Zwanger
alle pijlers
Jong moeder willen worden
maandag 1 april 2013 om 17:19
Hallo,
Ik zal me even voorstellen, mijn naam is Daniëlle en ben 21 jaar.
mijn vriend en ik willen graag zwanger raken.
We gaan rond 1 mei samen wonen, we zijn 6 maand samen.
Nou vroeg ik mij af of het misschien te snel is om een kindje te krijgen?
We zijn verder helemaal gek op elkaar en het voelt goed verder samen.
En hebben jullie enige adviezen of ervaring te vertellen aan mij?
Alvast bedankt!
Ik zal me even voorstellen, mijn naam is Daniëlle en ben 21 jaar.
mijn vriend en ik willen graag zwanger raken.
We gaan rond 1 mei samen wonen, we zijn 6 maand samen.
Nou vroeg ik mij af of het misschien te snel is om een kindje te krijgen?
We zijn verder helemaal gek op elkaar en het voelt goed verder samen.
En hebben jullie enige adviezen of ervaring te vertellen aan mij?
Alvast bedankt!
maandag 1 april 2013 om 19:39
quote:suusjesoen schreef op 01 april 2013 @ 19:36:
Daarvoor de basis leggen gaat veel gemakkelijker, sneller en beter met fulltime werk zonder kind. Ik vind het nogal bijzonder dat je straks parttime wilt werken om je huishouden te kunnen doen. Vind je een stofvrij huis echt belangrijker dan bouwen aan je financiële zelfstandigheid? In dat geval betwijfel ik of het uberhaupt verstandig is om aan een kind te beginnen.
Dit ben ik het met je eens.
Danielle, kan je met een parttime baan jezelf onderhouden als je op jezelf zou wonen, of kun je parttime werken omdat je deels op het salaris van je partner teert?
En kun je dan niet beter fulltime gaan werken en een schoonmaakster inhuren?
Daarvoor de basis leggen gaat veel gemakkelijker, sneller en beter met fulltime werk zonder kind. Ik vind het nogal bijzonder dat je straks parttime wilt werken om je huishouden te kunnen doen. Vind je een stofvrij huis echt belangrijker dan bouwen aan je financiële zelfstandigheid? In dat geval betwijfel ik of het uberhaupt verstandig is om aan een kind te beginnen.
Dit ben ik het met je eens.
Danielle, kan je met een parttime baan jezelf onderhouden als je op jezelf zou wonen, of kun je parttime werken omdat je deels op het salaris van je partner teert?
En kun je dan niet beter fulltime gaan werken en een schoonmaakster inhuren?
maandag 1 april 2013 om 19:40
quote:danielle91 schreef op 01 april 2013 @ 19:38:
Het is een mooi gebeuren, Tuurlijk heeft het zo zijn kinderen kanten.
op jonge leeftijd kan ik meer genieten van mijn kind dan dat ik rond mijn 30 á 35ste een kind krijg, wanneer het in de pubertijd zit en ik misschien in de overgang is het geen pretje al die hormonen die dan op spelen.
Tuurlijk heb je dan een mooie carrière op gesteld, maar als je dan een kind krijgt is je hele ritme kwijt qua werken en kind aandacht geven.
En baby heeft zijn eigen ritme en die kun je niet zomaar inplannen als je al een goed werk ritme hebt (lijkt mij).
Nu kun je mooi een van vinden die bij je past en dan samen stellen wat past.
Wat betreft (oud)klasgenoten is niet allemaal uit dezelfde klas/school.Heb je ondertussen een flesje wijn naar binnen gegoten?
Het is een mooi gebeuren, Tuurlijk heeft het zo zijn kinderen kanten.
op jonge leeftijd kan ik meer genieten van mijn kind dan dat ik rond mijn 30 á 35ste een kind krijg, wanneer het in de pubertijd zit en ik misschien in de overgang is het geen pretje al die hormonen die dan op spelen.
Tuurlijk heb je dan een mooie carrière op gesteld, maar als je dan een kind krijgt is je hele ritme kwijt qua werken en kind aandacht geven.
En baby heeft zijn eigen ritme en die kun je niet zomaar inplannen als je al een goed werk ritme hebt (lijkt mij).
Nu kun je mooi een van vinden die bij je past en dan samen stellen wat past.
Wat betreft (oud)klasgenoten is niet allemaal uit dezelfde klas/school.Heb je ondertussen een flesje wijn naar binnen gegoten?
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
maandag 1 april 2013 om 19:40
quote:danielle91 schreef op 01 april 2013 @ 19:38:
Het is een mooi gebeuren, Tuurlijk heeft het zo zijn kinderen kanten.
op jonge leeftijd kan ik meer genieten van mijn kind dan dat ik rond mijn 30 á 35ste een kind krijg, wanneer het in de pubertijd zit en ik misschien in de overgang is het geen pretje al die hormonen die dan op spelen.
Tuurlijk heb je dan een mooie carrière op gesteld, maar als je dan een kind krijgt is je hele ritme kwijt qua werken en kind aandacht geven.
En baby heeft zijn eigen ritme en die kun je niet zomaar inplannen als je al een goed werk ritme hebt (lijkt mij).
Nu kun je mooi een van vinden die bij je past en dan samen stellen wat past.
Wat betreft (oud)klasgenoten is niet allemaal uit dezelfde klas/school.
Ik vraag me toch echt af waarom jij een topic opent.
Je bent er voor jezelf al uit en legt onze adviezen naast je neer.
Het is een mooi gebeuren, Tuurlijk heeft het zo zijn kinderen kanten.
op jonge leeftijd kan ik meer genieten van mijn kind dan dat ik rond mijn 30 á 35ste een kind krijg, wanneer het in de pubertijd zit en ik misschien in de overgang is het geen pretje al die hormonen die dan op spelen.
Tuurlijk heb je dan een mooie carrière op gesteld, maar als je dan een kind krijgt is je hele ritme kwijt qua werken en kind aandacht geven.
En baby heeft zijn eigen ritme en die kun je niet zomaar inplannen als je al een goed werk ritme hebt (lijkt mij).
Nu kun je mooi een van vinden die bij je past en dan samen stellen wat past.
Wat betreft (oud)klasgenoten is niet allemaal uit dezelfde klas/school.
Ik vraag me toch echt af waarom jij een topic opent.
Je bent er voor jezelf al uit en legt onze adviezen naast je neer.
maandag 1 april 2013 om 19:40
quote:danielle91 schreef op 01 april 2013 @ 19:38:
Het is een mooi gebeuren, Tuurlijk heeft het zo zijn kinderen kanten.
op jonge leeftijd kan ik meer genieten van mijn kind dan dat ik rond mijn 30 á 35ste een kind krijg, wanneer het in de pubertijd zit en ik misschien in de overgang is het geen pretje al die hormonen die dan op spelen.
Tuurlijk heb je dan een mooie carrière op gesteld, maar als je dan een kind krijgt is je hele ritme kwijt qua werken en kind aandacht geven.
