Zwanger
alle pijlers
Ik durf echt niet, herkenning?
dinsdag 12 maart 2013 om 12:58
Ik plaats dit topic op deze pijler in plaats van psyche, omdat ik hier hopelijk wat meer herkenning kan vinden.
Het zit zo, al mijn hele leven wilde ik moeder worden, daar heb ik nooit enige twijfel over gehad, tot het moment dat de tijd er rijp voor aan het worden was en het dus realistisch werd.
Ik ben enorm bang voor dingen die te maken hebben met bloed, ziekenhuis, prikken, slangetjes, pijn en alles wat erbij komt kijken.
Als ik er aan denk dat ik moet gaan bevallen durf ik gewoon niet zwanger te worden. Normaal ben ik erg nuchter en zou ik zeggen ach ik doe het gewoon, maar deze angst is zo groot, dat dat niet zomaar lukt.
Ik weet gewoon niet wat ik moet, ik durf de stap echt niet te zetten, maar ik ben ook bang dat ik er spijt van ga krijgen als ik besluit het inderdaad niet te doen.
Overigens twijfel ik er ook aan of ik die verantwoordelijkheid wel wil mijn hele leven, dus ik heb ook niet meer die behoefte zoals ik die de laatste jaren had.
Volgens mij is dit een heel warrig verhaal, maar is er misschien iemand die dit herkent, of hebben jullie tips?
Het zit zo, al mijn hele leven wilde ik moeder worden, daar heb ik nooit enige twijfel over gehad, tot het moment dat de tijd er rijp voor aan het worden was en het dus realistisch werd.
Ik ben enorm bang voor dingen die te maken hebben met bloed, ziekenhuis, prikken, slangetjes, pijn en alles wat erbij komt kijken.
Als ik er aan denk dat ik moet gaan bevallen durf ik gewoon niet zwanger te worden. Normaal ben ik erg nuchter en zou ik zeggen ach ik doe het gewoon, maar deze angst is zo groot, dat dat niet zomaar lukt.
Ik weet gewoon niet wat ik moet, ik durf de stap echt niet te zetten, maar ik ben ook bang dat ik er spijt van ga krijgen als ik besluit het inderdaad niet te doen.
Overigens twijfel ik er ook aan of ik die verantwoordelijkheid wel wil mijn hele leven, dus ik heb ook niet meer die behoefte zoals ik die de laatste jaren had.
Volgens mij is dit een heel warrig verhaal, maar is er misschien iemand die dit herkent, of hebben jullie tips?
dinsdag 12 maart 2013 om 13:21
dinsdag 12 maart 2013 om 13:22
Wij zijn in november begonnen. Dan leer je eerst over het hele proces eisprong, vruchtbare dagen, cervixslijm en noem maar op.
Dan maak je je elke maand gek met alle kwaaltjes die je denkt te hebben, maar uiteindelijk toch op ongesteldheid uitdraaien.
Opeens is daar dan toch de overtijd. Test gebruiken, streepje turen en JAA! Streep!!
Dan de verloskundigenpraktijk bellen. Vertellen dat het 5 weken is vanaf je laatste menstruatie. Dan verteld die lieve vrouw dat je dan over 5 weken voor de echo mag. En bellen als er wat is. Succes he. Jonge jonge. Dan zit je nog 5 weken te wachten en te hopen dat het vruchtje blijft zitten, geen miskraam, en hoe erg je misselijk gaat worden en wat je kan eten.
Straks de echo (hopelijk geen windei, missed abortion, molazwangerschap maar een kleine minimens), bloedprikken en intake bij de verloskundigenpraktijk. De combinatietest nog doorstaan, de 20 weken echo. Hopen dat ze kunnen zien of het een jongen of een meisje wordt... Er zijn zoveel dingen voorafgaand aan de bevalling, dat die (voor mij in oktober) nog niet eens aan de orde is.
Dan maak je je elke maand gek met alle kwaaltjes die je denkt te hebben, maar uiteindelijk toch op ongesteldheid uitdraaien.
Opeens is daar dan toch de overtijd. Test gebruiken, streepje turen en JAA! Streep!!
Dan de verloskundigenpraktijk bellen. Vertellen dat het 5 weken is vanaf je laatste menstruatie. Dan verteld die lieve vrouw dat je dan over 5 weken voor de echo mag. En bellen als er wat is. Succes he. Jonge jonge. Dan zit je nog 5 weken te wachten en te hopen dat het vruchtje blijft zitten, geen miskraam, en hoe erg je misselijk gaat worden en wat je kan eten.
