Zwanger
alle pijlers
Jong moeder willen worden
maandag 1 april 2013 om 17:19
Hallo,
Ik zal me even voorstellen, mijn naam is Daniëlle en ben 21 jaar.
mijn vriend en ik willen graag zwanger raken.
We gaan rond 1 mei samen wonen, we zijn 6 maand samen.
Nou vroeg ik mij af of het misschien te snel is om een kindje te krijgen?
We zijn verder helemaal gek op elkaar en het voelt goed verder samen.
En hebben jullie enige adviezen of ervaring te vertellen aan mij?
Alvast bedankt!
Ik zal me even voorstellen, mijn naam is Daniëlle en ben 21 jaar.
mijn vriend en ik willen graag zwanger raken.
We gaan rond 1 mei samen wonen, we zijn 6 maand samen.
Nou vroeg ik mij af of het misschien te snel is om een kindje te krijgen?
We zijn verder helemaal gek op elkaar en het voelt goed verder samen.
En hebben jullie enige adviezen of ervaring te vertellen aan mij?
Alvast bedankt!
maandag 1 april 2013 om 20:34
quote:mara2 schreef op 01 april 2013 @ 19:11:
[...]
Kom je er wel voor in aanmerking met een laag salaris ??Mijn jongste zoon is in zo'n zeskamerwoning gaan wonen toen hij nog geen baan had. Vaak kijken ze naar je inkomen, opleiding, vermogen of een verklaring van je vorige verhuurder. De eisen vielen blijkbaar wel mee bij deze.
[...]
Kom je er wel voor in aanmerking met een laag salaris ??Mijn jongste zoon is in zo'n zeskamerwoning gaan wonen toen hij nog geen baan had. Vaak kijken ze naar je inkomen, opleiding, vermogen of een verklaring van je vorige verhuurder. De eisen vielen blijkbaar wel mee bij deze.
maandag 1 april 2013 om 20:36
quote:Fame schreef op 01 april 2013 @ 19:13:
[...]
En andere verzekeringen zijn niet nodig zeker? Vaste lasten bestaan uit meer dan huur, gas water en licht.Ik ben inmiddels bijna zestig en ben eigenlijk nooit echt een noemenswaardig bedrag per maand kwijt geweest aan verzekeringen. Vandaar dat ik voor deze jonge mensen vooral de zorgkosten even benoem, maar verder valt het volgens mij wel mee. Maar ik verzeker erg weinig. Ik weet dat er mensen zijn die veel meer verzekeren dan ik.
[...]
En andere verzekeringen zijn niet nodig zeker? Vaste lasten bestaan uit meer dan huur, gas water en licht.Ik ben inmiddels bijna zestig en ben eigenlijk nooit echt een noemenswaardig bedrag per maand kwijt geweest aan verzekeringen. Vandaar dat ik voor deze jonge mensen vooral de zorgkosten even benoem, maar verder valt het volgens mij wel mee. Maar ik verzeker erg weinig. Ik weet dat er mensen zijn die veel meer verzekeren dan ik.
maandag 1 april 2013 om 20:48
quote:saintjeanoniem schreef op 01 april 2013 @ 20:26:
Lieve Danielle,
Voel je toch alsjeblieft niet aangevallen door de mede- forummers. Ze geven je zulke goed adviezen. En ik adviseer je dan ook echt om hier goed over na te denken. Dit is niet zo maar iets. Je geeft min of meer aan dat je je dat ook beseft, maar doe je dat ook?
Een half jaar samen zijn is nog zo kort. En je bent ook nog zo jong. Ik was 25 toen ik zwanger werd. Wij waren toen 6 jaar samen. En ik ben zo blij van die tijd die we voor we ons zoontje kregen, samen zo hebben genoten .Ons eerste huisje waar we samen met niks zijn begonnen en het hebben gemaakt tot hoe we het wilden, uit eten gaan zonder na te denken over oppas, veel te luxe reizen, onverwacht een weekendje weg, uitslapen tot 1 uur 's middags, ontbijten en toch weer het bed induiken samen. Het is zo heerlijk en onbezorgd allemaal.
Naast alle onbezorgde momenten hebben we elkaar ook echt goed leren kennen. Mijn vriend was tot nog niet zo lang geleden nog militair. Drie weken weg, week thuis, vier weken weg, de sleutel van ons huis krijgen en dan horen dat hij zijn koffers mag pakken omdat hij net voor die datum voor 5 maanden naar Afghanistan moest. Terug komen en denken dat we rust hebben en dan toch een opleiding moeten volgen aan de andere kant van het land. En weer waren weeen half jaar van elkaar gescheiden. Slechts de weekenden waren we samen.
Dit zijn allemaal kleine voorbelden die je 'vormen' als koppel. En ik zeg niet dat het dan niet ook fout kan gaan. Ik zeg ook niet dat het niet goed kan gaan bij jullie. Ik zeg alleen dat er hele goede adviezen worden gegeven die ik, als ik jou was, echt niet naast je neer zou leggen.
