Zwanger
alle pijlers
Gezin compleet maar nu zwanger
woensdag 12 augustus 2020 om 21:34
Lieve vriendinnen.
Ik kom uit een gezin met 5 kinderen en vond dat een mooie omgeving om in op te groeien. Met vriend, dochter
en zoon (3) heb ik nu een heerlijk gezin. Al een tijd terug heeft mijn vriend aangegeven dat hij ons gezin compleet vind. Ik had het daar best moeilijk mee, maar leerde er langzaam mee leven. Een kind maak je immers samen. Mijn vriend zou gesteriliseerd worden, de afspraak was gepland, maar toen kwam corona. Dat werd dus even uitgesteld.
Maar nu blijk ik zwanger te zijn. Van binnen ben ik dolblij en heel gelukkig, maar ik weet dat mijn vriend het er heel moeilijk mee heeft. Abortus van een gezond kindje zou voor mij heel zwaar vallen, en mijn vriend zegt die keuze te respecteren. Maar ik zie de stress en zorgen die het hem oplevert.
Nu schieten er allemaal gedachten door mijn hoofd. Hij respecteert mijn wens omtrent abortus, maar waarom moet ik zijn wens niet respecteren (de wens van het complete gezin).
Moet ik afwachten en kijken of de natuur voor ons een keuze maakt? Ik ben al 40+, het is nog heel pril, en eventueel een afwijkende echo of test zou voor mij wel de doorslag geven.
Mag ik mijn kinderwens zwaarder laten wegen? Of stel ik mijn gezinsgeluk op de proef?
Ik hoor graag jullie gedachten en vooral, wie heeft er in dezelfde situatie gezeten, en hoe is dat gegaan
Liefs
Ik kom uit een gezin met 5 kinderen en vond dat een mooie omgeving om in op te groeien. Met vriend, dochter
en zoon (3) heb ik nu een heerlijk gezin. Al een tijd terug heeft mijn vriend aangegeven dat hij ons gezin compleet vind. Ik had het daar best moeilijk mee, maar leerde er langzaam mee leven. Een kind maak je immers samen. Mijn vriend zou gesteriliseerd worden, de afspraak was gepland, maar toen kwam corona. Dat werd dus even uitgesteld. Maar nu blijk ik zwanger te zijn. Van binnen ben ik dolblij en heel gelukkig, maar ik weet dat mijn vriend het er heel moeilijk mee heeft. Abortus van een gezond kindje zou voor mij heel zwaar vallen, en mijn vriend zegt die keuze te respecteren. Maar ik zie de stress en zorgen die het hem oplevert.
Nu schieten er allemaal gedachten door mijn hoofd. Hij respecteert mijn wens omtrent abortus, maar waarom moet ik zijn wens niet respecteren (de wens van het complete gezin).
Moet ik afwachten en kijken of de natuur voor ons een keuze maakt? Ik ben al 40+, het is nog heel pril, en eventueel een afwijkende echo of test zou voor mij wel de doorslag geven.
Mag ik mijn kinderwens zwaarder laten wegen? Of stel ik mijn gezinsgeluk op de proef?
Ik hoor graag jullie gedachten en vooral, wie heeft er in dezelfde situatie gezeten, en hoe is dat gegaan
Liefs
donderdag 13 augustus 2020 om 10:11
Mijne ook.
Grant me the serenity to accept the things I cannot change, courage to change the things I can and wisdom to know the difference.
donderdag 13 augustus 2020 om 10:12
En dat is dus complete onzin.
Al zou je alle kleding en spullen doorschuiven er is hoe dan ook extra eten nodig . E daar ben je best een bedrag aan kwijt als kind groter wordt.
Kind 3 moet ook naar de kapper en wil ook op sport. K8nd 3 laat je niet thuis als je naar de dierentuin, het pretpark of de bioscoop gaat. Kind 3 moet ook op zwemles .
