Zwanger
alle pijlers
Kind: Leuk, maar geen 'heilig moeten'.
vrijdag 9 november 2012 om 09:42
zijn hier ook andere ambivalente mensen mbt kinderen? Ik wilde nooit kinderen, maar was/ben gek op kinderen in het algemeen, vind ze meestal echt leuk. Nu hebben CCman en ik besloten ons 'open'te stellen voor de mogelijkheid van het krijgen van een kind. Voorbehoedsvrije sex dus. Ik heb ook al met ovulatietestje zitten klooien, gewoon omdat ik het leuk vind. Maar als iemand zou zeggen (die het kan weten!) CC, jij kan geen kinderen krijgen, dan zou ik dat eerlijk gezegd ook niet heel erg vinden. Ja misschien jammer, maar het geeft ook mogelijkheden, geen kind Mijn vraag is, zijn er meer mensen die er zo over denken, dus niet heel erg JAAAAAAAA (oergevoel etc) of NEEEEE, DAT NOOIT!!!
vrijdag 9 november 2012 om 10:38
[quote]fiddeldee schreef op 09 november 2012 @ 10:24:
Ik vind dat je alleen een kind moet krijgen met dat JAAAAA gevoel. En anders gewoon niet.
Sommige mensen hébben dat gevoel nou eenmaal niet. Ik ben er zelf ook zo een, ik wilde wel kinderen maar rammelende eierstokken had ik niet. Op mijn 33e vond ik het tijd worden, maar als die biologische klok er niet was geweest had ik nog best even willen wachten.
Mijn dochter is het aller-allermooiste dat mij ooit is overkomen. Zij is een gelukkig kind, en ik doe er alles voor om dat zo te houden. Maar volgens jouw maatstaven had ze dus nooit geboren mogen worden, gewoon omdat ik niet zo door mijn hormonen word gestuurd als jij. Tja.
cc, ik denk dat jij een gezonde instelling hebt. Misschien verandert die instelling nog, misschien niet. Maar hoe dan ook, jouw kinderwens is niet minder, maar gewoon anders dan die van anderen. Prima toch? Ieder het zijne.
Ik vind dat je alleen een kind moet krijgen met dat JAAAAA gevoel. En anders gewoon niet.
Sommige mensen hébben dat gevoel nou eenmaal niet. Ik ben er zelf ook zo een, ik wilde wel kinderen maar rammelende eierstokken had ik niet. Op mijn 33e vond ik het tijd worden, maar als die biologische klok er niet was geweest had ik nog best even willen wachten.
Mijn dochter is het aller-allermooiste dat mij ooit is overkomen. Zij is een gelukkig kind, en ik doe er alles voor om dat zo te houden. Maar volgens jouw maatstaven had ze dus nooit geboren mogen worden, gewoon omdat ik niet zo door mijn hormonen word gestuurd als jij. Tja.
cc, ik denk dat jij een gezonde instelling hebt. Misschien verandert die instelling nog, misschien niet. Maar hoe dan ook, jouw kinderwens is niet minder, maar gewoon anders dan die van anderen. Prima toch? Ieder het zijne.
vrijdag 9 november 2012 om 10:39
quote:sugarmiss schreef op 09 november 2012 @ 10:27:
Ik denk dat je heel makkelijk kan zeggen het is leuk als er een kind komt maar als het niet komt is het ook goed zolang je nog niet weet dat je onvruchtbaar bent.
Ik had ook nooit een kinderwens. Sterker nog ik vond kleine kinderen vaak maar lastig en vervelend.
Toen ik op latere leeftijd mijn vriend ontmoette en hij nog wel kinderen wilde, leek het mij ook wel leuk vooral omdat ik destijds ook een heel leuk buurkind kreeg.
Maar inderdaad als ik geen kind meer kreeg was het ook goed.
Tot ik maand na maand steeds maar weer ongesteld werd. Toen besefte ik steeds meer dat ik eigenlijk echt wel graag een kind wilde. Gelukkig was het niet nodig omdat ik uiteindelijk spontaan zwanger werd maar ik was inmiddels wel zo ver dat ik tot het uiterste zou zijn gegaan om een kind te krijgen.
Het idee dat ik wel eens telaat kon zijn daar kreeg het erg benauwd van.
En toch als ik geen kind had gekregen had ik dat wel erg gevonden maar was mijn leven nu ook weer niet compleet ingestort ook zonder kind kun je een waardevol leven leiden.Dat denk ik ook, als je uiteindelijk kiest om voor kinderen te gaan, is het echt wel een teleurstelling als het niet lukt. En al die mensen die zeggen dat ze niet de medische molen in zouden zijn gegaan, ik heb er mijn twijfels over. Dat is natuurlijk makkelijk zeggen als je wel vlot zwanger wordt. Je weet pas wat je doet als je ervoor staat. En bijna iedereen gaat dan verder als dat ze voor de tijd gedacht hadden.
Ik denk dat je heel makkelijk kan zeggen het is leuk als er een kind komt maar als het niet komt is het ook goed zolang je nog niet weet dat je onvruchtbaar bent.
Ik had ook nooit een kinderwens. Sterker nog ik vond kleine kinderen vaak maar lastig en vervelend.
Toen ik op latere leeftijd mijn vriend ontmoette en hij nog wel kinderen wilde, leek het mij ook wel leuk vooral omdat ik destijds ook een heel leuk buurkind kreeg.
Maar inderdaad als ik geen kind meer kreeg was het ook goed.
Tot ik maand na maand steeds maar weer ongesteld werd. Toen besefte ik steeds meer dat ik eigenlijk echt wel graag een kind wilde. Gelukkig was het niet nodig omdat ik uiteindelijk spontaan zwanger werd maar ik was inmiddels wel zo ver dat ik tot het uiterste zou zijn gegaan om een kind te krijgen.
Het idee dat ik wel eens telaat kon zijn daar kreeg het erg benauwd van.