Straks de echo (hopelijk geen windei, missed abortion, molazwangerschap maar een kleine minimens), bloedprikken en intake bij de verloskundigenpraktijk. De combinatietest nog doorstaan, de 20 weken echo. Hopen dat ze kunnen zien of het een jongen of een meisje wordt... Er zijn zoveel dingen voorafgaand aan de bevalling, dat die (voor mij in oktober) nog niet eens aan de orde is.
dinsdag 12 maart 2013 om 13:22
Ha Roosje,
Hierover heb ik een artikel gelezen (ik kan er helaas niet meer op komen in wel blad) maar er schijnen echt behoorlijk wat vrouwen in jouw schuitje te zitten en daarvan ziet een behoorlijk aantal ook echt af van zwangerschap. Dat is toch wel heel zonde, want moederschap is voor veel vrouwen echt het mooiste wat ze meemaken in hun leven!
Ik zou dan ook zeker eens gaan praten met je huisarts, wellicht kan die je doorverwijzen naar iets? Want je hebt zelf ook al zoiets van: t is niet goed om me in zo'n belangrijke wens te laten door angst. En ik denk dat je echt spijt krijgt als je je ertdoor laten tegenhouden. Sterkte, hopelijk lukt het je want het is zó de moeite waard!
Hierover heb ik een artikel gelezen (ik kan er helaas niet meer op komen in wel blad) maar er schijnen echt behoorlijk wat vrouwen in jouw schuitje te zitten en daarvan ziet een behoorlijk aantal ook echt af van zwangerschap. Dat is toch wel heel zonde, want moederschap is voor veel vrouwen echt het mooiste wat ze meemaken in hun leven!
Ik zou dan ook zeker eens gaan praten met je huisarts, wellicht kan die je doorverwijzen naar iets? Want je hebt zelf ook al zoiets van: t is niet goed om me in zo'n belangrijke wens te laten door angst. En ik denk dat je echt spijt krijgt als je je ertdoor laten tegenhouden. Sterkte, hopelijk lukt het je want het is zó de moeite waard!
dinsdag 12 maart 2013 om 13:22
quote:Karen24 schreef op 12 maart 2013 @ 13:20:
Ik ken het: de zwangerschap zie ik ook enorm tegen op, maar de bevalling des te meer. Gelukkig heb ik 90% kans op een KS door familie-geschienis en voordat ik start om uberhaupt zwanger te worden laat ik dit bevestigen door een gynacoloog.
Waar ik bang voor ben: dat mijn kind een niet geboren hersenafwijking krijgt omdat het vast komt te zitten in geboortekanaal en daardoor een zuurstof gebrek (heeft mijn nichtje dus) tante is toen ook bijna overleden, complete ruptuur en dat kind in de laaste week overlijdt (een ander nichtje).
Waar ben je precies bang voor? Spreek het uit en schrijf het op, scheelt enorm! En ook angst voor bevallen kan een indicatie zijn voor KS.
Jeetje, wat een verhalen. Ik ben ook bang om te overlijden tijdens de bevalling, maar dat is minder erg dan de angst voor het bloedprikken en de bevalling zelf.
Ik weet niet of ik een KS minder eng vind hoor, eerlijk gezegd
Ik ken het: de zwangerschap zie ik ook enorm tegen op, maar de bevalling des te meer. Gelukkig heb ik 90% kans op een KS door familie-geschienis en voordat ik start om uberhaupt zwanger te worden laat ik dit bevestigen door een gynacoloog.
Waar ik bang voor ben: dat mijn kind een niet geboren hersenafwijking krijgt omdat het vast komt te zitten in geboortekanaal en daardoor een zuurstof gebrek (heeft mijn nichtje dus) tante is toen ook bijna overleden, complete ruptuur en dat kind in de laaste week overlijdt (een ander nichtje).
Waar ben je precies bang voor? Spreek het uit en schrijf het op, scheelt enorm! En ook angst voor bevallen kan een indicatie zijn voor KS.
Jeetje, wat een verhalen. Ik ben ook bang om te overlijden tijdens de bevalling, maar dat is minder erg dan de angst voor het bloedprikken en de bevalling zelf.
Ik weet niet of ik een KS minder eng vind hoor, eerlijk gezegd
dinsdag 12 maart 2013 om 13:23
quote:nessemeisje schreef op 12 maart 2013 @ 13:21:
Als die drempel nu nog te hoog is, ben je naar mijn mening niet klaar voor een kind. En dan kun je naar een psycholoog gaan en je helemaal door laten lichten, maar die angst zit in jou en jij zult daarmee moeten dealen. Overheerst die angst? Dan (voorlopig) dus geen kinderen.En als dat de komende 10 jaar zo blijft?
