Zwanger
alle pijlers
Dreigende vroeggeboorte
dinsdag 22 oktober 2013 om 14:12
Momenteel lig ik alweer 7 weken met bedrust plat wegens een dreigende vroeggeboorte. Bij 20 weken zwangerschap had ik bloedverlies en bleek dat ik al ontsluiting had en de vliesjes eruit hingen. Dit was een hele grote schok voor mij en mijn partner! Een paar uur later hebben de artsen meteen een noodcerclage geplaatst. Deze operatie is gelukkig goed gegaan waar we heel dankbaar voor zijn!!
Na 1.5 week in het ziekenhuis mocht ik het thuis proberen met bedrust. Heerlijk om weer thuis te zijn en een beetje ontspannen en weer vertrouwen in je lichaam terug te krijgen. Dit is 3 weekjes goed gegaan. Bij controle in het academisch ziekenhuis (Radboud) bleek dat mijn baarmoedermond snel is verkleind en ook had ik volledige funneling. Ik moest meteen worden opgenomen en de artsen zeiden dat ze uit ervaringen wisten dat ik binnen nu en 2 weken zou bevallen. Weer een hele schok en wij werden meteen voorbereid door gesprekken te voeren bij de Neonatalogie-artsen, en een rondleiding op de afdeling gekregen. Wat komt er in een keer veel op je af! Toch ben ik heel dankbaar nu in goede handen te zijn!
Momenteel lig ik nu 3 weken in het Radboud, bijna 28 weken zwanger en ik ben over het algemeen heel positief ingesteld en gaan de dagen vlotjes voorbij. Alleen heb ik nu even een gigantische dip (en voel mij daar zo schuldig over!) Ik blijf voorlopig hier maar het valt me soms zo zwaar alles alleen te moeten ondergaan - alleen slapen, alleen de mooie momentjes samen met je bewegende ukkie meemaken. (Partner komt vaak op bezoek maar de kleine is vaak bewegelijk in de avonduren als ik in bed lig). Ik heb ontzettend veel steun aan mijn partner en familie, ze zijn geweldig! Maar de onzekerheid wordt me soms te veel en ook niet thuis in je omgeving mogen zijn met bedrust (waar ik veel rust vind).
Zijn er meiden die een dreigende vroeggeboorte hebben meegemaakt of voor een lange periode bedrust hebben moeten houden?
Ik moet mezelf weer even omringen met positiviteit!
Na 1.5 week in het ziekenhuis mocht ik het thuis proberen met bedrust. Heerlijk om weer thuis te zijn en een beetje ontspannen en weer vertrouwen in je lichaam terug te krijgen. Dit is 3 weekjes goed gegaan. Bij controle in het academisch ziekenhuis (Radboud) bleek dat mijn baarmoedermond snel is verkleind en ook had ik volledige funneling. Ik moest meteen worden opgenomen en de artsen zeiden dat ze uit ervaringen wisten dat ik binnen nu en 2 weken zou bevallen. Weer een hele schok en wij werden meteen voorbereid door gesprekken te voeren bij de Neonatalogie-artsen, en een rondleiding op de afdeling gekregen. Wat komt er in een keer veel op je af! Toch ben ik heel dankbaar nu in goede handen te zijn!
Momenteel lig ik nu 3 weken in het Radboud, bijna 28 weken zwanger en ik ben over het algemeen heel positief ingesteld en gaan de dagen vlotjes voorbij. Alleen heb ik nu even een gigantische dip (en voel mij daar zo schuldig over!) Ik blijf voorlopig hier maar het valt me soms zo zwaar alles alleen te moeten ondergaan - alleen slapen, alleen de mooie momentjes samen met je bewegende ukkie meemaken. (Partner komt vaak op bezoek maar de kleine is vaak bewegelijk in de avonduren als ik in bed lig). Ik heb ontzettend veel steun aan mijn partner en familie, ze zijn geweldig! Maar de onzekerheid wordt me soms te veel en ook niet thuis in je omgeving mogen zijn met bedrust (waar ik veel rust vind).
Zijn er meiden die een dreigende vroeggeboorte hebben meegemaakt of voor een lange periode bedrust hebben moeten houden?
Ik moet mezelf weer even omringen met positiviteit!
dinsdag 22 oktober 2013 om 16:10
Roseberry, bij het openen van dit topic moest ik aan iemand denken, maar na het lezen van de openingspost weet ik dat ik aan jou moest denken.
Aan je vriend vraag ik regelmatig hoe het met jullie gaat en moet super veel aan jullie denken. Ben blij dat jullie kleine man het ondertussen al langer vol aan het houden is dan de artsen dachten.
Hou nog even vol meid!
Aan je vriend vraag ik regelmatig hoe het met jullie gaat en moet super veel aan jullie denken. Ben blij dat jullie kleine man het ondertussen al langer vol aan het houden is dan de artsen dachten.
Hou nog even vol meid!
dinsdag 22 oktober 2013 om 16:59
bereid je voor op een zeer drukke en eenzame periode ( zeker als je kind prematuur geboren word)
Hoelang heeft je partner straks vrij als je bevallen bent ? Dit is vaak maar een week en de rest van de dagen ben je alleen met je kind.
Wen er maar aan.
Er komt veel op je af, zeker bij prematuur baby's die vaak nog een paar weken in het ziekenhuis verblijven, een keizersnee waardoor je rustig aan moet doen etc etc.
