Zwanger
alle pijlers
Gezin compleet maar nu zwanger
woensdag 12 augustus 2020 om 21:34
Lieve vriendinnen.
Ik kom uit een gezin met 5 kinderen en vond dat een mooie omgeving om in op te groeien. Met vriend, dochter
en zoon (3) heb ik nu een heerlijk gezin. Al een tijd terug heeft mijn vriend aangegeven dat hij ons gezin compleet vind. Ik had het daar best moeilijk mee, maar leerde er langzaam mee leven. Een kind maak je immers samen. Mijn vriend zou gesteriliseerd worden, de afspraak was gepland, maar toen kwam corona. Dat werd dus even uitgesteld.
Maar nu blijk ik zwanger te zijn. Van binnen ben ik dolblij en heel gelukkig, maar ik weet dat mijn vriend het er heel moeilijk mee heeft. Abortus van een gezond kindje zou voor mij heel zwaar vallen, en mijn vriend zegt die keuze te respecteren. Maar ik zie de stress en zorgen die het hem oplevert.
Nu schieten er allemaal gedachten door mijn hoofd. Hij respecteert mijn wens omtrent abortus, maar waarom moet ik zijn wens niet respecteren (de wens van het complete gezin).
Moet ik afwachten en kijken of de natuur voor ons een keuze maakt? Ik ben al 40+, het is nog heel pril, en eventueel een afwijkende echo of test zou voor mij wel de doorslag geven.
Mag ik mijn kinderwens zwaarder laten wegen? Of stel ik mijn gezinsgeluk op de proef?
Ik hoor graag jullie gedachten en vooral, wie heeft er in dezelfde situatie gezeten, en hoe is dat gegaan
Liefs
Ik kom uit een gezin met 5 kinderen en vond dat een mooie omgeving om in op te groeien. Met vriend, dochter
en zoon (3) heb ik nu een heerlijk gezin. Al een tijd terug heeft mijn vriend aangegeven dat hij ons gezin compleet vind. Ik had het daar best moeilijk mee, maar leerde er langzaam mee leven. Een kind maak je immers samen. Mijn vriend zou gesteriliseerd worden, de afspraak was gepland, maar toen kwam corona. Dat werd dus even uitgesteld. Maar nu blijk ik zwanger te zijn. Van binnen ben ik dolblij en heel gelukkig, maar ik weet dat mijn vriend het er heel moeilijk mee heeft. Abortus van een gezond kindje zou voor mij heel zwaar vallen, en mijn vriend zegt die keuze te respecteren. Maar ik zie de stress en zorgen die het hem oplevert.
Nu schieten er allemaal gedachten door mijn hoofd. Hij respecteert mijn wens omtrent abortus, maar waarom moet ik zijn wens niet respecteren (de wens van het complete gezin).
Moet ik afwachten en kijken of de natuur voor ons een keuze maakt? Ik ben al 40+, het is nog heel pril, en eventueel een afwijkende echo of test zou voor mij wel de doorslag geven.
Mag ik mijn kinderwens zwaarder laten wegen? Of stel ik mijn gezinsgeluk op de proef?
Ik hoor graag jullie gedachten en vooral, wie heeft er in dezelfde situatie gezeten, en hoe is dat gegaan
Liefs
donderdag 13 augustus 2020 om 16:39
Mooi verwoord...!Tweepluseen schreef: ↑13-08-2020 16:13Nee, ik zoek naar een waarbij twee harten sprongetjes blijven maken....Al dan niet na wennen of verwerken.
Niet alles gelezen, maar voor zover ik weet zijn dit de feiten:
1) ongeplande maar voor jou gewenste zwangerschap
2) man ziet op tegen de drukke babytijd
3) er zijn financieel en praktisch gezien geen bezwaren
4) jullie hebben een zeer stabiele relatie
5) het leeftijdsverschil tussen jullie kinderen zal niet enorm groot zijn
Ik ben zeker niet tegen abortus, maar in deze situatie zou ik niet kunnen begrijpen dat er voor abortus gekozen wordt. Ja, het zal drukker worden bij jullie thuis. Maar: als jouw man echt zo definitief geen 3e zou willen, dan had dat wel voorkomen kunnen worden.