En toch als ik geen kind had gekregen had ik dat wel erg gevonden maar was mijn leven nu ook weer niet compleet ingestort ook zonder kind kun je een waardevol leven leiden.Dat denk ik ook, als je uiteindelijk kiest om voor kinderen te gaan, is het echt wel een teleurstelling als het niet lukt. En al die mensen die zeggen dat ze niet de medische molen in zouden zijn gegaan, ik heb er mijn twijfels over. Dat is natuurlijk makkelijk zeggen als je wel vlot zwanger wordt. Je weet pas wat je doet als je ervoor staat. En bijna iedereen gaat dan verder als dat ze voor de tijd gedacht hadden.
Iemand een blokje kaas bij de mosterd?
vrijdag 9 november 2012 om 11:48
Dat hoor ik ook onwijs vaak, nederlandsevrouw! Maar het is nu zo moeilijk mij dat voor te stellen.
Missy-Acy! Hoi! Ik vind de onduidelijkheid wel irritant, maar het geeft ook een gevoel van spanning, zeg maar. Ik bedoel daarmee de vraag of het lukt of niet. Het houdt me zeker bezig. Ik zou graag snel uitsluitsel krijgen. Denk daarom (nu) dat ik ook niet zo gauw de MM in zou gaan met CCman. Ik zou dan wel weer een spiraal laten plaatsen om niet de stille hoop te blijven houden en elke maand een ongeteldheidsteleurstelling te moeten verwerken. (en om lichamelijke pijn tegen te gaan)
Vroeger wilde ik geen kinderen omdat ik ook dacht dat het alleen 'mocht' met een JAAAAAA gevoel. Vandaar dat openstellen. En voor degenen die de post niet begrijpen of die denken dat ik het niet ECHT wil: Ik kan niet met zekerheid zeggen of ik het ECHT wil. Aan de ene kant 'moet' ik zeker weten dat ik het ECHT wil en aan de andere kant zijn er mensen die zeggen dat het krijgen van een kind je leven enorm beinvloedt, wat je zonder kind niet kunt weten. Dus het is wmb een grote onbekende. Ik weet niet 'wie ik in huis haal' als wij een kind krijgen. Het is niet zo dat je het al kunt willen en vervolgens 'tegen een leuke aanloopt'. Ik ben er niet bang voor dat ik een kind krijg en dan denk : ja, maar DAT kind wou ik niet, ik wou die van de buurvrouw' Dat kan natuurlijk ook niet...
Missy-Acy! Hoi! Ik vind de onduidelijkheid wel irritant, maar het geeft ook een gevoel van spanning, zeg maar. Ik bedoel daarmee de vraag of het lukt of niet. Het houdt me zeker bezig. Ik zou graag snel uitsluitsel krijgen. Denk daarom (nu) dat ik ook niet zo gauw de MM in zou gaan met CCman. Ik zou dan wel weer een spiraal laten plaatsen om niet de stille hoop te blijven houden en elke maand een ongeteldheidsteleurstelling te moeten verwerken. (en om lichamelijke pijn tegen te gaan)
Vroeger wilde ik geen kinderen omdat ik ook dacht dat het alleen 'mocht' met een JAAAAAA gevoel. Vandaar dat openstellen. En voor degenen die de post niet begrijpen of die denken dat ik het niet ECHT wil: Ik kan niet met zekerheid zeggen of ik het ECHT wil. Aan de ene kant 'moet' ik zeker weten dat ik het ECHT wil en aan de andere kant zijn er mensen die zeggen dat het krijgen van een kind je leven enorm beinvloedt, wat je zonder kind niet kunt weten. Dus het is wmb een grote onbekende. Ik weet niet 'wie ik in huis haal' als wij een kind krijgen. Het is niet zo dat je het al kunt willen en vervolgens 'tegen een leuke aanloopt'. Ik ben er niet bang voor dat ik een kind krijg en dan denk : ja, maar DAT kind wou ik niet, ik wou die van de buurvrouw' Dat kan natuurlijk ook niet...
vrijdag 9 november 2012 om 11:51
Ik ben het helemaal eens met Schabolleke.
En in aanvulling op Nederlandsevrouw: toen ik Kazman nog niet kende en er van overtuigd was dat ik nooit aan kinderen zou beginnen, zei ik er meestal wel eerlijk bij dat ik niet wist hoe ik er op mijn 40e, als de overgang zou beginnen, over zou denken. Ik ben het met je eens dat het makkelijker is daarover een mening te hebben op het moment dat je vermoed dat alle opties nog open staan.
Neemt niet weg dat ik ook denk dat je heel veel gevoelens best rationeel kunt benaderen en dat dat ook goed is. Oftewel, nú (terwijl je net met anticonceptie begonnen bent) met je partner praten over 'wat te doen als het niet lukt' en daar ook een (voorlopige) mening overhebben, zodat je je later niet vreselijk laat meeslepen door emoties. Maar dat is wel enigszins OT.
En in aanvulling op Nederlandsevrouw: toen ik Kazman nog niet kende en er van overtuigd was dat ik nooit aan kinderen zou beginnen, zei ik er meestal wel eerlijk bij dat ik niet wist hoe ik er op mijn 40e, als de overgang zou beginnen, over zou denken. Ik ben het met je eens dat het makkelijker is daarover een mening te hebben op het moment dat je vermoed dat alle opties nog open staan.
Neemt niet weg dat ik ook denk dat je heel veel gevoelens best rationeel kunt benaderen en dat dat ook goed is. Oftewel, nú (terwijl je net met anticonceptie begonnen bent) met je partner praten over 'wat te doen als het niet lukt' en daar ook een (voorlopige) mening overhebben, zodat je je later niet vreselijk laat meeslepen door emoties. Maar dat is wel enigszins OT.
vrijdag 9 november 2012 om 11:56
quote:ccbloom schreef op 09 november 2012 @ 11:48:
Ik weet niet 'wie ik in huis haal' als wij een kind krijgen. Het is niet zo dat je het al kunt willen en vervolgens 'tegen een leuke aanloopt'. Ik ben er niet bang voor dat ik een kind krijg en dan denk : ja, maar DAT kind wou ik niet, ik wou die van de buurvrouw' Dat kan natuurlijk ook niet... Dit vind ik één van de grappigste nuchtere benaderingen op een kinderwens die ik ooit gelezen heb!
