Zwanger
alle pijlers
Er weer voor gaan na een miskraam
maandag 11 juni 2012 om 12:52
Ik zou graag mijn ervaringen delen met meiden die pas geleden een miskraam hebben gehad van hun eerste kindje.
Ik merk dat deze ervaringen de beleving van het eventueel weer zwanger worden beinvloeden.
Het krijgen van een kindje blijft nog steeds een wens,
Maar ik merk dat ik er heel anders tegen aan kijk als de eerste keer en zie dit ook terug in het forum.
Ik zou dus graag in dit topic despannend momenten willen delen met lotgenoten. Vooral omdat het allemaal nog zo pril is.
Groetjes Coentje
Ik merk dat deze ervaringen de beleving van het eventueel weer zwanger worden beinvloeden.
Het krijgen van een kindje blijft nog steeds een wens,
Maar ik merk dat ik er heel anders tegen aan kijk als de eerste keer en zie dit ook terug in het forum.
Ik zou dus graag in dit topic despannend momenten willen delen met lotgenoten. Vooral omdat het allemaal nog zo pril is.
Groetjes Coentje
donderdag 10 januari 2013 om 17:58
@carmen, wat fijn proficiat. Ga op je gevoel af!
Anders is het toch wel.
Ik kan pas echt geniet sinds de twintig weken echo. Met 13 weken wel gerustgesteld dat alles goed was, maar daarna erg ziek. Nu beginnen de typische kwaaltjes te komen die je echt anrs niet hebt. We zijn aan het plannen inrichten en kopen, dat maakt het zo echt. Ons kleine meisje is zo Welkom!
@de meiden die er nu midden inzitten neem detijd voor de verwerking, gun jezelf dit, voor je het weet sta je in mijn schoenen. Dan start er weer een ander moeilijke onzekere tijd.
De ervaring is verschrikkelijk maar zoals velen van jullie zullen of hebben ervaren, maat het de band met je partner en daarna met je kindje wel extra bijzonder en kun je het verdriet loslaten.
Liefs Coentje
Anders is het toch wel.
Ik kan pas echt geniet sinds de twintig weken echo. Met 13 weken wel gerustgesteld dat alles goed was, maar daarna erg ziek. Nu beginnen de typische kwaaltjes te komen die je echt anrs niet hebt. We zijn aan het plannen inrichten en kopen, dat maakt het zo echt. Ons kleine meisje is zo Welkom!
@de meiden die er nu midden inzitten neem detijd voor de verwerking, gun jezelf dit, voor je het weet sta je in mijn schoenen. Dan start er weer een ander moeilijke onzekere tijd.
De ervaring is verschrikkelijk maar zoals velen van jullie zullen of hebben ervaren, maat het de band met je partner en daarna met je kindje wel extra bijzonder en kun je het verdriet loslaten.
Liefs Coentje
donderdag 10 januari 2013 om 19:22
Hier ff een update : vandaag de bevestigingsecho en wat we al verwachtten kregen we te zien, geen intacte zwangerschap meer..... 
Het wonder mocht helaas niet bestaan, in ieder geval niet bij ons. De VK kon er niet veel meer van maken dan 'stukje weefsel in een vruchtzak'.
Ben meteen broodje filet americain gaan eten
Voel me er verder prima bij, t scheelt gewoon heel erg dat we er 2 wkn 'naartoe geleefd' hebben, eigenlijk is de teleurstelling al verwerkt en is t nu alleen nog t praktische: hoe komen we er zsm van af! Klinkt misschien cru maar zo voelt t nu...
Waarschijnlijk krijg ik nog n terugval, maar dat zien we dan wel.
Vanmiddag meteen bij gyn op ziekenhuis geweest voor bevestiging en vervolgstappen, wederom werd misoprostol/cytotec aangeraden, maar ivm slechte ervaring vorige keer wilde ik dat echt niet (en na beetje overtuiging was de gyn akkoord). Vorige keer ben ik 2x flauwgevallen en moest ik uiteindelijk nog gecurreteerd worden. Nu wachten op planning van de ok voor curretage. Lijkt alleen niet op heel korte termijn te kunnen.
