Zwanger
alle pijlers
Keizersnede of opnieuw vaginaal na totaalruptuur?
zaterdag 16 november 2024 om 13:29
Hallo allemaal, ik ben nu 22 weken zwanger van mijn tweede kindje. Mijn eerste kindje is vorig jaar helaas met 37 + 4 overleden in mijn buik. Ik moest toen vaginaal bevallen en ben ingeleid. Helaas is de bevalling niet goed gegaan, mede door zijn grote hoofdje (waterhoofd) en een veel te snelle persfase. Ik ben volledig uitgescheurd (graad 3c + vaginawandruptuur aan beide kanten) en daarna op de OK 2 uur lang gehecht door een chirurg + AIOS. De pijn nadat de ruggenprik was uitgewerkt was ondraaglijk. De eerste week kon ik niet staan. Ik viel telkens flauw, problemen met stoelgang en mocht daarom nog niet weg. Ik heb iedere dag gehuild in het ziekenhuisbed omdat het steeds langer duurde en ik zo bang was dat ik de crematie van mijn eigen kind niet op tijd bij zou kunnen wonen.
Bij de nacontrole met 4 weken gaf de chirurg aan dat het mooi aan het genezen was. Zij heeft toen nog een drietal hechtingen verwijderd. Het verdere herstel heeft maanden geduurd en was traumatisch. Pas na 4 weken kon ik weer langer dan 10 minuten lopen en me fatsoenlijk omdraaien in bed. En pas met 13 weken was de wond helemaal dicht. Zeker in combinatie met het verlies van ons kindje was het echt ontzettend zwaar. Er gingen vele dagen voorbij waarop ik het leven niet meer zag zitten. Het hoefde voor mij niet meer. Hoewel ik tot nu toe geen echte incontinentieklachten heb, heb ik er een litteken aan over gehouden dat op bepaalde plekken nog steeds gevoelig is en kan irriteren (met name bij warm weer of bij veel en actief bewegen).
Met alles wat er gebeurd is, had ik nooit gedacht ooit weer mijn leven op te kunnen pakken, laat staan zwanger te durven worden. Ik vind het dan ook meer dan spannend allemaal. Voor de bevalling mag ik zelf kiezen tussen een geplande keizersnede en een vaginale bevalling. Er is 6 maanden na mijn vorige bevalling een echo gemaakt van mijn kringspier. Daar was een beetje schade te zien. Gynaecoloog zei dat ze de schade nog te overzien vond en dat mijn perineum mooi geheeld is. Ze heeft me geadviseerd om een volgende keer weer vaginaal te bevallen. De risico's van een vaginale bevalling zouden niet opwegen tegen de morbiditeit van een keizersnede. En het is ook beter voor mijn kindje.
Vaginaal zou dus in theorie moeten kunnen, maar ik merk toch dat ik er erg angstig voor ben. Voor herhaling van de complicatie en wellicht zelfs een verergering van mijn klachten. Ik vraag me af of ik toch niet voor een geplande KS moet gaan. Tegelijkertijd weet ik dat het herstel daarvan ook niet mals is en complicaties kan geven. Het voelt voor mij dus echt als een duivels dilemma.
Nu mijn vragen:
-Wie van jullie heeft een totaalruptuur gehad? Hoe was het herstel ervan en heb je nog restklachten? Heeft een volgende vaginale bevalling je klachten verergerd?
-Zijn er onder jullie die zowel een totaalruptuur als een keizersnede hebben gehad? Hoe zou je het herstel met elkaar vergelijken? Welk herstel vond je fijner?
Ik weet dat het voor iedereen anders is maar ben toch benieuwd.
Sorry voor de lange post en vast bedankt voor jullie antwoorden.
Bij de nacontrole met 4 weken gaf de chirurg aan dat het mooi aan het genezen was. Zij heeft toen nog een drietal hechtingen verwijderd. Het verdere herstel heeft maanden geduurd en was traumatisch. Pas na 4 weken kon ik weer langer dan 10 minuten lopen en me fatsoenlijk omdraaien in bed. En pas met 13 weken was de wond helemaal dicht. Zeker in combinatie met het verlies van ons kindje was het echt ontzettend zwaar. Er gingen vele dagen voorbij waarop ik het leven niet meer zag zitten. Het hoefde voor mij niet meer. Hoewel ik tot nu toe geen echte incontinentieklachten heb, heb ik er een litteken aan over gehouden dat op bepaalde plekken nog steeds gevoelig is en kan irriteren (met name bij warm weer of bij veel en actief bewegen).
Met alles wat er gebeurd is, had ik nooit gedacht ooit weer mijn leven op te kunnen pakken, laat staan zwanger te durven worden. Ik vind het dan ook meer dan spannend allemaal. Voor de bevalling mag ik zelf kiezen tussen een geplande keizersnede en een vaginale bevalling. Er is 6 maanden na mijn vorige bevalling een echo gemaakt van mijn kringspier. Daar was een beetje schade te zien. Gynaecoloog zei dat ze de schade nog te overzien vond en dat mijn perineum mooi geheeld is. Ze heeft me geadviseerd om een volgende keer weer vaginaal te bevallen. De risico's van een vaginale bevalling zouden niet opwegen tegen de morbiditeit van een keizersnede. En het is ook beter voor mijn kindje.
Vaginaal zou dus in theorie moeten kunnen, maar ik merk toch dat ik er erg angstig voor ben. Voor herhaling van de complicatie en wellicht zelfs een verergering van mijn klachten. Ik vraag me af of ik toch niet voor een geplande KS moet gaan. Tegelijkertijd weet ik dat het herstel daarvan ook niet mals is en complicaties kan geven. Het voelt voor mij dus echt als een duivels dilemma.
Nu mijn vragen:
-Wie van jullie heeft een totaalruptuur gehad? Hoe was het herstel ervan en heb je nog restklachten? Heeft een volgende vaginale bevalling je klachten verergerd?
-Zijn er onder jullie die zowel een totaalruptuur als een keizersnede hebben gehad? Hoe zou je het herstel met elkaar vergelijken? Welk herstel vond je fijner?
Ik weet dat het voor iedereen anders is maar ben toch benieuwd.