Maar goed to heeft al gezegd dat de financiële middelen er wel zijn
donderdag 13 augustus 2020 om 10:13
TO ik begrijp dat het voor je man misschien niet de ideale situatie is. Dat is natuurlijk flink balen voor hem. Maar als je zelf geen abortus wil doen als het een gezond kind is, lijkt dat voor mij je antwoord al. Ik hoop niet dat je zoiets doet alleen omdat je man het niet zit zitten..
Ik vind het ook wel heftig hoeveel mensen meteen oordelen over dat jullie geen voorbehoedsmiddelen gebruiken of dat je het misschien het misschien expres zou hebben gedaan.
Als je dan toch anoniem op een forum zit zou ik dat ook meteen opbiechten. Waarom zou ze dat voor ons verzwijgen? Ik zou je maar niks aantrekken van die opmerkingen...
Sterkte in elk geval!
Ik vind het ook wel heftig hoeveel mensen meteen oordelen over dat jullie geen voorbehoedsmiddelen gebruiken of dat je het misschien het misschien expres zou hebben gedaan.
Als je dan toch anoniem op een forum zit zou ik dat ook meteen opbiechten. Waarom zou ze dat voor ons verzwijgen? Ik zou je maar niks aantrekken van die opmerkingen...
Sterkte in elk geval!
donderdag 13 augustus 2020 om 10:23
Je weet niet of TO aan de pil was, dus daar kun je helemaal niets over zeggen.
Als je weet dat een vrouw toch ergens een kinderwens heeft en jij wilt absoluut niet waarom dan geen condoom? Beetje eigen verantwoordelijkheid is niet verkeerd. En ook al was TO aan de pil, het kan nu eenmaal misgaan.
Misselijkmakend om iemand bij voorbaat al zo te veroordelen.
donderdag 13 augustus 2020 om 10:33
Fijn dat er nu reacties komen die niet lijken gestuurd door slapeloze warme nachten.
Nee, ik ben niet expres zwanger en ja, ik ben aan de pil en ben er geen vergeten, was niet ziek en niet aan de antibiotica en grapefruit lust ik niet. We hebben gewoon pech dat we bij de unlucky few horen.
Ik ga de suggestie van het op papier zetten van de voors en tegens voorstellen. Dat maakt de keuze met het verstand in ieder geval beargumenteerd. Het helpt natuurlijk niet bij het sturen van het gevoel.
Maar fijn dat er nu meer open reacties komen!
Liefs
Nee, ik ben niet expres zwanger en ja, ik ben aan de pil en ben er geen vergeten, was niet ziek en niet aan de antibiotica en grapefruit lust ik niet. We hebben gewoon pech dat we bij de unlucky few horen.
Ik ga de suggestie van het op papier zetten van de voors en tegens voorstellen. Dat maakt de keuze met het verstand in ieder geval beargumenteerd. Het helpt natuurlijk niet bij het sturen van het gevoel.
Maar fijn dat er nu meer open reacties komen!
Liefs
donderdag 13 augustus 2020 om 10:42
donderdag 13 augustus 2020 om 10:46
Ach hou toch op.Tweepluseen schreef: ↑13-08-2020 10:33
Ik ga de suggestie van het op papier zetten van de voors en tegens voorstellen. Dat maakt de keuze met het verstand in ieder geval beargumenteerd. Het helpt natuurlijk niet bij het sturen van het gevoel.
Maar fijn dat er nu meer open reacties komen!
Liefs
Je man wil eigenlijk niet die raakt er van in de stress. Dat is een hele grote NEE.
Er is geen enkel verstandelijk voordeel om er wel voor te gaan.
De enige reden om het te houden is omdat jij dat wil en het tegen je gevoel in gaat om abortus te doen.
