Zwanger
alle pijlers
Is dit normaal?
donderdag 3 mei 2012 om 00:07
Hai,
Afgelopen weekend heb ik een miskraam gehad. Tenminste, daar ga ik vanuit. Na wat beginnend bloedverlies en een nachtje wachten heb ik contact opgenomen met de verloskundige en bij de echo bleek dat het sowieso foute boel was: wat inmiddels een beginnende baby had moeten zijn, was niet meer dan een vruchtzakje die bij een zeer, zeer prille zwangerschap hoort en we zijn weggestuurd met de boodschap dat we moesten afwachten of er spontaan een miskraam op gang zou komen of dat het wonder boven wonder over een paar weken toch ineens een baby zou zijn.
Diezelfde avond ben ik wat stolsels verloren en kwam er een menstruatie (geen idee of dat in deze omstandigheden ook zo heet, maar goed) op gang. Rot natuurlijk, maar daar gaat mijn vraag verder niet over.
Wat ik nu weten wil: ik verga inmiddels van de buikpijn, terwijl het vloeien inmiddels flink af is genomen. Hoort die buikpijn erbij, of moet ik morgen als ik nog steeds zo'n buikpijn heb toch weer even langs de verloskundige? Ik heb last van pijn die het best te omschrijven is als hele hevige menstruatiepijn, echt krampen in mijn baarmoeder. Het heftigste vloeien heb ik dus volgens mij achter de rug, en naief genoeg was ik er vanuit gegaan dat het in dit stadium van mijn zwangerschap (ik had nu ruim 9 weken zwanger moeten zijn, maar de vruchtzak op de echo was hooguit vier weken) vergelijkbaar zou zijn met een wat heftige menstruatie.
Is die buikpijn reden tot paniek? Of kan ik gewoon afwachten en gaat het vanzelf over?
Afgelopen weekend heb ik een miskraam gehad. Tenminste, daar ga ik vanuit. Na wat beginnend bloedverlies en een nachtje wachten heb ik contact opgenomen met de verloskundige en bij de echo bleek dat het sowieso foute boel was: wat inmiddels een beginnende baby had moeten zijn, was niet meer dan een vruchtzakje die bij een zeer, zeer prille zwangerschap hoort en we zijn weggestuurd met de boodschap dat we moesten afwachten of er spontaan een miskraam op gang zou komen of dat het wonder boven wonder over een paar weken toch ineens een baby zou zijn.
Diezelfde avond ben ik wat stolsels verloren en kwam er een menstruatie (geen idee of dat in deze omstandigheden ook zo heet, maar goed) op gang. Rot natuurlijk, maar daar gaat mijn vraag verder niet over.
Wat ik nu weten wil: ik verga inmiddels van de buikpijn, terwijl het vloeien inmiddels flink af is genomen. Hoort die buikpijn erbij, of moet ik morgen als ik nog steeds zo'n buikpijn heb toch weer even langs de verloskundige? Ik heb last van pijn die het best te omschrijven is als hele hevige menstruatiepijn, echt krampen in mijn baarmoeder. Het heftigste vloeien heb ik dus volgens mij achter de rug, en naief genoeg was ik er vanuit gegaan dat het in dit stadium van mijn zwangerschap (ik had nu ruim 9 weken zwanger moeten zijn, maar de vruchtzak op de echo was hooguit vier weken) vergelijkbaar zou zijn met een wat heftige menstruatie.
Is die buikpijn reden tot paniek? Of kan ik gewoon afwachten en gaat het vanzelf over?
Am Yisrael Chai!
donderdag 3 mei 2012 om 07:36
Lieve FV,
Ik had bij mijn miskraam ook hevige buikkrampen. Het leek alsof mijn bekken zich wilde afstoten en meer. Ik blies ook enorm op. Eveneens 9 weken.
Ga vooral naar de HA/Gyn. Waarschijnlijk kan hij/zij niet veel voor je doen, maar je wel geruststellen. Sterkte meid. Vind de hele situatie oprecht rot voor je.
Ik had bij mijn miskraam ook hevige buikkrampen. Het leek alsof mijn bekken zich wilde afstoten en meer. Ik blies ook enorm op. Eveneens 9 weken.
