Zwanger
alle pijlers
Gewenste zwanger - ben blij en voel me toch klote
zondag 2 september 2012 om 18:02
Ik heb niet te klagen. Zeker als ik de berichtjes van anderen op dit forum lees. Ik ben al even op dit forum actief. Voor dit topic heb ik vanwege de herkenbaar een alias aangemaakt. Ik voel me namelijk een onterechte zeur. Hormonen of niet... Ik kom even niet uit mijn dip.
Binnenkort verwachten we onze eerste. Jippie! Ik zou op een roze wolk moeten zitten. En dat is op zich ook wel zo. Ik ben blij dat het na een aanloop is gelukt. Dat de omgeving ook enthousiast reageert is natuurlijk super. Iedereen gunt het ons (en ik gun het iedereen).
En toch... Ik heb continu het gevoel dat ik iets fout doe.
Aan mijn zijde wordt sporadisch naar de zwangerschap geinformeerd. Als we op bezoek gaan, gaat het over koetjes en kalfjes. Vandaag ook weer. Dan gaat het over vakanties. Nou hoeft niet iedereen steeds te vragen hoe het gaat. Alsjeblieft niet. Maar tijdens het hele bezoek is niet een keer een vraag gesteld die ook maar een beetje in de richting komt. Lekker geinteresseerd denk ik dan.
Op bepaalde momenten mail ik een groepje familieleden. Om te vertellen wat er bv die week is gebeurd. Leuk en niet te klef. Gewoon omdat er mensen meeleven. Van de familie aan mijn kant nul komma nul reactie op deze mails. Terwijl velen leuke berichtjes terugsturen, ik heb het weleens aangekaart, maar dan wordt gezegd dat ze de laptop moeten aanzetten. Pffff.... Overigens werkt praten niet. Dan zegt men niets meer en gaat men over op een ander onderwerp.
Ik weet het niet hoor. Het raakt me... Maar waarom? En hoe kan ik dat voorkomen? Week of drie geleden gehoord dat alles gezond is en ook het geslacht gehoord. Wat een opluchting (is toch spannend). Alleen ben ik om een of andere reden een beetje teleurgesteld over het geslacht. Ik heb de kleine in mijn hart gesloten en straks zal het ook niets tekort komen. Maar ik had mijn man juist het andere gegund. Daar heeft hij een grotere klik mee. Hoe kan ik dat nou denken? Hoe kun je je nou teleurgesteld over het geslacht voelen? Ik vind het regelrechte onzin. Ik moet me diep schamen. Ik weet het. Gezondheid is het allerbelangrijkte. En toch voelt het gewoon even klote....
Lang topic. Vind het moeilijk om de situatie uit te leggen. Wie heeft wijze woorden voor mij of geeft mij een trap onder mijn kont?
Binnenkort verwachten we onze eerste. Jippie! Ik zou op een roze wolk moeten zitten. En dat is op zich ook wel zo. Ik ben blij dat het na een aanloop is gelukt. Dat de omgeving ook enthousiast reageert is natuurlijk super. Iedereen gunt het ons (en ik gun het iedereen).
En toch... Ik heb continu het gevoel dat ik iets fout doe.
Aan mijn zijde wordt sporadisch naar de zwangerschap geinformeerd. Als we op bezoek gaan, gaat het over koetjes en kalfjes. Vandaag ook weer. Dan gaat het over vakanties. Nou hoeft niet iedereen steeds te vragen hoe het gaat. Alsjeblieft niet. Maar tijdens het hele bezoek is niet een keer een vraag gesteld die ook maar een beetje in de richting komt. Lekker geinteresseerd denk ik dan.
Op bepaalde momenten mail ik een groepje familieleden. Om te vertellen wat er bv die week is gebeurd. Leuk en niet te klef. Gewoon omdat er mensen meeleven. Van de familie aan mijn kant nul komma nul reactie op deze mails. Terwijl velen leuke berichtjes terugsturen, ik heb het weleens aangekaart, maar dan wordt gezegd dat ze de laptop moeten aanzetten. Pffff.... Overigens werkt praten niet. Dan zegt men niets meer en gaat men over op een ander onderwerp.
Ik weet het niet hoor. Het raakt me... Maar waarom? En hoe kan ik dat voorkomen? Week of drie geleden gehoord dat alles gezond is en ook het geslacht gehoord. Wat een opluchting (is toch spannend). Alleen ben ik om een of andere reden een beetje teleurgesteld over het geslacht. Ik heb de kleine in mijn hart gesloten en straks zal het ook niets tekort komen. Maar ik had mijn man juist het andere gegund. Daar heeft hij een grotere klik mee. Hoe kan ik dat nou denken? Hoe kun je je nou teleurgesteld over het geslacht voelen? Ik vind het regelrechte onzin. Ik moet me diep schamen. Ik weet het. Gezondheid is het allerbelangrijkte. En toch voelt het gewoon even klote....
