Zwanger
alle pijlers
Gezin compleet maar nu zwanger
woensdag 12 augustus 2020 om 21:34
Lieve vriendinnen.
Ik kom uit een gezin met 5 kinderen en vond dat een mooie omgeving om in op te groeien. Met vriend, dochter
en zoon (3) heb ik nu een heerlijk gezin. Al een tijd terug heeft mijn vriend aangegeven dat hij ons gezin compleet vind. Ik had het daar best moeilijk mee, maar leerde er langzaam mee leven. Een kind maak je immers samen. Mijn vriend zou gesteriliseerd worden, de afspraak was gepland, maar toen kwam corona. Dat werd dus even uitgesteld.
Maar nu blijk ik zwanger te zijn. Van binnen ben ik dolblij en heel gelukkig, maar ik weet dat mijn vriend het er heel moeilijk mee heeft. Abortus van een gezond kindje zou voor mij heel zwaar vallen, en mijn vriend zegt die keuze te respecteren. Maar ik zie de stress en zorgen die het hem oplevert.
Nu schieten er allemaal gedachten door mijn hoofd. Hij respecteert mijn wens omtrent abortus, maar waarom moet ik zijn wens niet respecteren (de wens van het complete gezin).
Moet ik afwachten en kijken of de natuur voor ons een keuze maakt? Ik ben al 40+, het is nog heel pril, en eventueel een afwijkende echo of test zou voor mij wel de doorslag geven.
Mag ik mijn kinderwens zwaarder laten wegen? Of stel ik mijn gezinsgeluk op de proef?
Ik hoor graag jullie gedachten en vooral, wie heeft er in dezelfde situatie gezeten, en hoe is dat gegaan
Liefs
Ik kom uit een gezin met 5 kinderen en vond dat een mooie omgeving om in op te groeien. Met vriend, dochter
en zoon (3) heb ik nu een heerlijk gezin. Al een tijd terug heeft mijn vriend aangegeven dat hij ons gezin compleet vind. Ik had het daar best moeilijk mee, maar leerde er langzaam mee leven. Een kind maak je immers samen. Mijn vriend zou gesteriliseerd worden, de afspraak was gepland, maar toen kwam corona. Dat werd dus even uitgesteld. Maar nu blijk ik zwanger te zijn. Van binnen ben ik dolblij en heel gelukkig, maar ik weet dat mijn vriend het er heel moeilijk mee heeft. Abortus van een gezond kindje zou voor mij heel zwaar vallen, en mijn vriend zegt die keuze te respecteren. Maar ik zie de stress en zorgen die het hem oplevert.
Nu schieten er allemaal gedachten door mijn hoofd. Hij respecteert mijn wens omtrent abortus, maar waarom moet ik zijn wens niet respecteren (de wens van het complete gezin).
Moet ik afwachten en kijken of de natuur voor ons een keuze maakt? Ik ben al 40+, het is nog heel pril, en eventueel een afwijkende echo of test zou voor mij wel de doorslag geven.
Mag ik mijn kinderwens zwaarder laten wegen? Of stel ik mijn gezinsgeluk op de proef?
Ik hoor graag jullie gedachten en vooral, wie heeft er in dezelfde situatie gezeten, en hoe is dat gegaan
Liefs
vrijdag 14 augustus 2020 om 23:17
vrijdag 14 augustus 2020 om 23:27
Hou toch eens op. Er is helemaal geen groot leeftijdsverschil waarbij de jongste een paria is. Het kan ook zo zo worden dat kind 1 en 3 bijvoorbeeld moeders voorliefde van bergwandelen erven en nummer 2 liever met papa op de camping uitgebreid de bbq aanslingert voor als ze terug zijn. Of dat 2 en 3 een zandkasteel bouwen terwijl 1 een duck leest. Je hebt echt geen enkel idee van gezinsdynamieken van meer dan 1 kind, dus doe dan niet steeds alsof.redbulletje schreef: ↑14-08-2020 23:07Ik snap dat aspect nu juist heel goed. Als je gezinnen ziet met 1-2 kinderen valt er veel meer te ondernemen. De camperreis door Amerika bijv. Als er een jonger exemplaar bijbungelt kun je niet door zoals je nu zou doorgaan. En tegen de tijd dat de jongste capabel is om alles mee te willen doen is de oudste een mokkende puber. Less is more.