Sorry voor de lange post en vast bedankt voor jullie antwoorden.
myladylina wijzigde dit bericht op 17-11-2024 23:22
11.30% gewijzigd
zondag 17 november 2024 om 19:17
Ik vind een kans van 1 op 4 op verergering van de schade aan de kringspier wel stevig hoor. Ik vraag me echt af of die morbiditeit cijfers die zij noemen ook echt zo hoog zijn. Zou ook 1 op de 4 keizersnedes blijvende schade opleveren bij moeder en/of kind? Ik denk echt dat dit minder is, maar goed, ik heb geen onderzoek gedaan.
zondag 17 november 2024 om 19:35
Ik vind die 25% ook enorm. Is echt wel iets om in overweging te nemen, de kans is gewoon groot dat de schade verergert. Wat die morbiditeits-cijfers betreft ben ík ook geen expert maar ik heb wel een paar vriendinnen die na 2 spoed-keizersnedes werd geadviseerd geen 3e kind te krijgen.Minik schreef: ↑17-11-2024 19:17Ik vind een kans van 1 op 4 op verergering van de schade aan de kringspier wel stevig hoor. Ik vraag me echt af of die morbiditeit cijfers die zij noemen ook echt zo hoog zijn. Zou ook 1 op de 4 keizersnedes blijvende schade opleveren bij moeder en/of kind? Ik denk echt dat dit minder is, maar goed, ik heb geen onderzoek gedaan.
zondag 17 november 2024 om 19:38
Dat is dus wel alleen áls ik opnieuw een 3e of 4e graads ruptuur krijg. En die kans is volgens haar 4 tot 10% (hoe groter de scheur, hoe groter de kans).Minik schreef: ↑17-11-2024 19:17Ik vind een kans van 1 op 4 op verergering van de schade aan de kringspier wel stevig hoor. Ik vraag me echt af of die morbiditeit cijfers die zij noemen ook echt zo hoog zijn. Zou ook 1 op de 4 keizersnedes blijvende schade opleveren bij moeder en/of kind? Ik denk echt dat dit minder is, maar goed, ik heb geen onderzoek gedaan.
zondag 17 november 2024 om 19:39
Oh ja dat is wel een goed punt misschien. Als je een hele grote kinderwens hebt en echt nog graag veel kinderen zou willen krijgen, kan de keuze voor een keizersnede daar wel impact op hebben. Desondanks zijn er ook vrouwen die 4 of meer keizersnedes krijgen. Het is zeker niet ideaal, elke keizersnede worden de risico’s groter met name met verklevingen enzo, maar het gebeurt wel.Claire45 schreef: ↑17-11-2024 19:35Ik vind die 25% ook enorm. Is echt wel iets om in overweging te nemen, de kans is gewoon groot dat de schade verergert. Wat die morbiditeits-cijfers betreft ben ík ook geen expert maar ik heb wel een paar vriendinnen die na 2 spoed-keizersnedes werd geadviseerd geen 3e kind te krijgen.
zondag 17 november 2024 om 19:41
Ja ik was echt gewoon in shock toen ik het hoorde. Ik geloofde het eerst bijna niet maar toen noemde ze de namen van de artsen en die kende ik. Het was voor haar haar 3e kindje, na een eerdere vaginale bevalling en KZ. Sindsdien ben ik een beetje bang voor artsen moet ik eerlijk toegeven.Lieveheersbeestje schreef: ↑17-11-2024 19:15Ik vind dit echt onmenselijk gewoon hoe er met haar omgegaan is. Beestachtig eigenlijk, arme vrouw. Zó gevoelloos t.a.v. wat zij al had moeten doorstaan bij de eerste bevalling. Heb er geen woorden voor.
zondag 17 november 2024 om 19:41
Ah oké. Maar goed, een kans van 10% op weer een grote ruptuur en daar dan 25% van ergere schade aan de kringspier. Dan kom je dus op zo’n 2,5% kans op grotere schade. Wat voor risico’s van de keizersnede noemen ze dan? Hoe groot zijn de risico’s en op wat dan? Hoef je niet per se allemaal te reageren hoor maar wellicht helpt zoiets nog in de afweging. Het ene risico ben je misschien bereid te nemen en het andere niet. Bevallen an sich levert altijd risico’s op natuurlijk.Myladylina schreef: ↑17-11-2024 19:38Dat is dus wel alleen áls ik opnieuw een 3e of 4e graads ruptuur krijg. En die kans is volgens haar 4 tot 10% (hoe groter de scheur, hoe groter de kans).
zondag 17 november 2024 om 20:53
Ik begrijp eerlijk gezegd al niet waarom er bij jouw eerste bevalling gekozen is voor vaginaal bevallen als van tevoren al bekend is dat het hoofdje veel groter is dan normaal.
Daarnaast word ik ook wat argwanend van de zogenaamde argumenten die jouw huidige gynaecoloog aanvoert om nu toch wel vaginaal te bevallen. Het zijn zwakke argumenten. De complicaties bij een geplande keizersnede zijn juist heel beheersbaar en beperkt. Dus ik denk meteen: gaat dit niet gewoon om geld? Om de dure OK niet "onnodig" bezet willen houden?
Sinds ik van een arts gehoord heb dat de financiën soms meespelen in het wel/niet uitvoeren van operaties (en op welke manier ze worden uitgevoerd) zou het mij eerlijk gezegd niet eens verbazen als dit hier ook meespeelt en er dus onzichtbaar een financieel beleid achter zit.
Daarnaast word ik ook wat argwanend van de zogenaamde argumenten die jouw huidige gynaecoloog aanvoert om nu toch wel vaginaal te bevallen. Het zijn zwakke argumenten. De complicaties bij een geplande keizersnede zijn juist heel beheersbaar en beperkt. Dus ik denk meteen: gaat dit niet gewoon om geld? Om de dure OK niet "onnodig" bezet willen houden?