Als die drempel nu nog te hoog is, ben je naar mijn mening niet klaar voor een kind. En dan kun je naar een psycholoog gaan en je helemaal door laten lichten, maar die angst zit in jou en jij zult daarmee moeten dealen. Overheerst die angst? Dan (voorlopig) dus geen kinderen.En als dat de komende 10 jaar zo blijft?
dinsdag 12 maart 2013 om 13:25
quote:slekire schreef op 12 maart 2013 @ 13:22:
Ha Roosje,
Hierover heb ik een artikel gelezen (ik kan er helaas niet meer op komen in wel blad) maar er schijnen echt behoorlijk wat vrouwen in jouw schuitje te zitten en daarvan ziet een behoorlijk aantal ook echt af van zwangerschap. Dat is toch wel heel zonde, want moederschap is voor veel vrouwen echt het mooiste wat ze meemaken in hun leven!
Ik zou dan ook zeker eens gaan praten met je huisarts, wellicht kan die je doorverwijzen naar iets? Want je hebt zelf ook al zoiets van: t is niet goed om me in zo'n belangrijke wens te laten door angst. En ik denk dat je echt spijt krijgt als je je ertdoor laten tegenhouden. Sterkte, hopelijk lukt het je want het is zó de moeite waard! Dankjewel, ik zal eens gaan informeren.
Ha Roosje,
Hierover heb ik een artikel gelezen (ik kan er helaas niet meer op komen in wel blad) maar er schijnen echt behoorlijk wat vrouwen in jouw schuitje te zitten en daarvan ziet een behoorlijk aantal ook echt af van zwangerschap. Dat is toch wel heel zonde, want moederschap is voor veel vrouwen echt het mooiste wat ze meemaken in hun leven!
Ik zou dan ook zeker eens gaan praten met je huisarts, wellicht kan die je doorverwijzen naar iets? Want je hebt zelf ook al zoiets van: t is niet goed om me in zo'n belangrijke wens te laten door angst. En ik denk dat je echt spijt krijgt als je je ertdoor laten tegenhouden. Sterkte, hopelijk lukt het je want het is zó de moeite waard! Dankjewel, ik zal eens gaan informeren.
dinsdag 12 maart 2013 om 13:30
quote:roosje98 schreef op 12 maart 2013 @ 13:23:
[...]
En als dat de komende 10 jaar zo blijft?Dan is het jammerdebammer. Je moet geen kind krijgen he? En als je kinderwens minder belangrijk is dan je angst(en), dan is dat jammer, maar helaas. Je zult het zelf moeten doen. Iedereen kan lullen wat ze willen, ook een psycholoog, maar als jij je leven en je toekomst zo laat beïnvloeden door angst dan is het ook aan jou om er iets aan te doen.
[...]
En als dat de komende 10 jaar zo blijft?Dan is het jammerdebammer. Je moet geen kind krijgen he? En als je kinderwens minder belangrijk is dan je angst(en), dan is dat jammer, maar helaas. Je zult het zelf moeten doen. Iedereen kan lullen wat ze willen, ook een psycholoog, maar als jij je leven en je toekomst zo laat beïnvloeden door angst dan is het ook aan jou om er iets aan te doen.
dinsdag 12 maart 2013 om 13:31
Ik ga toch Nessemeisje tegenspreken, ik ben het er wel mee eens dat je beter kunt wachten als je bang bent voor het ouderschap, maar je hebt een overtuigde kinderwens, je ziet alleen tegen die ene horde op (en sorry andere dames, dan helpen alerlei verhalen over horrorbevallingen ook niet erg hè)
Ik denk dat je daar prima bij geholpen kunt worden zodat je angst in elk geval in een vorm te krijgen is dat je ermee om kunt gaan en eroverheen kunt stappen.
Oh en wat mij persoonlijk wel heeft geholpen: kijk eens om je heen naar de andere vrouwen met kinderen, misschien erg maar bij een hoop kan je toch wel denken "als díe het kan, dan kan ik het toch ook?"
Tenslotte moet je ook bedenken dat veruit de meeste bevallingen gewoon heel natuurlijk verlopen, zonder ingrepen, nare toestanden of levensgevaar voor moeder en/of kind.
Ik denk dat je daar prima bij geholpen kunt worden zodat je angst in elk geval in een vorm te krijgen is dat je ermee om kunt gaan en eroverheen kunt stappen.
Oh en wat mij persoonlijk wel heeft geholpen: kijk eens om je heen naar de andere vrouwen met kinderen, misschien erg maar bij een hoop kan je toch wel denken "als díe het kan, dan kan ik het toch ook?"