Lang topic. Vind het moeilijk om de situatie uit te leggen. Wie heeft wijze woorden voor mij of geeft mij een trap onder mijn kont?
zondag 2 september 2012 om 19:11
Ow zo herkenbaar. Leuk is dat he als mensen geen belangstelling tonen. Bij mij uit het zich in het alleen maar vragen naar de baby. Dat het met mijn gezondheid erg slecht gaat, boeit sommige mensen gewoon echt niet. En hormonen of niet, het knaagt aan je als mensen 0,0 belangstelling tonen. Maar weet je? Ik ben inmiddels 25 weken en koester de mensen die er wel zijn, die wel belangstelling tonen en meeleven. Die mensen doen er toe, de rest is bijzaak. En ja het is rot als het om je eigen familie gaat, been there. Maar ga je ervoor proberen af te sluiten. Heel makkelijk gezegd, maar je geeft jezelf dan wel de rust om te wennen aan het geslacht van het kindje en om toch te genieten. Hang in there! Er zijn echt mensen om je heen die meeleven 
zondag 2 september 2012 om 19:46
Ik trok het onder invloed van mijn hormoen ook niet, en ben heel snel weggegaan. Ik vond het wel een goed lesje mensenkennis. Zo zijn mensen blijkbaar. Als ze er geen zin in hebben, reageren ze niet.
Och jij kon het allemaal lekker op de hormonen gooien. Die VK was misschien hartstikke moe en had geen zin in een gratis consult,
Och jij kon het allemaal lekker op de hormonen gooien. Die VK was misschien hartstikke moe en had geen zin in een gratis consult,
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zondag 2 september 2012 om 19:48
quote:heartagram schreef op 02 september 2012 @ 19:11:
Ow zo herkenbaar. Leuk is dat he als mensen geen belangstelling tonen. Bij mij uit het zich in het alleen maar vragen naar de baby. Dat het met mijn gezondheid erg slecht gaat, boeit sommige mensen gewoon echt niet. En hormonen of niet, het knaagt aan je als mensen 0,0 belangstelling tonen. Maar weet je? Ik ben inmiddels 25 weken en koester de mensen die er wel zijn, die wel belangstelling tonen en meeleven. Die mensen doen er toe, de rest is bijzaak. En ja het is rot als het om je eigen familie gaat, been there. Maar ga je ervoor proberen af te sluiten. Heel makkelijk gezegd, maar je geeft jezelf dan wel de rust om te wennen aan het geslacht van het kindje en om toch te genieten. Hang in there! Er zijn echt mensen om je heen die meeleven
Zo te horen zitten wij in hetzelfde schuitje. Jouw tip klopt helemaal. En de mensen die wek belangstelling tonen, koester ik. Van de anderen probeer ik vooral te leren.
Hoe gaat het met jouw gezondheid? Klinkt niet zo lekker....
Ow zo herkenbaar. Leuk is dat he als mensen geen belangstelling tonen. Bij mij uit het zich in het alleen maar vragen naar de baby. Dat het met mijn gezondheid erg slecht gaat, boeit sommige mensen gewoon echt niet. En hormonen of niet, het knaagt aan je als mensen 0,0 belangstelling tonen. Maar weet je? Ik ben inmiddels 25 weken en koester de mensen die er wel zijn, die wel belangstelling tonen en meeleven. Die mensen doen er toe, de rest is bijzaak. En ja het is rot als het om je eigen familie gaat, been there. Maar ga je ervoor proberen af te sluiten. Heel makkelijk gezegd, maar je geeft jezelf dan wel de rust om te wennen aan het geslacht van het kindje en om toch te genieten. Hang in there! Er zijn echt mensen om je heen die meeleven
Zo te horen zitten wij in hetzelfde schuitje. Jouw tip klopt helemaal. En de mensen die wek belangstelling tonen, koester ik. Van de anderen probeer ik vooral te leren.
Hoe gaat het met jouw gezondheid? Klinkt niet zo lekker....
zondag 2 september 2012 om 19:51
quote:suusjesoen schreef op 02 september 2012 @ 19:09:
Wat vervelen dat je je zo voelt. Ik gooi het ook op je hormonen, maar ondertussen zit je er maar mooi mee. Jij bent voor hen een van de vele zwangere vrouwen die ze al van nabij meemaakten, nu meemaken of nog gaan meemaken en als mensen dingen al te vaak gezien of gehoord hebben taant de belangstelling.
Ooit zat ik, 8 maanden zwanger van de eerste in moeilijke omstandigheden op een verjaardag in een kamer waar drie (!) verloskundigen ook op verjaarsdagsvisite waren. Hoewel ze aan mijn buik niet konden ontkomen en wisten dat ik het erg moeilijk had gehad, was er niet 1 van hen en (overigens ook niet van de andere visite) die vroeg hoe het met mij en/of mijn zwangerschap ging. Sterker nog, de in dienst zijnde vk begon te orakelen dat ze hoopte dat 'ze hun benen bij elkaar hielden' zodat zij de verjaardag af kon maken. Wat was ik blij dat ik niet in die praktijk zat zeg.
Ik trok het onder invloed van mijn hormoen ook niet, en ben heel snel weggegaan. Ik vond het wel een goed lesje mensenkennis. Zo zijn mensen blijkbaar. Als ze er geen zin in hebben, reageren ze niet.De vraag hoe het gaat is makkelijk gesteld. Wat jammer dat er zo weinig interesse was. Maar goed dat je je plan hebt getrokken. Misschien een tunnelvisie. Is alles goedgekomen?
Wat vervelen dat je je zo voelt. Ik gooi het ook op je hormonen, maar ondertussen zit je er maar mooi mee. Jij bent voor hen een van de vele zwangere vrouwen die ze al van nabij meemaakten, nu meemaken of nog gaan meemaken en als mensen dingen al te vaak gezien of gehoord hebben taant de belangstelling.
