Kind in je uppie (deel 3)

is er bij jullie nog plek voor meeschrijvers?



Ik zal me even voorstellen.

Ik ben 24 jaar en heb een lesbische relatie. Mijn vriendin heeft all 2 kinderen en ik ben 1,5 week geleden bevallen van een prachtige dochter. Alleen is zij geboren met 22,6 weken en heeft dus maar een half uur geleefd.



Wij hebben haar gelukkig door de nieuwe wetgeving mogen begraven! We zijn nu nog druk in de verwerking en in het rouwproces maar hebben wel met elkaar besloten eind maart een afspraak te gaan maken bij STG Geertgen.

Ik vind het allemaal heel spannend en eng (onze vorige donor was iemand die we goed kennen maar dat was eenmalig)



Ik hoop dat ik me bij jullie kan aansluiten en zo ook info kan uitwisselen en gewoon lekker te kletsen natuurlijk.



Ik zat bij het forum zwanger worden vanaf juli/ augustus, maar daar is eigenlijk niemand die het zonder mannelijke partner probeert dus heb ik veel vragen en kan er daar weinig mee...

Lonely_butterfly: jeetje wat een verhaal! Gecondoleerd meis! Vreselijk. Ik zou je willen aanraden vooral de tijd te nemen om te rouwen, dit is niet niks! Erg heftig!



En tuurlijk ben je hier welkom!! Er zijn hier meer mensen die bij Geertgen lopen, dus misschien kun je daar wat info mee uitwisselen.

quote:emma77emma schreef op 13 januari 2013 @ 19:20:

[...]

Waarom ook niet? Een kdv lijkt me helemaal niet zo slecht. Ik heb er zelf eens stage gelopen, voor de kinderen is het heel leuk en leerzaam. Als er iets is met je kind ben je er zo.

Ik zal mijn kind naar een kdv bij mijn werk in de buurt brengen. De hoofdreden is dat ik vroeg naar mijn werk ga en de kinderdagverblijven in mijn woonplaats zijn dan nog niet open. Maar ik vind het ook fijn om mijn kind snel op te kunnen halen als hij ziek is.



Ik denk ook niet dat een KDV slecht is, hoewel ik denk dat je best kritisch mag zijn bij het uitkiezen. Als ik voor een KDV zou kiezen, zou ik voor mijzelf kiezen en niet voor de rust van het kindje. Wat heeft een kind eraan om een uur lang in de auto te zitten? Terwijl het in alle rust bij die vrouw kan zijn. 's Ochtends kan zij zelfs hem/haar klaarmaken / voeden etc, zodat ik het kindje niet om 4 uur in de ochtend hoef wakker te maken.

Het voordeel van een KDV in de buurt van mijn werk zou zijn dat ik het kindje eerder kan zien en dat de kosten iets minder zijn.



Hmm... het helpt wel om het op te schrijven hahah. Ik denk dat ik toch voor die vrouw ga. Dat heeft meer voordelen en v.w.b. de kosten: ach.. ik krijg waarschijnlijk toch heel veel terug (moet ik nog even uitzoeken). Enfin.. ik zal er nog eens over nadenken.



@Gavia: gefeliciteerd!!!!! Waarschijnlijk wordt er een inwendig onderzoek gedaan (met de echo gekeken naar de eileiders, baarmoeder, etc etc.



@Mila:



@Fearless: fijn dat de misselijkheid eindelijk weg is! En de vermoeidheid.. ja.. heel herkenbaar. Rond 21.00 uur begin ik te gapen en hou ik niet meer op. Ik heb het nu ook overdag, zo rond 10.00 en 15.00 uur. Vandaag kreeg ik al commentaar van een collega. Die was op zijn manier hele leuke verhalen aan het vertellen en ik kon gewoon niet meer ophouden met gapen. Dus toen hij klaar was met zijn verhaal, kon ik alleen nog maar uitbrengen dat ik koffie nodig had omdat ik anders in slaap zou vallen. Dus hij reageerde met een expres zielig stemmetje: oh.. waren mijn verhalen zo saai dat je er van in slaap valt??



