Zwanger
alle pijlers
Herhaalde miskramen
dinsdag 22 mei 2012 om 06:31
Gistermiddag is voor de derde keer onze droom uiteen gespat. Na 2 goede echo's de twee voorgaande weken (op 7w en 8w) was geen hartje meer te zien.
Wie heeft dit ook mee gemaakt, en hoe ga je verder? Ga je uberhaupt verder met je kinderwens of legde je je er bij neer dat het waarschijnlijk niet (meer) voor je weggelegd is?
Er was ooit een topic 'verder na een miskraam', waar veel vrouwen steun vonden, maar mobiel kan ik het even niet vinden.
Misschien zijn er meer vrouwen in deze situatie die hun ervaringen willen delen?
Wie heeft dit ook mee gemaakt, en hoe ga je verder? Ga je uberhaupt verder met je kinderwens of legde je je er bij neer dat het waarschijnlijk niet (meer) voor je weggelegd is?
Er was ooit een topic 'verder na een miskraam', waar veel vrouwen steun vonden, maar mobiel kan ik het even niet vinden.
Misschien zijn er meer vrouwen in deze situatie die hun ervaringen willen delen?
Computer says nooooo
donderdag 24 mei 2012 om 19:34
Sum, ik vond de beschrijving geenszins te beeldend, vertederend eerder, schreinend, mooi en verdrietig.
Als we dan toch plastisch bezig zijn, wat doe je, of heb je gedaan met het eh.. vruchtje? kindje?
Begraaf je het zelf in de tuin en dan de appelboom erop planten?
Natuurlijk hoef je ier niet op te antwoorden hoor... maar ik vroeg me dat af..
Pfff, brok in de keel nu..
Als we dan toch plastisch bezig zijn, wat doe je, of heb je gedaan met het eh.. vruchtje? kindje?
Begraaf je het zelf in de tuin en dan de appelboom erop planten?
Natuurlijk hoef je ier niet op te antwoorden hoor... maar ik vroeg me dat af..
Pfff, brok in de keel nu..
donderdag 24 mei 2012 om 23:38
We hebben ons kindje en de herinnering aan de 2 ervoor vanavond met zonsondergang begraven onder het appelboompje. Het was erg mooi gebleven gelukkig. Van de verloskundige hadden we een heel lief zacht knuffeltje gekregen en daar hebben we het in gelegd, met een bloem van de oost indische kers die vandaag begon met bloeien.
Helene, ja, jij bent een beetje mijn voorbeeld :-) ... Ik weet dat het zomaar ook goed kan gaan. We zijn nog niet negatief gestemd en gaan het zeker nog een kans geven.
Hoe het gaat... Tja, een beetje oneerlijk vind ik het. Ons kindje hoort warm in mijn buik en niet onder een appelboom maar gegeven de omstandigheden hebben we het goed gedaan zo. En we zijn er ook niet gedeprimeerd onder. We zijn wel bedroefd, maar niet gedeprimeerd. Ik weet eigenlijk niet hoe ik dat anders kan verwoorden.
Helene, ja, jij bent een beetje mijn voorbeeld :-) ... Ik weet dat het zomaar ook goed kan gaan. We zijn nog niet negatief gestemd en gaan het zeker nog een kans geven.
Hoe het gaat... Tja, een beetje oneerlijk vind ik het. Ons kindje hoort warm in mijn buik en niet onder een appelboom maar gegeven de omstandigheden hebben we het goed gedaan zo. En we zijn er ook niet gedeprimeerd onder. We zijn wel bedroefd, maar niet gedeprimeerd. Ik weet eigenlijk niet hoe ik dat anders kan verwoorden.
Computer says nooooo
zondag 3 juni 2012 om 08:55
Mijn tienernichtje is een uurtje geleden naar het ziekenhuis vertrokken, ze staat op het punt van bevallen. (onverwacht zwanger geraakt, woont nu tijdelijk bij mijn vader en zijn vrouw in)..
Ik merk dat ik het best confronterend vind. Binnenkort dus weer kiezen op elkaar en op kraamvisite.
Hier gaat het best goed verder eigenlijk.
Ik merk dat ik het best confronterend vind. Binnenkort dus weer kiezen op elkaar en op kraamvisite.
Hier gaat het best goed verder eigenlijk.
Computer says nooooo
zondag 3 juni 2012 om 11:05
Haha.. Nou sterk zou ik het niet willen noemen hoor.. Ik moet bekennen dat ik ronduit jaloers ben. Niet hoe ik wil zijn, naar groen monstertje dat zich in mij lijkt te hebben genesteld en me vervelend laat voelen bij (inderdaad) de zoveelste hoogzwangere
Gelukkig kan ik wel gewoon mijn gevoelens uiten bij mijn vader. Dat scheelt een heleboel.
Mijn nichtje is echt nog piepjong. Ik heb ooit toen ik net was afgestudeerd een abortus laten doen, ik had het gevoel er niet klaar voor te zijn en had totaal geen vangnet. Mijn ouders waren toen net uit elkaar en mijn vader was toen een heel ander mens, moeder min of meer uit beeld. Toen was toen en nu is nu, dat weet ik. Dit steekt gewoon even.
Gelukkig kan ik wel gewoon mijn gevoelens uiten bij mijn vader. Dat scheelt een heleboel.
Mijn nichtje is echt nog piepjong. Ik heb ooit toen ik net was afgestudeerd een abortus laten doen, ik had het gevoel er niet klaar voor te zijn en had totaal geen vangnet. Mijn ouders waren toen net uit elkaar en mijn vader was toen een heel ander mens, moeder min of meer uit beeld. Toen was toen en nu is nu, dat weet ik. Dit steekt gewoon even.