Tenslotte moet je ook bedenken dat veruit de meeste bevallingen gewoon heel natuurlijk verlopen, zonder ingrepen, nare toestanden of levensgevaar voor moeder en/of kind.
dinsdag 12 maart 2013 om 13:33
quote:slekire schreef op 12 maart 2013 @ 13:31:
Ik ga toch Nessemeisje tegenspreken, ik ben het er wel mee eens dat je beter kunt wachten als je bang bent voor het ouderschap, maar je hebt een overtuigde kinderwens, je ziet alleen tegen die ene horde op (en sorry andere dames, dan helpen alerlei verhalen over horrorbevallingen ook niet erg hè)
Ik denk dat je daar prima bij geholpen kunt worden zodat je angst in elk geval in een vorm te krijgen is dat je ermee om kunt gaan en eroverheen kunt stappen.
Oh en wat mij persoonlijk wel heeft geholpen: kijk eens om je heen naar de andere vrouwen met kinderen, misschien erg maar bij een hoop kan je toch wel denken "als díe het kan, dan kan ik het toch ook?"
Tenslotte moet je ook bedenken dat veruit de meeste bevallingen gewoon heel natuurlijk verlopen, zonder ingrepen, nare toestanden of levensgevaar voor moeder en/of kind.Dankjewel slekire, ik hoop ook wel eens dat ik per ongeluk zwanger raak door de pil heen, dan kan ik er niet meer onderuit.
Ik ga toch Nessemeisje tegenspreken, ik ben het er wel mee eens dat je beter kunt wachten als je bang bent voor het ouderschap, maar je hebt een overtuigde kinderwens, je ziet alleen tegen die ene horde op (en sorry andere dames, dan helpen alerlei verhalen over horrorbevallingen ook niet erg hè)
Ik denk dat je daar prima bij geholpen kunt worden zodat je angst in elk geval in een vorm te krijgen is dat je ermee om kunt gaan en eroverheen kunt stappen.
Oh en wat mij persoonlijk wel heeft geholpen: kijk eens om je heen naar de andere vrouwen met kinderen, misschien erg maar bij een hoop kan je toch wel denken "als díe het kan, dan kan ik het toch ook?"
Tenslotte moet je ook bedenken dat veruit de meeste bevallingen gewoon heel natuurlijk verlopen, zonder ingrepen, nare toestanden of levensgevaar voor moeder en/of kind.Dankjewel slekire, ik hoop ook wel eens dat ik per ongeluk zwanger raak door de pil heen, dan kan ik er niet meer onderuit.
dinsdag 12 maart 2013 om 13:38
quote:slekire schreef op 12 maart 2013 @ 13:31:
Ik ga toch Nessemeisje tegenspreken, ik ben het er wel mee eens dat je beter kunt wachten als je bang bent voor het ouderschap, maar je hebt een overtuigde kinderwens, je ziet alleen tegen die ene horde op (en sorry andere dames, dan helpen alerlei verhalen over horrorbevallingen ook niet erg hè)
Ik denk dat je daar prima bij geholpen kunt worden zodat je angst in elk geval in een vorm te krijgen is dat je ermee om kunt gaan en eroverheen kunt stappen.
Oh en wat mij persoonlijk wel heeft geholpen: kijk eens om je heen naar de andere vrouwen met kinderen, misschien erg maar bij een hoop kan je toch wel denken "als díe het kan, dan kan ik het toch ook?"
Tenslotte moet je ook bedenken dat veruit de meeste bevallingen gewoon heel natuurlijk verlopen, zonder ingrepen, nare toestanden of levensgevaar voor moeder en/of kind.
Goede post!!
En daarbij, ja er is een kans dat je geprikt moet worden, inscheurt of een bak bloed verliest.
Maar: er zijn ook veel bevallingen die verlopen zonder 40 uur helse weeën, prikken, bloedbaden en scheuren!
Ik ga toch Nessemeisje tegenspreken, ik ben het er wel mee eens dat je beter kunt wachten als je bang bent voor het ouderschap, maar je hebt een overtuigde kinderwens, je ziet alleen tegen die ene horde op (en sorry andere dames, dan helpen alerlei verhalen over horrorbevallingen ook niet erg hè)
Ik denk dat je daar prima bij geholpen kunt worden zodat je angst in elk geval in een vorm te krijgen is dat je ermee om kunt gaan en eroverheen kunt stappen.
Oh en wat mij persoonlijk wel heeft geholpen: kijk eens om je heen naar de andere vrouwen met kinderen, misschien erg maar bij een hoop kan je toch wel denken "als díe het kan, dan kan ik het toch ook?"
Tenslotte moet je ook bedenken dat veruit de meeste bevallingen gewoon heel natuurlijk verlopen, zonder ingrepen, nare toestanden of levensgevaar voor moeder en/of kind.
Goede post!!
En daarbij, ja er is een kans dat je geprikt moet worden, inscheurt of een bak bloed verliest.
