Zwanger
alle pijlers
Korte ledematen bij 20-weken echo
zondag 3 april 2011 om 14:17
Na wat twijfel heb ik besloten om toch een topic te openen:
Graag zou ik ervaringen delen met vrouwen die ook bij de 20-weken echo te horen kregen dat de lengte van de ledematen in verhouding kort is.
Kort samengevat ons verhaal:
Zwanger van een tweede kindje. 1e is een gezonde zoon. Bij de 20 weken echo van het echocentrum werd een kort femur (= bovenbeen) geconstateerd dat nog wel binnen de grenzen lag. Ik werd verwezen naar de gynaecoloog in een streekziekenhuis voor een herbeoordeling van het hartje. Dat kon zij namelijk door de bewegingen van de baby niet goed beoordelen.
Na een week hebben we deze echo laten maken en bleek het hartje in orde te zijn.
Echter, de ledematen (armen/benen zowel onder als boven) bleken kort. Het hoofdje, romp en hersentjes zijn wel normaal.
De gyn was niet heel duidelijk in het verhaal: aanvankelijk vertelde ze dat het een grensgeval is en dat als ze het als normaal zou afgeven het in orde was. Maar als ze het als afwijkend zou benoemen moest ze een uitgebreid verhaal houden over allerlei mogelijke afwijkingen. Ik gaf aan dat ik zelf dacht aan dwerggroei. Zij vulde aan met andere skeletafwijkingen en syndroom van Down.
Ik gaf aan dat dit geen redenen zijn voor afbreken van de zwangerschap, maar dat de zorgeloosheid wel verdwenen was.
Na nog meer metingen gaf ze aan dat dat niet de bedoeling was en dat we ons geen zorgen hoefden te maken. Met een nieuwe echoafspraak voor over 9 weken stonden we even later buiten.
Nu neemt de twijfel en zorg toe: is het normaal en moet ik op haar oordeel afgaan? Of zijn er redenen tot zorg.
Ik heb komende week een afspraak met één van mijn verloskundigen om eea op een rijtje te zetten.
Ik ben niet direct op zoek naar een antwoord op deze laatste vraag, maar zou het wel fijn vinden om ervaringen van anderen te horen: hoe gingen jullie om met deze onzekerheid. Welke procedure werd gevolgd.
Ik snap dat individuele gevallen moeilijk vergeleken kunnen worden. Maar ik heb erg behoefte aan ervaringen van anderen.
Update 6 juni 2011:
Vandaag met 30 wk een nieuwe echo: armpjes en beentjes bleken nog verder achter qua groei dan bij 20 wk (toen 3 wk achter, nu 5) en vallen geheel buiten de curve.
We zijn nu verwezen naar Radboud in Nijmegen naar de geneticus.
Er gaat vanalles door ons hoofd en de onzekerheid is groot. Voor nu, maar vooral wat de toekomst betreft.
Er is nog een vruchtwaterpunctie mogelijk, maar weet niet of ik dat wil.
De gyn sloot een gezond kindje nog niet volledig uit, al is de kans klein. Ik houd er nu maar rekening mee dat er sprake is van afwijkingen en beperkingen hierdoor.
Het kindje is hoe dan ook welkom, hoe moeilijk het misschien ook zal zijn.
Graag zou ik ervaringen delen met vrouwen die ook bij de 20-weken echo te horen kregen dat de lengte van de ledematen in verhouding kort is.
Kort samengevat ons verhaal:
Zwanger van een tweede kindje. 1e is een gezonde zoon. Bij de 20 weken echo van het echocentrum werd een kort femur (= bovenbeen) geconstateerd dat nog wel binnen de grenzen lag. Ik werd verwezen naar de gynaecoloog in een streekziekenhuis voor een herbeoordeling van het hartje. Dat kon zij namelijk door de bewegingen van de baby niet goed beoordelen.
Na een week hebben we deze echo laten maken en bleek het hartje in orde te zijn.