Waarom gaan jullie niet eerst samen wonen? Kijk eens hoe dat gaat. Drie weken (als voorbeeld) samen op vakantie is niet hetzelfde als een eigen huis delen.
Een kindje is een zegen. Als ik naar ons zoontje kijk dan voel ik me intens gelukkig. Als ik naar mijn partner en mijn zoontje samen kijken dan voel ik me compleet. Maar ik zou het niet anders hebben gedaan dan nu. Ik denk namelijk oprecht dat de periode voor je een kindje krijgt, net zo belangrijk is als daar na.
Ik heb mijn diploma's. Ik vraag me af welke jij hebt? Want ondanks dat ik mijn diploma's heb, heb ik me nooit afgevraagd hoe we dat zouden doen als we een kindje hadden. Mijn diploma en het werk van mijn vriend is namelijk allebei onregelmatig. Dit is bijna niet te combineren. Met als gevolg dat ik nu een HBO opleiding wil gaan volgen als ons zoontje naar school gaat. Dit is een voorbeeld waar ik niet over na heb gedacht. DIe ik anders zou hebben gedaan. Gelukkig hebben wij de financiele middelen om te zorgen dat ik deze opleiding kan volgen. Een spaarpot die we in de afgelopen jaren hebben opgebouwd. Hebben jullie die ook?
Een kindje kost geld. Als de wasmachine stuk gaat dan moet je die kunnen vervangen. Houd de c.v ketel er meee op dan moet je een nieuwe kunnen kopen. Mits je een huur huis hebt natuurlijk. En hoe doe je dat met opvang? Je wilt parttime werken vertel je. Verdien je met je huidige baan genoeg om de kinderopvang te kunnen betalen en er ook nog voldoende aan over te houden om samen van te leven?
En klik alsjeblift nog niet door, maar lees nog even verder. Hormonen tijdens je overgang, daar heb ik geen ervaring mee. Maar hormonen tijdens de zwangerschap. Oeff!! Iedereen die me lief is heb ik meerdere malen tot wanhoop gedreven met mijn vreselijke gedrag, ik ben 9 maanden ziek geweest. Misselijk van s'ochtends tot 's avonds laat. Bijna uitgedroogd omdat ik niks meer binnen hield en ik heb letterlijk gegilt dat ik het echt niet mer vol hield met 37 weken zwangerschap. Drama denk ik nu. Serieuse gevoelens waren het toen. Want hormonen kunnen je, hoeft niet, een totaal ander mens maken. En als we niet al zolang samen waren dan had ik mijn vriend ook echt gek gemaakt. Na 6 jaar wist hij nu precies hoe ik normaal gsproken ben. Dat heeft hem en mij dan ook alleen maar sterker gemaakt. Kan je dat ook zeggen na 6 maanden?
Ben je klaar voor flesjes/voedingen om de 3 uur? Midden in de nacht er alleen voor te staan? Je vriend is er misschien niet altijd?
Geef elkaar de tijd. Neem de tijd. Je bent nog zo jong.
En als de tijd daar is. Dan kan ik je vertellen dat mijn ervaring is dat er niks mooiers is dan een kindje samen hebben. Vanaf het eerste moment voelt het alsof hij altijd al bij ons is geweest. We hebben ieder flesje, iedere luier met veel liefde gegeven en verschoont. We hebben genoten van elk lachje, elke mijlpaal en verheugen ons op alles wat er nog gaat komen. Het is prachtig. En het voelt zo fijn. Maar neem de tijd. Neem dat nou maar van ons aan.
In deze tijden is een goede opleiding echt belangrijk. Je schrijft dat je geen carriere hoeft te maken. En dat hoeft ook niet. Maar zorg voor goede papieren. Dat je een goede baan hebt die je straks, parttime, kan uitvoeren. Denk ook aan doorgroei mogelijkheden. Het klinkt voor jou nu misschien heel gemakkelijk om rond je 30e een studie te volgen. En natuurlijk kan dat ook. Je bent nooit te oud om te leren. Maar echt, het is nu zoveel makkelijker.
Wat je ook besluit, ik hoop voor je dat het de juiste is. Denk niet alleen aan je eigen toekomst. Denk vooral aan jullie toekomstige kindje en wat je hem of haar nu kunt bieden.
Ik wens je in ieder geval het allerbeste.
Groetjes,
Saintjeanoniem
Idd lieve post.
Ik heb ook jong kinderen gekregen, was 22 toen de eerste kwam, was 4 jaren samen met mijn man, nu nog steeds.
Ik was eraan toe, ja dat wel, we hadden en hebben een stabiel huwelijk.
Ik ben nu bijna 28 en net zwanger van de derde maar ik sta er nu wel rationeler in.
