Zwanger
alle pijlers
Kind in je uppie? deel 2
donderdag 9 februari 2012 om 18:48
vrijdag 10 februari 2012 om 11:04
Volgende maand zou ik mijn gesprek in Arnhem hebben. Maar of ik nu komende maandag al wilde. Ja natuurlijk wil ik komende maandag. Scheelt me een maand op de wachtlijst.
Maar zenuwachtig ben ik wel. Wat willen ze allemaal weten? Wat als ze me niet gezond (psychisch dan wel lichamelijk ) genoeg vinden? Hoe streng kijken ze daarnaar? Allemaal vragen die nu door mijn hoofd spoken.
Maar ik ben zo blij dat het allemaal gaat beginnen nu.
Ik ga trouwens dit topic doorlezen en daarna zal ik wat minder ego-posten en meer reageren op jullie. Vind dat moeilijk omdat ik helemaal niet weet in wat voor proces jullie zitten.
Voor nu een voor iedereen die dat nodig heeft.
Maar zenuwachtig ben ik wel. Wat willen ze allemaal weten? Wat als ze me niet gezond (psychisch dan wel lichamelijk ) genoeg vinden? Hoe streng kijken ze daarnaar? Allemaal vragen die nu door mijn hoofd spoken.
Maar ik ben zo blij dat het allemaal gaat beginnen nu.
Ik ga trouwens dit topic doorlezen en daarna zal ik wat minder ego-posten en meer reageren op jullie. Vind dat moeilijk omdat ik helemaal niet weet in wat voor proces jullie zitten.
Voor nu een voor iedereen die dat nodig heeft.
vrijdag 10 februari 2012 om 11:33
Christiane, wat fijn voor je dat je maandag al terecht kunt! Ik begrijp je onzekerheid over je gezondheid. Niet dat ik weet waar je last van hebt (gehad), maar je hebt het eerder genoemd. Mijn gezondheid is ook niet optimaal. Omdat ik me daar onzeker over voelde, heb ik vorig voorjaar eerst overleg gehad met de specialisten waarbij ik onder behandeling ben (geweest). Deze waren juist allemaal positief en enthousiast! Ik bleek veel hogere eisen aan mezelf te stellen dan nodig was. Misschien doe jij dat ook wel.. Ik kan je niet vertellen waar ze in de klinieken op letten, omdat ik ZI doe. Maar ik denk dat ze vooral kijken naar de manier waarop je er over nagedacht hebt en of je voldoende sociale steun hebt. Maar daar kunnen anderen hier je vast meer over vertellen.
Veel plezier maandag!
Veel plezier maandag!
vrijdag 10 februari 2012 om 12:14
Hi Christiane, wat ontzettend fijn! Gaat het allemaal eerder door. Maak je geen zorgen. Ik ben bij drie klinieken en een ziekenhuis geweest. Overal de eerste gesprekken gevoerd. Iedereen was erg aardig toegankelijk en positief. Ze vragen of je er goed over hebt nagedacht dat je er alleen voor gaat en dat is het dan ook. Geen vooroordelen en negatief gepraat over wachten op de juiste man. Ook de psychologen die ik in Gent heb gesproken. Ik neem aan dat je volledig gezond bent. Waar je je op moet voorbereiden is dat je in je hoofd een plan klaar hebt over hoe het gaat met het opvoeden van de baby, de eventuele opvang, de dagelijkse zaken zeg maar. En wat ze ook altijd willen weten, wat er met de baby/kind gebeurt als jou wat overkomt. Daar heb ik met mijn ouders over gesproken. Zij zijn eerste keuze en tweede keuze is mijn broer. En hoe je het aan je kind verteld dat je er alleen voor gekozen hebt een kind te krijgen. Ook daar zijn boekjes voor. Kijk maar eens op www.wereldwondertje.nl Vaak hebben de psychologen het boekje liggen. Ik ben door de gynaecologen globaal onderzocht, uitstrijkje en bloedtesten. Ik heb het overal als heel positief ervaren en werd er alleen maar enthousiaster van.
