Zwanger
alle pijlers
kun je inleiden weigeren?
vrijdag 25 januari 2013 om 18:16
Dag moeders en bijna moeders,
Ik ben nu 30 weken zwanger van de tweede. De zwangerschap en bevalling van de eerste was extreem traumatisch. Bij de nacontrole door de gyn is gezegd dat ik bij een tweede kindje zou kunnen kiezen voor een keizersnede.
Helaas is deze gyn naar een ander ziekenhuis verhuist en nu zit ik met het volgende dilemma.
- de gyn vind mijn vorige bevalling een kwestie van heel veel pech en wil geen ks, ondanks wat dus eerder is afgesproken.
- ze wil met 41 weken inleiden (terwijl er al eerder is afgesproken dat ik niet over tijd mag lopen)
- na heel veel gesmeek van mij wil ze nu gaan nadenken om mij met 39 /40 weken in te leiden.
Punt is alleen ik wil absoluut niet ingeleid worden! Ik ben deze zwangerschap ingegaan met de afspraak dat als ons kindje zich op een natuurlijke wijze aandient voor 39,5 week ik graag vaginaal wil bevallen en anders met 40 weken een ks zou krijgen. Deze afspraak is een van de redenen dat ik uberhaupt nog eens zwanger ben geworden na mijn eerste.
Kan ik eisen dat ik niet ingeleid wordt en dat de oude afspraak blijft staan? Het gaat er dus niet om dat ik zo graag een ks wil (want hoop dat ik het gewoon vaginaal kan doen, voor mezelf om de eerste keer te vergeten en voor het algemene herstel erna) of dat ik bang ben om te bevallen.
Ik "geloof" gewoon niet zo in inleiden, ik denk dat je lichaam dan gedwongen wordt tot iets waar het niet aan toe is, mijn lichaam reageert amper op de weeenopwekkers en de kans op complicaties en kunstverlossingen bij een inleiding is vele male groter dan bij een natuurlijke bevalling
Ik hoop dat iemand hier ervaring mee heeft.
Ik ben nu 30 weken zwanger van de tweede. De zwangerschap en bevalling van de eerste was extreem traumatisch. Bij de nacontrole door de gyn is gezegd dat ik bij een tweede kindje zou kunnen kiezen voor een keizersnede.
Helaas is deze gyn naar een ander ziekenhuis verhuist en nu zit ik met het volgende dilemma.
- de gyn vind mijn vorige bevalling een kwestie van heel veel pech en wil geen ks, ondanks wat dus eerder is afgesproken.
- ze wil met 41 weken inleiden (terwijl er al eerder is afgesproken dat ik niet over tijd mag lopen)
- na heel veel gesmeek van mij wil ze nu gaan nadenken om mij met 39 /40 weken in te leiden.
Punt is alleen ik wil absoluut niet ingeleid worden! Ik ben deze zwangerschap ingegaan met de afspraak dat als ons kindje zich op een natuurlijke wijze aandient voor 39,5 week ik graag vaginaal wil bevallen en anders met 40 weken een ks zou krijgen. Deze afspraak is een van de redenen dat ik uberhaupt nog eens zwanger ben geworden na mijn eerste.
Kan ik eisen dat ik niet ingeleid wordt en dat de oude afspraak blijft staan? Het gaat er dus niet om dat ik zo graag een ks wil (want hoop dat ik het gewoon vaginaal kan doen, voor mezelf om de eerste keer te vergeten en voor het algemene herstel erna) of dat ik bang ben om te bevallen.
Ik "geloof" gewoon niet zo in inleiden, ik denk dat je lichaam dan gedwongen wordt tot iets waar het niet aan toe is, mijn lichaam reageert amper op de weeenopwekkers en de kans op complicaties en kunstverlossingen bij een inleiding is vele male groter dan bij een natuurlijke bevalling
Ik hoop dat iemand hier ervaring mee heeft.
vrijdag 25 januari 2013 om 19:29
Ik heb bij mijn laatste kind een draaipoging geweigerd. Dochter lag overdwars of in stuit, dat varieerde nogal. Soms lag ze zelfs even goed. Ik vond het dan ook volkomen waanzin om een kind te draaien dat net zo hard weer terug kon draaien. Vervolgens heb ik ook kenbaar gemaakt dat ik niet vaginaal ging bevallen van een kind dat driekwart van de tijd overdwars lag. Ik had bij eerdere bevallingen al behoorlijk wat schade opgelopen en ik had helemaal geen zin om door een paniekactie nog meer (onomkeerbare) schade te krijgen.