Met een 3e kind zullen allebei jullie harten vast en zeker nog heel veel sprongetjes gaan maken, alleen zullen jullie de tijd moeten nemen om samen te wennen aan het idee. Maakt jouw hart nog sprongetjes als deze zwangerschap afgebroken wordt?
Gefeliciteerd met de zwangerschap, en sterkte met het nemen van een beslissing!
donderdag 13 augustus 2020 om 16:39
Die garantie heb je toch niet. Maar ervan uitgaande dat.redbulletje schreef: ↑13-08-2020 16:26Er is geen garantie dat het een gezond kind gaat zijn. Psychische beperkingen komen pas na de geboorte aan 't licht. Zelf ervaar ik (ASS-er) de maatschappij als steeds zwaarder omdat er van alle kanten een gigantische hoeveelheid prikkels zijn bijv. En dan had ik nog 't geluk in een rustig gezin (enig kind) op te kunnen groeien en in een rustige tijd (jaren 70/80) vergeleken met nu.
Ik vind ASS niet vergelijkbaar met een niet-levensvatbaar kind. En ik weet niet of dat vaker voorkomt als je 40 bent tijdens je zwangerschap.
Dan heb je het over de kans op autisme in het algemeen. Dat is niet echt waar het nu bij TO om gaat.
donderdag 13 augustus 2020 om 16:50
Dan kan hij toch gaan coachen terwijl jij Nijntje en Duplo voor je rekening neemt? Ons (gewenste) derde kind werd geboren toen ons oudste kind nog geen vier was. Toen de oudste twee al een beetje een eigen leven kregen, heb ik heel veel met het jongste kind kunnen ondernemen. De oudste twee waren altijd al heel hecht en nu kunnen ze alle drie goed met elkaar opschieten.Tweepluseen schreef: ↑13-08-2020 00:46
Waar mijn vriend mee zit is de invulling van ons gezinsleven. Hij was zo blij om uit de luiers te zijn en in plaats van Nijntje en Duplo nu het sportteam van dochter te gaan coachen.
Ik vond de overgang van twee naar drie kinderen leuk, de overgang van nul naar één kind vond ik veel ingrijpender.
donderdag 13 augustus 2020 om 16:59
Welnee. Haar gezinsleven kan ook over drie jaar - zonder derde kind - overhoop gegooid worden doordat ze op de buurman verliefd wordt, of haar man op de overbuuf, of... of....redbulletje schreef: ↑13-08-2020 12:37Maar wél voor haar gezinsleven. Dat kan ze maken of breken door een extra kind toe te voegen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 13 augustus 2020 om 17:10
Mooi gezegd. Zo denk ik er ook over.Pien252 schreef: ↑13-08-2020 16:39Mooi verwoord...!
Niet alles gelezen, maar voor zover ik weet zijn dit de feiten:
1) ongeplande maar voor jou gewenste zwangerschap
2) man ziet op tegen de drukke babytijd
3) er zijn financieel en praktisch gezien geen bezwaren
4) jullie hebben een zeer stabiele relatie
5) het leeftijdsverschil tussen jullie kinderen zal niet enorm groot zijn
Ik ben zeker niet tegen abortus, maar in deze situatie zou ik niet kunnen begrijpen dat er voor abortus gekozen wordt. Ja, het zal drukker worden bij jullie thuis. Maar: als jouw man echt zo definitief geen 3e zou willen, dan had dat wel voorkomen kunnen worden.
Met een 3e kind zullen allebei jullie harten vast en zeker nog heel veel sprongetjes gaan maken, alleen zullen jullie de tijd moeten nemen om samen te wennen aan het idee. Maakt jouw hart nog sprongetjes als deze zwangerschap afgebroken wordt?