zaterdag 15 augustus 2020 om 00:02
DIe hele post (die wat lang was om te quoten) klinkt ook een beetje alsof je probeert te over-analyseren wat misschien wel helemaal niet te analyseren valt.Tweepluseen schreef: ↑14-08-2020 21:27We nemen in ieder geval tot die tijd om ons te verplaatsen in elkaars hoofd, leven en levensgeluk. Maar ik denk dat het nog erg moeilijk wordt om dat te gaan spiegelen aan eigen wens en gevoel.
Jullie waren het eens over zijn wens, maar toevallig loopt het anders. Je klinkt alsof hij gewonnen had en jij er nu heel vals misschien wel stiekem met de beker vandoor gaat. Maar iets plannen en niet kunnen leven met een andere uitkomst zijn twee heel verschillende dingen. "Life is what's happening when you're making other plans" toch? Ik geloof daar wel in. Mijn hele leven is tot nu toe zo gegaan, inclusief extra kind wat in eerste instantie ook niet mijn plan was, maar waar ik echt niet zonder zou willen. Komt denk ik ook omdat je eerst denkt aan een random 'baby', dus: luiers en Nijntje en slaapjes. Maar als hij/zij er eenmaal is, is het niet meer een baby maar 'Sofie', met een heel eigen karakter en voorkeuren, en dan is alles weer logisch (althans zo ging het bij mij) .
Ik wens je wijsheid, maar onthou ook dat het geen vals spel van jou is als jullie paadje net anders loopt dan gepland als je niet voor abortus kiest. En als hij niet kan leven met een ander pad dan gepland, zou hij dat dan niet gewoon gezegd hebben?
zaterdag 15 augustus 2020 om 00:24
Het klinkt misschien stom, maar stiekem zou ik best in jouw situatie willen zitten.
Ik heb een hele grote wens voor een derde maar man niet. Het verschil tussen ons is dat jij je al bij 2 kinderen had neergelegd en ik nog niet, tegen beter weten in.
Als ik in jouw schoenen stond, zou ik een abortus echt niet kunnen. Natuurlik zou ik man niet ongelukkig willen zien, maar zoiets zou ik beschouwen als iets dat ons overkomen is en waar we ook wel een weg in vinden. Tegelijkertijd zou ik wel heel veel naar mijn man luisteren en hem tegemoet komen in de dingen die hij wil en belangrijk vind. Ik zou dan echt wel een stapje extra zetten.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik je erg verstandig vind (verstandiger dan ikzelf) en ontzettend knap en nobel van je vind dat je ondanks je eigen, grote wens, zo aan je man en zijn welzijn blijft denken.
Ik heb een hele grote wens voor een derde maar man niet. Het verschil tussen ons is dat jij je al bij 2 kinderen had neergelegd en ik nog niet, tegen beter weten in.
Als ik in jouw schoenen stond, zou ik een abortus echt niet kunnen. Natuurlik zou ik man niet ongelukkig willen zien, maar zoiets zou ik beschouwen als iets dat ons overkomen is en waar we ook wel een weg in vinden. Tegelijkertijd zou ik wel heel veel naar mijn man luisteren en hem tegemoet komen in de dingen die hij wil en belangrijk vind. Ik zou dan echt wel een stapje extra zetten.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik je erg verstandig vind (verstandiger dan ikzelf) en ontzettend knap en nobel van je vind dat je ondanks je eigen, grote wens, zo aan je man en zijn welzijn blijft denken.
zaterdag 15 augustus 2020 om 08:06
Dit voorbeeld geeft wel heel mooi aan dat je niet weet waar je het over hebtredbulletje schreef: ↑14-08-2020 23:07Ik snap dat aspect nu juist heel goed. Als je gezinnen ziet met 1-2 kinderen valt er veel meer te ondernemen. De camperreis door Amerika bijv. Als er een jonger exemplaar bijbungelt kun je niet door zoals je nu zou doorgaan. En tegen de tijd dat de jongste capabel is om alles mee te willen doen is de oudste een mokkende puber. Less is more.