Mijn advies is:
-zorg dat jullie alles gereed hebben thuis (behalve kleding want dat hebben ze de eerste periode in het ziekenhuis)
En het is heerlijk als je kleine thuis is te gaan shoppen, heb je ook wat te doen.
-maak of bedenk een geboorte kaartje
-hou een dagboek bij, nu al, met foto's (over een jaar vergeet je een hoop)
-genieten van de rust die je nu hebt.
-denk na over de toekomst.. ga je weer werken straks ? Hoe gaat het financieel.
Hoelang heeft je partner straks vrij als je bevallen bent ? Dit is vaak maar een week en de rest van de dagen ben je alleen met je kind.
Wen er maar aan.
Er komt veel op je af, zeker bij prematuur baby's die vaak nog een paar weken in het ziekenhuis verblijven, een keizersnee waardoor je rustig aan moet doen etc etc.
Mijn advies is:
-zorg dat jullie alles gereed hebben thuis (behalve kleding want dat hebben ze de eerste periode in het ziekenhuis)
En het is heerlijk als je kleine thuis is te gaan shoppen, heb je ook wat te doen.
-maak of bedenk een geboorte kaartje
-hou een dagboek bij, nu al, met foto's (over een jaar vergeet je een hoop)
-genieten van de rust die je nu hebt.
-denk na over de toekomst.. ga je weer werken straks ? Hoe gaat het financieel.
dinsdag 22 oktober 2013 om 19:10
Wat naar. Snap je eenzame gevoel. Alleen maar liggen, wachten, gebeurt het eerder of blijft hij zitten, enz.
Ik dacht dat ik bedrust kreeg maar mijn zoontje had daar niet zoveel zin in en besloot na 2 dagen ziekenhuis dat het tijd werd om eruit te komen. Precies met 27,0 geboren.
13 weken ziekenhuis.
Nu een dreumes van 17 maanden waar het goed mee gaat.
Ik kan een boek schrijven over de periode op de NICU en de 5 weken streekziekenhuis. Maar het belangrijkste is dat het nu goed gaat.
Inderdaad de de VOC is een goedie, ook de site van kleine kanjers. Voor eventueel kleding, premature speentjes e.d. kan je het e.e.a. vinden op prematuursite.nl.
Heel veel succes!!! Hoop dat het mannetje nog een tijdje blijft zitten!
Ik dacht dat ik bedrust kreeg maar mijn zoontje had daar niet zoveel zin in en besloot na 2 dagen ziekenhuis dat het tijd werd om eruit te komen. Precies met 27,0 geboren.
13 weken ziekenhuis.
Nu een dreumes van 17 maanden waar het goed mee gaat.
Ik kan een boek schrijven over de periode op de NICU en de 5 weken streekziekenhuis. Maar het belangrijkste is dat het nu goed gaat.
Inderdaad de de VOC is een goedie, ook de site van kleine kanjers. Voor eventueel kleding, premature speentjes e.d. kan je het e.e.a. vinden op prematuursite.nl.
Heel veel succes!!! Hoop dat het mannetje nog een tijdje blijft zitten!
dinsdag 22 oktober 2013 om 19:25
Onze dochter is met 28 weken geboren en woog 600 gram. Ik lag vanaf week 20 in het ziekenhuis. Ze kreeg met de 20 weken echo 5% kans zo slecht zag het eruit. Nu is ze 6 jaar, is gezond ( ze heeft een forse reflux maar dat relateerd niet met de vroeggeboorte en ze is snel ziek) en doet het heel goed op school. Ik wens je veel sterkte het is een dikke rollercoaster, neem alle hulp aan dat kan je goed gebruiken!!!
dinsdag 22 oktober 2013 om 19:40
Ik heb twee keer een voor mijn gevoel he-le lange periode in het zkh gelegen met dreigende vroeggeboorte. Ik kan je geen betere plek aanraden dan het Radboud! Echt. Straks als de kleine geboren wordt heb je een superteam op de NICU dat voor je kindje zorgt. Je wordt overal van op de hoogte gehouden, niets is te veel en beter, ze letten ondanks de zorg voor je kindje, ook heeeeel goed op jou!
Mijn oudste heeft 6 weken (27+5) op de NICU gelegen, mijn jongste 1,5 week (30+2). Bij de oudste wist ik nog niet wat er op mij af zou komen, bij de jongste wel en ik kreeg ook de rust omdat ik wist dat er geen betere plek zou zijn om zorg te krijgen dan daar.
En ik herken je gevoel. Heb bijna drie weken in het zkh gelegen bij de oudste. En je voelt je zo alleen. Bomvol hormonen, en iedereen wil langskomen, maar je moet het toch zelf doen. In jouw lichaam gebeurd het allemaal. En ik had zooo behoefte aan mijn man. Heel vaak zat hij naast mijn bed, niks te zeggen (op een gegeven moment ben je gewoon uitgekletst) en mahjongg te spelen op die tv die je daar hebt hangen. Ik vond dat zo fijn. Dat hij er gewoon was zeg maar.
Mijn oudste heeft 6 weken (27+5) op de NICU gelegen, mijn jongste 1,5 week (30+2). Bij de oudste wist ik nog niet wat er op mij af zou komen, bij de jongste wel en ik kreeg ook de rust omdat ik wist dat er geen betere plek zou zijn om zorg te krijgen dan daar.
