Zwanger
alle pijlers
Hoe verliep jou bevalling
vrijdag 23 maart 2012 om 13:41
Ik ben nu 34 weken zwanger dus de grote dag komt nu wel heel dicht bij! Natuurlijk heb ik aardig wat gezonde spanning en ben ik heel benieuwd wat ik kan gaan verwachten!
Waarschijnlijk ga ik bevallen met een ruggenprik als pijnbestrijding.
Nu is mijn vraag, hebben meer vrouwen hier ervaring met bevalling MET ruggenprik? En hoe heb je het ervaren? Ook na de bevalling enzovoorts?
andere bevallingsverhalen zijn natuurlijk ook welkom. Ben benieuwd naar de reacties.
Waarschijnlijk ga ik bevallen met een ruggenprik als pijnbestrijding.
Nu is mijn vraag, hebben meer vrouwen hier ervaring met bevalling MET ruggenprik? En hoe heb je het ervaren? Ook na de bevalling enzovoorts?
andere bevallingsverhalen zijn natuurlijk ook welkom. Ben benieuwd naar de reacties.
vrijdag 23 maart 2012 om 20:20
Ik heb ook geen pijnstilling gehad, want mijn plan was om in het geboortecentrum te bevallen. Daar geven ze helaas helemaal niets. Mijn vliezen braken om 04.45 en vrij snel daarna kreeg ik weeën. Om 09 had ik al 4 cm, en mocht ik dus naar het geboortecentrum. Eenmaal daar aangekomen vond ik de pijn steeds heftiger worden. Om 12.00 heb ik iets voor de pijn gevraagd, maar dan moest ik dus van geboortecentrum naar het zkh (aan de andere kant van de gang), voordat ik wel aangekleed in de rolstoel zat was het 12.30, om 13.45 kreeg ik persdrang en om 14.00 is mijn zoon geboren. Niet zo gek dus dat ik het om 12.00 bijna niet meer trok, desondanks had ik toen pas 6 cm ontsluiting. Toen ik eenmaal in het zkh was, rond 12:45 kwam ik een weeënstrom terecht en een uur later had ik dus volledige ontsluiting.
Achteraf vind het niet jammer dat ik geen pijnstillig heb gehad. Ik heb daarna namelijk een enorme nabloeding gehad en moest in dolle paniek naar de OK om daar onder narcose te gaan. Dus was wel blij dat ik niet half stoned dat heb meegemaakt, of dat ik dus met ruggeprik in de OK had gelegen. Niet dat dat zo erg is, maar mijn bloedverlies was nogal heftig, dus ben blij dat ik dat niet bewust heb meegemaakt.
Ik vond trouwens de gewone weeén verschrikkelijk! Ik had namelijk rugweeën, dus heel veel pijn en moeite om een houding te vinden.
Achteraf vind het niet jammer dat ik geen pijnstillig heb gehad. Ik heb daarna namelijk een enorme nabloeding gehad en moest in dolle paniek naar de OK om daar onder narcose te gaan. Dus was wel blij dat ik niet half stoned dat heb meegemaakt, of dat ik dus met ruggeprik in de OK had gelegen. Niet dat dat zo erg is, maar mijn bloedverlies was nogal heftig, dus ben blij dat ik dat niet bewust heb meegemaakt.
Ik vond trouwens de gewone weeén verschrikkelijk! Ik had namelijk rugweeën, dus heel veel pijn en moeite om een houding te vinden.
vrijdag 23 maart 2012 om 20:29
Alle keren thuis bevallen (4 kinderen). Eerste zó volgens het boekje dat het bizar was. In totaal van eerste wee tot geboorte 9 uur. Bouwde prima op, was voor mij goed te doen, geen pijnstilling gehad, wel de hand van mijn man beurs geknepen (serieus, de dag erna zag je mijn vingers bovenop zijn hand staan...).
Tweede was binnen 4 uur van eerste wee tot geboorte. Was iets te snel voor mij om goed bij te benen, had écht de verloskundige en mijn man nodig om er voor te zorgen dat ik niet in paniek zou raken.
Bij nr 3 was ik daar wat meer op voorbereid (op de snelheid waarmee het kon gaan) en dat was binnen 2 uur van eerste wee tot geboorte.
En de laatste viel er bijna letterlijk bij de eerste wee uit. Op de wc . Koppie tegengehouden en op bed gekropen, weeen hielden van schrik op, verloskundige woont vlak bij dus die was er binnen 10 minuten en alsof mijn lichaam toen dacht dat het weer 'mocht' was kind er met één flinke wee. Dat was wel even zweten
Maar ik weet dat het eerder uitzondering dan regel is, zulke vlotte bevallingen, ook geen hechtingen gehad (wel wat ingescheurd, maar dat is allemaal prima genezen).
Tweede was binnen 4 uur van eerste wee tot geboorte. Was iets te snel voor mij om goed bij te benen, had écht de verloskundige en mijn man nodig om er voor te zorgen dat ik niet in paniek zou raken.