Dat kan en dat mag maar een lijstje met voor en tegens dan hou jij je zelf dus voor de gek.
donderdag 13 augustus 2020 om 10:47
Je hoeft je inderdaad niet te verantwoorden. Maar volgens mij is het enige wat je kunt doen, wat jullie al doen. Namelijk met elkaar praten. Want ik kan niet in jullie leven kijken, er is geen algemeen goed antwoord hier. Maar volgens mij doen jullie dat al, en snappen jullie elkaars gevoelens, al sta je er verschillend in.Tweepluseen schreef: ↑13-08-2020 10:33Fijn dat er nu reacties komen die niet lijken gestuurd door slapeloze warme nachten.
Nee, ik ben niet expres zwanger en ja, ik ben aan de pil en ben er geen vergeten, was niet ziek en niet aan de antibiotica en grapefruit lust ik niet. We hebben gewoon pech dat we bij de unlucky few horen.
Ik ga de suggestie van het op papier zetten van de voors en tegens voorstellen. Dat maakt de keuze met het verstand in ieder geval beargumenteerd. Het helpt natuurlijk niet bij het sturen van het gevoel.
Maar fijn dat er nu meer open reacties komen!
Liefs
donderdag 13 augustus 2020 om 10:49
Oh jee Tweepluseen, wat een schrik hè? 
Bijna 20 jaar geleden besloten wij ook dat ons gezin compleet was. We hadden drie kinderen gekregen binnen vier jaar. Lekker vlot op elkaar, precies zoals we wilden. Hoewel we het wel over een vierde hebben gehad, was dat nooit echt een overweging. Het was mooi geweest. We wilden weer meer tijd voor onszelf en ik wilde meer gaan werken. Mijn man heeft (tot mijn ergernis) bezwaar tegen sterilisatie, dus liet ik een spiraaltje plaatsen.
De schrik was dus ook groot toen ik vier jaar later zwanger bleek. Ongeloof, stress, duizend vragen, geen antwoorden. Kortom: paniek. We hadden geen idee wat we wilden. In eerste instantie leek elke beslissing een foute beslissing. Alles zou hoe dan ook anders worden terwijl we ons gelukkige leventje graag wilden houden zoals het was. Maar al vrij snel bedachten we dat we, wat we ook zouden doen, er samen wel uit zouden komen. Uiteindelijk zou het hoe dan ook goed komen. De echte beslissing namen we direct na het bezoek aan de verloskundige. Ik bleek al bijna 3 maanden zwanger. We hadden het dus blijkbaar niet over een klompje cellen van een paar weken, zoals we dachten. Op de echo zagen we een kindje. In mijn baarmoeder. Met armen en benen. Een echt kind dat er blijkbaar heel graag bij wilde horen. Ons kind. En een spiraaltje. Die laatste moest er meteen uit, de kans op een miskraam was groter als het bleef zitten dan wanneer het verwijdert zou worden. De erop volgende weken waren angstig. We durfden nog niet blij te zijn, maar stonden inmiddels samen helemaal achter onze beslissing: we wilden deze vierde!
Inmiddels is onze eigenwijze zwemmer een 15 jarige, slimme, muzikale knul die boven me uitsteekt
We hebben een fantastisch gezin, maar het is ook echt wel af en toe heel zwaar. Vooral het leeftijdsverschil. Elke keer als je met de oudsten nèt klaar bent met een bepaalde fase, komt er nog eentje achteraan. Zo heb ik zestien jaar op het basisschoolplein staan wachten en hebben we hier thuis nu al tien jaar pubers met bijbehorende zorgen 
Er zijn dus wel eens momenten waarop ik me afvraag hoe ons leven eruit zou hebben gezien als we die zwangerschap hadden afgebroken, of liever nog, als het nooit mis was gegaan. Absurde, nare gedachten waar ik niks mee opschiet. Bovendien is de conclusie ook altijd net zo absurd: als we van tevoren hadden geweten dat het om deze heerlijke jongeman zou gaan, was ik nooit aan dat risicovolle spiraaltje begonnen!