En ik herken je gevoel. Heb bijna drie weken in het zkh gelegen bij de oudste. En je voelt je zo alleen. Bomvol hormonen, en iedereen wil langskomen, maar je moet het toch zelf doen. In jouw lichaam gebeurd het allemaal. En ik had zooo behoefte aan mijn man. Heel vaak zat hij naast mijn bed, niks te zeggen (op een gegeven moment ben je gewoon uitgekletst) en mahjongg te spelen op die tv die je daar hebt hangen. Ik vond dat zo fijn. Dat hij er gewoon was zeg maar.
dinsdag 22 oktober 2013 om 21:09
Vorig jaar juli lag ik ook in het radboud (ook op kamer 15 trouwens 
) aan de weeënremmers. Ik lag er niet zo lang als jij nu zal moeten liggen, maar kan me nog heel goed voor de geest halen hoe eenzaam ik me kon voelen. En dat ondanks het vele bezoek (mijn sociale leven ligt in Nijmegen) en het geweldige team daar. Ik ben mijn tijd doorgekomen met tv, internet, inderdaad leren breien en het voorbereiden op een premature dochter (online prematuurkleding geshopt, geschikte geboortekaartjes en teksten, de sites van de VOC en kleine kanjers etc).
Ik vond de tijd tussen bezoekuur en bedtijd het lastigst en had dan vaak een dip. Het hielp mij heel erg om dan even met een vpk te praten (die toch om die tijd bij me langs moest voor controles en een nieuwe dosis weeënremmers); zij hielpen mij vaak om mijn gedachten te ordenen en weer gewoon met de dag te leven. Ook hebben met kamergenote en ik veel gepraat en zeker gelachen (maar wij lagen dan ook al weken bij elkaar).
Heel veel sterkte, je doet het super en bent al zo veel verder dan toen de ellende begon!
) aan de weeënremmers. Ik lag er niet zo lang als jij nu zal moeten liggen, maar kan me nog heel goed voor de geest halen hoe eenzaam ik me kon voelen. En dat ondanks het vele bezoek (mijn sociale leven ligt in Nijmegen) en het geweldige team daar. Ik ben mijn tijd doorgekomen met tv, internet, inderdaad leren breien en het voorbereiden op een premature dochter (online prematuurkleding geshopt, geschikte geboortekaartjes en teksten, de sites van de VOC en kleine kanjers etc).Ik vond de tijd tussen bezoekuur en bedtijd het lastigst en had dan vaak een dip. Het hielp mij heel erg om dan even met een vpk te praten (die toch om die tijd bij me langs moest voor controles en een nieuwe dosis weeënremmers); zij hielpen mij vaak om mijn gedachten te ordenen en weer gewoon met de dag te leven. Ook hebben met kamergenote en ik veel gepraat en zeker gelachen (maar wij lagen dan ook al weken bij elkaar).
Heel veel sterkte, je doet het super en bent al zo veel verder dan toen de ellende begon!
I\'m not unfaithful, but I\'ll stray when I get a little scared.
dinsdag 22 oktober 2013 om 21:14
dinsdag 22 oktober 2013 om 22:09
Leoni: jij hebt ook een verhaal zeg! Hoeveel weken zwanger ben je inmiddels? Fijn dat je lekker thuis kunt zijn, vonden de artsen dat goed met een verstreken bbh en bijna ontsluiting? Heb jij ook last van funneling of heb je dat niet? Ik heb bij opname in het Radboud meteen longrijping gekregen (au!) en lig momenteel ook aan de weeënremmers (Adalat) deze gaan ze nu afbouwen van 60 naar 30mg. Voor trombose krijg ik niet. Ik mag mijn bed uit voor het toilet en douchen en dat zou genoeg beweging zijn om trombose te voorkomen. Voor ieder toch weer andere regels he? Ik wens je ook veel succes toe met je zwangerschap!
-Koekje- Wat bijzonder toen ik je berichtje las! Ik denk wel dat ik een ideetje heb wie je bent App mij anders maar als je dat leuk vind! Lief dat je zo aan ons denkt!
-Koekje- Wat bijzonder toen ik je berichtje las! Ik denk wel dat ik een ideetje heb wie je bent App mij anders maar als je dat leuk vind! Lief dat je zo aan ons denkt!
dinsdag 22 oktober 2013 om 22:20
Hoi Roseberry,
Wat een moeilijke situatie zit je in. Wat goed dat je het al 8 weken hebt volgehouden, ga zo door!
Ik heb een soortgelijke situatie gehad. Ook bij mij bleek bij 20 weken sprake te zijn van 3 cm ontsluiting en een uitpuilende vochtblaas. Helaas kreeg ik binnen 2 dagen een infectie waardoor ik geen noodcerclage kon krijgen en mijn bevalling is ingeleid en ons zoontje is geboren en overleden.
Tijdens de volgende zwangerschap heb ik van week 14 tm week 34 platte bedrust gehad en een preventieve cerclage.
Jeetje, wat duren de dagen lang en iedere dag riep ik dat ik dit hierna nooit meer zou doen, maar echt..je vergeet achteraf hoe erg het was.
Wat voor mij prettig was, was toch een soort ritme in de dag houden.
Verder veel op internet geshopt, om zo toch zelf het kamertje in te richten.
Heel veel geboortekaartjes bekeken en er zelf 1 ontworpen.
Een weblog bijhouden.