Wij hebben met onze vier kinderen door de VS en Canada gereisd. Sterker nog (en volgens mij weet je dat?) we hebben ook met ze in de VS gewoond. De jongste startte er op Kindergarten, de oudste in de 8ste op Middle school.
Als je de middelen, kansen en wil hebt, hoeft een derde of vierde kind je carrière of reiswensen echt niet in de weg te staan.
Maar goed, dat zijn wij. Geen idee welke wensen TO en haar man hebben. Als ze dromen van een wereldreis in een Fiatje 500, zet een derde kind inderdaad een streep door die plannen
Verder is er vrij weinig dat wel met twee kinderen kan en niet met drie. Of in ons geval zelfs met vier. Dus bij het dilemma over of we die vierde zwangerschap nou af zouden breken of door zouden zetten, speelden onze reis- en expat-wensen geen rol, want ze zouden niet in gevaar komen.
zaterdag 15 augustus 2020 om 08:08
maar waarom geen 3e dan??yukon schreef: ↑15-08-2020 00:24Het klinkt misschien stom, maar stiekem zou ik best in jouw situatie willen zitten.
Ik heb een hele grote wens voor een derde maar man niet. Het verschil tussen ons is dat jij je al bij 2 kinderen had neergelegd en ik nog niet, tegen beter weten in.
Als ik in jouw schoenen stond, zou ik een abortus echt niet kunnen. Natuurlik zou ik man niet ongelukkig willen zien, maar zoiets zou ik beschouwen als iets dat ons overkomen is en waar we ook wel een weg in vinden. Tegelijkertijd zou ik wel heel veel naar mijn man luisteren en hem tegemoet komen in de dingen die hij wil en belangrijk vind. Ik zou dan echt wel een stapje extra zetten.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik je erg verstandig vind (verstandiger dan ikzelf) en ontzettend knap en nobel van je vind dat je ondanks je eigen, grote wens, zo aan je man en zijn welzijn blijft denken.
ook goedemorgen!
zaterdag 15 augustus 2020 om 08:32
Dat zou inderdaad heel laag zijn ja.
Bij ongeplande zwangerschappen, zijn er altijd wel mensen langs de kantlijn die menen dat er opzet in het spel is. Ik vraag me af hoe vaak dit daadwerkelijk gebeurt. Je moet echt wel heel achterbaks zijn als je op die manier omgaat met je man en het leven van je kind.
zaterdag 15 augustus 2020 om 08:35
Maar ook bij een onverwachte zwangerschap, wil hij het nog steeds niet
Dan krijg je hetzelfde rot-dillema als TO
zaterdag 15 augustus 2020 om 08:37
Waarom dan geen sterilisatie? Het risico is veel te groot dat het vroeg of laat toch 'n keer mis gaat.
zaterdag 15 augustus 2020 om 09:16
Die mensen overschatten dan ook schromelijk de hoeveelheid controle die je als vrouw zelf hebt over je vruchtbaarheid.yette schreef: ↑15-08-2020 08:32Dat zou inderdaad heel laag zijn ja.
Bij ongeplande zwangerschappen, zijn er altijd wel mensen langs de kantlijn die menen dat er opzet in het spel is. Ik vraag me af hoe vaak dit daadwerkelijk gebeurt. Je moet echt wel heel achterbaks zijn als je op die manier omgaat met je man en het leven van je kind.
zaterdag 15 augustus 2020 om 14:58
Positivevibes schreef: ↑15-08-2020 09:16Die mensen overschatten dan ook schromelijk de hoeveelheid controle die je als vrouw zelf hebt over je vruchtbaarheid.