Ooit zat ik, 8 maanden zwanger van de eerste in moeilijke omstandigheden op een verjaardag in een kamer waar drie (!) verloskundigen ook op verjaarsdagsvisite waren. Hoewel ze aan mijn buik niet konden ontkomen en wisten dat ik het erg moeilijk had gehad, was er niet 1 van hen en (overigens ook niet van de andere visite) die vroeg hoe het met mij en/of mijn zwangerschap ging. Sterker nog, de in dienst zijnde vk begon te orakelen dat ze hoopte dat 'ze hun benen bij elkaar hielden' zodat zij de verjaardag af kon maken. Wat was ik blij dat ik niet in die praktijk zat zeg.
Ik trok het onder invloed van mijn hormoen ook niet, en ben heel snel weggegaan. Ik vond het wel een goed lesje mensenkennis. Zo zijn mensen blijkbaar. Als ze er geen zin in hebben, reageren ze niet.De vraag hoe het gaat is makkelijk gesteld. Wat jammer dat er zo weinig interesse was. Maar goed dat je je plan hebt getrokken. Misschien een tunnelvisie. Is alles goedgekomen?
zondag 2 september 2012 om 20:06
Ik denk wel dat het wat de hormonen zijn, en vergeet idd niet dat jij zwanger bent, en er dus veel mee bezig bent, anderen vaak niet. (al vind ik je niet 'opdringerig' klinken ofzo).
Ik ben nu iets meer als 38 weken zwanger en moet zeggen dat er van bijna iedereen leuke belangstelling was. Behalve dan van mijn lieve oma (ik heb nog erg weinig familie), die erg nuchter is,en het gepraat over zwangerschap/ echo's etc allemaal maar onzin vond. Als ik iets vertelde, ging ze er ook niet op in, en begon gelijk een verhaal over zichzelf. (zij vind; je bent zwanger, komt er na 9 maand wel uit, en de rest is aanstelleritus). Ik heb dit maar geaccepteerd, en moet er nu soms wel om lachen. Nu het echter dichterbij komt verandert ze wel wat.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik verschillende vriendinnen met al iets grotere kinderen heb, en toen zij zwanger waren, het voor mij ook wat eeb ver-vanmijn-bed-show was. Ik vroeg er wel naar, maar zie achteraf dat ik best wat meer belangstelling had kunnen tonen, of iets meer betrokken had kunnen zijn.
Maar ik zat toen in een heel andere fase, uitgaan etc, en was denk ik vooral met andere dingen bezig. Denk dat dat bij heel veel mensen zo is,maar wil niet zeggen dat ze er niet om 'geven'.
Ik ben nu iets meer als 38 weken zwanger en moet zeggen dat er van bijna iedereen leuke belangstelling was. Behalve dan van mijn lieve oma (ik heb nog erg weinig familie), die erg nuchter is,en het gepraat over zwangerschap/ echo's etc allemaal maar onzin vond. Als ik iets vertelde, ging ze er ook niet op in, en begon gelijk een verhaal over zichzelf. (zij vind; je bent zwanger, komt er na 9 maand wel uit, en de rest is aanstelleritus). Ik heb dit maar geaccepteerd, en moet er nu soms wel om lachen. Nu het echter dichterbij komt verandert ze wel wat.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik verschillende vriendinnen met al iets grotere kinderen heb, en toen zij zwanger waren, het voor mij ook wat eeb ver-vanmijn-bed-show was. Ik vroeg er wel naar, maar zie achteraf dat ik best wat meer belangstelling had kunnen tonen, of iets meer betrokken had kunnen zijn.
Maar ik zat toen in een heel andere fase, uitgaan etc, en was denk ik vooral met andere dingen bezig. Denk dat dat bij heel veel mensen zo is,maar wil niet zeggen dat ze er niet om 'geven'.
zondag 2 september 2012 om 20:06
Timetochange, allereerst nog gefeliciteerd met je zwangerschap! Qua voorkeur snap ik je heel goed hoor. Zelf had ik geen voorkeur, maar m'n man wel (en zijn voorkeur was overigens uitgekomen). Ik betrap mezelf er nu weleens op dat ik denk "bij een eventuele tweede zwangerschap, wil ik graag het andere geslacht". Maar ook dan zal ik blij zijn met een jongen/meisje. Dat veel mensen niet over je zwangerschap beginnen en/of niks erover vragen zou ik persoonlijk heeeeel erg vinden. Ik hoef niet zo nodig in de belangstelling te staan, absoluut niet, maar een zwangerschap is en blijft iets speciaals en moois, dus ik vind het niet meer dan logisch als men daar geinteresseerd naar is. Heb je normaliter wel een goede band met de desbetreffende personen? Waar ik persoonlijk van baalde (ben ook pas een paar weekjes terug bevallen) is dat veel 'vriendinnen' dolenthousiast reageerde op de geboorte en meerdere malen zeiden snel langs te komen om de kleine te bewonderen, maar dat veel van hen daarna helemaal niks meer hebben laten horen. Kan het trouwens niet zo zijn dat de 'ongeinteresseerde mensen' zelf geen ervaring hebben met zwangerschappen? Dus, dat ze niet beseffen wat een heftige maar speciale periode dit is?
