Zwanger
alle pijlers
Gezin compleet maar nu zwanger
woensdag 12 augustus 2020 om 21:34
Lieve vriendinnen.
Ik kom uit een gezin met 5 kinderen en vond dat een mooie omgeving om in op te groeien. Met vriend, dochter
en zoon (3) heb ik nu een heerlijk gezin. Al een tijd terug heeft mijn vriend aangegeven dat hij ons gezin compleet vind. Ik had het daar best moeilijk mee, maar leerde er langzaam mee leven. Een kind maak je immers samen. Mijn vriend zou gesteriliseerd worden, de afspraak was gepland, maar toen kwam corona. Dat werd dus even uitgesteld.
Maar nu blijk ik zwanger te zijn. Van binnen ben ik dolblij en heel gelukkig, maar ik weet dat mijn vriend het er heel moeilijk mee heeft. Abortus van een gezond kindje zou voor mij heel zwaar vallen, en mijn vriend zegt die keuze te respecteren. Maar ik zie de stress en zorgen die het hem oplevert.
Nu schieten er allemaal gedachten door mijn hoofd. Hij respecteert mijn wens omtrent abortus, maar waarom moet ik zijn wens niet respecteren (de wens van het complete gezin).
Moet ik afwachten en kijken of de natuur voor ons een keuze maakt? Ik ben al 40+, het is nog heel pril, en eventueel een afwijkende echo of test zou voor mij wel de doorslag geven.
Mag ik mijn kinderwens zwaarder laten wegen? Of stel ik mijn gezinsgeluk op de proef?
Ik hoor graag jullie gedachten en vooral, wie heeft er in dezelfde situatie gezeten, en hoe is dat gegaan
Liefs
Ik kom uit een gezin met 5 kinderen en vond dat een mooie omgeving om in op te groeien. Met vriend, dochter
en zoon (3) heb ik nu een heerlijk gezin. Al een tijd terug heeft mijn vriend aangegeven dat hij ons gezin compleet vind. Ik had het daar best moeilijk mee, maar leerde er langzaam mee leven. Een kind maak je immers samen. Mijn vriend zou gesteriliseerd worden, de afspraak was gepland, maar toen kwam corona. Dat werd dus even uitgesteld. Maar nu blijk ik zwanger te zijn. Van binnen ben ik dolblij en heel gelukkig, maar ik weet dat mijn vriend het er heel moeilijk mee heeft. Abortus van een gezond kindje zou voor mij heel zwaar vallen, en mijn vriend zegt die keuze te respecteren. Maar ik zie de stress en zorgen die het hem oplevert.
Nu schieten er allemaal gedachten door mijn hoofd. Hij respecteert mijn wens omtrent abortus, maar waarom moet ik zijn wens niet respecteren (de wens van het complete gezin).
Moet ik afwachten en kijken of de natuur voor ons een keuze maakt? Ik ben al 40+, het is nog heel pril, en eventueel een afwijkende echo of test zou voor mij wel de doorslag geven.
Mag ik mijn kinderwens zwaarder laten wegen? Of stel ik mijn gezinsgeluk op de proef?
Ik hoor graag jullie gedachten en vooral, wie heeft er in dezelfde situatie gezeten, en hoe is dat gegaan
Liefs
maandag 17 augustus 2020 om 16:04
yette schreef: ↑15-08-2020 08:32
Bij ongeplande zwangerschappen, zijn er altijd wel mensen langs de kantlijn die menen dat er opzet in het spel is. Ik vraag me af hoe vaak dit daadwerkelijk gebeurt. Je moet echt wel heel achterbaks zijn als je op die manier omgaat met je man en het leven van je kind.
Niemand gaat toe geven, dat de pil expres niet geslikt is.
dinsdag 18 augustus 2020 om 12:54
Ja, dan hadden ze dus moeten voorkomen dat deze zwangerschap ontstond.redbulletje schreef: ↑17-08-2020 15:17Het gaat wel om de rest van hun leven dat anders wordt, je kan 'm niet terugstoppen als het tegen valt. Wat ze nu met hun huidige kinderen in de huidge leeftijdfase kunnen ondernemen komt nooit meer terug. Die jaren verspil je dus als je weer opnieuw moet beginnen.