Ik weet niet 'wie ik in huis haal' als wij een kind krijgen. Het is niet zo dat je het al kunt willen en vervolgens 'tegen een leuke aanloopt'. Ik ben er niet bang voor dat ik een kind krijg en dan denk : ja, maar DAT kind wou ik niet, ik wou die van de buurvrouw' Dat kan natuurlijk ook niet... Dit vind ik één van de grappigste nuchtere benaderingen op een kinderwens die ik ooit gelezen heb!
vrijdag 9 november 2012 om 12:01
wat herkenbaar! hier precies hetzelfde. begin 30 en dan toch wel een keer wat moeten besluiten na járen van wel, niet, doen? nee toch maar niet. en nu in het diepe gesprongen en een poging aan het doen. lukt het niet dan vergaat de wereld niet en lukt het wel dan zou dat heel fijn zijn, maar dat "er helemaal zeker van zijn" snap ik nooit zo goed.
zeker ook omdat je dat niet kunt zeggen aangezien je geen idee hebt wat er allemaal gaat gebeuren en veranderen. hoe het zal lopen etc.
wél kun je zeker weten dat je relatie goed is en dat je samen hééél zeker die verantwoordelijkheid aan wil gaan. of je hem aankunt weet je ook niet
zeker ook omdat je dat niet kunt zeggen aangezien je geen idee hebt wat er allemaal gaat gebeuren en veranderen. hoe het zal lopen etc.
wél kun je zeker weten dat je relatie goed is en dat je samen hééél zeker die verantwoordelijkheid aan wil gaan. of je hem aankunt weet je ook niet
En doooooor!
vrijdag 9 november 2012 om 12:04
quote:schnitzel schreef op 09 november 2012 @ 10:11:
Ik zou het jammer vinden als ik geen kinderen zou kunnen krijgen, maar mijn wereld zou niet totaal instorten en ik zou ook niet de medische molen ingaan. Kinderen brengen nl. ook een hoop zorgen en verantwoordelijkheden met zich mee, en ik denk dat het leven makkelijker is zonder deze extra belasting.
Dat 'intense oergevoel' heb ik ook (nog) nooit gehad, maar ik ben nu op een punt in mijn leven dat het me wel leuk lijkt om samen met mijn vriend een kind te krijgen. Eerlijk gezegd zit daar ook wel een stukje nieuwsgierigheid bij: hoe voelt het nou om zwanger te zijn, en een eigen kind te hebben? Is dat echt allesovertreffende liefde?
(ik schrijf nu in de ik-vorm maar vriend denkt er hetzelfde over)
Dus ja, we gaan het gewoon proberen maar als het niet lukt dan leven we ook vrolijk verder.Dat heb ik nou precies hetzelfde.
Ik zou het jammer vinden als ik geen kinderen zou kunnen krijgen, maar mijn wereld zou niet totaal instorten en ik zou ook niet de medische molen ingaan. Kinderen brengen nl. ook een hoop zorgen en verantwoordelijkheden met zich mee, en ik denk dat het leven makkelijker is zonder deze extra belasting.
Dat 'intense oergevoel' heb ik ook (nog) nooit gehad, maar ik ben nu op een punt in mijn leven dat het me wel leuk lijkt om samen met mijn vriend een kind te krijgen. Eerlijk gezegd zit daar ook wel een stukje nieuwsgierigheid bij: hoe voelt het nou om zwanger te zijn, en een eigen kind te hebben? Is dat echt allesovertreffende liefde?
(ik schrijf nu in de ik-vorm maar vriend denkt er hetzelfde over)
Dus ja, we gaan het gewoon proberen maar als het niet lukt dan leven we ook vrolijk verder.Dat heb ik nou precies hetzelfde.
vrijdag 9 november 2012 om 12:10
quote:fiddeldee schreef op 09 november 2012 @ 10:24:
Ik vind dat je alleen een kind moet krijgen met dat JAAAAA gevoel. En anders gewoon niet.
Want?
Ik heb er net als anderen een heel realistisch beeld bij. Als het niet komt, komt het niet, klaar. Ik heb geen last van roze wolk dromen en vind ook niet dat je dat moet hebben.
Ik ben opgegroeid met kleine broertjes en werk nu met pubers, dus weet gewoon dat het niet altijd rozegeur en maneschijn is en bovendien, als ik geen kinderen krijg, heb ik nog altijd die pubers waar ik mijn dag mee vul;)
Bovendien ben ik behoorlijk nuchter en een JAAAA gevoel vind ik altijd een beetje overdreven.
Ik vind dat je alleen een kind moet krijgen met dat JAAAAA gevoel. En anders gewoon niet.
Want?
Ik heb er net als anderen een heel realistisch beeld bij. Als het niet komt, komt het niet, klaar. Ik heb geen last van roze wolk dromen en vind ook niet dat je dat moet hebben.
Ik ben opgegroeid met kleine broertjes en werk nu met pubers, dus weet gewoon dat het niet altijd rozegeur en maneschijn is en bovendien, als ik geen kinderen krijg, heb ik nog altijd die pubers waar ik mijn dag mee vul;)
Bovendien ben ik behoorlijk nuchter en een JAAAA gevoel vind ik altijd een beetje overdreven.
vrijdag 9 november 2012 om 12:16
Wij hadden ook van tevoren een bepaalde grens afgesproken over hoever we zouden gaan, als het allemaal niet lukte. En ik denk ook dat het goed is om hier van tevoren over te praten en om te proberen om daar een beeld bij te krijgen.