Bij nr 3 was ik daar wat meer op voorbereid (op de snelheid waarmee het kon gaan) en dat was binnen 2 uur van eerste wee tot geboorte.
En de laatste viel er bijna letterlijk bij de eerste wee uit. Op de wc . Koppie tegengehouden en op bed gekropen, weeen hielden van schrik op, verloskundige woont vlak bij dus die was er binnen 10 minuten en alsof mijn lichaam toen dacht dat het weer 'mocht' was kind er met één flinke wee. Dat was wel even zweten
Maar ik weet dat het eerder uitzondering dan regel is, zulke vlotte bevallingen, ook geen hechtingen gehad (wel wat ingescheurd, maar dat is allemaal prima genezen).
vrijdag 23 maart 2012 om 20:32
quote:Floortje_1981 schreef op 23 maart 2012 @ 20:26:
oh ik vond de persww dus echt vreselijk, gatverdamme dat deed echt zoveel pijn. Gelukkig was het snel voorbij
oh en ik ben zelf verloskundige, maar ehm zelf bevallen is toch heeeeeel wat anders hihi.Hahahaha, fijn dat je dat toegeeft
oh ik vond de persww dus echt vreselijk, gatverdamme dat deed echt zoveel pijn. Gelukkig was het snel voorbij
oh en ik ben zelf verloskundige, maar ehm zelf bevallen is toch heeeeeel wat anders hihi.Hahahaha, fijn dat je dat toegeeft
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
vrijdag 23 maart 2012 om 20:38
5 kinderen, alle 5 met ruggenprik. Mijn oudste 2 zijn in de VS geboren waar ze een ruggenprik vrij standaard is. En eenmaal gewend aan bevallen met ruggenprik wou ik ook in Nederland niet meer zonder. Terwijl ze er hier toen nog niet zo achter stonden. Ik vond die ruggenprikken niet fijn maar hield in mijn achterhoofd dat zo'n prik altijd nog minder pijnlijk was dan uren zonder prik bevallen.
Bij mijn jongste ben ik maar een paar weken thuis geweest overigens. Ik vond bevallen niet zo heel zwaar, eerlijk gezegd. Het bevallen zelf met die ruggenprik in ieder geval niet. En ik was tijdens mijn zwangerschappen altijd heel erg moe, zodra ik dan bevallen was liep ik weer rond te stuiteren. Heerlijk gevoel vond ik dat, iedere keer weer.
Verder vrij standaard bevallingen hier, geen complicaties.
Bij mijn jongste ben ik maar een paar weken thuis geweest overigens. Ik vond bevallen niet zo heel zwaar, eerlijk gezegd. Het bevallen zelf met die ruggenprik in ieder geval niet. En ik was tijdens mijn zwangerschappen altijd heel erg moe, zodra ik dan bevallen was liep ik weer rond te stuiteren. Heerlijk gevoel vond ik dat, iedere keer weer.
Verder vrij standaard bevallingen hier, geen complicaties.
vrijdag 23 maart 2012 om 20:54
Ik ben met de eerste ingeleid (langdurig gebroken vliezen en er kwamen geen weeeen) en had vooraf wel info gekregen en gelezen over pijnbestrijding en nog gevraagd of ik het vooraf aan moest geven of dat dit tijdens de bevalling moest. Ze zeiden dat ik dit tijdens de bevalling aan kon geven als ik vond dat de pijn te erg werd.
Om 8:45 aan het infuus gelegd en direct vanaf de eerste wee dacht ik dat ik doodging. Mijn hemel wat een pijn. Ik had toen nog het idee dat het uren ging duren en wist gelijk dat ik dat niet ging trekken. Dus na 3 weeen heb ik om een ruggeprik gevraagd (jemig, wat voelde ik me een muts, na 3 weeen al!).
Maar toen een paar weeen later de gyn kwam om even te voelen bleek dat ik al 8cm ontsluiting had en dus was van een ruggeprik geen sprake meer. Precies 1 uur na de eerste wee mocht ik persen en 5 persweeen later was dochter er.
Achteraf was het dus niet zo vreemd dat ik het niet trok, want in 1 uur van niets naar volledige ontsluiting is wel heel heftig en snel.
Nu ben ik bijna 36 weken zwanger van de 2e en heb het vooraf al we besproken met de vk, want hoewel ik verder geen traumatische bevalling heb gehad en ook best tegen wat pijn kan, vond ik dit wel heel erg (ik heb gesmeekt of ze me plat wilden spuiten en zelfs geroepen dat ze me dood mochten schieten....alles liever dan die pijn). Tot mijn grote verbazing kan ik de optie krijgen om ingeleid te worden (als de kleine en mijn lichaam er klaar voor is) zodat ik zeker overdag beval en ik een ruggeprik kan krijgen. Alleen na wat overwegingen gaat dit toch tegen mijn gevoel in (met name het inleiden als het medisch niet noodzakelijk is). Dus ik heb besloten om gewoon af te wachten tot het begint en het risico te nemen dat het nu ook vrij snel gaat en het wellicht ´s nachts is en ik geen ruggeprik kan krijgen. Ik ga er een beetje vanuit dat wanneer het vanzelf begint, het niet zo snel zal gaan als het inleiden (ik mag wel direct naar het ziekenhuis en hoef niet te wachten tot xcm ontsluiting of weeen om de 5 minuten).