Ook is naar m'n cyste gekeken, die ziet er helaas niet helemaal onschuldig uit, dus daar krijg ik ook nader onderzoek naar (Pff eindelijk....), hoop dat ze dan ook meteen ff naar m'n cyclus willen kijken en evt wat eenvoudig vruchtbaarheidsonderzoek willen doen. Na 2 jaar heb ik nog wel wat vertrouwen maar gewoon ff een controle zou wel fijn zijn, m'n nachtmerrie is dat we er pas over jaar mee mogen beginnen en dan pas ontdekken dat er toch iets niet (optimaal) werkt.
Vind t wel echt fijn om de positieve verhalen te horen, dat geeft toch moed!
ik weet dat t kan, maar ik voel me nog wel zwanger : gespannen borsten, cup E ipv C/D, wat obstipatie, zure oprispingen en moe.....Dat mag nu ook wel stoppen! Meer mensen last van?
Het wonder mocht helaas niet bestaan, in ieder geval niet bij ons. De VK kon er niet veel meer van maken dan 'stukje weefsel in een vruchtzak'.
Ben meteen broodje filet americain gaan eten
Voel me er verder prima bij, t scheelt gewoon heel erg dat we er 2 wkn 'naartoe geleefd' hebben, eigenlijk is de teleurstelling al verwerkt en is t nu alleen nog t praktische: hoe komen we er zsm van af! Klinkt misschien cru maar zo voelt t nu...
Waarschijnlijk krijg ik nog n terugval, maar dat zien we dan wel.
Vanmiddag meteen bij gyn op ziekenhuis geweest voor bevestiging en vervolgstappen, wederom werd misoprostol/cytotec aangeraden, maar ivm slechte ervaring vorige keer wilde ik dat echt niet (en na beetje overtuiging was de gyn akkoord). Vorige keer ben ik 2x flauwgevallen en moest ik uiteindelijk nog gecurreteerd worden. Nu wachten op planning van de ok voor curretage. Lijkt alleen niet op heel korte termijn te kunnen.
Ook is naar m'n cyste gekeken, die ziet er helaas niet helemaal onschuldig uit, dus daar krijg ik ook nader onderzoek naar (Pff eindelijk....), hoop dat ze dan ook meteen ff naar m'n cyclus willen kijken en evt wat eenvoudig vruchtbaarheidsonderzoek willen doen. Na 2 jaar heb ik nog wel wat vertrouwen maar gewoon ff een controle zou wel fijn zijn, m'n nachtmerrie is dat we er pas over jaar mee mogen beginnen en dan pas ontdekken dat er toch iets niet (optimaal) werkt.
Vind t wel echt fijn om de positieve verhalen te horen, dat geeft toch moed!
ik weet dat t kan, maar ik voel me nog wel zwanger : gespannen borsten, cup E ipv C/D, wat obstipatie, zure oprispingen en moe.....Dat mag nu ook wel stoppen! Meer mensen last van?
donderdag 10 januari 2013 om 20:07
@kissyfur. Ik heb het eigenlijk andersom, alsof ik nooit zwanger ben geweest maar gewoon ongesteld ben (en alle tampons op de hele wereld waren uitverkocht daarom moet ik maandverband ), en mijn vriend is harder geraakt dan ik.
Ik heb alleen nog maar even een traantje gelaten omdat ik het zo sneu voor mijn vriend vond. We hebben net een hele tijd geknuffeld en gekletst, gezoend en weer gelachen. Hij baalt er ook nog wel van, maar is minder down dan waar ik bang voor was. We vinden het allebei wel natuurlijk dat de natuur iets wat niet goed aangelegd is afstoot. Jammer, maar zo gaan die dingen.
't Is jammer, september was een mooie maand geweest, maar:
- Ik kan in ieder geval zwanger worden, en dat is een opluchting
- Ik voel me weer helemaal mezelf, niet emo, niet verantwoordelijk voor iemand anders, helemaal mezelf. Fijn.
- Ik ben meer gemotiveerd voor een volgende zwangerschap dan deze eerste
- Het is uit zichzelf zo gelopen, in plaats van dat ik er met 10 week bij de echo was achtergekomen en gecuretteerd moest worden etc
- Volgende ronde weer een kans!
