Zwanger
alle pijlers
Is dit normaal?
donderdag 3 mei 2012 om 00:07
Hai,
Afgelopen weekend heb ik een miskraam gehad. Tenminste, daar ga ik vanuit. Na wat beginnend bloedverlies en een nachtje wachten heb ik contact opgenomen met de verloskundige en bij de echo bleek dat het sowieso foute boel was: wat inmiddels een beginnende baby had moeten zijn, was niet meer dan een vruchtzakje die bij een zeer, zeer prille zwangerschap hoort en we zijn weggestuurd met de boodschap dat we moesten afwachten of er spontaan een miskraam op gang zou komen of dat het wonder boven wonder over een paar weken toch ineens een baby zou zijn.
Diezelfde avond ben ik wat stolsels verloren en kwam er een menstruatie (geen idee of dat in deze omstandigheden ook zo heet, maar goed) op gang. Rot natuurlijk, maar daar gaat mijn vraag verder niet over.
Wat ik nu weten wil: ik verga inmiddels van de buikpijn, terwijl het vloeien inmiddels flink af is genomen. Hoort die buikpijn erbij, of moet ik morgen als ik nog steeds zo'n buikpijn heb toch weer even langs de verloskundige? Ik heb last van pijn die het best te omschrijven is als hele hevige menstruatiepijn, echt krampen in mijn baarmoeder. Het heftigste vloeien heb ik dus volgens mij achter de rug, en naief genoeg was ik er vanuit gegaan dat het in dit stadium van mijn zwangerschap (ik had nu ruim 9 weken zwanger moeten zijn, maar de vruchtzak op de echo was hooguit vier weken) vergelijkbaar zou zijn met een wat heftige menstruatie.
Is die buikpijn reden tot paniek? Of kan ik gewoon afwachten en gaat het vanzelf over?
Afgelopen weekend heb ik een miskraam gehad. Tenminste, daar ga ik vanuit. Na wat beginnend bloedverlies en een nachtje wachten heb ik contact opgenomen met de verloskundige en bij de echo bleek dat het sowieso foute boel was: wat inmiddels een beginnende baby had moeten zijn, was niet meer dan een vruchtzakje die bij een zeer, zeer prille zwangerschap hoort en we zijn weggestuurd met de boodschap dat we moesten afwachten of er spontaan een miskraam op gang zou komen of dat het wonder boven wonder over een paar weken toch ineens een baby zou zijn.
Diezelfde avond ben ik wat stolsels verloren en kwam er een menstruatie (geen idee of dat in deze omstandigheden ook zo heet, maar goed) op gang. Rot natuurlijk, maar daar gaat mijn vraag verder niet over.
Wat ik nu weten wil: ik verga inmiddels van de buikpijn, terwijl het vloeien inmiddels flink af is genomen. Hoort die buikpijn erbij, of moet ik morgen als ik nog steeds zo'n buikpijn heb toch weer even langs de verloskundige? Ik heb last van pijn die het best te omschrijven is als hele hevige menstruatiepijn, echt krampen in mijn baarmoeder. Het heftigste vloeien heb ik dus volgens mij achter de rug, en naief genoeg was ik er vanuit gegaan dat het in dit stadium van mijn zwangerschap (ik had nu ruim 9 weken zwanger moeten zijn, maar de vruchtzak op de echo was hooguit vier weken) vergelijkbaar zou zijn met een wat heftige menstruatie.
Is die buikpijn reden tot paniek? Of kan ik gewoon afwachten en gaat het vanzelf over?
Am Yisrael Chai!
zaterdag 5 mei 2012 om 18:04
zaterdag 5 mei 2012 om 18:09
Hoi,
Ook ik wil je niet onnodig ongerust maken maar...
Ik heb een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad.
Omdat ik begon met vloeien heb ik een echo gehad bij de vk. Inderdaad wat bloed/ vlokjes te zien in de baarmoeder -> miskraam.
Maar na 1,5 week vloeien had ik er genoeg van. Ik wilde een curretage. (tot nu toe geen (erge) pijn)
Bij de gynaecoloog geweest en met de echo was alleen wat "afval" te zien in de baarmoeder. Toch bloedprikken.