Gefeliciteerd met de zwangerschap, en sterkte met het nemen van een beslissing!
donderdag 13 augustus 2020 om 17:15
Je vindt het zweverig. Wij zijn verder enorm nuchter, maar ik voel dit oprecht. Soms is het mooi om wat magisch denken toe te laten.
Het is gewoon een hele andere situatie wanneer je samen de anticonceptie stopt, vast naar babykleertjes gaat kijken, over namen nadenk en maandelijks in spanning zit of je ongesteld wordt, enzovoort, dan wanneer je 10 jaar getrouwd bent, 11 jaar daarvoor als experiment 9 maanden lang geen anticonceptie gebruikte maar er niets gebeurde (achteraf super goed want ik was daar absoluut nog niet aan toe, zie ik achteraf, maar de artsen raadden ons toen aan om tijdig te beginnen ivm vruchtbaarheidsproblemen), en dat je op je 34e de dag na de conceptie “weet” dat je zwanger bent terwijl je al maanden niet ongesteld geweest bent en het nog 2 weken lang niet te testen is. Voor mij was het feit dat mijn lichaam het wist gewoon een bevestiging dat ik WEL een moeder kon worden, hoewel ik dat nooit meer geprobeerd heb na die redelijk impulsieve periode toen ik 23 was, en ik me door een lastige jeugd geen voorstelling kon maken van een liefdevol gezinsleven.
Wij zouden echt nooit bewust voor een kind hebben kunnen kiezen in de omstandigheden die toen speelden. Dus mijn kind koos ons. Hij heeft me ontzettend veel levenservaring gebracht.
Een maand geleden zei iemand toevallig tegen me dat onze zoon, die nergens gemiddeld mee is, blijkbaar met bagage uit een vorig leven nu bij ons was terecht gekomen als een taak voor ons. Dat vond ik extreem zweverig, en het stond me een beetje tegen (reïncarnatie is echt iets waar mensen gebruik van maken als ze dingen aan elkaar willen praten die totaal geen relatie hebben). Maar als ik dat “te zweverige” stukje er vanaf peuter, komt het wel neer op mijn eigen idee.
Hoeft niemand te geloven hoor, maar zingeving geven aan hele belangrijke of ingrijpende dingen uit je leven komt best veel voor. Je doet er verder niemand kwaad mee. Misschien dat de man van TO uiteindelijk ook een eigen verklaring gaat bedenken waarom de dingen in zijn leven zo lopen; dat helpt je om ze te omarmen.
donderdag 13 augustus 2020 om 17:19
Een goede analyse, maar hier loopt het spaak:
Na de geboorte van onze zoon hebben we uitgebreid gesproken over verdere uit bereiding. Vanwege onze verschillende opvattingen hierover, is het een proces geweest om een definitieve keuze te maken. Sterilisatie is immers (zo goed als) permanent. Die stap was dus net gezet, en mede dankzij Corona, net te laat.
donderdag 13 augustus 2020 om 17:19
Bij deze twee streepjes gaan niet 2 harten een sprongetje maken.. dan moet je kunnen accepteren. Gevoel is niet maakbaar..
Ik zou dolgraag een tweede willen maar man niet. Hij weet echter ook dat wanneer ik ondanks spiraal zwanger zou raken, er geen abortus volgt. Dat is besproken en duidelijk.
Maar ik weet niet wat voor een afspraken jullie hebben gemaakt mbt anticonceptie etc.
Ik zou dolgraag een tweede willen maar man niet. Hij weet echter ook dat wanneer ik ondanks spiraal zwanger zou raken, er geen abortus volgt. Dat is besproken en duidelijk.
Maar ik weet niet wat voor een afspraken jullie hebben gemaakt mbt anticonceptie etc.
donderdag 13 augustus 2020 om 17:44
En man neemt zijn lot niet in eigen hand door zichzelf te laten helpen?Enigme schreef: ↑13-08-2020 17:19Bij deze twee streepjes gaan niet 2 harten een sprongetje maken.. dan moet je kunnen accepteren. Gevoel is niet maakbaar..