En baby heeft zijn eigen ritme en die kun je niet zomaar inplannen als je al een goed werk ritme hebt (lijkt mij).
Nu kun je mooi een van vinden die bij je past en dan samen stellen wat past.
Wat betreft (oud)klasgenoten is niet allemaal uit dezelfde klas/school.
Wat een flauwekul dat je meer geniet van kinderen als je jong moeder bent.
En even wachten betekent niet meteen wachten tot je 35ste en dat je aan een carriere moet werken.
Het is een mooi gebeuren, Tuurlijk heeft het zo zijn kinderen kanten.
op jonge leeftijd kan ik meer genieten van mijn kind dan dat ik rond mijn 30 á 35ste een kind krijg, wanneer het in de pubertijd zit en ik misschien in de overgang is het geen pretje al die hormonen die dan op spelen.
Tuurlijk heb je dan een mooie carrière op gesteld, maar als je dan een kind krijgt is je hele ritme kwijt qua werken en kind aandacht geven.
En baby heeft zijn eigen ritme en die kun je niet zomaar inplannen als je al een goed werk ritme hebt (lijkt mij).
Nu kun je mooi een van vinden die bij je past en dan samen stellen wat past.
Wat betreft (oud)klasgenoten is niet allemaal uit dezelfde klas/school.
Wat een flauwekul dat je meer geniet van kinderen als je jong moeder bent.
En even wachten betekent niet meteen wachten tot je 35ste en dat je aan een carriere moet werken.
maandag 1 april 2013 om 19:45
Volgens mij zegt niemand hier dat je tot je 30e, 35e moet wachten. Je bent 21, over 2 jaar 23, dan weet je al een stuk meer over je relatie, het samenwonen en het werken, ook al is het parttime. Werken is en blijft anders dan studeren. Het is een hele omslag, waar je echt aan moet wennen, ik tenminste moest dat wel:)
Het wil ook helemaal niet zeggen dat vrouwen die 30-35 zijn en aan kinderen beginnen wel een groots carrière hebben. Niet iedereen is daarvoor in de wieg gelegd. Wel denk ik dat ze meer levenservaring hebben, doordat ze in de tussentijd wel gewerkt hebben en je komt dan toch met andere zaken in aanraking.
Overigens zijn baby's en kinderen over het algemeen heel flexibel, zeker als ze daar van jongs af aan mee worden geconfronteerd. Legio ouders blijven werken ( fulltime of niet) waardoor kind in dat ritme wordt geplaatst. Zo werkt het nu eenmaal. J
Maar heb je al kunnen sparen TO? Heb je al enige idee hoe de kosten straks zullen zijn van jullie gezamenlijke huishouding? Kun je dan ook sparen? Hoe zie je de verdeling van de zorg-huishoudelijke taken? Hoe kijkt jouw vriend hier tegen aan? Hoe kijken jullie aan tegen opvoedkundige zaken? Heb je dat al met hem besproken?
Het wil ook helemaal niet zeggen dat vrouwen die 30-35 zijn en aan kinderen beginnen wel een groots carrière hebben. Niet iedereen is daarvoor in de wieg gelegd. Wel denk ik dat ze meer levenservaring hebben, doordat ze in de tussentijd wel gewerkt hebben en je komt dan toch met andere zaken in aanraking.
Overigens zijn baby's en kinderen over het algemeen heel flexibel, zeker als ze daar van jongs af aan mee worden geconfronteerd. Legio ouders blijven werken ( fulltime of niet) waardoor kind in dat ritme wordt geplaatst. Zo werkt het nu eenmaal. J
Maar heb je al kunnen sparen TO? Heb je al enige idee hoe de kosten straks zullen zijn van jullie gezamenlijke huishouding? Kun je dan ook sparen? Hoe zie je de verdeling van de zorg-huishoudelijke taken? Hoe kijkt jouw vriend hier tegen aan? Hoe kijken jullie aan tegen opvoedkundige zaken? Heb je dat al met hem besproken?
maandag 1 april 2013 om 19:45
quote:danielle91 schreef op 01 april 2013 @ 17:58:
En vakanties was of bij mij thuis (2 kamer woning) of bij hem thuis (1gezinswoning in op knapstatus (behangen, vloer leggen))
Niks geen leuk hotel ofzo, en ik ben geen uitgaan persoon (nooit geweest)
Meeste klasgenoten van mij hebben al een kleine of hun 2de al.
Waarom parttime werken als je geen kinderen hebt? Hoezo was je dat sowieso al van plan?
Ah, om voor de dieren en het huishouden te zorgen. Nou niet komen mekkeren als je straks alleen komt te staan en geen poot hebt om op te staan hè?
En vakanties was of bij mij thuis (2 kamer woning) of bij hem thuis (1gezinswoning in op knapstatus (behangen, vloer leggen))
Niks geen leuk hotel ofzo, en ik ben geen uitgaan persoon (nooit geweest)
Meeste klasgenoten van mij hebben al een kleine of hun 2de al.
Waarom parttime werken als je geen kinderen hebt? Hoezo was je dat sowieso al van plan?
Ah, om voor de dieren en het huishouden te zorgen. Nou niet komen mekkeren als je straks alleen komt te staan en geen poot hebt om op te staan hè?
maandag 1 april 2013 om 19:45
quote:danielle91 schreef op 01 april 2013 @ 19:38:
Het is een mooi gebeuren, Tuurlijk heeft het zo zijn kinderen kanten.
op jonge leeftijd kan ik meer genieten van mijn kind dan dat ik rond mijn 30 á 35ste een kind krijg, wanneer het in de pubertijd zit en ik misschien in de overgang is het geen pretje al die hormonen die dan op spelen.
Tuurlijk heb je dan een mooie carrière op gesteld, maar als je dan een kind krijgt is je hele ritme kwijt qua werken en kind aandacht geven.
En baby heeft zijn eigen ritme en die kun je niet zomaar inplannen als je al een goed werk ritme hebt (lijkt mij).
Nu kun je mooi een van vinden die bij je past en dan samen stellen wat past.
Wat betreft (oud)klasgenoten is niet allemaal uit dezelfde klas/school.
Oneens.
Ik ben nu 35, zwanger van mijn eerste kindje.
Ik heb een heerlijke baan (sinds een jaar of 6 werk ik parrtime, 32 uur) en ik denk dit straks juist uitstekend te kunnen combineren. Ik weet wat ik kan en wat het is om druk te zijn (ook wel een deeltijdstudie naast een fulltime baan gevolgd bijvoorbeeld).
Ik weet heel goed wie ik ben, waar ik sta en denk mijn kind veel meer mee te kunnen geven dan toen ik jong was. Ik heb jaren gereisd, ben zelfstandig, kan mijn eigen broek ophouden met mijn salaris en betaal mijn eigen huis en een auto.
Ik zal best even moeten wennen aan een ritme werk en kind, maar ik weet tenminste wat mijn werkritme is. Hoe het is om te werken, boodschappen en huis te moeten doen.