En ik heb heel veel gehad aan een forum vol lotgenoten die ook op dat moment bedrust hadden. Het is een ander forum dan Viva, google maar eens op preventieve cerclage en forum. Daar schrijven ook vrouwen die een noodcerclage gehad hebben.
Zij begrijpen precies waar je op dat moment doorheen gaat en dat voelt prettig.
Houd vol! Het is zwaar, maar probeer voor ogen te houden waarvoor je het doet.
Heel veel sterkte.
Wat een moeilijke situatie zit je in. Wat goed dat je het al 8 weken hebt volgehouden, ga zo door!
Ik heb een soortgelijke situatie gehad. Ook bij mij bleek bij 20 weken sprake te zijn van 3 cm ontsluiting en een uitpuilende vochtblaas. Helaas kreeg ik binnen 2 dagen een infectie waardoor ik geen noodcerclage kon krijgen en mijn bevalling is ingeleid en ons zoontje is geboren en overleden.
Tijdens de volgende zwangerschap heb ik van week 14 tm week 34 platte bedrust gehad en een preventieve cerclage.
Jeetje, wat duren de dagen lang en iedere dag riep ik dat ik dit hierna nooit meer zou doen, maar echt..je vergeet achteraf hoe erg het was.
Wat voor mij prettig was, was toch een soort ritme in de dag houden.
Verder veel op internet geshopt, om zo toch zelf het kamertje in te richten.
Heel veel geboortekaartjes bekeken en er zelf 1 ontworpen.
Een weblog bijhouden.
En ik heb heel veel gehad aan een forum vol lotgenoten die ook op dat moment bedrust hadden. Het is een ander forum dan Viva, google maar eens op preventieve cerclage en forum. Daar schrijven ook vrouwen die een noodcerclage gehad hebben.
Zij begrijpen precies waar je op dat moment doorheen gaat en dat voelt prettig.
Houd vol! Het is zwaar, maar probeer voor ogen te houden waarvoor je het doet.
Heel veel sterkte.
dinsdag 22 oktober 2013 om 22:34
Micnik: wat een moeilijke tijd heb je gehad en wat fijn dat het nu goed gaat met je dreumes! Heeft je kleine nog wat overgehouden aan zijn vroeggeboorte?
Nilufer: Wat een verhaal en fijn dat het nu zo goed gaat met je kind! Hoe kwam het dat je kleine toen maar 600 gram woog? Wel een echt vechtertje geweest zeg!
Toffifee: wat fijn dat je zulke ervaringen hebt met het Radboud! Ik krijg hier ook de indruk dat dit de beste plek voor me is en de zorg is erg fijn! Jouw kindjes zijn ook zeker vroeg geboren, wat was hiervan de oorzaak als ik mag vragen? goed te horen dat het zo goed met ze gaat! Inderdaad, de aanwezigheid van je man is erg fijn he! De mijne komt niet iedere dag omdat wij verder weg wonen van Nijmegen maar dat zou ik ook gekkenwerk vinden. We skypen iedere dag en hij komt een paar keer in de week langs, zo gezellig! Ben dan weer helemaal opgeladen en kom tot rust als we weer lekker naast elkaar kunnen liggen. Je merkt ook hoe sterk je relatie samen is als je zoiets mee maakt, had jij dat ook? We hebben ontzettend veel steun van elkaar! Even een vervelende tijd nu maar het vooruitzicht om samen straks van onze zoon te kunnen genieten doen we dan ook driedubbel!
Junulino: Bijzonder dat je ook in kamer 15 lag! Gaat het goed met jouw kleine? Inderdaad, de middagdip herken ik! Ik probeer dan niet te gaan slapen maar lekker bezig te zijn op de laptop of tv voor de afleiding. Gezellig dat je zo'n leuke tijd hebt gehad met je kamergenote! Dat scheelt echt he! Ik heb de eerste week ook heel goed contact gehad met mijn buurtje en we hebben nog contact op FB, erg leuk!
Nilufer: Wat een verhaal en fijn dat het nu zo goed gaat met je kind! Hoe kwam het dat je kleine toen maar 600 gram woog? Wel een echt vechtertje geweest zeg!
Toffifee: wat fijn dat je zulke ervaringen hebt met het Radboud! Ik krijg hier ook de indruk dat dit de beste plek voor me is en de zorg is erg fijn! Jouw kindjes zijn ook zeker vroeg geboren, wat was hiervan de oorzaak als ik mag vragen? goed te horen dat het zo goed met ze gaat! Inderdaad, de aanwezigheid van je man is erg fijn he! De mijne komt niet iedere dag omdat wij verder weg wonen van Nijmegen maar dat zou ik ook gekkenwerk vinden. We skypen iedere dag en hij komt een paar keer in de week langs, zo gezellig! Ben dan weer helemaal opgeladen en kom tot rust als we weer lekker naast elkaar kunnen liggen. Je merkt ook hoe sterk je relatie samen is als je zoiets mee maakt, had jij dat ook? We hebben ontzettend veel steun van elkaar! Even een vervelende tijd nu maar het vooruitzicht om samen straks van onze zoon te kunnen genieten doen we dan ook driedubbel!