Heel verhaal haha, wil je in ieder geval veel succes en een fijne zwangerschap wensen:hug:
Heel verhaal haha, wil je in ieder geval veel succes en een fijne zwangerschap wensen:hug:
zondag 2 september 2012 om 20:26
quote:zonnigschildpadje schreef op 02 september 2012 @ 20:06:
Timetochange, allereerst nog gefeliciteerd met je zwangerschap! Qua voorkeur snap ik je heel goed hoor. Zelf had ik geen voorkeur, maar m'n man wel (en zijn voorkeur was overigens uitgekomen). Ik betrap mezelf er nu weleens op dat ik denk "bij een eventuele tweede zwangerschap, wil ik graag het andere geslacht". Maar ook dan zal ik blij zijn met een jongen/meisje. Dat veel mensen niet over je zwangerschap beginnen en/of niks erover vragen zou ik persoonlijk heeeeel erg vinden. Ik hoef niet zo nodig in de belangstelling te staan, absoluut niet, maar een zwangerschap is en blijft iets speciaals en moois, dus ik vind het niet meer dan logisch als men daar geinteresseerd naar is. Heb je normaliter wel een goede band met de desbetreffende personen? Waar ik persoonlijk van baalde (ben ook pas een paar weekjes terug bevallen) is dat veel 'vriendinnen' dolenthousiast reageerde op de geboorte en meerdere malen zeiden snel langs te komen om de kleine te bewonderen, maar dat veel van hen daarna helemaal niks meer hebben laten horen. Kan het trouwens niet zo zijn dat de 'ongeinteresseerde mensen' zelf geen ervaring hebben met zwangerschappen? Dus, dat ze niet beseffen wat een heftige maar speciale periode dit is?
Heel verhaal haha, wil je in ieder geval veel succes en een fijne zwangerschap wensen:hug:
Dankjewel! Wat jammer dat die vriendinnen niet zijn gekomen. Heb je er nog iets van gezegd? Ik probeer altijd op korte termijn langs te gaan. Omdat ik het leuk vind en omdat ik niet wil langskomen als het kind bij wijze van spreken al kan lopen.
Die personen hebben mij op de wereld gezet. Dus ik mag hopen dat ze ervaring hebben met zwangerschappen. Anders ben ik aangenomen. ;D
Timetochange, allereerst nog gefeliciteerd met je zwangerschap! Qua voorkeur snap ik je heel goed hoor. Zelf had ik geen voorkeur, maar m'n man wel (en zijn voorkeur was overigens uitgekomen). Ik betrap mezelf er nu weleens op dat ik denk "bij een eventuele tweede zwangerschap, wil ik graag het andere geslacht". Maar ook dan zal ik blij zijn met een jongen/meisje. Dat veel mensen niet over je zwangerschap beginnen en/of niks erover vragen zou ik persoonlijk heeeeel erg vinden. Ik hoef niet zo nodig in de belangstelling te staan, absoluut niet, maar een zwangerschap is en blijft iets speciaals en moois, dus ik vind het niet meer dan logisch als men daar geinteresseerd naar is. Heb je normaliter wel een goede band met de desbetreffende personen? Waar ik persoonlijk van baalde (ben ook pas een paar weekjes terug bevallen) is dat veel 'vriendinnen' dolenthousiast reageerde op de geboorte en meerdere malen zeiden snel langs te komen om de kleine te bewonderen, maar dat veel van hen daarna helemaal niks meer hebben laten horen. Kan het trouwens niet zo zijn dat de 'ongeinteresseerde mensen' zelf geen ervaring hebben met zwangerschappen? Dus, dat ze niet beseffen wat een heftige maar speciale periode dit is?
Heel verhaal haha, wil je in ieder geval veel succes en een fijne zwangerschap wensen:hug:
Dankjewel! Wat jammer dat die vriendinnen niet zijn gekomen. Heb je er nog iets van gezegd? Ik probeer altijd op korte termijn langs te gaan. Omdat ik het leuk vind en omdat ik niet wil langskomen als het kind bij wijze van spreken al kan lopen.
Die personen hebben mij op de wereld gezet. Dus ik mag hopen dat ze ervaring hebben met zwangerschappen. Anders ben ik aangenomen. ;D
zondag 2 september 2012 om 20:29
quote:glitglam schreef op 02 september 2012 @ 20:06:
Ik denk wel dat het wat de hormonen zijn, en vergeet idd niet dat jij zwanger bent, en er dus veel mee bezig bent, anderen vaak niet. (al vind ik je niet 'opdringerig' klinken ofzo).
Ik ben nu iets meer als 38 weken zwanger en moet zeggen dat er van bijna iedereen leuke belangstelling was. Behalve dan van mijn lieve oma (ik heb nog erg weinig familie), die erg nuchter is,en het gepraat over zwangerschap/ echo's etc allemaal maar onzin vond. Als ik iets vertelde, ging ze er ook niet op in, en begon gelijk een verhaal over zichzelf. (zij vind; je bent zwanger, komt er na 9 maand wel uit, en de rest is aanstelleritus). Ik heb dit maar geaccepteerd, en moet er nu soms wel om lachen. Nu het echter dichterbij komt verandert ze wel wat.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik verschillende vriendinnen met al iets grotere kinderen heb, en toen zij zwanger waren, het voor mij ook wat eeb ver-vanmijn-bed-show was. Ik vroeg er wel naar, maar zie achteraf dat ik best wat meer belangstelling had kunnen tonen, of iets meer betrokken had kunnen zijn.