Bedenk dit weekend wat je plan zou kunnen zijn, al kan ik me voorstellen dat je dat wel eerder hebt bedacht.
Maak je niet te druk, je zult zien dat de zenuwen vanzelf verdwijnen tijdens de gesprekken. Die mensen zijn eraan gewend dat je een beetje nerveus bent en zullen je zeker op je gemak stellen. Ik wens je maandag een geweldige dag toe en het gaat allemaal goed komen .
Bedenk dit weekend wat je plan zou kunnen zijn, al kan ik me voorstellen dat je dat wel eerder hebt bedacht.
Maak je niet te druk, je zult zien dat de zenuwen vanzelf verdwijnen tijdens de gesprekken. Die mensen zijn eraan gewend dat je een beetje nerveus bent en zullen je zeker op je gemak stellen. Ik wens je maandag een geweldige dag toe en het gaat allemaal goed komen .
vrijdag 10 februari 2012 om 12:27
Wat lief jullie reacties. Bedankt ook voor de tips waarop te letten.
Ik ben het meest bang voor een negatief advies in verband met mijn lichamelijke gezondheid.
Ik heb namelijk chronische pijn. Meestal valt daar mee te leven. Soms niet (dan moet ik met stok lopen). Ik ben nu bezig om met arts, fysiotherapeut, sportinstructeur en dietist te zorgen dat gezondheid, voeding, inspanning en bewegingsapparaat zodanig op elkaar afgestemd worden dat de pijn minder wordt en ik een zwangerschap en een kindje aankan. Ik heb nog een weg te gaan, en helemaal gezond word ik nooit.
En nu ben ik dus heel bang dat ze dat in die klinieken allemaal niet voldoende vinden of dat ze zeggen, kom maar terug als het zover is.
Voor het lichamelijk onderzoek ben ik niet zo bang. Al vraag ik me af of ze bij mij ook een uitstrijkje nemen. Die heb ik namelijk net drie weken gehad (helemaal goed!!!), en die uitslag neem ik mee.
Ik ben het meest bang voor een negatief advies in verband met mijn lichamelijke gezondheid.
Ik heb namelijk chronische pijn. Meestal valt daar mee te leven. Soms niet (dan moet ik met stok lopen). Ik ben nu bezig om met arts, fysiotherapeut, sportinstructeur en dietist te zorgen dat gezondheid, voeding, inspanning en bewegingsapparaat zodanig op elkaar afgestemd worden dat de pijn minder wordt en ik een zwangerschap en een kindje aankan. Ik heb nog een weg te gaan, en helemaal gezond word ik nooit.
En nu ben ik dus heel bang dat ze dat in die klinieken allemaal niet voldoende vinden of dat ze zeggen, kom maar terug als het zover is.
Voor het lichamelijk onderzoek ben ik niet zo bang. Al vraag ik me af of ze bij mij ook een uitstrijkje nemen. Die heb ik namelijk net drie weken gehad (helemaal goed!!!), en die uitslag neem ik mee.
vrijdag 10 februari 2012 om 12:31
Wanneer hebben jullie het je familie trouwens verteld van het traject.
Mijn moeder, mijn beste vriendin en mijn grote liefde (die voor 99,99% niet de vader wordt) weten het en zijn enthousiast, maar zien wel graag mijn gezondheid beter worden voordat ik start (ik ook). Vier andere vriendinnen zijn ook enthousiast.
Mijn vader en zusje (met man) weten het nog niet. Zusje en man zullen heel negatief zijn vanwege geloofsovertuiging. En in de ogen van mijn vader ben ik er niet toe in staat. Hij vond het al verschrikkelijk dom (zijn woorden) dat ik ervoor koos om katten te nemen.
Ik weet dus nog niet zo goed wanneer ik het ze ga vertellen. Nu? Als de inseminaties beginnen? Of als het handen en voeten krijgt (letterlijk; dus als ik zwanger ben).