Junulino: Bijzonder dat je ook in kamer 15 lag! Gaat het goed met jouw kleine? Inderdaad, de middagdip herken ik! Ik probeer dan niet te gaan slapen maar lekker bezig te zijn op de laptop of tv voor de afleiding. Gezellig dat je zo'n leuke tijd hebt gehad met je kamergenote! Dat scheelt echt he! Ik heb de eerste week ook heel goed contact gehad met mijn buurtje en we hebben nog contact op FB, erg leuk!
dinsdag 22 oktober 2013 om 22:39
Ik ben morgen 29 weken, dus moet nog 3 weken en dan ben ik de 32 weken voorbij.
Ik heb net veel meegekregen wat er precies met mijn bmm aan de hand is. Dit is namelijk nachts om 3 uur vertelt. Ik was voor de zekerheid een nachtje opgenomen ivm veel harde buiken en een verweekte bmm. 'S nachts bleek dat ik echt weeen had en dat als er niks gebeurde ik diezelfde dag zou bevallen.
Ik heb toen gelijk weeenremmers gehad dezelfde als jij en de eerst longrijping prik(inderdaad pijnlijk). Ik mocht vanaf dat moment alleen nog naar de wc. Ik mocht ook niet douchen. Heb toen ook tromboseprikken gehad, die trouwens ook niet erg prettig zijn. Gelukkig voor mij sloegen de weeenremmer gelijk aan en werd mijn buik gelijk rustiger. Daarnaast had ik mazzel dat deze nacht er niemand met mij op de kamer lag en dat mijn vriend toen ik hem om 3 uur belde ook gelijk mocht blijven.
Omdat na afbouw van de weeenremmer bleef alles rustig mocht ik naar huis, maar wel met de opdracht bedrust. Nu woon ik ook op 5 minuten van het zkh af mocht er iets zijn. Moet bij elke verandering dan ook gelijk bellen en langs komen. Daarnaast dus niet alleen thuis zijn ook liever niet.
Jij ook veel succes met het uitzitten of liggen want dat vind ik het nu echt.
Ik heb net veel meegekregen wat er precies met mijn bmm aan de hand is. Dit is namelijk nachts om 3 uur vertelt. Ik was voor de zekerheid een nachtje opgenomen ivm veel harde buiken en een verweekte bmm. 'S nachts bleek dat ik echt weeen had en dat als er niks gebeurde ik diezelfde dag zou bevallen.
Ik heb toen gelijk weeenremmers gehad dezelfde als jij en de eerst longrijping prik(inderdaad pijnlijk). Ik mocht vanaf dat moment alleen nog naar de wc. Ik mocht ook niet douchen. Heb toen ook tromboseprikken gehad, die trouwens ook niet erg prettig zijn. Gelukkig voor mij sloegen de weeenremmer gelijk aan en werd mijn buik gelijk rustiger. Daarnaast had ik mazzel dat deze nacht er niemand met mij op de kamer lag en dat mijn vriend toen ik hem om 3 uur belde ook gelijk mocht blijven.
Omdat na afbouw van de weeenremmer bleef alles rustig mocht ik naar huis, maar wel met de opdracht bedrust. Nu woon ik ook op 5 minuten van het zkh af mocht er iets zijn. Moet bij elke verandering dan ook gelijk bellen en langs komen. Daarnaast dus niet alleen thuis zijn ook liever niet.
Jij ook veel succes met het uitzitten of liggen want dat vind ik het nu echt.
dinsdag 22 oktober 2013 om 22:42
Fruitfly, wat verdrietig dat je je kindje hebt moeten laten gaan tijdens je eerste zwangerschap! Wat een onmacht zal je gevoeld moeten hebben! ik was daar ook zo bang voor, je bent dan ineens zo klein en kwetsbaar.
Wat knap dat je een tweede zwangerschap durfde aan te gaan en dat deze is beloond met een mooie baby :)Knap ook dat je 20 weken langs rust heb kunnen houden! Inderdaad regelmaat is fijn hé? Ik houd me ook vast aan het ritme hier en dat helpt inderdaad gelukkig goed!
ik zal eens kijken op het forum dat je bedoeld! Liefs!
Wat knap dat je een tweede zwangerschap durfde aan te gaan en dat deze is beloond met een mooie baby :)Knap ook dat je 20 weken langs rust heb kunnen houden! Inderdaad regelmaat is fijn hé? Ik houd me ook vast aan het ritme hier en dat helpt inderdaad gelukkig goed!
ik zal eens kijken op het forum dat je bedoeld! Liefs!
woensdag 23 oktober 2013 om 02:01
Hallo roseberry,
Ik reageer morgen wat uitgebreider, nu in bed met mobiel en moet echt gaan slapen..
Maar ik wilde even zeggen dat ik 8 weken in kamer 14 heb gelegen op jouw afdeling. Ben nu 12 weken thuis alweer, gelukkig met gezonde baby. Ze hadden nooit verwacht dat hij zou blijven zitten tot de 37 wk maar dat is toch gebeurd! Dat wens ik jou ook toe. En het is zeker een hele fijne afdeling met een super team, veel steun aan gehad! Het rare was dat ik ze zelfs een beetje miste toen ik weer thuis was .
Doe ze maar eens de groeten van Mw. F die met een placenta preavia op kamer 14 lag, wie weet gaat er nog een belletje rinkelen!
Tot morgen, ik ga slapen!
Ik reageer morgen wat uitgebreider, nu in bed met mobiel en moet echt gaan slapen..