Maar ik zat toen in een heel andere fase, uitgaan etc, en was denk ik vooral met andere dingen bezig. Denk dat dat bij heel veel mensen zo is,maar wil niet zeggen dat ze er niet om 'geven'.
Herkenbaar! Achteraf gezien had ik bij sommigen meer interesse kunnen tonen. Hoewel ik dat wel altijd heb gedaan, interesse tonen. Maar nu vraag ik me af of het voldoende is geweest. Had ik niet nog iets extra's kunnen doen?
Is jouw oma zo 'hard' of is ze bang zich te laten meeslepen in de emotie?
Ik denk wel dat het wat de hormonen zijn, en vergeet idd niet dat jij zwanger bent, en er dus veel mee bezig bent, anderen vaak niet. (al vind ik je niet 'opdringerig' klinken ofzo).
Ik ben nu iets meer als 38 weken zwanger en moet zeggen dat er van bijna iedereen leuke belangstelling was. Behalve dan van mijn lieve oma (ik heb nog erg weinig familie), die erg nuchter is,en het gepraat over zwangerschap/ echo's etc allemaal maar onzin vond. Als ik iets vertelde, ging ze er ook niet op in, en begon gelijk een verhaal over zichzelf. (zij vind; je bent zwanger, komt er na 9 maand wel uit, en de rest is aanstelleritus). Ik heb dit maar geaccepteerd, en moet er nu soms wel om lachen. Nu het echter dichterbij komt verandert ze wel wat.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik verschillende vriendinnen met al iets grotere kinderen heb, en toen zij zwanger waren, het voor mij ook wat eeb ver-vanmijn-bed-show was. Ik vroeg er wel naar, maar zie achteraf dat ik best wat meer belangstelling had kunnen tonen, of iets meer betrokken had kunnen zijn.
Maar ik zat toen in een heel andere fase, uitgaan etc, en was denk ik vooral met andere dingen bezig. Denk dat dat bij heel veel mensen zo is,maar wil niet zeggen dat ze er niet om 'geven'.
Herkenbaar! Achteraf gezien had ik bij sommigen meer interesse kunnen tonen. Hoewel ik dat wel altijd heb gedaan, interesse tonen. Maar nu vraag ik me af of het voldoende is geweest. Had ik niet nog iets extra's kunnen doen?
Is jouw oma zo 'hard' of is ze bang zich te laten meeslepen in de emotie?
zondag 2 september 2012 om 21:16
Nee, heb er bewust niks van gezegd omdat het dan zo lijkt of ik 'smeek' om langs te komen, terwijl ik vind dat het uit hun zelf moet komen. En tja, als ze zeggen te komen maar vervolgens niet komen weet ik ook weer hoe goed de 'vriendschappen' zijn haha. Jammer voor hen, dat ze m'n superleukelieve baby niet kunnen ontmoeten;-)
En ohh, dan lijkt het me extra moeilijk als er weinig interesse is! Ik hoop echt dat ze bijtrekken als de kleine er is, en dan extra geinteresseerd zijn in jullie kindje:-)
Good luck nogmaals :luck:
En ohh, dan lijkt het me extra moeilijk als er weinig interesse is! Ik hoop echt dat ze bijtrekken als de kleine er is, en dan extra geinteresseerd zijn in jullie kindje:-)
Good luck nogmaals :luck:
zondag 2 september 2012 om 21:57
Ik forum mobiel dus quoten lukt niet helemaal, maar je vroeg hoe het met mij gaat.. Ehm de eerste 4 maanden zo ziek als een hond geweest, 8 kilo afgevallen en intussen kreeg ik ernstige bekkenklachten en zit sinds 14,5 week zwangerschap thuis omdat mijn bekken letterlijk aan t schuiven zijn. Vandaar dat mijn gezondheid slecht gaat. Heb in die tijd echt mijn vrienden en familie leren kennen die er voor je zijn en ook de personen die er niet zijn. En net als jij, enorm onder invloed door de hormonen, trok ik het me enorm aan. Vroeg mezelf echt af wat ik toch fout deed dat sommige mensen er gewoon niet waren. Na 8 weken ging de knop om. Met mij is niks mis, de mensen die me alten vallen zijn er simpelweg niet en dat doet pijn. Heb mijn gehele schoonfamilie al die tijd niet gezien, terwijl ik dat nooit verwacht had van ze. De band is nooit echt sterk geweest, maar als iemand je nodig heeft ben je er. Al hadden ze het alleen maar voor hun zoon gedaan, maar zelfs dat niet. Wij zijn zover dat we nu zoiets hebben van "niet? Dan niet, dan blijf je er maar". Ook vrienden waarvan we hadden verwacht dat ze er zouden zijn, laten ons in de kou staan. De hulp en belangstelling komt bij ons ook uit onverwachte hoek. Het enige verschil tussen vrienden en familie die er niet zijn, vrienden kan je makkelijker klaar mee zijn. Familie ligt toch net iets complexer. Maar ik heb inmiddels het licht gezien en concentreer me alleen nog maar op de goede mensen om ons heen. Scheelt een hoop stress, gepieker en irritatie. Ook jij zal op dat punt komen, geloof me. Even die stomme hormonen aan de kant drukken en rationeel denken. Hoe is het met jouw zwangerschap? Ik hoop voor je dat je gewoon lekker kan gaan genieten en lekker onbezorgd af kan tellen naar de bevalling. En geloof me.. Als je je kindje op je buik hebt liggen, maakt het geslacht je echt niks meer uit. Cliché maar waar. Dit wordt onze tweede dochter, super leuk maar was het een jongen geweest was het ook geweldig
zondag 2 september 2012 om 22:05
quote:timetochange schreef op 02 september 2012 @ 20:29:
[...]