Mocht ik om wat voor reden dan ook weer ingeleid moeten worden, dan wil ik vooraf een ruggeprik...want ik weet nu dat mijn lichaam gewoon heel heftig reageert op dat spul (ze hebben het infuus niet eens opgehoogd tussendoor....)
Om 8:45 aan het infuus gelegd en direct vanaf de eerste wee dacht ik dat ik doodging. Mijn hemel wat een pijn. Ik had toen nog het idee dat het uren ging duren en wist gelijk dat ik dat niet ging trekken. Dus na 3 weeen heb ik om een ruggeprik gevraagd (jemig, wat voelde ik me een muts, na 3 weeen al!).
Maar toen een paar weeen later de gyn kwam om even te voelen bleek dat ik al 8cm ontsluiting had en dus was van een ruggeprik geen sprake meer. Precies 1 uur na de eerste wee mocht ik persen en 5 persweeen later was dochter er.
Achteraf was het dus niet zo vreemd dat ik het niet trok, want in 1 uur van niets naar volledige ontsluiting is wel heel heftig en snel.
Nu ben ik bijna 36 weken zwanger van de 2e en heb het vooraf al we besproken met de vk, want hoewel ik verder geen traumatische bevalling heb gehad en ook best tegen wat pijn kan, vond ik dit wel heel erg (ik heb gesmeekt of ze me plat wilden spuiten en zelfs geroepen dat ze me dood mochten schieten....alles liever dan die pijn). Tot mijn grote verbazing kan ik de optie krijgen om ingeleid te worden (als de kleine en mijn lichaam er klaar voor is) zodat ik zeker overdag beval en ik een ruggeprik kan krijgen. Alleen na wat overwegingen gaat dit toch tegen mijn gevoel in (met name het inleiden als het medisch niet noodzakelijk is). Dus ik heb besloten om gewoon af te wachten tot het begint en het risico te nemen dat het nu ook vrij snel gaat en het wellicht ´s nachts is en ik geen ruggeprik kan krijgen. Ik ga er een beetje vanuit dat wanneer het vanzelf begint, het niet zo snel zal gaan als het inleiden (ik mag wel direct naar het ziekenhuis en hoef niet te wachten tot xcm ontsluiting of weeen om de 5 minuten).
Mocht ik om wat voor reden dan ook weer ingeleid moeten worden, dan wil ik vooraf een ruggeprik...want ik weet nu dat mijn lichaam gewoon heel heftig reageert op dat spul (ze hebben het infuus niet eens opgehoogd tussendoor....)
vrijdag 23 maart 2012 om 20:54
Ik wilde perse zonder pijnbestrijding bevallen, wel in het ziekenhuis.
Maar toen overviel het me, en heb ik er toch om gevraagd, de weeen waren heel erg en heel snel achter elkaar. Hij werd gezet, deed niets. Paar uur later kwam de anesthesist terug om hem nog eens te zetten, deed weer niets. Dus uiteindelijk heb ik het zonder pijnbestrijding in 13 uur gedaan. Was een ramp, maar het is het zo waard. En ik wil nog steeds een tweede kindje, dus dat zegt ook wel iets. Laat het over je heen komen, laat alle opties open, je weet toch niet hoe het gaat. Het moment dat ik mijn zoontje voor het eerst in zijn oogjes keek was echt magisch. Geniet ervan is overbodig om te zeggen, maar doe dat vooral!
Maar toen overviel het me, en heb ik er toch om gevraagd, de weeen waren heel erg en heel snel achter elkaar. Hij werd gezet, deed niets. Paar uur later kwam de anesthesist terug om hem nog eens te zetten, deed weer niets. Dus uiteindelijk heb ik het zonder pijnbestrijding in 13 uur gedaan. Was een ramp, maar het is het zo waard. En ik wil nog steeds een tweede kindje, dus dat zegt ook wel iets. Laat het over je heen komen, laat alle opties open, je weet toch niet hoe het gaat. Het moment dat ik mijn zoontje voor het eerst in zijn oogjes keek was echt magisch. Geniet ervan is overbodig om te zeggen, maar doe dat vooral!
zaterdag 24 maart 2012 om 01:51
Ik zou vooral zeggen tegen TO: houd vooral alle opties open. Misschien gaat de ontsluiting wel zo snel dat een ruggeprik niet nodig is, en misschien gaat het wel allemaal heel anders dan je had bedacht en wordt het inleiden, vacuumpomp of keizersnede.
Ikzelf had bij mijn eerste kindje allemaal ideeën van hoe ik het wilde, maar uiteindelijk liep het allemaal anders dan ik van te voren wilde en dat overviel me gewoon heel erg. Daar heb ik best wel van moeten bijkomen, psychisch gezien dan, want ik ben best wel van het plannen en het was absoluut niet de ideale bevalling die ik in mijn hoofd had.
