Zwanger
alle pijlers
Gewenste zwanger - ben blij en voel me toch klote
zondag 2 september 2012 om 18:02
Ik heb niet te klagen. Zeker als ik de berichtjes van anderen op dit forum lees. Ik ben al even op dit forum actief. Voor dit topic heb ik vanwege de herkenbaar een alias aangemaakt. Ik voel me namelijk een onterechte zeur. Hormonen of niet... Ik kom even niet uit mijn dip.
Binnenkort verwachten we onze eerste. Jippie! Ik zou op een roze wolk moeten zitten. En dat is op zich ook wel zo. Ik ben blij dat het na een aanloop is gelukt. Dat de omgeving ook enthousiast reageert is natuurlijk super. Iedereen gunt het ons (en ik gun het iedereen).
En toch... Ik heb continu het gevoel dat ik iets fout doe.
Aan mijn zijde wordt sporadisch naar de zwangerschap geinformeerd. Als we op bezoek gaan, gaat het over koetjes en kalfjes. Vandaag ook weer. Dan gaat het over vakanties. Nou hoeft niet iedereen steeds te vragen hoe het gaat. Alsjeblieft niet. Maar tijdens het hele bezoek is niet een keer een vraag gesteld die ook maar een beetje in de richting komt. Lekker geinteresseerd denk ik dan.
Op bepaalde momenten mail ik een groepje familieleden. Om te vertellen wat er bv die week is gebeurd. Leuk en niet te klef. Gewoon omdat er mensen meeleven. Van de familie aan mijn kant nul komma nul reactie op deze mails. Terwijl velen leuke berichtjes terugsturen, ik heb het weleens aangekaart, maar dan wordt gezegd dat ze de laptop moeten aanzetten. Pffff.... Overigens werkt praten niet. Dan zegt men niets meer en gaat men over op een ander onderwerp.
Ik weet het niet hoor. Het raakt me... Maar waarom? En hoe kan ik dat voorkomen? Week of drie geleden gehoord dat alles gezond is en ook het geslacht gehoord. Wat een opluchting (is toch spannend). Alleen ben ik om een of andere reden een beetje teleurgesteld over het geslacht. Ik heb de kleine in mijn hart gesloten en straks zal het ook niets tekort komen. Maar ik had mijn man juist het andere gegund. Daar heeft hij een grotere klik mee. Hoe kan ik dat nou denken? Hoe kun je je nou teleurgesteld over het geslacht voelen? Ik vind het regelrechte onzin. Ik moet me diep schamen. Ik weet het. Gezondheid is het allerbelangrijkte. En toch voelt het gewoon even klote....
Lang topic. Vind het moeilijk om de situatie uit te leggen. Wie heeft wijze woorden voor mij of geeft mij een trap onder mijn kont?
Binnenkort verwachten we onze eerste. Jippie! Ik zou op een roze wolk moeten zitten. En dat is op zich ook wel zo. Ik ben blij dat het na een aanloop is gelukt. Dat de omgeving ook enthousiast reageert is natuurlijk super. Iedereen gunt het ons (en ik gun het iedereen).
En toch... Ik heb continu het gevoel dat ik iets fout doe.
Aan mijn zijde wordt sporadisch naar de zwangerschap geinformeerd. Als we op bezoek gaan, gaat het over koetjes en kalfjes. Vandaag ook weer. Dan gaat het over vakanties. Nou hoeft niet iedereen steeds te vragen hoe het gaat. Alsjeblieft niet. Maar tijdens het hele bezoek is niet een keer een vraag gesteld die ook maar een beetje in de richting komt. Lekker geinteresseerd denk ik dan.
Op bepaalde momenten mail ik een groepje familieleden. Om te vertellen wat er bv die week is gebeurd. Leuk en niet te klef. Gewoon omdat er mensen meeleven. Van de familie aan mijn kant nul komma nul reactie op deze mails. Terwijl velen leuke berichtjes terugsturen, ik heb het weleens aangekaart, maar dan wordt gezegd dat ze de laptop moeten aanzetten. Pffff.... Overigens werkt praten niet. Dan zegt men niets meer en gaat men over op een ander onderwerp.
