Zwanger
alle pijlers
Gezin compleet maar nu zwanger
woensdag 12 augustus 2020 om 21:34
Lieve vriendinnen.
Ik kom uit een gezin met 5 kinderen en vond dat een mooie omgeving om in op te groeien. Met vriend, dochter
en zoon (3) heb ik nu een heerlijk gezin. Al een tijd terug heeft mijn vriend aangegeven dat hij ons gezin compleet vind. Ik had het daar best moeilijk mee, maar leerde er langzaam mee leven. Een kind maak je immers samen. Mijn vriend zou gesteriliseerd worden, de afspraak was gepland, maar toen kwam corona. Dat werd dus even uitgesteld.
Maar nu blijk ik zwanger te zijn. Van binnen ben ik dolblij en heel gelukkig, maar ik weet dat mijn vriend het er heel moeilijk mee heeft. Abortus van een gezond kindje zou voor mij heel zwaar vallen, en mijn vriend zegt die keuze te respecteren. Maar ik zie de stress en zorgen die het hem oplevert.
Nu schieten er allemaal gedachten door mijn hoofd. Hij respecteert mijn wens omtrent abortus, maar waarom moet ik zijn wens niet respecteren (de wens van het complete gezin).
Moet ik afwachten en kijken of de natuur voor ons een keuze maakt? Ik ben al 40+, het is nog heel pril, en eventueel een afwijkende echo of test zou voor mij wel de doorslag geven.
Mag ik mijn kinderwens zwaarder laten wegen? Of stel ik mijn gezinsgeluk op de proef?
Ik hoor graag jullie gedachten en vooral, wie heeft er in dezelfde situatie gezeten, en hoe is dat gegaan
Liefs
Ik kom uit een gezin met 5 kinderen en vond dat een mooie omgeving om in op te groeien. Met vriend, dochter
en zoon (3) heb ik nu een heerlijk gezin. Al een tijd terug heeft mijn vriend aangegeven dat hij ons gezin compleet vind. Ik had het daar best moeilijk mee, maar leerde er langzaam mee leven. Een kind maak je immers samen. Mijn vriend zou gesteriliseerd worden, de afspraak was gepland, maar toen kwam corona. Dat werd dus even uitgesteld. Maar nu blijk ik zwanger te zijn. Van binnen ben ik dolblij en heel gelukkig, maar ik weet dat mijn vriend het er heel moeilijk mee heeft. Abortus van een gezond kindje zou voor mij heel zwaar vallen, en mijn vriend zegt die keuze te respecteren. Maar ik zie de stress en zorgen die het hem oplevert.
Nu schieten er allemaal gedachten door mijn hoofd. Hij respecteert mijn wens omtrent abortus, maar waarom moet ik zijn wens niet respecteren (de wens van het complete gezin).
Moet ik afwachten en kijken of de natuur voor ons een keuze maakt? Ik ben al 40+, het is nog heel pril, en eventueel een afwijkende echo of test zou voor mij wel de doorslag geven.
Mag ik mijn kinderwens zwaarder laten wegen? Of stel ik mijn gezinsgeluk op de proef?
Ik hoor graag jullie gedachten en vooral, wie heeft er in dezelfde situatie gezeten, en hoe is dat gegaan
Liefs
donderdag 13 augustus 2020 om 15:39
Sorry hoor maar ik vind liever uit de luiers zijn en liever naar een sportteam gaan dan nijntje of duplo een slechte reden voor een abortus.Tweepluseen schreef: ↑13-08-2020 00:46Fijn om reacties te horen. Alle praktische bezwaren zoals geld, ruimte in huis enzovoort spelen geen rol. Onze relatie is ook uitstekend.
Waar mijn vriend mee zit is de invulling van ons gezinsleven. Hij was zo blij om uit de luiers te zijn en in plaats van Nijntje en Duplo nu het sportteam van dochter te gaan coachen. En ja, dat komt allemaal weer terug, en ja, dat kan ook met drie, maar het is toch anders. En niet alleen de komende vier (tropen)jaren, maar natuurlijk de rest van ons leven. En ik had me tot een week geleden daar ook op gericht.
Praten doen we. We hebben er net een huilsessie op zitten. Maar het hoofd en hart zeggen verschillende dingen. Hij wil niet dat we onder zijn druk een keuze maken waar ik spijt van krijg, en ik wil hem mijn wens niet opdringen, zeker niet eentje met gevolgen voor de rest van ons leven.
Of we hier allebei gelukkig uitkomen, zie ik nu niet.