Maar ik wilde even zeggen dat ik 8 weken in kamer 14 heb gelegen op jouw afdeling. Ben nu 12 weken thuis alweer, gelukkig met gezonde baby. Ze hadden nooit verwacht dat hij zou blijven zitten tot de 37 wk maar dat is toch gebeurd! Dat wens ik jou ook toe. En het is zeker een hele fijne afdeling met een super team, veel steun aan gehad! Het rare was dat ik ze zelfs een beetje miste toen ik weer thuis was .
Doe ze maar eens de groeten van Mw. F die met een placenta preavia op kamer 14 lag, wie weet gaat er nog een belletje rinkelen!
Tot morgen, ik ga slapen!
woensdag 23 oktober 2013 om 11:41
woensdag 23 oktober 2013 om 11:57
Goedemorgen roseberry
Waarom alles zo is gelopen? Met de 20 weken echo zagen ze dat ze veel te klein was, na van alles (infectie, trisomie etc) uitgesloten te hebben was de conclusie dat de placenta te weinig voeding bevatte. Ik ben met 20+3 heel ziek geworden (nierinfectie en zwangerschapsvergiftiging) en zodoende opgenomen geraakt in het Wkz. Met 26 weken gingen wij de 500 gram grens over en was er een kleine kans dat ze het zou redden en gingen ze over op actief beleid. Met 28 weken ging het slechter en was ze beter af buiten m'n buik. Ja een doorzetter en vechter is het hoor!!!!
Waarom alles zo is gelopen? Met de 20 weken echo zagen ze dat ze veel te klein was, na van alles (infectie, trisomie etc) uitgesloten te hebben was de conclusie dat de placenta te weinig voeding bevatte. Ik ben met 20+3 heel ziek geworden (nierinfectie en zwangerschapsvergiftiging) en zodoende opgenomen geraakt in het Wkz. Met 26 weken gingen wij de 500 gram grens over en was er een kleine kans dat ze het zou redden en gingen ze over op actief beleid. Met 28 weken ging het slechter en was ze beter af buiten m'n buik. Ja een doorzetter en vechter is het hoor!!!!
woensdag 23 oktober 2013 om 12:00
Ben je de nacht goed doorgekomen Roseberry? En ben je alweer van het CTG verlost? Heb er een ochtend 2 uur aan gezeten, toen was ik er helemaal klaar mee! De regelmaat vond ik ook wel prettig, weet nog precies hoe de dag er daar uit ziet! Over een half uur lunch,haha!
Ik vond de ochtenden het moeilijkst, dat ik weer in het ziekenhuis wakker werd in plaats van thuis in mijn eigen bedje, samen met met mijn andere twee kinderen.
Je klinkt heel positief, knap hoor. Ik kon echt ontzettende baaldagen hebben daar (lees: de hele dag huilen), maar gelukkig ging het steeds beter. Achteraf gezien was het met name de eerste week en de dag dat mijn dochtertje 3 jaar werd en ik er dus niet was.
Ik had met 20 wken de eerste lichte bloeding, toen nog geen reden voor paniek. Met 24 weken wel en toen werd ik voor de eerste keer opgenomen voor 4 dagen (kamer 7). We kregen toen te horen dat de baby niet gered zou worden als ik die nacht flink zou gaan bloeden, en hij gehaald zou moeten worden. Dat was een vreselijke week. Toen 4 weken thuis geweest, waarna ik weer 4 dagen werd opgenomen met een bloeding en toen ook harde buiken had. Die keer lag ik ook op kamer 15! en kreeg ik weeenremmers en longrijpingsprikken (au inderdaad). Toen ben ik bijna een week thuisgeweest voor de volgende bloeding (kamer 9, heb ze bijna allemaal gehad!). Tijdens die opname werd me verteld dat het misschien beter was om te blijven tot de geboorte van baby, maar dat wilde ik absoluut niet, want ik miste mijn andere 2 kinderen vreselijk!
Toen heb ik met de arts afgesproken dat ik nog 1 keer naar huis zou gaan, en dat ik bij de volgende bloeding zou blijven tot de bevalling (ik woon op 10 min van het Radboud). Helaas kwam die bloeding op dezelfde dag al, toen ik net 3 uur thuis was. Toen dus op kamer 14 gelegen, 7 weken lang.
De laatste week ben ik naar kamer 13 gegaan, die heeft een balkon! Helaas was het toen zo heet buiten dat het balkon op gaan echt geen optie was.
En baby is dus toch tot de 37 weken blijven zitten, ondanks dat niemand dat had verwacht!
Ik heb 14 verschillende buurvrouwen gehad, met sommigen heb ik nog contact. Kan echt uitmaken wie er naast je ligt (zaten ook hele vervelende tussen, maar die gingen gelukkig snel weer weg).
Omdat ik in de buurt woonde kreeg ik elke dag bezoek en konden man en kinderen ook vaak langskomen (niet elke dag, dat was teveel gedoe voor die kleintjes). Ik mocht onder begeleiding van mijn bezoek met een rolstoel de afdeling af, en kon daardoor regelmatig even naar buiten gereden worden of naar de hoofdingang voor een ijsje of een lekker broodje. Is dat een optie voor jou?
Nog een paar tips:
-Vraag of je naar kamer 13 mag als daar plek komt. Zeker als je niet naar buiten kunt, is het heerlijk als je even op je balkon een frisse neus kunt halen.
-Als "langligger" heb je privileges: ik kreeg een speciaal luchtbed (ik kon echt niet slapen vanwege pijn in rug en bekken), waardoor ik daarna iets beter sliep.