Hoe gaat het met jouw mentale gesteldheid???

Ik merk dat ik af en toe behoorlijk kan uitvallen.. echt vreselijk. Af en toe heb ik gewoon mijzelf niet meer in de hand



@Juffie: fijn dat het zo goed gaat! Oh.. heb je 2 uur nodig 's ochtends?? Aiks... ik was er al bang voor, maar het klopt dus

Hoe doe je dat met douchen, als cuppie ineens gaat huilen? Even nieuwsgierig hoe je dat praktisch gaat oplossen.

Een collega heeft ook een kindje die een half jaar een spreidbroekje aan heeft gehad. Volgens mij is het voor de volwassenen vervelender om te zien, dan dat het kind er moeite mee heeft hoor. Maar als moeder zie je dat natuurlijk liever niet bij je kind, dat snap ik wel.

Loop je verder nog tegen dingen aan? Hoe bevalt het je? Is het zwaar of valt het uiteindelijk nog wel mee? Hoe doe je dat wanneer je zelf bijvoorbeeld een avondje wilt sporten etc?

Sorry voor het verhoor hahah maar ik kan het nu mooi aan jou vragen, toch?

@lizzyliz: don't worry...voor ik cuppie had was ik ook 1,5 uur kwijt s ochtends. Hou gewoon van rustig aan doen en sta rustig 20 min onder douche (heel slecht ik weet het!). Vanochtend redde ik het in 1,5 uur en heb ik in die tijd ook nog extra gekolfd en de auto sneeuwvrij gemaakt!



Kan me niet voorstellen dat je je kind elke ochtend om 4 uur wilt wakker maken dus ik zou ook voor die mevrouw gaan! Zelf vind ik het lang genoeg als cuppie van 8 uur/half 9 op kdv is. Tot nu toe is het me altijd gelukt haar zelf te brengen en halen. Als ik veel verder weg ga werken en het dus niet haal tussen 7.30 en 18.00 blijft cuppie bij mijn ouders (die wonen wel aan andere kant van het land dus is heel gedoe). Maar dat was tot nu toe maar 2 x.



Verder valt het me hartstikke mee! Cuppie is heel makkelijk en huilt zelden. Ik douch als zij slaapt. En mocht ze wakker worden en huilen dan is het echt niet zo erg...als ik het hoor dan doe ik wat sneller.



Sporten doe ik nog niet. Vroeger liep ik hard. Kan dat straks ook doen als zij slaapt. Zet dan babyfoon bij buurvrouw. Zij wil ook best oppassen als ik naar de film of zo zou willen. Cuppie is er tot nu toe 3 x geweest. Kom nog best veel aam eigen dingen toe. Ze is nu 4,5 maand en ik ben 2 x naar een concert geweest, 1 x uit eten en 2 x avondje naar de kroeg. Cuppie blijft dan bij buurvrouw, familie of vrienden. Ze vindt het allemaal best en dat maakt het natuurlijk mogelijk. Als ze het moeilijk zou hebben als ik er niet was dan zou ik minder gaan. Heb ook alweer 3 boeken gelezen. Ben alweer 2 x weekendje weg geweest en we hebben onze eerste trip naar Frankrijk er ook al op zitten. Eigenlijk is mijn leven niet zo heel erg veranderd, er is alleen iets heel fijns bijgekomen. Leuk hoor, wakker worden van een cuppie die in haar bed ligt te gieren van het lachen! En ze ontwikkelt zich snel. Elke week ontdekt ze nieuwe dingen. Met momenten is het zwaar maar dat geldt voor elke ouder. Ben benieuwd hoe jij het straks gaat vinden!

Oeps lonely butterfly, wat onattent van me: Welkom! En sterkte met het verwerken van jullie verlies. Hoop dat geertgen jullie goed kan helpen.

Hallo, wat een warm onthaal hier zeg!

en inderdaad kwamen die eerste 4 zinnen wel even lullig over he...

sorry daarvoor!

en ik zou het een hele eer vinden om ook in de OP te mogen staan!

zal morgen even lekker wat terug gaan lezen zodat ik ook op jullie kan reageren maar moet nu gaan slapen, afgelopen dagen waren slopend...