Heel bijzonder want als je trouw de pil slikt volgens de gebruiksaanwijzing dan is die zo goed als 100% betrouwbaar.
Ik denk niet dat vrouwen 'expres per ongeluk' zwanger worden maar ik denk wel dat er wat gemakkelijk omgesprongen wordt met 'grijze situaties', zoals pil na overgeven of antibiotica. En dat is niet raar als de vrouw én een kinderwens heeft én tegelijkertijd volledig verantwoordelijk wordt gemaakt voor de anticonceptie. Dat is best een wrede situatie: iets in je lijf brengen of elke dag de pil slikken terwijl je hart en hormonen iets heel anders roepen.
Het schijnt dat de meeste ongelukjes gebeuren bij vrouwen van eind 30. Hoe dat kan? Onbewuste slordigheid? Toch een onderliggend gevoel van 'als het gebeurd is het ook goed?' Of na 20 jaar anticonceptiegebruik wat makkelijker denken over de 'grijze gebieden' omdat het tot nu toe ook altijd goed ging?
maandag 17 augustus 2020 om 13:08
Ik vond je vooral erg weloverwogen klinken. Maar als ik eerlijk ben raak je me kwijt bij het deel ‘nu al lekker met z’n 4-en de dingen doen die mijn vriend en mij samen brachten...’ Hier komt bij mij vooral een beeld op van een vrouw die lijkt te vinden dat het leven maakbaar is, perfect gemaakt kan worden.Tweepluseen schreef: ↑14-08-2020 21:27We hebben heel even een time-out wat betreft dit gespreksonderwerp. Onze voorkeuren zijn nu duidelijk, en ik denk dat het tijd is voor ons om te wennen aan elkaars ideeën over deze situatie. Ik ben het niet eens met je stelling dat het niet uitmaakt. Een kind krijgen, ook al is het de derde, is een life-event; en met recht: je zit er de rest van je leven aan vast. Het feit dat mijn vriend aangeeft dat hij mijn keuze hoe dan ook zal respecteren, wil niet zeggen dat hij er nu naar uit kijkt om een derde kind te krijgen. Wanneer we daar inderdaad voor kiezen, zal dat gevoel ongetwijfeld groeien, en ik twijfel er niet aan dat het kindje, net als zus en broer liefdevol wordt opgenomen in ons gezin. Maar dat neemt niet weg, dat we dan gekozen hebben voor mijn gevoel en wens.
Ik zal me nu moeten bezinnen op zijn kant van het verhaal. Wat als we met zijn vieren verder gaan. We de toekomstplannen uitvoeren zoals we ze hadden bedacht. Niet met vier tot vijf jaar vertraging, maar nu al lekker met z'n vieren de dingen doen die mijn vriend en mij samen brachten. De dingen waarbij kinderen in de baby en peuterleeftijd niet mee kunnen. Ons leven leiden zoals we het nu doen. Actief, minder gebonden aan een dagplanning rondom slapen, voeden, luiers etc. Ik moet bij mezelf te raden gaan of ik het afbreken van een zwangerschap een plek kan geven waarbij het, wanneer ik terugkijk wellicht altijd een pijnlijke periode zal zijn, maar eentje waarmee ik vrede kan hebben. Die ik een plek kan geven die bijdraagt aan het gezinsgeluk wat ik dan heb.
Over twee weken hebben we de eerste echo (ja, zo pril is het nog). We nemen in ieder geval tot die tijd om ons te verplaatsen in elkaars hoofd, leven en levensgeluk. Maar ik denk dat het nog erg moeilijk wordt om dat te gaan spiegelen aan eigen wens en gevoel.