Maar het is oneerlijk verdeeld. De een raakt makkelijk zwanger en laat het weghalen omdat het even niet uitkomt en de ander wil niets liever dan een kind en krijgt een miskraam. Als de natuur dat nou eerlijk zou vedelen..klinkt misschien hard maar zo voelt het soms wel
Maar het is jullie keus wat jullie ermee doen.
donderdag 13 augustus 2020 om 15:46
Da's nogal kort door de bocht.
De beslissing om een derde zwangerschap te voorkomen, is voor velen iets heel anders dan de beslissing om een derde zwangerschap af te breken.
donderdag 13 augustus 2020 om 15:50
donderdag 13 augustus 2020 om 15:53
donderdag 13 augustus 2020 om 15:55
Precies, en of het maken of breken wordt, dat is precies wat ik wil sturen....naar maken dus . Om de kans op maken zo groot mogelijk te maken (met of zonder derde kindje) willen we de juiste keuze maken. Daarom heb ik hier om advies gevraagd. Nieuwe invalshoeken en ook ervaringen kunnen ons wellicht helpen.redbulletje schreef: ↑13-08-2020 12:37Maar wél voor haar gezinsleven. Dat kan ze maken of breken door een extra kind toe te voegen.
Ik ben er van overtuigd dat de relatie met mijn vriend heel sterk is, en dat we hier samen doorheen komen. We zijn financiëel gezond, hebben ruime in huis, kunnen best een andere auto kopen waar drie kinderstoelen in passen, dus praktische bezwaren zijn er niet. Dat maakt dat de keuze dus vooral op gevoel en verwachting van gevolgen voor gezin en geluk.
Waar ik niet zeker van ben, is hoe we tot de juiste keuze komen. Ik wilde een groter gezin, maar had me neergelegd bij het idee van een compleet gezin met z'n viertjes. Een gezonde zwangerschap afbreken om die reden zou ik ook heel moeilijk vinden, nu ik daarmee geconfronteerd wordt. Maar of dat onoverkomelijk is, dat weet ik niet. Ik hoop dan ook op ervaringsdeskundigen die hun verhaal willen delen.
Ik weiger te geloven in het beeld dat een aantal van jullie schetsen, waarbij mijn vriend of ik, afhankelijk van onze keuze, dusdanig ongelukkig gaan worden dat onze relatie daaraan kapot gaat. Daar zijn we te sterk voor. Maar om die reden de keuze op basis mijn gevoel doordrukken, zonder zijn mening, gevoel en wensen in de overweging mee te nemen zou onredelijk zijn. Dat zou inderdaad het begin van het einde betekenen. In tegenstelling tot wat sommigen hier lijken te denken, vormen wij samen een gezin, hebben we samen de verantwoordelijkheid voor ons geluk en onze toekomst. Die zijn zo verweven dat we dus ook samen hier een oplossing moeten verzinnen. Wat die dan ook is. En of wij, ik of hij moeite heeft met de keuze en wellicht hulp nodig heeft bij het accepteren van de gevolgen, daar kunnen we dan voor zorgen.... Samen.
Sorry voor dit college in partner geluk, maar dit is hoe ik erin sta.
Daarom: ik laat me graag helpen door jullie invalshoeken, ervaringen en ideeën zodat dat ons helpt met kiezen.
donderdag 13 augustus 2020 om 15:57
Ja maar de zwangerschap is er nou eenmaal al.
Ik denk als je de (financiële) middelen hebt om voor dit kindje te zorgen het feit dat er geen wens is niet zo belangrijk is. Het is geen homd die je toch maar niet ophaalt uit het asiel.
donderdag 13 augustus 2020 om 16:01
Dat je genoeg geld ervoor hebt wil nog niet zeggen dat er geen praktische bezwaren zijn. De gezinsdynamiek is een gevoelsmatig iets. De drukte die structureel hoger ligt. Het leeftijdverschil waardoor je altijd moet opsplitsen of compromissen moet zoeken die je nu niet hebt. Het is een behoorlijke belasting mentaal en als je echt een kinderwens hebt zul je je daar overheen willen zetten, maar als je vindt dat je gezin zoals het nu goed is compleet en in balans is, wellicht niet.Tweepluseen schreef: ↑13-08-2020 15:55Precies, en of het maken of breken wordt, dat is precies wat ik wil sturen....naar maken dus . Om de kans op maken zo groot mogelijk te maken (met of zonder derde kindje) willen we de juiste keuze maken. Daarom heb ik hier om advies gevraagd. Nieuwe invalshoeken en ook ervaringen kunnen ons wellicht helpen.