Nu ben ik weer zwanger, 33 weken, en ik sta er nu veel relaxter en rustiger in en ik zie wel hoe het komt en hoe ik ga bevallen.
Ikzelf had bij mijn eerste kindje allemaal ideeën van hoe ik het wilde, maar uiteindelijk liep het allemaal anders dan ik van te voren wilde en dat overviel me gewoon heel erg. Daar heb ik best wel van moeten bijkomen, psychisch gezien dan, want ik ben best wel van het plannen en het was absoluut niet de ideale bevalling die ik in mijn hoofd had.
Nu ben ik weer zwanger, 33 weken, en ik sta er nu veel relaxter en rustiger in en ik zie wel hoe het komt en hoe ik ga bevallen.
zaterdag 24 maart 2012 om 07:52
Bij alle drie geen ruggenprik gehad, bij de eerste wilde ik dat wel, maar bevallen en wëeen viel mij toen zo mee dat ik het niet meer wide. De eerste was er binnen 10,5 uur. De tweede was er na een uur of 6 en de derde na een uur of 4. Nu ben ik zwanger van de vierde en ik heb zo'n vermoeden dat dit ook een snelle bevalling gaat worden. Bij elk kind duurde het bevallen korter . Velen kijken mij altijd raar aan als ik zeg dat ik bevallen helemaal niet zo erg vind.
zaterdag 24 maart 2012 om 10:09
Ik had een wat aparte bevalling:
het begon op de uitgerekende datum:
's avonds om 19:00 de eerste wee. Zo lichtjes dat ik twijfelde of het een echte wee was of gewoon een krampje.
Toen nog maar even Hans Teeuwen op tv gekeken (ik weet het nog goed, het was zijn show in Engeland). De weeën werden zo ongeveer regelmatig, zo om de 6 a 7 minuten, maar ik vond het goed te doen. Om 21:00 de vk gebeld, zij zei dat het toch echt begonnen moest zijn.
Even opgefrist en het ziekenhuis gebeld om 21:30 (ik had hoge bloeddruk dus moest in het zkh bevallen).
Om 22:00 in het ziekenhuis, ik bleef zo rustig dat de gyn dacht aan een vals alarm. Eerst een CTG, de baby maakte het goed en geen wee te bekennen op het scherm (ik voelde wel iets maar heel licht) Wel even urine en bloed gecontroleerd en ik werd opgenomen (rond middernacht) want ik had inmiddels lichte pré eclampsie.
Vriend werd naar huis gestuurd want het kon nog wel een weekje duren.
Eenmaal alleen in mijn ziekenhuisbed en de weeën werden erg heftig. Steeds twijfel of ik de verpleging wel of niet zou bellen. Na een tijdje rondlopen en zuchten toch gedaan.
Weer een CTG maar geen wee op het scherm te zien, mij werd verteld dat het écht nog niet begonnen was. Ik drong aan op toucheren want voor mijn gevoel kwam de baby er al bijna uit.
Na veel aandringen kwam de gyn en een co, de gyn toucheerde me eindelijk...... Ik zat op 9 cm.
(het gezicht van de gyn ze wist niet wat ze meemaakte)
Spoed, paniek, snel mijn vriend bellen, het was 1:00 en hij lag net in bed. Als een dolle hierheen. Ik inmiddels naar de verloskamer.
Om 01:30 was vriend er, de weeën werden heel heftig maar nog geen persdrang. De gyn was met een andere bevalling bezig en ik mocht de weeën even weg zuchten. Maar dat ging haast niet, ze waren ineens zo sterk (wel persweeën dus). Van de verpleegkundige mocht ik zachtjes mee persen als ik het niet tegen kon houden. (dit gedeelte duurde uren maar het lijkt in mijn herinnering heel kort).
De verpleegkundige keek toch maar even en zag dat het hoofdje al stond, ging snel de gyn halen.
Eindelijk was de gyn er en mocht ik echt persen, wat een opluchting! De gyn wilde me nog een knip geven, maar op dat moment een grote perswee, en mijn zoontje was er om 04:30. ruim 4 kilo en 55 cm (de grootste baby van de avond).
Om 09:00 kregen we o.k. om naar huis te gaan. kraam gebeld (zeer verbaasde reactie: O, de kleine is er al!? We sturen z.s.m. iemand, dat wordt vanmiddag)
om 10:00 waren we met zijn 3tjes thuis om 12:30 kwam de liefste kraamhulp ter wereld helpen.
Zoontje kerngezond, maar wel erg gestuwd (dus paars) en ik een heel klein mini- scheurtje en verder niets.
Geen pijnbestrijding, daar was ik al te ver voor..
Inmiddels is zoontje 16 maanden.
Ook al heb ik het net getypt, ik kan me amper voorstellen dat ik ooit echt bevallen ben, het lijkt eerder een vreemde droom.
het begon op de uitgerekende datum:
's avonds om 19:00 de eerste wee. Zo lichtjes dat ik twijfelde of het een echte wee was of gewoon een krampje.