Ik hoop dat jullie wat aan mijn reactie hebben. Heel veel sterkte met het nemen van een beslissing
Bijna 20 jaar geleden besloten wij ook dat ons gezin compleet was. We hadden drie kinderen gekregen binnen vier jaar. Lekker vlot op elkaar, precies zoals we wilden. Hoewel we het wel over een vierde hebben gehad, was dat nooit echt een overweging. Het was mooi geweest. We wilden weer meer tijd voor onszelf en ik wilde meer gaan werken. Mijn man heeft (tot mijn ergernis) bezwaar tegen sterilisatie, dus liet ik een spiraaltje plaatsen.
De schrik was dus ook groot toen ik vier jaar later zwanger bleek. Ongeloof, stress, duizend vragen, geen antwoorden. Kortom: paniek. We hadden geen idee wat we wilden. In eerste instantie leek elke beslissing een foute beslissing. Alles zou hoe dan ook anders worden terwijl we ons gelukkige leventje graag wilden houden zoals het was. Maar al vrij snel bedachten we dat we, wat we ook zouden doen, er samen wel uit zouden komen. Uiteindelijk zou het hoe dan ook goed komen. De echte beslissing namen we direct na het bezoek aan de verloskundige. Ik bleek al bijna 3 maanden zwanger. We hadden het dus blijkbaar niet over een klompje cellen van een paar weken, zoals we dachten. Op de echo zagen we een kindje. In mijn baarmoeder. Met armen en benen. Een echt kind dat er blijkbaar heel graag bij wilde horen. Ons kind. En een spiraaltje. Die laatste moest er meteen uit, de kans op een miskraam was groter als het bleef zitten dan wanneer het verwijdert zou worden. De erop volgende weken waren angstig. We durfden nog niet blij te zijn, maar stonden inmiddels samen helemaal achter onze beslissing: we wilden deze vierde!
Inmiddels is onze eigenwijze zwemmer een 15 jarige, slimme, muzikale knul die boven me uitsteekt
We hebben een fantastisch gezin, maar het is ook echt wel af en toe heel zwaar. Vooral het leeftijdsverschil. Elke keer als je met de oudsten nèt klaar bent met een bepaalde fase, komt er nog eentje achteraan. Zo heb ik zestien jaar op het basisschoolplein staan wachten en hebben we hier thuis nu al tien jaar pubers met bijbehorende zorgen Er zijn dus wel eens momenten waarop ik me afvraag hoe ons leven eruit zou hebben gezien als we die zwangerschap hadden afgebroken, of liever nog, als het nooit mis was gegaan. Absurde, nare gedachten waar ik niks mee opschiet. Bovendien is de conclusie ook altijd net zo absurd: als we van tevoren hadden geweten dat het om deze heerlijke jongeman zou gaan, was ik nooit aan dat risicovolle spiraaltje begonnen! Ik hoop dat jullie wat aan mijn reactie hebben. Heel veel sterkte met het nemen van een beslissing
yette wijzigde dit bericht op 13-08-2020 10:53
0.08% gewijzigd
donderdag 13 augustus 2020 om 10:56
Alleen omdat je man het niet ziet zitten... Poeh, daarmee wuif je zijn mening ook wel meteen van tafel zeg. Terwijl hij ook 50% van de verzorging en opvoeding op zich moet gaan nemen. Lijkt me dus dat dit een van de belangrijkste dingen is om mee te nemen in de keuze voor wel/niet abortus. Draai het even andersom. Zou je ook tegen man van TO zeggen: je gaat het kind toch niet houden alleen omdat je vrouw het wil?sonicmodus schreef: ↑13-08-2020 10:13TO ik begrijp dat het voor je man misschien niet de ideale situatie is. Dat is natuurlijk flink balen voor hem. Maar als je zelf geen abortus wil doen als het een gezond kind is, lijkt dat voor mij je antwoord al. Ik hoop niet dat je zoiets doet alleen omdat je man het niet zit zitten..
donderdag 13 augustus 2020 om 10:59
donderdag 13 augustus 2020 om 11:04
donderdag 13 augustus 2020 om 11:12
Kiezen voor je gevoel kan heel verstandig zijn.sugarmiss schreef: ↑13-08-2020 10:59Het is gewoon zo de enige reden om het te houden is een gevoel.