Herkenbaar! Achteraf gezien had ik bij sommigen meer interesse kunnen tonen. Hoewel ik dat wel altijd heb gedaan, interesse tonen. Maar nu vraag ik me af of het voldoende is geweest. Had ik niet nog iets extra's kunnen doen?
Is jouw oma zo 'hard' of is ze bang zich te laten meeslepen in de emotie?
Ik denk dat ze vooral heel nuchter is, en dat vrouwen er in haar tijd op een andere manier mee bezig waren (terwijl ikzelf ook heel nuchter erin sta hoor), in sommige dingen kan ze zich niet zo goed verplaatsen/meevoelen. Terwijl ze in andere dingen juist weer heel zacht/lief is. dubbel dus.
Maar ook ikzelf had idd ook wel wat 'meer' kunnen doen voor vriendinnen, of meer belangstellend zijn,maar ik 'voelde' het toen niet echt, had er nog niet genoeg mee, kan me voorstellen dat ieder in zn eigen leven zit,en vooral daarmee bezig is.
Geniet er gewoon zelf van, dat is het belangrijkste!
[...]
Herkenbaar! Achteraf gezien had ik bij sommigen meer interesse kunnen tonen. Hoewel ik dat wel altijd heb gedaan, interesse tonen. Maar nu vraag ik me af of het voldoende is geweest. Had ik niet nog iets extra's kunnen doen?
Is jouw oma zo 'hard' of is ze bang zich te laten meeslepen in de emotie?
Ik denk dat ze vooral heel nuchter is, en dat vrouwen er in haar tijd op een andere manier mee bezig waren (terwijl ikzelf ook heel nuchter erin sta hoor), in sommige dingen kan ze zich niet zo goed verplaatsen/meevoelen. Terwijl ze in andere dingen juist weer heel zacht/lief is. dubbel dus.
Maar ook ikzelf had idd ook wel wat 'meer' kunnen doen voor vriendinnen, of meer belangstellend zijn,maar ik 'voelde' het toen niet echt, had er nog niet genoeg mee, kan me voorstellen dat ieder in zn eigen leven zit,en vooral daarmee bezig is.
Geniet er gewoon zelf van, dat is het belangrijkste!
maandag 3 september 2012 om 09:48
quote:nlies schreef op 02 september 2012 @ 19:46:
Ik trok het onder invloed van mijn hormoen ook niet, en ben heel snel weggegaan. Ik vond het wel een goed lesje mensenkennis. Zo zijn mensen blijkbaar. Als ze er geen zin in hebben, reageren ze niet.
Och jij kon het allemaal lekker op de hormonen gooien. Die VK was misschien hartstikke moe en had geen zin in een gratis consult,
Ik snap dat het voor jou heel vervelend overkomt dat er niemand naar vraagt, maar aan de andere kant kan ik die ook VK wel begrijpen..zij zit in haar vrije tijd op een verjaardag..dat je dan geen zin hebt om aan het werk te gaan is ergens wel logisch.
Als je daar met name in zorgende beroepen (VK, huisarts) geen lijn in trekt, zit je altijd advies te geven (verjaardagen, sportclub) terwijl je zelf ook ontspanning nodig hebt.
Ik trok het onder invloed van mijn hormoen ook niet, en ben heel snel weggegaan. Ik vond het wel een goed lesje mensenkennis. Zo zijn mensen blijkbaar. Als ze er geen zin in hebben, reageren ze niet.
Och jij kon het allemaal lekker op de hormonen gooien. Die VK was misschien hartstikke moe en had geen zin in een gratis consult,
Ik snap dat het voor jou heel vervelend overkomt dat er niemand naar vraagt, maar aan de andere kant kan ik die ook VK wel begrijpen..zij zit in haar vrije tijd op een verjaardag..dat je dan geen zin hebt om aan het werk te gaan is ergens wel logisch.
Als je daar met name in zorgende beroepen (VK, huisarts) geen lijn in trekt, zit je altijd advies te geven (verjaardagen, sportclub) terwijl je zelf ook ontspanning nodig hebt.
liever een leuke hond in een restaurant dan zeurende kinderen
maandag 3 september 2012 om 13:46
quote:schorpioentje28 schreef op 03 september 2012 @ 09:48:
[...]
Ik snap dat het voor jou heel vervelend overkomt dat er niemand naar vraagt, maar aan de andere kant kan ik die ook VK wel begrijpen..zij zit in haar vrije tijd op een verjaardag..dat je dan geen zin hebt om aan het werk te gaan is ergens wel logisch.
Als je daar met name in zorgende beroepen (VK, huisarts) geen lijn in trekt, zit je altijd advies te geven (verjaardagen, sportclub) terwijl je zelf ook ontspanning nodig hebt.Het ging dus niet om mijn hormonen he, was vergeten te melden van wie ik die quote had (cursief). Niet netjes van mij, maar ik zei dus hetzelfde als wat jij zegt
[...]
Ik snap dat het voor jou heel vervelend overkomt dat er niemand naar vraagt, maar aan de andere kant kan ik die ook VK wel begrijpen..zij zit in haar vrije tijd op een verjaardag..dat je dan geen zin hebt om aan het werk te gaan is ergens wel logisch.