Toch denk ik nu, leuk dat van tevoren bedenken, maar je weet het domweg niet. Niet eerder dan wanneer je ervoor staat, hoe je dan reageert en hoe dan je gevoelens zijn. Eigenlijk zoals met alles in je leven.
En als ik dan opmerkingen lees van mensen die vlot zwanger zijn geworden, over hoe zeker zij die medische molen niet ingestapt zouden zijn. Tja, dan heb ik wel mijn vraagtekens en vind ik het opmerkingen die flink kwetsend kunnen zijn.
Van de mensen die wel in de medische molen zitten, zullen er maar weinig zijn die dat gepland hadden, of ingecalculeerd hadden.
Maar een beetje nuchterheid is als moeder best handig hoor! Dus voel je niet rot omdat je niet begint te zwijmelen bij elke baby die je tegenkomt.
Toch denk ik nu, leuk dat van tevoren bedenken, maar je weet het domweg niet. Niet eerder dan wanneer je ervoor staat, hoe je dan reageert en hoe dan je gevoelens zijn. Eigenlijk zoals met alles in je leven.
En als ik dan opmerkingen lees van mensen die vlot zwanger zijn geworden, over hoe zeker zij die medische molen niet ingestapt zouden zijn. Tja, dan heb ik wel mijn vraagtekens en vind ik het opmerkingen die flink kwetsend kunnen zijn.
Van de mensen die wel in de medische molen zitten, zullen er maar weinig zijn die dat gepland hadden, of ingecalculeerd hadden.
Maar een beetje nuchterheid is als moeder best handig hoor! Dus voel je niet rot omdat je niet begint te zwijmelen bij elke baby die je tegenkomt.
Iemand een blokje kaas bij de mosterd?
vrijdag 9 november 2012 om 12:32
quote:nederlandsevrouw schreef op 09 november 2012 @ 10:39:
[...]
Dat denk ik ook, als je uiteindelijk kiest om voor kinderen te gaan, is het echt wel een teleurstelling als het niet lukt. En al die mensen die zeggen dat ze niet de medische molen in zouden zijn gegaan, ik heb er mijn twijfels over. Dat is natuurlijk makkelijk zeggen als je wel vlot zwanger wordt. Je weet pas wat je doet als je ervoor staat. En bijna iedereen gaat dan verder als dat ze voor de tijd gedacht hadden.
Ik durf te zeggen dat ik dat wel zeker weet.. IVF (en alles wat er nog meer is aan kunstmatige bevruchtingen in of buiten het lichaam., hormonen etc.... technisch ingrijpen noem ik dat) was niet voor ons de weg naar een kind.. wij hadden heel sterk "als de natuur voor ons beslist dat het niet voor ons is weggelegd, dan is het vast niet voor niets.. " medisch ingrijpen vonden wij voor ons ! let op ! voor ons niet de weg naar een kind.. Dan dus niet.. dan hadden we nu een heel ander leven gehad. Net zo rijk en zinvol als met kinderen. Natuurlijk zouden we teleurgesteld zijn als het ons niet gegeven zou zijn geweest.. en zouden we heus niet zomaar overheen gestapt zijn.. dan was er verdriet geweest...
Ons leven was leuk genoeg zonder kinderen..Met zijn tweeen hadden we een prima leven, een kindje zou een extra dimensie geven maar een kind was voor ons niet de basis voor de relatie.
De basis waren wij..
Ik denk dat je dat dus wél van te voren kunt weten.. Dat neemt niet weg dat ongewenst kinderloosheid in sommige relaties een dealbreaker kan zijn en dat men er dan voor kiest om wél in die molen te gaan.. Ieder zijn eigen keuze..
[...]
Dat denk ik ook, als je uiteindelijk kiest om voor kinderen te gaan, is het echt wel een teleurstelling als het niet lukt. En al die mensen die zeggen dat ze niet de medische molen in zouden zijn gegaan, ik heb er mijn twijfels over. Dat is natuurlijk makkelijk zeggen als je wel vlot zwanger wordt. Je weet pas wat je doet als je ervoor staat. En bijna iedereen gaat dan verder als dat ze voor de tijd gedacht hadden.
Ik durf te zeggen dat ik dat wel zeker weet.. IVF (en alles wat er nog meer is aan kunstmatige bevruchtingen in of buiten het lichaam., hormonen etc.... technisch ingrijpen noem ik dat) was niet voor ons de weg naar een kind.. wij hadden heel sterk "als de natuur voor ons beslist dat het niet voor ons is weggelegd, dan is het vast niet voor niets.. " medisch ingrijpen vonden wij voor ons ! let op ! voor ons niet de weg naar een kind.. Dan dus niet.. dan hadden we nu een heel ander leven gehad. Net zo rijk en zinvol als met kinderen. Natuurlijk zouden we teleurgesteld zijn als het ons niet gegeven zou zijn geweest.. en zouden we heus niet zomaar overheen gestapt zijn.. dan was er verdriet geweest...
Ons leven was leuk genoeg zonder kinderen..Met zijn tweeen hadden we een prima leven, een kindje zou een extra dimensie geven maar een kind was voor ons niet de basis voor de relatie.
De basis waren wij..
Ik denk dat je dat dus wél van te voren kunt weten.. Dat neemt niet weg dat ongewenst kinderloosheid in sommige relaties een dealbreaker kan zijn en dat men er dan voor kiest om wél in die molen te gaan.. Ieder zijn eigen keuze..
vrijdag 9 november 2012 om 12:43
quote:nederlandsevrouw schreef op 09 november 2012 @ 12:16:
Wij hadden ook van tevoren een bepaalde grens afgesproken over hoever we zouden gaan, als het allemaal niet lukte. En ik denk ook dat het goed is om hier van tevoren over te praten en om te proberen om daar een beeld bij te krijgen.