Ik weet het niet hoor. Het raakt me... Maar waarom? En hoe kan ik dat voorkomen? Week of drie geleden gehoord dat alles gezond is en ook het geslacht gehoord. Wat een opluchting (is toch spannend). Alleen ben ik om een of andere reden een beetje teleurgesteld over het geslacht. Ik heb de kleine in mijn hart gesloten en straks zal het ook niets tekort komen. Maar ik had mijn man juist het andere gegund. Daar heeft hij een grotere klik mee. Hoe kan ik dat nou denken? Hoe kun je je nou teleurgesteld over het geslacht voelen? Ik vind het regelrechte onzin. Ik moet me diep schamen. Ik weet het. Gezondheid is het allerbelangrijkte. En toch voelt het gewoon even klote....
Lang topic. Vind het moeilijk om de situatie uit te leggen. Wie heeft wijze woorden voor mij of geeft mij een trap onder mijn kont?
zondag 2 september 2012 om 18:06
Echt de hormonen meid! En teleurgesteld zijn over geslacht is voor mij ook herkenbaar. Wat was ik blij dat ik het met 20 weken wist zodat ik nog even kon wennen. Je bent zwanger, je mag gewoon even lekker klagen en je het aller belangrijkst voelen en op z'n tijd wat dipperig zijn. Accepteer het maar, je voelt je vast snel beter en hoeft niet alles te verklaren....
zondag 2 september 2012 om 18:08
Ik denk dat je een beetje last hebt van je hormonen
Meid, ga lekker met je vriend (roze ?? ) shoppen voor je kleine en je zult zien dat het allemaal goed komt!
Waarschijnlijk zit je nu niet zo lekker in je vel en lijkt alles veel erger.
Geniet, je word over een paar maanden mama van een gezond kindje!!
Meid, ga lekker met je vriend (roze ?? ) shoppen voor je kleine en je zult zien dat het allemaal goed komt!
Waarschijnlijk zit je nu niet zo lekker in je vel en lijkt alles veel erger.
Geniet, je word over een paar maanden mama van een gezond kindje!!
zondag 2 september 2012 om 18:08
Ik heb een aantal goede vriendinnen aan dit forum overgehouden, in zo'n groepje op zwanger. Juist omdat ik wist dat mijn vriendinnen met totaal iets anders bezig waren, wilde ik ze niet lastig vallen met mijn misselijkheid, zere tepels en vreetaanvallen. Ik zocht gelijkgestemden en dat was leuk. En nog steeds.
Ik denk dat je niets van je omgeving moet verwachten, natuurlijk is het leuk als ze daar naar vragen, maar het gewone leven gaat ook door.
Ik denk dat je niets van je omgeving moet verwachten, natuurlijk is het leuk als ze daar naar vragen, maar het gewone leven gaat ook door.
zondag 2 september 2012 om 18:08
Trap!
Dat mensen niet geïnteresseerd zijn, is heel jammer en vervelend maar dat is niet anders. Mijn vader kijkt ook niet om naar mijn zoontje van 2,5 en mn moeder is overleden. Ik kan bij de pakken neer gaan zitten, oh wat is dit erg, etc... maar dat doe ik niet. Als mensen niet willen/niet geïnteresseerd zijn is dat hun manco en zoeken ze het maar uit. Ik snap echt dat het niet leuk is, maar probeer er niet te veel over in te zitten/na te denken. En van het geslacht, daar is een heel recent topic over. Ik was zeer teleurgesteld dat ik een zoon kreeg... en tuurlijk mag dit niet hardop gezegd worden want dan ben je ondankbaar... onzin! Ik hou zielsveel van mn zoon en ben hartstikke blij met hem, maar ik zag mezelf niet met een zoon. Nu natuurlijk wel, ik ben gek op mn stoere ventje en kan me niet voorstellen dat ik een dochter zou hebben.
Geniet van je zwangerschap, t duurt maar zo kort en is zo bijzonder!