Welkom butterfly! En

Welkom Lonely_butterfly. Wat ontzettend verdrietig dat jullie je kleine meisje zijn verloren. Heel erg veel sterkte met het verwerken van het verlies. Hopelijk hebben jullie veel steun aan elkaar en in jullie persoonlijke omgeving.



Leuk trouwens om nog een ander lesbisch stel in dit topic 'tegen te komen'. Hoewel de ervaringen van een (vrouwen)stel niet te vergelijken zijn met die van de vrouwen die het een kindje in hun up gaan krijgen is het toch ook fijn om hier ervaringen te lezen over bijv. de vruchtbaarheidsklinieken en ziekenhuizen.



Verder merk ik dat ik vanaf nu waarschijnlijk wat terughoudender word over "hoe ver" in het proces we zijn etc. Mede ook door de teleurstellingen die ik hier veel lees over wachten op je positieve zwangerschapstest, (vroege) miskramen etc. Best confronterend, ook omdat ik niet weet hoe lang het bij ons zal duren.

Dus ik denk dat ik hier weer wat uitbebreider verslag kom doen zodra mijn vriendin een paar maanden zwanger is, als dat ons gegeven is.

quote:Yezka schreef op 16 januari 2013 @ 11:04:

[...]



Zo bedoelde ik het niet hoor! Toen ik verder las was ik juist blij dat de eerste paar zinnen zo positief zijn! Ben blij te weten dat je er niet alleen voor staat.



En je staat in de OP. Als je het anders wil, laat maar weten.



haha oke, en de OP is goed zo!



wel spannend hoor om er weer mee te beginnen!

quote:juffie77 schreef op 15 januari 2013 @ 21:27:

@lizzyliz: don't worry...voor ik cuppie had was ik ook 1,5 uur kwijt s ochtends. Hou gewoon van rustig aan doen en sta rustig 20 min onder douche (heel slecht ik weet het!). Vanochtend redde ik het in 1,5 uur en heb ik in die tijd ook nog extra gekolfd en de auto sneeuwvrij gemaakt!



Kan me niet voorstellen dat je je kind elke ochtend om 4 uur wilt wakker maken dus ik zou ook voor die mevrouw gaan! Zelf vind ik het lang genoeg als cuppie van 8 uur/half 9 op kdv is. Tot nu toe is het me altijd gelukt haar zelf te brengen en halen. Als ik veel verder weg ga werken en het dus niet haal tussen 7.30 en 18.00 blijft cuppie bij mijn ouders (die wonen wel aan andere kant van het land dus is heel gedoe). Maar dat was tot nu toe maar 2 x.



Verder valt het me hartstikke mee! Cuppie is heel makkelijk en huilt zelden. Ik douch als zij slaapt. En mocht ze wakker worden en huilen dan is het echt niet zo erg...als ik het hoor dan doe ik wat sneller.



Sporten doe ik nog niet. Vroeger liep ik hard. Kan dat straks ook doen als zij slaapt. Zet dan babyfoon bij buurvrouw. Zij wil ook best oppassen als ik naar de film of zo zou willen. Cuppie is er tot nu toe 3 x geweest. Kom nog best veel aam eigen dingen toe. Ze is nu 4,5 maand en ik ben 2 x naar een concert geweest, 1 x uit eten en 2 x avondje naar de kroeg. Cuppie blijft dan bij buurvrouw, familie of vrienden. Ze vindt het allemaal best en dat maakt het natuurlijk mogelijk. Als ze het moeilijk zou hebben als ik er niet was dan zou ik minder gaan. Heb ook alweer 3 boeken gelezen. Ben alweer 2 x weekendje weg geweest en we hebben onze eerste trip naar Frankrijk er ook al op zitten. Eigenlijk is mijn leven niet zo heel erg veranderd, er is alleen iets heel fijns bijgekomen. Leuk hoor, wakker worden van een cuppie die in haar bed ligt te gieren van het lachen! En ze ontwikkelt zich snel. Elke week ontdekt ze nieuwe dingen. Met momenten is het zwaar maar dat geldt voor elke ouder. Ben benieuwd hoe jij het straks gaat vinden!



