Zwanger
alle pijlers
kloppend hartje bij zes weken?
vrijdag 8 maart 2013 om 18:28
Ik heb eergisteren een positieve test gehad. Mijn zwangerschapsgeschiedenis ziet er zo uit: miskraam bij tien weken (missed abortion bij ongeveer zeven weken, waarschijnlijk is er nooit een hartje gaan kloppen); zwangerschap en mijn oudste dochter gekregen; miskraam bij zeven (waarschijnlijk ook hier nooit hartactie geweest); zwangerschap en mijn jongste dochter gekregen; miskraam bij 11 weken (vroege echo's gehad vanaf zeven weken vanwege die eerdere miskramen en bloedverlies in deze zwangerschap, wel steeds hartactie tot de laatste echo).
Vanwege deze geschiedenis moet ik nu bij zes weken al bij de verloskundige komen. Mijn vraag is nu: wie had een echo bij zes weken en zag hartactie? En wie juist niet? En liep dat goed af of juist niet?
Mijn angst is namelijk dat ik een echo krijg, er geen hartslag is en dat dat misschien niets hoeft te betekenen omdat het te vroeg kan zijn, maar dat het voor mij toch meer stress gaat opleveren om een weekje te wachten. Van de andere kant... hartactie zegt voor mij, gezien de laatste miskraam, ook niet alles meer.
Vanwege deze geschiedenis moet ik nu bij zes weken al bij de verloskundige komen. Mijn vraag is nu: wie had een echo bij zes weken en zag hartactie? En wie juist niet? En liep dat goed af of juist niet?
Mijn angst is namelijk dat ik een echo krijg, er geen hartslag is en dat dat misschien niets hoeft te betekenen omdat het te vroeg kan zijn, maar dat het voor mij toch meer stress gaat opleveren om een weekje te wachten. Van de andere kant... hartactie zegt voor mij, gezien de laatste miskraam, ook niet alles meer.
vrijdag 8 maart 2013 om 18:32
Met 6 weken en 3 dagen hartactie. Zoon is nu bijna 6 maanden. Ik had trouwens ook een aantal keer bloedverlies gehad. Het kan soms alle kanten op.
Ik zou voor de zekerheid toch nog een weekje wachten voor de eerste echo. Met 7 weken is er zeker hartactie en eerder zou je inderdaad nog in spanning kunnen zitten omdat het toch nog te vroeg is. En stress is natuurlijk ook niet goed.
Succes met de echo en ik hoop voor je dat het allemaal goed blijft gaan en wens je een goede zwangerschap.
Ik zou voor de zekerheid toch nog een weekje wachten voor de eerste echo. Met 7 weken is er zeker hartactie en eerder zou je inderdaad nog in spanning kunnen zitten omdat het toch nog te vroeg is. En stress is natuurlijk ook niet goed.
Succes met de echo en ik hoop voor je dat het allemaal goed blijft gaan en wens je een goede zwangerschap.
vrijdag 8 maart 2013 om 18:32
Wij hebben na een missen abortion van 11 weken bewust met de echo gewacht tot 12 weken bij de volgende zwangerschappen. We wisten nu dat een kloppend hartje in deze fase niets zegt, dat je je dan alleen nog maar meer hecht aan het kindje.
Onzekerheid is er toch, dus dan maar onwetend tot 12 weken.
Onzekerheid is er toch, dus dan maar onwetend tot 12 weken.
Zonder oorzaak geen gevolg
vrijdag 8 maart 2013 om 18:35
Bah, onbedoeld effect: ik ben volgende week donderdag 10 weken en heb voor het eerst voor een echo.. mijn "klachten" worden wel gestaag erger (misselijk enzo) maar goed, als je lijf nog denkt dat je zwanger bent, zegt dat dus niets.
Ik hoop voor jou TO dat je een goede echo hebt en dat alles nu goed gaat!
Ik hoop voor jou TO dat je een goede echo hebt en dat alles nu goed gaat!
vrijdag 8 maart 2013 om 18:35
Wat een onzekerheid, hè? Ik herken het.
De eerste zwangerschap met acht weken een echo gehad: lege vruchtzak. Geëndigd met een curettage.
De tweede zwangerschap met zeven weken een echo gehad met kloppend hartje. Met tien weken nog een echo gehad: weer mis. Wederom een curettage gehad.
