Zwanger
alle pijlers
IVF bij lesbisch koppel met eicel selectie
dinsdag 18 februari 2014 om 15:45
Boontje, donoren worden gescreend op een aantal erfelijke aandoeningen en indien ze hier drager van blijken te zijn, kunnen zij geen donor worden. Echter, 100% voorkomen dat de donor geen enkele erfelijke aandoening heeft kan niet. Dat is medisch gezien niet mogelijk, aangezien er duizenden erfelijke aandoeningen zijn. Op de bekendste aandoeningen wordt er gescreend.
Bij veel aandoeningen is tevens al duidelijk (familie-anamnese) dat er sprake is van een aandoening. Soms zijn er mutaties, dan is iemand de eerste drager, soms merkt iemand er ook niks van dat hij een aandoening heeft of er drager van is. Bij sommige aandoeningen (zelfs de autosomale, dus wanneer iemand niet alleen drager is, maar tevens "getroffen" door de aandoening) heeft iemand 0,0 klachten. Ik zelf bijvoorbeeld. Dat kán dus bij een donor ook gebeuren. Is enkele jaren geleden nog groot in het nieuws geweest, toen werd er van schande gesproken dat betreffende donorbank niet beter had gescreend.
Bij veel aandoeningen is tevens al duidelijk (familie-anamnese) dat er sprake is van een aandoening. Soms zijn er mutaties, dan is iemand de eerste drager, soms merkt iemand er ook niks van dat hij een aandoening heeft of er drager van is. Bij sommige aandoeningen (zelfs de autosomale, dus wanneer iemand niet alleen drager is, maar tevens "getroffen" door de aandoening) heeft iemand 0,0 klachten. Ik zelf bijvoorbeeld. Dat kán dus bij een donor ook gebeuren. Is enkele jaren geleden nog groot in het nieuws geweest, toen werd er van schande gesproken dat betreffende donorbank niet beter had gescreend.
dinsdag 18 februari 2014 om 15:51
Daisy mooi om te horen! Lange weg hebben jullie gehad zeg! Bij ons ging het eigenlijk heel snel. Diagnose 2010, beslissing eiceldonatie 2011, embryo's 2012, terugplaatsing 2012, geboorte zoon 2013.
Voor mij was moederschap belangrijker dan genen. De zwangerschap en bevalling wogen ook zwaarder dan genen.
Voor mij was moederschap belangrijker dan genen. De zwangerschap en bevalling wogen ook zwaarder dan genen.
dinsdag 18 februari 2014 om 15:54
quote:clementien schreef op 18 februari 2014 @ 15:33:
[...]
Dat heeft ze al verteld.
Ik lees dat ze vooral geen zin heeft om zwanger te worden. Ik ben daardoor benieuwd waar dit gevoel vandaan komt.
Ik kan me haast niet voorstellen dat je liever een IVF traject met je lichaam doorloopt dan zwanger te zijn.
[...]
Dat heeft ze al verteld.
Ik lees dat ze vooral geen zin heeft om zwanger te worden. Ik ben daardoor benieuwd waar dit gevoel vandaan komt.
Ik kan me haast niet voorstellen dat je liever een IVF traject met je lichaam doorloopt dan zwanger te zijn.
dinsdag 18 februari 2014 om 16:11
quote:draaiorgel schreef op 18 februari 2014 @ 15:51:
Daisy mooi om te horen! Lange weg hebben jullie gehad zeg! Bij ons ging het eigenlijk heel snel. Diagnose 2010, beslissing eiceldonatie 2011, embryo's 2012, terugplaatsing 2012, geboorte zoon 2013.
Voor mij was moederschap belangrijker dan genen. De zwangerschap en bevalling wogen ook zwaarder dan genen.
Herkenbaar. Bij mij wogen het moederschap ook belangrijker dan genen. Nooit zwanger zullen zijn heb ik moeilijker gevonden om los te laten dan de genen niet kunnen doorgeven. Toen ik mijzelf diep van binnen ging afvragen waarom dat zo was kwam ik eigenlijk op het volgende uit: bang dat ze (de buitenwereld) mij niet als moeder zullen zien. Natuurlijk had het ook met de beleving van het zwanger-zijn zelf te maken, maar de angst dat "men" mij niet als moeder ziet zat dieper. Dat is iets mentaals (geweest) waar ik mijzelf overheen heb moeten zitten. Men vindt wel meer in deze wereld namelijk...