Ga vooral naar de HA/Gyn. Waarschijnlijk kan hij/zij niet veel voor je doen, maar je wel geruststellen. Sterkte meid. Vind de hele situatie oprecht rot voor je.
donderdag 3 mei 2012 om 08:44
quote:Twinkle1001 schreef op 03 mei 2012 @ 00:27:
(Heb ook een keer een miskraam gehad)
Als je werkelijk een miskraam hebt, moet er gekeken worden of het vruchtzakje, de placenta etc. ook werkelijk uit je lichaam is. Meestal is dat niet het geval en zit er altijd nog wel een stukje weefsel. Dat wordt dan operatief verwijderd. D.w.z. dat je onder narcose gecurreteerd wordt, om alles 'schoon' '.Hier ben ik het trouwens niet mee eens.
(Heb ook een keer een miskraam gehad)
Als je werkelijk een miskraam hebt, moet er gekeken worden of het vruchtzakje, de placenta etc. ook werkelijk uit je lichaam is. Meestal is dat niet het geval en zit er altijd nog wel een stukje weefsel. Dat wordt dan operatief verwijderd. D.w.z. dat je onder narcose gecurreteerd wordt, om alles 'schoon' '.Hier ben ik het trouwens niet mee eens.
donderdag 3 mei 2012 om 08:48
Goedemorgen FV, ben je de nacht een beetje door gekomen?
Als in de baarmoeder een vruchtzakje te zien was, lijkt de kans een buitenbaarmoederlijke zwangerschap mij nihil...
Zitah: de pijn kan sterk verschillen. Ik heb ook meerdere mk gehad maar die van de wat verder gevorderde zwangerschap was zeer pijnlijk. Het vruchtje was meer ontwikkeld en ik heb een week of 3 bloed verloren in toenemende mate voordat hef vruchtje uiteindelijk afstootte. Volgens de gyn was dit volkomen normaal.
Ook was volgens hem natuurlijk beloop te prefereren, mocht je snel opnieuw willen proberen ivm opbouw baarmoederslijmvlies.
Als in de baarmoeder een vruchtzakje te zien was, lijkt de kans een buitenbaarmoederlijke zwangerschap mij nihil...
Zitah: de pijn kan sterk verschillen. Ik heb ook meerdere mk gehad maar die van de wat verder gevorderde zwangerschap was zeer pijnlijk. Het vruchtje was meer ontwikkeld en ik heb een week of 3 bloed verloren in toenemende mate voordat hef vruchtje uiteindelijk afstootte. Volgens de gyn was dit volkomen normaal.
Ook was volgens hem natuurlijk beloop te prefereren, mocht je snel opnieuw willen proberen ivm opbouw baarmoederslijmvlies.
Computer says nooooo
donderdag 3 mei 2012 om 08:51
donderdag 3 mei 2012 om 10:51
quote:summer73 schreef op 03 mei 2012 @ 08:48:
Goedemorgen FV, ben je de nacht een beetje door gekomen?
Als in de baarmoeder een vruchtzakje te zien was, lijkt de kans een buitenbaarmoederlijke zwangerschap mij nihil...
Zitah: de pijn kan sterk verschillen. Ik heb ook meerdere mk gehad maar die van de wat verder gevorderde zwangerschap was zeer pijnlijk. Het vruchtje was meer ontwikkeld en ik heb een week of 3 bloed verloren in toenemende mate voordat hef vruchtje uiteindelijk afstootte. Volgens de gyn was dit volkomen normaal.
Ook was volgens hem natuurlijk beloop te prefereren, mocht je snel opnieuw willen proberen ivm opbouw baarmoederslijmvlies.Dan zal ik de uitzonderingen kennen. En bij flinke pijn wel iets om naar te laten kijken.
Goedemorgen FV, ben je de nacht een beetje door gekomen?
Als in de baarmoeder een vruchtzakje te zien was, lijkt de kans een buitenbaarmoederlijke zwangerschap mij nihil...