Ik ben er van overtuigd dat de relatie met mijn vriend heel sterk is, en dat we hier samen doorheen komen. We zijn financiëel gezond, hebben ruime in huis, kunnen best een andere auto kopen waar drie kinderstoelen in passen, dus praktische bezwaren zijn er niet. Dat maakt dat de keuze dus vooral op gevoel en verwachting van gevolgen voor gezin en geluk.
Waar ik niet zeker van ben, is hoe we tot de juiste keuze komen. Ik wilde een groter gezin, maar had me neergelegd bij het idee van een compleet gezin met z'n viertjes. Een gezonde zwangerschap afbreken om die reden zou ik ook heel moeilijk vinden, nu ik daarmee geconfronteerd wordt. Maar of dat onoverkomelijk is, dat weet ik niet. Ik hoop dan ook op ervaringsdeskundigen die hun verhaal willen delen.
Ik weiger te geloven in het beeld dat een aantal van jullie schetsen, waarbij mijn vriend of ik, afhankelijk van onze keuze, dusdanig ongelukkig gaan worden dat onze relatie daaraan kapot gaat. Daar zijn we te sterk voor. Maar om die reden de keuze op basis mijn gevoel doordrukken, zonder zijn mening, gevoel en wensen in de overweging mee te nemen zou onredelijk zijn. Dat zou inderdaad het begin van het einde betekenen. In tegenstelling tot wat sommigen hier lijken te denken, vormen wij samen een gezin, hebben we samen de verantwoordelijkheid voor ons geluk en onze toekomst. Die zijn zo verweven dat we dus ook samen hier een oplossing moeten verzinnen. Wat die dan ook is. En of wij, ik of hij moeite heeft met de keuze en wellicht hulp nodig heeft bij het accepteren van de gevolgen, daar kunnen we dan voor zorgen.... Samen.
Sorry voor dit college in partner geluk, maar dit is hoe ik erin sta.
Daarom: ik laat me graag helpen door jullie invalshoeken, ervaringen en ideeën zodat dat ons helpt met kiezen.
donderdag 13 augustus 2020 om 16:03
Ik vind dat je het mooi verwoordt TO. Advies kan ik je niet geven, ik heb nooit in jouw schoenen gestaan. Mijn man vindt 2 genoeg, ik had altijd een derde gewild maar kan prima leven met het idee dat we compleet zijn. Een zwangerschap voorkomen, geen probleem. Afbreken zou ik ook een ander verhaal vinden. En hoewel baas in eigen buik, heb je idd samen de keuze te maken. Het klinkt alsof jullie een fijne, liefdevolle relatie hebben met wederzijds respect, dus whatever de uitkomst ook gaat zijn, het komt wel goed!
donderdag 13 augustus 2020 om 16:03
Nou, dat vind ik toch wel erg ver gaan. Er is nog niks wat niet teruggedraaid kan worden en je komt er wel levenslang aan vast te zitten. De wens is áltijd belangrijk. Al die opofferingen, stress en gedoe wat je er voor terug krijgt, moet je het wel waard vinden.
donderdag 13 augustus 2020 om 16:04
Ik vind 3 jaar niet echt een groot leeftijdsverschil. Tussen de oudste de jongste zit ook 3 jaar..als het nou 12 jaar is..redbulletje schreef: ↑13-08-2020 16:01Dat je genoeg geld ervoor hebt wil nog niet zeggen dat er geen praktische bezwaren zijn. De gezinsdynamiek is een gevoelsmatig iets. De drukte die structureel hoger ligt. Het leeftijdverschil waardoor je altijd moet opsplitsen of compromissen moet zoeken die je nu niet hebt. Het is een behoorlijke belasting mentaal en als je echt een kinderwens hebt zul je je daar overheen willen zetten, maar als je vindt dat je gezin zoals het nu goed is compleet en in balans is, wellicht niet.
donderdag 13 augustus 2020 om 16:04
Niet iedereen denkt hetzelfde over abortus en overtijdsbehandelingen. Heb die laatste gehad, paar jaar terug. Mijn kinderen waren al 5 en 7. We waren echt compleet.
donderdag 13 augustus 2020 om 16:04
Hoeveel broers en zussen heb jij dat je zo doorzaagt over die gezinsdynamiek?? Je spreekt in elk geval niet uit ervaring als moeder.redbulletje schreef: ↑13-08-2020 16:01Dat je genoeg geld ervoor hebt wil nog niet zeggen dat er geen praktische bezwaren zijn. De gezinsdynamiek is een gevoelsmatig iets. De drukte die structureel hoger ligt. Het leeftijdverschil waardoor je altijd moet opsplitsen of compromissen moet zoeken die je nu niet hebt. Het is een behoorlijke belasting mentaal en als je echt een kinderwens hebt zul je je daar overheen willen zetten, maar als je vindt dat je gezin zoals het nu goed is compleet en in balans is, wellicht niet.
donderdag 13 augustus 2020 om 16:06
Als er zoveel twijfel is en jullie elkaar je wensen gunnen en goed samenwerken, dan maakt het misschien niet zoveel uit? Dan zijn waarschijnlijk beide opties 'oké' en kan je met beide varianten leven.