Ben benieuwd naar jullie ervaringen (maar zal er ook het topic voor doorlezen; neem aan dat het al eerder ter sprake is gekomen).
Mijn moeder, mijn beste vriendin en mijn grote liefde (die voor 99,99% niet de vader wordt) weten het en zijn enthousiast, maar zien wel graag mijn gezondheid beter worden voordat ik start (ik ook). Vier andere vriendinnen zijn ook enthousiast.
Mijn vader en zusje (met man) weten het nog niet. Zusje en man zullen heel negatief zijn vanwege geloofsovertuiging. En in de ogen van mijn vader ben ik er niet toe in staat. Hij vond het al verschrikkelijk dom (zijn woorden) dat ik ervoor koos om katten te nemen.
Ik weet dus nog niet zo goed wanneer ik het ze ga vertellen. Nu? Als de inseminaties beginnen? Of als het handen en voeten krijgt (letterlijk; dus als ik zwanger ben).
Ben benieuwd naar jullie ervaringen (maar zal er ook het topic voor doorlezen; neem aan dat het al eerder ter sprake is gekomen).
vrijdag 10 februari 2012 om 13:04
Hi Christiane, ik heb het mijn moeder verteld voordat ik ging bellen voor de allereerste stap, een eerste afspraak. Mijn beste vriendinnen heb ik het ook verteld en met mijn vader en broer heb ik gewacht totdat ik begon met de IUI. Zij waren ook super enthousiast. Ik moet zeggen dat ik er erg open over ben. Dat vind ik zelf fijn. Pas nu ik letterlijk verder moet reizen omdat ik problemen heb, gaan sommigen zeggen dat ik te ver ga. Maar daar trek ik me niets van aan. Ik wil dit, ik kan dit en nu weet ik eindelijk wat mijn probleem is. En ja, dat snapten ze niet in Nederland dus moet ik verder reizen. Dat is tijdelijk en over een paar jaar vergeten.
Gewoon vasthouden aan je gevoel en je beslissing en het alleen mensen vertellen waarvan je weet dat ze het positief benaderen. Misschien is het beter om met de rest te wachten tot dat je in verwachting bent. Dan is het zo en kan niet meer veranderd worden. Heel veel sterkte en je kunt hier altijd je verhaal kwijt. Niets ego. We gaan er allemaal doorheen .
Gewoon vasthouden aan je gevoel en je beslissing en het alleen mensen vertellen waarvan je weet dat ze het positief benaderen. Misschien is het beter om met de rest te wachten tot dat je in verwachting bent. Dan is het zo en kan niet meer veranderd worden. Heel veel sterkte en je kunt hier altijd je verhaal kwijt. Niets ego. We gaan er allemaal doorheen .
vrijdag 10 februari 2012 om 13:09
He wat jammer toch weer al die bulten en builen van het vallen!
Christiane - spannend. Mijn ervaring is dat men het lichamelijke deel vooral meenemen in de beoordeling om te zien of dat de kans op zwangerschap verkleint of kans op een problematische zwangerschap vergroot.
Er werdmij niet gevraagd hoe mijn chronische ziekte zou kunnen belemmeren in het zorgen voor een kind. Misschien is het wel anders als je met krukken binnen zou lopen oid.
En vertellen aan omgeving... Van sommige vond ik het belangrijk dat ze het van te voren wisten en mee konden denken danwel mij in mijn beslissing konden ondersteunen. Sommigen vertelde ik het toen ik bezig was. In beginsel nog wel selectief omdat ik geen zin had iedereen constant op de hoogte te moeten brengen op voortgang. Maar inmiddels - twee jaar verder - weten vele mensen het behalve op mijn werk. Daar weet 1 collega maar tevens vriendin het... de rest hoort het wel als er handen en voeten zijn
Dus in jouw geval zal ik het niet direct aan je vader/zus vertellen totdat je de beslissing definitief hebt genomen (misschien is dat wel het moment dat je de 1e keer hebt gedaan). Nu alleen mensen betrekken die je ondersteunen zou ik zeggen....