Echter, de ledematen (armen/benen zowel onder als boven) bleken kort. Het hoofdje, romp en hersentjes zijn wel normaal.
De gyn was niet heel duidelijk in het verhaal: aanvankelijk vertelde ze dat het een grensgeval is en dat als ze het als normaal zou afgeven het in orde was. Maar als ze het als afwijkend zou benoemen moest ze een uitgebreid verhaal houden over allerlei mogelijke afwijkingen. Ik gaf aan dat ik zelf dacht aan dwerggroei. Zij vulde aan met andere skeletafwijkingen en syndroom van Down.
Ik gaf aan dat dit geen redenen zijn voor afbreken van de zwangerschap, maar dat de zorgeloosheid wel verdwenen was.
Na nog meer metingen gaf ze aan dat dat niet de bedoeling was en dat we ons geen zorgen hoefden te maken. Met een nieuwe echoafspraak voor over 9 weken stonden we even later buiten.
Nu neemt de twijfel en zorg toe: is het normaal en moet ik op haar oordeel afgaan? Of zijn er redenen tot zorg.
Ik heb komende week een afspraak met één van mijn verloskundigen om eea op een rijtje te zetten.
Ik ben niet direct op zoek naar een antwoord op deze laatste vraag, maar zou het wel fijn vinden om ervaringen van anderen te horen: hoe gingen jullie om met deze onzekerheid. Welke procedure werd gevolgd.
Ik snap dat individuele gevallen moeilijk vergeleken kunnen worden. Maar ik heb erg behoefte aan ervaringen van anderen.
Update 6 juni 2011:
Vandaag met 30 wk een nieuwe echo: armpjes en beentjes bleken nog verder achter qua groei dan bij 20 wk (toen 3 wk achter, nu 5) en vallen geheel buiten de curve.
We zijn nu verwezen naar Radboud in Nijmegen naar de geneticus.
Er gaat vanalles door ons hoofd en de onzekerheid is groot. Voor nu, maar vooral wat de toekomst betreft.
Er is nog een vruchtwaterpunctie mogelijk, maar weet niet of ik dat wil.
De gyn sloot een gezond kindje nog niet volledig uit, al is de kans klein. Ik houd er nu maar rekening mee dat er sprake is van afwijkingen en beperkingen hierdoor.
Het kindje is hoe dan ook welkom, hoe moeilijk het misschien ook zal zijn.
maandag 4 april 2011 om 22:08
Hier een moeder met een dochtertje waarbij de verkorte ledematen uiteindelijk wel kenmerk bleken van dwerggroei.
Alleen; bij Mopsey was de afwijking groter dan minimaal, de uitslagen weken ver af van alle gemiddelden en vielen zelfs buiten de curve. Daar was geen twijfel over mogelijk. Bovendien waren er op de echo meer problemen zichtbaar (schedel boven gemiddeld, extreme nekhouding etc).
Vooralsnog zou ik me daar dus nog niet al te druk over maken. De huidige echo zegt nog niets.
Maar ik weet ook dat dit makkelijker gezegd dan gedaan is. het enige wat je echter kunt doe is blijven ademhalen; jouw kindje zit nu veilig in jouw buik, en heeft het daar goed.
Probeer te ontspannen, en hou voor ogen dat je je nu nog mogelijk druk maakt over iets wat totaal niet aan de orde gaat zijn.
Over 9 weken weet je meer. Of misschien weet je dan nog precies evenveel als nu. Hoe dan ook; heb vertrouwen in jouw kindje want die moet het uiteindelijk gaan doen.
(en wellicht ter overvloede; Mopsey doet het fantastisch, heeft genoeg vriendinnen, gaat gewoon naar school, ligt lekker in de groep, doet aan alles mee en is een gelukkig, vrolijk, wijs, en bijdehand kind die weinig tot geen hinder ondervindt van haar dwerggroei).