Zitah: de pijn kan sterk verschillen. Ik heb ook meerdere mk gehad maar die van de wat verder gevorderde zwangerschap was zeer pijnlijk. Het vruchtje was meer ontwikkeld en ik heb een week of 3 bloed verloren in toenemende mate voordat hef vruchtje uiteindelijk afstootte. Volgens de gyn was dit volkomen normaal.
Ook was volgens hem natuurlijk beloop te prefereren, mocht je snel opnieuw willen proberen ivm opbouw baarmoederslijmvlies.Dan zal ik de uitzonderingen kennen. En bij flinke pijn wel iets om naar te laten kijken.
donderdag 3 mei 2012 om 10:52
Wat ellendig en verdrietig dat je een miskraam hebt gehad.
Ik heb het ook twee keer gehad, maar nooit met zulke erge buikpijn als jij beschrijft. De eerste keer verloor ik ook wat stolsels en bloed en na een dag of tien was het klaar. Geen vruchtzakje gezien.
De tweede keer moest ik gecuretteerd worden, toen was ik al wat verder (10 weken).
Bel voor de zekerheid even naar de huisarts. Veel sterkte met alles.
Ik heb het ook twee keer gehad, maar nooit met zulke erge buikpijn als jij beschrijft. De eerste keer verloor ik ook wat stolsels en bloed en na een dag of tien was het klaar. Geen vruchtzakje gezien.
De tweede keer moest ik gecuretteerd worden, toen was ik al wat verder (10 weken).
Bel voor de zekerheid even naar de huisarts. Veel sterkte met alles.
donderdag 3 mei 2012 om 11:09
Ik heb 4 maanden lopen kloten met mijn mk, ik had totaal geen pijn trouwens, bloedde een week, verloor het vruchtje, toen werd het minder. Vervolgens was het gestopt en begon ik weer spotting te krijgen en ineens verloor ik weer een weefselachtig dingetje, in totaal 4 mnd bloed verloren , af en aan, gyn zei toen ga maar een maand aan de pil, is het dan niet weg, dan alsnog curettage. gelukkig hoefde dit niet. Ik herken je gevoelens trouwens, was bij deze zwangerschap ook niet razend enthousiast, maar toen ik een mk kreeg vond ik dat toch heel erg. Vandaar dat ik nu bijna 25 weken zwanger ben, we zijn gewoon opnieuw begonnen, voor het echie.. Sterkte verder. het blijft rot.
donderdag 3 mei 2012 om 12:05
Wat naar voor jullie, een miskraam. Het is zo rot om mee te maken! Misschien dat dit je nog een beetje kan helpen: de rode stolsels die je verliest/verloren bent zijn bloedproppen en ander zwangerschapsweefsel. Het vruchtje zelf is wit van kleur. Heb je dat al voorbij zien komen?
Sterkte met alle fysieke en emotionele ellende!
Sterkte met alle fysieke en emotionele ellende!
donderdag 3 mei 2012 om 16:33
quote:beetjegek schreef op 03 mei 2012 @ 11:09:
Ik heb 4 maanden lopen kloten met mijn mk, ik had totaal geen pijn trouwens, bloedde een week, verloor het vruchtje, toen werd het minder. Vervolgens was het gestopt en begon ik weer spotting te krijgen en ineens verloor ik weer een weefselachtig dingetje, in totaal 4 mnd bloed verloren , af en aan, gyn zei toen ga maar een maand aan de pil, is het dan niet weg, dan alsnog curettage.
Jeeetje, wat hebben ze je er lang mee laten modderen zeg? Wat lijkt me dat naar geweest voor je.
Ik wilde zelf ook wachten tot ik was 'uitgebloed', zeg maar en alles op de natuurlijke weg was afgevoerd. Maar het ziekenhuis wilde meteen curetteren. Ze gaven me (met tegenzin) iets van een halve dag om het af te wachten, maar ik moest wél blijven. Toen het na een halve dag niet weg was ben ik gecuretteerd. (Dat was in het OLVG in Amsterdam trouwens.)
Zo te lezen hebben de verschillende gynaecologen ook nog verschillend beleid.
@FV, ben benieuwd hoe het nu met je is. Veel kracht.
