Zwanger
alle pijlers
Eug/ bbz, wat nu?!
zondag 10 maart 2013 om 15:07
Hallo allemaal, 28 feb 2013 heb ik een operatie moeten ondergaan voor een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, ik was 7 weken zwanger. Ik ben benieuwd naar verhalen van andere vrouwen die dit hebben meegemaakt en weer proberen zwanger te worden of alweer zwanger zijn. Ik merk dat ik best angstig ben nu, en dat lees ik veel terug van vrouwen die ook een bbz hebben gehad. Ik lees alleen veel oude forums en daar hebben we niks aan groetjes yumyum
zondag 10 maart 2013 om 17:05
zondag 10 maart 2013 om 17:12
Ik weet niet goed hoe ik de oude topics kan vinden, moet ik dan alle paginas doorlezen onder " zwangerschap"? Vind het jammer dat ik naar oude topics word verwezen, mag je geen nieuwe openen? Ik ben bang voor herhaling, bang voor een volgende tegenslag, bang dat het heel lang gaat duren voor het weer " raak" is, ga zo maar door.
zondag 10 maart 2013 om 17:41
zondag 10 maart 2013 om 18:00
@aikidoka op viva kon ik er geen 1 vinden. Wel oudere topics op andere sites, ben ook niet zo bedreven met forums e.d. Eind maart heb ik een afspraak met de gynaecoloog. Daar ga ik inderdaad heen met een vragenlijstje haha. Wat betreft hoe lang het geduurd heeft; na de 2e ronde met een vrij lange cyclus. Wel snel dus. Ben dus ook heel benieuwd hoe de cyclus nu zal zijn. Spannend!
zondag 10 maart 2013 om 18:03
hier de oude topics, maar natuurlijk mag je een nieuwe openen.
Maar wie weet vind je in deze ook herkenning
http://www.viva.nl/zoeken ... 9-1&q=buitenbaarmoedelijk
Maar wie weet vind je in deze ook herkenning
http://www.viva.nl/zoeken ... 9-1&q=buitenbaarmoedelijk
zondag 10 maart 2013 om 18:14
oo, ik lees het al. Ik was niet bang voor herhaling maar toen kreeg ik de miskraam. Die vond ik gek genoeg makkelijker te verteren. Dat was een teken dat het vruchtje niet goed was en die heeft mijn lichaam opgeruimd. De BBZ verwerken vond ik heel lastig. Dat babietje had "goed"kunnen zijn. Maar 'alleen" omdat ik dat niet zou overleven kon het niet komen. En het had me een eileider gekost. Dat vond ik bijzonder oneerlijk.
zondag 10 maart 2013 om 18:14
Hoi Yumyum, voor mij is het alweer even geleden. Ik kwam er na +- 6 weken achter omdat ik dacht aan een blindedarmontsteking. Was gewoon aan de pil, dus een dubbele schok. Ik heb metotraxaat (?) o.i.d. gehad.
Bijna een jaar nadien heb ik alsnog een kijkoperatie laten uitvoeren om te kijken of alles 'goed' was, dus geen littekenweefsel e.d. achter was gebleven. Ik heb nu geen kinderwens, maar wilde ook niet op het moment dat we dat wel hebben er achter komen dat er toch iets niet goed zit.
Daarnaast moet ik gelijk terug naar het ziekenhuis als ik zwanger word, heb jij dit ook?
Van anderen mensen die moeilijkheden hebben ondervonden met zwanger blijven, hoor ik dat deze angst nooit weggaat, totdat je een kindje in je armen hebt.
Ook bij mij blijft de zorg hoe het een andere keer afloopt.. Op het moment dat ik erachter kwam zat mijn Douglasholte al vol bloed. E de kans op een tweede eug is iets groter (maar nog steeds klein)
Bijna een jaar nadien heb ik alsnog een kijkoperatie laten uitvoeren om te kijken of alles 'goed' was, dus geen littekenweefsel e.d. achter was gebleven. Ik heb nu geen kinderwens, maar wilde ook niet op het moment dat we dat wel hebben er achter komen dat er toch iets niet goed zit.
Daarnaast moet ik gelijk terug naar het ziekenhuis als ik zwanger word, heb jij dit ook?