Als je puur op verstand gaat beslissen komt er geen reden bij voor en zijn er alleen redenen te noemen bij tegen.
En al staan er 30 redenen bij tegen en niets bij voor dan is het alsnog ik wil geen abortus dus we gaan ervoor.
donderdag 13 augustus 2020 om 11:13
Als het alleen om rationele vooral en tegens ging zou niemand aan kinderen beginnen.
TO is al zwanger.
Dus uiteindelijk ligt de beslissing bij haar. Maar het is misschien wel goed om te bedenken welk van de twee “ worst case scenario’s” je het verschrikkelijkst zou vinden:
Gescheiden met 3 kinderen of met 2 en een abortus waar je spijt van hebt.
( Want ik denk dat als je zelf eigenlijk wel nog een kind wil, maar je het laat weghalen omdat je man het niet wil, de kans op spijt en verwijt best groot is).
TO is al zwanger.
Dus uiteindelijk ligt de beslissing bij haar. Maar het is misschien wel goed om te bedenken welk van de twee “ worst case scenario’s” je het verschrikkelijkst zou vinden:
Gescheiden met 3 kinderen of met 2 en een abortus waar je spijt van hebt.
( Want ik denk dat als je zelf eigenlijk wel nog een kind wil, maar je het laat weghalen omdat je man het niet wil, de kans op spijt en verwijt best groot is).
donderdag 13 augustus 2020 om 11:14
De hele gezinsdynamiek verandert. Als één van de twee daar niet voor 100% achter staat kan het nu nog perfecte gezinnetje als 'n kaartenhuis in elkaar storten.Kissie30 schreef: ↑13-08-2020 10:56Alleen omdat je man het niet ziet zitten... Poeh, daarmee wuif je zijn mening ook wel meteen van tafel zeg. Terwijl hij ook 50% van de verzorging en opvoeding op zich moet gaan nemen. Lijkt me dus dat dit een van de belangrijkste dingen is om mee te nemen in de keuze voor wel/niet abortus. Draai het even andersom. Zou je ook tegen man van TO zeggen: je gaat het kind toch niet houden alleen omdat je vrouw het wil?
donderdag 13 augustus 2020 om 11:16
Ga je niet te snel in je gedachten? Dat hij 2 kinderen genoeg vindt, en het nu moeilijk heeft met de schrik van een 3e wil toch nog niet zeggen dat het een abortus moet worden?
Ik vond ons met 1 kind ook compleet. (Ik vond ons met z'n tweeën eigenlijk ook wel compleet, en mezelf alleen eigenlijk ook wel.) Ik wilde net tegen mijn vriend zeggen dat ik echt geen tweede hoefde eigenlijk, toen die er al bleek te zijn. En nu zijn we met 2 kinderen compleet. Ik hoop echt dat ik niet ondanks preventie nog eens zwanger wordt, maar dan zouden we met z'n drieën compleet zijn. Ik vind compleet een behoorlijk rekbaar begrip.
Ik vond ons met 1 kind ook compleet. (Ik vond ons met z'n tweeën eigenlijk ook wel compleet, en mezelf alleen eigenlijk ook wel.) Ik wilde net tegen mijn vriend zeggen dat ik echt geen tweede hoefde eigenlijk, toen die er al bleek te zijn. En nu zijn we met 2 kinderen compleet. Ik hoop echt dat ik niet ondanks preventie nog eens zwanger wordt, maar dan zouden we met z'n drieën compleet zijn. Ik vind compleet een behoorlijk rekbaar begrip.
donderdag 13 augustus 2020 om 11:17
Als het tot een scheiding leidt ben je al helemaal beter af met 2 dan met 3 kinderen natuurlijk. Want dan sta je er echt alleen voor het grootste deel van de tijd. En wellicht kun je 2 kinderen nog wel 'n keer te logeren doen, maar met 3 stuks haken oppasadresjes ook eerder af. En dan nog het geluk hebben dat de nieuwe aanwinst geen adhd of ass heeft. Dat kunnen ze niet screenen in de baarmoeder.forumfossiel schreef: ↑13-08-2020 11:13Als het alleen om rationele vooral en tegens ging zou niemand aan kinderen beginnen.