Ik zou dolgraag een tweede willen maar man niet. Hij weet echter ook dat wanneer ik ondanks spiraal zwanger zou raken, er geen abortus volgt. Dat is besproken en duidelijk.
Maar ik weet niet wat voor een afspraken jullie hebben gemaakt mbt anticonceptie etc.
donderdag 13 augustus 2020 om 17:59
Klopt. Maar: blijkbaar hadden jullie er 3 jaar voor nodig om de stap tot sterilisatie te zetten. Net te laat blijkbaar...of misschien net niet te vroeg;) In principe heb jij je gevoegd (even heel grof gezegd) naar de voorkeur van jouw man. Waarom zou hij hier niet op terug kunnen komen nu? Het gaat nu niet meer om het voorkomen van een zwangerschap, maar over het afbreken ervan.Tweepluseen schreef: ↑13-08-2020 17:19Een goede analyse, maar hier loopt het spaak:
Na de geboorte van onze zoon hebben we uitgebreid gesproken over verdere uit bereiding. Vanwege onze verschillende opvattingen hierover, is het een proces geweest om een definitieve keuze te maken. Sterilisatie is immers (zo goed als) permanent. Die stap was dus net gezet, en mede dankzij Corona, net te laat.
donderdag 13 augustus 2020 om 18:21
Nope dus helaas voor jou heb ik toch nog een mini beetje hoopredbulletje schreef: ↑13-08-2020 17:44En man neemt zijn lot niet in eigen hand door zichzelf te laten helpen?
donderdag 13 augustus 2020 om 20:19
Liesje68 schreef: ↑13-08-2020 13:05Ja, maar ik heb het over de voorbeelden in dit topic. Even hierboven op deze pagina staat een voorbeeld, en ergens een poster met een zoon die nu 15 is, en een poster die het derde kind in kwestie was. En misschien ben ik dan nog wel wat voorbeelden vergeten. In dit topic ben jij volgens mij het enige voorbeeld waarbij het kindje niet gekomen is. Maar jij stond er gevoelsmatig heel anders is dan TO, dus dan kun je dat moeilijk vergelijken.
Alle kindjes die niet gekomen zijn kunnen moeilijk reageren.
donderdag 13 augustus 2020 om 21:00
Het gaat hier niet om kindjes die niet gekomen zijn. Als je het topic gelezen hebt, weet je dat er meerdere posters gereageerd hebben die ook ongepland zwanger raakten terwijl het gezin compleet was. Die kindjes zijn gekomen en beide ouders zijn daar erg blij mee. En een poster was het derde, onverwachte kind in kwestie, en ook met haar zijn haar ouders blij.
Knowledge speaks, but wisdom listens (Jimi Hendrix)
donderdag 13 augustus 2020 om 23:41
Tweepluseen schreef: ↑13-08-2020 16:13Nee, ik zoek naar een waarbij twee harten sprongetjes blijven maken....Al dan niet na wennen of verwerken.
Jij kan niet voor je man denken en voelen. Jullie zullen toch echt ieder voor zich dat zelfonderzoek moeten doen voor je het naast elkaar legt.
anoniem_637d84854bd0f wijzigde dit bericht op 15-08-2020 14:47
26.07% gewijzigd
vrijdag 14 augustus 2020 om 11:32
maar ook 35.000 abortussen per jaar, waarvan het overgrote deel bij volwassen vrouwen en een vaste relatie (het beeld is vaak, dat het om jonge meisjes gaat, dat is absoluut niet waar)Liesje68 schreef: ↑13-08-2020 21:00Het gaat hier niet om kindjes die niet gekomen zijn. Als je het topic gelezen hebt, weet je dat er meerdere posters gereageerd hebben die ook ongepland zwanger raakten terwijl het gezin compleet was. Die kindjes zijn gekomen en beide ouders zijn daar erg blij mee. En een poster was het derde, onverwachte kind in kwestie, en ook met haar zijn haar ouders blij.