Neem de tijd, je bent idd nog zo jong, geniet eerst van het leven, ik begrijp je heel goed hoor, ik wilde ook zo snel mogelijk een kindje, maar was wel zo reeel dat ik eerst aan wat punten aan mezelf wilde werken. Hormonen he;)
Achteraf had ik het ook wel lekker gevonden om nog wa langer te kunnen doen waar ik zin had, uit eten gaan wanneer je wil, naar de bios als je daar zin in hebt of gewoon de stad in, zonder oppas te moeten regelen of zelf te moe zijn om te gaan.
Vergis je niet, je hele leven staat op zijn kop.
Lieve Danielle,
Voel je toch alsjeblieft niet aangevallen door de mede- forummers. Ze geven je zulke goed adviezen. En ik adviseer je dan ook echt om hier goed over na te denken. Dit is niet zo maar iets. Je geeft min of meer aan dat je je dat ook beseft, maar doe je dat ook?
Een half jaar samen zijn is nog zo kort. En je bent ook nog zo jong. Ik was 25 toen ik zwanger werd. Wij waren toen 6 jaar samen. En ik ben zo blij van die tijd die we voor we ons zoontje kregen, samen zo hebben genoten .Ons eerste huisje waar we samen met niks zijn begonnen en het hebben gemaakt tot hoe we het wilden, uit eten gaan zonder na te denken over oppas, veel te luxe reizen, onverwacht een weekendje weg, uitslapen tot 1 uur 's middags, ontbijten en toch weer het bed induiken samen. Het is zo heerlijk en onbezorgd allemaal.
Naast alle onbezorgde momenten hebben we elkaar ook echt goed leren kennen. Mijn vriend was tot nog niet zo lang geleden nog militair. Drie weken weg, week thuis, vier weken weg, de sleutel van ons huis krijgen en dan horen dat hij zijn koffers mag pakken omdat hij net voor die datum voor 5 maanden naar Afghanistan moest. Terug komen en denken dat we rust hebben en dan toch een opleiding moeten volgen aan de andere kant van het land. En weer waren weeen half jaar van elkaar gescheiden. Slechts de weekenden waren we samen.
Dit zijn allemaal kleine voorbelden die je 'vormen' als koppel. En ik zeg niet dat het dan niet ook fout kan gaan. Ik zeg ook niet dat het niet goed kan gaan bij jullie. Ik zeg alleen dat er hele goede adviezen worden gegeven die ik, als ik jou was, echt niet naast je neer zou leggen.
Waarom gaan jullie niet eerst samen wonen? Kijk eens hoe dat gaat. Drie weken (als voorbeeld) samen op vakantie is niet hetzelfde als een eigen huis delen.
Een kindje is een zegen. Als ik naar ons zoontje kijk dan voel ik me intens gelukkig. Als ik naar mijn partner en mijn zoontje samen kijken dan voel ik me compleet. Maar ik zou het niet anders hebben gedaan dan nu. Ik denk namelijk oprecht dat de periode voor je een kindje krijgt, net zo belangrijk is als daar na.
Ik heb mijn diploma's. Ik vraag me af welke jij hebt? Want ondanks dat ik mijn diploma's heb, heb ik me nooit afgevraagd hoe we dat zouden doen als we een kindje hadden. Mijn diploma en het werk van mijn vriend is namelijk allebei onregelmatig. Dit is bijna niet te combineren. Met als gevolg dat ik nu een HBO opleiding wil gaan volgen als ons zoontje naar school gaat. Dit is een voorbeeld waar ik niet over na heb gedacht. DIe ik anders zou hebben gedaan. Gelukkig hebben wij de financiele middelen om te zorgen dat ik deze opleiding kan volgen. Een spaarpot die we in de afgelopen jaren hebben opgebouwd. Hebben jullie die ook?
Een kindje kost geld. Als de wasmachine stuk gaat dan moet je die kunnen vervangen. Houd de c.v ketel er meee op dan moet je een nieuwe kunnen kopen. Mits je een huur huis hebt natuurlijk. En hoe doe je dat met opvang? Je wilt parttime werken vertel je. Verdien je met je huidige baan genoeg om de kinderopvang te kunnen betalen en er ook nog voldoende aan over te houden om samen van te leven?
En klik alsjeblift nog niet door, maar lees nog even verder. Hormonen tijdens je overgang, daar heb ik geen ervaring mee. Maar hormonen tijdens de zwangerschap. Oeff!! Iedereen die me lief is heb ik meerdere malen tot wanhoop gedreven met mijn vreselijke gedrag, ik ben 9 maanden ziek geweest. Misselijk van s'ochtends tot 's avonds laat. Bijna uitgedroogd omdat ik niks meer binnen hield en ik heb letterlijk gegilt dat ik het echt niet mer vol hield met 37 weken zwangerschap. Drama denk ik nu. Serieuse gevoelens waren het toen. Want hormonen kunnen je, hoeft niet, een totaal ander mens maken. En als we niet al zolang samen waren dan had ik mijn vriend ook echt gek gemaakt. Na 6 jaar wist hij nu precies hoe ik normaal gsproken ben. Dat heeft hem en mij dan ook alleen maar sterker gemaakt. Kan je dat ook zeggen na 6 maanden?