Sinds ik van een arts gehoord heb dat de financiën soms meespelen in het wel/niet uitvoeren van operaties (en op welke manier ze worden uitgevoerd) zou het mij eerlijk gezegd niet eens verbazen als dit hier ook meespeelt en er dus onzichtbaar een financieel beleid achter zit.
zondag 17 november 2024 om 21:12
Deze percentages zijn uiteindelijk abstract en bieden jou geen enkele zekerheid of garantie. Het zijn gemiddelden. En als iemand weet dat het héél anders kan lopen ben jij het wel. Want ook jij was, met je zeer gecompliceerde en emotioneel beladen bevalling, een gemiddelde (op papier). Maar het blijft mensenwerk. Daarom zou ik heel dicht bij je eigen gevoel blijven en daarop je beslissing baseren. Dat geeft rust. Jij bent de baas over jouw lichaam en jouw bevalling en jouw behoeften. Mocht het anders lopen dan verwacht, dan heb je in elk geval niet het gevoel dat je ergens in bent gepraat door iemand anders. Dat geeft een machteloos gevoel, daarom kun je beter zelf de keuze maken. Waarschijnlijk gaat het in beide scenario’s (keizersnede of vaginaal bevallen) gewoon goed, dat is ook het ‘gemiddelde’ tenslotte, maar jouw gevoel moet de doorslag geven, denk ik. Deze bevalling wordt voor jou sowieso beladen en spannend en emotioneel, dus alle reden om te doen wat voor jou het beste en het veiligste voelt. Sterkte!Myladylina schreef: ↑17-11-2024 19:38Dat is dus wel alleen áls ik opnieuw een 3e of 4e graads ruptuur krijg. En die kans is volgens haar 4 tot 10% (hoe groter de scheur, hoe groter de kans).
zondag 17 november 2024 om 21:23
Ze zeiden dat ze normaal gesproken geen keizersnedes uitvoeren wanneer een kindje al overleden is, omdat keizersnedes voor de moeder extra risico geven. Bovendien geeft een echo geen 100% zekerheid. Hoofd kan altijd groter of kleiner zijn dan ingeschat. En tot slot klapt een hoofd tijdens de bevalling een beetje in door fontanellen (aldus gynaecoloog). Assisterend verloskundige gaf wel aan het begin van de bevalling aan dat ze zich zorgen maakte om het hoofd.Daveotion schreef: ↑17-11-2024 20:53Ik begrijp eerlijk gezegd al niet waarom er bij jouw eerste bevalling gekozen is voor vaginaal bevallen als van tevoren al bekend is dat het hoofdje veel groter is dan normaal.
Daarnaast word ik ook wat argwanend van de zogenaamde argumenten die jouw huidige gynaecoloog aanvoert om nu toch wel vaginaal te bevallen. Het zijn zwakke argumenten. De complicaties bij een geplande keizersnede zijn juist heel beheersbaar en beperkt. Dus ik denk meteen: gaat dit niet gewoon om geld? Om de dure OK niet "onnodig" bezet willen houden?
Sinds ik van een arts gehoord heb dat de financiën soms meespelen in het wel/niet uitvoeren van operaties (en op welke manier ze worden uitgevoerd) zou het mij eerlijk gezegd niet eens verbazen als dit hier ook meespeelt en er dus onzichtbaar een financieel beleid achter zit.
Het zou best kunnen dat er andere belangen achter zitten ja. Goed dat je me erop wijst. Ik ga daar toch wel kritisch in.
zondag 17 november 2024 om 21:28
Daar heb je helemaal gelijk in. Dat maakte de vorige keer ook zo extra traumatisch. Dankje!
zondag 17 november 2024 om 22:41
Zo dan, dat is even bangmakerij voor een keizersnede. Wat een onzin dat dat een soort van enorme risico-onderneming zou zijn. Het risico op ernstige complicaties bij de moeder is minder dan 1% bij geplande keizersnedes (spoed is hoger omdat het dan heel snel moet en er vaak al een probleem is). Dat is aanzienlijk minder dan wederom ernstige schade bij jou die je voor vaginaal aangegeven wordt. En een deel van de risico’s hoort zelfs gewoon bij bevallen en heb je vaginaal ook, ook zonder eerdere complicaties.
Ja, bij een keizersnede komt het kind met andere bacteriën in aanraking. Of dat echt uitmaakt weten we helemaal niet zeker, en dan nog zijn de ‘gevolgen’ niet enorm. Wat een onzin om dat als echt nadeel te noemen.
Ik ben geen voorstander van de keizersnedes op bestelling zoals ze in sommige landen doen (Brazilië zit in steden op meer dan 75%). Een soepele vaginale bevalling is natuurlijk altijd de fijnste optie, dus als die kans heel groot is, dat afschrijven omdat je er gewoon geen zin in hebt, niet mijn keuze. Maar als er wèl een goede reden is waarom je bang bent voor toestanden, is dat heel wat anders. En eerdere ellende is dat zeker. Je wilt niet een bevalling ingaan terwijl je zelf doodsbang bent dat het misgaat, dat maakt het niet makkelijker. En in jouw geval kan ik me voorstellen dat je je ook nog zorgen maakt over de baby.
Als ik jou was zou ik nog een second opinion vragen elders. In mijn ervaring staan ze om minder meestal al wel open voor een keizersnede, en dan heb je een heel andere insteek.
Als een vrouw zèlf kiest voor vaginaal proberen is dat prima, dan begin je er ook anders en ontspannener (voor zover dat kan bij een bevalling dan) aan. Maar als je het eigenlijk echt niet ziet zitten, vind ik dit een vreemde gang van zaken.
Heel veel succes gewenst, wat je ook kiest! Wat heb jij het voor je kiezen gehad zeg, ik wens iedereen altijd alle goeds voor zwangerschap, maar jou nog wel een beetje extra!
Ja, bij een keizersnede komt het kind met andere bacteriën in aanraking. Of dat echt uitmaakt weten we helemaal niet zeker, en dan nog zijn de ‘gevolgen’ niet enorm. Wat een onzin om dat als echt nadeel te noemen.
Ik ben geen voorstander van de keizersnedes op bestelling zoals ze in sommige landen doen (Brazilië zit in steden op meer dan 75%). Een soepele vaginale bevalling is natuurlijk altijd de fijnste optie, dus als die kans heel groot is, dat afschrijven omdat je er gewoon geen zin in hebt, niet mijn keuze. Maar als er wèl een goede reden is waarom je bang bent voor toestanden, is dat heel wat anders. En eerdere ellende is dat zeker. Je wilt niet een bevalling ingaan terwijl je zelf doodsbang bent dat het misgaat, dat maakt het niet makkelijker. En in jouw geval kan ik me voorstellen dat je je ook nog zorgen maakt over de baby.