Als je daar met name in zorgende beroepen (VK, huisarts) geen lijn in trekt, zit je altijd advies te geven (verjaardagen, sportclub) terwijl je zelf ook ontspanning nodig hebt.Het ging dus niet om mijn hormonen he, was vergeten te melden van wie ik die quote had (cursief). Niet netjes van mij, maar ik zei dus hetzelfde als wat jij zegt
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 3 september 2012 om 18:55
quote:heartagram schreef op 02 september 2012 @ 21:57:
Ik forum mobiel dus quoten lukt niet helemaal, maar je vroeg hoe het met mij gaat.. Ehm de eerste 4 maanden zo ziek als een hond geweest, 8 kilo afgevallen en intussen kreeg ik ernstige bekkenklachten en zit sinds 14,5 week zwangerschap thuis omdat mijn bekken letterlijk aan t schuiven zijn. Vandaar dat mijn gezondheid slecht gaat. Heb in die tijd echt mijn vrienden en familie leren kennen die er voor je zijn en ook de personen die er niet zijn. En net als jij, enorm onder invloed door de hormonen, trok ik het me enorm aan. Vroeg mezelf echt af wat ik toch fout deed dat sommige mensen er gewoon niet waren. Na 8 weken ging de knop om. Met mij is niks mis, de mensen die me alten vallen zijn er simpelweg niet en dat doet pijn. Heb mijn gehele schoonfamilie al die tijd niet gezien, terwijl ik dat nooit verwacht had van ze. De band is nooit echt sterk geweest, maar als iemand je nodig heeft ben je er. Al hadden ze het alleen maar voor hun zoon gedaan, maar zelfs dat niet. Wij zijn zover dat we nu zoiets hebben van "niet? Dan niet, dan blijf je er maar". Ook vrienden waarvan we hadden verwacht dat ze er zouden zijn, laten ons in de kou staan. De hulp en belangstelling komt bij ons ook uit onverwachte hoek. Het enige verschil tussen vrienden en familie die er niet zijn, vrienden kan je makkelijker klaar mee zijn. Familie ligt toch net iets complexer. Maar ik heb inmiddels het licht gezien en concentreer me alleen nog maar op de goede mensen om ons heen. Scheelt een hoop stress, gepieker en irritatie. Ook jij zal op dat punt komen, geloof me. Even die stomme hormonen aan de kant drukken en rationeel denken. Hoe is het met jouw zwangerschap? Ik hoop voor je dat je gewoon lekker kan gaan genieten en lekker onbezorgd af kan tellen naar de bevalling. En geloof me.. Als je je kindje op je buik hebt liggen, maakt het geslacht je echt niks meer uit. Cliché maar waar. Dit wordt onze tweede dochter, super leuk maar was het een jongen geweest was het ook geweldig :-)Oh meid, wat klote voor je! Ik kan me voorstellen dat je op een gegeven moment de knop moet omdraaien. Wat goed dat jou dat is gelukt en dat je het ook echt een plek hebt gegeven. Althans, zo lijkt het wel. Ik kom ook nog weleens op dat punt. Dan zal ik waarschijnlijk ook zeggen dat de steun, de hulp en het luisterend oor uit onverwachte hoek komt. Gek he, hoe je mensen denkt te kennen en dan toch nog wordt verrast. Ik hoop dat jouw gezondheid snel goed gaat. Ik heb niet te klagen. Een paar kleine kwaaltjes, gelukkig. Want in zo'n dipje wordt alles groter. Als ik dan ook nog lichamelijke klachten (echte) zou hebben, trok ik het behang van de muur. Altijd handig voor de kamers die opnieuw behangen moeten worden.
moet je nog lang?
Ik forum mobiel dus quoten lukt niet helemaal, maar je vroeg hoe het met mij gaat.. Ehm de eerste 4 maanden zo ziek als een hond geweest, 8 kilo afgevallen en intussen kreeg ik ernstige bekkenklachten en zit sinds 14,5 week zwangerschap thuis omdat mijn bekken letterlijk aan t schuiven zijn. Vandaar dat mijn gezondheid slecht gaat. Heb in die tijd echt mijn vrienden en familie leren kennen die er voor je zijn en ook de personen die er niet zijn. En net als jij, enorm onder invloed door de hormonen, trok ik het me enorm aan. Vroeg mezelf echt af wat ik toch fout deed dat sommige mensen er gewoon niet waren. Na 8 weken ging de knop om. Met mij is niks mis, de mensen die me alten vallen zijn er simpelweg niet en dat doet pijn. Heb mijn gehele schoonfamilie al die tijd niet gezien, terwijl ik dat nooit verwacht had van ze. De band is nooit echt sterk geweest, maar als iemand je nodig heeft ben je er. Al hadden ze het alleen maar voor hun zoon gedaan, maar zelfs dat niet. Wij zijn zover dat we nu zoiets hebben van "niet? Dan niet, dan blijf je er maar". Ook vrienden waarvan we hadden verwacht dat ze er zouden zijn, laten ons in de kou staan. De hulp en belangstelling komt bij ons ook uit onverwachte hoek. Het enige verschil tussen vrienden en familie die er niet zijn, vrienden kan je makkelijker klaar mee zijn. Familie ligt toch net iets complexer. Maar ik heb inmiddels het licht gezien en concentreer me alleen nog maar op de goede mensen om ons heen. Scheelt een hoop stress, gepieker en irritatie. Ook jij zal op dat punt komen, geloof me. Even die stomme hormonen aan de kant drukken en rationeel denken. Hoe is het met jouw zwangerschap? Ik hoop voor je dat je gewoon lekker kan gaan genieten en lekker onbezorgd af kan tellen naar de bevalling. En geloof me.. Als je je kindje op je buik hebt liggen, maakt het geslacht je echt niks meer uit. Cliché maar waar. Dit wordt onze tweede dochter, super leuk maar was het een jongen geweest was het ook geweldig :-)Oh meid, wat klote voor je! Ik kan me voorstellen dat je op een gegeven moment de knop moet omdraaien. Wat goed dat jou dat is gelukt en dat je het ook echt een plek hebt gegeven. Althans, zo lijkt het wel. Ik kom ook nog weleens op dat punt. Dan zal ik waarschijnlijk ook zeggen dat de steun, de hulp en het luisterend oor uit onverwachte hoek komt. Gek he, hoe je mensen denkt te kennen en dan toch nog wordt verrast. Ik hoop dat jouw gezondheid snel goed gaat. Ik heb niet te klagen. Een paar kleine kwaaltjes, gelukkig. Want in zo'n dipje wordt alles groter. Als ik dan ook nog lichamelijke klachten (echte) zou hebben, trok ik het behang van de muur. Altijd handig voor de kamers die opnieuw behangen moeten worden.