Ben je klaar voor flesjes/voedingen om de 3 uur? Midden in de nacht er alleen voor te staan? Je vriend is er misschien niet altijd?
Geef elkaar de tijd. Neem de tijd. Je bent nog zo jong.
En als de tijd daar is. Dan kan ik je vertellen dat mijn ervaring is dat er niks mooiers is dan een kindje samen hebben. Vanaf het eerste moment voelt het alsof hij altijd al bij ons is geweest. We hebben ieder flesje, iedere luier met veel liefde gegeven en verschoont. We hebben genoten van elk lachje, elke mijlpaal en verheugen ons op alles wat er nog gaat komen. Het is prachtig. En het voelt zo fijn. Maar neem de tijd. Neem dat nou maar van ons aan.
In deze tijden is een goede opleiding echt belangrijk. Je schrijft dat je geen carriere hoeft te maken. En dat hoeft ook niet. Maar zorg voor goede papieren. Dat je een goede baan hebt die je straks, parttime, kan uitvoeren. Denk ook aan doorgroei mogelijkheden. Het klinkt voor jou nu misschien heel gemakkelijk om rond je 30e een studie te volgen. En natuurlijk kan dat ook. Je bent nooit te oud om te leren. Maar echt, het is nu zoveel makkelijker.
Wat je ook besluit, ik hoop voor je dat het de juiste is. Denk niet alleen aan je eigen toekomst. Denk vooral aan jullie toekomstige kindje en wat je hem of haar nu kunt bieden.
Ik wens je in ieder geval het allerbeste.
Groetjes,
Saintjeanoniem
Idd lieve post.
Ik heb ook jong kinderen gekregen, was 22 toen de eerste kwam, was 4 jaren samen met mijn man, nu nog steeds.
Ik was eraan toe, ja dat wel, we hadden en hebben een stabiel huwelijk.
Ik ben nu bijna 28 en net zwanger van de derde maar ik sta er nu wel rationeler in.
Neem de tijd, je bent idd nog zo jong, geniet eerst van het leven, ik begrijp je heel goed hoor, ik wilde ook zo snel mogelijk een kindje, maar was wel zo reeel dat ik eerst aan wat punten aan mezelf wilde werken. Hormonen he;)
Achteraf had ik het ook wel lekker gevonden om nog wa langer te kunnen doen waar ik zin had, uit eten gaan wanneer je wil, naar de bios als je daar zin in hebt of gewoon de stad in, zonder oppas te moeten regelen of zelf te moe zijn om te gaan.
Vergis je niet, je hele leven staat op zijn kop.
maandag 1 april 2013 om 20:53
quote:saintjeanoniem schreef op 01 april 2013 @ 20:26:
Lieve Danielle,
Voel je toch alsjeblieft niet aangevallen door de mede- forummers. Ze geven je zulke goed adviezen. En ik adviseer je dan ook echt om hier goed over na te denken. Dit is niet zo maar iets. Je geeft min of meer aan dat je je dat ook beseft, maar doe je dat ook?
Een half jaar samen zijn is nog zo kort. En je bent ook nog zo jong. Ik was 25 toen ik zwanger werd. Wij waren toen 6 jaar samen. En ik ben zo blij van die tijd die we voor we ons zoontje kregen, samen zo hebben genoten .Ons eerste huisje waar we samen met niks zijn begonnen en het hebben gemaakt tot hoe we het wilden, uit eten gaan zonder na te denken over oppas, veel te luxe reizen, onverwacht een weekendje weg, uitslapen tot 1 uur 's middags, ontbijten en toch weer het bed induiken samen. Het is zo heerlijk en onbezorgd allemaal.
Naast alle onbezorgde momenten hebben we elkaar ook echt goed leren kennen. Mijn vriend was tot nog niet zo lang geleden nog militair. Drie weken weg, week thuis, vier weken weg, de sleutel van ons huis krijgen en dan horen dat hij zijn koffers mag pakken omdat hij net voor die datum voor 5 maanden naar Afghanistan moest. Terug komen en denken dat we rust hebben en dan toch een opleiding moeten volgen aan de andere kant van het land. En weer waren weeen half jaar van elkaar gescheiden. Slechts de weekenden waren we samen.
Dit zijn allemaal kleine voorbelden die je 'vormen' als koppel. En ik zeg niet dat het dan niet ook fout kan gaan. Ik zeg ook niet dat het niet goed kan gaan bij jullie. Ik zeg alleen dat er hele goede adviezen worden gegeven die ik, als ik jou was, echt niet naast je neer zou leggen.