Toch denk ik nu, leuk dat van tevoren bedenken, maar je weet het domweg niet. Niet eerder dan wanneer je ervoor staat, hoe je dan reageert en hoe dan je gevoelens zijn. Eigenlijk zoals met alles in je leven.
En als ik dan opmerkingen lees van mensen die vlot zwanger zijn geworden, over hoe zeker zij die medische molen niet ingestapt zouden zijn. Tja, dan heb ik wel mijn vraagtekens en vind ik het opmerkingen die flink kwetsend kunnen zijn.
Van de mensen die wel in de medische molen zitten, zullen er maar weinig zijn die dat gepland hadden, of ingecalculeerd hadden.
.
Wat is er kwetsend aan ? Dat is toch je eigen keuze ? Ik wist dat al voordat ik uberhaupt een relatie had.. Ik heb zelf mijn bezwaren tegen het ingrijpen op deze wijze (en dat mag) en mijn man ook.
Dat wil niet zeggen dat ik geen begrip heb voor anderen die het wel doen. Als mensen ervoor kiezen om geholpen te willen worden bij het zwanger worden of kiezen voor adoptie, vooral doen! De mogelijkheden zijn er en waarom er geen gebruik van maken. Als dát is wat je graag wilt en je hebt het er voor over (want de meest gemakkelijkste weg is het zeker niet) dan is er niemand die je tegenhoudt..
Ik gun iedereen een kindje (of meer) en hoe dat kindje tot stand komt maakt dan toch niet uit?
Wij hadden ook van tevoren een bepaalde grens afgesproken over hoever we zouden gaan, als het allemaal niet lukte. En ik denk ook dat het goed is om hier van tevoren over te praten en om te proberen om daar een beeld bij te krijgen.
Toch denk ik nu, leuk dat van tevoren bedenken, maar je weet het domweg niet. Niet eerder dan wanneer je ervoor staat, hoe je dan reageert en hoe dan je gevoelens zijn. Eigenlijk zoals met alles in je leven.
En als ik dan opmerkingen lees van mensen die vlot zwanger zijn geworden, over hoe zeker zij die medische molen niet ingestapt zouden zijn. Tja, dan heb ik wel mijn vraagtekens en vind ik het opmerkingen die flink kwetsend kunnen zijn.
Van de mensen die wel in de medische molen zitten, zullen er maar weinig zijn die dat gepland hadden, of ingecalculeerd hadden.
.
Wat is er kwetsend aan ? Dat is toch je eigen keuze ? Ik wist dat al voordat ik uberhaupt een relatie had.. Ik heb zelf mijn bezwaren tegen het ingrijpen op deze wijze (en dat mag) en mijn man ook.
Dat wil niet zeggen dat ik geen begrip heb voor anderen die het wel doen. Als mensen ervoor kiezen om geholpen te willen worden bij het zwanger worden of kiezen voor adoptie, vooral doen! De mogelijkheden zijn er en waarom er geen gebruik van maken. Als dát is wat je graag wilt en je hebt het er voor over (want de meest gemakkelijkste weg is het zeker niet) dan is er niemand die je tegenhoudt..
Ik gun iedereen een kindje (of meer) en hoe dat kindje tot stand komt maakt dan toch niet uit?
vrijdag 9 november 2012 om 12:49
Ik heb nooit een oergevoel gehad om een kind te krijgen. Maar toen ik mijn vriend tegenkwam en we gingen samenwonen moesten we ineens wel gaan kiezen. Gaan we voor een kind of niet? Want ik was inmiddels 37. We besloten de pil de deur uit te doen en dan maar eens zien wat er ging gebeuren. Wel een kind, leuk! Geen kind, ook prima!
We merkten dat, naarmate de tijd vorderde, de wens om zwanger te worden wel groter werd. Na een jaar niet zwanger en daarna twee miskramen wisten we het zeker. We wilden een kind. En uiteindelijk zijn we vanwege mijn leeftijd met IUI gestart met een vruchtbaarheidsbehandeling. Nu hebben we een dochtertje van bijna twee en we kunnen haar echt niet meer missen, het is fantastsisch. Maar ik denk ook dat we met ons tweetjes ook gelukkig zouden zijn geweest. Dan doe je andere dingen: vaker uit eten, verder weg op vakantie, misschien meer carrièregericht etc. Zo heeft ieder soort leven zijn voors en tegens. Het is fijn dat je je op verschillende manieren gelukkig kunt voelen.
We merkten dat, naarmate de tijd vorderde, de wens om zwanger te worden wel groter werd. Na een jaar niet zwanger en daarna twee miskramen wisten we het zeker. We wilden een kind. En uiteindelijk zijn we vanwege mijn leeftijd met IUI gestart met een vruchtbaarheidsbehandeling. Nu hebben we een dochtertje van bijna twee en we kunnen haar echt niet meer missen, het is fantastsisch. Maar ik denk ook dat we met ons tweetjes ook gelukkig zouden zijn geweest. Dan doe je andere dingen: vaker uit eten, verder weg op vakantie, misschien meer carrièregericht etc. Zo heeft ieder soort leven zijn voors en tegens. Het is fijn dat je je op verschillende manieren gelukkig kunt voelen.
vrijdag 9 november 2012 om 12:54
Ik heb nooit een heel sterke kinderwens gehad. Toen ik mijn man leerde kennen zei hij dat een kindje hem erg leuk leek. Het gekke was dat het meteen goed voelde om er met hem voor te gaan. Maar ik heb wel tegen hem gezegd dat als het niet spontaan zou komen ik er niet de medische molen voor in zou gaan. Kindje is spontaan gekomen.
Omdat ik enig kinderen altijd zielig heb gevonden (weet ook niet waarom) was mijn wens wel veel sterker voor het 2e kindje waar ik nu dan zwanger van ben. Maar een `heilig moeten` is het voor mij nooit geweest.