De derde zwangerschap mocht ik bij de gynaecoloog komen de eerste weken. Met zes weken precies had ik bloedverlies. Ik mocht gelijk voor een echo en daar zag ik een hartje kloppen. De gynaecoloog benadrukte van te voren wel dat het bij zes weken niet altijd te zien is en dat geen kloppend hartje niet perse foute boel betekende. Toen met acht, tien en twaalf weken ook geweest en gelukkig is die zwangerschap goed afgelopen.
Hopelijk gaat het nu wel allemaal goed!
De eerste zwangerschap met acht weken een echo gehad: lege vruchtzak. Geëndigd met een curettage.
De tweede zwangerschap met zeven weken een echo gehad met kloppend hartje. Met tien weken nog een echo gehad: weer mis. Wederom een curettage gehad.
De derde zwangerschap mocht ik bij de gynaecoloog komen de eerste weken. Met zes weken precies had ik bloedverlies. Ik mocht gelijk voor een echo en daar zag ik een hartje kloppen. De gynaecoloog benadrukte van te voren wel dat het bij zes weken niet altijd te zien is en dat geen kloppend hartje niet perse foute boel betekende. Toen met acht, tien en twaalf weken ook geweest en gelukkig is die zwangerschap goed afgelopen.
Hopelijk gaat het nu wel allemaal goed!
vrijdag 8 maart 2013 om 18:44
Hier met 6 weken en 3 dagen een kloppend hartje. Dat is goed gegaan. Maar 6 weken is inderdaad net op de grens. Waarom willen ze zo vroeg al een echo doen? Kunnen ze daar eventueel conclusies aan verbinden? Bij mij was het zo vroeg omdat het een ICSI poging was en dan heb je iets meer kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
vrijdag 8 maart 2013 om 19:23
vrijdag 8 maart 2013 om 20:26
Met een veel eenvoudigere geschiedenis dan die van jou (eenmaal missed abortion bij een week of twaalf, maar daarvoor al wel een echo met afwijkend beeld) wilde ik zelf bij mijn laatste twee zwangerschappen geen hele vroege echo; bij een week of negen kun je niet alleen zien of er hartactie is, maar ook of de termijn een beetje klopt met wat het zou moeten zijn. Dat zei voor mij net iets meer.
vrijdag 8 maart 2013 om 20:32
Ik heb ook wel een beetje hetzelfde als Sproetje. Mocht ik ooit nog eens zwanger worden (ga ik niet vanuit hoor) dan zou ik ook willen wachten tot een week of tien, twaalf. Omdat die vroege echo's geen garantie geven en zelfs tot meer onzekerheid kunnen leiden. Al pakte het in mijn laatste zwangerschap wel goed uit dus.
vrijdag 8 maart 2013 om 20:37
Iedereen: bedankt voor jullie reactie!
Louba, sorry, dat is inderdaad een onbedoeld effect. Ik ben bij mijn beide dochters misselijk (+overgeven) geweest vanaf zes weken tot het einde. En bij de laatste zwangerschap ook vanaf zes weken misselijk geworden. Door die misselijkheid en door die goede echo's dacht ik dat het wel goed zat (althans dat wilde ik mezelf doen geloven, tegen mijn slechte gevoel wegens het bloedverlies in). Maar ergens las ik weer dat niet een levend vruchtje zorgt voor de misselijkheid, maar de placenta. Voor mij betekent dat dat ik geen enkele zekerheid meer heb.
Voor, tijdens en na de bevalling van mijn jongste was mijn man ernstig ziek. De verloskundige die de bevalling deed is voor mij daardoor heel speciaal. De bevalling was wel thuis (en mijn man was op dat moment ook thuis), maar liep ook niet van een leien dakje doordat ze met haar schouders bleef steken. Ze hebben het me niet laten merken, maar achteraf vertelden ze dat het echt even paniek was. Zij heeft ervoor gezorgd dat ik er met maar drie hechtingen afgekomen ben en ook haar morele steun in verband met mijn man was heel belangrijk. Ook tijdens de laatste miskraam heeft ze me erg gesteund. Ik heb haar een smsje gestuurd over deze zwangerschap en kreeg een berichtje terug dat ik maar als snel moest komen. Misschien doet ze niet eens een echo, maar is het voor het 'gevoel'.