Ik zou als ik jou was eerst eens gaan werken, al dan niet parttime. Kijk eens hoe dat gaat, werk, huis. Zorg dat je een vaste baan krijgt, zekerheid op inkomen. Zorg dat je jezelf goed kunt onderhouden mocht je er alleen voor komen te staan. Een slimme meid.... weet je nog? (of is dat echt mijn tijd?)
Anyway: zorg voor jezelf, zorg dat je afhankelijk kunt zijn en zorg voor zoveel mogelijk zekerheden, zowel op werk als op relatie gebied.
Het is een mooi gebeuren, Tuurlijk heeft het zo zijn kinderen kanten.
op jonge leeftijd kan ik meer genieten van mijn kind dan dat ik rond mijn 30 á 35ste een kind krijg, wanneer het in de pubertijd zit en ik misschien in de overgang is het geen pretje al die hormonen die dan op spelen.
Tuurlijk heb je dan een mooie carrière op gesteld, maar als je dan een kind krijgt is je hele ritme kwijt qua werken en kind aandacht geven.
En baby heeft zijn eigen ritme en die kun je niet zomaar inplannen als je al een goed werk ritme hebt (lijkt mij).
Nu kun je mooi een van vinden die bij je past en dan samen stellen wat past.
Wat betreft (oud)klasgenoten is niet allemaal uit dezelfde klas/school.
Oneens.
Ik ben nu 35, zwanger van mijn eerste kindje.
Ik heb een heerlijke baan (sinds een jaar of 6 werk ik parrtime, 32 uur) en ik denk dit straks juist uitstekend te kunnen combineren. Ik weet wat ik kan en wat het is om druk te zijn (ook wel een deeltijdstudie naast een fulltime baan gevolgd bijvoorbeeld).
Ik weet heel goed wie ik ben, waar ik sta en denk mijn kind veel meer mee te kunnen geven dan toen ik jong was. Ik heb jaren gereisd, ben zelfstandig, kan mijn eigen broek ophouden met mijn salaris en betaal mijn eigen huis en een auto.
Ik zal best even moeten wennen aan een ritme werk en kind, maar ik weet tenminste wat mijn werkritme is. Hoe het is om te werken, boodschappen en huis te moeten doen.
Ik zou als ik jou was eerst eens gaan werken, al dan niet parttime. Kijk eens hoe dat gaat, werk, huis. Zorg dat je een vaste baan krijgt, zekerheid op inkomen. Zorg dat je jezelf goed kunt onderhouden mocht je er alleen voor komen te staan. Een slimme meid.... weet je nog? (of is dat echt mijn tijd?)
Anyway: zorg voor jezelf, zorg dat je afhankelijk kunt zijn en zorg voor zoveel mogelijk zekerheden, zowel op werk als op relatie gebied.
maandag 1 april 2013 om 19:47
quote:danielle91 schreef op 01 april 2013 @ 19:38:
Het is een mooi gebeuren, Tuurlijk heeft het zo zijn kinderen kanten.
op jonge leeftijd kan ik meer genieten van mijn kind dan dat ik rond mijn 30 á 35ste een kind krijg, wanneer het in de pubertijd zit en ik misschien in de overgang is het geen pretje al die hormonen die dan op spelen.
Tuurlijk heb je dan een mooie carrière op gesteld, maar als je dan een kind krijgt is je hele ritme kwijt qua werken en kind aandacht geven.
En baby heeft zijn eigen ritme en die kun je niet zomaar inplannen als je al een goed werk ritme hebt (lijkt mij).
Nu kun je mooi een van vinden die bij je past en dan samen stellen wat past.
Wat betreft (oud)klasgenoten is niet allemaal uit dezelfde klas/school.Volgens mij heb jij al flink "last" van hormonen. En een flinke roze zonnebril op. En wat Fame zegt. Geen goede combi.
Het is een mooi gebeuren, Tuurlijk heeft het zo zijn kinderen kanten.
op jonge leeftijd kan ik meer genieten van mijn kind dan dat ik rond mijn 30 á 35ste een kind krijg, wanneer het in de pubertijd zit en ik misschien in de overgang is het geen pretje al die hormonen die dan op spelen.
Tuurlijk heb je dan een mooie carrière op gesteld, maar als je dan een kind krijgt is je hele ritme kwijt qua werken en kind aandacht geven.
En baby heeft zijn eigen ritme en die kun je niet zomaar inplannen als je al een goed werk ritme hebt (lijkt mij).
Nu kun je mooi een van vinden die bij je past en dan samen stellen wat past.
Wat betreft (oud)klasgenoten is niet allemaal uit dezelfde klas/school.Volgens mij heb jij al flink "last" van hormonen. En een flinke roze zonnebril op. En wat Fame zegt. Geen goede combi.
maandag 1 april 2013 om 19:48
Ik denk wel dat je als jonge moeder meer energie hebt voor het slopende ritme. Maar je hebt pas zes maanden een relatie! Zelfs als je elkaar bijna elke dag ziet is het veel te kort. Ik dacht ook dat ik mijn vriend door en door kende en dat er vast nooit ruzie zou komen. Totdat we gingen samenwonen, want dan ontdek je kanten van elkaar die niet altijd rooskleurig zijn.
Dus ga eerst samenwonen, aantal jaar werken en genieten van je leven zonder al te veel verplichtingen. Samenwonen is al een grote stap en daar een kind bijnemen, dat is gewoon even te veel. Ik snap je wens dat je jong moeder wilt zijn, maar waarom dan per se nu nu nu is me een raadsel.
Probeer het daarom eens om te draaien. Jij wilt nu een kind, maar zou een kind in zo'n onzekere situatie willen opgroeien? Bij een papa en mama die elkaar pas zes maanden kennen?
Dus ga eerst samenwonen, aantal jaar werken en genieten van je leven zonder al te veel verplichtingen. Samenwonen is al een grote stap en daar een kind bijnemen, dat is gewoon even te veel. Ik snap je wens dat je jong moeder wilt zijn, maar waarom dan per se nu nu nu is me een raadsel.
Probeer het daarom eens om te draaien. Jij wilt nu een kind, maar zou een kind in zo'n onzekere situatie willen opgroeien? Bij een papa en mama die elkaar pas zes maanden kennen?
Some flies are too awesome for the wall
maandag 1 april 2013 om 19:51
quote:danielle91 schreef op 01 april 2013 @ 19:17:
Mijn vriend is 26 jaar en is engering disgener (werkt fulltime).
En nee ik kom niet uit 1 of andere achterbuurt.
En wie zegt dat ik mijn besluit al had gemaakt?
Vraag enkel om advies, ik kan er verder ook niet aan doen dat de meesten gelijk negatief doen.
Voor andere die wel normaal reageren en gewoon fatsoenlijk advies geven ben ik dankbaar.
En het feit dat ik parttime wil werken is om tijd te hebben voor het huishouden en de dieren.Is dat net zoiets als genverbrander?
Mijn vriend is 26 jaar en is engering disgener (werkt fulltime).
En nee ik kom niet uit 1 of andere achterbuurt.