Jij bent dus in staat om een zwangerschap te beëindigen puur omdat de slaapjes en de luiers je de komende 2 jaar in de weg zullen staan?
maandag 17 augustus 2020 om 13:10
en dat is een prima reden hoorPien252 schreef: ↑17-08-2020 13:08Ik vond je vooral erg weloverwogen klinken. Maar als ik eerlijk ben raak je me kwijt bij het deel ‘nu al lekker met z’n 4-en de dingen doen die mijn vriend en mij samen brachten...’ Hier komt bij mij vooral een beeld op van een vrouw die lijkt te vinden dat het leven maakbaar is, perfect gemaakt kan worden.
Jij bent dus in staat om een zwangerschap te beëindigen puur omdat de slaapjes en de luiers je de komende 2 jaar in de weg zullen staan?
de stabiliteit in je al complete gezin is heel veel waard
maandag 17 augustus 2020 om 13:17
Daar ben ik het zeker mee eens. Maar financieel en praktisch gezien is er geen enkel probleem, man geeft aan erachter te staan als er een 3e bij komt. Tuurlijk is het niet fijn als je weer terug gaat de luiers in terwijl je jezelf al weer allerlei activiteiten zag ondernemen die nu eindelijk kunnen.
Ik heb het al gezegd: ik ben absoluut niet tegen abortus. Maar in dit geval vind ik het best bizar dat TO niet denkt: ‘goed, het is zoals het is. We hebben een goede relatie, schouders eronder en dit gaan we ook doen!‘ Het gaat wel om een zwangerschap die beëindigd wordt, niet om een winterjas die gekocht is maar in de prullenbak gegooid wordt omdat je er eigenlijk al wel 2 hebt...TO opent zelf een topic waarin staat dat ze zelf dolgraag een 3e/groot gezin zou willen. Ga er dan voor (en zorg dat daarna die sterilisatie zsm geregeld is!).
maandag 17 augustus 2020 om 13:19
Maar TO weet natuurlijk ook, dat haar man niet wil. Ook al is het een lieverd die achter haar staat.Pien252 schreef: ↑17-08-2020 13:17Daar ben ik het zeker mee eens. Maar financieel en praktisch gezien is er geen enkel probleem, man geeft aan erachter te staan als er een 3e bij komt. Tuurlijk is het niet fijn als je weer terug gaat de luiers in terwijl je jezelf al weer allerlei activiteiten zag ondernemen die nu eindelijk kunnen.
Ik heb het al gezegd: ik ben absoluut niet tegen abortus. Maar in dit geval vind ik het best bizar dat TO niet denkt: ‘goed, het is zoals het is. We hebben een goede relatie, schouders eronder en dit gaan we ook doen!‘ Het gaat wel om een zwangerschap die beëindigd wordt, niet om een winterjas die gekocht is maar in de prullenbak gegooid wordt omdat je er eigenlijk al wel 2 hebt...TO opent zelf een topic waarin staat dat ze zelf dolgraag een 3e/groot gezin zou willen. Ga er dan voor (en zorg dat daarna die sterilisatie zsm geregeld is!).
Een kindje krijg je het liefst als beiden het willen. Ik snap haar twijfels wel
maandag 17 augustus 2020 om 13:22
Volgens mij heeft TO al op een rijtje wat ze wil: dingen doen met de twee kinderen die haar en haar man samenbrachten. Een baby of peuter past niet in deze plannen, al vraag ik me af waarom. Wij gingen naar Bali met een baby en een paar jaar later naar Zuid-Amerika met peuter en baby. We houden van reizen en we hebben onze kinderen van jongs af aan meegenomen. Ik vraag me oprecht af bij welke hobby je kleintje niet mee kan,
Wat TO ook doet, dat is haar goed recht. Met welke motivatie ze welke beslissing neemt is ook haar goed recht. Zij moet daarmee leven.