Als ik jou was zou ik nog een second opinion vragen elders. In mijn ervaring staan ze om minder meestal al wel open voor een keizersnede, en dan heb je een heel andere insteek.
Als een vrouw zèlf kiest voor vaginaal proberen is dat prima, dan begin je er ook anders en ontspannener (voor zover dat kan bij een bevalling dan) aan. Maar als je het eigenlijk echt niet ziet zitten, vind ik dit een vreemde gang van zaken.
Heel veel succes gewenst, wat je ook kiest! Wat heb jij het voor je kiezen gehad zeg, ik wens iedereen altijd alle goeds voor zwangerschap, maar jou nog wel een beetje extra!
zondag 17 november 2024 om 22:47
Dit!! +1nausicaa schreef: ↑17-11-2024 22:41Zo dan, dat is even bangmakerij voor een keizersnede. Wat een onzin dat dat een soort van enorme risico-onderneming zou zijn. Het risico op ernstige complicaties bij de moeder is minder dan 1% bij geplande keizersnedes (spoed is hoger omdat het dan heel snel moet en er vaak al een probleem is). Dat is aanzienlijk minder dan wederom ernstige schade bij jou die je voor vaginaal aangegeven wordt. En een deel van de risico’s hoort zelfs gewoon bij bevallen en heb je vaginaal ook, ook zonder eerdere complicaties.
Ja, bij een keizersnede komt het kind met andere bacteriën in aanraking. Of dat echt uitmaakt weten we helemaal niet zeker, en dan nog zijn de ‘gevolgen’ niet enorm. Wat een onzin om dat als echt nadeel te noemen.
Ik ben geen voorstander van de keizersnedes op bestelling zoals ze in sommige landen doen (Brazilië zit in steden op meer dan 75%). Een soepele vaginale bevalling is natuurlijk altijd de fijnste optie, dus als die kans heel groot is, dat afschrijven omdat je er gewoon geen zin in hebt, niet mijn keuze. Maar als er wèl een goede reden is waarom je bang bent voor toestanden, is dat heel wat anders. En eerdere ellende is dat zeker. Je wilt niet een bevalling ingaan terwijl je zelf doodsbang bent dat het misgaat, dat maakt het niet makkelijker. En in jouw geval kan ik me voorstellen dat je je ook nog zorgen maakt over de baby.
Als ik jou was zou ik nog een second opinion vragen elders. In mijn ervaring staan ze om minder meestal al wel open voor een keizersnede, en dan heb je een heel andere insteek.
Als een vrouw zèlf kiest voor vaginaal proberen is dat prima, dan begin je er ook anders en ontspannener (voor zover dat kan bij een bevalling dan) aan. Maar als je het eigenlijk echt niet ziet zitten, vind ik dit een vreemde gang van zaken.
Heel veel succes gewenst, wat je ook kiest! Wat heb jij het voor je kiezen gehad zeg, ik wens iedereen altijd alle goeds voor zwangerschap, maar jou nog wel een beetje extra!
En heel veel sterkte (klinkt misschien wat gek maar ik gun je van harte een ontspannen laatste stukje van deze zwangerschap!). Ik vind dat je echt niet oké bent behandeld en benaderd je eerste zwangerschap en bevalling, zulk intens verdriet en dan ook nog zoveeeeel lichamelijke pijn. Afschuwelijk gewoon.
maandag 18 november 2024 om 00:39
Ik kom even uit de meeleesmodus. Zelf ben ik in juni bevallen van mijn eerste, helaas ook met derde graads ruptuur. De schouders kwamen vast te zitten. Dat was echt niet niks. Dat jij daarbij ook nog je kleintje verliest... mijn hemel. Echt echt echt vreselijk om te lezen. Werkelijkwaar niet normaal.
Er komen ook meteen zoveel vragen bij me op. Zoals iemand anders al schreef... waarom een vaginale bevalling forceren als op de echo al duidelijk is, dat de baby een buitengewoon groot hoofd heeft door een aandoening? Dat je het niet helemaal zeker kunt weten obv echo vind ik een non-argument. Er worden dagelijks keizersnedes uitgevoerd op basis van echo's om allerlei redenen. Tuurlijk een ongecompliceerde vaginale bevalling is het beste voor je herstel. Alleen in jouw geval was er een heel groot rood sein dat erop wees dat het zeer waarschijnlijk geen ongecompliceerde bevalling ging worden. Je hebt zelfs nog je zorgen erover geuit. Daarbij is je kindje overleden en is het al extra heftig/beladen om dan nog zo'n hele bevalling door te moeten. De combinatie van al die factoren maakt het wat mij betreft een uitermate dubieuze keuze eerlijk gezegd. Het is denk ik een inschattingsfout geweest maar wel een vette. Echt pfoe... Niet oké hoe dit is gegaan. En dan dat verhaal van die andere dame met de stuitligging... wauw. Ziekenhuispersoneel mag zich gaan schamen daar. Op zijn minst after de oren krabben.
Ik kan je verder geen advies geven over een volgende bevalling, behalve maak je eigen keuze. Volgens mij weet je prima wat je nodig hebt. Je mag je intuïtie laten spreken want vorige keer zat die blijkbaar ook goed. Succes en sterkte
Er komen ook meteen zoveel vragen bij me op. Zoals iemand anders al schreef... waarom een vaginale bevalling forceren als op de echo al duidelijk is, dat de baby een buitengewoon groot hoofd heeft door een aandoening? Dat je het niet helemaal zeker kunt weten obv echo vind ik een non-argument. Er worden dagelijks keizersnedes uitgevoerd op basis van echo's om allerlei redenen. Tuurlijk een ongecompliceerde vaginale bevalling is het beste voor je herstel. Alleen in jouw geval was er een heel groot rood sein dat erop wees dat het zeer waarschijnlijk geen ongecompliceerde bevalling ging worden. Je hebt zelfs nog je zorgen erover geuit. Daarbij is je kindje overleden en is het al extra heftig/beladen om dan nog zo'n hele bevalling door te moeten. De combinatie van al die factoren maakt het wat mij betreft een uitermate dubieuze keuze eerlijk gezegd. Het is denk ik een inschattingsfout geweest maar wel een vette. Echt pfoe... Niet oké hoe dit is gegaan. En dan dat verhaal van die andere dame met de stuitligging... wauw. Ziekenhuispersoneel mag zich gaan schamen daar. Op zijn minst after de oren krabben.