En wie zegt dat ik mijn besluit al had gemaakt?
Vraag enkel om advies, ik kan er verder ook niet aan doen dat de meesten gelijk negatief doen.
Voor andere die wel normaal reageren en gewoon fatsoenlijk advies geven ben ik dankbaar.
En het feit dat ik parttime wil werken is om tijd te hebben voor het huishouden en de dieren.Is dat net zoiets als genverbrander?
maandag 1 april 2013 om 19:51
quote:danielle91 schreef op 01 april 2013 @ 19:38:
Het is een mooi gebeuren, Tuurlijk heeft het zo zijn kinderen kanten.
op jonge leeftijd kan ik meer genieten van mijn kind dan dat ik rond mijn 30 á 35ste een kind krijg, wanneer het in de pubertijd zit Waarom zou je rond die leeftijd ineens minder kunnen genieten? en ik misschien in de overgang Het overgrote deel zit dan nog niet in de overgang hoor
is het geen pretje al die hormonen die dan op spelen.
Tuurlijk heb je dan een mooie carrière op gesteld, maar als je dan een kind krijgt is je hele ritme kwijt qua werken en kind aandacht geven.
En baby heeft zijn eigen ritme en die kun je niet zomaar inplannen als je al een goed werk ritme hebt (lijkt mij). En hoe denk jij, nadat je je kind hebt gekregen en opgevoedt, na die tijd weer zomaar aan het werk te gaan? Werkervaring 0, want jong moeder geworden, maar hey, ik ben nog jong en ik pik een werkritme wel even op? Zoiets?
Nu kun je mooi een van vinden die bij je past en dan samen stellen wat past. Sorry, maar ik vind je best naief, volgens mij romantiseer je het krijgen en opvoeden van een kind nogal
Wat betreft (oud)klasgenoten is niet allemaal uit dezelfde klas/school.
Het is een mooi gebeuren, Tuurlijk heeft het zo zijn kinderen kanten.
op jonge leeftijd kan ik meer genieten van mijn kind dan dat ik rond mijn 30 á 35ste een kind krijg, wanneer het in de pubertijd zit Waarom zou je rond die leeftijd ineens minder kunnen genieten? en ik misschien in de overgang Het overgrote deel zit dan nog niet in de overgang hoor
is het geen pretje al die hormonen die dan op spelen.
Tuurlijk heb je dan een mooie carrière op gesteld, maar als je dan een kind krijgt is je hele ritme kwijt qua werken en kind aandacht geven.
En baby heeft zijn eigen ritme en die kun je niet zomaar inplannen als je al een goed werk ritme hebt (lijkt mij). En hoe denk jij, nadat je je kind hebt gekregen en opgevoedt, na die tijd weer zomaar aan het werk te gaan? Werkervaring 0, want jong moeder geworden, maar hey, ik ben nog jong en ik pik een werkritme wel even op? Zoiets?
Nu kun je mooi een van vinden die bij je past en dan samen stellen wat past. Sorry, maar ik vind je best naief, volgens mij romantiseer je het krijgen en opvoeden van een kind nogal
Wat betreft (oud)klasgenoten is niet allemaal uit dezelfde klas/school.
maandag 1 april 2013 om 19:51
quote:danielle91 schreef op 01 april 2013 @ 19:38:
Het is een mooi gebeuren, Tuurlijk heeft het zo zijn kinderen kanten.
op jonge leeftijd kan ik meer genieten van mijn kind dan dat ik rond mijn 30 á 35ste een kind krijg, wanneer het in de pubertijd zit en ik misschien in de overgang is het geen pretje al die hormonen die dan op spelen.
Tuurlijk heb je dan een mooie carrière op gesteld, maar als je dan een kind krijgt is je hele ritme kwijt qua werken en kind aandacht geven.
En baby heeft zijn eigen ritme en die kun je niet zomaar inplannen als je al een goed werk ritme hebt (lijkt mij).
Nu kun je mooi een van vinden die bij je past en dan samen stellen wat past.
Wat betreft (oud)klasgenoten is niet allemaal uit dezelfde klas/school.
Ten eerste weet ik uit ervaring dat het onzin is dat je rond je 30e minder van je kind kan genieten. Ten tweede ban je 21, mensen adviseren je nog even te wachten, dat kan ook een paar jaar zijn dan ben je 23-25, nog lang geen 30 (mocht dat een serieus bezwaar zijn).
En verder snap ik je niet? Je denkt dat je een kind beter kunt plannen als je nog geen baan hebt ofzo? En dan wil je een baan vinden die bij het ritme van je kind past? Of een kind wat bij je baan past? I'm confused
Het is een mooi gebeuren, Tuurlijk heeft het zo zijn kinderen kanten.
op jonge leeftijd kan ik meer genieten van mijn kind dan dat ik rond mijn 30 á 35ste een kind krijg, wanneer het in de pubertijd zit en ik misschien in de overgang is het geen pretje al die hormonen die dan op spelen.
Tuurlijk heb je dan een mooie carrière op gesteld, maar als je dan een kind krijgt is je hele ritme kwijt qua werken en kind aandacht geven.
En baby heeft zijn eigen ritme en die kun je niet zomaar inplannen als je al een goed werk ritme hebt (lijkt mij).
Nu kun je mooi een van vinden die bij je past en dan samen stellen wat past.
Wat betreft (oud)klasgenoten is niet allemaal uit dezelfde klas/school.
Ten eerste weet ik uit ervaring dat het onzin is dat je rond je 30e minder van je kind kan genieten. Ten tweede ban je 21, mensen adviseren je nog even te wachten, dat kan ook een paar jaar zijn dan ben je 23-25, nog lang geen 30 (mocht dat een serieus bezwaar zijn).
En verder snap ik je niet? Je denkt dat je een kind beter kunt plannen als je nog geen baan hebt ofzo? En dan wil je een baan vinden die bij het ritme van je kind past? Of een kind wat bij je baan past? I'm confused
maandag 1 april 2013 om 19:53
quote:femselien schreef op 01 april 2013 @ 19:20:
Maar hoe had je dan tijd voor je honden en konijnen als je full time studeert? Ik ben niet de dierenpolitie of zoiets, maar ik vraag het me gewoon af. De reden dat ik geen kat ofzo heb maar een hamster, is omdat ik studeer.Fulltime studeren houdt echt niet in dat je fulltime op school bent.. Je volgt dan gewoon een voltijd opleiding en dat doe je grotendeels vanuit huis. Een paar uur school per dag is al veel...
Maar hoe had je dan tijd voor je honden en konijnen als je full time studeert? Ik ben niet de dierenpolitie of zoiets, maar ik vraag het me gewoon af. De reden dat ik geen kat ofzo heb maar een hamster, is omdat ik studeer.Fulltime studeren houdt echt niet in dat je fulltime op school bent.. Je volgt dan gewoon een voltijd opleiding en dat doe je grotendeels vanuit huis. Een paar uur school per dag is al veel...
maandag 1 april 2013 om 20:15
Bouwen aan financiële zelfstandigheid is niet per definitie een carriere met als doel CEO van Shell he? Bouwen aan financiele zelfstandigheid betekent dat jij jezelf met kind redelijkerwijs kan bedruipen, ook al gaat het mis met je relatie.