Computer says nooooo
zondag 3 juni 2012 om 16:20
Ik had hetzelfde Summer. De eerste keer was ik verdrietig maar er snel weer bovenop. De tweede keer was ik kwaad. Het gaat zó vaak goed. Natuurlijk houd je er rekening mee maar na een 1e echo met een kloppend hartje in de 7e week ga je er toch langzaam in geloven. Ik had zo het gevoel dat ik erin gestonken was.
Ik moest ook echt het vertrouwen (in mijn lichaam) weer opbouwen.
De 1e miskraam was na 7 weken en de tweede na 11 weken (had in week 9 een echo zonder kloppend hartje).
Ga morgen jullie verhalen even lezen.
Ik moest ook echt het vertrouwen (in mijn lichaam) weer opbouwen.
De 1e miskraam was na 7 weken en de tweede na 11 weken (had in week 9 een echo zonder kloppend hartje).
Ga morgen jullie verhalen even lezen.
zondag 3 juni 2012 om 16:53
Jeetje, wat een heftige verhalen hier. Ik weet niet meer wie het was maar 8!! miskramen. Hoe houd je het vol?!
Verder ook herkenning. Twee dagen voor mijn 2e echo had ik een gevoel van...mmm, ik voel me opeens een stuk energieker. Misschien was het toeval...
En het wachten, in mijn geval tot ik weer een behandeling in kan, vind ik het zwaarste. Ik heb het gevoel dat iedereen mij inhaalt met zwanger worden/zijn.
O ja, en een oorzaak. Mocht ik nog een 3e miskraam krijgen dan gaan ze onderzoeken doen. O laat het ajb niet zover komen!
Mooi geschreven over je kindje Sum.
Vooral de 2e miskraam is iets wat ik niet snel zal vergeten. Wat kun je soms toch meer handelen dan je van tevoren zou denken. Je doet wat je moet doen terwijl het zo'n verdrietig moment is!
Verder ook herkenning. Twee dagen voor mijn 2e echo had ik een gevoel van...mmm, ik voel me opeens een stuk energieker. Misschien was het toeval...
En het wachten, in mijn geval tot ik weer een behandeling in kan, vind ik het zwaarste. Ik heb het gevoel dat iedereen mij inhaalt met zwanger worden/zijn.
O ja, en een oorzaak. Mocht ik nog een 3e miskraam krijgen dan gaan ze onderzoeken doen. O laat het ajb niet zover komen!
Mooi geschreven over je kindje Sum.
Vooral de 2e miskraam is iets wat ik niet snel zal vergeten. Wat kun je soms toch meer handelen dan je van tevoren zou denken. Je doet wat je moet doen terwijl het zo'n verdrietig moment is!
zondag 17 juni 2012 om 12:31
Hoi Elmie, even niet veel tijd gehad om hier te schrijven.. hoe is het met jou??
Voor jou is het nog wat zwaarder he, dat je moet wachten tot je weer in behandeling kan, lijkt me niet fijn!
Met mij gaat het eigenlijk wel goed. Ik had het altijd leuker gevonden als ik geen miskraam had gehad, natuurlijk. Vorige vrijdag was de vrouw van de collega van mijn man helemaal lyrisch aan iedereen aan het verkondigen dat ze oma werd. Haar dochter was "al" bijna 9 weken zwanger, dus nu kon ze het wel aan iedereen vertellen.. Tja, er schieten me dan wel allerlei dingen door het hoofd. Ik was ook 2x "al" 9 weken, met goede echo en hartactie.
2 weken geleden is mijn nichtje bevallen en dan de hele avond luisteren naar hoe goed de bevalling ging vond ik wel moeilijk. Ik gun het haar van harte, en heb er ook geen moeite mee om haar kindje vast te houden ed. Het zit m er meer in dat na de miskraam ik helemaal niks van hen heb gehoord, ook niet van mijn stiefmoeder, want die was heel druk met mijn nichtje die het zo zwaar had omdat ze 40w zwanger was. Dat vind ik gewoon jammer. Het is maar waar je prioriteiten liggen.
Verder zijn we weer begonnen met hardlopen hier thuis, en dat is heerlijk. Het schijnt ook goed voor je vruchtbaarheid te zijn, cardiosporten, dus wie weet ...
Voor jou is het nog wat zwaarder he, dat je moet wachten tot je weer in behandeling kan, lijkt me niet fijn!
Met mij gaat het eigenlijk wel goed. Ik had het altijd leuker gevonden als ik geen miskraam had gehad, natuurlijk. Vorige vrijdag was de vrouw van de collega van mijn man helemaal lyrisch aan iedereen aan het verkondigen dat ze oma werd. Haar dochter was "al" bijna 9 weken zwanger, dus nu kon ze het wel aan iedereen vertellen.. Tja, er schieten me dan wel allerlei dingen door het hoofd. Ik was ook 2x "al" 9 weken, met goede echo en hartactie.
2 weken geleden is mijn nichtje bevallen en dan de hele avond luisteren naar hoe goed de bevalling ging vond ik wel moeilijk. Ik gun het haar van harte, en heb er ook geen moeite mee om haar kindje vast te houden ed. Het zit m er meer in dat na de miskraam ik helemaal niks van hen heb gehoord, ook niet van mijn stiefmoeder, want die was heel druk met mijn nichtje die het zo zwaar had omdat ze 40w zwanger was. Dat vind ik gewoon jammer. Het is maar waar je prioriteiten liggen.
Verder zijn we weer begonnen met hardlopen hier thuis, en dat is heerlijk. Het schijnt ook goed voor je vruchtbaarheid te zijn, cardiosporten, dus wie weet ...
Computer says nooooo