Dat mensen niet geïnteresseerd zijn, is heel jammer en vervelend maar dat is niet anders. Mijn vader kijkt ook niet om naar mijn zoontje van 2,5 en mn moeder is overleden. Ik kan bij de pakken neer gaan zitten, oh wat is dit erg, etc... maar dat doe ik niet. Als mensen niet willen/niet geïnteresseerd zijn is dat hun manco en zoeken ze het maar uit. Ik snap echt dat het niet leuk is, maar probeer er niet te veel over in te zitten/na te denken. En van het geslacht, daar is een heel recent topic over. Ik was zeer teleurgesteld dat ik een zoon kreeg... en tuurlijk mag dit niet hardop gezegd worden want dan ben je ondankbaar... onzin! Ik hou zielsveel van mn zoon en ben hartstikke blij met hem, maar ik zag mezelf niet met een zoon. Nu natuurlijk wel, ik ben gek op mn stoere ventje en kan me niet voorstellen dat ik een dochter zou hebben.
Geniet van je zwangerschap, t duurt maar zo kort en is zo bijzonder!
zondag 2 september 2012 om 18:17
hoi timetochange,
allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap...en je hoeft je nergens voor te schamen! Gevoelens zijn zoals ze zijn.
Is een naar gevoel als je het idee hebt dat mensen niet meeleven. Maar weet je, als ik erover nadenk dan vraag ik ook niet steeds een zwangere vriendin hoe het gaat met de zwangerschap terwijl ik het juist super vind dat ze zwanger is. Zat even te denken waarom...Ik denk niet omdat het mij niet interesseert maar meer omdat ik haar niet alleen maar "de zwangere" wil laten voelen (ik weet dat ze zich ook best dik en onaantrekkelijk voelt momenteel dus dan heb ik stiekem het idee dat een ander onderwerp even beter is). Weet je mensen hebben soms echt niet door waar een ander behoefte aan heeft!
Gewoon lekker zelf het onderwerp blijven aansnijden!
Hoop dat je gauw weer gaat genieten. gewoon even lief zijn voor jezelf, deze gevoelens gaan wel weer over. Niet jezelf veroordelen, neem een lekker bad of ga iets anders leuks voor jezelf doen en je voelt je alweer beter
allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap...en je hoeft je nergens voor te schamen! Gevoelens zijn zoals ze zijn.
Is een naar gevoel als je het idee hebt dat mensen niet meeleven. Maar weet je, als ik erover nadenk dan vraag ik ook niet steeds een zwangere vriendin hoe het gaat met de zwangerschap terwijl ik het juist super vind dat ze zwanger is. Zat even te denken waarom...Ik denk niet omdat het mij niet interesseert maar meer omdat ik haar niet alleen maar "de zwangere" wil laten voelen (ik weet dat ze zich ook best dik en onaantrekkelijk voelt momenteel dus dan heb ik stiekem het idee dat een ander onderwerp even beter is). Weet je mensen hebben soms echt niet door waar een ander behoefte aan heeft!
Gewoon lekker zelf het onderwerp blijven aansnijden!
Hoop dat je gauw weer gaat genieten. gewoon even lief zijn voor jezelf, deze gevoelens gaan wel weer over. Niet jezelf veroordelen, neem een lekker bad of ga iets anders leuks voor jezelf doen en je voelt je alweer beter
zondag 2 september 2012 om 18:17
Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Ik zou, als ik jou was, geen kettingmails meer sturen met een zwangerschaps-update. Hoe spannend je het zelf ook vindt, anderen zitten niet op zulke updates te wachten. Niet omdat ze jou niet aardig of belangrijk vinden, maar omdat dat een beetje te veel (te vaak) informatie is.
Ik zou, als ik jou was, geen kettingmails meer sturen met een zwangerschaps-update. Hoe spannend je het zelf ook vindt, anderen zitten niet op zulke updates te wachten. Niet omdat ze jou niet aardig of belangrijk vinden, maar omdat dat een beetje te veel (te vaak) informatie is.
zondag 2 september 2012 om 18:27
Dankjewel voor de lieve reacties. Hormonen... grrrr.... Dat belooft nog wat voor de komende tijd. 
Ik ben een ratio-tiep dus voor mij voelt het nu even helemaal of ik in een achtbaan zit. En dan loop je soms toch aan tegen het gevoel dat het eigenlijk allemaal rozengeur en maneschijn moet zijn. Dat algemeen beeld wordt in ieder geval neergezet. Dan voel ik me echt onzeker als ik me gewoon even klote voel.