Dus dat je zelfstandig een flatje kan bewonen in plaats van bij je ouders, je boodschappen zelf kunt betalen, je kind kunt geven wat hij nodig heeft (dus, gewoon gezond eten, fatsoenlijke kleding, dat ie op zwemles kan, dat je af en toe iets leuks kan doen (en nee, dat hoeft geen Efteling te zijn), dat je je geliefde dieren niet weg hoeft te doen omdat je ze niet meer kunt betalen enzo. Gewoon, een redelijk bestaan dus.
Met wat inzet en een heel klein beetje geluk lukt dat de meeste mensen ruim voor hun 30e. Al zijn de redenen die je hier aanvoert waarom je vooral niet tot je 30e moet wachten echt flauwe kul. Daaruit maak ik op dat je niet echt weet wat het is om een kind te hebben. Wat ik op zich niet vreemd vind: je weet het namelijk pas echt als je er zelf 1 hebt.
Dus dat je zelfstandig een flatje kan bewonen in plaats van bij je ouders, je boodschappen zelf kunt betalen, je kind kunt geven wat hij nodig heeft (dus, gewoon gezond eten, fatsoenlijke kleding, dat ie op zwemles kan, dat je af en toe iets leuks kan doen (en nee, dat hoeft geen Efteling te zijn), dat je je geliefde dieren niet weg hoeft te doen omdat je ze niet meer kunt betalen enzo. Gewoon, een redelijk bestaan dus.
Met wat inzet en een heel klein beetje geluk lukt dat de meeste mensen ruim voor hun 30e. Al zijn de redenen die je hier aanvoert waarom je vooral niet tot je 30e moet wachten echt flauwe kul. Daaruit maak ik op dat je niet echt weet wat het is om een kind te hebben. Wat ik op zich niet vreemd vind: je weet het namelijk pas echt als je er zelf 1 hebt.
maandag 1 april 2013 om 20:20
Wacht nog 1 of 2 jaartjes. Ook dan ben je nog hartstikke jong. Dan heb je waarschijnlijk een vaste baan, hoef je niet zwanger te solliciteren (of afhankelijk te zijn van je vriend), ga samen reizen, spaar, wen aan elkaar en geniet zonder dat je je druk hoeft te maken over je kind.
Een kind is sowieso nooit alleen maar leuk, het kan soms ook heel vermoeiend zijn en dan heb ik het nog niet eens over kinderen die jarenlang slecht slapen, medische problemen hebben, etc. Is je (prille) relatie daar tegen bestand? Zelfs bij stellen die al jaren samen zijn is een kind krijgen een beproeving voor de relatie.
Een kind is sowieso nooit alleen maar leuk, het kan soms ook heel vermoeiend zijn en dan heb ik het nog niet eens over kinderen die jarenlang slecht slapen, medische problemen hebben, etc. Is je (prille) relatie daar tegen bestand? Zelfs bij stellen die al jaren samen zijn is een kind krijgen een beproeving voor de relatie.
maandag 1 april 2013 om 20:26
Lieve Danielle,
Voel je toch alsjeblieft niet aangevallen door de mede- forummers. Ze geven je zulke goed adviezen. En ik adviseer je dan ook echt om hier goed over na te denken. Dit is niet zo maar iets. Je geeft min of meer aan dat je je dat ook beseft, maar doe je dat ook?
Een half jaar samen zijn is nog zo kort. En je bent ook nog zo jong. Ik was 25 toen ik zwanger werd. Wij waren toen 6 jaar samen. En ik ben zo blij van die tijd die we voor we ons zoontje kregen, samen zo hebben genoten .Ons eerste huisje waar we samen met niks zijn begonnen en het hebben gemaakt tot hoe we het wilden, uit eten gaan zonder na te denken over oppas, veel te luxe reizen, onverwacht een weekendje weg, uitslapen tot 1 uur 's middags, ontbijten en toch weer het bed induiken samen. Het is zo heerlijk en onbezorgd allemaal.
Naast alle onbezorgde momenten hebben we elkaar ook echt goed leren kennen. Mijn vriend was tot nog niet zo lang geleden nog militair. Drie weken weg, week thuis, vier weken weg, de sleutel van ons huis krijgen en dan horen dat hij zijn koffers mag pakken omdat hij net voor die datum voor 5 maanden naar Afghanistan moest. Terug komen en denken dat we rust hebben en dan toch een opleiding moeten volgen aan de andere kant van het land. En weer waren weeen half jaar van elkaar gescheiden. Slechts de weekenden waren we samen.
Dit zijn allemaal kleine voorbelden die je 'vormen' als koppel. En ik zeg niet dat het dan niet ook fout kan gaan. Ik zeg ook niet dat het niet goed kan gaan bij jullie. Ik zeg alleen dat er hele goede adviezen worden gegeven die ik, als ik jou was, echt niet naast je neer zou leggen.
Waarom gaan jullie niet eerst samen wonen? Kijk eens hoe dat gaat. Drie weken (als voorbeeld) samen op vakantie is niet hetzelfde als een eigen huis delen.
Een kindje is een zegen. Als ik naar ons zoontje kijk dan voel ik me intens gelukkig. Als ik naar mijn partner en mijn zoontje samen kijken dan voel ik me compleet. Maar ik zou het niet anders hebben gedaan dan nu. Ik denk namelijk oprecht dat de periode voor je een kindje krijgt, net zo belangrijk is als daar na.
Ik heb mijn diploma's. Ik vraag me af welke jij hebt? Want ondanks dat ik mijn diploma's heb, heb ik me nooit afgevraagd hoe we dat zouden doen als we een kindje hadden. Mijn diploma en het werk van mijn vriend is namelijk allebei onregelmatig. Dit is bijna niet te combineren. Met als gevolg dat ik nu een HBO opleiding wil gaan volgen als ons zoontje naar school gaat. Dit is een voorbeeld waar ik niet over na heb gedacht. DIe ik anders zou hebben gedaan. Gelukkig hebben wij de financiele middelen om te zorgen dat ik deze opleiding kan volgen. Een spaarpot die we in de afgelopen jaren hebben opgebouwd. Hebben jullie die ook?
Een kindje kost geld. Als de wasmachine stuk gaat dan moet je die kunnen vervangen. Houd de c.v ketel er meee op dan moet je een nieuwe kunnen kopen. Mits je een huur huis hebt natuurlijk. En hoe doe je dat met opvang? Je wilt parttime werken vertel je. Verdien je met je huidige baan genoeg om de kinderopvang te kunnen betalen en er ook nog voldoende aan over te houden om samen van te leven?