Van anderen mensen die moeilijkheden hebben ondervonden met zwanger blijven, hoor ik dat deze angst nooit weggaat, totdat je een kindje in je armen hebt.
Ook bij mij blijft de zorg hoe het een andere keer afloopt.. Op het moment dat ik erachter kwam zat mijn Douglasholte al vol bloed. E de kans op een tweede eug is iets groter (maar nog steeds klein)
zondag 10 maart 2013 om 18:16
Waar ik ook erg veel last van had was dat sommige mensen het hardnekkig een miskraam bleven noemen. Dat vond ik zo onbegrijpelijk. Dat was het niet. Het was veel erger.
De zwangerschap van onze dochter was wel beladen. Ze moest eerts maar bewijzen dat ze bleef zitten voordat ik er echt in ging geloven. Het heeft best lang geduurd voordat ik vertrouwen kreeg in de zwangerschap.
De zwangerschap van onze dochter was wel beladen. Ze moest eerts maar bewijzen dat ze bleef zitten voordat ik er echt in ging geloven. Het heeft best lang geduurd voordat ik vertrouwen kreeg in de zwangerschap.
zondag 10 maart 2013 om 18:17
Hoi biggetje25! Wat leuk dat je reageert. Ik zou het fijn vinden om te praten met iemand die hetzelfde moet doormaken als ik/wij. Daarnaast vind ik het interessant om te lezen hoe anderen hiermee om zijn gegaan. Ik merk nu ik een week thuis heb gezeten, dat ik een soort haastig gevoel heb. Zo van; laat die ongesteldheid nou maar komen! Dan kunnen we er weer voor gaan! Maar ik weet niet of dat verstandig is. Ik lees veel over rouwgevoel bij anderen. Ik voel meer een soort irritatie: boos dat het fout gegaan is, dat mijn lichaam dit niet aan heeft gekund en ik wil gewoon snel de draad weer oppakken. Dan weet ik of mijn lichaam het weer doet na de operatie en ik ben benieuwd hoe lang het gaat duren. Ik mis dus een bepaalde rouw- situatie heb ik het idee....
zondag 10 maart 2013 om 18:18
Biggetje,ik heb er meer last van dat men het doodzwijgt, alsof er niets gebeurd is. Ondanks dat het niet in de planning zat heeft het wel pijn gedaan. En er is eigenlijk niemand die er nog naar vraagt of iets mee doet. De datum dat alles plaatsvond staat daarentegen wel in mijn geheugen. En ook wil ik wel eens denken.. Als dat toen goed was gegaan had ik hier nu een peuter rondhobbelen! Ik lijk de enige te zijn die het nog weet. Zelfs vriend praat er niet over, tenzij i, er over begin. Voor hem is het echt afgesloten
zondag 10 maart 2013 om 18:20
boos was ik. Ik was boos op mijn lijf omdat het me in de steek had gelaten. Ik mocht de eerste 3 maanden niet zwanger raken. Dat was wel fijn voor de rust. Daarna zijn we gewoon weer verder gegaan. Ik was vrij snel weer zwanger en dat werd een miskraam. Daarna was het ook weer na 2 maanden raak.En dat was onze dochter
zondag 10 maart 2013 om 18:21
@ strijkwater en biggetje: ik moet ook gelijk de gynaecoloog bellen als ik weer zwanger ben. Ze gaven aan dat de kans groter is op weer een bbz. De huisarts waaide dit juist weg; dat zou wel heeeel veel toeval zijn, gaf die aan. Misschien dat het bij mij minder rouw is, omdat ik al een week in de veronderstelling was dat ik een miskraam zou hebben. Ik verloor al dagen bloed, kon mn been niet optillen, rugpijn, et cetera. Was voorbereid op het ergst maar dit was natuurlijk nog een stapje verder. Ik schaam me wel voor zwangere mensen om mij heen merk ik, een soort van falen voel ik dan.
zondag 10 maart 2013 om 18:24
Bij mij is het "voordeel" dat dochter er nu is. En dat de miskraam er tussen kwam. Als ik de eerste had gekregen was vraa"g "wat al" er met de andere twee niet geweest en had ik dochter niet gehad. KLinkt vaag maar begrijp je wat ik bedoel?