Waarom gaan jullie niet eerst samen wonen? Kijk eens hoe dat gaat. Drie weken (als voorbeeld) samen op vakantie is niet hetzelfde als een eigen huis delen.
Een kindje is een zegen. Als ik naar ons zoontje kijk dan voel ik me intens gelukkig. Als ik naar mijn partner en mijn zoontje samen kijken dan voel ik meompleet. Maar ik zou het niet anders hebben gedaan dan nu. Ik denk namelijk oprecht dat de periode voor je een kindje krijgt, net zo belangrijk is als daar na.
Ik heb mijn diploma's. Ik vraag me af welke jij hebt? Want ondanks dat ik mijn diploma's heb, heb ik me nooit afgevraagd hoe we dat zouden doen als we een kindje hadden. Mijn diploma en het werk van mijn vriend is namelijk allebei onregelmatig. Dit is bijna niet te combineren. Met als gevolg dat ik nu een HBO opleiding wil gaan volgen als ons zoontje naar school gaat. Dit is een voorbeeld waar ik niet over na heb gedacht. DIe ik anders zou hebben gedaan. Gelukkig hebben wij de financiele middelen om te zorgen dat ik deze opleiding kan volgen. Een spaarpot die we in de afgelopen jaren hebben opgebouwd. Hebben jullie die ook?
Een kindje kost geld. Als de wasmachine stuk gaat dan moet je die kunnen vervangen. Houd de c.v ketel er meee op dan moet je een nieuwe kunnen kopen. Mits je een huur huis hebt natuurlijk. En hoe doe je dat met opvang? Je wilt parttime werken vertel je. Verdien je met je huidige baan genoeg om de kinderopvang te kunnen betalen en er ook nog voldoende aan over te houden om samen van te leven?
En klik alsjeblift nog niet door, maar lees nog even verder. Hormonen tijdens je overgang, daar heb ik geen ervaring mee. Maar hormonen tijdens de zwangerschap. Oeff!! Iedereen die me lief is heb ik meerdere malen tot wanhoop gedreven met mijn vreselijke gedrag, ik ben 9 maanden ziek geweest. Misselijk van s'ochtends tot 's avonds laat. Bijna uitgedroogd omdat ik niks meer binnen hield en ik heb letterlijk gegilt dat ik het echt niet mer vol hield met 37 weken zwangerschap. Drama denk ik nu. Serieuse gevoelens waren het toen. Want hormonen kunnen je, hoeft niet, een totaal ander mens maken. En als we niet al zolang samen waren dan had ik mijn vriend ook echt gek gemaakt. Na 6 jaar wist hij nu precies hoe ik normaal gsproken ben. Dat heeft hem en mij dan ook alleen maar sterker gemaakt. Kan je dat ook zeggen na 6 maanden?
Ben je klaar voor flesjes/voedingen om de 3 uur? Midden in de nacht er alleen voor te staan? Je vriend is er misschien niet altijd?
Geef elkaar de tijd. Neem de tijd. Je bent nog zo jong.
En als de tijd daar is. Dan kan ik je vertellen dat mijn ervaring is dat er niks mooiers is dan een kindje samen hebben. Vanaf het eerste moment voelt het alsof hij altijd al bij ons is geweest. We hebben ieder flesje, iedere luier met veel liefde gegeven en verschoont. We hebben genoten van elk lachje, elke mijlpaal en verheugen ons op alles wat er nog gaat komen. Het is prachtig. En het voelt zo fijn. Maar neem de tijd. Neem dat nou maar van ons aan.
In deze tijden is een goede opleiding echt belangrijk. Je schrijft dat je geen carriere hoeft te maken. En dat hoeft ook niet. Maar zorg voor goede papieren. Dat je een goede baan hebt die je straks, parttime, kan uitvoeren. Denk ook aan doorgroei mogelijkheden. Het klinkt voor jou nu misschien heel gemakkelijk om rond je 30e een studie te volgen. En natuurlijk kan dat ook. Je bent nooit te oud om te leren. Maar echt, het is nu zoveel makkelijker.
Wat je ook besluit, ik hoop voor je dat het de juiste is. Denk niet alleen aan je eigen toekomst. Denk vooral aan jullie toekomstige kindje en wat je hem of haar nu kunt bieden.
Ik wens je in ieder geval het allerbeste.
Groetjes,
Saintjeanoniem
Dankjewel voor je verhaal, wij gaan sowieso eerst samen wonen en zien dan wel wat er komt op ons pad.
Huisje op orde krijgen enzo
Lieve Danielle,
Voel je toch alsjeblieft niet aangevallen door de mede- forummers. Ze geven je zulke goed adviezen. En ik adviseer je dan ook echt om hier goed over na te denken. Dit is niet zo maar iets. Je geeft min of meer aan dat je je dat ook beseft, maar doe je dat ook?