Nu hielp het mij wel enorm dat ik een hele nuchtere partner heb die niet heeft gedweept met hoe leuk zwanger zijn is. Doordat zij er zó nuchter over praatte/deed kon ik gevoelsmatig mijn "gemis" loslaten. Uiteraard heb ik háár zwangerschap van heel, heel dichtbij meegemaakt.
Ja en dat men mij niet als moeder zou kunnen zien, daar probeer ik maar niet teveel aan te denken. Het is confronterend als schoonfamilie roept dat hij toch zooo lijkt op mijn vrouw, maar als ik daar moeilijk over ga doen leg ik er een taboe op en dat wil ik niet. In de praktijk, in de ervaring en de liefde die ik voel voor mijn zoon, zie ik geen verschil met de liefde die mijn vrouw voor hem heeft. En gelukkig voor mij: de maatschappij is tot nog toe niet zó hard geweest dat keihard in mijn gezicht is gezegd dat hij mijn kind niet is.
Daisy mooi om te horen! Lange weg hebben jullie gehad zeg! Bij ons ging het eigenlijk heel snel. Diagnose 2010, beslissing eiceldonatie 2011, embryo's 2012, terugplaatsing 2012, geboorte zoon 2013.
Voor mij was moederschap belangrijker dan genen. De zwangerschap en bevalling wogen ook zwaarder dan genen.
Herkenbaar. Bij mij wogen het moederschap ook belangrijker dan genen. Nooit zwanger zullen zijn heb ik moeilijker gevonden om los te laten dan de genen niet kunnen doorgeven. Toen ik mijzelf diep van binnen ging afvragen waarom dat zo was kwam ik eigenlijk op het volgende uit: bang dat ze (de buitenwereld) mij niet als moeder zullen zien. Natuurlijk had het ook met de beleving van het zwanger-zijn zelf te maken, maar de angst dat "men" mij niet als moeder ziet zat dieper. Dat is iets mentaals (geweest) waar ik mijzelf overheen heb moeten zitten. Men vindt wel meer in deze wereld namelijk...
Nu hielp het mij wel enorm dat ik een hele nuchtere partner heb die niet heeft gedweept met hoe leuk zwanger zijn is. Doordat zij er zó nuchter over praatte/deed kon ik gevoelsmatig mijn "gemis" loslaten. Uiteraard heb ik háár zwangerschap van heel, heel dichtbij meegemaakt.
Ja en dat men mij niet als moeder zou kunnen zien, daar probeer ik maar niet teveel aan te denken. Het is confronterend als schoonfamilie roept dat hij toch zooo lijkt op mijn vrouw, maar als ik daar moeilijk over ga doen leg ik er een taboe op en dat wil ik niet. In de praktijk, in de ervaring en de liefde die ik voel voor mijn zoon, zie ik geen verschil met de liefde die mijn vrouw voor hem heeft. En gelukkig voor mij: de maatschappij is tot nog toe niet zó hard geweest dat keihard in mijn gezicht is gezegd dat hij mijn kind niet is.
dinsdag 18 februari 2014 om 16:11
Thanx Draaiorgel...
Ik kreeg pas een diagnose na een aantal miskramen (waarna er bloedonderzoek werd gedaan). Het uitwerken van de test heeft bij ons lang geduurd. Toen de 2 IVF-PGD-pogingen niet gelukt zijn, heeft het ruim een jaar geduurd voordat we een anonieme donor hadden. Afijn, 7 jaar totaal. Maar heeeel veel voor teruggekregen ♥
Ik kreeg pas een diagnose na een aantal miskramen (waarna er bloedonderzoek werd gedaan). Het uitwerken van de test heeft bij ons lang geduurd. Toen de 2 IVF-PGD-pogingen niet gelukt zijn, heeft het ruim een jaar geduurd voordat we een anonieme donor hadden. Afijn, 7 jaar totaal. Maar heeeel veel voor teruggekregen ♥
dinsdag 18 februari 2014 om 16:19
NYC: mijn muts van een schoonmoeder vraagt ELKE KEER: op wie lijkt hij nou?? Ik lach er om, vind het heerlijk dat zoon zo op man lijkt en mijn schoonmoeder ga ik het niet voor de 10000090090ste keer uitleggen.