Wat TO ook doet, dat is haar goed recht. Met welke motivatie ze welke beslissing neemt is ook haar goed recht. Zij moet daarmee leven.
maandag 17 augustus 2020 om 14:41
Die dingen zijn belangrijker dan dat nieuwe leventje in je buik?Tweepluseen schreef: ↑14-08-2020 21:27We hebben heel even een time-out wat betreft dit gespreksonderwerp. Onze voorkeuren zijn nu duidelijk, en ik denk dat het tijd is voor ons om te wennen aan elkaars ideeën over deze situatie. Ik ben het niet eens met je stelling dat het niet uitmaakt. Een kind krijgen, ook al is het de derde, is een life-event; en met recht: je zit er de rest van je leven aan vast. Het feit dat mijn vriend aangeeft dat hij mijn keuze hoe dan ook zal respecteren, wil niet zeggen dat hij er nu naar uit kijkt om een derde kind te krijgen. Wanneer we daar inderdaad voor kiezen, zal dat gevoel ongetwijfeld groeien, en ik twijfel er niet aan dat het kindje, net als zus en broer liefdevol wordt opgenomen in ons gezin. Maar dat neemt niet weg, dat we dan gekozen hebben voor mijn gevoel en wens.
Ik zal me nu moeten bezinnen op zijn kant van het verhaal. Wat als we met zijn vieren verder gaan. We de toekomstplannen uitvoeren zoals we ze hadden bedacht. Niet met vier tot vijf jaar vertraging, maar nu al lekker met z'n vieren de dingen doen die mijn vriend en mij samen brachten. De dingen waarbij kinderen in de baby en peuterleeftijd niet mee kunnen. Ons leven leiden zoals we het nu doen. Actief, minder gebonden aan een dagplanning rondom slapen, voeden, luiers etc. Ik moet bij mezelf te raden gaan of ik het afbreken van een zwangerschap een plek kan geven waarbij het, wanneer ik terugkijk wellicht altijd een pijnlijke periode zal zijn, maar eentje waarmee ik vrede kan hebben. Die ik een plek kan geven die bijdraagt aan het gezinsgeluk wat ik dan heb.
Over twee weken hebben we de eerste echo (ja, zo pril is het nog). We nemen in ieder geval tot die tijd om ons te verplaatsen in elkaars hoofd, leven en levensgeluk. Maar ik denk dat het nog erg moeilijk wordt om dat te gaan spiegelen aan eigen wens en gevoel.
maandag 17 augustus 2020 om 15:17
Het gaat wel om de rest van hun leven dat anders wordt, je kan 'm niet terugstoppen als het tegen valt. Wat ze nu met hun huidige kinderen in de huidge leeftijdfase kunnen ondernemen komt nooit meer terug. Die jaren verspil je dus als je weer opnieuw moet beginnen.Pien252 schreef: ↑17-08-2020 13:17Daar ben ik het zeker mee eens. Maar financieel en praktisch gezien is er geen enkel probleem, man geeft aan erachter te staan als er een 3e bij komt. Tuurlijk is het niet fijn als je weer terug gaat de luiers in terwijl je jezelf al weer allerlei activiteiten zag ondernemen die nu eindelijk kunnen.
Ik heb het al gezegd: ik ben absoluut niet tegen abortus. Maar in dit geval vind ik het best bizar dat TO niet denkt: ‘goed, het is zoals het is. We hebben een goede relatie, schouders eronder en dit gaan we ook doen!‘ Het gaat wel om een zwangerschap die beëindigd wordt, niet om een winterjas die gekocht is maar in de prullenbak gegooid wordt omdat je er eigenlijk al wel 2 hebt...TO opent zelf een topic waarin staat dat ze zelf dolgraag een 3e/groot gezin zou willen. Ga er dan voor (en zorg dat daarna die sterilisatie zsm geregeld is!).