Omdat ik enig kinderen altijd zielig heb gevonden (weet ook niet waarom) was mijn wens wel veel sterker voor het 2e kindje waar ik nu dan zwanger van ben. Maar een `heilig moeten` is het voor mij nooit geweest.
vrijdag 9 november 2012 om 13:01
Mooi gezegd Poldervrouw. Wij zijn nog niet begonnen, dus wellicht heb ik geen recht van spreken, maar het is voor ons nu al duidelijk dat er niet 'technisch' wordt ingegrepen.
We hebben teveel ellende en teleurstelling gezien bij andere stellen in de MMM, beseffen ons dat een kind niet zaligmakend is, en hebben een leuk leven zonder kinderen.
Daarnaast ben ik ook zo zweverig om te denken dat de natuur vast haar redenen heeft om ons evt. geen kind te gunnen. (Ik realiseer me dat dit kwetsend kan zijn voor andere stellen, maar dat is mijn opvatting, en iedereen moet voor zichzelf beslissen)
Overigens denk ik eerlijk gezegd ook dat de drang om ineens toch heel graag een kind te willen als het niet lukt, niet zozeer om 'het kind' gaat (als dat vooraf ook niet het geval was), maar aan het feit dat je je hebt voorbereid en vastgepind op iets wat misschien toch niet gaat gebeuren. Je verliest controle over de situatie, en daar houdt een mens niet van. Daarbovenop komt waarschijnlijk een gevoel van falen, waardoor je er alles aan gaat doen om het toch door te laten gaan.
We hebben teveel ellende en teleurstelling gezien bij andere stellen in de MMM, beseffen ons dat een kind niet zaligmakend is, en hebben een leuk leven zonder kinderen.
Daarnaast ben ik ook zo zweverig om te denken dat de natuur vast haar redenen heeft om ons evt. geen kind te gunnen. (Ik realiseer me dat dit kwetsend kan zijn voor andere stellen, maar dat is mijn opvatting, en iedereen moet voor zichzelf beslissen)
Overigens denk ik eerlijk gezegd ook dat de drang om ineens toch heel graag een kind te willen als het niet lukt, niet zozeer om 'het kind' gaat (als dat vooraf ook niet het geval was), maar aan het feit dat je je hebt voorbereid en vastgepind op iets wat misschien toch niet gaat gebeuren. Je verliest controle over de situatie, en daar houdt een mens niet van. Daarbovenop komt waarschijnlijk een gevoel van falen, waardoor je er alles aan gaat doen om het toch door te laten gaan.
vrijdag 9 november 2012 om 13:20
vrijdag 9 november 2012 om 14:20
quote:poldervrouw schreef op 09 november 2012 @ 12:43:
[...]
Wat is er kwetsend aan ? Dat is toch je eigen keuze ? Ik wist dat al voordat ik uberhaupt een relatie had.. Ik heb zelf mijn bezwaren tegen het ingrijpen op deze wijze (en dat mag) en mijn man ook.
Dat wil niet zeggen dat ik geen begrip heb voor anderen die het wel doen. Als mensen ervoor kiezen om geholpen te willen worden bij het zwanger worden of kiezen voor adoptie, vooral doen! De mogelijkheden zijn er en waarom er geen gebruik van maken. Als dát is wat je graag wilt en je hebt het er voor over (want de meest gemakkelijkste weg is het zeker niet) dan is er niemand die je tegenhoudt..
Ik gun iedereen een kindje (of meer) en hoe dat kindje tot stand komt maakt dan toch niet uit?
Dit vind ik een mooie aanvulling. En ik snap je gedachtegang, wij waren ook van plan om ons leven niet te laten verpesten door onze kinderwens. Samen hadden we het hartstikke goed, misschien met kind nog wel leuker. Toch wéét ik niet of we dit in praktijk hadden kunnen waarmaken, als ik niet vanzelf zwanger was geworden.
Het alleen aangeven dat de MMM geen optie voor je was, terwijl je makkelijk zwanger bent geworden, blijf ik onaardig vinden. Niemand is van plan om in de MMM terecht te komen. En ik denk dat je pas weet hoever je gaat als je inderdaad die keuze moet maken.
[...]
Wat is er kwetsend aan ? Dat is toch je eigen keuze ? Ik wist dat al voordat ik uberhaupt een relatie had.. Ik heb zelf mijn bezwaren tegen het ingrijpen op deze wijze (en dat mag) en mijn man ook.
Dat wil niet zeggen dat ik geen begrip heb voor anderen die het wel doen. Als mensen ervoor kiezen om geholpen te willen worden bij het zwanger worden of kiezen voor adoptie, vooral doen! De mogelijkheden zijn er en waarom er geen gebruik van maken. Als dát is wat je graag wilt en je hebt het er voor over (want de meest gemakkelijkste weg is het zeker niet) dan is er niemand die je tegenhoudt..
Ik gun iedereen een kindje (of meer) en hoe dat kindje tot stand komt maakt dan toch niet uit?
Dit vind ik een mooie aanvulling. En ik snap je gedachtegang, wij waren ook van plan om ons leven niet te laten verpesten door onze kinderwens. Samen hadden we het hartstikke goed, misschien met kind nog wel leuker. Toch wéét ik niet of we dit in praktijk hadden kunnen waarmaken, als ik niet vanzelf zwanger was geworden.
Het alleen aangeven dat de MMM geen optie voor je was, terwijl je makkelijk zwanger bent geworden, blijf ik onaardig vinden. Niemand is van plan om in de MMM terecht te komen. En ik denk dat je pas weet hoever je gaat als je inderdaad die keuze moet maken.