Ik werd 's avonds gebeld dat mijn HCG hormoon nog hoog was. Hij zei misschien een bbz kijk het aan en dan zien we elkaar maandag weer. (was op een donderdag)
Ik wist niet goed wat een bbz was maar daar kwam ik 's nachts achter. Pijn zo'n pijn! Ik klapte steeds dubbel. Naar de HAP en vroeg in de ochtend geopereerd aan mijn gesprongen eileider! Die hebben ze ook niet meer kunnen redden.
(na 3 maand weer zwanger hoor en inmiddels 2 gezonde kids)
Ik wil je echt niet bang maken. Maar het KAN! 1 op de 100 vrouwen ongeveer!
Ook heb ik later een blindedarmonsteking gehad en dit voelde een beetje hetzelfde! PIJN!
De dokter van de HAP duwde met zijn hand mijn buik in (aan een zijkant) en liet ineens los ---> niet te geloven wat een pijn. Dit noemen ze de loslaatpijn...Dit wijst op een van deze dingen o.a.
Hou dit in je achterhoofd!
Ze kunnen met bloedprikken zien of je HCG nog steeds verdubbeld. Want ook al is die zwangerschap in je eileider, je lichaam denkt dat je gewoon zwanger bent.
Veel sterkte met alles.
Gr. Deana
Ook ik wil je niet onnodig ongerust maken maar...
Ik heb een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad.
Omdat ik begon met vloeien heb ik een echo gehad bij de vk. Inderdaad wat bloed/ vlokjes te zien in de baarmoeder -> miskraam.
Maar na 1,5 week vloeien had ik er genoeg van. Ik wilde een curretage. (tot nu toe geen (erge) pijn)
Bij de gynaecoloog geweest en met de echo was alleen wat "afval" te zien in de baarmoeder. Toch bloedprikken.
Ik werd 's avonds gebeld dat mijn HCG hormoon nog hoog was. Hij zei misschien een bbz kijk het aan en dan zien we elkaar maandag weer. (was op een donderdag)
Ik wist niet goed wat een bbz was maar daar kwam ik 's nachts achter. Pijn zo'n pijn! Ik klapte steeds dubbel. Naar de HAP en vroeg in de ochtend geopereerd aan mijn gesprongen eileider! Die hebben ze ook niet meer kunnen redden.
(na 3 maand weer zwanger hoor en inmiddels 2 gezonde kids)
Ik wil je echt niet bang maken. Maar het KAN! 1 op de 100 vrouwen ongeveer!
Ook heb ik later een blindedarmonsteking gehad en dit voelde een beetje hetzelfde! PIJN!
De dokter van de HAP duwde met zijn hand mijn buik in (aan een zijkant) en liet ineens los ---> niet te geloven wat een pijn. Dit noemen ze de loslaatpijn...Dit wijst op een van deze dingen o.a.
Hou dit in je achterhoofd!
Ze kunnen met bloedprikken zien of je HCG nog steeds verdubbeld. Want ook al is die zwangerschap in je eileider, je lichaam denkt dat je gewoon zwanger bent.
Veel sterkte met alles.
Gr. Deana
zondag 6 mei 2012 om 20:26
Hai Deana,
Lief dat je ernaar vraagt.
Het gaat niet goed. Ik had pillen gekregen die je vaginaal in moet brengen en die dan de miskraam zouden moeten opwekken, en daar moest ik gister mee beginnen. De nacht ervoor had ik weer heel erg veel pijn, maar het vloeien was weer ontzettend afgenomen.
Gisterochtend kreeg ik dan ook een enorme paniekaanval toen ik die pillen in moest brengen en heb huilend eerst mijn vader gebeld en toen de gyn, dat ik het niet durfde en dat het zo'n zeer deed en dat ik bang was enzo. (Vriend is er ook, maar ik had eigenlijk vooral behoefte aan mijn vader, of nou ja, eigenlijk aan mijn moeder maar die is dood dus dat ging effe niet, vandaar papa maar gebeld.) Uiteindelijk wel rustig geworden door gesprek met gyn, die aanraadde toch echt die pillen te gebruiken omdat hij anders voorzag dat het nog wel heel lang kon gaan duren.
Zo gezegd zo gedaan, maar wat er ook gebeurde, geen miskraam. Gek genoeg nam de pijn juist af na die pillen, en het vloeien ook.