Wat een leuk verhaal! Dit vind ik nou leuk om te lezen, gewoon lekkere praktische informatie! En wat ben jij super positief zeg?!!! Je hebt eigenlijk al best veel ondernomen in 4,5 maand tijd! (waarvan 2,5 maand verlof) Knap hoor!!! Ik hoop dat het mij ook lukt! Dat je trouwens nog de puf hebt om naar een concert te gaan!! hahah, jemig, ben jij een supervrouw ofzo?!



Petje af dat jullie in anderhalf uur klaar voor vertrek kunt maken!! Ik heb echt 3 kwartier voor mijzelf nodig. Douchen, ontbijten + brood klaarmaken voor de lunch en opmaken. En dan neem ik niet eens ruimschoots de tijd... Waar ik misschien tijd mee kan winnen, is 's avonds te douchen en 's avonds ook mijn lunch klaar maken. Maar verder.. ik zou niet weten waar ik nog minuutjes van weg kan snoepen. Normaliter maakte ik mij altijd op in de auto (al rijdend) maar sinds ik zwanger ben, doe ik nu maar netjes thuis, wel zo veilig



Wat fijn dat cuppie niet veel huilt! Dat moet je natuurlijk altijd maar afwachten he.. als ze dat wel doet, wordt het al snel een ander verhaal. Ik moet zeggen dat ik daar wel een beetje bang voor ben. Ik was zelf een huilbaby (ik hoop toch echt niet dat dat erfelijk is) en mijn ouders werden echt gek van mij



Oh en wat een heerlijk idee dat je wakker wordt van je kindje die ligt te schaterlachen!! Geweldig!! Dat lijkt mij zo bijzonder!!

En je schrijft dat het op momenten zwaar is, welke momenten zijn dat dan?

Hoe heb je dat trouwens gedaan toen de kraamzorg weg was? Had je mensen in huis, ook 's nachts? Het lijkt mij zo eng om de eerste paar nachten je helemaal alleen te redden met de kleine. Je weet zelf nog niks... volgens mij duren die nachten heel lang. Het ligt natuurlijk ook wel een beetje aan het kindje denk ik.



Fijn Juffie, dat het je zo goed afgaat!!! En ook fijn dat je je ervaringen wilt delen!!

Hoi allemaal, ook een update van mij over 'hoe het nu is om in je uppie moeder te zijn'. Mijn meisje is nu 10 weken en ik moet bekennen dat ik het nu pas een beetje leuk ga vinden. Ik vond de eerste weken topzwaar, voornamelijk omdat ik me belabberd voelde en echt de druk voelde van het 24 uur per dag moeten functioneren omdat er een kleintje volledig van jou afhankelijk is.



Nu was m'n bevalling ook niet top, 36 uur over gedaan en in totaal 4 dagen niet geslapen. Ik heb al problemen met mijn energie (burnout paar jaar geleden) en was dus flink uitgeput. Bijslapen overdag lukte niet echt omdat er vanalles moet en 's nachts slapen ging ook niet omdat mijn dochter om de 2,5 / 3 uur wilde eten. Door alle slaaptekort kon ik eigenlijk alleen maar huilen en voeden en verschonen en vroeg ik me af of het Ooit Nog Goed Zou Komen. En uiteraard komt het ooit goed

Toen ik zelfs niet meer wakker werd van het huilen van E. (ik droomde dat ik haar voedde... arm ding, ze heeft dik een uur liggen huilen voordat ik wakker werd...) zijn we een paar dagen bij mijn ouders gaan logeren om bij te tanken. Mijn ouders vonden de nachtvoedingen zelfs leuk en romantisch en ik heb heerlijk 3 nachten klokje rond geslapen. En toen kon ik er weer een beetje tegen.