Ik kan je verder geen advies geven over een volgende bevalling, behalve maak je eigen keuze. Volgens mij weet je prima wat je nodig hebt. Je mag je intuïtie laten spreken want vorige keer zat die blijkbaar ook goed. Succes en sterkte
maandag 18 november 2024 om 14:42
Zo ging het bij mijn eerste ook.Myladylina schreef: ↑17-11-2024 08:53Bij mij was dit ook het geval helaas. Ivm ruggenprik (werd me aangeraden tegen de pijn) moest ik op mijn rug bevallen. Benen in de beugels en vervolgens 3 keer persen op 1 wee. Zonder pauze. Het ging eigenlijk allemaal veels te snel en zo gebeurde het.
Bij de tweede afgelopen januari wederom ruggenprik en in bed maar geen beugels. Ik werd op mijn zij gedraaid met een soort Barbapapa vormige bevalbal tussen mijn benen toen de persweeën ineens begonnen en een stortbevalling. Maar ik had een kei van een verloskundige naast me die precies zei wanneer ik wat zelf moest doen en wanneer ik mijn gemak moest houden en warempel dan doet je lijf het dus zelf. Klinkt wellicht als een rare vergelijking maar het was een beetje zoals met poepen. Daar kan je je ook de barsten op persen maar je hebt ook momenten dat je wel ontspant en het als vanzelf gaat. Zo was het met de tweede ook. Heel licht meegeperst op de golven en dat was het.
Zoals ik al eerder reageerde lag ik na de eerste maanden in puin down under en met nummer twee juist helemaal niet en zijn de klachten die ik na de eerste had qua pijn bij vrijen en strak gevoel bij perineum dus nu gewoon weg.
maandag 18 november 2024 om 16:50
Maar laat je nooit aanpraten, als je beslist tot een keizersnede, dat dit onnodig was. Als je na een gezonde zwangerschap, met een gezond, a term kind een normale bevalling ingaat kun je een keizersnede vanuit puur 'lichamelijk' oogpunt onnodig noemen. Maar een aanstaand moeder is toch meer dan een functioneel wandelende baarmoeder? Jij vraagt toch niet uit het niks, uit irrationele en niet-onderbouwde angst onnodig uit voorzorg om een keizersnee! Je hebt een psychisch én lichamelijk zwaar traject rondom en na je vorige bevalling meegemaakt.
Als je tot een keizersnede besluit, is die nodig. Misschien niet om lichamelijk technische redenen maar wel degelijk vanwege je eigen (geestelijke) gezondheid.
maandag 18 november 2024 om 20:18
Hi MyLadyLina, allereerst gefeliciteerd met je huidige zwangerschap! Heel goed dat je deze vraag hier stelt, ik vind het erg verdrietig om te lezen hoe jouw verlies en bevalling van je kindje is verlopen. Ik wens je alle goeds toe voor deze bevalling.
Bij mijn eerste bevalling, ben ik onder flinke druk van de verloskundige (“persen, persen en persen!”) bevallen met een subtotaal ruptuur en een vaginawand ruptuur. Beide moesten gehecht worden. Ik kon na zo’n 4 weken net een blokje om wandelen, heb zo’n 6/7 maanden geen seks kunnen hebben en liep daarvoor bij een bekkenfysio. Ik heb nog altijd pijn aan m’n vagina als ik ongesteld ben. Ik ging huilend weer aan het werk, omdat ik nog niet fatsoenlijk langere tijd kon zitten.
Vooraf mijn tweede bevalling heb ik de Aniball gebruikt, om de boel te trainen. Daarnaast deed ik trouw perineum massages en deed ik een hypnobirthing cursus. Mijn plan was om tijdens de uitdrijving niet te persen en het kindje eruit te ademen. Dit zodat mijn lijf langzamer kon ‘meerekken’. Mijn zoon zijn hartslag daalde te ver en te vaak, dus hij moest zo snel mogelijk geboren worden. Ik moest uit bad en op het bed. Uiteindelijk ben ik op handen en knieën bevallen, en heb ik flink moeten persen omdat hij eruit moest. Resultaat een totaalruptuur 3b. Op de OK vertelde de gynaecoloog dat ik 20% kans heb dat ik mijn ontlasting niet meer op kon houden. Ik flikkerde dus direct van de roze wolk af.
Gelukkig herstelde ik heel goed, kon ik na 4 weken wel weer aardig wandelen buiten. Dit herstel was een stuk beter dan de bevalling met vaginawand ruptuur. Ik heb nu geen hele erge klachten meer, al ontschiet mij soms wel een windje.. Verder heb ik bij menstruaties altijd last van m’n vagina. Sporten en trampoline springen gaat prima. Maar.. dit alles, zegt niets over mijn toekomst. Het kan heel goed zijn dat als ik 40/50+ jaar ben ik veel meer klachten krijg door de overgang (ontlasting of urine verlies).
Mijn tweede bevalling heeft mijn klachten niet perse verergerd, maar m’n kansen op incontinentie wel flink verhoogd. Bij beide bevallingen heb ik er emotioneel erg onder geleden, ik had echt veel pijn en het vertrouwen in herstel raakte ik soms kwijt. Ik vond het een hele heftige periode en herstel.
Bij een volgende bevalling is voor mij het strenge advies, vanuit de gynaecologen, om een keizersnede te nemen. Omdat het risico te groot is, dat ik incontinent wordt. En ik zal zeker kiezen voor een keizersnede, al vind ik het wel een hele lastige beslissing.
Uiteraard ben ik bang voor een grote buikoperatie en het herstel, maar ik zie voornamelijk mensen om mij heen met een goed herstel daarvan. En een stuk sneller in vergelijking met het herstel na mijn bevallingen.