- Toen ik vorige ronde ongesteld werd voelde ik me een stuk ellendiger eigenlijk.
Kortom: misschien komt de echte malaise nog, maar vooralsnog gaat het eigenlijk wel prima.
Sterkte iedereen
Ik heb alleen nog maar even een traantje gelaten omdat ik het zo sneu voor mijn vriend vond. We hebben net een hele tijd geknuffeld en gekletst, gezoend en weer gelachen. Hij baalt er ook nog wel van, maar is minder down dan waar ik bang voor was. We vinden het allebei wel natuurlijk dat de natuur iets wat niet goed aangelegd is afstoot. Jammer, maar zo gaan die dingen.
't Is jammer, september was een mooie maand geweest, maar:
- Ik kan in ieder geval zwanger worden, en dat is een opluchting
- Ik voel me weer helemaal mezelf, niet emo, niet verantwoordelijk voor iemand anders, helemaal mezelf. Fijn.
- Ik ben meer gemotiveerd voor een volgende zwangerschap dan deze eerste
- Het is uit zichzelf zo gelopen, in plaats van dat ik er met 10 week bij de echo was achtergekomen en gecuretteerd moest worden etc
- Volgende ronde weer een kans!
- Toen ik vorige ronde ongesteld werd voelde ik me een stuk ellendiger eigenlijk.
Kortom: misschien komt de echte malaise nog, maar vooralsnog gaat het eigenlijk wel prima.
Sterkte iedereen
vrijdag 11 januari 2013 om 12:09
Nieuwe meiden: welkom hier!
@jamaz: ik had nog wel een dikke week last van zwangerschapskwalen, al waren mijn borsten gelijk minder gespannen toen het bloeden eenmaal was begonnen. Dat was voor mij al een duidelijk teken dat er een miskraam aan te komen zat. Ik vond het erg irritant, die kwalen. Als de zwangerschap weg is, heb je die kwalen echt voor niks, dus weg ermee! Het gaat alleen bij de een wel wat sneller dan bij de ander.
@elein: mijn vriend vond het ook behoorlijk erg, al liet hij dat in eerste instantie niet merken omdat hij mij niet wilde belasten met zijn verdriet (zei hij later)..
Wel heb ik het lastiger met het feit dat ik al bijna 35 ben en ik nu dus nog later moeder word. Dat speelt voor hem niet, hij kan in principe zijn hele leven nog kinderen verwekken en hij is ook nog wat jonger dan ik.
@mayo: wat een goed nieuws meid, geweldig!!
@hier: we zijn weer in de klustijd aanbeland, het leukste deel van deze achtbaan Nou ja, op een positieve test en goede afloop na, haha.
@jamaz: ik had nog wel een dikke week last van zwangerschapskwalen, al waren mijn borsten gelijk minder gespannen toen het bloeden eenmaal was begonnen. Dat was voor mij al een duidelijk teken dat er een miskraam aan te komen zat. Ik vond het erg irritant, die kwalen. Als de zwangerschap weg is, heb je die kwalen echt voor niks, dus weg ermee! Het gaat alleen bij de een wel wat sneller dan bij de ander.
@elein: mijn vriend vond het ook behoorlijk erg, al liet hij dat in eerste instantie niet merken omdat hij mij niet wilde belasten met zijn verdriet (zei hij later)..
Wel heb ik het lastiger met het feit dat ik al bijna 35 ben en ik nu dus nog later moeder word. Dat speelt voor hem niet, hij kan in principe zijn hele leven nog kinderen verwekken en hij is ook nog wat jonger dan ik.
@mayo: wat een goed nieuws meid, geweldig!!
@hier: we zijn weer in de klustijd aanbeland, het leukste deel van deze achtbaan Nou ja, op een positieve test en goede afloop na, haha.
vrijdag 11 januari 2013 om 14:47
@elein: kwam je eerder al tegen op het 'uitgerekend september' forum en nu weer hier...jammer genoeg welkom. Ik zou nog wel een echo vragen ter bevestiging van complete miskraam (bij zoontje heb ik hele hevige bloeding gehad bij 7 wk, echt het stroomde eruit, incl stolsels en krampen...maar zoontje bleef gewoon zitten), just to be sure.