Toen nog maar even Hans Teeuwen op tv gekeken (ik weet het nog goed, het was zijn show in Engeland). De weeën werden zo ongeveer regelmatig, zo om de 6 a 7 minuten, maar ik vond het goed te doen. Om 21:00 de vk gebeld, zij zei dat het toch echt begonnen moest zijn.
Even opgefrist en het ziekenhuis gebeld om 21:30 (ik had hoge bloeddruk dus moest in het zkh bevallen).
Om 22:00 in het ziekenhuis, ik bleef zo rustig dat de gyn dacht aan een vals alarm. Eerst een CTG, de baby maakte het goed en geen wee te bekennen op het scherm (ik voelde wel iets maar heel licht) Wel even urine en bloed gecontroleerd en ik werd opgenomen (rond middernacht) want ik had inmiddels lichte pré eclampsie.
Vriend werd naar huis gestuurd want het kon nog wel een weekje duren.
Eenmaal alleen in mijn ziekenhuisbed en de weeën werden erg heftig. Steeds twijfel of ik de verpleging wel of niet zou bellen. Na een tijdje rondlopen en zuchten toch gedaan.
Weer een CTG maar geen wee op het scherm te zien, mij werd verteld dat het écht nog niet begonnen was. Ik drong aan op toucheren want voor mijn gevoel kwam de baby er al bijna uit.
Na veel aandringen kwam de gyn en een co, de gyn toucheerde me eindelijk...... Ik zat op 9 cm.
(het gezicht van de gyn ze wist niet wat ze meemaakte)
Spoed, paniek, snel mijn vriend bellen, het was 1:00 en hij lag net in bed. Als een dolle hierheen. Ik inmiddels naar de verloskamer.
Om 01:30 was vriend er, de weeën werden heel heftig maar nog geen persdrang. De gyn was met een andere bevalling bezig en ik mocht de weeën even weg zuchten. Maar dat ging haast niet, ze waren ineens zo sterk (wel persweeën dus). Van de verpleegkundige mocht ik zachtjes mee persen als ik het niet tegen kon houden. (dit gedeelte duurde uren maar het lijkt in mijn herinnering heel kort).
De verpleegkundige keek toch maar even en zag dat het hoofdje al stond, ging snel de gyn halen.
Eindelijk was de gyn er en mocht ik echt persen, wat een opluchting! De gyn wilde me nog een knip geven, maar op dat moment een grote perswee, en mijn zoontje was er om 04:30. ruim 4 kilo en 55 cm (de grootste baby van de avond).
Om 09:00 kregen we o.k. om naar huis te gaan. kraam gebeld (zeer verbaasde reactie: O, de kleine is er al!? We sturen z.s.m. iemand, dat wordt vanmiddag)
om 10:00 waren we met zijn 3tjes thuis om 12:30 kwam de liefste kraamhulp ter wereld helpen.
Zoontje kerngezond, maar wel erg gestuwd (dus paars) en ik een heel klein mini- scheurtje en verder niets.
Geen pijnbestrijding, daar was ik al te ver voor..
Inmiddels is zoontje 16 maanden.
Ook al heb ik het net getypt, ik kan me amper voorstellen dat ik ooit echt bevallen ben, het lijkt eerder een vreemde droom.
zaterdag 24 maart 2012 om 10:18
quote:driewieler schreef op 23 maart 2012 @ 15:18:
KS was een eitje. Volgende dag stond ik weer op mijn benen. Ukje moest in het ziekenhuis blijven ivm een opgelopen infectie en zat een week aan de antibiotica.
Ik heb hem vanaf dag 1 zelf verzorgd omdat ik vrij weinig last had van de KS.
Verdere herstel ging ook voorspoedig en nu 8 weken later ben ik alweer 2 weken aan het hardlopen.
Ik heb altijd enorm tegen bevallen opgezien maar achteraf viel het me dus 100% mee.
Maat niet dat ik het nu nog een keer zou willen hoor. 1 keer is genoeg polonaise aan mijn lijf Wow driewieler! respect hoor!
KS was een eitje. Volgende dag stond ik weer op mijn benen. Ukje moest in het ziekenhuis blijven ivm een opgelopen infectie en zat een week aan de antibiotica.
Ik heb hem vanaf dag 1 zelf verzorgd omdat ik vrij weinig last had van de KS.
Verdere herstel ging ook voorspoedig en nu 8 weken later ben ik alweer 2 weken aan het hardlopen.
Ik heb altijd enorm tegen bevallen opgezien maar achteraf viel het me dus 100% mee.
Maat niet dat ik het nu nog een keer zou willen hoor. 1 keer is genoeg polonaise aan mijn lijf Wow driewieler! respect hoor!
zaterdag 24 maart 2012 om 11:40
quote:Missprincesa schreef op 23 maart 2012 @ 20:20:
Ik word van sommige verhalen echt misselijk (niet door het verhaal zelf hoor, maar gewoon puur omdat ik dat misschien ook moet doormaken) en als ik dan lees dat het nog erger kan (de verhalen die niet verteld worden) dan draait m'n maag zich echt 10x om.