-Vrouwen die er langer liggen mogen eens in de week iets "speciaals" bij de lunch (denk aan poffertjes, pizza of hamburgertje). Vraag maar eens aan de lieve voedingsassistentes, is wel eens een fijne afwisseling.
-Als je het lekker zou vinden om eens een frietje te eten, laat het in je dossier zetten. De verpleegsters bestellen op een rustige avond wel eens friet, en dan laten ze voor jou ook wat meebrengen (vond ik wel fijn, had alle opties in het menu op een gegeven moment wel gehad en echt lekker was het vaak niet)
-Ik sliep slecht en kon er soms onwijs van balen dat je steeds zo vroeg wordt wakker gemaakt voor medicatie/CTG. Af en toe lieten ze me dan uitslapen tot 9 of 10 uur en werd ik als laatste aan de CTG gelegd.
Misschien heb je er wat aan!
Zet hem op, je moet hopelijk nog lang liggen!!
Ik vond de ochtenden het moeilijkst, dat ik weer in het ziekenhuis wakker werd in plaats van thuis in mijn eigen bedje, samen met met mijn andere twee kinderen.
Je klinkt heel positief, knap hoor. Ik kon echt ontzettende baaldagen hebben daar (lees: de hele dag huilen), maar gelukkig ging het steeds beter. Achteraf gezien was het met name de eerste week en de dag dat mijn dochtertje 3 jaar werd en ik er dus niet was.
Ik had met 20 wken de eerste lichte bloeding, toen nog geen reden voor paniek. Met 24 weken wel en toen werd ik voor de eerste keer opgenomen voor 4 dagen (kamer 7). We kregen toen te horen dat de baby niet gered zou worden als ik die nacht flink zou gaan bloeden, en hij gehaald zou moeten worden. Dat was een vreselijke week. Toen 4 weken thuis geweest, waarna ik weer 4 dagen werd opgenomen met een bloeding en toen ook harde buiken had. Die keer lag ik ook op kamer 15! en kreeg ik weeenremmers en longrijpingsprikken (au inderdaad). Toen ben ik bijna een week thuisgeweest voor de volgende bloeding (kamer 9, heb ze bijna allemaal gehad!). Tijdens die opname werd me verteld dat het misschien beter was om te blijven tot de geboorte van baby, maar dat wilde ik absoluut niet, want ik miste mijn andere 2 kinderen vreselijk!
Toen heb ik met de arts afgesproken dat ik nog 1 keer naar huis zou gaan, en dat ik bij de volgende bloeding zou blijven tot de bevalling (ik woon op 10 min van het Radboud). Helaas kwam die bloeding op dezelfde dag al, toen ik net 3 uur thuis was. Toen dus op kamer 14 gelegen, 7 weken lang.
De laatste week ben ik naar kamer 13 gegaan, die heeft een balkon! Helaas was het toen zo heet buiten dat het balkon op gaan echt geen optie was.
En baby is dus toch tot de 37 weken blijven zitten, ondanks dat niemand dat had verwacht!
Ik heb 14 verschillende buurvrouwen gehad, met sommigen heb ik nog contact. Kan echt uitmaken wie er naast je ligt (zaten ook hele vervelende tussen, maar die gingen gelukkig snel weer weg).
Omdat ik in de buurt woonde kreeg ik elke dag bezoek en konden man en kinderen ook vaak langskomen (niet elke dag, dat was teveel gedoe voor die kleintjes). Ik mocht onder begeleiding van mijn bezoek met een rolstoel de afdeling af, en kon daardoor regelmatig even naar buiten gereden worden of naar de hoofdingang voor een ijsje of een lekker broodje. Is dat een optie voor jou?
Nog een paar tips:
-Vraag of je naar kamer 13 mag als daar plek komt. Zeker als je niet naar buiten kunt, is het heerlijk als je even op je balkon een frisse neus kunt halen.
-Als "langligger" heb je privileges: ik kreeg een speciaal luchtbed (ik kon echt niet slapen vanwege pijn in rug en bekken), waardoor ik daarna iets beter sliep.
-Vrouwen die er langer liggen mogen eens in de week iets "speciaals" bij de lunch (denk aan poffertjes, pizza of hamburgertje). Vraag maar eens aan de lieve voedingsassistentes, is wel eens een fijne afwisseling.
-Als je het lekker zou vinden om eens een frietje te eten, laat het in je dossier zetten. De verpleegsters bestellen op een rustige avond wel eens friet, en dan laten ze voor jou ook wat meebrengen (vond ik wel fijn, had alle opties in het menu op een gegeven moment wel gehad en echt lekker was het vaak niet)
-Ik sliep slecht en kon er soms onwijs van balen dat je steeds zo vroeg wordt wakker gemaakt voor medicatie/CTG. Af en toe lieten ze me dan uitslapen tot 9 of 10 uur en werd ik als laatste aan de CTG gelegd.
Misschien heb je er wat aan!
Zet hem op, je moet hopelijk nog lang liggen!!
woensdag 23 oktober 2013 om 18:03
Hoi dames!
Bedankt voor jullie (persoonlijke) berichtjes! Hierbij weer een update! Ik had problemen met mijn laptop en heb deze - heeel trots- zelf weten op te lossen en kan inmiddels weer online!