Een half jaar samen zijn is nog zo kort. En je bent ook nog zo jong. Ik was 25 toen ik zwanger werd. Wij waren toen 6 jaar samen. En ik ben zo blij van die tijd die we voor we ons zoontje kregen, samen zo hebben genoten .Ons eerste huisje waar we samen met niks zijn begonnen en het hebben gemaakt tot hoe we het wilden, uit eten gaan zonder na te denken over oppas, veel te luxe reizen, onverwacht een weekendje weg, uitslapen tot 1 uur 's middags, ontbijten en toch weer het bed induiken samen. Het is zo heerlijk en onbezorgd allemaal.
Naast alle onbezorgde momenten hebben we elkaar ook echt goed leren kennen. Mijn vriend was tot nog niet zo lang geleden nog militair. Drie weken weg, week thuis, vier weken weg, de sleutel van ons huis krijgen en dan horen dat hij zijn koffers mag pakken omdat hij net voor die datum voor 5 maanden naar Afghanistan moest. Terug komen en denken dat we rust hebben en dan toch een opleiding moeten volgen aan de andere kant van het land. En weer waren weeen half jaar van elkaar gescheiden. Slechts de weekenden waren we samen.
Dit zijn allemaal kleine voorbelden die je 'vormen' als koppel. En ik zeg niet dat het dan niet ook fout kan gaan. Ik zeg ook niet dat het niet goed kan gaan bij jullie. Ik zeg alleen dat er hele goede adviezen worden gegeven die ik, als ik jou was, echt niet naast je neer zou leggen.
Waarom gaan jullie niet eerst samen wonen? Kijk eens hoe dat gaat. Drie weken (als voorbeeld) samen op vakantie is niet hetzelfde als een eigen huis delen.
Een kindje is een zegen. Als ik naar ons zoontje kijk dan voel ik me intens gelukkig. Als ik naar mijn partner en mijn zoontje samen kijken dan voel ik meompleet. Maar ik zou het niet anders hebben gedaan dan nu. Ik denk namelijk oprecht dat de periode voor je een kindje krijgt, net zo belangrijk is als daar na.
Ik heb mijn diploma's. Ik vraag me af welke jij hebt? Want ondanks dat ik mijn diploma's heb, heb ik me nooit afgevraagd hoe we dat zouden doen als we een kindje hadden. Mijn diploma en het werk van mijn vriend is namelijk allebei onregelmatig. Dit is bijna niet te combineren. Met als gevolg dat ik nu een HBO opleiding wil gaan volgen als ons zoontje naar school gaat. Dit is een voorbeeld waar ik niet over na heb gedacht. DIe ik anders zou hebben gedaan. Gelukkig hebben wij de financiele middelen om te zorgen dat ik deze opleiding kan volgen. Een spaarpot die we in de afgelopen jaren hebben opgebouwd. Hebben jullie die ook?
Een kindje kost geld. Als de wasmachine stuk gaat dan moet je die kunnen vervangen. Houd de c.v ketel er meee op dan moet je een nieuwe kunnen kopen. Mits je een huur huis hebt natuurlijk. En hoe doe je dat met opvang? Je wilt parttime werken vertel je. Verdien je met je huidige baan genoeg om de kinderopvang te kunnen betalen en er ook nog voldoende aan over te houden om samen van te leven?
En klik alsjeblift nog niet door, maar lees nog even verder. Hormonen tijdens je overgang, daar heb ik geen ervaring mee. Maar hormonen tijdens de zwangerschap. Oeff!! Iedereen die me lief is heb ik meerdere malen tot wanhoop gedreven met mijn vreselijke gedrag, ik ben 9 maanden ziek geweest. Misselijk van s'ochtends tot 's avonds laat. Bijna uitgedroogd omdat ik niks meer binnen hield en ik heb letterlijk gegilt dat ik het echt niet mer vol hield met 37 weken zwangerschap. Drama denk ik nu. Serieuse gevoelens waren het toen. Want hormonen kunnen je, hoeft niet, een totaal ander mens maken. En als we niet al zolang samen waren dan had ik mijn vriend ook echt gek gemaakt. Na 6 jaar wist hij nu precies hoe ik normaal gsproken ben. Dat heeft hem en mij dan ook alleen maar sterker gemaakt. Kan je dat ook zeggen na 6 maanden?
Ben je klaar voor flesjes/voedingen om de 3 uur? Midden in de nacht er alleen voor te staan? Je vriend is er misschien niet altijd?
Geef elkaar de tijd. Neem de tijd. Je bent nog zo jong.
En als de tijd daar is. Dan kan ik je vertellen dat mijn ervaring is dat er niks mooiers is dan een kindje samen hebben. Vanaf het eerste moment voelt het alsof hij altijd al bij ons is geweest. We hebben ieder flesje, iedere luier met veel liefde gegeven en verschoont. We hebben genoten van elk lachje, elke mijlpaal en verheugen ons op alles wat er nog gaat komen. Het is prachtig. En het voelt zo fijn. Maar neem de tijd. Neem dat nou maar van ons aan.