Niet doen. Lees anders eens dit topic, staan hele mooie verhalen in:
Vertel hier over je bevallingsfeest!
Ik word van sommige verhalen echt misselijk (niet door het verhaal zelf hoor, maar gewoon puur omdat ik dat misschien ook moet doormaken) en als ik dan lees dat het nog erger kan (de verhalen die niet verteld worden) dan draait m'n maag zich echt 10x om.
Niet doen. Lees anders eens dit topic, staan hele mooie verhalen in:
Vertel hier over je bevallingsfeest!
zaterdag 24 maart 2012 om 11:43
Ik zou alleen met dat hardlopen kort van een bevalling of het nu een kz of natuurlijke bevalling was, toch even wachten. Ik kreeg als advies een half jaar te wachten om de bekkenbodem rust te geven. Anders kan die weer een opdonder krijgen en alles is natuurlijk nog week daaronder van de zwangerschap.
Het kan natuurlijk dat iemand daar geen last van krijgt, maar ik ben doodsbang voor incontinentieklachten en dergelijke dat ik liever het zekere voor het onzekere neem en eerst nog wat rustigere sporten doe voor ik het hardlopen weer oppak.
Het kan natuurlijk dat iemand daar geen last van krijgt, maar ik ben doodsbang voor incontinentieklachten en dergelijke dat ik liever het zekere voor het onzekere neem en eerst nog wat rustigere sporten doe voor ik het hardlopen weer oppak.
zaterdag 24 maart 2012 om 11:50
Bevalling 1 in 16 uur, met veel spugen tussen de weeen door van de pijn.
Elke wee duurde zoooo lang.
Vliezen braken thuis, vruchtwater was troebel, dus naar het ziekenhuis. Daar had ik 3 cm. En ik had al 14 uur liggen weeen.
2 uur later was hij er, na 3 keer persen. Alsof ik het kon loslaten, toen we eenmaal in het ziekenhuis waren, vorderde de ontsluiting ook als een speer. Op de pijnschaal 1 tot 10, geef ik deze een 11.
Bevalling 2 in drie kwartier.
De weeen duurde kort, helemaal niet krachtig, maar gingen achter elkaar door. Hij bleek een sterrekijkertje te zijn. Weeen hielden ermee op in het ziekenhuis, dus moest er op eigen kracht uitwerken. Ook 3 of 4 x persen.
Op de pijnschaal 1 tot 10, geef ik deze een 6.
Toch geef ik de voorkeur aan bevalling 1.
Ik had meer het idee ergens naar toe te werken.
Bij nr 2 ging het allemaal zo snel. Ik lag nog niet eens op dat bed en ik had al een kind in mijn armen, heel onwerkelijk.
Elke wee duurde zoooo lang.
Vliezen braken thuis, vruchtwater was troebel, dus naar het ziekenhuis. Daar had ik 3 cm. En ik had al 14 uur liggen weeen.
2 uur later was hij er, na 3 keer persen. Alsof ik het kon loslaten, toen we eenmaal in het ziekenhuis waren, vorderde de ontsluiting ook als een speer. Op de pijnschaal 1 tot 10, geef ik deze een 11.
Bevalling 2 in drie kwartier.
De weeen duurde kort, helemaal niet krachtig, maar gingen achter elkaar door. Hij bleek een sterrekijkertje te zijn. Weeen hielden ermee op in het ziekenhuis, dus moest er op eigen kracht uitwerken. Ook 3 of 4 x persen.
Op de pijnschaal 1 tot 10, geef ik deze een 6.
Toch geef ik de voorkeur aan bevalling 1.
Ik had meer het idee ergens naar toe te werken.
Bij nr 2 ging het allemaal zo snel. Ik lag nog niet eens op dat bed en ik had al een kind in mijn armen, heel onwerkelijk.
Who in the world do I think that I am... I suppose that depends on who I believe
zaterdag 24 maart 2012 om 11:51
Ik reageerde op het verhaal van driewieler waar Noodles weer op reagerde en nu staat Helene er nog tussen.
Missprincesa, lees dan maar niet het topic over de bevallingstaboes hier ergens op de pijler
Maar je hoeft echt niet bang te zijn. Dat zie je er wel aan dat veel vrouwen met een dramatische bevalling later alsnog een tweede krijgen. Zo erg kan het dus niet zijn zolang vrouwen het alsnog een tweede keer doen.
Missprincesa, lees dan maar niet het topic over de bevallingstaboes hier ergens op de pijler
Maar je hoeft echt niet bang te zijn. Dat zie je er wel aan dat veel vrouwen met een dramatische bevalling later alsnog een tweede krijgen. Zo erg kan het dus niet zijn zolang vrouwen het alsnog een tweede keer doen.
zaterdag 24 maart 2012 om 12:23
Ik heb geen ruggenprik gehad en een best vlotte bevalling.