Alleen; bij Mopsey was de afwijking groter dan minimaal, de uitslagen weken ver af van alle gemiddelden en vielen zelfs buiten de curve. Daar was geen twijfel over mogelijk. Bovendien waren er op de echo meer problemen zichtbaar (schedel boven gemiddeld, extreme nekhouding etc).
Vooralsnog zou ik me daar dus nog niet al te druk over maken. De huidige echo zegt nog niets.
Maar ik weet ook dat dit makkelijker gezegd dan gedaan is. het enige wat je echter kunt doe is blijven ademhalen; jouw kindje zit nu veilig in jouw buik, en heeft het daar goed.
Probeer te ontspannen, en hou voor ogen dat je je nu nog mogelijk druk maakt over iets wat totaal niet aan de orde gaat zijn.
Over 9 weken weet je meer. Of misschien weet je dan nog precies evenveel als nu. Hoe dan ook; heb vertrouwen in jouw kindje want die moet het uiteindelijk gaan doen.
(en wellicht ter overvloede; Mopsey doet het fantastisch, heeft genoeg vriendinnen, gaat gewoon naar school, ligt lekker in de groep, doet aan alles mee en is een gelukkig, vrolijk, wijs, en bijdehand kind die weinig tot geen hinder ondervindt van haar dwerggroei).
Wat wilde ik nou toch typen?
maandag 4 april 2011 om 22:17
quote:Nina28 schreef op 03 april 2011 @ 15:35:
Mijn nicht heeft afwijkende echo's gehad.
Bij haar dochter zou een nier ontbreken en de hartkamertjes waren afwijkend.
Conclusie van de Gyn: Een kind met beperkingen en het was de vraag of het kind levensvatbaar is.
Naar de geboorte bleek niets minder waar, het kind is kerngezond. Met 2 normale nieren en een gezond hart.
Hier nog een voorbeeld:
Bij mijn dochter werd, bij 38 weken zwangerschap, geconstateerd dat ze "veeeel te klein" was. Ver onder de curve, bovendien een slechte doorbloeding van de navelstreng waardoor ondervoeding. De gyn schatte het kindje op max. 1800 gram. Ik zou worden ingeleid, de volgende dag.
Dat waren de langste uren van mij leven.
Mijn dochter werd geboren, blakend van gezondheid, 48 cm en 2970 gram. Dikke armpjes en beentjes, alles erop en eraan! Een wolk!
Zo erg kunnen ze zich dus vergissen!
Mijn nicht heeft afwijkende echo's gehad.
Bij haar dochter zou een nier ontbreken en de hartkamertjes waren afwijkend.
Conclusie van de Gyn: Een kind met beperkingen en het was de vraag of het kind levensvatbaar is.
Naar de geboorte bleek niets minder waar, het kind is kerngezond. Met 2 normale nieren en een gezond hart.
Hier nog een voorbeeld:
Bij mijn dochter werd, bij 38 weken zwangerschap, geconstateerd dat ze "veeeel te klein" was. Ver onder de curve, bovendien een slechte doorbloeding van de navelstreng waardoor ondervoeding. De gyn schatte het kindje op max. 1800 gram. Ik zou worden ingeleid, de volgende dag.
Dat waren de langste uren van mij leven.
Mijn dochter werd geboren, blakend van gezondheid, 48 cm en 2970 gram. Dikke armpjes en beentjes, alles erop en eraan! Een wolk!
Zo erg kunnen ze zich dus vergissen!
dinsdag 5 april 2011 om 08:48
Mimsey, dank je wel voor je reactie. Ik wist dat er een moeder was met een kindje met dwerggroei, maar wist niet meer dat jij het was. Ben blij dat je reageert.
En het is inderdaad zo dat mij nu druk maken om iets wat misschien helemaal niet aan de orde is, het kindje niet ten goede komt. Ik probeer dan ook rustig af te wachten, hoe lastig dat soms ook is.
Wil er graag 'grip' op hebben/krijgen, maar dan kan domweg niet.
Het lijkt erop dat jouw voorbeeld niet lijkt op de onze, dat stelt toch wat gerust.