Iedereen heeft een grens wat ie aan kan en/of leuk vindt, voor de 1 zal dat 2 kinderen maximaal zijn terwijl een ander z'n hand niet omdraait voor 5.
dinsdag 18 augustus 2020 om 12:55
Nee, maar dat wil niet zeggen dat het per definitie waar s en dat het normaal is om iemand anders daar klakkeloos van te beschuldigen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 18 augustus 2020 om 12:58
Tuurlijk is dat zo! Maar volgens mij gaat dat met name op als er nog geen sprake is van een zwangerschap, of als die zwangerschap er wel is maar er zijn daadwerkelijk punten waardoor een abortus beter is. Het emotioneel/lichamelijk/financieel niet aankunnen bijvoorbeeld. Ik lees niks van dat alles hier.
dinsdag 18 augustus 2020 om 13:25
dinsdag 18 augustus 2020 om 13:26
Mentaal toe zijn aan 'n andere fase lijkt me hier wel degelijk aan de orde.Pien252 schreef: ↑18-08-2020 12:58Tuurlijk is dat zo! Maar volgens mij gaat dat met name op als er nog geen sprake is van een zwangerschap, of als die zwangerschap er wel is maar er zijn daadwerkelijk punten waardoor een abortus beter is. Het emotioneel/lichamelijk/financieel niet aankunnen bijvoorbeeld. Ik lees niks van dat alles hier.
dinsdag 18 augustus 2020 om 13:27
dinsdag 18 augustus 2020 om 13:34
Je bent niet tegen abortus maar vervolgens vindt je wel dat de redenen van TO voor abortus eigenlijk niet goed genoeg zijn.Pien252 schreef: ↑17-08-2020 13:17Daar ben ik het zeker mee eens. Maar financieel en praktisch gezien is er geen enkel probleem, man geeft aan erachter te staan als er een 3e bij komt. Tuurlijk is het niet fijn als je weer terug gaat de luiers in terwijl je jezelf al weer allerlei activiteiten zag ondernemen die nu eindelijk kunnen.
Ik heb het al gezegd: ik ben absoluut niet tegen abortus. Maar in dit geval vind ik het best bizar dat TO niet denkt: ‘goed, het is zoals het is. We hebben een goede relatie, schouders eronder en dit gaan we ook doen!‘ Het gaat wel om een zwangerschap die beëindigd wordt, niet om een winterjas die gekocht is maar in de prullenbak gegooid wordt omdat je er eigenlijk al wel 2 hebt...TO opent zelf een topic waarin staat dat ze zelf dolgraag een 3e/groot gezin zou willen. Ga er dan voor (en zorg dat daarna die sterilisatie zsm geregeld is!).
Zo werkt het natuurlijk niet.
dinsdag 18 augustus 2020 om 13:45
Je moet ook alvast nadenken over wat je zou doen als het een tweeling blijkt te zijn. De kans op een tweeling wordt groter naarmate je ouder wordt. Waarschijnlijk geen grote kans, maar toch iets wat je keuze waarschijnlijk wel zal beïnvloeden, mocht het toch het geval zijn.
Sterkte met jullie moeilijke keuze.
Sterkte met jullie moeilijke keuze.
dinsdag 18 augustus 2020 om 13:52
Dat lijkt me de keus voor abortus juist wel makkelijker makenLeslieKnope schreef: ↑18-08-2020 13:45Je moet ook alvast nadenken over wat je zou doen als het een tweeling blijkt te zijn. De kans op een tweeling wordt groter naarmate je ouder wordt. Waarschijnlijk geen grote kans, maar toch iets wat je keuze waarschijnlijk wel zal beïnvloeden, mocht het toch het geval zijn.
Sterkte met jullie moeilijke keuze.
dinsdag 18 augustus 2020 om 14:38
Ik heb niet het hele topic gelezen, maar heb bijna hetzelfde meegemaakt. Alleen ging het bij ons om een tweede zwangerschap. Man vond 1 kind genoeg, ik twijfelde erg. Uiteindelijk heeft man de keus ook aan mij gelaten, maar wat vond ik dat moeilijk.
Wij hebben toen met een psycholoog/coach gepraat. Eerst allebei alleen en toen samen. Met die psycholoog heb ik ook een hele lijst met voors en tegens gemaakt. Zij gaf toen bij iedere voor/tegen een tegenargument. Dit hielp mij om alles op een rijtje te krijgen. Het argument dat voor mij zwaar woog was o.a. de kans op een zorgenkind (omdat je inderdaad niet alles kunt testen). Dat wilde ik ons EN ons andere kind niet aandoen. Maar ook de kans op complicaties bij mezelf tijdens en na de zwangerschap vond ik te hoog. Want ook ik was 40+ en dan is het risico gewoon hoger. Dat wilde ik niet riskeren voor het geluk van mijn gezin. Financieel was er overigens ook geen bezwaar.