Het gaat allemaal goedkomen. Jullie reacties hebben al een glimlach op mijn gezicht getoverd. Omdat ze lief of herkenbaar zijn.
Ik ben een ratio-tiep dus voor mij voelt het nu even helemaal of ik in een achtbaan zit. En dan loop je soms toch aan tegen het gevoel dat het eigenlijk allemaal rozengeur en maneschijn moet zijn. Dat algemeen beeld wordt in ieder geval neergezet. Dan voel ik me echt onzeker als ik me gewoon even klote voel.Het gaat allemaal goedkomen. Jullie reacties hebben al een glimlach op mijn gezicht getoverd. Omdat ze lief of herkenbaar zijn.
zondag 2 september 2012 om 18:28
Bij mijn eerste had ik qua geslacht geen voorkeur. Mijn man wel, die zou heel graag een zoon willen. Toen de echo een jongen liet zien, was ik ook heel blij. Omdat ik wist dat mijn man daar blij van werd. Ik heb me daar niet dubbel of schuldig om gevoeld.
Bij de 2e wilde ik graag de roze variant, gewoon omdat ik me daar in kon vinden. Omdat ik ook jurkjes en staartjes wilde. Toen de echo mijn wens liet zien heb ik me best schuldig gevoeld dat ik daar zo blij mee was. Alsof ik teleurgesteld was bij een 2e jongen.
Maar ja hormonen zijn rare dingen. Ze doen wat met je om je 9 maanden op en af van de wijs te brengen.
Jammer dat je familie niet op jouw manier mee wil leven. Maar geniet lekker van jullie wonder, op jullie manier. Misschien heeft je familie meer met baby's, dat is concreter dan een zwangere.
Bij de 2e wilde ik graag de roze variant, gewoon omdat ik me daar in kon vinden. Omdat ik ook jurkjes en staartjes wilde. Toen de echo mijn wens liet zien heb ik me best schuldig gevoeld dat ik daar zo blij mee was. Alsof ik teleurgesteld was bij een 2e jongen.
Maar ja hormonen zijn rare dingen. Ze doen wat met je om je 9 maanden op en af van de wijs te brengen.
Jammer dat je familie niet op jouw manier mee wil leven. Maar geniet lekker van jullie wonder, op jullie manier. Misschien heeft je familie meer met baby's, dat is concreter dan een zwangere.
zondag 2 september 2012 om 18:36
Mensen kunnen soms ook overcompenseren en dan kun je in een patroon raken waar je moeilijk uit kan komen. Hoe meer jij de zwangerschap ter sprake brengt, hoe minder anderen ernaar vragen.. Ik begrijp heel goed dat je behoefte hebt dit te delen met anderen en die behoefte is ook heel normaal. Soms helpt het om het strategisch aan te pakken: toon veel interesse in hen, breng je zwangerschap niet uit jezelf ter sprake en wacht... Ik geloof dat mensen danser ruimte ervaren om er naar te vragen
zondag 2 september 2012 om 18:41
Meid het zijn echt je hormonen. Ik ben ook raar als ik zwanger ben, trek me veel meer van dingen aan waar ik normaal helemaal niet mee zou zitten. Ook de eerste paar maanden erna ben ik nog niet helemaal mezelf. Bij mijn eerste werd het beter toen hij een maand of 2 was. Probeer het bespreekbaar te maken, misschien heeft je familie een goede reden. En als ze vragen hoe het met je gaat, kun je zelf natuurlijk ook wat zeggen over de kleine in je buik.
Het komt goed, echt waar! En je hebt nog 20 weken om te wennen aan het geslacht.
Het komt goed, echt waar! En je hebt nog 20 weken om te wennen aan het geslacht.
zondag 2 september 2012 om 18:47
Ik ben nu bijna 40 weken zwanger en ik word een beetje gestoord van alle: hoe is het nu, hoe voel je je, ben je het al zat, geniet nog maar even van je vrijheid opmerkingen.
Of mensen die aarzelend bellen, alsof ik het niet zou vertellen als ik bevallen ben.
Zo zie je maar, het kan ook nog de andere kant opslaan.
O en vergeet de: " Sowwww die buik!!!" niet
Of mensen die aarzelend bellen, alsof ik het niet zou vertellen als ik bevallen ben.