Mijn man vond het allemaal stukken minder emotioneel dan ik, hij was gewoon van mening dat het n foutje vd natuur was dat nu weggepoetst werd, en hij had veel meer vertrouwen dan ik in dat het een derde keer ook wel gewoon snel en goed zou lukken...(en natuurlijk had hij gelijk
)
@jamaz: ik heb vrij lang na de mk nog last gehad van nadezwangerschapkwaaltjes: mijn cyclus kwam heel moeilijk op gang en ik had flink haaruitval...
@chicka: thanks voor de felicitaties! Vind het oerspannend natuurlijk...vertrouwen moet nog heel erg groeien..
Mijn man vond het allemaal stukken minder emotioneel dan ik, hij was gewoon van mening dat het n foutje vd natuur was dat nu weggepoetst werd, en hij had veel meer vertrouwen dan ik in dat het een derde keer ook wel gewoon snel en goed zou lukken...(en natuurlijk had hij gelijk
)@jamaz: ik heb vrij lang na de mk nog last gehad van nadezwangerschapkwaaltjes: mijn cyclus kwam heel moeilijk op gang en ik had flink haaruitval...
@chicka: thanks voor de felicitaties! Vind het oerspannend natuurlijk...vertrouwen moet nog heel erg groeien..
zaterdag 12 januari 2013 om 11:40
Hi dames,
Al de tijd toch af en toe mee gelezen.. Voor iedereen een dikke knuffel...
Hier is het allemaal een beetje verwarrend.. Laatst waarschijnlijk een 2e miskraam gehad... Had getest die was positief en 2 dagen later vloeide ik weer leeg...
Nu ben ik al ruim een week over tijd.. Last van me hormonen en enorm jeukende borsten maar durf niet te testen..
Hoe hebben jullie dat gedaan en hoe lang hebben jullie gewacht?
Nogmaals dikke kus en knuffel voor alle sterke dames hier!!!
Al de tijd toch af en toe mee gelezen.. Voor iedereen een dikke knuffel...
Hier is het allemaal een beetje verwarrend.. Laatst waarschijnlijk een 2e miskraam gehad... Had getest die was positief en 2 dagen later vloeide ik weer leeg...
Nu ben ik al ruim een week over tijd.. Last van me hormonen en enorm jeukende borsten maar durf niet te testen..
Hoe hebben jullie dat gedaan en hoe lang hebben jullie gewacht?
Nogmaals dikke kus en knuffel voor alle sterke dames hier!!!
zaterdag 12 januari 2013 om 19:57
@Kissfur02 Wel vervelend dat je net een miskraam achter de rug hebt, maar fijn dat je gelijk door mocht aar de gynaecoloog. Dit is meestal zo als je cyclus onregelmatig is. Dat is een relatief 'duidelijk' en ' makkelijk' probleem. Wat niet wil zeggen dat het een gemakkelijk traject is, maar je kansen zijn goed!
Zelf heb ik een super regelmatige cyclus (exact 28 dagen). Mijn eisprong heb ik altijd op dag 16 (dus wat laat), temperatuurcurves zijn duidelijk en we hebben er nog plezier in om rond de eisprong de frequentie wat op te voeren.
We leven heel gezond, zijn zeer matig met alcohol (ik drink 1 wijntje per maand) en zitten gewoon lekker in ons vel.
Tja, en dan denk je dat je alles wel mee zal hebben...
En daar denkt moeder natuur duidelijk anders over.
Zelf heb ik een super regelmatige cyclus (exact 28 dagen). Mijn eisprong heb ik altijd op dag 16 (dus wat laat), temperatuurcurves zijn duidelijk en we hebben er nog plezier in om rond de eisprong de frequentie wat op te voeren.
We leven heel gezond, zijn zeer matig met alcohol (ik drink 1 wijntje per maand) en zitten gewoon lekker in ons vel.
Tja, en dan denk je dat je alles wel mee zal hebben...