Er zijn in NL veel gezinnen waar dit speelt, maar dat houd je binnenskamers, want je krijgt er gezeik mee:
- Stom hoor, dat de AC niet werkt, dat lag aan jezelf
- als je het echt niet wil, dan gebeurt dit niet
- waar er 2 zijn, passen er ook 3
etcetc
Van mijn behandeling weet een enkeling (irl)
vrijdag 14 augustus 2020 om 11:47
Maar hoeveel vrouwen ken jij die zelf het kind wel wilden houden, abortus pleegden omdat man het kind niet wilde, bij wie dat geen terugslag op de relatie had?
Ik ben zeker niet anti abortus, maar ik denk en hoop dat die vrouwen die kiezen voor abortus voor het overgrote deel er net zo instonden als jij en zelf absoluut niet zaten te wachten op ( nog) een kind.
TO wil dit kind graag, haar vriend zegt achter haar te staan wat ze ook kiest, dus ze overweegt alleen een abortus omdat ze weet dat haarman eigenlijk geen 3e wilde.
Maar idd een zwangerschap voorkomen is emotioneel heel anders dan er een afbreken. En als ze er goed over kunnen praten en hij de keus bij haar laat, zal de komst van het kind de dynamiek wel veranderen maar niet de relatie breken.
Ik ben zeker niet anti abortus, maar ik denk en hoop dat die vrouwen die kiezen voor abortus voor het overgrote deel er net zo instonden als jij en zelf absoluut niet zaten te wachten op ( nog) een kind.
TO wil dit kind graag, haar vriend zegt achter haar te staan wat ze ook kiest, dus ze overweegt alleen een abortus omdat ze weet dat haarman eigenlijk geen 3e wilde.
Maar idd een zwangerschap voorkomen is emotioneel heel anders dan er een afbreken. En als ze er goed over kunnen praten en hij de keus bij haar laat, zal de komst van het kind de dynamiek wel veranderen maar niet de relatie breken.
vrijdag 14 augustus 2020 om 18:05
Toch 'grappig' dat er zoveel overeenkomsten zijn. Die eerste twee opmerkingen kan je namelijk ook krijgen als men weet dat je een ongepland kind verwacht of hebt gekregen. En in plaats van de laatste opmerking, is ons een paar keer gezegd dat drie kinderen al meer dan genoeg was. Ik weet nog precies wie er zo over dachten, dat kwam erg hard aan. Dus ook ik vertel er alleen over als er een goede reden is.lilalinda schreef: ↑14-08-2020 11:32maar ook 35.000 abortussen per jaar, waarvan het overgrote deel bij volwassen vrouwen en een vaste relatie (het beeld is vaak, dat het om jonge meisjes gaat, dat is absoluut niet waar)
Er zijn in NL veel gezinnen waar dit speelt, maar dat houd je binnenskamers, want je krijgt er gezeik mee:
- Stom hoor, dat de AC niet werkt, dat lag aan jezelf
- als je het echt niet wil, dan gebeurt dit niet
- waar er 2 zijn, passen er ook 3
etcetc
Van mijn behandeling weet een enkeling (irl)
vrijdag 14 augustus 2020 om 21:27
We hebben heel even een time-out wat betreft dit gespreksonderwerp. Onze voorkeuren zijn nu duidelijk, en ik denk dat het tijd is voor ons om te wennen aan elkaars ideeën over deze situatie. Ik ben het niet eens met je stelling dat het niet uitmaakt. Een kind krijgen, ook al is het de derde, is een life-event; en met recht: je zit er de rest van je leven aan vast. Het feit dat mijn vriend aangeeft dat hij mijn keuze hoe dan ook zal respecteren, wil niet zeggen dat hij er nu naar uit kijkt om een derde kind te krijgen. Wanneer we daar inderdaad voor kiezen, zal dat gevoel ongetwijfeld groeien, en ik twijfel er niet aan dat het kindje, net als zus en broer liefdevol wordt opgenomen in ons gezin. Maar dat neemt niet weg, dat we dan gekozen hebben voor mijn gevoel en wens.Bellyflop schreef: ↑13-08-2020 23:41Jij kan niet voor je man denken en voelen, dat is 1. Jullie zullen toch echt ieder voor zich dat zelfonderzoek moeten doen voor je het naast elkaar legt.