En klik alsjeblift nog niet door, maar lees nog even verder. Hormonen tijdens je overgang, daar heb ik geen ervaring mee. Maar hormonen tijdens de zwangerschap. Oeff!! Iedereen die me lief is heb ik meerdere malen tot wanhoop gedreven met mijn vreselijke gedrag, ik ben 9 maanden ziek geweest. Misselijk van s'ochtends tot 's avonds laat. Bijna uitgedroogd omdat ik niks meer binnen hield en ik heb letterlijk gegilt dat ik het echt niet mer vol hield met 37 weken zwangerschap. Drama denk ik nu. Serieuse gevoelens waren het toen. Want hormonen kunnen je, hoeft niet, een totaal ander mens maken. En als we niet al zolang samen waren dan had ik mijn vriend ook echt gek gemaakt. Na 6 jaar wist hij nu precies hoe ik normaal gsproken ben. Dat heeft hem en mij dan ook alleen maar sterker gemaakt. Kan je dat ook zeggen na 6 maanden?
Ben je klaar voor flesjes/voedingen om de 3 uur? Midden in de nacht er alleen voor te staan? Je vriend is er misschien niet altijd?
Geef elkaar de tijd. Neem de tijd. Je bent nog zo jong.
En als de tijd daar is. Dan kan ik je vertellen dat mijn ervaring is dat er niks mooiers is dan een kindje samen hebben. Vanaf het eerste moment voelt het alsof hij altijd al bij ons is geweest. We hebben ieder flesje, iedere luier met veel liefde gegeven en verschoont. We hebben genoten van elk lachje, elke mijlpaal en verheugen ons op alles wat er nog gaat komen. Het is prachtig. En het voelt zo fijn. Maar neem de tijd. Neem dat nou maar van ons aan.
In deze tijden is een goede opleiding echt belangrijk. Je schrijft dat je geen carriere hoeft te maken. En dat hoeft ook niet. Maar zorg voor goede papieren. Dat je een goede baan hebt die je straks, parttime, kan uitvoeren. Denk ook aan doorgroei mogelijkheden. Het klinkt voor jou nu misschien heel gemakkelijk om rond je 30e een studie te volgen. En natuurlijk kan dat ook. Je bent nooit te oud om te leren. Maar echt, het is nu zoveel makkelijker.
Wat je ook besluit, ik hoop voor je dat het de juiste is. Denk niet alleen aan je eigen toekomst. Denk vooral aan jullie toekomstige kindje en wat je hem of haar nu kunt bieden.
Ik wens je in ieder geval het allerbeste.
Groetjes,
Saintjeanoniem
Voel je toch alsjeblieft niet aangevallen door de mede- forummers. Ze geven je zulke goed adviezen. En ik adviseer je dan ook echt om hier goed over na te denken. Dit is niet zo maar iets. Je geeft min of meer aan dat je je dat ook beseft, maar doe je dat ook?
Een half jaar samen zijn is nog zo kort. En je bent ook nog zo jong. Ik was 25 toen ik zwanger werd. Wij waren toen 6 jaar samen. En ik ben zo blij van die tijd die we voor we ons zoontje kregen, samen zo hebben genoten .Ons eerste huisje waar we samen met niks zijn begonnen en het hebben gemaakt tot hoe we het wilden, uit eten gaan zonder na te denken over oppas, veel te luxe reizen, onverwacht een weekendje weg, uitslapen tot 1 uur 's middags, ontbijten en toch weer het bed induiken samen. Het is zo heerlijk en onbezorgd allemaal.
Naast alle onbezorgde momenten hebben we elkaar ook echt goed leren kennen. Mijn vriend was tot nog niet zo lang geleden nog militair. Drie weken weg, week thuis, vier weken weg, de sleutel van ons huis krijgen en dan horen dat hij zijn koffers mag pakken omdat hij net voor die datum voor 5 maanden naar Afghanistan moest. Terug komen en denken dat we rust hebben en dan toch een opleiding moeten volgen aan de andere kant van het land. En weer waren weeen half jaar van elkaar gescheiden. Slechts de weekenden waren we samen.
Dit zijn allemaal kleine voorbelden die je 'vormen' als koppel. En ik zeg niet dat het dan niet ook fout kan gaan. Ik zeg ook niet dat het niet goed kan gaan bij jullie. Ik zeg alleen dat er hele goede adviezen worden gegeven die ik, als ik jou was, echt niet naast je neer zou leggen.
Waarom gaan jullie niet eerst samen wonen? Kijk eens hoe dat gaat. Drie weken (als voorbeeld) samen op vakantie is niet hetzelfde als een eigen huis delen.
Een kindje is een zegen. Als ik naar ons zoontje kijk dan voel ik me intens gelukkig. Als ik naar mijn partner en mijn zoontje samen kijken dan voel ik me compleet. Maar ik zou het niet anders hebben gedaan dan nu. Ik denk namelijk oprecht dat de periode voor je een kindje krijgt, net zo belangrijk is als daar na.
Ik heb mijn diploma's. Ik vraag me af welke jij hebt? Want ondanks dat ik mijn diploma's heb, heb ik me nooit afgevraagd hoe we dat zouden doen als we een kindje hadden. Mijn diploma en het werk van mijn vriend is namelijk allebei onregelmatig. Dit is bijna niet te combineren. Met als gevolg dat ik nu een HBO opleiding wil gaan volgen als ons zoontje naar school gaat. Dit is een voorbeeld waar ik niet over na heb gedacht. DIe ik anders zou hebben gedaan. Gelukkig hebben wij de financiele middelen om te zorgen dat ik deze opleiding kan volgen. Een spaarpot die we in de afgelopen jaren hebben opgebouwd. Hebben jullie die ook?
Een kindje kost geld. Als de wasmachine stuk gaat dan moet je die kunnen vervangen. Houd de c.v ketel er meee op dan moet je een nieuwe kunnen kopen. Mits je een huur huis hebt natuurlijk. En hoe doe je dat met opvang? Je wilt parttime werken vertel je. Verdien je met je huidige baan genoeg om de kinderopvang te kunnen betalen en er ook nog voldoende aan over te houden om samen van te leven?
En klik alsjeblift nog niet door, maar lees nog even verder. Hormonen tijdens je overgang, daar heb ik geen ervaring mee. Maar hormonen tijdens de zwangerschap. Oeff!! Iedereen die me lief is heb ik meerdere malen tot wanhoop gedreven met mijn vreselijke gedrag, ik ben 9 maanden ziek geweest. Misselijk van s'ochtends tot 's avonds laat. Bijna uitgedroogd omdat ik niks meer binnen hield en ik heb letterlijk gegilt dat ik het echt niet mer vol hield met 37 weken zwangerschap. Drama denk ik nu. Serieuse gevoelens waren het toen. Want hormonen kunnen je, hoeft niet, een totaal ander mens maken. En als we niet al zolang samen waren dan had ik mijn vriend ook echt gek gemaakt. Na 6 jaar wist hij nu precies hoe ik normaal gsproken ben. Dat heeft hem en mij dan ook alleen maar sterker gemaakt. Kan je dat ook zeggen na 6 maanden?