En daar denkt moeder natuur duidelijk anders over.
zaterdag 12 januari 2013 om 20:52
Spannend lauwske, ik ben nog niet overtijd geweest sinds de miskraam, maar ik denk dat ik anders na een paar dagen wel zou testen (als ik dat al af zou kunnen wachten). Ik denk dat ik na een week dus gewoon zou testen, maar ik kan me goed voorstellen dat je bang bent dan daarna weer teleurgesteld te worden en dat het dan weer alsnog mis gaat, maar of je nou test of niet als het goed zit zit het goed. Ik duim voor een positieve test voor je en dat deze blijft plakken. Wel heftig npg een miskraam erachteraan, maar drie keer is scheepsrecht hoop ik.
zaterdag 12 januari 2013 om 21:56
@carmen & mayo: fijn dat jullie weer zwanger zijn, gefeliciteerd, dat geeft idd moed en hoop!
@elein: heb meegelezen op je andere topic en vond je 'twijfel over beginnen' verhaal heel herkennend en grappig, ik had beetje zelfde instelling toen ik begon maar ben nu helaas al 2 jaar en 2 miskramen verder, dus dan begint t wat anders te voelen. Ben heel blij met je relativerende rijtje "voordelen" (nou ja voordelen...), t helpt me het geheel positief in te zien!
En ja, ook ik ben wel blij met 'mezelf' terug en voel me vaker ellendiger in t zwanger-word-proces dan bij de miskramen
Mijn vriend vind t ook lastig, maar is vooral ook bezorgd over mij, dat is wel lief.
@chicka, ik kan me je leeftijd gevoel helemaal voorstellen! Ik was net zo blij dat ik toch nog voor m'n 34e moeder zou worden, nu kan dt niet meer. Ik weet dat ik nog tijd heb, maar t begint wel te knagen. Net vroeg nog iemand tijdens vrijgezellendag: wil je kinderen? Ik: eh, ja wel ooit... Zij: tja, je bent 33 nu, dan moet je echt niet te lang meer wachten... Hmmm, wel weer ff confronterend!
Ik heb vrijdag nog contact met VK en ziekenhuis gehad, maandag anesthesie check en ga ik ook ff bellen met planning, curretage zou nu op 22-1 staan, maar dat is tijdens mijn skivakantie en hoop dat ik komende week al "mag". De verpleger die ik sprak en mijn situatie aanhoorde zei heel 'melevend': Tsja, ik snap dat je tijdens t skiën niet graag n bloedspoor achter je hebt.... Pffff, wat n uitspraak (nu pakte ik t nuchter en beetje lacherig op, maar dat zeg je toch niet!)
M'n moeheid neemt gelukkig af (vandaag zonder problemen hele dag in winterefeteling rondgesjokt) en kan weer naar de wc , borsten nog wel mega gevoelig, hond springt er wel ns tegen en is echt "Auw!".
@elein: heb meegelezen op je andere topic en vond je 'twijfel over beginnen' verhaal heel herkennend en grappig, ik had beetje zelfde instelling toen ik begon maar ben nu helaas al 2 jaar en 2 miskramen verder, dus dan begint t wat anders te voelen. Ben heel blij met je relativerende rijtje "voordelen" (nou ja voordelen...), t helpt me het geheel positief in te zien!
En ja, ook ik ben wel blij met 'mezelf' terug en voel me vaker ellendiger in t zwanger-word-proces dan bij de miskramen
Mijn vriend vind t ook lastig, maar is vooral ook bezorgd over mij, dat is wel lief.
@chicka, ik kan me je leeftijd gevoel helemaal voorstellen! Ik was net zo blij dat ik toch nog voor m'n 34e moeder zou worden, nu kan dt niet meer. Ik weet dat ik nog tijd heb, maar t begint wel te knagen. Net vroeg nog iemand tijdens vrijgezellendag: wil je kinderen? Ik: eh, ja wel ooit... Zij: tja, je bent 33 nu, dan moet je echt niet te lang meer wachten... Hmmm, wel weer ff confronterend!