Sterkte met je beslissing en keus! Ik heb online toevallig net de YouTube video gezien van Viora van Bemoreunicorn, zij is net bevallen met een keizersnede. Haar verhaal/ervaring geeft mij hierin wel meer rust en vertrouwen in een keizersnede. Wellicht heb je daar ook iets aan.
Bij mijn eerste bevalling, ben ik onder flinke druk van de verloskundige (“persen, persen en persen!”) bevallen met een subtotaal ruptuur en een vaginawand ruptuur. Beide moesten gehecht worden. Ik kon na zo’n 4 weken net een blokje om wandelen, heb zo’n 6/7 maanden geen seks kunnen hebben en liep daarvoor bij een bekkenfysio. Ik heb nog altijd pijn aan m’n vagina als ik ongesteld ben. Ik ging huilend weer aan het werk, omdat ik nog niet fatsoenlijk langere tijd kon zitten.
Vooraf mijn tweede bevalling heb ik de Aniball gebruikt, om de boel te trainen. Daarnaast deed ik trouw perineum massages en deed ik een hypnobirthing cursus. Mijn plan was om tijdens de uitdrijving niet te persen en het kindje eruit te ademen. Dit zodat mijn lijf langzamer kon ‘meerekken’. Mijn zoon zijn hartslag daalde te ver en te vaak, dus hij moest zo snel mogelijk geboren worden. Ik moest uit bad en op het bed. Uiteindelijk ben ik op handen en knieën bevallen, en heb ik flink moeten persen omdat hij eruit moest. Resultaat een totaalruptuur 3b. Op de OK vertelde de gynaecoloog dat ik 20% kans heb dat ik mijn ontlasting niet meer op kon houden. Ik flikkerde dus direct van de roze wolk af.
Gelukkig herstelde ik heel goed, kon ik na 4 weken wel weer aardig wandelen buiten. Dit herstel was een stuk beter dan de bevalling met vaginawand ruptuur. Ik heb nu geen hele erge klachten meer, al ontschiet mij soms wel een windje.. Verder heb ik bij menstruaties altijd last van m’n vagina. Sporten en trampoline springen gaat prima. Maar.. dit alles, zegt niets over mijn toekomst. Het kan heel goed zijn dat als ik 40/50+ jaar ben ik veel meer klachten krijg door de overgang (ontlasting of urine verlies).
Mijn tweede bevalling heeft mijn klachten niet perse verergerd, maar m’n kansen op incontinentie wel flink verhoogd. Bij beide bevallingen heb ik er emotioneel erg onder geleden, ik had echt veel pijn en het vertrouwen in herstel raakte ik soms kwijt. Ik vond het een hele heftige periode en herstel.
Bij een volgende bevalling is voor mij het strenge advies, vanuit de gynaecologen, om een keizersnede te nemen. Omdat het risico te groot is, dat ik incontinent wordt. En ik zal zeker kiezen voor een keizersnede, al vind ik het wel een hele lastige beslissing.
Uiteraard ben ik bang voor een grote buikoperatie en het herstel, maar ik zie voornamelijk mensen om mij heen met een goed herstel daarvan. En een stuk sneller in vergelijking met het herstel na mijn bevallingen.
Sterkte met je beslissing en keus! Ik heb online toevallig net de YouTube video gezien van Viora van Bemoreunicorn, zij is net bevallen met een keizersnede. Haar verhaal/ervaring geeft mij hierin wel meer rust en vertrouwen in een keizersnede. Wellicht heb je daar ook iets aan.
maandag 18 november 2024 om 20:24
Hartgrondig eens.nooit1blijvenzitten schreef: ↑18-11-2024 16:50Maar laat je nooit aanpraten, als je beslist tot een keizersnede, dat dit onnodig was. Als je na een gezonde zwangerschap, met een gezond, a term kind een normale bevalling ingaat kun je een keizersnede vanuit puur 'lichamelijk' oogpunt onnodig noemen. Maar een aanstaand moeder is toch meer dan een functioneel wandelende baarmoeder? Jij vraagt toch niet uit het niks, uit irrationele en niet-onderbouwde angst onnodig uit voorzorg om een keizersnee! Je hebt een psychisch én lichamelijk zwaar traject rondom en na je vorige bevalling meegemaakt.
Als je tot een keizersnede besluit, is die nodig. Misschien niet om lichamelijk technische redenen maar wel degelijk vanwege je eigen (geestelijke) gezondheid.
Verschrikkelijk TO, wat jou is overkomen. Ik wens je de allerbeste afloop van deze zwangerschap.
maandag 18 november 2024 om 20:54
Hee Zoraa, jeetje. Jij hebt ook niet de makkelijkste bevallingen gehad. Ik herken de heftigheid van het herstel. Wat je zegt; ook al zijn er nu geen klachten, over 20 of 30 jaar weet je niet wat er opspeelt. Hopelijk zijn er tegen die tijd weer nieuwe technieken.Zoraa schreef: ↑18-11-2024 20:18Hi MyLadyLina, allereerst gefeliciteerd met je huidige zwangerschap! Heel goed dat je deze vraag hier stelt, ik vind het erg verdrietig om te lezen hoe jouw verlies en bevalling van je kindje is verlopen. Ik wens je alle goeds toe voor deze bevalling.
....
Sterkte met je beslissing en keus! Ik heb online toevallig net de YouTube video gezien van Viora van Bemoreunicorn, zij is net bevallen met een keizersnede. Haar verhaal/ervaring geeft mij hierin wel meer rust en vertrouwen in een keizersnede. Wellicht heb je daar ook iets aan.
Ik word wel verdrietig van alle berichten die ik lees van andere vrouwen die keihard moesten persen van de gyn/verloskundige. Je zou denken dat ze bevallingen met meer rust en beleid zouden begeleiden (als er geen spoed is), als dit de gevolgen kunnen zijn. Dat vind ik eigenlijk echt heel erg.