Alleen vroeg ik me af wat het nut van zo een ruggenprik is, want door zo een verdoving verlies je toch ook het gevoel van de persweeen of niet, hoe krijg je dat kind dan uitgeperst zonder de drang?
En zo een ruggenprik wordt toch ook in uiterste nood gegeven of mag je daar zelf om vragen?
Misschieen stel ik nu hele domme vragen hoor.
Alleen vroeg ik me af wat het nut van zo een ruggenprik is, want door zo een verdoving verlies je toch ook het gevoel van de persweeen of niet, hoe krijg je dat kind dan uitgeperst zonder de drang?
En zo een ruggenprik wordt toch ook in uiterste nood gegeven of mag je daar zelf om vragen?
Misschieen stel ik nu hele domme vragen hoor.
zaterdag 24 maart 2012 om 12:39
De verdoving van de ruggenprik wordt meestal uitgezet tegen de tijd dat je zo'n acht cm ontsluiting hebt. Dus dan voel je de (pers)ween weer. En ook als je geen pijn voelt kun je volgens mij persdrang hebben. Dan voelt het gewoon alsof je heel erg moet poepen.
Tegenwoordig mag je als barende om een ruggenprik vragen en wordt die niet meer alleen gegeven als het echt onoverkomelijk en medisch noodzakelijk is. Volgens mij is de achterliggende gedachte dat de vrouw zelf bepaald wanneer zij het niet meer trekt en niet de arts of de verloskundige.
Tegenwoordig mag je als barende om een ruggenprik vragen en wordt die niet meer alleen gegeven als het echt onoverkomelijk en medisch noodzakelijk is. Volgens mij is de achterliggende gedachte dat de vrouw zelf bepaald wanneer zij het niet meer trekt en niet de arts of de verloskundige.
zaterdag 24 maart 2012 om 12:54
Ik ben dus zelf verloskundige en ik vind dus ook echt dat alleen de vrouw zelf kan beoordelen wanneer ze teveel pijn heeft. Dat is niet aan mij ik voel het immers niet! Wat wel aan mij is is het beoordelen of het medisch gezien verantwoord is, maar meestal is dat wel zo hoor.
Overigens kan je ook met een ruggenprik gewoon persen hoor. Meestal blijft hij tegenwoordig gewoon tot het eind zitten.
Overigens kan je ook met een ruggenprik gewoon persen hoor. Meestal blijft hij tegenwoordig gewoon tot het eind zitten.
zaterdag 24 maart 2012 om 13:42
Mijn bevalling duurde zes uur. Ik vond de weeen vanaf het begin erg heftig en pijnlijk. Ik had rug- en beenweeen. Ik ben thuis bevallen, dus geen pijnbetrijding. Wel bijna constant onder douche gestaan met straal op mijn rug. Liggen was bijna niett mogelijk door de pijn. Ik ben een paar keer ibijna in paniek geraakt maar kijk er toch met een goed gevoel op terug. Ben 22 weken zwanger en kijk uit naar de volgende bevalling.
Ik geloof niet zozeer in een pijngrens die hoog of laag is. Wel dat de ene bevalling pijnlijker kan zijn dan de andere. Dit door het soort weeen, ligging kindje, mate van kunnen ontspannen zodat je endorfines aan kunt maken etc etc.
Kortom, je weet het niet van te voren. Schrijf een geboorteplan met je wensen en bespreek dit. En ben niet bang van te voren, dat heeft geen zin. Het blijft iets heel bijzonders.
Ik geloof niet zozeer in een pijngrens die hoog of laag is. Wel dat de ene bevalling pijnlijker kan zijn dan de andere. Dit door het soort weeen, ligging kindje, mate van kunnen ontspannen zodat je endorfines aan kunt maken etc etc.
Kortom, je weet het niet van te voren. Schrijf een geboorteplan met je wensen en bespreek dit. En ben niet bang van te voren, dat heeft geen zin. Het blijft iets heel bijzonders.
zaterdag 24 maart 2012 om 13:53
Gigantisch moeilijke bevalling gehad. (inleiding, ontsluiting die niet wilde opschieten, dalend hartslag babietje, rugweeen, navelstreng om nekje, vanaf 8 cm al moeten persen omdat het echt NU MOEST komen).
En toch, nog geen jaar later, zou ik het zo weer willen doen. Dus zie asjeblieft niet teveel tegen de bevalling op. Hou altijd de optie ruggenprik open, dat maakt het al een stuk makkelijker. En geloof me, al die pijn is het dubbel en dwars waard.Je weet waar je het voor doet!
En toch, nog geen jaar later, zou ik het zo weer willen doen. Dus zie asjeblieft niet teveel tegen de bevalling op. Hou altijd de optie ruggenprik open, dat maakt het al een stuk makkelijker. En geloof me, al die pijn is het dubbel en dwars waard.Je weet waar je het voor doet!
zaterdag 24 maart 2012 om 14:32
Heb t begin even meegelezen. Ik dacht dat dr een soort pact was dat vrouwen die al bevallen waren niets zeggen tegen vrouwen die t nog moeten doen voor t eerst. 