Ik heb 4 maanden lopen kloten met mijn mk, ik had totaal geen pijn trouwens, bloedde een week, verloor het vruchtje, toen werd het minder. Vervolgens was het gestopt en begon ik weer spotting te krijgen en ineens verloor ik weer een weefselachtig dingetje, in totaal 4 mnd bloed verloren , af en aan, gyn zei toen ga maar een maand aan de pil, is het dan niet weg, dan alsnog curettage.
Jeeetje, wat hebben ze je er lang mee laten modderen zeg? Wat lijkt me dat naar geweest voor je.
Ik wilde zelf ook wachten tot ik was 'uitgebloed', zeg maar en alles op de natuurlijke weg was afgevoerd. Maar het ziekenhuis wilde meteen curetteren. Ze gaven me (met tegenzin) iets van een halve dag om het af te wachten, maar ik moest wél blijven. Toen het na een halve dag niet weg was ben ik gecuretteerd. (Dat was in het OLVG in Amsterdam trouwens.)
Zo te lezen hebben de verschillende gynaecologen ook nog verschillend beleid.
@FV, ben benieuwd hoe het nu met je is. Veel kracht.
donderdag 3 mei 2012 om 23:04
Dank weer voor alle reacties, lief van jullie. Zal even een update geven: vandaag zo mogelijk nog ellendiger dan gister, ik verga nog steeds van de buikpijn. Ben in de loop van de nacht ook weer ontzettend veel gaan vloeien (sorry for the gory details) en heb dus inderdaad de verloskundige vandaag gebeld. Door koninginnedag was ik een beetje mijn gevoel voor de tijd kwijt, en de verloskundige vond het gezien het verloop nog geen reden voor paniek. Ze zei eigenlijk hetzelfde als jullie hier: dat een miskraam meer op een mini bevalling lijkt dan op een menstruatie, en dat de eerste dagen dus eerder aanloop waren dan het echte werk. Ze ging ervan uit dat het afstoten dus gister pas is begonnen.
Ze gaat morgen weer bellen en afhankelijk van hoe het vloeien en de krampen dan zijn moet ik of naar het ziekenhuis om te curreteren, of alleen controle of de vruchtzak inmiddels is afgestoten.
Heb nog nooit zoveel pijnstillers genomen als de afgelopen twee dagen, ik gebruik normaal nog niet eens aspirine dus heb volgens mij wel een vrij hoge pijngrens, maar man, man, man, wat doet het zeer. Inderdaad vergelijkbaar met het begin van mijn echte bevalling. Ik ben ook nog eens alleen thuis, want vriend had iets werkgerelateerds waardoor hij al de hele week niet hier kan zijn, dus ik voel me goed zielig.
Ik moest boodschappen doen, want tja, het kind moet toch eten en ik zelf eigenlijk ook, en ik zat gewoon op de fiets te huilen van de pijn. Op koninginnedag zei vriend nog - we probeerden maar "the bright side" te blijven zien - dat het wellicht wel zo was dat ik de volgende keer me dan beter bij een zwangerschap zou voelen, dat ik het dan wel direct heel tof zou vinden, maar ik bedacht vandaag dat als een miskraam zo klote is, we het misschien maar bij mijn (en nu onze) zoon moeten houden. Ik weet niet of ik het nog een keer aandurf, dat wist ik deze keer eigenlijk al niet, maar dit helpt zeker niet. Bedacht ook nog dat ik veel bewondering heb voor vrouwen die meerdere miskramen achter de rug hebben, want ik weet het effe niet meer of ik nog wel een keer wil proberen.
Ze gaat morgen weer bellen en afhankelijk van hoe het vloeien en de krampen dan zijn moet ik of naar het ziekenhuis om te curreteren, of alleen controle of de vruchtzak inmiddels is afgestoten.
Heb nog nooit zoveel pijnstillers genomen als de afgelopen twee dagen, ik gebruik normaal nog niet eens aspirine dus heb volgens mij wel een vrij hoge pijngrens, maar man, man, man, wat doet het zeer. Inderdaad vergelijkbaar met het begin van mijn echte bevalling. Ik ben ook nog eens alleen thuis, want vriend had iets werkgerelateerds waardoor hij al de hele week niet hier kan zijn, dus ik voel me goed zielig.