TO is al zwanger.
Dus uiteindelijk ligt de beslissing bij haar. Maar het is misschien wel goed om te bedenken welk van de twee “ worst case scenario’s” je het verschrikkelijkst zou vinden:
Gescheiden met 3 kinderen of met 2 en een abortus waar je spijt van hebt.
( Want ik denk dat als je zelf eigenlijk wel nog een kind wil, maar je het laat weghalen omdat je man het niet wil, de kans op spijt en verwijt best groot is).
donderdag 13 augustus 2020 om 11:19
Vanwege deze zinnen vind ik het een nobrainer om het kindje te houden. Je zou het waarschijnlijk toch je vriend kwalijk nemen als je voor hem een gezond kindje laat aborteren. Je geeft aan dat er ruimte en geld genoeg is en dat jullie relatie goed is. En de bezwaren van je vriend zijn dat hij blij was net uit de luiers te zijn en het sportteam van dochter te kunnen gaan coachen. Tja... Die luiertijd duurt ook maar een paar jaar en ik kan me voorstellen dat jullie afspreken dat hij gewoon dat team gaat coachen, al komt er daardoor wat meer op jouw schouders terecht.Tweepluseen schreef: ↑12-08-2020 21:34Van binnen ben ik dolblij en heel gelukkig, maar ik weet dat mijn vriend het er heel moeilijk mee heeft. Abortus van een gezond kindje zou voor mij heel zwaar vallen, en mijn vriend zegt die keuze te respecteren.
Je vriend respecteert jouw keuze, die babytijd overleeft hij wel en van dit kindje gaat hij ongetwijfeld net zo veel houden als van de andere twee. Ik denk dat je juist je relatie op het spel zet als je tegen je gevoel in dit kindje laat weghalen.
liesje68 wijzigde dit bericht op 13-08-2020 11:23
2.16% gewijzigd
Knowledge speaks, but wisdom listens (Jimi Hendrix)
donderdag 13 augustus 2020 om 11:24
Amen.forumfossiel schreef: ↑13-08-2020 11:13Als het alleen om rationele vooral en tegens ging zou niemand aan kinderen beginnen.
TO is al zwanger.
Dus uiteindelijk ligt de beslissing bij haar. Maar het is misschien wel goed om te bedenken welk van de twee “ worst case scenario’s” je het verschrikkelijkst zou vinden:
Gescheiden met 3 kinderen of met 2 en een abortus waar je spijt van hebt.
( Want ik denk dat als je zelf eigenlijk wel nog een kind wil, maar je het laat weghalen omdat je man het niet wil, de kans op spijt en verwijt best groot is).
On topic: ik zou de man in kwestie ook even een beetje lucht gunnen om het allemaal op een rijtje te krijgen. Een onverwachte zwangerschap is toch een schrikmoment. Zelfs bij gewenste zwangerschappen schrikken veel mensen in eerste instantie omdat het dan ‘ècht’ is. Heel veel sterkte TO met de gesprekken en beslissing.
donderdag 13 augustus 2020 om 11:25
Is dit het grootste bezwaar? Ja, hij zal met de nieuwe baby ook met nijntje en duplo gaan spelen maar daarnaast kan hij nog steeds sportclubs coachen en andere dingen doen die hij prettig vind. Het is geen of of situatie maar een en en situatie.Tweepluseen schreef: ↑13-08-2020 00:46Fijn om reacties te horen. Alle praktische bezwaren zoals geld, ruimte in huis enzovoort spelen geen rol. Onze relatie is ook uitstekend.