Christiane - spannend. Mijn ervaring is dat men het lichamelijke deel vooral meenemen in de beoordeling om te zien of dat de kans op zwangerschap verkleint of kans op een problematische zwangerschap vergroot.
Er werdmij niet gevraagd hoe mijn chronische ziekte zou kunnen belemmeren in het zorgen voor een kind. Misschien is het wel anders als je met krukken binnen zou lopen oid.
En vertellen aan omgeving... Van sommige vond ik het belangrijk dat ze het van te voren wisten en mee konden denken danwel mij in mijn beslissing konden ondersteunen. Sommigen vertelde ik het toen ik bezig was. In beginsel nog wel selectief omdat ik geen zin had iedereen constant op de hoogte te moeten brengen op voortgang. Maar inmiddels - twee jaar verder - weten vele mensen het behalve op mijn werk. Daar weet 1 collega maar tevens vriendin het... de rest hoort het wel als er handen en voeten zijn
Dus in jouw geval zal ik het niet direct aan je vader/zus vertellen totdat je de beslissing definitief hebt genomen (misschien is dat wel het moment dat je de 1e keer hebt gedaan). Nu alleen mensen betrekken die je ondersteunen zou ik zeggen....
vrijdag 10 februari 2012 om 19:18
@Sam, net zo lang als jij. Ik weet nog dat jij dat toen hier schreef en ik de dag ervoor of erna.
Eigenlijk mocht ik pas 9 maart komen, maar toen ik vanochtend belde om te bevestigen (dat werd gevraagd in de uitnodigingsbrief), vroeg de betreffende dame of ik ook deze maandag kon. Er was iemand uitgevallen, en de personen die ze had gebeld (een stuk of 5) konden allemaal niet. Ik wel!
Vandaar dat ik een maandje eerder mag.
Eigenlijk mocht ik pas 9 maart komen, maar toen ik vanochtend belde om te bevestigen (dat werd gevraagd in de uitnodigingsbrief), vroeg de betreffende dame of ik ook deze maandag kon. Er was iemand uitgevallen, en de personen die ze had gebeld (een stuk of 5) konden allemaal niet. Ik wel!
Vandaar dat ik een maandje eerder mag.
vrijdag 10 februari 2012 om 23:27
Tammy, wat een geweldig idee!
Christiane, wat fijn dat je al eerder terecht kan. Kan me voorstellen dat je stuitert en ook ineens veel vragen hebt.
Ik zou alle vragen opschrijven, dan kan je ze niet zo gauw vergeten tijdens het gesprek. Het is ook niet gek om daar mee te schrijven hoor, er wordt zoveel besproken dat het soms lastig te onthouden is.
Christiane, wat fijn dat je al eerder terecht kan. Kan me voorstellen dat je stuitert en ook ineens veel vragen hebt.
Ik zou alle vragen opschrijven, dan kan je ze niet zo gauw vergeten tijdens het gesprek. Het is ook niet gek om daar mee te schrijven hoor, er wordt zoveel besproken dat het soms lastig te onthouden is.
zaterdag 11 februari 2012 om 12:13
quote:christiane__04 schreef op 10 februari 2012 @ 19:18:
@Sam, net zo lang als jij. Ik weet nog dat jij dat toen hier schreef en ik de dag ervoor of erna.
Eigenlijk mocht ik pas 9 maart komen, maar toen ik vanochtend belde om te bevestigen (dat werd gevraagd in de uitnodigingsbrief), vroeg de betreffende dame of ik ook deze maandag kon. Er was iemand uitgevallen, en de personen die ze had gebeld (een stuk of 5) konden allemaal niet. Ik wel!
Vandaar dat ik een maandje eerder mag.
Fijn dat je eerder terecht kunt. Ik had op een ander forum ook al gelezen dat iemand veel eerder terecht kon, terwijl ze zich later ingeschreven had. Zij had ook gebeld. Dat zou dan toch wel helpen denk ik.
Het maakt voor mij niet meer uit aangezien ik nu naar Utrecht ga, maar ik wilde het gewoon even weten.