Iemand een blokje kaas bij de mosterd?
vrijdag 9 november 2012 om 14:54
quote:broadway schreef op 09 november 2012 @ 12:01:
wat herkenbaar! hier precies hetzelfde. begin 30 en dan toch wel een keer wat moeten besluiten na járen van wel, niet, doen? nee toch maar niet. en nu in het diepe gesprongen en een poging aan het doen. lukt het niet dan vergaat de wereld niet en lukt het wel dan zou dat heel fijn zijn, maar dat "er helemaal zeker van zijn" snap ik nooit zo goed.
zeker ook omdat je dat niet kunt zeggen aangezien je geen idee hebt wat er allemaal gaat gebeuren en veranderen. hoe het zal lopen etc.
wél kun je zeker weten dat je relatie goed is en dat je samen hééél zeker die verantwoordelijkheid aan wil gaan. of je hem aankunt weet je ook niet
ja dit dus....die opm over 'wie je in huis haalt' heeft te maken met het onbekende, je WEET niet of het leuk is, je het samen trekt etc. Daarbij zijn mensen niet zo uitlenerig met hun kinderen, als je er eens 1 of 2 een dagje wil lenen zeggen de ouders dat 'de kinderen je niet goed genoeg kennen' (de kinderen staan vaak hun jas al aan te doen als ze het horen!) Ook heb ik me/ons al meerdere malen bij verschillende mensen aangeboden als gratis oppas, maar het lijkt wel of we niet 'bij de club' horen omdat we geen kinderen hebben en ook niet met kinderen werken. Er is nog nooit een beroep op gedaan! lol
Kan er natuurlijk ook aan liggen dat mensen ons gewoon niet vertrouwen met hun kinderen....vraagje: wat zou voor jou een reden zijn om iemand niet te vertrouwen met je kind? En dan geen ruzie maken in dit topic mensen. Dus als iemand zegt 'ik wil niet dat iemand rookt/drinkt/neukt waar mijn kind bij is, dan niet reageren met 'een keertje roken, drinken of neuken is toch heel normaal?' Dan krijg je weer dat gezeik met IK VIND voor MIJN kind...iedereen mag gewoon redenen aangeven die hij/zij wil. Ik zou bijvoorbeeld mijn huis niet uitlenen aan iemand waarvan ik weet dat het een notoire douchepisser is en dat schijnt ook heel normaal te zijn...
wat herkenbaar! hier precies hetzelfde. begin 30 en dan toch wel een keer wat moeten besluiten na járen van wel, niet, doen? nee toch maar niet. en nu in het diepe gesprongen en een poging aan het doen. lukt het niet dan vergaat de wereld niet en lukt het wel dan zou dat heel fijn zijn, maar dat "er helemaal zeker van zijn" snap ik nooit zo goed.
zeker ook omdat je dat niet kunt zeggen aangezien je geen idee hebt wat er allemaal gaat gebeuren en veranderen. hoe het zal lopen etc.
wél kun je zeker weten dat je relatie goed is en dat je samen hééél zeker die verantwoordelijkheid aan wil gaan. of je hem aankunt weet je ook niet
ja dit dus....die opm over 'wie je in huis haalt' heeft te maken met het onbekende, je WEET niet of het leuk is, je het samen trekt etc. Daarbij zijn mensen niet zo uitlenerig met hun kinderen, als je er eens 1 of 2 een dagje wil lenen zeggen de ouders dat 'de kinderen je niet goed genoeg kennen' (de kinderen staan vaak hun jas al aan te doen als ze het horen!) Ook heb ik me/ons al meerdere malen bij verschillende mensen aangeboden als gratis oppas, maar het lijkt wel of we niet 'bij de club' horen omdat we geen kinderen hebben en ook niet met kinderen werken. Er is nog nooit een beroep op gedaan! lol
Kan er natuurlijk ook aan liggen dat mensen ons gewoon niet vertrouwen met hun kinderen....vraagje: wat zou voor jou een reden zijn om iemand niet te vertrouwen met je kind? En dan geen ruzie maken in dit topic mensen. Dus als iemand zegt 'ik wil niet dat iemand rookt/drinkt/neukt waar mijn kind bij is, dan niet reageren met 'een keertje roken, drinken of neuken is toch heel normaal?' Dan krijg je weer dat gezeik met IK VIND voor MIJN kind...iedereen mag gewoon redenen aangeven die hij/zij wil. Ik zou bijvoorbeeld mijn huis niet uitlenen aan iemand waarvan ik weet dat het een notoire douchepisser is en dat schijnt ook heel normaal te zijn...
vrijdag 9 november 2012 om 15:11
quote:ccbloom schreef op 09 november 2012 @ 14:54:
[...]
ja dit dus....die opm over 'wie je in huis haalt' heeft te maken met het onbekende, je WEET niet of het leuk is, je het samen trekt etc. Daarbij zijn mensen niet zo uitlenerig met hun kinderen, als je er eens 1 of 2 een dagje wil lenen zeggen de ouders dat 'de kinderen je niet goed genoeg kennen' (de kinderen staan vaak hun jas al aan te doen als ze het horen!) Ook heb ik me/ons al meerdere malen bij verschillende mensen aangeboden als gratis oppas, maar het lijkt wel of we niet 'bij de club' horen omdat we geen kinderen hebben en ook niet met kinderen werken. Er is nog nooit een beroep op gedaan! lol
Kan er natuurlijk ook aan liggen dat mensen ons gewoon niet vertrouwen met hun kinderen....vraagje: wat zou voor jou een reden zijn om iemand niet te vertrouwen met je kind? En dan geen ruzie maken in dit topic mensen. Dus als iemand zegt 'ik wil niet dat iemand rookt/drinkt/neukt waar mijn kind bij is, dan niet reageren met 'een keertje roken, drinken of neuken is toch heel normaal?' Dan krijg je weer dat gezeik met IK VIND voor MIJN kind...iedereen mag gewoon redenen aangeven die hij/zij wil. Ik zou bijvoorbeeld mijn huis niet uitlenen aan iemand waarvan ik weet dat het een notoire douchepisser is en dat schijnt ook heel normaal te zijn...
naar aanleiding wat ik hier van je lees, vind ik je een leuk mens. Dus zou je ook zomaar een leuke moeder kunnen zijn.