In dat geval moet je simpelweg kijken naar waar je/jullie het meest blij van worden. Beeld je allebei beide scenario's in, leef je in. Kijk wanneer je hart een sprongetje maakt.
In dat geval moet je simpelweg kijken naar waar je/jullie het meest blij van worden. Beeld je allebei beide scenario's in, leef je in. Kijk wanneer je hart een sprongetje maakt.
donderdag 13 augustus 2020 om 16:10
Dat zijn precies de niet-praktische bezwaren waar ik op doel. Alles wordt anders. Maar wordt het beter? En voor wie? De keuze moeten we samen maken, en ik zoek hier ervaringen en invalshoeken.....redbulletje schreef: ↑13-08-2020 16:01Dat je genoeg geld ervoor hebt wil nog niet zeggen dat er geen praktische bezwaren zijn. De gezinsdynamiek is een gevoelsmatig iets. De drukte die structureel hoger ligt. Het leeftijdverschil waardoor je altijd moet opsplitsen of compromissen moet zoeken die je nu niet hebt. Het is een behoorlijke belasting mentaal en als je echt een kinderwens hebt zul je je daar overheen willen zetten, maar als je vindt dat je gezin zoals het nu goed is compleet en in balans is, wellicht niet.
En schrijf wat dingen therapeutisch van me af...
. Hier met jullie over discussiëren helpt me echt.Dank!
donderdag 13 augustus 2020 om 16:11
Dat snap ik. De wens is belangrijk. Maar als je eenmaal zwanger bent gaat het wel om abortus van een gezond kind. Maar goed sommigen zien het als een klompje cellen.redbulletje schreef: ↑13-08-2020 16:03Nou, dat vind ik toch wel erg ver gaan. Er is nog niks wat niet teruggedraaid kan worden en je komt er wel levenslang aan vast te zitten. De wens is áltijd belangrijk. Al die opofferingen, stress en gedoe wat je er voor terug krijgt, moet je het wel waard vinden.
Ik zou niet te lang wachten met beslissen in dat geval. Maar dat is mijn mening. Of het nou een overtijdsbehandeling is, of met 10 weken..het is dan echt al een kindje met alles erop en eraan.
Als je er als gezin voor kiest om ervoor te gaan en genoeg liefde te geven hebt en de financiële middelen hebt...uiteindelijk zal de situatie ook wel vanzelfsprekend worden.
En als TO zegt dat zij en haar partner een sterke relatie hebben zijn ze hier samen tegen bestand. Het feit dat ze een kind kunnen verzorgen en liefdevol opvoeden hebben ze toch al bewezen bij hun andere twee kinderen? Het kind zal niks tekort komen.
elisa55 wijzigde dit bericht op 13-08-2020 16:20
5.51% gewijzigd
donderdag 13 augustus 2020 om 16:12
Vrij normaal hoor tussen een eerste en derde
donderdag 13 augustus 2020 om 16:12
Die balans kan inderdaad veranderen, maar die vind je automatisch wel weer. Wat iemand anders ook al schreef: eerst ben je een compleet gezin met twee kinderen. Daarna met drie.redbulletje schreef: ↑13-08-2020 16:01Dat je genoeg geld ervoor hebt wil nog niet zeggen dat er geen praktische bezwaren zijn. De gezinsdynamiek is een gevoelsmatig iets. De drukte die structureel hoger ligt. Het leeftijdverschil waardoor je altijd moet opsplitsen of compromissen moet zoeken die je nu niet hebt. Het is een behoorlijke belasting mentaal en als je echt een kinderwens hebt zul je je daar overheen willen zetten, maar als je vindt dat je gezin zoals het nu goed is compleet en in balans is, wellicht niet.
En nogmaals, er is niks mis met opsplitsen. Integendeel! Zelfs een tweeling wil niet altijd hetzelfde.
donderdag 13 augustus 2020 om 16:12
Het klinkt alsof jullie zelf heel goed in staat zijn om de gevolgen van beide keuzes te overzien en elkaar mening mee te nemen in eigen afweging. Jullie klinken als een fijn stel! Niemand kan deze keuze voor jullie maken.