Waar mijn vriend mee zit is de invulling van ons gezinsleven. Hij was zo blij om uit de luiers te zijn en in plaats van Nijntje en Duplo nu het sportteam van dochter te gaan coachen. En ja, dat komt allemaal weer terug, en ja, dat kan ook met drie, maar het is toch anders. En niet alleen de komende vier (tropen)jaren, maar natuurlijk de rest van ons leven. En ik had me tot een week geleden daar ook op gericht.
Praten doen we. We hebben er net een huilsessie op zitten. Maar het hoofd en hart zeggen verschillende dingen. Hij wil niet dat we onder zijn druk een keuze maken waar ik spijt van krijg, en ik wil hem mijn wens niet opdringen, zeker niet eentje met gevolgen voor de rest van ons leven.
Of we hier allebei gelukkig uitkomen, zie ik nu niet.
donderdag 13 augustus 2020 om 11:26
Nou voor sommige mensen is abortus een dermate gevoelig iets dat ze dat eigenlijk bij voorbaat al niet willen doen. Bijv omdat de kinderwens zo groot is/ of zijn ze principieel tegen abortus zijn/ ze niet een gezond kind willen aborteren etc.. Dan maakt het eigenlijk vrij weinig uit wat de man daar dan van vindt. Ik denk wel dat je over elkaar gevoelens moet blijven praten, maar als je het niet over je hart kan verkrijgen om zoiets te doen (om welke reden dan ook) dan moet je dat mij betreft niet doen.Kissie30 schreef: ↑13-08-2020 10:56Alleen omdat je man het niet ziet zitten... Poeh, daarmee wuif je zijn mening ook wel meteen van tafel zeg. Terwijl hij ook 50% van de verzorging en opvoeding op zich moet gaan nemen. Lijkt me dus dat dit een van de belangrijkste dingen is om mee te nemen in de keuze voor wel/niet abortus. Draai het even andersom. Zou je ook tegen man van TO zeggen: je gaat het kind toch niet houden alleen omdat je vrouw het wil?
Als je altijd spijt zou hebben als je zoiets doet, zoals TO lijkt aan te geven, is dat toch bizar om van jezelf (TO) te vragen?
Mocht de keuze van abortus minder gevoelig liggen en het een reeële optie zijn, dan lijkt het mij inderdaad de belangrijkste overweging hoe je man er tegen aan kijkt.
donderdag 13 augustus 2020 om 11:28
Maar tijdens alle dingen die ze als gezin samen ondernemen ga je in 'n spagaat zitten vanwege het grote leeftijdsverschil. Met 2 kinderen in ongeveer dezelfde fase valt meer te ondernemen dan wanneer er nog 'n baby/peuter/kleuter op sleeptouw moet worden genomen.GinnyJones schreef: ↑13-08-2020 11:25Is dit het grootste bezwaar? Ja, hij zal met de nieuwe baby ook met nijntje en duplo gaan spelen maar daarnaast kan hij nog steeds sportclubs coachen en andere dingen doen die hij prettig vind. Het is geen of of situatie maar een en en situatie.
donderdag 13 augustus 2020 om 11:31
@To: bij kinderen zeg ik steeds bij twijfel niet doen.
In jouw situatie, waarin je aangeeft dat er geen praktische problemen zijn, zou ik neigen naar behouden (en dan als de sodemieter zorgen dat die sterilisatie in orde is).
De vraag is gewoon hoe zwaar je tilt aan een abortus. Is dit voor jou iets als het trekken van een tand, of is het iets waardoor je je hele leven bezwaard gaat voelen?
In jouw situatie, waarin je aangeeft dat er geen praktische problemen zijn, zou ik neigen naar behouden (en dan als de sodemieter zorgen dat die sterilisatie in orde is).
De vraag is gewoon hoe zwaar je tilt aan een abortus. Is dit voor jou iets als het trekken van een tand, of is het iets waardoor je je hele leven bezwaard gaat voelen?