Ik heb vrijdag nog contact met VK en ziekenhuis gehad, maandag anesthesie check en ga ik ook ff bellen met planning, curretage zou nu op 22-1 staan, maar dat is tijdens mijn skivakantie en hoop dat ik komende week al "mag". De verpleger die ik sprak en mijn situatie aanhoorde zei heel 'melevend': Tsja, ik snap dat je tijdens t skiën niet graag n bloedspoor achter je hebt.... Pffff, wat n uitspraak (nu pakte ik t nuchter en beetje lacherig op, maar dat zeg je toch niet!)
M'n moeheid neemt gelukkig af (vandaag zonder problemen hele dag in winterefeteling rondgesjokt) en kan weer naar de wc , borsten nog wel mega gevoelig, hond springt er wel ns tegen en is echt "Auw!".
dinsdag 15 januari 2013 om 19:14
@kissy ik zag op het oktoberforum dat je misschien och nog gecurreteerd moet worden, wat verschrikkelijk balen!
Ik zag dat je daar erg tegenop ziet.
Ik had dat ook voor mijn curretage (wil ik ook niet, maar had geen keuze).
Ik moest ook onder algehele narcose. Erop terugkijkend is me dit meegevallen. Je merkt echt niks van de narcose en na de tijd was ik binnen een paar dagen tot een week hersteld.
Ik hoop voor je dat het niet hoeft! Als je vragen hebt stel ze gerust, ik weet nog hoe onzeker ik was.
@hier weer op het wachtbankje..
Ik zag dat je daar erg tegenop ziet.
Ik had dat ook voor mijn curretage (wil ik ook niet, maar had geen keuze).
Ik moest ook onder algehele narcose. Erop terugkijkend is me dit meegevallen. Je merkt echt niks van de narcose en na de tijd was ik binnen een paar dagen tot een week hersteld.
Ik hoop voor je dat het niet hoeft! Als je vragen hebt stel ze gerust, ik weet nog hoe onzeker ik was.
@hier weer op het wachtbankje..
woensdag 16 januari 2013 om 09:16
woensdag 16 januari 2013 om 10:11
Inderdaad, wat een hork, die verpleger! Dat zeg je toch niet! Maar goed, een laag eq waarschijnlijk
En Lauwske, heb je al getest??
Ik ben bijna aan het einde van de klustijd. En dan breekt weer die vervelende periode aan van wachten en nog eens wachten en jezelf niet gek laten maken door alles wat je denkt te voelen in je lijf. Wat overigens niet lukt want ik denk elke keer vanalles te herkennen als zwangerschapssymptomen, wat het dus niet blijkt te zijn..
Andere meiden op het wachtbankje: veel succes !!!
En Lauwske, heb je al getest??
Ik ben bijna aan het einde van de klustijd. En dan breekt weer die vervelende periode aan van wachten en nog eens wachten en jezelf niet gek laten maken door alles wat je denkt te voelen in je lijf. Wat overigens niet lukt want ik denk elke keer vanalles te herkennen als zwangerschapssymptomen, wat het dus niet blijkt te zijn..
Andere meiden op het wachtbankje: veel succes !!!
woensdag 16 januari 2013 om 10:25
Jamaz, idd een enorme hork, dat zeg je toch niet. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik in het begin liever ook niet had dat mensen te lief waren. Dat kon ik pas later handelen, toen ik het ergste verdriet wat verwerkt had. Maar zo lomp is wel het andere uiterste.
Sproetje en Chicka, hier ook op het wachtbankje. Ik moet ergens tussen morgen en volgende week donderdag ongesteld worden. Heel fijn een onregelmatige cyclus. Heb ik fijn extra tijd om mezelf gek te maken.
Sproetje en Chicka, hier ook op het wachtbankje. Ik moet ergens tussen morgen en volgende week donderdag ongesteld worden. Heel fijn een onregelmatige cyclus. Heb ik fijn extra tijd om mezelf gek te maken.
woensdag 16 januari 2013 om 17:52
Heey dames,
sorry dat ik weer even niet gereageerd heb. Erg druk op werk en heb geprobeerd in het oktober topic wel af en toe te posten en deze is er toen even bij ingeschoten, sorry!