Maar: er zijn ook veel bevallingen die verlopen zonder 40 uur helse weeën, prikken, bloedbaden en scheuren!
dinsdag 12 maart 2013 om 13:43
dinsdag 12 maart 2013 om 13:49
Bevallen leek me de hel op aarde, grote horror. Tijdens mijn opleiding zelfs de lessen over de bevalling etc. geskipt omdat ik helemaal naar ervan werd om over bevallingen te praten, kijken whatever. Mijn benen werden er altijd helemaal slap van, licht in mijn hoofd.
Ik heb tijdens mijn zwangerschap (ongepland) 5 maanden lang het onderwerp bevalling geblokt. En toen moest ik er toch aan geloven, kon het niet negeren. Ik heb bij de vk aangegeven dat ik heel erg opzag tegen de bevalling en ben me gaan inlezen over bevallen. Het boek 'Veilig bevallen' heeft me hier goed bij geholpen, ik was vooral bang voor het onbekende en pijn, complicaties ed. Weten hoe een bevalling werkt , ook al is die voor iedereen anders, nam een deel van mijn angst weg.
Toen ik 8 maanden zwanger was wilde ik niets liever dan bevallen en toen ik vruchtwater bleek te verliezen (al 24 uur) en de vk me zei dat ik naar het ziekenhuis moest was ik hyper; ik ging bevallen!
Mijn tip zou zijn om te zorgen dat je objectieve informatie krijgt over zwangerschap en bevalling. Horrorverhalen vind je overal, succesverhalen ook maar het zal voor iedereen anders zijn.
Ik heb tijdens mijn zwangerschap (ongepland) 5 maanden lang het onderwerp bevalling geblokt. En toen moest ik er toch aan geloven, kon het niet negeren. Ik heb bij de vk aangegeven dat ik heel erg opzag tegen de bevalling en ben me gaan inlezen over bevallen. Het boek 'Veilig bevallen' heeft me hier goed bij geholpen, ik was vooral bang voor het onbekende en pijn, complicaties ed. Weten hoe een bevalling werkt , ook al is die voor iedereen anders, nam een deel van mijn angst weg.
Toen ik 8 maanden zwanger was wilde ik niets liever dan bevallen en toen ik vruchtwater bleek te verliezen (al 24 uur) en de vk me zei dat ik naar het ziekenhuis moest was ik hyper; ik ging bevallen!
Mijn tip zou zijn om te zorgen dat je objectieve informatie krijgt over zwangerschap en bevalling. Horrorverhalen vind je overal, succesverhalen ook maar het zal voor iedereen anders zijn.
This is not kosher!
dinsdag 12 maart 2013 om 13:54
quote:lilalinda schreef op 12 maart 2013 @ 13:52:
Ik ken iemand, die om deze angsten gekozen heeft voor adoptie. Heb jij die mogelijkheid overwogen?
Ik heb trouwens gedurende bevalling geen prik, knip, scheur of wat dan ook gehad. Kan ook zonder, alleen die garantie heb je nietDaar heb ik wel eens over nagedacht, maar dat wil ik niet. Dat zou ik ook niet doen als ik zelf geen kinderen zou kunnen krijgen.
Ik ken iemand, die om deze angsten gekozen heeft voor adoptie. Heb jij die mogelijkheid overwogen?
Ik heb trouwens gedurende bevalling geen prik, knip, scheur of wat dan ook gehad. Kan ook zonder, alleen die garantie heb je nietDaar heb ik wel eens over nagedacht, maar dat wil ik niet. Dat zou ik ook niet doen als ik zelf geen kinderen zou kunnen krijgen.
dinsdag 12 maart 2013 om 13:56
quote:Wellhello schreef op 12 maart 2013 @ 13:49:
Bevallen leek me de hel op aarde, grote horror. Tijdens mijn opleiding zelfs de lessen over de bevalling etc. geskipt omdat ik helemaal naar ervan werd om over bevallingen te praten, kijken whatever. Mijn benen werden er altijd helemaal slap van, licht in mijn hoofd.
Ik heb tijdens mijn zwangerschap (ongepland) 5 maanden lang het onderwerp bevalling geblokt. En toen moest ik er toch aan geloven, kon het niet negeren. Ik heb bij de vk aangegeven dat ik heel erg opzag tegen de bevalling en ben me gaan inlezen over bevallen. Het boek 'Veilig bevallen' heeft me hier goed bij geholpen, ik was vooral bang voor het onbekende en pijn, complicaties ed. Weten hoe een bevalling werkt , ook al is die voor iedereen anders, nam een deel van mijn angst weg.
Toen ik 8 maanden zwanger was wilde ik niets liever dan bevallen en toen ik vruchtwater bleek te verliezen (al 24 uur) en de vk me zei dat ik naar het ziekenhuis moest was ik hyper; ik ging bevallen!