(Vind het bijna ongepast om daardoor gerust gesteld te worden, maar hoop dat je snapt wat ik bedoel)
En fijn dat ze het zo goed doet en nauwelijks hinder ondervindt van haar lengte.
Bergje, ook bedankt voor je reactie. Wat moeilijk om nog zulke zorgen te hebben op het laatst.
Het is wel duidelijk dat hoe later in de zwangerschap de echo wordt gemaakt, hoe minder betrouwbaar deze wordt.
En het is inderdaad zo dat mij nu druk maken om iets wat misschien helemaal niet aan de orde is, het kindje niet ten goede komt. Ik probeer dan ook rustig af te wachten, hoe lastig dat soms ook is.
Wil er graag 'grip' op hebben/krijgen, maar dan kan domweg niet.
Het lijkt erop dat jouw voorbeeld niet lijkt op de onze, dat stelt toch wat gerust.
(Vind het bijna ongepast om daardoor gerust gesteld te worden, maar hoop dat je snapt wat ik bedoel)
En fijn dat ze het zo goed doet en nauwelijks hinder ondervindt van haar lengte.
Bergje, ook bedankt voor je reactie. Wat moeilijk om nog zulke zorgen te hebben op het laatst.
Het is wel duidelijk dat hoe later in de zwangerschap de echo wordt gemaakt, hoe minder betrouwbaar deze wordt.
zaterdag 2 juli 2011 om 10:16
Hier gaat het goed, nu 34 weken. Voel mij op wat ongemakken na prima.
We zijn met 31 wk in Nijmegen geweest voor een uitgebreide echo, daar was eigenlijk niets nieuws te zien: korte armen/benen. De rest zag er normaal uit.
Erna hadden we een gesprek waarin verteld werd dat er vaker niets aan de hand blijkt dan dat er wel iets is.
Ik mag gewoon bij de vlk blijven en met hen bevallen. Wel in het ziekenhuis omdat de kinderarts ons kindje moet bekijken na de geboorte.
Voor nu proberen we af te wachten, maar dat valt niet altijd mee.
Dank je dat je ernaar vraagt!
We zijn met 31 wk in Nijmegen geweest voor een uitgebreide echo, daar was eigenlijk niets nieuws te zien: korte armen/benen. De rest zag er normaal uit.
Erna hadden we een gesprek waarin verteld werd dat er vaker niets aan de hand blijkt dan dat er wel iets is.
Ik mag gewoon bij de vlk blijven en met hen bevallen. Wel in het ziekenhuis omdat de kinderarts ons kindje moet bekijken na de geboorte.
Voor nu proberen we af te wachten, maar dat valt niet altijd mee.
Dank je dat je ernaar vraagt!
dinsdag 9 augustus 2011 om 22:07
Beetje laat want je bent al bijna uitgerekend maar ik herken me in je verhaal dus wilde ook even reageren.
Ik ben nu 37 weken zwanger en bij ons is er ook een kort bovenbeentje geconstateerd. Met de 20 weken echo zat hij net onder de 5% grens en ook bij gespecialiseerde controle in het ziekenhuis was dat de uitkomst. Gelukkig was dat het enige wat ze hebben kunnen vinden maar het betekend wel een grotere kans op downsyndroom. Uiteindelijk hebben we besloten om dat niet te testen en er gewoon vertrouwen in te hebben.
Met 28 weken weer een groeiecho en toen zaten de bovenbeentjes op 1% dus in verhouding nog wat kleiner. Verder was alles gemiddeld.
Bij ons speelt nog wel mee dat de 2 kinderen die we al hebben allebei wat kortere beentjes dan gemiddeld hebben en het ook aan beide kanten in de familie zit.
We hebben er dus wel vertrouwen in dat het niks bijzonders is maar het blijft in je achterhoofd toch wel spelen.
Hopelijk dient bij jou de bevalling zich snel aan, zeker nu je er echt niet meer van kunt genieten. En nog belangrijker: dan heb je zekerheid.