Zo zie je maar, het kan ook nog de andere kant opslaan.
O en vergeet de: " Sowwww die buik!!!" niet
zondag 2 september 2012 om 18:52
quote:Tikker schreef op 02 september 2012 @ 18:47:
Ik ben nu bijna 40 weken zwanger en ik word een beetje gestoord van alle: hoe is het nu, hoe voel je je, ben je het al zat, geniet nog maar even van je vrijheid opmerkingen.
Of mensen die aarzelend bellen, alsof ik het niet zou vertellen als ik bevallen ben.
Zo zie je maar, het kan ook nog de andere kant opslaan.
O en vergeet de: " Sowwww die buik!!!" niet
haha, wie weet komt die tijd voor TO ook nog dat ze al dat geinformeer zat wordt..
En tja, wat anderen hier ook al schrijven: voor jou is deze zwangerschap nu het belangrijkste in je leven, dat ligt anders voor anderen. Hoewel ik van je directe familie wel zou verwachten dat ze er wat meer interesse in tonen.
Wat ook nog mee kan spelen is de situatie waar mensen zelf in zitten. Toen ik bijvoorbeeld zelf een aantal jaren geleden nog single was en er allerlei vrienden gingen trouwen was ik enerzijds heel blij voor ze, maar op een bepaald moment had ik echt even genoeg over alle trouwvoorbereidingen gehoord. En dat geldt ook voor zwangerschaps/bevallingsverhalen.
Ik ben nu bijna 40 weken zwanger en ik word een beetje gestoord van alle: hoe is het nu, hoe voel je je, ben je het al zat, geniet nog maar even van je vrijheid opmerkingen.
Of mensen die aarzelend bellen, alsof ik het niet zou vertellen als ik bevallen ben.
Zo zie je maar, het kan ook nog de andere kant opslaan.
O en vergeet de: " Sowwww die buik!!!" niet
haha, wie weet komt die tijd voor TO ook nog dat ze al dat geinformeer zat wordt..
En tja, wat anderen hier ook al schrijven: voor jou is deze zwangerschap nu het belangrijkste in je leven, dat ligt anders voor anderen. Hoewel ik van je directe familie wel zou verwachten dat ze er wat meer interesse in tonen.
Wat ook nog mee kan spelen is de situatie waar mensen zelf in zitten. Toen ik bijvoorbeeld zelf een aantal jaren geleden nog single was en er allerlei vrienden gingen trouwen was ik enerzijds heel blij voor ze, maar op een bepaald moment had ik echt even genoeg over alle trouwvoorbereidingen gehoord. En dat geldt ook voor zwangerschaps/bevallingsverhalen.
zondag 2 september 2012 om 19:00
@ Tikker, gefeliciteerd!. Wat een spannende tijd. Stuur de mensen die steeds vragen hoe het gaat, maar naar mij. en alvast succes met de bevalling.
@ Twitters, wat fijn dat jullie 'wens' is uitgekomen. Ik kan me de tweestrijd van jouw gevoelens goed voorstellen. Dat schuldgevoel klinkt herkenbaar. En toch is de situatie zo anders.
Maarre, de zwangerschap hoeft echt niet steeds terug te komen. Maar af en toe eens wat vragen, kan geen kwaad. Zeker als het je eigen ouders zijn die hebben aangegeven oh zo graag op te willen letten. Ehhh??? Hoe graag willen ze dan zou je denken. Maar misschien vinden ze het inderdaad veel tastbaarder als zij er is en de luiers en billendoekjes tevoorschijn komen.
Overigens vragen ze ook niet in algemene zin hoe het gaat. Zo zijn ze nu eenmaal. En ik merk steeds meer dat ik dat zo jammer vind. Je hoeft geen bemoeial te zijn, maar sta een beetje dichterbij het leven van je kroost. Ach, ik ben echt niet de enige met afstandelijke ouders. Het zijn lieve mensen. Ze bedoelen het goed. We zullen het er maar op houden dat dat telt.
en alvast succes met de bevalling.@ Twitters, wat fijn dat jullie 'wens' is uitgekomen. Ik kan me de tweestrijd van jouw gevoelens goed voorstellen. Dat schuldgevoel klinkt herkenbaar. En toch is de situatie zo anders.