Ik wilde nog wel even toevoegen dat als de jongste al richting de 4 gaat als de baby zou komen dat natuurlijk een heel andere ervaring is dan jullie hadden met de oudste twee iets dichter op elkaar. Mijn oudste zat al op school toen de jongste kwam (nou ja begin van de zomervakantie dus precies de 6 weken dat ik niet zelf uit bed kon komen en verging van de pijn moest hij wel vermaakt worden
) en wij vonden dat heel fijn. De jongste kreeg dan overdag genoeg aandacht en rolde er verder een beetje tussendoor. De oudste begreep al veel meer en daar konden we dan in de middag wat meer op focussen zonder schuldgevoel richting de baby. Dit lijkt me veel heftiger met een tweejarige in de luiers thuis en nog een baby. (Volledig vanuit mezelf geredeneerd natuurlijk want ik heb daar geen ervaring mee).
Ik wilde nog wel even toevoegen dat als de jongste al richting de 4 gaat als de baby zou komen dat natuurlijk een heel andere ervaring is dan jullie hadden met de oudste twee iets dichter op elkaar. Mijn oudste zat al op school toen de jongste kwam (nou ja begin van de zomervakantie dus precies de 6 weken dat ik niet zelf uit bed kon komen en verging van de pijn moest hij wel vermaakt worden
) en wij vonden dat heel fijn. De jongste kreeg dan overdag genoeg aandacht en rolde er verder een beetje tussendoor. De oudste begreep al veel meer en daar konden we dan in de middag wat meer op focussen zonder schuldgevoel richting de baby. Dit lijkt me veel heftiger met een tweejarige in de luiers thuis en nog een baby. (Volledig vanuit mezelf geredeneerd natuurlijk want ik heb daar geen ervaring mee).
donderdag 13 augustus 2020 om 16:15
Ik vind je heel verstandig. Gelukkig kun je er nog wel eventjes over nadenken (en vooral praten). Een van beiden gaat moeten toegeven hier.Tweepluseen schreef: ↑13-08-2020 16:13Nee, ik zoek naar een waarbij twee harten sprongetjes blijven maken....Al dan niet na wennen of verwerken.
donderdag 13 augustus 2020 om 16:23
Dat heb je mooi verwoord. Zo is het ook. Jullie relatie is de basis.Tweepluseen schreef: ↑13-08-2020 16:13Nee, ik zoek naar een waarbij twee harten sprongetjes blijven maken....Al dan niet na wennen of verwerken.
donderdag 13 augustus 2020 om 16:24
Hoe lang weet je nu dat je zwanger bent? Bij ons duurde het echt wel even voor we van paniek naar vlinders gingen. Best logisch, zelfs als je gewenst zwanger raakt, kan de twijfel en angst voor de toekomst je soms ineens naar de strot vliegen.Tweepluseen schreef: ↑13-08-2020 16:13Nee, ik zoek naar een waarbij twee harten sprongetjes blijven maken....Al dan niet na wennen of verwerken.
donderdag 13 augustus 2020 om 16:26
Er is geen garantie dat het een gezond kind gaat zijn. Psychische beperkingen komen pas na de geboorte aan 't licht. Zelf ervaar ik (ASS-er) de maatschappij als steeds zwaarder omdat er van alle kanten een gigantische hoeveelheid prikkels zijn bijv. En dan had ik nog 't geluk in een rustig gezin (enig kind) op te kunnen groeien en in een rustige tijd (jaren 70/80) vergeleken met nu.elisa55 schreef: ↑13-08-2020 16:11Dat snap ik. De wens is belangrijk. Maar als je eenmaal zwanger bent gaat het wel om abortus van een gezond kind. Maar goed sommigen zien het als een klompje cellen.
Ik zou niet te lang wachten met beslissen in dat geval. Maar dat is mijn mening. Of het nou een overtijdsbehandeling is, of met 10 weken..het is dan echt al een kindje met alles erop en eraan.
Als je er als gezin voor kiest om ervoor te gaan en genoeg liefde te geven hebt en de financiële middelen hebt...uiteindelijk zal de situatie ook wel vanzelfsprekend worden.
En als TO zegt dat zij en haar partner een sterke relatie hebben zijn ze hier samen tegen bestand. Het feit dat ze een kind kunnen verzorgen en liefdevol opvoeden hebben ze toch al bewezen bij hun andere twee kinderen? Het kind zal niks tekort komen.