Ik ben nu 37 weken zwanger en bij ons is er ook een kort bovenbeentje geconstateerd. Met de 20 weken echo zat hij net onder de 5% grens en ook bij gespecialiseerde controle in het ziekenhuis was dat de uitkomst. Gelukkig was dat het enige wat ze hebben kunnen vinden maar het betekend wel een grotere kans op downsyndroom. Uiteindelijk hebben we besloten om dat niet te testen en er gewoon vertrouwen in te hebben.
Met 28 weken weer een groeiecho en toen zaten de bovenbeentjes op 1% dus in verhouding nog wat kleiner. Verder was alles gemiddeld.
Bij ons speelt nog wel mee dat de 2 kinderen die we al hebben allebei wat kortere beentjes dan gemiddeld hebben en het ook aan beide kanten in de familie zit.
We hebben er dus wel vertrouwen in dat het niks bijzonders is maar het blijft in je achterhoofd toch wel spelen.
Hopelijk dient bij jou de bevalling zich snel aan, zeker nu je er echt niet meer van kunt genieten. En nog belangrijker: dan heb je zekerheid.
woensdag 10 augustus 2011 om 10:48
Ha Pebbles,
Zelfde schuitje zo te lezen. Zaten jullie oudste kindjes qua beenlengte wel binnen de curve? En heb jij een combinatietest gehad?
Blijft spannend inderdaad. Maar zowel aan mijn als vriends kant zijn er kleine vrouwen, dus daar houd ik ook rekening mee.
Voel jij je verder goed?
Jij ook sterkte met de laatste weken!
Dank voor je reactie trouwens
Zelfde schuitje zo te lezen. Zaten jullie oudste kindjes qua beenlengte wel binnen de curve? En heb jij een combinatietest gehad?
Blijft spannend inderdaad. Maar zowel aan mijn als vriends kant zijn er kleine vrouwen, dus daar houd ik ook rekening mee.
Voel jij je verder goed?
Jij ook sterkte met de laatste weken!
Dank voor je reactie trouwens
woensdag 10 augustus 2011 om 20:37
Mijn 2 oudste zaten wel binnen de curve maar wel onderin de curve. De jongste liep met de 20 weken echo 6 dagen achter met de beengroei en deze baby zat toen op 7 of 8 dagen achterstand.
Bij ons zitten de korte benen juist aan de mannelijke kant van beide families en deze baby wordt een jongetje.
Maar er blijft toch een kleine onzekerheid zitten dat het ook wat anders kan betekenen.
Op zich voel ik me wel goed maar met 2 kleine kinderen erbij begint het op het moment wel zwaar te worden. Ik heb het nog niet compleet gehad maar het hoeft van mij ook niet zo lang meer te duren.
Bij ons zitten de korte benen juist aan de mannelijke kant van beide families en deze baby wordt een jongetje.
Maar er blijft toch een kleine onzekerheid zitten dat het ook wat anders kan betekenen.
Op zich voel ik me wel goed maar met 2 kleine kinderen erbij begint het op het moment wel zwaar te worden. Ik heb het nog niet compleet gehad maar het hoeft van mij ook niet zo lang meer te duren.
zondag 21 augustus 2011 om 06:58
Ja, intussen bevallen van een lief meisje! Wel erg korte amen en benen, bij laatste echo liep de groei 10 wk achter.
Men denkt nu aan een skeletafwijking als dwerggroei. Wij blijven voorlopig in het zh voor de onderzoeken.
Bovenal zijn we erg blij en opgelucht dat ze er is, dat overheerst nu. En de rest wachten we maar af...
Hoever ben jij nu?
Men denkt nu aan een skeletafwijking als dwerggroei. Wij blijven voorlopig in het zh voor de onderzoeken.
Bovenal zijn we erg blij en opgelucht dat ze er is, dat overheerst nu. En de rest wachten we maar af...