Maarre, de zwangerschap hoeft echt niet steeds terug te komen. Maar af en toe eens wat vragen, kan geen kwaad. Zeker als het je eigen ouders zijn die hebben aangegeven oh zo graag op te willen letten. Ehhh??? Hoe graag willen ze dan zou je denken. Maar misschien vinden ze het inderdaad veel tastbaarder als zij er is en de luiers en billendoekjes tevoorschijn komen.
Overigens vragen ze ook niet in algemene zin hoe het gaat. Zo zijn ze nu eenmaal. En ik merk steeds meer dat ik dat zo jammer vind. Je hoeft geen bemoeial te zijn, maar sta een beetje dichterbij het leven van je kroost. Ach, ik ben echt niet de enige met afstandelijke ouders. Het zijn lieve mensen. Ze bedoelen het goed. We zullen het er maar op houden dat dat telt.
zondag 2 september 2012 om 19:07
quote:evelynsalt schreef op 02 september 2012 @ 19:03:
Mailen over de voortgang van je zwangerschap? Lief bedoeld maar ik zou daar ook niet op zitten te wachten eigenlijk...Niet vanuit mezelf, het gaat alleen over de uitslagen van de onderzoeken (medische geschiedenis). Beetje lastig uit te leggen. Geadresseerden reageren erg leuk. Ze willen de info ook krijgen. Het is dus niet opdringerig, langdradig of iets dergelijks.
Mailen over de voortgang van je zwangerschap? Lief bedoeld maar ik zou daar ook niet op zitten te wachten eigenlijk...Niet vanuit mezelf, het gaat alleen over de uitslagen van de onderzoeken (medische geschiedenis). Beetje lastig uit te leggen. Geadresseerden reageren erg leuk. Ze willen de info ook krijgen. Het is dus niet opdringerig, langdradig of iets dergelijks.
zondag 2 september 2012 om 19:08
zondag 2 september 2012 om 19:09
Wat vervelen dat je je zo voelt. Ik gooi het ook op je hormonen, maar ondertussen zit je er maar mooi mee. Jij bent voor hen een van de vele zwangere vrouwen die ze al van nabij meemaakten, nu meemaken of nog gaan meemaken en als mensen dingen al te vaak gezien of gehoord hebben taant de belangstelling.
Ooit zat ik, 8 maanden zwanger van de eerste in moeilijke omstandigheden op een verjaardag in een kamer waar drie (!) verloskundigen ook op verjaarsdagsvisite waren. Hoewel ze aan mijn buik niet konden ontkomen en wisten dat ik het erg moeilijk had gehad, was er niet 1 van hen en (overigens ook niet van de andere visite) die vroeg hoe het met mij en/of mijn zwangerschap ging. Sterker nog, de in dienst zijnde vk begon te orakelen dat ze hoopte dat 'ze hun benen bij elkaar hielden' zodat zij de verjaardag af kon maken. Wat was ik blij dat ik niet in die praktijk zat zeg.
Ik trok het onder invloed van mijn hormoen ook niet, en ben heel snel weggegaan. Ik vond het wel een goed lesje mensenkennis. Zo zijn mensen blijkbaar. Als ze er geen zin in hebben, reageren ze niet.
Ooit zat ik, 8 maanden zwanger van de eerste in moeilijke omstandigheden op een verjaardag in een kamer waar drie (!) verloskundigen ook op verjaarsdagsvisite waren. Hoewel ze aan mijn buik niet konden ontkomen en wisten dat ik het erg moeilijk had gehad, was er niet 1 van hen en (overigens ook niet van de andere visite) die vroeg hoe het met mij en/of mijn zwangerschap ging. Sterker nog, de in dienst zijnde vk begon te orakelen dat ze hoopte dat 'ze hun benen bij elkaar hielden' zodat zij de verjaardag af kon maken. Wat was ik blij dat ik niet in die praktijk zat zeg.
Ik trok het onder invloed van mijn hormoen ook niet, en ben heel snel weggegaan. Ik vond het wel een goed lesje mensenkennis. Zo zijn mensen blijkbaar. Als ze er geen zin in hebben, reageren ze niet.