Heel erg bedankt voor je tips, ik ga het youtube kanaal eens bekijken.
myladylina wijzigde dit bericht op 18-11-2024 21:05
50.03% gewijzigd
maandag 18 november 2024 om 21:03
Dit ga ik op een tegeltje zetten. Je hebt helemaal gelijk.nooit1blijvenzitten schreef: ↑18-11-2024 16:50Maar laat je nooit aanpraten, als je beslist tot een keizersnede, dat dit onnodig was. Als je na een gezonde zwangerschap, met een gezond, a term kind een normale bevalling ingaat kun je een keizersnede vanuit puur 'lichamelijk' oogpunt onnodig noemen. Maar een aanstaand moeder is toch meer dan een functioneel wandelende baarmoeder? Jij vraagt toch niet uit het niks, uit irrationele en niet-onderbouwde angst onnodig uit voorzorg om een keizersnee! Je hebt een psychisch én lichamelijk zwaar traject rondom en na je vorige bevalling meegemaakt.
Als je tot een keizersnede besluit, is die nodig. Misschien niet om lichamelijk technische redenen maar wel degelijk vanwege je eigen (geestelijke) gezondheid.
dinsdag 19 november 2024 om 11:38
Hoi, ik kom even uit de meeleesmodus. Ten eerste, wat een vreselijk verdrietig verhaal heb jij mee moeten maken. Wat prachtig dat je nu weer een kindje mag gaan ontvangen en wat dapper dat je deze zoektocht uitzet om de best mogelijke uitkomst voor jezelf en je kindje te creëren.
Een primaire keizersnede lijkt voor de hand liggend met het traumatische verloop en lange herstel dat je hebt meegemaakt. Immers, bij nogmaals een (sub)totaalruptuur kan blijvende schade het gevolg zijn.
Echter is een keizersnede op verschillende vlakken iets risicovoller als je kijkt naar bloedverlies en infectierisico. Ook het herstel is over het algemeen pittiger dan bij een (ongecompliceerde) vaginale baring (maar jij hebt hierin natuurlijk een heel ander referentiekader).
Maar de belangrijkste reden waarom Nederland terughoudend is met een keizersnede heeft denk ik te maken met een eventuele volgende zwangerschap en bevalling. Je kan een niche overhouden aan je sectio, hebt een (minimaal) verhoogd risico op endometriose met alle gevolgen van dien. In de zwangerschap heb je iets grotere kans op loslating van de placenta en scheuren van je litteken (hele kleine percentages). Bij een evt volgende vaginale baring heb je enkele procenten kans op het scheuren van je litteken. Een zeldzame, ernstige complicatie voor moeder en kind.
Bij een eventuele volgende keizersnede is er weer meer kans op een moeizaam verloop met bijvoorbeeld meer bloedverlies, meer napijn. Na een tweede keizersnede zal een eventuele derde bevalling ook een keizersnede moeten worden en daarna wordt het strikt afgeraden om nog zwanger te worden ivm toenemende risico's.
Je zal vast nog niet zo ver vooruit denken en droomt nu vast vooral van een gezond kindje in je armen.
De medische wereld denkt wel zo ver vooruit en dit kan de houding van je arts deels verklaren.
Het beloop na je bevalling klinkt als erg heftig. Een totaalruptuur kan grote gevolgen hebben.
De situatie zoals die was met het waterhoofd van je kindje zal hier risicoverhogend op gewerkt hebben, iets wat nu hopelijk niet aan de hand zal zijn.
Het herhalingsrisico op een totaalruptuur ligt op enkele procenten. Dit is niet hoog, maar ik zou gezien het verloop lichamelijk/psychisch de keuze voor een keizersnede absoluut te rechtvaardigen vinden.
Mocht je een vaginale bevalling overwegen, overweeg dan te bespreken of je kunt baren op handen en knieën. Ook een (primaire) knip zou besproken moeten zijn of moeten worden. Perineumolie is niet bewezen effectief maar kan nooit kwaad denk ik.
Bij een vaginale baring: Een goed bevalplan waarin jij in je kracht staat lijkt essentieel. Evt kan je een vaste zorgverlener aanvragen tijdens je zwangerschapsconsulten waar je je vertrouwd bij voelt en met wie je je wensen kan bespreken? Er zijn ook hele goede cursussen bijvoorbeeld op gebied van hypnobirthing (klinkt zweverig maar echt goede ervaringen mee) die je zowel bij een keizersnede als een vaginale baring kunnen ondersteunen en je rust kunnen opleveren in de zwangerschap.
Sorry voor de lange post. Alle geluk gewenst met je keuze en een prachtige ontmoeting met jullie kindje toegewenst.
Een primaire keizersnede lijkt voor de hand liggend met het traumatische verloop en lange herstel dat je hebt meegemaakt. Immers, bij nogmaals een (sub)totaalruptuur kan blijvende schade het gevolg zijn.
Echter is een keizersnede op verschillende vlakken iets risicovoller als je kijkt naar bloedverlies en infectierisico. Ook het herstel is over het algemeen pittiger dan bij een (ongecompliceerde) vaginale baring (maar jij hebt hierin natuurlijk een heel ander referentiekader).
Maar de belangrijkste reden waarom Nederland terughoudend is met een keizersnede heeft denk ik te maken met een eventuele volgende zwangerschap en bevalling. Je kan een niche overhouden aan je sectio, hebt een (minimaal) verhoogd risico op endometriose met alle gevolgen van dien. In de zwangerschap heb je iets grotere kans op loslating van de placenta en scheuren van je litteken (hele kleine percentages). Bij een evt volgende vaginale baring heb je enkele procenten kans op het scheuren van je litteken. Een zeldzame, ernstige complicatie voor moeder en kind.
Bij een eventuele volgende keizersnede is er weer meer kans op een moeizaam verloop met bijvoorbeeld meer bloedverlies, meer napijn. Na een tweede keizersnede zal een eventuele derde bevalling ook een keizersnede moeten worden en daarna wordt het strikt afgeraden om nog zwanger te worden ivm toenemende risico's.
Je zal vast nog niet zo ver vooruit denken en droomt nu vast vooral van een gezond kindje in je armen.
De medische wereld denkt wel zo ver vooruit en dit kan de houding van je arts deels verklaren.
Het beloop na je bevalling klinkt als erg heftig. Een totaalruptuur kan grote gevolgen hebben.
De situatie zoals die was met het waterhoofd van je kindje zal hier risicoverhogend op gewerkt hebben, iets wat nu hopelijk niet aan de hand zal zijn.
Het herhalingsrisico op een totaalruptuur ligt op enkele procenten. Dit is niet hoog, maar ik zou gezien het verloop lichamelijk/psychisch de keuze voor een keizersnede absoluut te rechtvaardigen vinden.