Ik heb ook wel eens twijfels gehad, maar meer over wat zoon er straks van denkt, dan de maatschappij. We zijn er heel open in en zoon krijgt al vroeg te horen dat we een bouwsteen van iemand anders hebben nodig gehad. Ik was het meest bang voor of hij mij dan nog als moeder ziet. Maar inmiddels, sinds hij er is haha, maak ik me daar totaal niet druk meer om.
In jouw geval is het natuurlijk anders, aangezien jij met een vrouw bent, en inderdaad niet zwanger bent geweest. Maar je hebt helemaal gelijk: wat mensen denken, denken ze toch wel. Jij bent gewoon zijn moeder!
Ik heb ook wel eens twijfels gehad, maar meer over wat zoon er straks van denkt, dan de maatschappij. We zijn er heel open in en zoon krijgt al vroeg te horen dat we een bouwsteen van iemand anders hebben nodig gehad. Ik was het meest bang voor of hij mij dan nog als moeder ziet. Maar inmiddels, sinds hij er is haha, maak ik me daar totaal niet druk meer om.
In jouw geval is het natuurlijk anders, aangezien jij met een vrouw bent, en inderdaad niet zwanger bent geweest. Maar je hebt helemaal gelijk: wat mensen denken, denken ze toch wel. Jij bent gewoon zijn moeder!
dinsdag 18 februari 2014 om 16:23
Ook ik vraag me af in hoeverre je plan mogelijk is.
Ik ben zelf draagster van een stofwisselingsziekte. Dodelijk voor jongetjes, meisjes zijn vaak alleen drager. Ik kwam voor alle "kunstgrepen" niet in aanmerking. Gewoon zwanger worden, testen en afbreken bij dragerschap jongen is het protocol.
Dat gezegd hebbende: Ik hoop dat jullie ouders worden van een prachtig kind, op een wijze die voor jullie werkt.
Ik ben zelf draagster van een stofwisselingsziekte. Dodelijk voor jongetjes, meisjes zijn vaak alleen drager. Ik kwam voor alle "kunstgrepen" niet in aanmerking. Gewoon zwanger worden, testen en afbreken bij dragerschap jongen is het protocol.
Dat gezegd hebbende: Ik hoop dat jullie ouders worden van een prachtig kind, op een wijze die voor jullie werkt.
dinsdag 18 februari 2014 om 16:25
Fijn dat je daar zo nuchter mee om kunt gaan, draaiorgel! Als mensen het aan mij vragen antwoord ik altijd: "Op zichzelf". Nu vind ik trouwens dat hij ook helemaal niet lijkt op mijn vrouw of iemand uit mijn schoonfamilie, maar ik denk dat schoonfamilie per definitie altijd gelijkenissen ziet, al is het maar dezelfde kleur haar. Ik heb dit enorm kunnen loslaten toen mijn zusje (die geadopteerd is uit een Aziatisch land) een kind kreeg. Collega's die niet weten dat zij is geadopteerd zagen ooit een foto op mijn computerscherm. "Ooooooh die lijkt op jou! Kunt wel zien dat dat familie is" zeiden ze toen.
Terwijl we genetisch niks van elkaar zijn en echt alleen hetzelfde donkerbruine haar gemeen hebben.
Terwijl we genetisch niks van elkaar zijn en echt alleen hetzelfde donkerbruine haar gemeen hebben.
dinsdag 18 februari 2014 om 16:27
quote:lienepiennetje schreef op 18 februari 2014 @ 16:23:
Ook ik vraag me af in hoeverre je plan mogelijk is.