Nu is er al veel meer ritme in ons leven, wat mij heel erg helpt. E. slaapt langer en ik begrijp haar veel meer. Stuk minder gehuil dus. (Van ons allebei ) 's Ochtends doe ik alle dingen die moeten (flesjes wassen, de was, stofzuigen, douchen, badje, visite etc) en 's middags gaan we lekker op pad. 's Avonds ga ik met haar mee naar bed (20 uur) zodat ik al een paar uur heb geslapen en relaxter de nacht inga. Als ze nu een spooknacht heeft kan ik daar beter mee omgaan ipv dat ik haar krampachtig in slaap probeer te krijgen omdat ik zelf sta te tollen op m'n benen. Overdag bijslapen lukte me niet omdat ons huis werd verbouwd.



Mis ik een partner? ja en nee.

Nee: alle energie gaat nu naar haar en wat er overblijft naar mij. Ik zou niet weten waar ik nog puf vandaan zou moeten halen om een relatie gaande te houden. En nee, ik kan alles zelf beslissen, wat ook veel rust geeft.

Ja: het zou fijn zijn om soms zelf even verzorgd te worden. Dus dat vraag ik nu maar van vrienden en familie. Die komen langs met eten of laten me even lekker lang douchen of geven een flesje etc.

Wat ik had verwacht te missen was het romantische samen zwijmelen boven de wieg, maar gelukkig heb ik genoeg mensen om me heen die met me meezwijmelen



Wat vind ik zwaar? Het continu 'aan' staan. Het idee dat ze helemaal van mij afhankelijk is en van mij alleen. Op mijn goeie dagen, maar ook als ik in slechte staat ben. De realisatie dat het onmogelijk is om een perfecte moeder te zijn. Als ik krampachtig doe, werkt ze niet mee. Logisch. En dus word je (ik...) vaak met je tekortkomingen geconfronteerd. En veel van mijn verwachtingen heb ik moeten bijstellen. Relativeren en loslaten, ook weer van die fijne lessen



Wat maakt het wél leuk? De armpjes om je nek, de grote goeiemorgen-mama-glimlach. Het mama-zijn, die ene belangrijkste persoon in haar leven. Zien hoe ze verandert, hoe ze nu al zo 'groot' wordt. De liefde die je in je buik voelt, (en waar je misselijk van wordt als ze het uitgilt bij haar eerste prikje) En ik denk dat dit moedergevoel alleen maar groeit, bij mij in ieder geval wel. Het was zeker niet vanaf het begin aanwezig.



Oeps, megalange post.....

Oh, en praktisch, de draagdoek is een uitkomst. Als ze wakker is kan ze lekker om zich heen kijken en kan ik wat doen (of juist even niksen) Is ze moe, valt ze in slaap en tukt ze heerlijk een lange tijd weg. Ik heb wat moeite gehad om te ontcijferen wanneer ze moe is, waardoor ze vaak oververmoeid was voordat ik haar slaapsignalen had begrepen. In de draagdoek valt ze lekker vanzelf in slaap en raakt ze dus minder oververmoeid. En het is superschattig en lekker knus



Financieel praktisch:

ik werk drie dagen en verdien iets onder modaal. Met alle toeslagen en heffingskortingen ontvang ik zo'n 500 euro netto extra per maand (excl kdv-toeslag) en betaal ik 150 euro voor drie dagen kdv. Financieel is het dus bizar goed te doen.

Dat is misschien wel het lastigste, ja. Zo gewend om alles alleen te doen en nu moet je wel hulp vragen. Tenminste, ik wel. Aan de andere kant staan mensen bijkans te springen om je te helpen en vinden het echt fijn om iets nuttigs te kunnen doen. (En om met je kind te komen knuffelen )

En we hebben dat zo slecht geoefend, he

Zonde, he. Maar ik voel me soms ook wel bezwaard omdat iedereen het altijd zo druk heeft. En omdat ik ergens denk dat ik het alleen moet doen omdat ik het nu eenmaal alleen wilde doen. Maar dan helpt het me om te zien hoe leuk ze het vinden om met E. bezig te zijn en dat ik de mensen om me heen dus iets biedt ipv alleen maar iets vraag. (Terwijl dat ook gewoon ok zou moeten zijn, maar dat vind ik nog heel lastig.)