Gistermiddag heb ik wat bloed verloren. Dat was erg schrikken en we waren bang dat de cerclage een beetje aan het doorscheuren was. Gelijk onderzoekjes gehad (inwendig en uitwendig) en alles was gelukkig goed! Waarschijnlijk was het de baarmoedermond die gevoelig is en soms wat kan bloeden door hormonen/gevoeligheid. De ergste zaken zijn gelukkig uitgesloten en de cerclage zat nog erg mooi! Maar ik was ontzettend moe na deze spannende middag, ik dacht echt even dat het foute boel was (ik ben daar in mijn lijf en hoofd nog helemaal niet klaar voor!) (en geen bloedingen meer gehad trouwens!)
Vanochtend is manlief al vroeg langsgekomen (08.15 uur) dat was erg gezellig (we wonen namelijk niet in de buurt)! Hij heeft de CTG kunnen zien van onze stoere bink, ontbijtje gegeten en natuurlijk fijn geknuffeld samen! Vanavond krijg ik ook bezoek en al met al is mijn dagje nog vlot gegaan.
Franses: ik herken je gevoel inderdaad wat betreft het wakker worden in het ziekenhuis ipv je eigen bed. Dat mis ik ook ontzettend, lekker wakker worden naast manlief waar ik gewoon heerlijk tot rust kom. Voorlopig zit dat er niet in, waarschijnlijk gewoon tot na de bevalling. Ik ben hier inmiddels 3 weken en het gaat wennen hoe jammer ik het ook vind. Straks gewoon driedubbel genieten met de kleine tussen ons in Mooi om aan te denken!
bedankt voor de tips voor privileges die ga ik zeker eens aankaarten haha! Ik mis inderdaad ook gewoon ander eten, er zit te weinig variatie in. Ik mis echt wat sla/salade (hadden ze in het ziekenhuis van Ede wel) en andere groenten en natuurlijk af en toe een patatje! Ik zal het even doorgeven aan de verpleegsters
Echt heel fijn te lezen dat je het hebt gehaald tot 37 weken! Knap hoor! Mijn knulletje en ik hebben samen een afspraakje gemaakt dat wij ook iedereen eens laten verbazen hoe lang we het samen gaan volhouden!
Bedankt voor jullie (persoonlijke) berichtjes! Hierbij weer een update! Ik had problemen met mijn laptop en heb deze - heeel trots- zelf weten op te lossen en kan inmiddels weer online!
Gistermiddag heb ik wat bloed verloren. Dat was erg schrikken en we waren bang dat de cerclage een beetje aan het doorscheuren was. Gelijk onderzoekjes gehad (inwendig en uitwendig) en alles was gelukkig goed! Waarschijnlijk was het de baarmoedermond die gevoelig is en soms wat kan bloeden door hormonen/gevoeligheid. De ergste zaken zijn gelukkig uitgesloten en de cerclage zat nog erg mooi! Maar ik was ontzettend moe na deze spannende middag, ik dacht echt even dat het foute boel was (ik ben daar in mijn lijf en hoofd nog helemaal niet klaar voor!) (en geen bloedingen meer gehad trouwens!)
Vanochtend is manlief al vroeg langsgekomen (08.15 uur) dat was erg gezellig (we wonen namelijk niet in de buurt)! Hij heeft de CTG kunnen zien van onze stoere bink, ontbijtje gegeten en natuurlijk fijn geknuffeld samen! Vanavond krijg ik ook bezoek en al met al is mijn dagje nog vlot gegaan.
Franses: ik herken je gevoel inderdaad wat betreft het wakker worden in het ziekenhuis ipv je eigen bed. Dat mis ik ook ontzettend, lekker wakker worden naast manlief waar ik gewoon heerlijk tot rust kom. Voorlopig zit dat er niet in, waarschijnlijk gewoon tot na de bevalling. Ik ben hier inmiddels 3 weken en het gaat wennen hoe jammer ik het ook vind. Straks gewoon driedubbel genieten met de kleine tussen ons in Mooi om aan te denken!
bedankt voor de tips voor privileges die ga ik zeker eens aankaarten haha! Ik mis inderdaad ook gewoon ander eten, er zit te weinig variatie in. Ik mis echt wat sla/salade (hadden ze in het ziekenhuis van Ede wel) en andere groenten en natuurlijk af en toe een patatje! Ik zal het even doorgeven aan de verpleegsters
Echt heel fijn te lezen dat je het hebt gehaald tot 37 weken! Knap hoor! Mijn knulletje en ik hebben samen een afspraakje gemaakt dat wij ook iedereen eens laten verbazen hoe lang we het samen gaan volhouden!
woensdag 23 oktober 2013 om 18:54
Hey roseberry,
Even een hart onder de riem van zwangere (22 weken) stille meelezer!
Petje af voor jou! Ik wil je heeeel veel sterkte, privileges en voedselvariatie wensen (kan visite misschien een maaltijdsalade meenemen?)
Hopelijk lig je nog wel even, maar dan wel zo prettig mogelijk. Hou je taai!
Liefs,
Druppel
Even een hart onder de riem van zwangere (22 weken) stille meelezer!
Petje af voor jou! Ik wil je heeeel veel sterkte, privileges en voedselvariatie wensen (kan visite misschien een maaltijdsalade meenemen?)
Hopelijk lig je nog wel even, maar dan wel zo prettig mogelijk. Hou je taai!
Liefs,
Druppel
donderdag 24 oktober 2013 om 10:08