Mijn tip zou zijn om te zorgen dat je objectieve informatie krijgt over zwangerschap en bevalling. Horrorverhalen vind je overal, succesverhalen ook maar het zal voor iedereen anders zijn.Dankjewel voor je verhaal, ik zal me inderdaad eens gaan inlezen en dan zonder ervaringsverhalen, maar gewone theorie zeg maar.
Bevallen leek me de hel op aarde, grote horror. Tijdens mijn opleiding zelfs de lessen over de bevalling etc. geskipt omdat ik helemaal naar ervan werd om over bevallingen te praten, kijken whatever. Mijn benen werden er altijd helemaal slap van, licht in mijn hoofd.
Ik heb tijdens mijn zwangerschap (ongepland) 5 maanden lang het onderwerp bevalling geblokt. En toen moest ik er toch aan geloven, kon het niet negeren. Ik heb bij de vk aangegeven dat ik heel erg opzag tegen de bevalling en ben me gaan inlezen over bevallen. Het boek 'Veilig bevallen' heeft me hier goed bij geholpen, ik was vooral bang voor het onbekende en pijn, complicaties ed. Weten hoe een bevalling werkt , ook al is die voor iedereen anders, nam een deel van mijn angst weg.
Toen ik 8 maanden zwanger was wilde ik niets liever dan bevallen en toen ik vruchtwater bleek te verliezen (al 24 uur) en de vk me zei dat ik naar het ziekenhuis moest was ik hyper; ik ging bevallen!
Mijn tip zou zijn om te zorgen dat je objectieve informatie krijgt over zwangerschap en bevalling. Horrorverhalen vind je overal, succesverhalen ook maar het zal voor iedereen anders zijn.Dankjewel voor je verhaal, ik zal me inderdaad eens gaan inlezen en dan zonder ervaringsverhalen, maar gewone theorie zeg maar.
dinsdag 12 maart 2013 om 14:00
[quote]Louba schreef op 12 maart 2013 @ 13:05:
Ik ben nu zwanger en ik herken het! Ben bang voor naalden, pijn,bloed, bevallen, uitscheuren, controle verliezen en noem het maar op. Tel daarbij op dat ik 2 vriendinnen voor de dood weg heb zien halen na hun bevalling door artsen (inwendige bloedingen die niet waren opgemerkt).
Ik denk dat dit nu niet echt helpt...
Ik ben nu zwanger en ik herken het! Ben bang voor naalden, pijn,bloed, bevallen, uitscheuren, controle verliezen en noem het maar op. Tel daarbij op dat ik 2 vriendinnen voor de dood weg heb zien halen na hun bevalling door artsen (inwendige bloedingen die niet waren opgemerkt).
Ik denk dat dit nu niet echt helpt...
dinsdag 12 maart 2013 om 14:03
Ik herken het deels... Ik heb echt nooit, nooit problemen gehad met prikken, naalden of wat dan ook. Ik was zelfs bloeddonor, dus liet ook nog vrijwillig naalden in me steken
Maar bij mij is het juist SINDS ik zwanger ben, dat die angst voor alles wat medisch is, is ontstaan. Ik heb in het eerste trimester van mijn zwangerschap 2x een week in het ziekenhuis gelegen ivm HG. Uitgedroogd en ondervoed, dus er werd bloed geprikt, infuusjes aangelegd en op een gegeven moment 'gedreigd' met sondevoeding (hoefde gelukkig niet, met astronautenvoeding ging het ook). En hoe vaker ik geprikt word, hoe erger ik het begin te vinden!
Toen ik bij de 2e opname een infuus in moest, wat ook nog eens tig keer verkeerd ging, waardoor de verpleegster een andere ader moest prikken, waarvoor ze een te dikke naald had... Ik vroeg nog: heb je geen kleinere? "ja, maar die zijn alleen voor kinderen, of voor als deze niet wil."
Uiteindelijk een blauwe hand, maar de breinaald zat er in. "Zie je wel dat dat wel past?" vroeg dat mens ook nog.
Naderhand nog flinke pijn en zelfs kapselvorming oid gehad in die ader/hand. Dus sindsdien ben ik niet meer zo happig op naalden.
Qua bevalling ben ik dan weer niet bang voor uitscheuren oid. Ik wil alleen niet ingeknipt worden, en zoals ik er nu over denk komt er ook voor geen goud een naald in de buurt van mijn rug. Misschien dat ik, als ik echt uitgeput ben van de weeen en ik daardoor de pijn niet meer kan opvangen oid, dat ik dan smeek om een ruggenprik, maar voorlopig laat m maar lekker achterwege.
Maar bij mij is het juist SINDS ik zwanger ben, dat die angst voor alles wat medisch is, is ontstaan. Ik heb in het eerste trimester van mijn zwangerschap 2x een week in het ziekenhuis gelegen ivm HG. Uitgedroogd en ondervoed, dus er werd bloed geprikt, infuusjes aangelegd en op een gegeven moment 'gedreigd' met sondevoeding (hoefde gelukkig niet, met astronautenvoeding ging het ook). En hoe vaker ik geprikt word, hoe erger ik het begin te vinden!