Ben je klaar voor flesjes/voedingen om de 3 uur? Midden in de nacht er alleen voor te staan? Je vriend is er misschien niet altijd?
Geef elkaar de tijd. Neem de tijd. Je bent nog zo jong.
En als de tijd daar is. Dan kan ik je vertellen dat mijn ervaring is dat er niks mooiers is dan een kindje samen hebben. Vanaf het eerste moment voelt het alsof hij altijd al bij ons is geweest. We hebben ieder flesje, iedere luier met veel liefde gegeven en verschoont. We hebben genoten van elk lachje, elke mijlpaal en verheugen ons op alles wat er nog gaat komen. Het is prachtig. En het voelt zo fijn. Maar neem de tijd. Neem dat nou maar van ons aan.
In deze tijden is een goede opleiding echt belangrijk. Je schrijft dat je geen carriere hoeft te maken. En dat hoeft ook niet. Maar zorg voor goede papieren. Dat je een goede baan hebt die je straks, parttime, kan uitvoeren. Denk ook aan doorgroei mogelijkheden. Het klinkt voor jou nu misschien heel gemakkelijk om rond je 30e een studie te volgen. En natuurlijk kan dat ook. Je bent nooit te oud om te leren. Maar echt, het is nu zoveel makkelijker.
Wat je ook besluit, ik hoop voor je dat het de juiste is. Denk niet alleen aan je eigen toekomst. Denk vooral aan jullie toekomstige kindje en wat je hem of haar nu kunt bieden.
Ik wens je in ieder geval het allerbeste.
Groetjes,
Saintjeanoniem
maandag 1 april 2013 om 20:28
quote:saintjeanoniem schreef op 01 april 2013 @ 20:26:
Lieve Danielle,
Voel je toch alsjeblieft niet aangevallen door de mede- forummers. Ze geven je zulke goed adviezen. En ik adviseer je dan ook echt om hier goed over na te denken. Dit is niet zo maar iets. Je geeft min of meer aan dat je je dat ook beseft, maar doe je dat ook?
Een half jaar samen zijn is nog zo kort. En je bent ook nog zo jong. Ik was 25 toen ik zwanger werd. Wij waren toen 6 jaar samen. En ik ben zo blij van die tijd die we voor we ons zoontje kregen, samen zo hebben genoten .Ons eerste huisje waar we samen met niks zijn begonnen en het hebben gemaakt tot hoe we het wilden, uit eten gaan zonder na te denken over oppas, veel te luxe reizen, onverwacht een weekendje weg, uitslapen tot 1 uur 's middags, ontbijten en toch weer het bed induiken samen. Het is zo heerlijk en onbezorgd allemaal.
Naast alle onbezorgde momenten hebben we elkaar ook echt goed leren kennen. Mijn vriend was tot nog niet zo lang geleden nog militair. Drie weken weg, week thuis, vier weken weg, de sleutel van ons huis krijgen en dan horen dat hij zijn koffers mag pakken omdat hij net voor die datum voor 5 maanden naar Afghanistan moest. Terug komen en denken dat we rust hebben en dan toch een opleiding moeten volgen aan de andere kant van het land. En weer waren weeen half jaar van elkaar gescheiden. Slechts de weekenden waren we samen.
Dit zijn allemaal kleine voorbelden die je 'vormen' als koppel. En ik zeg niet dat het dan niet ook fout kan gaan. Ik zeg ook niet dat het niet goed kan gaan bij jullie. Ik zeg alleen dat er hele goede adviezen worden gegeven die ik, als ik jou was, echt niet naast je neer zou leggen.
Waarom gaan jullie niet eerst samen wonen? Kijk eens hoe dat gaat. Drie weken (als voorbeeld) samen op vakantie is niet hetzelfde als een eigen huis delen.
Een kindje is een zegen. Als ik naar ons zoontje kijk dan voel ik me intens gelukkig. Als ik naar mijn partner en mijn zoontje samen kijken dan voel ik me compleet. Maar ik zou het niet anders hebben gedaan dan nu. Ik denk namelijk oprecht dat de periode voor je een kindje krijgt, net zo belangrijk is als daar na.
Ik heb mijn diploma's. Ik vraag me af welke jij hebt? Want ondanks dat ik mijn diploma's heb, heb ik me nooit afgevraagd hoe we dat zouden doen als we een kindje hadden. Mijn diploma en het werk van mijn vriend is namelijk allebei onregelmatig. Dit is bijna niet te combineren. Met als gevolg dat ik nu een HBO opleiding wil gaan volgen als ons zoontje naar school gaat. Dit is een voorbeeld waar ik niet over na heb gedacht. DIe ik anders zou hebben gedaan. Gelukkig hebben wij de financiele middelen om te zorgen dat ik deze opleiding kan volgen. Een spaarpot die we in de afgelopen jaren hebben opgebouwd. Hebben jullie die ook?
Een kindje kost geld. Als de wasmachine stuk gaat dan moet je die kunnen vervangen. Houd de c.v ketel er meee op dan moet je een nieuwe kunnen kopen. Mits je een huur huis hebt natuurlijk. En hoe doe je dat met opvang? Je wilt parttime werken vertel je. Verdien je met je huidige baan genoeg om de kinderopvang te kunnen betalen en er ook nog voldoende aan over te houden om samen van te leven?
En klik alsjeblift nog niet door, maar lees nog even verder. Hormonen tijdens je overgang, daar heb ik geen ervaring mee. Maar hormonen tijdens de zwangerschap. Oeff!! Iedereen die me lief is heb ik meerdere malen tot wanhoop gedreven met mijn vreselijke gedrag, ik ben 9 maanden ziek geweest. Misselijk van s'ochtends tot 's avonds laat. Bijna uitgedroogd omdat ik niks meer binnen hield en ik heb letterlijk gegilt dat ik het echt niet mer vol hield met 37 weken zwangerschap. Drama denk ik nu. Serieuse gevoelens waren het toen. Want hormonen kunnen je, hoeft niet, een totaal ander mens maken. En als we niet al zolang samen waren dan had ik mijn vriend ook echt gek gemaakt. Na 6 jaar wist hij nu precies hoe ik normaal gsproken ben. Dat heeft hem en mij dan ook alleen maar sterker gemaakt. Kan je dat ook zeggen na 6 maanden?
Ben je klaar voor flesjes/voedingen om de 3 uur? Midden in de nacht er alleen voor te staan? Je vriend is er misschien niet altijd?
Geef elkaar de tijd. Neem de tijd. Je bent nog zo jong.
En als de tijd daar is. Dan kan ik je vertellen dat mijn ervaring is dat er niks mooiers is dan een kindje samen hebben. Vanaf het eerste moment voelt het alsof hij altijd al bij ons is geweest. We hebben ieder flesje, iedere luier met veel liefde gegeven en verschoont. We hebben genoten van elk lachje, elke mijlpaal en verheugen ons op alles wat er nog gaat komen. Het is prachtig. En het voelt zo fijn. Maar neem de tijd. Neem dat nou maar van ons aan.