Sproetje inderdaad; misschien alsnog een curettage, bah! Ik hoop het echt niet. Gisteren was ik teruggegaan voor een echo (om te kijken of alles dus weg was) en dan zou ik een uur daarna een belafspraak hebben met de gyn om de uitslag te bespreken. De mevrouw die de echo maakte zei gelijk al, van hier zit volgens mij nog wat en dan moet je waarschijnlijk toch gecuretteerd worden. Ik zeg en wat houdt dat concreet in (natuurlijk heb ik er een idee van, maar toch), zegt ze ja, een dagopname, naar de OK en dan onder narcose. BAM! Het kwam in ieder geval best wel hard aan, want had het totaal niet verwacht. Omdat ik na mijn laatste bezoek aan de gyn vorige week juist helemaal geen pijn meer had gehad (wel bloedverlies nog een beetje). Uurtje later dus die belafspraak en de gyn zei toen dat ze twijfelde of het wel nodig was die curettage. Pfiew, toch wel weer een opluchting. Ze wilde me wel graag zelf even zien en nu moet ik volgende week bij haar zelf langskomen en wil ze zelf nog even een echo maken. Mogelijk dat het er dan ondertussen ook al uit is, aangezien ik nog steeds bloed.
@ South; balen zeg!! Ook al had je het een beetje gedacht, het is toch altijd weer een baalmoment (vind ik zelf). Hopelijk volgende maand beter!!
@ Jamaz; wat een stomme opmerking inderdaad! Zie je er erg tegen op of heb je zoiets van hoe sneller hoe beter dan ben ik er maar vanaf? Als ik het alsnog moet wil ik het het liefst zsm.
Succes aan alle anderen in fase 1, de klusfase en op het wachtbankje!
sorry dat ik weer even niet gereageerd heb. Erg druk op werk en heb geprobeerd in het oktober topic wel af en toe te posten en deze is er toen even bij ingeschoten, sorry!
Sproetje inderdaad; misschien alsnog een curettage, bah! Ik hoop het echt niet. Gisteren was ik teruggegaan voor een echo (om te kijken of alles dus weg was) en dan zou ik een uur daarna een belafspraak hebben met de gyn om de uitslag te bespreken. De mevrouw die de echo maakte zei gelijk al, van hier zit volgens mij nog wat en dan moet je waarschijnlijk toch gecuretteerd worden. Ik zeg en wat houdt dat concreet in (natuurlijk heb ik er een idee van, maar toch), zegt ze ja, een dagopname, naar de OK en dan onder narcose. BAM! Het kwam in ieder geval best wel hard aan, want had het totaal niet verwacht. Omdat ik na mijn laatste bezoek aan de gyn vorige week juist helemaal geen pijn meer had gehad (wel bloedverlies nog een beetje). Uurtje later dus die belafspraak en de gyn zei toen dat ze twijfelde of het wel nodig was die curettage. Pfiew, toch wel weer een opluchting. Ze wilde me wel graag zelf even zien en nu moet ik volgende week bij haar zelf langskomen en wil ze zelf nog even een echo maken. Mogelijk dat het er dan ondertussen ook al uit is, aangezien ik nog steeds bloed.
@ South; balen zeg!! Ook al had je het een beetje gedacht, het is toch altijd weer een baalmoment (vind ik zelf). Hopelijk volgende maand beter!!
@ Jamaz; wat een stomme opmerking inderdaad! Zie je er erg tegen op of heb je zoiets van hoe sneller hoe beter dan ben ik er maar vanaf? Als ik het alsnog moet wil ik het het liefst zsm.
Succes aan alle anderen in fase 1, de klusfase en op het wachtbankje!
woensdag 16 januari 2013 om 17:52
@south. Ik begrijp je helemaal. Balen!!
Ik ben ongesteld geworden. Bleh. De eerste keer na de miskraam. Bijna 11 weken geleden. Ben er wel een beetje uit mijn doen van.
Door de pcos is dit mijn eerste menstruatie sinds het stoppen met de pil, in juni.
Waarschijnlijk gaan we de volgende stap maken. Naar de gynacoloog. Ik zie daar best wel tegenop. Hebben jullie daar ervaring mee?
Ik ben ongesteld geworden. Bleh. De eerste keer na de miskraam. Bijna 11 weken geleden. Ben er wel een beetje uit mijn doen van.