De zwangerschap was heel pril, dus ik zag het gelukkig nog niet als 'mijn kindje', dat lijkt me lastiger.
Ik heb dus uiteindelijk gekozen voor abortus. Met de psycholoog wel duidelijk gepraat dat ik dit besluit ZELF nam en niet onder druk van man - die mij overigens ook echt niet onder druk zette. En dat ik mijn man dus geen verwijten zou maken later (tijdens een ruzie of zo). Gelukkig stond en sta ik er nog steeds helemaal achter. Ik heb er geen spijt van gehad, ons gezin is compleet en ik geniet juist van de dynamiek van ons drieën.
Iedere situatie is natuurlijk anders, dus ik kan je geen advies geven. Wel heel veel sterkte gewenst! Je mag me een pb sturen als je eventueel vragen hebt.
Wij hebben toen met een psycholoog/coach gepraat. Eerst allebei alleen en toen samen. Met die psycholoog heb ik ook een hele lijst met voors en tegens gemaakt. Zij gaf toen bij iedere voor/tegen een tegenargument. Dit hielp mij om alles op een rijtje te krijgen. Het argument dat voor mij zwaar woog was o.a. de kans op een zorgenkind (omdat je inderdaad niet alles kunt testen). Dat wilde ik ons EN ons andere kind niet aandoen. Maar ook de kans op complicaties bij mezelf tijdens en na de zwangerschap vond ik te hoog. Want ook ik was 40+ en dan is het risico gewoon hoger. Dat wilde ik niet riskeren voor het geluk van mijn gezin. Financieel was er overigens ook geen bezwaar.
De zwangerschap was heel pril, dus ik zag het gelukkig nog niet als 'mijn kindje', dat lijkt me lastiger.
Ik heb dus uiteindelijk gekozen voor abortus. Met de psycholoog wel duidelijk gepraat dat ik dit besluit ZELF nam en niet onder druk van man - die mij overigens ook echt niet onder druk zette. En dat ik mijn man dus geen verwijten zou maken later (tijdens een ruzie of zo). Gelukkig stond en sta ik er nog steeds helemaal achter. Ik heb er geen spijt van gehad, ons gezin is compleet en ik geniet juist van de dynamiek van ons drieën.
Iedere situatie is natuurlijk anders, dus ik kan je geen advies geven. Wel heel veel sterkte gewenst! Je mag me een pb sturen als je eventueel vragen hebt.
zaterdag 22 augustus 2020 om 15:31
Ik ben blij met alle reacties. Het hele spectrum van mijn gevoel komt voorbij.
Ja, we hebben de mogelijkheid
Ja, er is een kindje aan het groeien
Nee, waarom zouden we ons gezin veranderen als niet iedereen er 100% achter staat
Nee, waarom maken we niet gebruik van die delen van het leven die wel maakbaar zijn
Nee, het is nu nog maar een pril en misschien niet eens gezond
Maar ook:
Wat als het er twee blijken.
Deze week de eerste echo.... En een sessie bij een psych. Die hadden we al gepland voordat de tip voorbij kwam. Nooit gedacht dat ik als nuchtere Hollander ooit bij een psych aan zou kloppen. Maar ik denk dat praten met iemand die (hopelijk) geen mening heeft, helpt met vormen van eigen mening. Kennen jullie dat? Bij Iedereen die ik kan verzinnen weet ik zo goed als zeker hoe die zal reageren en ik kan advies dus sturen door met te selecteren met wie ik hierover praat.
Ja, we hebben de mogelijkheid
Ja, er is een kindje aan het groeien
Nee, waarom zouden we ons gezin veranderen als niet iedereen er 100% achter staat
Nee, waarom maken we niet gebruik van die delen van het leven die wel maakbaar zijn
Nee, het is nu nog maar een pril en misschien niet eens gezond
Maar ook:
Wat als het er twee blijken.