De gyn had gezegd dat het in 20% van de gevallen niet werkte, maar dat omdat bij mij het vloeien en de weeën al zo hevig waren dat hij verwachtte dat die pillen wel zouden werken. Maar voor de zekerheid kreeg ik direct twee doses mee, als de eerste doses niet werkte, dan moest ik het vandaag weer doen.
Nou ja, dat is dus gebeurd, ik heb vanochtend wederom die pillen ingebracht, maar weer niks. Wel weer weeën achtige pijn, af en aan, maar nog steeds geen miskraam.
Ik ben er ook zo klaar mee. Voel me nou al een week belabberder dan belabberd, zit te wachten op een miskraam die maar niet komt - en stom genoeg krijg ik daar dan toch weer hoop van dat er misschien toch een baby zit, ook al weet ik dat dat niet kan - en verder ben ik chagrijnig, irriteer ik me onredelijk aan mijn vent, voel ik me kut en wil ik gewoon weer normaal zijn.
Lief dat je ernaar vraagt.
Het gaat niet goed. Ik had pillen gekregen die je vaginaal in moet brengen en die dan de miskraam zouden moeten opwekken, en daar moest ik gister mee beginnen. De nacht ervoor had ik weer heel erg veel pijn, maar het vloeien was weer ontzettend afgenomen.
Gisterochtend kreeg ik dan ook een enorme paniekaanval toen ik die pillen in moest brengen en heb huilend eerst mijn vader gebeld en toen de gyn, dat ik het niet durfde en dat het zo'n zeer deed en dat ik bang was enzo. (Vriend is er ook, maar ik had eigenlijk vooral behoefte aan mijn vader, of nou ja, eigenlijk aan mijn moeder maar die is dood dus dat ging effe niet, vandaar papa maar gebeld.) Uiteindelijk wel rustig geworden door gesprek met gyn, die aanraadde toch echt die pillen te gebruiken omdat hij anders voorzag dat het nog wel heel lang kon gaan duren.
Zo gezegd zo gedaan, maar wat er ook gebeurde, geen miskraam. Gek genoeg nam de pijn juist af na die pillen, en het vloeien ook.
De gyn had gezegd dat het in 20% van de gevallen niet werkte, maar dat omdat bij mij het vloeien en de weeën al zo hevig waren dat hij verwachtte dat die pillen wel zouden werken. Maar voor de zekerheid kreeg ik direct twee doses mee, als de eerste doses niet werkte, dan moest ik het vandaag weer doen.
Nou ja, dat is dus gebeurd, ik heb vanochtend wederom die pillen ingebracht, maar weer niks. Wel weer weeën achtige pijn, af en aan, maar nog steeds geen miskraam.
Ik ben er ook zo klaar mee. Voel me nou al een week belabberder dan belabberd, zit te wachten op een miskraam die maar niet komt - en stom genoeg krijg ik daar dan toch weer hoop van dat er misschien toch een baby zit, ook al weet ik dat dat niet kan - en verder ben ik chagrijnig, irriteer ik me onredelijk aan mijn vent, voel ik me kut en wil ik gewoon weer normaal zijn.
Am Yisrael Chai!
zondag 6 mei 2012 om 22:47
Getver FV... Ik hoop dat je snel terecht kunt voor een curretage
Bij mijn eerste mk vorig jaar mocht ik die pillen trouwens niet omdat ik eerder een keizersnede heb gehad (gevaar scheuren litteken) en er naar zeggen van de gyn relatief vaak toch nog gecurreteerd moet worden. Jammer dat ze je zo laten 'aanmodderen'.!
Bij mijn eerste mk vorig jaar mocht ik die pillen trouwens niet omdat ik eerder een keizersnede heb gehad (gevaar scheuren litteken) en er naar zeggen van de gyn relatief vaak toch nog gecurreteerd moet worden. Jammer dat ze je zo laten 'aanmodderen'.!
Computer says nooooo
dinsdag 8 mei 2012 om 20:27
dinsdag 8 mei 2012 om 22:02
dinsdag 8 mei 2012 om 22:22
Oh, ik zie nu pas dat er weer reacties zijn. Had even geen zin om er weer mee bezig te zijn, vandaar even niks gepost en ook niet bijgelezen. Lief dat jullie aan me denken.