Je bent nuchter, hebt humor en bent bereid over je eigen handelen na te denken. Prima eigenschappen voor een mens en ouder.
Op mijn al vrij zelfstandige kinderen van 6 en 9 zou ik je met een gerust hart laten oppassen. In de babytijd had ik toch liever iemand die daar een bepaalde handigheid in had. Hoe vaak ik zelf al niet met het zweet op mijn rug aan het luiers verschonen ben geweest...
Sowieso kreeg de oppas in de babytijd een gebruiksaanwijzing en tijdschema op papier
[...]
ja dit dus....die opm over 'wie je in huis haalt' heeft te maken met het onbekende, je WEET niet of het leuk is, je het samen trekt etc. Daarbij zijn mensen niet zo uitlenerig met hun kinderen, als je er eens 1 of 2 een dagje wil lenen zeggen de ouders dat 'de kinderen je niet goed genoeg kennen' (de kinderen staan vaak hun jas al aan te doen als ze het horen!) Ook heb ik me/ons al meerdere malen bij verschillende mensen aangeboden als gratis oppas, maar het lijkt wel of we niet 'bij de club' horen omdat we geen kinderen hebben en ook niet met kinderen werken. Er is nog nooit een beroep op gedaan! lol
Kan er natuurlijk ook aan liggen dat mensen ons gewoon niet vertrouwen met hun kinderen....vraagje: wat zou voor jou een reden zijn om iemand niet te vertrouwen met je kind? En dan geen ruzie maken in dit topic mensen. Dus als iemand zegt 'ik wil niet dat iemand rookt/drinkt/neukt waar mijn kind bij is, dan niet reageren met 'een keertje roken, drinken of neuken is toch heel normaal?' Dan krijg je weer dat gezeik met IK VIND voor MIJN kind...iedereen mag gewoon redenen aangeven die hij/zij wil. Ik zou bijvoorbeeld mijn huis niet uitlenen aan iemand waarvan ik weet dat het een notoire douchepisser is en dat schijnt ook heel normaal te zijn...
naar aanleiding wat ik hier van je lees, vind ik je een leuk mens. Dus zou je ook zomaar een leuke moeder kunnen zijn.
Je bent nuchter, hebt humor en bent bereid over je eigen handelen na te denken. Prima eigenschappen voor een mens en ouder.
Op mijn al vrij zelfstandige kinderen van 6 en 9 zou ik je met een gerust hart laten oppassen. In de babytijd had ik toch liever iemand die daar een bepaalde handigheid in had. Hoe vaak ik zelf al niet met het zweet op mijn rug aan het luiers verschonen ben geweest...
Sowieso kreeg de oppas in de babytijd een gebruiksaanwijzing en tijdschema op papier
Iemand een blokje kaas bij de mosterd?
vrijdag 9 november 2012 om 15:41
CCbloom, ik ga steeds harder lachen om je postings!
Ik ben tot halverwege mijn 30e (moet steeds uitrekenen of ik nou op mijn 34e of op mijn 35e moeder werd dus laat het maar even zo ) dus kinderloos geweest en een vriendenkring waar de meesten al aan hun tweede en derde kind bezig waren. Gelukkig had ik een paar vriendinnen die het juist heel leuk vonden als ik op hun kinderen wilde passen. Eentje belde zelfs mij als ze oppas voor alledrie tegelijk nodig had 'omdat jij een van de weinigen bent die ik het durf te vragen'...
Wat mij geholpen heeft, is bedenken wat je allemaal verwacht van/met een kind. Zo ben ik er bijvoorbeeld vanuit gegaan, dat het eerste jaar supersuperzwaar zou zijn en dat het daarna pas leuker zou worden. Dat viel best wel mee (understatement van de eeuw ). Verder zie ik hoe mijn ouders nog steeds van ons genieten en inmiddels ook al een paar jaar van hun kleinkinderen en dan dacht ik 'ja, dat wil ik uiteindelijk ook'.
Ik ben tot halverwege mijn 30e (moet steeds uitrekenen of ik nou op mijn 34e of op mijn 35e moeder werd dus laat het maar even zo ) dus kinderloos geweest en een vriendenkring waar de meesten al aan hun tweede en derde kind bezig waren. Gelukkig had ik een paar vriendinnen die het juist heel leuk vonden als ik op hun kinderen wilde passen. Eentje belde zelfs mij als ze oppas voor alledrie tegelijk nodig had 'omdat jij een van de weinigen bent die ik het durf te vragen'...
Wat mij geholpen heeft, is bedenken wat je allemaal verwacht van/met een kind. Zo ben ik er bijvoorbeeld vanuit gegaan, dat het eerste jaar supersuperzwaar zou zijn en dat het daarna pas leuker zou worden. Dat viel best wel mee (understatement van de eeuw ). Verder zie ik hoe mijn ouders nog steeds van ons genieten en inmiddels ook al een paar jaar van hun kleinkinderen en dan dacht ik 'ja, dat wil ik uiteindelijk ook'.
vrijdag 9 november 2012 om 18:15
hele logische instelling eigenlijk.
Dat hele gedoe van voorbehoedsmiddelen, ovulatietesten, ivf etcetera is nog relatief nieuw. De mens heeft de keuze eerder nooit gehad of slechts minimaal kunnen beïnvloeden, niet meer dan logisch eigenlijk als je gevoelsmatig niet zo goed een keuze kan maken.
Dat hele gedoe van voorbehoedsmiddelen, ovulatietesten, ivf etcetera is nog relatief nieuw. De mens heeft de keuze eerder nooit gehad of slechts minimaal kunnen beïnvloeden, niet meer dan logisch eigenlijk als je gevoelsmatig niet zo goed een keuze kan maken.
may the bridges I burn light the way