Ook ervaar ik geen stilzwijgen. Vriend wil ook niet praten over BBZ en miskraam maar dat lijkt minder erg omdat dochter er is.
Ook ervaar ik geen stilzwijgen. Vriend wil ook niet praten over BBZ en miskraam maar dat lijkt minder erg omdat dochter er is.
zondag 10 maart 2013 om 18:24
Schamen herken ik, ook het gevoeld van het falen van je eigen lijf. Mijn gynaecoloog adviseerde een staatslot te kopen. En zwanger door de pil, EN een bbz. Ik geloof statistisch gezien niet dat het mij nog eens overkomt. Maar dat neemt de stress niet weg. Als ik denk aan zwanger worden raak ik al in paniek. Want dit wil ik NOOIT meer meemaken! Maar, zolang jij (en alle anderen met een bbz) goed in de gaten gehouden worden is er weinig aan de hand. We weten heel snel of het goed zit. Vandaag bellen is morgen langskomen in mijn ziekenhuis. Dat geeft rust
zondag 10 maart 2013 om 18:25
@ biggetje, je was niet extra pissig dat het een mk werd nadat je ook al een bbz hebt gehad? Dat vind ik heel sterk van je, ik ben daar juist heel bang voor.
@ strijkwater: ik merk het nu ook om mij heen, mensen waarvan je meer had verwacht spreek je niet in deze situatie....waar zijn ze?! Anderen leven juist enorm met je mee, wat ik minder verwacht had. Ik zou midden oktober uitgeteld zijn....die periode zal inderdaad heel raar zijn....tenzij ik gezegend ben met een nieuwe zwangerschap. Ook dan denk je er aan en is dit naar, maar kun je tenminste even naar je buik kijken en is het toch beter te doen
@ strijkwater: ik merk het nu ook om mij heen, mensen waarvan je meer had verwacht spreek je niet in deze situatie....waar zijn ze?! Anderen leven juist enorm met je mee, wat ik minder verwacht had. Ik zou midden oktober uitgeteld zijn....die periode zal inderdaad heel raar zijn....tenzij ik gezegend ben met een nieuwe zwangerschap. Ook dan denk je er aan en is dit naar, maar kun je tenminste even naar je buik kijken en is het toch beter te doen
zondag 10 maart 2013 om 18:26
quote:yumyum schreef op 10 maart 2013 @ 18:21:
@ strijkwater en biggetje: ik moet ook gelijk de gynaecoloog bellen als ik weer zwanger ben. Ze gaven aan dat de kans groter is op weer een bbz. De huisarts waaide dit juist weg; dat zou wel heeeel veel toeval zijn, gaf die aan. Misschien dat het bij mij minder rouw is, omdat ik al een week in de veronderstelling was dat ik een miskraam zou hebben. Ik verloor al dagen bloed, kon mn been niet optillen, rugpijn, et cetera. Was voorbereid op het ergst maar dit was natuurlijk nog een stapje verder. Ik schaam me wel voor zwangere mensen om mij heen merk ik, een soort van falen voel ik dan.
Heel herkenbaar. Ik was ook aan het wachten op de miskraam. Het zat niet goed, ik had pijn en ik was er op aan het wachten.
Maar een spoedoperatie met de bijbehorende stress had ik ook niet verwacht. Heb jij je eileiders nog?
@ strijkwater en biggetje: ik moet ook gelijk de gynaecoloog bellen als ik weer zwanger ben. Ze gaven aan dat de kans groter is op weer een bbz. De huisarts waaide dit juist weg; dat zou wel heeeel veel toeval zijn, gaf die aan. Misschien dat het bij mij minder rouw is, omdat ik al een week in de veronderstelling was dat ik een miskraam zou hebben. Ik verloor al dagen bloed, kon mn been niet optillen, rugpijn, et cetera. Was voorbereid op het ergst maar dit was natuurlijk nog een stapje verder. Ik schaam me wel voor zwangere mensen om mij heen merk ik, een soort van falen voel ik dan.
Heel herkenbaar. Ik was ook aan het wachten op de miskraam. Het zat niet goed, ik had pijn en ik was er op aan het wachten.
Maar een spoedoperatie met de bijbehorende stress had ik ook niet verwacht. Heb jij je eileiders nog?