Ik ben zelf draagster van een stofwisselingsziekte. Dodelijk voor jongetjes, meisjes zijn vaak alleen drager. Ik kwam voor alle "kunstgrepen" niet in aanmerking. Gewoon zwanger worden, testen en afbreken bij dragerschap jongen is het protocol.Pfoe, dat vind ik heftig... Ben je ook bij een klinisch geneticus in Utrecht geweest? Daar ben ik altijd heel prettig geholpen.
Ook ik vraag me af in hoeverre je plan mogelijk is.
Ik ben zelf draagster van een stofwisselingsziekte. Dodelijk voor jongetjes, meisjes zijn vaak alleen drager. Ik kwam voor alle "kunstgrepen" niet in aanmerking. Gewoon zwanger worden, testen en afbreken bij dragerschap jongen is het protocol.Pfoe, dat vind ik heftig... Ben je ook bij een klinisch geneticus in Utrecht geweest? Daar ben ik altijd heel prettig geholpen.
dinsdag 18 februari 2014 om 16:31
Sorry voor OT:
NYC, ik ben in twee academische ziekenhuizen geweest. Zeldzame ziekte, zijn meerdere bijeenkomsten van genetici en ethici geweest en dit is het resultaat. De gedachte is dat de kans dat het mis is maar 25% is, alleen bij jongens. De kans dat meisjes symptomatisch zijn, is zo klein, verwaarloosbaar. En na een gezonde konen, bleek ik zwanger van meisje.. Feest! Maar van korte duur: dochter is symptomatisch.. Tegen alle verwachtingen in, "medische uitzondering".
En omdat ik het risico niet nogmaals durf te nemen, valt de mogelijkheid van een groot gezin af.
NYC, ik ben in twee academische ziekenhuizen geweest. Zeldzame ziekte, zijn meerdere bijeenkomsten van genetici en ethici geweest en dit is het resultaat. De gedachte is dat de kans dat het mis is maar 25% is, alleen bij jongens. De kans dat meisjes symptomatisch zijn, is zo klein, verwaarloosbaar. En na een gezonde konen, bleek ik zwanger van meisje.. Feest! Maar van korte duur: dochter is symptomatisch.. Tegen alle verwachtingen in, "medische uitzondering".
En omdat ik het risico niet nogmaals durf te nemen, valt de mogelijkheid van een groot gezin af.
dinsdag 18 februari 2014 om 16:32
quote:draaiorgel schreef op 18 februari 2014 @ 16:27:
Ja NYC, mensen willen misschien ook gewoon gelijkenis zien, omdat ze anders niks te zeggen hebben ofzo :-)Dat denk ik dus ook. Sinds die opmerking (die psychologisch dus enorm veel geholpen heeft!) kan ik "wat lijkt hij op ..." goed loslaten. Niet 100% want vind het nog steeds niet leuk (tegen mij zal de schoonfamilie nooit zeggen dat zoon op mij lijkt) maar ik kan er daardoor wel beter mee omgaan. Het is zoiets als 'Buurvrouw wat een lekker weertje' op de eerste dag dat de zon begint te schijnen.
Ja NYC, mensen willen misschien ook gewoon gelijkenis zien, omdat ze anders niks te zeggen hebben ofzo :-)Dat denk ik dus ook. Sinds die opmerking (die psychologisch dus enorm veel geholpen heeft!) kan ik "wat lijkt hij op ..." goed loslaten. Niet 100% want vind het nog steeds niet leuk (tegen mij zal de schoonfamilie nooit zeggen dat zoon op mij lijkt) maar ik kan er daardoor wel beter mee omgaan. Het is zoiets als 'Buurvrouw wat een lekker weertje' op de eerste dag dat de zon begint te schijnen.
dinsdag 18 februari 2014 om 16:34
quote:lienepiennetje schreef op 18 februari 2014 @ 16:31:
Sorry voor OT:
NYC, ik ben in twee academische ziekenhuizen geweest. Zeldzame ziekte, zijn meerdere bijeenkomsten van genetici en ethici geweest en dit is het resultaat. De gedachte is dat de kans dat het mis is maar 25% is, alleen bij jongens. De kans dat meisjes symptomatisch zijn, is zo klein, verwaarloosbaar. En na een gezonde konen, bleek ik zwanger van meisje.. Feest! Maar van korte duur: dochter is symptomatisch.. Tegen alle verwachtingen in, "medische uitzondering".