Na mijn eerste bevalling ging ineens de beerput open bij andere, toen ik wanger was hield iedereen zn mond, haha.
De mijne was ook niet makkelijk. Dochterlief was een sterrenkijker... er bijna niet uit te krijgen. Toch gelukt... met een knip en vacuüm, plop. Wees sowieso nooit bang voor een knip, voel je helemaal niets van.
Over de ruggenprik, ik wilde er een en kreeg er een, maar... deze zat wel goed maar ik voelde er toch nog heel veel pijn doorheen. Ze hadden de dosis kunnen verhogen, maar na meerdere malen aangeven dat ik echt nog heel veel pijn had werd deze toch niet verhoogd. Hier was en ben ik nog achteraf erg boos over.
Bij een volgende bevalling ga ik, of anders mn man echt op mn strepen staan.
Dus voel je echt nog flinke pijn, met een ruggenprik, is mijn advies, geef het heel duidelijk aan als je geen pijn wil!
En vergeet vooral niet te genieten als je beeb er net uit is, zo mooi!!!
Na mijn eerste bevalling ging ineens de beerput open bij andere, toen ik wanger was hield iedereen zn mond, haha.De mijne was ook niet makkelijk. Dochterlief was een sterrenkijker... er bijna niet uit te krijgen. Toch gelukt... met een knip en vacuüm, plop. Wees sowieso nooit bang voor een knip, voel je helemaal niets van.
Over de ruggenprik, ik wilde er een en kreeg er een, maar... deze zat wel goed maar ik voelde er toch nog heel veel pijn doorheen. Ze hadden de dosis kunnen verhogen, maar na meerdere malen aangeven dat ik echt nog heel veel pijn had werd deze toch niet verhoogd. Hier was en ben ik nog achteraf erg boos over.
Bij een volgende bevalling ga ik, of anders mn man echt op mn strepen staan.
Dus voel je echt nog flinke pijn, met een ruggenprik, is mijn advies, geef het heel duidelijk aan als je geen pijn wil!
En vergeet vooral niet te genieten als je beeb er net uit is, zo mooi!!!
zaterdag 24 maart 2012 om 15:47
quote:es1450 schreef op 24 maart 2012 @ 12:39:
En ook als je geen pijn voelt kun je volgens mij persdrang hebben. Dan voelt het gewoon alsof je heel erg moet poepen.Ik had geen persdrang, geen ruggenprik en kreeg toch het kind er netjes uit. Ik was aan de monitor gelegd, dus vk gaf aan wanneer ik mocht persen.
En ook als je geen pijn voelt kun je volgens mij persdrang hebben. Dan voelt het gewoon alsof je heel erg moet poepen.Ik had geen persdrang, geen ruggenprik en kreeg toch het kind er netjes uit. Ik was aan de monitor gelegd, dus vk gaf aan wanneer ik mocht persen.
zaterdag 24 maart 2012 om 17:04
Beide bevallingen zeer vlot; wel van tevoren ruggenprik gevraagd maar die kreeg ik niet omdat er geen anethesist aanwezig was en die werd ook niet opgeroepen.
Bij van de weeen waren zeer krachtig maar als je rustig blijft en goed op je ademhaling let is het te doen.
Persen vond ik een rotgevoel en ik had erg veel persdrang. Paar keer persen en de baby was er.
Helaas eerste keer met totaal ruptuur en de 2 e keer een subtotaal.
Hechten was horror!!!!! Zonder ruggeprik maar met plaatselijke verdoving.
Bij van de weeen waren zeer krachtig maar als je rustig blijft en goed op je ademhaling let is het te doen.
Persen vond ik een rotgevoel en ik had erg veel persdrang. Paar keer persen en de baby was er.
Helaas eerste keer met totaal ruptuur en de 2 e keer een subtotaal.
Hechten was horror!!!!! Zonder ruggeprik maar met plaatselijke verdoving.
zaterdag 24 maart 2012 om 18:13
leuke reacties allemaal!
ik ben niet echt heel erg angstig hoor, heb alleen wat gezonde spanning. Ben 21 en dit is de eerste dus ik weet totaal niet wat ik kan gaan verwachten!
ik lees hier ook niet heel veel mensen die erg gescheurd of geknipt zijn ( dat was bij mij ook nogal een issue haha) dat is eigenlijk nog het enige waarvan ik echt zeg, nou ik hoop dat dat mij niet overkomt!
maar ik denk dat je daar ook niet echt noemenswaardige schade aan overhoud toch? mocht het wel gebeuren
ik ben niet echt heel erg angstig hoor, heb alleen wat gezonde spanning. Ben 21 en dit is de eerste dus ik weet totaal niet wat ik kan gaan verwachten!
ik lees hier ook niet heel veel mensen die erg gescheurd of geknipt zijn ( dat was bij mij ook nogal een issue haha) dat is eigenlijk nog het enige waarvan ik echt zeg, nou ik hoop dat dat mij niet overkomt!
maar ik denk dat je daar ook niet echt noemenswaardige schade aan overhoud toch? mocht het wel gebeuren