Toen ik bij de 2e opname een infuus in moest, wat ook nog eens tig keer verkeerd ging, waardoor de verpleegster een andere ader moest prikken, waarvoor ze een te dikke naald had... Ik vroeg nog: heb je geen kleinere? "ja, maar die zijn alleen voor kinderen, of voor als deze niet wil."
Uiteindelijk een blauwe hand, maar de breinaald zat er in. "Zie je wel dat dat wel past?" vroeg dat mens ook nog.
Naderhand nog flinke pijn en zelfs kapselvorming oid gehad in die ader/hand. Dus sindsdien ben ik niet meer zo happig op naalden.
Qua bevalling ben ik dan weer niet bang voor uitscheuren oid. Ik wil alleen niet ingeknipt worden, en zoals ik er nu over denk komt er ook voor geen goud een naald in de buurt van mijn rug. Misschien dat ik, als ik echt uitgeput ben van de weeen en ik daardoor de pijn niet meer kan opvangen oid, dat ik dan smeek om een ruggenprik, maar voorlopig laat m maar lekker achterwege.
dinsdag 12 maart 2013 om 14:09
quote:roosje98 schreef op 12 maart 2013 @ 13:56:
[...]
Dankjewel voor je verhaal, ik zal me inderdaad eens gaan inlezen en dan zonder ervaringsverhalen, maar gewone theorie zeg maar.
Heel verstandig. Je kan jezelf echt helemaal gek maken als je op zoek gaat naar ervaringen van anderen en het is ook vrij zinloos aangezien niemand dezelfde ervaring als jij op zal gaan doen.
Overigens zijn er denk ik weinig mensen die vonden dat ze er 100% klaar voor waren om een kind te krijgen. Mijn broer vond ik nu altijd zo iemand die het allemaal voor elkaar had (in tegenstelling tot mezelf) en ook hij vertelde me dat de paniek toesloeg toen zijn vriendin eenmaal zwanger was.
Niet meer dan menselijk om te twijfelen of je klaar bent voor het ouderschap; zorgt er ook voor dat je bewust naar jezelf gaat kijken, dus helemaal niet verkeerd!
[...]
Dankjewel voor je verhaal, ik zal me inderdaad eens gaan inlezen en dan zonder ervaringsverhalen, maar gewone theorie zeg maar.
Heel verstandig. Je kan jezelf echt helemaal gek maken als je op zoek gaat naar ervaringen van anderen en het is ook vrij zinloos aangezien niemand dezelfde ervaring als jij op zal gaan doen.
Overigens zijn er denk ik weinig mensen die vonden dat ze er 100% klaar voor waren om een kind te krijgen. Mijn broer vond ik nu altijd zo iemand die het allemaal voor elkaar had (in tegenstelling tot mezelf) en ook hij vertelde me dat de paniek toesloeg toen zijn vriendin eenmaal zwanger was.
Niet meer dan menselijk om te twijfelen of je klaar bent voor het ouderschap; zorgt er ook voor dat je bewust naar jezelf gaat kijken, dus helemaal niet verkeerd!
This is not kosher!
dinsdag 12 maart 2013 om 14:10
dinsdag 12 maart 2013 om 14:13
Ik heb twee kinderen en geweldige bevallingen gehad. Pijn was heel goed te doen, het was niet heel zwaar of moeilijk, maar een geweldige ervaring! Ik had geen knip, geen scheurtjes en dus ook geen hechtingen.
Opluchting want ik was ook doodsbang! Ik wilde ook een ks maar ben zoooooooo blij dat ik dat nooit heb gekregen.
Je hebt de bevalling namelijk ook nodig. De zwangerschap is een heel intense periode en de bevalling is echt een soort overgang van de zwangerschap naar het moederschap. Je hoort vaak van vrouwen met een ks (zeker spoed ks) dat ze het niet 'af' hebben kunnen maken.
En over dat familie gebeuren: vriendin van mij was ook overtuigd van een ks, want haar moeder, oma en tantes hadden te smalle bekken.
Binnen 4 uur zette zij probleemloos haar zoon op de wereld! Zegt niks.
Ik zou eens een afspraak maken met de vk, voor je zwanger bent. Dat kan namelijk en kun je het alvast bespreken.
Opluchting want ik was ook doodsbang! Ik wilde ook een ks maar ben zoooooooo blij dat ik dat nooit heb gekregen.
Je hebt de bevalling namelijk ook nodig. De zwangerschap is een heel intense periode en de bevalling is echt een soort overgang van de zwangerschap naar het moederschap. Je hoort vaak van vrouwen met een ks (zeker spoed ks) dat ze het niet 'af' hebben kunnen maken.