Deze week de eerste echo.... En een sessie bij een psych. Die hadden we al gepland voordat de tip voorbij kwam. Nooit gedacht dat ik als nuchtere Hollander ooit bij een psych aan zou kloppen. Maar ik denk dat praten met iemand die (hopelijk) geen mening heeft, helpt met vormen van eigen mening. Kennen jullie dat? Bij Iedereen die ik kan verzinnen weet ik zo goed als zeker hoe die zal reageren en ik kan advies dus sturen door met te selecteren met wie ik hierover praat.
zaterdag 22 augustus 2020 om 15:53
Tweepluseen schreef: ↑22-08-2020 15:31Bij Iedereen die ik kan verzinnen weet ik zo goed als zeker hoe die zal reageren en ik kan advies dus sturen door met te selecteren met wie ik hierover praat.
Poe, poe het moet dus een hele eer zijn om hiervoor uitgenodigd te worden.
zaterdag 22 augustus 2020 om 15:56
zaterdag 22 augustus 2020 om 15:58
Huh? Volgens mij bedoelt TO alleen maar dat dit háár valkuil in deze zou zijn. Zegt dus weinig over degenen die wel of niet uitgenodigd worden en alles over haarzelf.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 22 augustus 2020 om 19:42
Inderdaad! Van mijn zussen en vrienden weet ik veelal hoe zij over kinderen, gezinnen, zwangerschappen en abortus denken. Dus als ik steun wil in het idee dat afbreken geen optie is, dan bel ik vriendin 1. Wil ik juist de mening horen dat ons gezinsleven overhoop wordt gehaald met nog een kind, dan bel ik mijn zus.
Is dat niet herkenbaar dan?
zaterdag 22 augustus 2020 om 19:50
zaterdag 22 augustus 2020 om 20:35
Denk dat de meeste personen je ook wel begrepen hoor, was erg duidelijk hoe je het bedoelde en zeker heel herkenbaar.Tweepluseen schreef: ↑22-08-2020 19:42Inderdaad! Van mijn zussen en vrienden weet ik veelal hoe zij over kinderen, gezinnen, zwangerschappen en abortus denken. Dus als ik steun wil in het idee dat afbreken geen optie is, dan bel ik vriendin 1. Wil ik juist de mening horen dat ons gezinsleven overhoop wordt gehaald met nog een kind, dan bel ik mijn zus.
Is dat niet herkenbaar dan?
zaterdag 22 augustus 2020 om 21:40
Tweepluseen schreef: ↑22-08-2020 19:42Inderdaad! Van mijn zussen en vrienden weet ik veelal hoe zij over kinderen, gezinnen, zwangerschappen en abortus denken. Dus als ik steun wil in het idee dat afbreken geen optie is, dan bel ik vriendin 1. Wil ik juist de mening horen dat ons gezinsleven overhoop wordt gehaald met nog een kind, dan bel ik mijn zus.
Is dat niet herkenbaar dan?
Ja hoor. En dat je hulp zoekt bij een psych om de kans te vergroten dat je een keuze maakt waar je achter kunt staan is echt totaal niet overdreven (heel verstandig juist), de twee opties/uitkomsten kunnen namelijk allebei een flinke invloed hebben op je/jullie leven. Maar niet iedereen snapt dat.
zaterdag 22 augustus 2020 om 21:53
Het is misschien wel net als het gooien met een dobbelsteen: op het moment dat je dat zou doen, zou je weten op welk getal je hoopt. (Dat was wat vriend me zei, tien wij moesten beslissen.)
Net als met je vriendenkring: als er hierover een telefoontje kwam, wie zou je dan hopen dat aan de lijn is? Wat zegt dat je?
Hier kwam nr#kindje onverwacht, ik was 40, getwijfeld over abortus, uiteindelijk niet gedaan en nu gezond kind. Erg blij mee. Herken al je afwegingen. Voor mij was doorslaggevend dat ik me dan altijd zo afvragen ‘wat als wel wel...’. Wat als hier nog een zou rondlopen? Dat gevoel was sterker dan ‘wat als we niet...., en dus abortus doen’.
Succes!
Net als met je vriendenkring: als er hierover een telefoontje kwam, wie zou je dan hopen dat aan de lijn is? Wat zegt dat je?
Hier kwam nr#kindje onverwacht, ik was 40, getwijfeld over abortus, uiteindelijk niet gedaan en nu gezond kind. Erg blij mee. Herken al je afwegingen. Voor mij was doorslaggevend dat ik me dan altijd zo afvragen ‘wat als wel wel...’. Wat als hier nog een zou rondlopen? Dat gevoel was sterker dan ‘wat als we niet...., en dus abortus doen’.
Succes!