moet je nog lang?
maandag 3 september 2012 om 20:15
dinsdag 4 september 2012 om 23:37
quote:nlies schreef op 02 september 2012 @ 19:46:
Ik trok het onder invloed van mijn hormoen ook niet, en ben heel snel weggegaan. Ik vond het wel een goed lesje mensenkennis. Zo zijn mensen blijkbaar. Als ze er geen zin in hebben, reageren ze niet.
Och jij kon het allemaal lekker op de hormonen gooien. Die VK was misschien hartstikke moe en had geen zin in een gratis consult,
Aan een gratis consult had ik geen enkele behoefte, ik had zelf een prima vk. Die ik (gratis) dag en nacht kon bellen, wat ik overigens nooit gedaan heb. Ik vind het niet heel raar dat als je als vk op een verjaardag zit naast iemand met een enorme toeter, dat je dan even vraagt hoe het gaat.
Heel toevallig kom ik vaker vk's tegen op verjaardagen in andere kringen en dat is dan niet heel ongebruikelijk. En als je dat niet op kunt brengen is dat natuurlijk ook prima, maar houd dan vooral ook je mond over andere zwangeren die hun benen bij elkaar moeten houden. Dat hoef ik dus sowieso niet te horen van een vk en al helemaal niet als ik 8 maanden zwanger ben.
En dat je moe bent als vk is begrijpelijk, maar dan hoor je in je bed/bank weet ik veel te liggen en niet op een verjaardag te zijn. Daarbij waren er meerdere vk's in de zaal (de hele praktijk dus), waarvan er maar 1 dienst had. Maar los van dit alles, ik gaf het als voorbeeld om aan te geven dat mensen nu eenmaal anders kunnen reageren dan je normaal lijkt, om to een hart onder de riem te steken.
Overigens, voor de andere forummer die vroeg of het goedgekomen is: alles is goedgekomen en ik heb een gezond kind gebaard. Het is inmiddels ook al 7 jaar geleden. Maar ik ben het nooit vergeten, zo veel gebrek aan belangstelling maak ik zelden mee.
Ik trok het onder invloed van mijn hormoen ook niet, en ben heel snel weggegaan. Ik vond het wel een goed lesje mensenkennis. Zo zijn mensen blijkbaar. Als ze er geen zin in hebben, reageren ze niet.
Och jij kon het allemaal lekker op de hormonen gooien. Die VK was misschien hartstikke moe en had geen zin in een gratis consult,
Aan een gratis consult had ik geen enkele behoefte, ik had zelf een prima vk. Die ik (gratis) dag en nacht kon bellen, wat ik overigens nooit gedaan heb. Ik vind het niet heel raar dat als je als vk op een verjaardag zit naast iemand met een enorme toeter, dat je dan even vraagt hoe het gaat.
Heel toevallig kom ik vaker vk's tegen op verjaardagen in andere kringen en dat is dan niet heel ongebruikelijk. En als je dat niet op kunt brengen is dat natuurlijk ook prima, maar houd dan vooral ook je mond over andere zwangeren die hun benen bij elkaar moeten houden. Dat hoef ik dus sowieso niet te horen van een vk en al helemaal niet als ik 8 maanden zwanger ben.
En dat je moe bent als vk is begrijpelijk, maar dan hoor je in je bed/bank weet ik veel te liggen en niet op een verjaardag te zijn. Daarbij waren er meerdere vk's in de zaal (de hele praktijk dus), waarvan er maar 1 dienst had. Maar los van dit alles, ik gaf het als voorbeeld om aan te geven dat mensen nu eenmaal anders kunnen reageren dan je normaal lijkt, om to een hart onder de riem te steken.
Overigens, voor de andere forummer die vroeg of het goedgekomen is: alles is goedgekomen en ik heb een gezond kind gebaard. Het is inmiddels ook al 7 jaar geleden. Maar ik ben het nooit vergeten, zo veel gebrek aan belangstelling maak ik zelden mee.