Mocht je een vaginale bevalling overwegen, overweeg dan te bespreken of je kunt baren op handen en knieën. Ook een (primaire) knip zou besproken moeten zijn of moeten worden. Perineumolie is niet bewezen effectief maar kan nooit kwaad denk ik.
Bij een vaginale baring: Een goed bevalplan waarin jij in je kracht staat lijkt essentieel. Evt kan je een vaste zorgverlener aanvragen tijdens je zwangerschapsconsulten waar je je vertrouwd bij voelt en met wie je je wensen kan bespreken? Er zijn ook hele goede cursussen bijvoorbeeld op gebied van hypnobirthing (klinkt zweverig maar echt goede ervaringen mee) die je zowel bij een keizersnede als een vaginale baring kunnen ondersteunen en je rust kunnen opleveren in de zwangerschap.
Sorry voor de lange post. Alle geluk gewenst met je keuze en een prachtige ontmoeting met jullie kindje toegewenst.
woensdag 20 november 2024 om 17:05
De meeste onderzoeken laten een herhalingsrisico van 4 tot 8 procent zien. Dat vind ik niet weinig. En bijna alle onderzoeken gooien alle 3e en 4e graads scheuren (3a, b, c en 4) op een hoop. Het weinige onderzoek dat ik kan vinden dat de verschillende gradaties van elkaar onderscheidt, laat zien dat er een overschatting is van het herhalingsrisico bij 'kleinere' totaalrupturen (lijkt slechts rond 2% te zijn), en een onderschatting van het herhalingsrisico bij vrouwen die een 'grotere' totaalruptuur hebben gehad (10-20% in de categorie 3c/4). In 1 studie werd het risico zelfs op 22% geschat. Dus ongeveer 1 op de 5 vrouwen.Georgia-rae schreef: ↑19-11-2024 11:38Hoi, ik kom even uit de meeleesmodus. Ten eerste, wat een vreselijk verdrietig verhaal heb jij mee moeten maken. Wat prachtig dat je nu weer een kindje mag gaan ontvangen en wat dapper dat je deze zoektocht uitzet om de best mogelijke uitkomst voor jezelf en je kindje te creëren.
Een primaire keizersnede lijkt voor de hand liggend met het traumatische verloop en lange herstel dat je hebt meegemaakt. Immers, bij nogmaals een (sub)totaalruptuur kan blijvende schade het gevolg zijn.
Echter is een keizersnede op verschillende vlakken iets risicovoller als je kijkt naar bloedverlies en infectierisico. Ook het herstel is over het algemeen pittiger dan bij een (ongecompliceerde) vaginale baring (maar jij hebt hierin natuurlijk een heel ander referentiekader).
Maar de belangrijkste reden waarom Nederland terughoudend is met een keizersnede heeft denk ik te maken met een eventuele volgende zwangerschap en bevalling. Je kan een niche overhouden aan je sectio, hebt een (minimaal) verhoogd risico op endometriose met alle gevolgen van dien. In de zwangerschap heb je iets grotere kans op loslating van de placenta en scheuren van je litteken (hele kleine percentages). Bij een evt volgende vaginale baring heb je enkele procenten kans op het scheuren van je litteken. Een zeldzame, ernstige complicatie voor moeder en kind.
Bij een eventuele volgende keizersnede is er weer meer kans op een moeizaam verloop met bijvoorbeeld meer bloedverlies, meer napijn. Na een tweede keizersnede zal een eventuele derde bevalling ook een keizersnede moeten worden en daarna wordt het strikt afgeraden om nog zwanger te worden ivm toenemende risico's.
Je zal vast nog niet zo ver vooruit denken en droomt nu vast vooral van een gezond kindje in je armen.
De medische wereld denkt wel zo ver vooruit en dit kan de houding van je arts deels verklaren.
Het beloop na je bevalling klinkt als erg heftig. Een totaalruptuur kan grote gevolgen hebben.
De situatie zoals die was met het waterhoofd van je kindje zal hier risicoverhogend op gewerkt hebben, iets wat nu hopelijk niet aan de hand zal zijn.
Het herhalingsrisico op een totaalruptuur ligt op enkele procenten. Dit is niet hoog, maar ik zou gezien het verloop lichamelijk/psychisch de keuze voor een keizersnede absoluut te rechtvaardigen vinden.
Dat gezegd hebbende geloof ik er zelf in dat vrouwen zoals TO die mede door slechte begeleiding/behandeling tijdens de bevalling uitgescheurd zijn (geforceerd persen, onnodige medische interventies, op rug moeten baren) de volgende vaginale baring een betere kans hebben als dit anders aangepakt wordt. Als ik haar verhaal lees is er (helaas) veel ruimte voor verbetering.
Zelf heb ik alles "goed" gedaan. Hypnobirthing. Handen knieën, badbevalling, rustig aan. En toch een totaalruptuur opgelopen. Ik had wel een groot kind. Ik vond het zoals vele anderen hier traumatisch en voor mij staat het vast dat de volgende een sectio wordt.
woensdag 20 november 2024 om 17:36
Oh en TO inderdaad is het verstandig om te bedenken welke mogelijke gevolgen een keizersnede kan hebben voor je vruchtbaarheid/family planning. Ik heb een kennis die na haar keizersnede maar niet zwanger werd en hiervoor een operatie moest ondergaan. Die mislukte en uiteindelijk is het bij 1 kind gebleven. Dat zijn wel dingen om mee te nemen. Aan de andere kant, 40% van de vrouwen met een totaalruptuur heeft er dusdanig veel lichamelijke en/of psychische klachten van dat ze ervoor kiezen geen kinderen meer te krijgen, terwijl ze dat eigenijk wel gewild hadden. Indirect ook niet bepaald bevorderlijk voor de vruchtbaarheid dus. Dat is een hele grote groep maar helaas onderbelicht.
Wist je trouwens dat er facebook groepen zijn voor vrouwen met keizersnedes en totaalrupturen? Daar kun je ook ervaringen uitwisselen.
Wist je trouwens dat er facebook groepen zijn voor vrouwen met keizersnedes en totaalrupturen? Daar kun je ook ervaringen uitwisselen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