Hay Ladies voor de 2e keer is mijn 3 A4tjes post verdwenen (jullie blij) grrrr maar ik probeer het nogmaals!



Juffie en Friezin; wat leuk dat jullie hier je verhalen als uppie-moeder delen! En dat jullie zo genieten al zijn de eerste weken nl erg pittig! maar het is net als friezin aangeeft..niet erg om af en toe hulp te vragen zodat je weer even bij kan tanken!! Zo kunnen wij toch een beetje "inschatten" hoe zal zijn, ook al verschilt ieder kind en moeder nl. Mag ik vragen hoe je directe familie en omgeving reageerden?



Houston; snap hoor dat je jezelf af en toe helemaal gek kan maken met krampjes ed..maar als je er wat uit wil gooien feel free!! En Yezka nl ook! Soms baal je gewoon heel erg van dit emotionele proces.. Heb je al wat van je tentamen vernomen -uitslag-?

Maar Yezka; fijn dat je een prikhulp hebt! Had je vriendin nog tips? En volgt je donor je adviezen qua supplementen op? Hoe vond hij trouwens de ivf-infoavond?



Ik had hier dus een heel verhaal (ook) voor Marijtje getyped om je vragen te beantwoorden dan maar even een korte respons;

Ik ben 37 inmiddels en heb na veel wikken en wegen besloten in mijn uppie mijn kinderwens in vervulling proberen te laten gaan.

Dit na 2 langere(samenwonende)relaties waarin ik overigens geen kinderwens had. Ik had deze keus veel eerder moeten maken! Het is voor de twijfelaar dan ook echt een aanrader om je alvast op de wachtlijst te laten zetten..Ik mag in juni starten bij MCK maar het duurt mij allemaal veeeeel te lang!! Dus; welkom en stel gerust je vragen!!



Hoe is het met mevrouw R?

En Emma? Heb je de echo al gehad? Ben benieuwd!

Fearless; yes! Eindelijk weet iedereen het! Gaaf dat ze zo leuk reageerden! En de mutsy is super he!! Leuk he al dat rondneuzen?!

NYC; spannend! Suc6 samen!!



En Lizzy; lastig qua kinderopvang maar ws is opvang dichtbij wel fijn, ook voor het kindje! Ben je verder al spulletjes aan het uitzoeken?

Drive safe met de gladheid nu!



Gavia; gefeliciteerd! Het is nog best snel gegaan! Suc6!!



Amphere; wat gaaf een meisje! Wauw! Ben je al aan de babykamer begonnen? Hoe voel je je? Fijn je nieuwe blog!



Lonely; hoe gaat het nu met je? Heb je een beetje kunnen rusten?

Je bent hier altijd welkom.. ik was er helemaal stil van!

BTW Friezin ; thanks!! Ik wilde ook graag wat bevestiging qua financiën, had nl wel eea uitgerekend maar er is heel wat gesjaggel over mijn uren dus ik ga een werkgever tzt skippen en werk dan nog maar 3 korte ipv 3 lange dagen..heb "gelukkig"wel een huurhuis maar bijv. ook een auto. Nl had ik zelf eea berekend via de belastingdienst maar ik wil het liever zwart op wit zien (ik werk bij mijn 2e werkgever 16 u in de verpleging en dit salaris zou ik dan krijgen -nu- aan toeslagen en vergoedingen). Dus dat viel mij erg mee!! Werkte je hiervoor fulltime? Ik had eigenlijk tot nu echt het idee dat ik dan ongeveer financieel "aan de grond" zou zitten..ben dus nu van alles nog aan het klussen en aanpassen (noem het een delirium ;0) omdat ik echt dacht dat ik de komende jaren echt niks meer zou kunnen doen -vandaar ook aanschaf nieuwe auto ed-. Hebben de andere uppie-moeders misschien nog tips (behalve haal adem en eet desnoods bij Houston elke dag zevengranen-pannenkoeken)?



Op dit moment is de schilder bezig, hij is nu al 35 minuten aan het stofzuigen..Bang dat hij wat vies heeft gemaakt..denk ik