Ik wil wel ingeschreven staan in Arnhem, maar het gesprek opschuiven.
Succes!!!
@Sam, net zo lang als jij. Ik weet nog dat jij dat toen hier schreef en ik de dag ervoor of erna.
Eigenlijk mocht ik pas 9 maart komen, maar toen ik vanochtend belde om te bevestigen (dat werd gevraagd in de uitnodigingsbrief), vroeg de betreffende dame of ik ook deze maandag kon. Er was iemand uitgevallen, en de personen die ze had gebeld (een stuk of 5) konden allemaal niet. Ik wel!
Vandaar dat ik een maandje eerder mag.
Fijn dat je eerder terecht kunt. Ik had op een ander forum ook al gelezen dat iemand veel eerder terecht kon, terwijl ze zich later ingeschreven had. Zij had ook gebeld. Dat zou dan toch wel helpen denk ik.
Het maakt voor mij niet meer uit aangezien ik nu naar Utrecht ga, maar ik wilde het gewoon even weten.
Ik wil wel ingeschreven staan in Arnhem, maar het gesprek opschuiven.
Succes!!!
zondag 12 februari 2012 om 14:10
Zo, volgende stap. Ik heb mijn eerste inseminatie gehad! In januari bleek dat ik niet ovuleerde, daarom deze maand aan de clomid. Drie keer op en neer naar de kliniek voor een echo, er gebeurde maar niks dus de derde keer, laat in mijn cyclus, verwachtte ik al niets meer. Tóch een mooi groot ei! 18 mm en klaar om te springen. Die avond moest ik een pregnylspuit zetten en vandaag mocht ik voor de inseminatie. Dus ik zit ook op het wachtbankje
zondag 12 februari 2012 om 21:02
Hoi, ik was hier even geleden en lees net dat ik een warm welkom heb gehad, waarvoor mijn dank
Wat is mijn status? Ik sta op de wachtlijst van het UMC voor het invriezen van mijn eicellen. Sinds eind 2011, dus ik gok erop dat ik komende zomer mag komen voor de behandeling. Maar ik kan het niet loslaten dat ik de eitjes invries en pas ontdooi als ik een geschikte partner getroffen heb. Kinderen krijgen na mijn 40e is niet mijn wens, over een maand word ik 36 en ik vind dit eigenlijk wel een prima leeftijd voor een eerste kind. Daarom kijk ik nu verder en weeg ik alles af of ik wel of geen alleenstaand moeder wil worden. De praktische bezwaren zijn groot en een jaar een wachtlijst voor een donor klinkt me ook best pittig. Ik ben op dit forum om jullie ervaringen te lezen en hier wat mee te doen. Het is heftig om hier over te moeten nadenken zonder de 'roze wolk' van de romantiek waarin in je relatie besluit om je liefde te bevestigen met een kindje. Ik ben zo zelfstandig en een leven zonder (ver)zorgen gewend dat ik niet eens weet of ik het alleen wel aankan. Maar goed, ik lees mee en kijk met belangstelling uit naar jullie verhalen, in welke fase jullie ook zitten..
Wat is mijn status? Ik sta op de wachtlijst van het UMC voor het invriezen van mijn eicellen. Sinds eind 2011, dus ik gok erop dat ik komende zomer mag komen voor de behandeling. Maar ik kan het niet loslaten dat ik de eitjes invries en pas ontdooi als ik een geschikte partner getroffen heb. Kinderen krijgen na mijn 40e is niet mijn wens, over een maand word ik 36 en ik vind dit eigenlijk wel een prima leeftijd voor een eerste kind. Daarom kijk ik nu verder en weeg ik alles af of ik wel of geen alleenstaand moeder wil worden. De praktische bezwaren zijn groot en een jaar een wachtlijst voor een donor klinkt me ook best pittig. Ik ben op dit forum om jullie ervaringen te lezen en hier wat mee te doen. Het is heftig om hier over te moeten nadenken zonder de 'roze wolk' van de romantiek waarin in je relatie besluit om je liefde te bevestigen met een kindje. Ik ben zo zelfstandig en een leven zonder (ver)zorgen gewend dat ik niet eens weet of ik het alleen wel aankan. Maar goed, ik lees mee en kijk met belangstelling uit naar jullie verhalen, in welke fase jullie ook zitten..