Iedereen heeft een grens wat ie aan kan en/of leuk vindt, voor de 1 zal dat 2 kinderen maximaal zijn terwijl een ander z'n hand niet omdraait voor 5.
maandag 17 augustus 2020 om 15:27
Slordigheid en grijze gebieden is natuurlijk inderdaad niet hetzelfde als 'met opzet zwanger worden om je partner erin te luizen'. Je weet als vrouw überhaupt al nooit of je daadwerkelijk zwanger gaat worden zonder enige anticonceptie, laat staan als je wel anticonceptie gebruikt maar het wellicht niet perfect is gegaan.Bellyflop schreef: ↑15-08-2020 14:58Heel bijzonder want als je trouw de pil slikt volgens de gebruiksaanwijzing dan is die zo goed als 100% betrouwbaar.
Ik denk niet dat vrouwen 'expres per ongeluk' zwanger worden maar ik denk wel dat er wat gemakkelijk omgesprongen wordt met 'grijze situaties', zoals pil na overgeven of antibiotica. En dat is niet raar als de vrouw én een kinderwens heeft én tegelijkertijd volledig verantwoordelijk wordt gemaakt voor de anticonceptie. Dat is best een wrede situatie: iets in je lijf brengen of elke dag de pil slikken terwijl je hart en hormonen iets heel anders roepen.
Het schijnt dat de meeste ongelukjes gebeuren bij vrouwen van eind 30. Hoe dat kan? Onbewuste slordigheid? Toch een onderliggend gevoel van 'als het gebeurd is het ook goed?' Of na 20 jaar anticonceptiegebruik wat makkelijker denken over de 'grijze gebieden' omdat het tot nu toe ook altijd goed ging?
Dat bedoelde ik precies. Zo maakbaar is vruchtbaarheid gewoon niet.
maandag 17 augustus 2020 om 15:35
Wij hebben 2 kinderen (bijna 3 jaar en bijna 8) maar als ik zwanger zou raken van een derde komt er toch een abortus, ook al kunnen we het qua ruimte en financien doen.
Elk kind erbij vond ik ' ingrijpend', en voor een derde dus ook.
Ik zou gewoon niet weer het hele baby-proces willen.
Voor het eerste kind voel je je toch net zo verantwoordelijk als de derde, dus ik snap nooit goed dat mensen doen alsof nog een kind erbij niet zoveel voorstelt.
En 2 kinderen vind ik toch echt handiger als 3. (qua vervoer, ook als je alleen ergens heen moet ,met 3 kinderen ipv 2, etc etc)
Elk kind erbij vond ik ' ingrijpend', en voor een derde dus ook.
Ik zou gewoon niet weer het hele baby-proces willen.
Voor het eerste kind voel je je toch net zo verantwoordelijk als de derde, dus ik snap nooit goed dat mensen doen alsof nog een kind erbij niet zoveel voorstelt.
En 2 kinderen vind ik toch echt handiger als 3. (qua vervoer, ook als je alleen ergens heen moet ,met 3 kinderen ipv 2, etc etc)
maandag 17 augustus 2020 om 15:36
Eh, voor mij zouden heel veel dingen in deze prille fase belangrijker zijn dan dat 'nieuwe leventje' in mijn buik, namelijk de levens die er al zijn, de mensen die al bestaan, zoals mijn man, mijn kinderen en ikzelf.Doorenvogels55 schreef: ↑17-08-2020 14:41Die dingen zijn belangrijker dan dat nieuwe leventje in je buik?
maandag 17 augustus 2020 om 16:00
Tweepluseen schreef: ↑14-08-2020 21:27
Ik zal me nu moeten bezinnen op zijn kant van het verhaal. Wat als we met zijn vieren verder gaan. We de toekomstplannen uitvoeren zoals we ze hadden bedacht. Niet met vier tot vijf jaar vertraging, maar nu al lekker met z'n vieren de dingen doen die mijn vriend en mij samen brachten.
Je stelt een soortement ruil voor?
Een abortus en dan grote reizen maken?