2. jullie hebben geen tijd voor wennen of verwerken. Als je geluk hebt lukt dat in die paar weken die je hebt maar grote kans dat jullie met gemengde gevoelens die niet verwerkt of gewend zijn, een keuze zullen gaan maken.
3, je gaat voorbij aan wat ik daarvoor schreef: als je zo wikt en weegt dan weegt 1 optie dus niet heel duidelijk meer dan de andere. Dan maakt het misschien niet veel uit wat jullie doen. Wat vindt je van die gedachte?
Ik zal me nu moeten bezinnen op zijn kant van het verhaal. Wat als we met zijn vieren verder gaan. We de toekomstplannen uitvoeren zoals we ze hadden bedacht. Niet met vier tot vijf jaar vertraging, maar nu al lekker met z'n vieren de dingen doen die mijn vriend en mij samen brachten. De dingen waarbij kinderen in de baby en peuterleeftijd niet mee kunnen. Ons leven leiden zoals we het nu doen. Actief, minder gebonden aan een dagplanning rondom slapen, voeden, luiers etc. Ik moet bij mezelf te raden gaan of ik het afbreken van een zwangerschap een plek kan geven waarbij het, wanneer ik terugkijk wellicht altijd een pijnlijke periode zal zijn, maar eentje waarmee ik vrede kan hebben. Die ik een plek kan geven die bijdraagt aan het gezinsgeluk wat ik dan heb.
Over twee weken hebben we de eerste echo (ja, zo pril is het nog). We nemen in ieder geval tot die tijd om ons te verplaatsen in elkaars hoofd, leven en levensgeluk. Maar ik denk dat het nog erg moeilijk wordt om dat te gaan spiegelen aan eigen wens en gevoel.
vrijdag 14 augustus 2020 om 21:35
En voor hen die dan gelijk denken: waar heb je het over, het zijn maar vier jaar..... het gezinsleven met alle, laten we zeggen: -uitdagingen- stopt niet als ze naar school zijn. Drie is volgens mij geen twee plus eenTweepluseen schreef: ↑14-08-2020 21:27Niet met vier tot vijf jaar vertraging, maar nu al lekker met z'n vieren de dingen doen die mijn vriend en mij samen brachten. De dingen waarbij kinderen in de baby en peuterleeftijd niet mee kunnen.
vrijdag 14 augustus 2020 om 21:39
Heel veel succes!!Tweepluseen schreef: ↑14-08-2020 21:27We hebben heel even een time-out wat betreft dit gespreksonderwerp. Onze voorkeuren zijn nu duidelijk, en ik denk dat het tijd is voor ons om te .... Over twee weken hebben we de eerste echo (ja, zo pril is het nog). We nemen in ieder geval tot die tijd om ons te verplaatsen in elkaars hoofd, leven en levensgeluk. Maar ik denk dat het nog erg moeilijk wordt om dat te gaan spiegelen aan eigen wens en gevoel.
vrijdag 14 augustus 2020 om 22:16
Het topic loopt al een dagje dus of je nog op mijn mening zit te wachten...
Maar van hetgeen ik gelezen heb valt me iets op. Je hebt het voornamelijk over hoe het gezin eruit ziet en hoe jullie je leven nu hadden willen inrichten.
Wat ik mis (maar niet alles gelezen) is: hoe zouden jullie het inrichten als die derde er wel bij komt???