Hoever ben jij nu?
zondag 21 augustus 2011 om 09:32
Van harte gefeliciteerd met jouw dochter, Vivabakfiets. Fijn dat ze er is. Hopelijk gaat alles goed met jou en jouw lieve gezinnetje!
En misschien dan toch dwerggroei, dat zal even slikken zijn. Maar mijn aanbod staat; als je vragen hebt, wilt spuien, of op zoek bent naar info... ik ben er!
En misschien dan toch dwerggroei, dat zal even slikken zijn. Maar mijn aanbod staat; als je vragen hebt, wilt spuien, of op zoek bent naar info... ik ben er!
Wat wilde ik nou toch typen?
zondag 21 augustus 2011 om 13:11
Dank je Mimsey!
Ik heb rekening gehouden met down. Skeletafwijking valt mij dan weer mee, gezien het feit dat er mentaal niets aan de hand lijkt. Maar goed, moet ook niet te voorbarig zijn.
we zijn hartstikke blij met haar, ze doet het goed.
Ik houd je aanbod in mijn achterhoofd!
Eerste puntje is d'r kleding, zit voor geen meter. Want ondanks de korte armen en benen woog ze 8.5 pond.
Ik heb rekening gehouden met down. Skeletafwijking valt mij dan weer mee, gezien het feit dat er mentaal niets aan de hand lijkt. Maar goed, moet ook niet te voorbarig zijn.
we zijn hartstikke blij met haar, ze doet het goed.
Ik houd je aanbod in mijn achterhoofd!
Eerste puntje is d'r kleding, zit voor geen meter. Want ondanks de korte armen en benen woog ze 8.5 pond.
zondag 21 augustus 2011 om 16:59
En dat gaat jullie vast prima lukken.
Kleding is nu inderdaad waarschijnlijk nog even lastig, maar mocht het achondroplasie zijn (en hoewel ik mijn dochter voor geen goud zou willen veranderen of ruilen, duim ik voor jullie dat het toch nog met een sisser afloopt) dan zullen de eerste jaren kledinggewijs makkelijk verlopen. Er is zat te vinden wat leuk zit. Geen borduurseltjes op de uiteinde van de mouwen of wijduitlopende mouwtjes, maar verder is er zoveel. Zeker voor een meid. Strakke truitjes tsaan mopsey niet zo leuk, maar jurkjes in A-lijn of te klein geworden jurkjes als tuniekje op een spijkerbroek staan fantastisch. Echt, over een maandje of twee valt dat kledingprobleem reuze mee (Mopsey pastte goed in Hema-kleertjes, bijvoorbeeld).
Gewicht blijft wel een issue, daar ben ik met Mopsey scherp op. Al haar gewicht is extra belastend voor haar beentjes en rug, en ze oogt al snel zwaar doordat ze wel evenveel huid en spierweefsel heeft als andere kinderen. Ik ben streng op wat ze eet, ze heeft geen voedsel nodig om te groeien en daar hou ik rekening mee. Gemeen he, .
Wij zijn net terug van vakantie. Dag twee gingen we het dal in. Maar ja... wat je naar beneden loopt, moet je ook weer omhoog. Daar hadden we ons op verkeken. Een uur lang sjouwden we ons in de hitte omhoog, kreunend en steunend. En boven gekomen zat daar Mops, kalmpjes in de schaduw. Grijnzend vroeg ze waar we nou bleven, ze wachtte al zo lang. Als een kleine stoomlocomotief was ze naar boven gelopen, op haar eigen tempo en zonder zichzelf te overbelasten. En terwijl wij ons op hadden geblazen met grote passen en een onregelmatig tempo, was zij doorgestoomd. Ze is zo sterk.
Jouw dochter gaat dat ook zijn. Hoe dan ook. Omdat jullie jullie best voor haar gaan doen!