In deze tijden is een goede opleiding echt belangrijk. Je schrijft dat je geen carriere hoeft te maken. En dat hoeft ook niet. Maar zorg voor goede papieren. Dat je een goede baan hebt die je straks, parttime, kan uitvoeren. Denk ook aan doorgroei mogelijkheden. Het klinkt voor jou nu misschien heel gemakkelijk om rond je 30e een studie te volgen. En natuurlijk kan dat ook. Je bent nooit te oud om te leren. Maar echt, het is nu zoveel makkelijker.
Wat je ook besluit, ik hoop voor je dat het de juiste is. Denk niet alleen aan je eigen toekomst. Denk vooral aan jullie toekomstige kindje en wat je hem of haar nu kunt bieden.
Ik wens je in ieder geval het allerbeste.
Groetjes,
SaintjeanoniemLieve post.
Lieve Danielle,
Voel je toch alsjeblieft niet aangevallen door de mede- forummers. Ze geven je zulke goed adviezen. En ik adviseer je dan ook echt om hier goed over na te denken. Dit is niet zo maar iets. Je geeft min of meer aan dat je je dat ook beseft, maar doe je dat ook?
Een half jaar samen zijn is nog zo kort. En je bent ook nog zo jong. Ik was 25 toen ik zwanger werd. Wij waren toen 6 jaar samen. En ik ben zo blij van die tijd die we voor we ons zoontje kregen, samen zo hebben genoten .Ons eerste huisje waar we samen met niks zijn begonnen en het hebben gemaakt tot hoe we het wilden, uit eten gaan zonder na te denken over oppas, veel te luxe reizen, onverwacht een weekendje weg, uitslapen tot 1 uur 's middags, ontbijten en toch weer het bed induiken samen. Het is zo heerlijk en onbezorgd allemaal.
Naast alle onbezorgde momenten hebben we elkaar ook echt goed leren kennen. Mijn vriend was tot nog niet zo lang geleden nog militair. Drie weken weg, week thuis, vier weken weg, de sleutel van ons huis krijgen en dan horen dat hij zijn koffers mag pakken omdat hij net voor die datum voor 5 maanden naar Afghanistan moest. Terug komen en denken dat we rust hebben en dan toch een opleiding moeten volgen aan de andere kant van het land. En weer waren weeen half jaar van elkaar gescheiden. Slechts de weekenden waren we samen.
Dit zijn allemaal kleine voorbelden die je 'vormen' als koppel. En ik zeg niet dat het dan niet ook fout kan gaan. Ik zeg ook niet dat het niet goed kan gaan bij jullie. Ik zeg alleen dat er hele goede adviezen worden gegeven die ik, als ik jou was, echt niet naast je neer zou leggen.
Waarom gaan jullie niet eerst samen wonen? Kijk eens hoe dat gaat. Drie weken (als voorbeeld) samen op vakantie is niet hetzelfde als een eigen huis delen.
Een kindje is een zegen. Als ik naar ons zoontje kijk dan voel ik me intens gelukkig. Als ik naar mijn partner en mijn zoontje samen kijken dan voel ik me compleet. Maar ik zou het niet anders hebben gedaan dan nu. Ik denk namelijk oprecht dat de periode voor je een kindje krijgt, net zo belangrijk is als daar na.
Ik heb mijn diploma's. Ik vraag me af welke jij hebt? Want ondanks dat ik mijn diploma's heb, heb ik me nooit afgevraagd hoe we dat zouden doen als we een kindje hadden. Mijn diploma en het werk van mijn vriend is namelijk allebei onregelmatig. Dit is bijna niet te combineren. Met als gevolg dat ik nu een HBO opleiding wil gaan volgen als ons zoontje naar school gaat. Dit is een voorbeeld waar ik niet over na heb gedacht. DIe ik anders zou hebben gedaan. Gelukkig hebben wij de financiele middelen om te zorgen dat ik deze opleiding kan volgen. Een spaarpot die we in de afgelopen jaren hebben opgebouwd. Hebben jullie die ook?
Een kindje kost geld. Als de wasmachine stuk gaat dan moet je die kunnen vervangen. Houd de c.v ketel er meee op dan moet je een nieuwe kunnen kopen. Mits je een huur huis hebt natuurlijk. En hoe doe je dat met opvang? Je wilt parttime werken vertel je. Verdien je met je huidige baan genoeg om de kinderopvang te kunnen betalen en er ook nog voldoende aan over te houden om samen van te leven?
En klik alsjeblift nog niet door, maar lees nog even verder. Hormonen tijdens je overgang, daar heb ik geen ervaring mee. Maar hormonen tijdens de zwangerschap. Oeff!! Iedereen die me lief is heb ik meerdere malen tot wanhoop gedreven met mijn vreselijke gedrag, ik ben 9 maanden ziek geweest. Misselijk van s'ochtends tot 's avonds laat. Bijna uitgedroogd omdat ik niks meer binnen hield en ik heb letterlijk gegilt dat ik het echt niet mer vol hield met 37 weken zwangerschap. Drama denk ik nu. Serieuse gevoelens waren het toen. Want hormonen kunnen je, hoeft niet, een totaal ander mens maken. En als we niet al zolang samen waren dan had ik mijn vriend ook echt gek gemaakt. Na 6 jaar wist hij nu precies hoe ik normaal gsproken ben. Dat heeft hem en mij dan ook alleen maar sterker gemaakt. Kan je dat ook zeggen na 6 maanden?
Ben je klaar voor flesjes/voedingen om de 3 uur? Midden in de nacht er alleen voor te staan? Je vriend is er misschien niet altijd?
Geef elkaar de tijd. Neem de tijd. Je bent nog zo jong.
En als de tijd daar is. Dan kan ik je vertellen dat mijn ervaring is dat er niks mooiers is dan een kindje samen hebben. Vanaf het eerste moment voelt het alsof hij altijd al bij ons is geweest. We hebben ieder flesje, iedere luier met veel liefde gegeven en verschoont. We hebben genoten van elk lachje, elke mijlpaal en verheugen ons op alles wat er nog gaat komen. Het is prachtig. En het voelt zo fijn. Maar neem de tijd. Neem dat nou maar van ons aan.
In deze tijden is een goede opleiding echt belangrijk. Je schrijft dat je geen carriere hoeft te maken. En dat hoeft ook niet. Maar zorg voor goede papieren. Dat je een goede baan hebt die je straks, parttime, kan uitvoeren. Denk ook aan doorgroei mogelijkheden. Het klinkt voor jou nu misschien heel gemakkelijk om rond je 30e een studie te volgen. En natuurlijk kan dat ook. Je bent nooit te oud om te leren. Maar echt, het is nu zoveel makkelijker.
Wat je ook besluit, ik hoop voor je dat het de juiste is. Denk niet alleen aan je eigen toekomst. Denk vooral aan jullie toekomstige kindje en wat je hem of haar nu kunt bieden.
Ik wens je in ieder geval het allerbeste.
Groetjes,
SaintjeanoniemLieve post.