In deze tijden is een goede opleiding echt belangrijk. Je schrijft dat je geen carriere hoeft te maken. En dat hoeft ook niet. Maar zorg voor goede papieren. Dat je een goede baan hebt die je straks, parttime, kan uitvoeren. Denk ook aan doorgroei mogelijkheden. Het klinkt voor jou nu misschien heel gemakkelijk om rond je 30e een studie te volgen. En natuurlijk kan dat ook. Je bent nooit te oud om te leren. Maar echt, het is nu zoveel makkelijker.
Wat je ook besluit, ik hoop voor je dat het de juiste is. Denk niet alleen aan je eigen toekomst. Denk vooral aan jullie toekomstige kindje en wat je hem of haar nu kunt bieden.
Ik wens je in ieder geval het allerbeste.
Groetjes,
Saintjeanoniem
Dankjewel voor je verhaal, wij gaan sowieso eerst samen wonen en zien dan wel wat er komt op ons pad.
Huisje op orde krijgen enzo
maandag 1 april 2013 om 20:55
quote:danielle91 schreef op 01 april 2013 @ 20:53:
[...]
Dankjewel voor je verhaal, wij gaan sowieso eerst samen wonen en zien dan wel wat er komt op ons pad.
Huisje op orde krijgen enzo
Dat lijkt me een goed idee.
En praat alsjeblieft goed met je vriend over allerlei praktische zaken, geld, opvang, uit elkaar gaan, dat soort dingen, zodat je jullie beiden en jullie eventuele kind goed beschermt.
[...]
Dankjewel voor je verhaal, wij gaan sowieso eerst samen wonen en zien dan wel wat er komt op ons pad.
Huisje op orde krijgen enzo
Dat lijkt me een goed idee.
En praat alsjeblieft goed met je vriend over allerlei praktische zaken, geld, opvang, uit elkaar gaan, dat soort dingen, zodat je jullie beiden en jullie eventuele kind goed beschermt.
maandag 1 april 2013 om 20:59
quote:danielle91 schreef op 01 april 2013 @ 20:53:
[...]
Dankjewel voor je verhaal, wij gaan sowieso eerst samen wonen en zien dan wel wat er komt op ons pad.
Huisje op orde krijgen enzoGoed zo! Geniet eerst maar van alle lol die je kunt hebben als je samenwoont of een (nieuw) huis inricht en samen af en toe op vakantie gaat. Veel plezier met afstuderen en een baan vinden.. en zie inderdaad maar wat er daarna op jullie pad komt! Succes met alles.
[...]
Dankjewel voor je verhaal, wij gaan sowieso eerst samen wonen en zien dan wel wat er komt op ons pad.
Huisje op orde krijgen enzoGoed zo! Geniet eerst maar van alle lol die je kunt hebben als je samenwoont of een (nieuw) huis inricht en samen af en toe op vakantie gaat. Veel plezier met afstuderen en een baan vinden.. en zie inderdaad maar wat er daarna op jullie pad komt! Succes met alles.
maandag 1 april 2013 om 21:35
quote:Thordis schreef op 01 april 2013 @ 21:20:
Nee toch, heel bericht getypt.... Alles weg, behalve een stomme smiley die ik niet eens gebruikt heb.....
Ik haat die app.
En voor TO: goed dat jullie gewoon lekker zien waar het schip strand, uit ervaring weet ik dat er heel wat eerste keren komen:
* eerste vakantie
* eerste keer ruzie
* eerste weekend weg
* eerste keer échtvervelen als jullie samen zijn
* eerste keer het heel heel erg met hem oneens zijn
* eerste keer dat je je heel erg beroerd voelt, en dat hij met thee & toastjes komt.
* eerste keer dat hij ziek en zielig is
* eerste keer dat hij echt je keel uit komt
* eerste post die gericht is aan jullie samen
Ehmmm enzovoorts!
Geniet van alle eerste keren, misschien heb je sommige al gehad, maar deze lijst is echt niet compleet
Nee toch, heel bericht getypt.... Alles weg, behalve een stomme smiley die ik niet eens gebruikt heb.....
Ik haat die app.
En voor TO: goed dat jullie gewoon lekker zien waar het schip strand, uit ervaring weet ik dat er heel wat eerste keren komen:
* eerste vakantie
* eerste keer ruzie
* eerste weekend weg
* eerste keer échtvervelen als jullie samen zijn
* eerste keer het heel heel erg met hem oneens zijn
* eerste keer dat je je heel erg beroerd voelt, en dat hij met thee & toastjes komt.
* eerste keer dat hij ziek en zielig is
* eerste keer dat hij echt je keel uit komt
* eerste post die gericht is aan jullie samen
Ehmmm enzovoorts!