Hoe het gaat? Ik heb weer controle gehad en ben het vruchtzakje toch verloren in de loop van het weekend, dus dat was goed nieuws. Slechter nieuws was dat er wel nog behoorlijk wat weefsel en gedoe in de baarmoeder te zien was, maar na een overleg met nog een andere gyn, kwamen beiden tot de conclusie dat het niet gevaarlijk was om daarvan af te wachten hoe dat zich zou ontwikkelen. Ik mocht direct een curretage inplannen als ik dat echt wilde, maar omdat mijn klachten een flink stuk afgenomen waren (mss toch doordat het vruchtje/vruchtzakje er eindelijk uit was?) heb ik ervoor gekozen om de rest maar uit te zitten en toch geen ingreep te doen. Quite frankly omdat ik ook echt in mijn broek schijt voor narcose en na alle gedoe ook de (irrationele?) angst had dat je dan net zal zien dat ik de pechvogel ben bij wie ook de baarmoeder geperforeerd wordt tijdens de curretage ofzo. Ik durf het gewoon niet aan, en mijn ziekenhuis is ook echt terughoudend met curretages, zeker bij vrouwen boven de 36 omdat het risico op miskramen bij een eventuele volgende zwangerschap dan groter wordt.
Ik voel me beduidend beter, zowel fysiek als mentaal, maar ik heb nog steeds behoorlijk veel bloedverlies. Gelukkig geen pijn meer, en dat scheelt echt in beleving.
Kortom: het ergste leed is geleden, maar ik heb er wel een beetje een mentale opdonder van. Kom er ook nu pas aan toe om me echt te bekommeren om vriend, die ook een stuk meer aangeslagen is dan hij de afgelopen week heeft laten blijken. Dus we gaan even lekker bijkomen van de stress, over leuke dingen nadenken en leuke dingen doen samen, en de babyplannen in ieder geval voor de korte termijn weer even in de ijskast zetten.
Bedankt voor al jullie adviezen, antwoorden, meeleven en steun, heeft me echt goed gedaan. Liefs!
Hoe het gaat? Ik heb weer controle gehad en ben het vruchtzakje toch verloren in de loop van het weekend, dus dat was goed nieuws. Slechter nieuws was dat er wel nog behoorlijk wat weefsel en gedoe in de baarmoeder te zien was, maar na een overleg met nog een andere gyn, kwamen beiden tot de conclusie dat het niet gevaarlijk was om daarvan af te wachten hoe dat zich zou ontwikkelen. Ik mocht direct een curretage inplannen als ik dat echt wilde, maar omdat mijn klachten een flink stuk afgenomen waren (mss toch doordat het vruchtje/vruchtzakje er eindelijk uit was?) heb ik ervoor gekozen om de rest maar uit te zitten en toch geen ingreep te doen. Quite frankly omdat ik ook echt in mijn broek schijt voor narcose en na alle gedoe ook de (irrationele?) angst had dat je dan net zal zien dat ik de pechvogel ben bij wie ook de baarmoeder geperforeerd wordt tijdens de curretage ofzo. Ik durf het gewoon niet aan, en mijn ziekenhuis is ook echt terughoudend met curretages, zeker bij vrouwen boven de 36 omdat het risico op miskramen bij een eventuele volgende zwangerschap dan groter wordt.
Ik voel me beduidend beter, zowel fysiek als mentaal, maar ik heb nog steeds behoorlijk veel bloedverlies. Gelukkig geen pijn meer, en dat scheelt echt in beleving.
Kortom: het ergste leed is geleden, maar ik heb er wel een beetje een mentale opdonder van. Kom er ook nu pas aan toe om me echt te bekommeren om vriend, die ook een stuk meer aangeslagen is dan hij de afgelopen week heeft laten blijken. Dus we gaan even lekker bijkomen van de stress, over leuke dingen nadenken en leuke dingen doen samen, en de babyplannen in ieder geval voor de korte termijn weer even in de ijskast zetten.
Bedankt voor al jullie adviezen, antwoorden, meeleven en steun, heeft me echt goed gedaan. Liefs!
Am Yisrael Chai!
dinsdag 8 mei 2012 om 22:45