En over dat familie gebeuren: vriendin van mij was ook overtuigd van een ks, want haar moeder, oma en tantes hadden te smalle bekken.
Binnen 4 uur zette zij probleemloos haar zoon op de wereld! Zegt niks.
Ik zou eens een afspraak maken met de vk, voor je zwanger bent. Dat kan namelijk en kun je het alvast bespreken.
dinsdag 12 maart 2013 om 14:16
Ik was ook erg bang om zwanger te worden, dacht dat je heel vaak inwendig onderzoek zou krijgen enzo.. En de bevalling, brr.
Maar toch gestopt met de pil en het was direct raak. Het vervelendste, waar ik van tevoren niet zo bij stil had gestaan juist, was de verschrikkelijke misselijkheid. Maar verder heb ik tot aan de bevalling geen enkel inwendig onderzoek gehad en ook maar 1x bloed geprikt. Dat laatste vind ik niet zoveel voorstellen eerlijk gezegd. Pas op de dag voor de bevalling kwamen er wat medische dingen bij kijken, gel ingebracht enzo. Ik ben zelf ook best heel preuts maar ik weet niet, als je in zo'n ziekenhuis ligt vlak voor je bevalling, dan kon het mij allemaal weinig meer schelen. Bevalling viel me achteraf erg mee. Niet dat het geen pijn deed maar hoefde er ook niet zo zenuwachtig voor te zijn. Wel ingeknipt en gehecht. Krijg er nu rillingen van als ik daar aan denk maar op dat moment voelde ik het serieus niet.
Ben nu weer zwanger (paar wkn nog maar) en vind het toch weer spannend hoor.
Ik hoop dat je je over je angst heen kan zetten want zou erg zonde zijn om je droom hierdoor te laten varen. Bij mij hielp het dus om er gewoon voor te gaan, anders blijf ik beren zien. Als je eenmaal zwanger bent dan 'moet' je wel verder en dan zal je zien dat het erg meevalt.
Maar toch gestopt met de pil en het was direct raak. Het vervelendste, waar ik van tevoren niet zo bij stil had gestaan juist, was de verschrikkelijke misselijkheid. Maar verder heb ik tot aan de bevalling geen enkel inwendig onderzoek gehad en ook maar 1x bloed geprikt. Dat laatste vind ik niet zoveel voorstellen eerlijk gezegd. Pas op de dag voor de bevalling kwamen er wat medische dingen bij kijken, gel ingebracht enzo. Ik ben zelf ook best heel preuts maar ik weet niet, als je in zo'n ziekenhuis ligt vlak voor je bevalling, dan kon het mij allemaal weinig meer schelen. Bevalling viel me achteraf erg mee. Niet dat het geen pijn deed maar hoefde er ook niet zo zenuwachtig voor te zijn. Wel ingeknipt en gehecht. Krijg er nu rillingen van als ik daar aan denk maar op dat moment voelde ik het serieus niet.
Ben nu weer zwanger (paar wkn nog maar) en vind het toch weer spannend hoor.
Ik hoop dat je je over je angst heen kan zetten want zou erg zonde zijn om je droom hierdoor te laten varen. Bij mij hielp het dus om er gewoon voor te gaan, anders blijf ik beren zien. Als je eenmaal zwanger bent dan 'moet' je wel verder en dan zal je zien dat het erg meevalt.
dinsdag 12 maart 2013 om 14:30
Herkenbaar. Bij mij begint die angst nu vanzelf veel minder te worden, ben nu 30. Ik zou dus gewoon lekker je leven doorleven en bedenken wanneer je een kind zou willen als je de bevalling mocht overslaan. Als je tegen die tijd merkt dat de bevalling je echt in de weg staat kun je alsnog hulp zoeken of op een andere manier dit aanpakken. Grote kans dat je angst vanzelf is afgezakt tegen die tijd.
Of vind je dat het nu eigenlijk al 'tegen die tijd' is en zou je nu al graag een kindje willen? Dan is het een ander verhaal.
Vergeet ook niet: als alle horrorverhalen heel vaak zouden gebeuren dan hadden we als soort al lang niet meer bestaan. Maar kennelijk ging het zelfs in de oertijd doorgaans goed. Kan je nagaan met de faciliteiten van nu.
Of vind je dat het nu eigenlijk al 'tegen die tijd' is en zou je nu al graag een kindje willen? Dan is het een ander verhaal.
Vergeet ook niet: als alle horrorverhalen heel vaak zouden gebeuren dan hadden we als soort al lang niet meer bestaan. Maar kennelijk ging het zelfs in de oertijd doorgaans goed. Kan je nagaan met de faciliteiten van nu.