En omdat ik het risico niet nogmaals durf te nemen, valt de mogelijkheid van een groot gezin af.Wat naar lienepiennetje, veel sterkte, ook voor je dochter.
Sorry voor OT:
NYC, ik ben in twee academische ziekenhuizen geweest. Zeldzame ziekte, zijn meerdere bijeenkomsten van genetici en ethici geweest en dit is het resultaat. De gedachte is dat de kans dat het mis is maar 25% is, alleen bij jongens. De kans dat meisjes symptomatisch zijn, is zo klein, verwaarloosbaar. En na een gezonde konen, bleek ik zwanger van meisje.. Feest! Maar van korte duur: dochter is symptomatisch.. Tegen alle verwachtingen in, "medische uitzondering".
En omdat ik het risico niet nogmaals durf te nemen, valt de mogelijkheid van een groot gezin af.Wat naar lienepiennetje, veel sterkte, ook voor je dochter.
dinsdag 18 februari 2014 om 16:36
Ik kan me je gedachte wel voorstellen, op deze manier een kindje van jullie samen. Maar toch vraag ik me af of je dit moet willen.
Een ivf traject is niet alleen complex maar er zitten ook risico's aan voor in dit geval jullie beider gezondheid.(ik begrijp dat de risico's van het gebruik van hormonen bij iemand met het brca gen bijvoorbeeld nog niet volledig bekend zijn).
Je zou het jezelf wellicht vreselijk kwalijk nemen als je dit traject bent aangegaan, er een complicatie komt, terwijl je een prima alternatief had!
Het is een mooi ideaalbeeld maar zo zit het leven en het krijgen van een kindje niet in elkaar...er zijn hier legio vrouwen te vinden wiens ideaalbeeld jaren geleden al kapot gespat is en die alles zouden doen voor een kindje. Ook zijn er ouders genoeg die geconfronteerd zijn met kindjes die ziek werden of overleden.
Denk goed na voor je besluit dat je ideaalbeeld dit allemaal waard is...
Los van kosten en andere maatschappelijke kwesties....
Een ivf traject is niet alleen complex maar er zitten ook risico's aan voor in dit geval jullie beider gezondheid.(ik begrijp dat de risico's van het gebruik van hormonen bij iemand met het brca gen bijvoorbeeld nog niet volledig bekend zijn).
Je zou het jezelf wellicht vreselijk kwalijk nemen als je dit traject bent aangegaan, er een complicatie komt, terwijl je een prima alternatief had!
Het is een mooi ideaalbeeld maar zo zit het leven en het krijgen van een kindje niet in elkaar...er zijn hier legio vrouwen te vinden wiens ideaalbeeld jaren geleden al kapot gespat is en die alles zouden doen voor een kindje. Ook zijn er ouders genoeg die geconfronteerd zijn met kindjes die ziek werden of overleden.
Denk goed na voor je besluit dat je ideaalbeeld dit allemaal waard is...
Los van kosten en andere maatschappelijke kwesties....
Als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat.
dinsdag 18 februari 2014 om 16:42
En wat Daisy1977 hier al vroeg en waar ik ook al eerder op wees: Als de genetici, ethici en gynaecologen hier aan mee gaan werken ben ik er van overtuigd dat dit niet gaat gebeuren met een "anonieme" (in de in van: voor jullie geen bekende) donor.
Vragen jullie een vriend of kennis om jullie donor te zijn, dan wordt het al een ander verhaal en word je wellicht behandeld zoals een M/V stel behandeld zou worden.
Iemand vragen binnen je vriendenkring om spermadonor voor je te worden is al een grote stap (maar niet ondenkbaar). Vervolgens van hem verwachten dat hij bloedtesten laat afnemen, dat zijn ouders bloedtesten laten afnemen (evt. nog bloedtesten van grootouders, broers en zussen) gaat ver. Hiermee bedoel ik niet dat ik het ethisch niet vind kunnen, maar besef wel dat je een "derde persoon" wel heel ver in jullie traject meeneemt.