Ik moest boodschappen doen, want tja, het kind moet toch eten en ik zelf eigenlijk ook, en ik zat gewoon op de fiets te huilen van de pijn. Op koninginnedag zei vriend nog - we probeerden maar "the bright side" te blijven zien - dat het wellicht wel zo was dat ik de volgende keer me dan beter bij een zwangerschap zou voelen, dat ik het dan wel direct heel tof zou vinden, maar ik bedacht vandaag dat als een miskraam zo klote is, we het misschien maar bij mijn (en nu onze) zoon moeten houden. Ik weet niet of ik het nog een keer aandurf, dat wist ik deze keer eigenlijk al niet, maar dit helpt zeker niet. Bedacht ook nog dat ik veel bewondering heb voor vrouwen die meerdere miskramen achter de rug hebben, want ik weet het effe niet meer of ik nog wel een keer wil proberen.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 4 mei 2012 om 00:12
Kun je een beetje slapen? Wat erg voor je dat je zoveel pijn hebt. Het is al zoiets verdrietigs.
Ik heb twee miskramen gehad, maar niet zoveel pijn. Wel de vraag gesteld of we niet gewoon zouden stoppen en genieten van onze peuter.
En toch zijn we vrij snel weer gericht aan het proberen. En daarnaast blijft het verdriet van het verlies van het idee van broertje of zusje. Dat mag.
Heel veel sterkte, en hou ons op de hoogte.
Ik heb twee miskramen gehad, maar niet zoveel pijn. Wel de vraag gesteld of we niet gewoon zouden stoppen en genieten van onze peuter.
En toch zijn we vrij snel weer gericht aan het proberen. En daarnaast blijft het verdriet van het verlies van het idee van broertje of zusje. Dat mag.
Heel veel sterkte, en hou ons op de hoogte.
vrijdag 4 mei 2012 om 00:55
Herkenbare twijfels FV een miskraam kan veel met iemand doen. Neem het anders zoals de dag het je brengt ook al geeft het je misschien niet de duidelijkheid waar je misschien zo'n behoefte aan hebt.
(Wow vage zin en weet het even niet anders te schrijven.)
Sterkte.
(Wow vage zin en weet het even niet anders te schrijven.)
Sterkte.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 4 mei 2012 om 00:57
quote:fashionvictim schreef op 03 mei 2012 @ 23:04:
Heb nog nooit zoveel pijnstillers genomen als de afgelopen twee dagen, ik gebruik normaal nog niet eens aspirine dus heb volgens mij wel een vrij hoge pijngrens, maar man, man, man, wat doet het zeer.
Misschien een tip. Heb pasgeleden in het ziekenhuis gelegen met een geperforeerde blindedarm. Voordat ik in de gaten had dat het mijn blindedarm was, had ik thuis hele strips met pijnstillers genomen, werd gek van de pijn, maar niks hielp.
In het ziekenhuis vertelden ze me later dat diclofenac specifiek tegen buikpijn heel goed helpt, en de rest dus niet, daarom werkte het ook niet. Kreeg diclofenac ook ná de operatie en hielp goed.
Weet niet of je het al geprobeerd hebt, maar ik denk, ik zeg het je toch even.
Sterkte maar weer FV
Heb nog nooit zoveel pijnstillers genomen als de afgelopen twee dagen, ik gebruik normaal nog niet eens aspirine dus heb volgens mij wel een vrij hoge pijngrens, maar man, man, man, wat doet het zeer.
Misschien een tip. Heb pasgeleden in het ziekenhuis gelegen met een geperforeerde blindedarm. Voordat ik in de gaten had dat het mijn blindedarm was, had ik thuis hele strips met pijnstillers genomen, werd gek van de pijn, maar niks hielp.
In het ziekenhuis vertelden ze me later dat diclofenac specifiek tegen buikpijn heel goed helpt, en de rest dus niet, daarom werkte het ook niet. Kreeg diclofenac ook ná de operatie en hielp goed.
Weet niet of je het al geprobeerd hebt, maar ik denk, ik zeg het je toch even.
Sterkte maar weer FV
