee hoor ik vat het niet slecht op, ik weet heel goed dat de hormonen ook een rol spelen. Ik weet ook echt van mezelf dat ik ontzettend koppig en eigenwijs kan zijn.
Ik ben gisteravond even lekker naar een vriendin geweest, daar even mijn verhaal gedaan en toen lekker gekeuveld over koetjes en kalfjes. Heb alleen heel weinig geslapen vannacht, kon de slaap niet vatten. Dus om 7 uur de wekker omdat onze kleine meid naar het kdv moest. Maar tot mijn grote verbazing stond manlief op om de hond uit te laten.
Kreeg ook nog een knuffel en hij zei we moeten wat meer geven en nemen van elkaar. Toen zei ik ook dat ik dat gister al probeerde duidelijk te maken. Maar de rust is terug. Nog even en dan zijn de meeste hormonen ook weer foetsie en dan functioneer ik ook weer.
Ik ben gisteravond even lekker naar een vriendin geweest, daar even mijn verhaal gedaan en toen lekker gekeuveld over koetjes en kalfjes. Heb alleen heel weinig geslapen vannacht, kon de slaap niet vatten. Dus om 7 uur de wekker omdat onze kleine meid naar het kdv moest. Maar tot mijn grote verbazing stond manlief op om de hond uit te laten.
Kreeg ook nog een knuffel en hij zei we moeten wat meer geven en nemen van elkaar. Toen zei ik ook dat ik dat gister al probeerde duidelijk te maken. Maar de rust is terug. Nog even en dan zijn de meeste hormonen ook weer foetsie en dan functioneer ik ook weer.
woensdag 12 juni 2013 om 09:37
Pfff hier nog iemand die het derde trimester erg zwaar vindt! Ben nu 34 1/2 week en sleep me door de dag en nachten heen! Ik ben nog niet met verlof, dus even door de laatste loodjes heen... . Moe, rugpijn, balen van niks kunnen doen anders krijg ik rugpijn, slecht slapen, vocht vast houden in handen en voeten... Baby mag nog niet geboren worden, maar ze hoeft ook niet tot week 40 te blijven zitten wat mij betreft!