Vragen jullie een vriend of kennis om jullie donor te zijn, dan wordt het al een ander verhaal en word je wellicht behandeld zoals een M/V stel behandeld zou worden.
Iemand vragen binnen je vriendenkring om spermadonor voor je te worden is al een grote stap (maar niet ondenkbaar). Vervolgens van hem verwachten dat hij bloedtesten laat afnemen, dat zijn ouders bloedtesten laten afnemen (evt. nog bloedtesten van grootouders, broers en zussen) gaat ver. Hiermee bedoel ik niet dat ik het ethisch niet vind kunnen, maar besef wel dat je een "derde persoon" wel heel ver in jullie traject meeneemt.
dinsdag 18 februari 2014 om 16:57
Ik vind het een onzalig plan, om alle redenen die al genoemd zijn. Wel heb ik een tip voor je: ik ken een lesbisch stel dat kinderen heeft van de broer van een van hen. Dus de ene vrouw is zwanger geweest beide keren met uiteraard haar eigen eicellen, en de broer van haar partner is de zaaddonor. De kinderen zijn dus qua DNA verwant aan allebei de moeders en lijken op beide families.
Heb je die optie ook al overwogen?
Heb je die optie ook al overwogen?
Am Yisrael Chai!
dinsdag 18 februari 2014 om 16:57
dinsdag 18 februari 2014 om 17:49
quote:NYC schreef op 18 februari 2014 @ 17:34:
Het zal voor iedereen iets persoonlijks zijn, maar waarom is het stukje 'genen willen doorgeven' voor veel mensen belangrijk? Of de wens dat het kind in uiterlijk of in gedrag op hen lijkt?
Misschien wel een evolutionair iets. Biologisch gezien is genen doorgeven een belangrijk doel dat een levend wezen probeert na te streven. Ach, ik weet het niet.
Oh, en NYC: mijn man en ik hebben wel "gewoon" samen kinderen gekregen, maar wij zeiden op de vraag op wie ze lijken ook altijd "op zichzelf". Dus dat is wat mij betreft sowieso een goed antwoord! Wij vonden het ook nooit zo nodig om te zeggen dat een kind dit van die heeft en dat van die.
Het zal voor iedereen iets persoonlijks zijn, maar waarom is het stukje 'genen willen doorgeven' voor veel mensen belangrijk? Of de wens dat het kind in uiterlijk of in gedrag op hen lijkt?
Misschien wel een evolutionair iets. Biologisch gezien is genen doorgeven een belangrijk doel dat een levend wezen probeert na te streven. Ach, ik weet het niet.
Oh, en NYC: mijn man en ik hebben wel "gewoon" samen kinderen gekregen, maar wij zeiden op de vraag op wie ze lijken ook altijd "op zichzelf". Dus dat is wat mij betreft sowieso een goed antwoord! Wij vonden het ook nooit zo nodig om te zeggen dat een kind dit van die heeft en dat van die.
dinsdag 18 februari 2014 om 17:58
Het gaat mij er niet om dat iemand wel of niet zijn genen mag/kan doorgeven. Het gaat mij erom dat je wel je eigen genen wilt doorgeven, maar onder voorwaarden (en daar kan ik goed inkomen) maar dat je geen zin hebt om zwanger te zijn...
Ik zou mijn zegeningen tellen: jullie hebben nou eenmaal inbreng nodig van een derde partij...als je vriendin met haar eigen eicel via kid zwanger wordt loop jij geen risico met je brca gen, weet je zeker dat je kind het niet krijgt en loopt je vriendin minder risico....
Ik zou mijn zegeningen tellen: jullie hebben nou eenmaal inbreng nodig van een derde partij...als je vriendin met haar eigen eicel via kid zwanger wordt loop jij geen risico met je brca gen, weet je zeker dat je kind het niet krijgt en loopt je vriendin minder risico....
Als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat.