Door de pcos is dit mijn eerste menstruatie sinds het stoppen met de pil, in juni.
Waarschijnlijk gaan we de volgende stap maken. Naar de gynacoloog. Ik zie daar best wel tegenop. Hebben jullie daar ervaring mee?
woensdag 16 januari 2013 om 18:13
@ biscuit; kan me voorstellen dat je daar dan nu toch weer even van staat te kijken. Aan de ene kant een goed teken, dat het wel werkt (althans dat zeggen ze bij mij dan), maar aan de andere kant, hoe gaat het zich nu dan verder ontwikkelen... Ik sta zelf ook nog in de beginfase van het gynaecologentraject wat dat betreft dus kan er nog niet zoveel over zeggen. In verband met mijn miskraam is het wel allemaal wat versnelt gegaan en krijg ik als het goed is over 4-6 weken ook een afspraak ivm mijn onregelmatigheid. De HA had me net voor mijn zwangerschap doorverwezen en dacht ook aan PCOS. Ik weet niet hoe ze dat normaal gesproken constateren? Tijdens mijn laatste echo bij de gyn zei ze dat de eierstokken e.d. er verder goed uitzagen (die echo was ivm de miskraam). Ik zie er ook best wel tegen op tegen een mogelijk traject, en weet ook niet goed wat te verwachten.
woensdag 16 januari 2013 om 23:26
Bedankt voor jullie lieve berichtjes. Ik "mag" vrijdag voor de curretage. Ben er wel blij mee want ze wilden t eerst nog 1-2 wkn later plannen, maar zaterdag gaan we op vakantie en wilde er dan echt vanaf zijn. Nu wel 'uitzieken' in de auto en wat rustiger aandoen met skiën en apresski.
Kissifur, ben voor je aan t duimen dat je niet alsof voor de curretage hoeft. Als je t kunt voorkomen is dat overal t beste voor... Ik heb beetje zelfde gehad na vorige miskraam, was toen incompleet na medicijnen om op te wekken. Ik vond dat toen nog n hardere klap dan de miskraam zelf. Je denkt echt 'nu heb ik alles achter de rug' en dan....
Meiden die weer ongesteld zijn: knuffel! Helaas... Maar hopelijk zien jullie de volgende ronde met vertrouwen tegemoet.
(Ik moet zeggen: zie nu alweer tegen de hele zwanger-word-rompslomp op (ovu-testen, tempen, wachten, ongi, etc))
Kissifur, ben voor je aan t duimen dat je niet alsof voor de curretage hoeft. Als je t kunt voorkomen is dat overal t beste voor... Ik heb beetje zelfde gehad na vorige miskraam, was toen incompleet na medicijnen om op te wekken. Ik vond dat toen nog n hardere klap dan de miskraam zelf. Je denkt echt 'nu heb ik alles achter de rug' en dan....
Meiden die weer ongesteld zijn: knuffel! Helaas... Maar hopelijk zien jullie de volgende ronde met vertrouwen tegemoet.
(Ik moet zeggen: zie nu alweer tegen de hele zwanger-word-rompslomp op (ovu-testen, tempen, wachten, ongi, etc))
woensdag 16 januari 2013 om 23:32
Oja "die" verpleger met bloedspoor-reactie had nog een leuke opmerking bij t bloedprikken (ik had toen net bevestigd gekregen dat t echt mis was):
Hij: heb je kinderen? Ik: nee
Hij: oh, en nu een miskraam... Je 1e? Ik: nee, 2e
Hij: oh... Wel jammer dat je geen kinderen hebt.....
Daarop heb ik niet meer gereageerd maar dacht wel "Ja, duuuhhhh, waar zit ik hier voor?!?!?! Zit hier niet voor de lol, maar juist omdat we wel kinderen willen"
Hij: heb je kinderen? Ik: nee
Hij: oh, en nu een miskraam... Je 1e? Ik: nee, 2e
Hij: oh... Wel jammer dat je geen kinderen hebt.....
Daarop heb ik niet meer gereageerd maar dacht wel "Ja, duuuhhhh, waar zit ik hier voor?!?!?! Zit hier niet voor de lol, maar juist omdat we wel kinderen willen"