Blijkbaar zijn ruimte en geld geen (groot) probleem. Zou je keuze makkelijker worden als je man gewoon kan gaan doen wat de bedoeling was, dat coachen, en dat jullie zorgen voor meer hulp in huis. Een soort gezinshulp, die twee of drie keer per week oppast, schoonmaakt en kookt. Kortom; iemand die een hele dag komt en een deel van het huishouden overneemt in plaats van de gebruikelijke schoonmaakster voor 3 uurtjes per week. Misschien een au pair als je nog een kamer over hebt.
Of, uiteraard, zelf minder gaan werken. Ik ben erg voor eerlijk delen. Maar ik vind eigenlijk ook dat het in dit geval vrij eerlijk zou zijn als jij de zorg voor de kinderen wat meer op je neemt en je man wat meer doet qua werk en inkomsten.
Zomaar wat gedachten. Maar jullie hebben blijkbaar wel een concrete voorstelling van 2 kinderen. Maak ook eens een concrete voorstelling van 3 kinderen. En misschien zou je je oudste eens kunnen vragen of ze nog een broertje of zusje zou zien zitten. Niet dat het doorslaggevend zou moeten zijn, maar als zij heel hard ja of nee roept zou je het kunnen laten meewegen.
Je krijgt dat derde kind heus wel groot. Daar twijfelen jullie blijkbaar allebei niet aan. Dat is in elk geval al iets.
Sterkte met jullie beslissing. En wat je ook doet; het is niet goed of fout.
Maar van hetgeen ik gelezen heb valt me iets op. Je hebt het voornamelijk over hoe het gezin eruit ziet en hoe jullie je leven nu hadden willen inrichten.
Wat ik mis (maar niet alles gelezen) is: hoe zouden jullie het inrichten als die derde er wel bij komt???
Blijkbaar zijn ruimte en geld geen (groot) probleem. Zou je keuze makkelijker worden als je man gewoon kan gaan doen wat de bedoeling was, dat coachen, en dat jullie zorgen voor meer hulp in huis. Een soort gezinshulp, die twee of drie keer per week oppast, schoonmaakt en kookt. Kortom; iemand die een hele dag komt en een deel van het huishouden overneemt in plaats van de gebruikelijke schoonmaakster voor 3 uurtjes per week. Misschien een au pair als je nog een kamer over hebt.
Of, uiteraard, zelf minder gaan werken. Ik ben erg voor eerlijk delen. Maar ik vind eigenlijk ook dat het in dit geval vrij eerlijk zou zijn als jij de zorg voor de kinderen wat meer op je neemt en je man wat meer doet qua werk en inkomsten.
Zomaar wat gedachten. Maar jullie hebben blijkbaar wel een concrete voorstelling van 2 kinderen. Maak ook eens een concrete voorstelling van 3 kinderen. En misschien zou je je oudste eens kunnen vragen of ze nog een broertje of zusje zou zien zitten. Niet dat het doorslaggevend zou moeten zijn, maar als zij heel hard ja of nee roept zou je het kunnen laten meewegen.
Je krijgt dat derde kind heus wel groot. Daar twijfelen jullie blijkbaar allebei niet aan. Dat is in elk geval al iets.
Sterkte met jullie beslissing. En wat je ook doet; het is niet goed of fout.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
vrijdag 14 augustus 2020 om 23:07
Ik snap dat aspect nu juist heel goed. Als je gezinnen ziet met 1-2 kinderen valt er veel meer te ondernemen. De camperreis door Amerika bijv. Als er een jonger exemplaar bijbungelt kun je niet door zoals je nu zou doorgaan. En tegen de tijd dat de jongste capabel is om alles mee te willen doen is de oudste een mokkende puber. Less is more.Tweepluseen schreef: ↑14-08-2020 21:35En voor hen die dan gelijk denken: waar heb je het over, het zijn maar vier jaar..... het gezinsleven met alle, laten we zeggen: -uitdagingen- stopt niet als ze naar school zijn. Drie is volgens mij geen twee plus een