maandag 13 februari 2012 om 15:24
Vandaag intake in Arnhem gehad. Gesprek ging goed. Inwendig onderzoek ook (al waren mijn eierstokken - door overgewicht helaas; ik ben aan het afvallen - met de echo niet zo goed te zien). En ook bloedgeprikt.
Psychologisch onderzoek (omdat ik alleenstaand ben én vanwege voorgeschiedenis) volgt binnen enkele weken.
Mijn vraag aan jullie: hoe 'streng' zijn ze als het gaat om je psychologische voorgeschiedenis? Gaat het echt om het verleden of wordt er voornamelijk gekeken hoe je er nu 'aan toe bent'?
Ben trouwens nu druk bezig het eerste topic door te lezen. Hoop binnen een paar weken helemaal bij te zijn
voor degenen die op het wachtbankje zitten en er dreigen vanaf te vallen.
Psychologisch onderzoek (omdat ik alleenstaand ben én vanwege voorgeschiedenis) volgt binnen enkele weken.
Mijn vraag aan jullie: hoe 'streng' zijn ze als het gaat om je psychologische voorgeschiedenis? Gaat het echt om het verleden of wordt er voornamelijk gekeken hoe je er nu 'aan toe bent'?
Ben trouwens nu druk bezig het eerste topic door te lezen. Hoop binnen een paar weken helemaal bij te zijn
voor degenen die op het wachtbankje zitten en er dreigen vanaf te vallen.
maandag 13 februari 2012 om 17:12
Spannend Christiane!
Ik heb vorige week de intake gehad in het UMCU, erg fijne arts, gelijk een inwendige echo gekregen die er goed uit zag, de arts was positief en ik ging stralend het ziekenhuis uit.
Vandaag gesprek bij de maatschappelijk werkster gehad, ben heel benieuwd naar haar bevindingen over mij, ze was wat moeilijker te peilen. Nu alleen nog bloedprikken en dan wachten tot half maart op de afspraak bij de arts waar ik hoor of ik door ben of niet, ik hoop het zo
Ik heb niet veel over mijn voorgeschiedenis verteld maar ik weet niet hoever ze doorvragen bij andere ziekenhuizen, denk dat het vooral gaat om hoe je nu in het leven staat.
Ik heb vorige week de intake gehad in het UMCU, erg fijne arts, gelijk een inwendige echo gekregen die er goed uit zag, de arts was positief en ik ging stralend het ziekenhuis uit.
Vandaag gesprek bij de maatschappelijk werkster gehad, ben heel benieuwd naar haar bevindingen over mij, ze was wat moeilijker te peilen. Nu alleen nog bloedprikken en dan wachten tot half maart op de afspraak bij de arts waar ik hoor of ik door ben of niet, ik hoop het zo
Ik heb niet veel over mijn voorgeschiedenis verteld maar ik weet niet hoever ze doorvragen bij andere ziekenhuizen, denk dat het vooral gaat om hoe je nu in het leven staat.
maandag 13 februari 2012 om 17:54
Is er op dit topic wellicht iemand die ik even mag mailen? Tammywynet/Yezska?
Ik wil even iets delen, maar wil dat niet zo op het net slingeren. Niet omdat de meelezers van dit topic het niet mogen weten, maar meer omdat ik bang ben voor meelezers van mensen die mij kennen en nog niet weten dat ik uberhaupt met dit traject bezig ben (nu dus wel).
Ik wil even iets delen, maar wil dat niet zo op het net slingeren. Niet omdat de meelezers van dit topic het niet mogen weten, maar meer omdat ik bang ben voor meelezers van mensen die mij kennen en nog niet weten dat ik uberhaupt met dit traject bezig ben (nu dus wel).