Geniet van alle eerste keren, misschien heb je sommige al gehad, maar deze lijst is echt niet compleet
maandag 1 april 2013 om 23:59
quote:danielle91 schreef op 01 april 2013 @ 19:38:
Het is een mooi gebeuren, Tuurlijk heeft het zo zijn kinderen kanten.
op jonge leeftijd kan ik meer genieten van mijn kind dan dat ik rond mijn 30 á 35ste een kind krijg, wanneer het in de pubertijd zit en ik misschien in de overgang is het geen pretje al die hormonen die dan op spelen.
Sjee, hoe weet jij nu wat je wel of niet gaat doen tijdens jouw overgang? Die misschien nog wel dertig jaar weg blijft? Wat een vreemde wijze van redeneren zeg.
Tuurlijk heb je dan een mooie carrière op gesteld, maar als je dan een kind krijgt is je hele ritme kwijt qua werken en kind aandacht geven.
Natuurlijk joh, richt je vóóral op het verzorgen van kinderen. Als je mijn dochter zou zijn zou ik je neerzetten en dit vertellen: Ongeacht op wie je verliefd wordt, van wie je houdt of met wie je een financiële overeenkomst bent aangegaan (trouwen bijvoorbeeld); Zorg in elke situatie waarin je leeft (of denkt te leven) dat jij je eigen broek ophaalt. En dan bedoel ik dus dat je in elke levensomstandigheid zelf het geld hebt om jouw kind en jezelf te eten te geven, zelf een dak kan betalen om onder te wonen en verder ook wat hij/zij daarnaast nog nodig heeft. Maak je dus nooit financieel afhankelijk van een ander. Vanzelfsprekend is er een vader in het spel maar ga nooit uit van het feit dat hij betaalt als het om zijn kind gaat. Hoe volkomen normaal dat verder ook is om wel te doen. Heel vaak blijkt 'volkomen normaal' later gewoonweg niet de realiteit te zijn. Zorg dus dat je het betalen van levensonderhoud van jezelf en van je kinderen zelf kan. Het vooraf opgeven van het opdoen van werkervaring en carrière maken belooft niet veel succes in bet opbouwen van eigen financiële zekerheden
En baby heeft zijn eigen ritme en die kun je niet zomaar inplannen als je al een goed werk ritme hebt (lijkt mij).
Niet te geloven zeg, je bent echt net klaar en nu al bereid om zo húp jouw eigen ontwikkeling op een zijspoor te zetten. Je kan toch beide zaken combineren? Jij en manlief leven in 2013 hoor.
Het is een mooi gebeuren, Tuurlijk heeft het zo zijn kinderen kanten.
op jonge leeftijd kan ik meer genieten van mijn kind dan dat ik rond mijn 30 á 35ste een kind krijg, wanneer het in de pubertijd zit en ik misschien in de overgang is het geen pretje al die hormonen die dan op spelen.
Sjee, hoe weet jij nu wat je wel of niet gaat doen tijdens jouw overgang? Die misschien nog wel dertig jaar weg blijft? Wat een vreemde wijze van redeneren zeg.
Tuurlijk heb je dan een mooie carrière op gesteld, maar als je dan een kind krijgt is je hele ritme kwijt qua werken en kind aandacht geven.
Natuurlijk joh, richt je vóóral op het verzorgen van kinderen. Als je mijn dochter zou zijn zou ik je neerzetten en dit vertellen: Ongeacht op wie je verliefd wordt, van wie je houdt of met wie je een financiële overeenkomst bent aangegaan (trouwen bijvoorbeeld); Zorg in elke situatie waarin je leeft (of denkt te leven) dat jij je eigen broek ophaalt. En dan bedoel ik dus dat je in elke levensomstandigheid zelf het geld hebt om jouw kind en jezelf te eten te geven, zelf een dak kan betalen om onder te wonen en verder ook wat hij/zij daarnaast nog nodig heeft. Maak je dus nooit financieel afhankelijk van een ander. Vanzelfsprekend is er een vader in het spel maar ga nooit uit van het feit dat hij betaalt als het om zijn kind gaat. Hoe volkomen normaal dat verder ook is om wel te doen. Heel vaak blijkt 'volkomen normaal' later gewoonweg niet de realiteit te zijn. Zorg dus dat je het betalen van levensonderhoud van jezelf en van je kinderen zelf kan. Het vooraf opgeven van het opdoen van werkervaring en carrière maken belooft niet veel succes in bet opbouwen van eigen financiële zekerheden
En baby heeft zijn eigen ritme en die kun je niet zomaar inplannen als je al een goed werk ritme hebt (lijkt mij).
Niet te geloven zeg, je bent echt net klaar en nu al bereid om zo húp jouw eigen ontwikkeling op een zijspoor te zetten. Je kan toch beide zaken combineren? Jij en manlief leven in 2013 hoor.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