Louba, sorry, dat is inderdaad een onbedoeld effect. Ik ben bij mijn beide dochters misselijk (+overgeven) geweest vanaf zes weken tot het einde. En bij de laatste zwangerschap ook vanaf zes weken misselijk geworden. Door die misselijkheid en door die goede echo's dacht ik dat het wel goed zat (althans dat wilde ik mezelf doen geloven, tegen mijn slechte gevoel wegens het bloedverlies in). Maar ergens las ik weer dat niet een levend vruchtje zorgt voor de misselijkheid, maar de placenta. Voor mij betekent dat dat ik geen enkele zekerheid meer heb.
Voor, tijdens en na de bevalling van mijn jongste was mijn man ernstig ziek. De verloskundige die de bevalling deed is voor mij daardoor heel speciaal. De bevalling was wel thuis (en mijn man was op dat moment ook thuis), maar liep ook niet van een leien dakje doordat ze met haar schouders bleef steken. Ze hebben het me niet laten merken, maar achteraf vertelden ze dat het echt even paniek was. Zij heeft ervoor gezorgd dat ik er met maar drie hechtingen afgekomen ben en ook haar morele steun in verband met mijn man was heel belangrijk. Ook tijdens de laatste miskraam heeft ze me erg gesteund. Ik heb haar een smsje gestuurd over deze zwangerschap en kreeg een berichtje terug dat ik maar als snel moest komen. Misschien doet ze niet eens een echo, maar is het voor het 'gevoel'.
vrijdag 8 maart 2013 om 20:41
Ik begrijp overigens de mensen die zouden wachten tot een week of tien of langer. Zo denk ik nu van de ene kant ook. Van de andere kant heb ik na iedere miskraam gedacht: had ik er maar meer van genoten, het kan altijd misgaan, maar voorzichtigheid heeft me niet beschermd tegen het verdriet. Onbezorgd zwanger zit er toch niet meer in, nooit meer, ook al gaat het bij wijze van spreken nu tien keer goed. En vóór de laatste miskraam vond ik het 'er weer bij horen bij de verloskundigenpraktijk en bij elke echo toch weer even mogen kijken naar je kindje' achteraf toch heel fijn. Niet vlak erna, maar wel na een tijdje.
vrijdag 8 maart 2013 om 20:58
hier bij mijn derde zwangerschap n goede echo met 6,8 en 10 weken,maar bij 12 weken was t alsnog mis. bij mijn vierde zwangerschap kreeg ik om de 1.5 week n echo vd gyneacoloog. niet op mijn verzoek,maar t beleid in ons ziekenhuis na een miskraam. Was standaard om stress bij de zwangere te verminderen.
donderdag 21 maart 2013 om 18:05
Ik dacht al dat jij het was in het topic 'uh, het zijn er twee.' Wat een schrik zeg! quote:quimn schreef op 08 maart 2013 @ 20:43:
Giulietta, waarom kwam je bij de derde zwangerschap bij de gyn terecht?
Ik werkte toen in het ZH, had al twee missed abortions gehad en had ineens rood bloedverlies. Dat aan mijn collega verteld en die is gelijk gaan overleggen met de gynaecoloog (wilde ik eigenlijk niet, ik hou er niet van dat personeel voorkeursbehandeling verwacht). De gynaecoloog kwam me toen zelf halen (zat naast mijn poli) voor een echo tussendoor. Vervolgens mocht ik bij hem blijven tot de 12 weken voorbij waren. En kwam ik na 20 weken alweer terug vanwege andere, medische redenen.
Maar goed, daarom dus.
Giulietta, waarom kwam je bij de derde zwangerschap bij de gyn terecht?
Ik werkte toen in het ZH, had al twee missed abortions gehad en had ineens rood bloedverlies. Dat aan mijn collega verteld en die is gelijk gaan overleggen met de gynaecoloog (wilde ik eigenlijk niet, ik hou er niet van dat personeel voorkeursbehandeling verwacht). De gynaecoloog kwam me toen zelf halen (zat naast mijn poli) voor een echo tussendoor. Vervolgens mocht ik bij hem blijven tot de 12 weken voorbij waren. En kwam ik na 20 weken alweer terug vanwege andere, medische redenen.
Maar goed, daarom dus.