Kleding is nu inderdaad waarschijnlijk nog even lastig, maar mocht het achondroplasie zijn (en hoewel ik mijn dochter voor geen goud zou willen veranderen of ruilen, duim ik voor jullie dat het toch nog met een sisser afloopt) dan zullen de eerste jaren kledinggewijs makkelijk verlopen. Er is zat te vinden wat leuk zit. Geen borduurseltjes op de uiteinde van de mouwen of wijduitlopende mouwtjes, maar verder is er zoveel. Zeker voor een meid. Strakke truitjes tsaan mopsey niet zo leuk, maar jurkjes in A-lijn of te klein geworden jurkjes als tuniekje op een spijkerbroek staan fantastisch. Echt, over een maandje of twee valt dat kledingprobleem reuze mee (Mopsey pastte goed in Hema-kleertjes, bijvoorbeeld).
Gewicht blijft wel een issue, daar ben ik met Mopsey scherp op. Al haar gewicht is extra belastend voor haar beentjes en rug, en ze oogt al snel zwaar doordat ze wel evenveel huid en spierweefsel heeft als andere kinderen. Ik ben streng op wat ze eet, ze heeft geen voedsel nodig om te groeien en daar hou ik rekening mee. Gemeen he, .
Wij zijn net terug van vakantie. Dag twee gingen we het dal in. Maar ja... wat je naar beneden loopt, moet je ook weer omhoog. Daar hadden we ons op verkeken. Een uur lang sjouwden we ons in de hitte omhoog, kreunend en steunend. En boven gekomen zat daar Mops, kalmpjes in de schaduw. Grijnzend vroeg ze waar we nou bleven, ze wachtte al zo lang. Als een kleine stoomlocomotief was ze naar boven gelopen, op haar eigen tempo en zonder zichzelf te overbelasten. En terwijl wij ons op hadden geblazen met grote passen en een onregelmatig tempo, was zij doorgestoomd. Ze is zo sterk.
Jouw dochter gaat dat ook zijn. Hoe dan ook. Omdat jullie jullie best voor haar gaan doen!
Wat wilde ik nou toch typen?
zondag 21 augustus 2011 om 17:03
Oh, en nog een vakantie-anekdote.
Een paar dagen geleden liepen we langs een straat toen er opeens een man aankwam met onmiskenbaar achondroplasie. "Kijk mam, die heeft ook een groeiziekte", zei Mops. Dat bevestigde ik en zei dat deze meneer ook achondroplasie had, net als zij. Fronsend keek ze de meneer aan toen hij voorbij liep, en peinzend keek ze hem na. Ze was niet heel blij met deze informatie.
Maar toen stopte de man bij een gigant van een bestelbus (type groot-rijbewijs, zeg maar), stapte in, startte de motor en reed weg. Bij het voorbijgaan toeterde hij en zwaaide naar Mopsey.
Een glimlach brak door. "Dat was wel vet cool hoor, mam!".
Ik denk dat Mopsey later ook haar groot rijbewijs wil. Ik denk zelfs dat ze nu stiekem vrachtwagenchauffeusse wil worden. En weet je; als ze dat wil... dan kan ze dat!
Een paar dagen geleden liepen we langs een straat toen er opeens een man aankwam met onmiskenbaar achondroplasie. "Kijk mam, die heeft ook een groeiziekte", zei Mops. Dat bevestigde ik en zei dat deze meneer ook achondroplasie had, net als zij. Fronsend keek ze de meneer aan toen hij voorbij liep, en peinzend keek ze hem na. Ze was niet heel blij met deze informatie.
Maar toen stopte de man bij een gigant van een bestelbus (type groot-rijbewijs, zeg maar), stapte in, startte de motor en reed weg. Bij het voorbijgaan toeterde hij en zwaaide naar Mopsey.
Een glimlach brak door. "Dat was wel vet cool hoor, mam!".
Ik denk dat Mopsey later ook haar groot rijbewijs wil. Ik denk zelfs dat ze nu stiekem vrachtwagenchauffeusse wil worden. En weet je; als ze dat wil... dan kan ze dat!
Wat wilde ik nou toch typen?