Ik had het "geluk" dat ik al lichte weeen had en mijn vorige kinderen er binnen anderhalf uur waren, dus was er enige haast geboden. De gynaecoloog was bepaald niet blij met me, hij was zelfs erg boos, omdat ik hem "dwong" tot een keizersnee.
Een andere gynaecoloog heeft de keizersnee gedaan en dochter lag zo idioot in mijn buik, een vaginale bevalling was nooit zonder(ernstige) schade aan mij en haar gelukt.
Als jij je niet goed voelt met de eenzijdige beslissing die zij nu heeft gemaakt, zou ik een andere gynaecoloog zoeken die wel met je wensen mee wil gaan. Het gaat om jou en je kind.
Ik had het "geluk" dat ik al lichte weeen had en mijn vorige kinderen er binnen anderhalf uur waren, dus was er enige haast geboden. De gynaecoloog was bepaald niet blij met me, hij was zelfs erg boos, omdat ik hem "dwong" tot een keizersnee.
Een andere gynaecoloog heeft de keizersnee gedaan en dochter lag zo idioot in mijn buik, een vaginale bevalling was nooit zonder(ernstige) schade aan mij en haar gelukt.
Als jij je niet goed voelt met de eenzijdige beslissing die zij nu heeft gemaakt, zou ik een andere gynaecoloog zoeken die wel met je wensen mee wil gaan. Het gaat om jou en je kind.
vrijdag 25 januari 2013 om 19:39
Ik zou kijken of je naar een andere gyn kan. Want vertrouwen in de arts die je gaat helpen is zo belangrijk. De eerste was bij ons een spoedks. De gyn die toen midden in de nacht door de assistent werd opgeroepen was zo kordaat, lief en begripvol, dat ik bij de tweede bij haar onder controle ben geweest ook al deed zij de controles in een ziekenhuis een stad verderop. Daardoor heb ik me bij de tweede geen zorgen hoeven maken. Ze was steeds duidelijk over de mogelijkheden en wanneer waarom welke beslissing zou worden genomen. Uiteindelijk bij 36 weken besloten dat een ks weer de oplossing zou zijn. Ik zeg neit dat een andere gyn wel op jouw wens ingaat, ik bedoel soms is inleiden wel nodig/wenselijk,. maar ik denk dat je nu vooral het gevoel hebt dat jij geen enkele inbreng hebt in het geheel en je voelt je niet gehoord.
vrijdag 25 januari 2013 om 19:50
quote:lemoos schreef op 25 januari 2013 @ 18:34:
[...]
Misschien als halverwege de natuurlijk begonnen bevalling dit nodig is? (Ik ken zelf geen mensen die van te voren al wisten dat er een keizersnede nodig was). De uiteindelijke wijze van geboorte is dan niet 'natuurlijk' maar baby heeft het startsignaal wel op natuurlijke wijze mee gekregen.
Hoooiiii!!!
Timanni is met een geplande ks geboren nog voordat er enige sprake was van vooraankondigingen in de vorm van slijmprop verliezen en voorweeën. Hij lag in stuit, draaien was niet mogelijk. En aangezien het geen kleine jongen was, was ik geen voorstander van vaginaal bevallen en de gyn was het wel met me eens. Ik kon zó door naar het opnamebureau.
[...]
Misschien als halverwege de natuurlijk begonnen bevalling dit nodig is? (Ik ken zelf geen mensen die van te voren al wisten dat er een keizersnede nodig was). De uiteindelijke wijze van geboorte is dan niet 'natuurlijk' maar baby heeft het startsignaal wel op natuurlijke wijze mee gekregen.
Hoooiiii!!!
Timanni is met een geplande ks geboren nog voordat er enige sprake was van vooraankondigingen in de vorm van slijmprop verliezen en voorweeën. Hij lag in stuit, draaien was niet mogelijk. En aangezien het geen kleine jongen was, was ik geen voorstander van vaginaal bevallen en de gyn was het wel met me eens. Ik kon zó door naar het opnamebureau.
vrijdag 25 januari 2013 om 19:52
quote:eefie_says_hi schreef op 25 januari 2013 @ 19:04:
Ja het een en ander staat op papier/ genoteerd in mijn mooie digitale dossier.
Ik snap er zelf ook niks van want vorige week stond deze afspraak nog gewoon ook bij deze gyn. Vandaag belde ze ineens op dat ze overleg had gehad en dat ze het allemaal niet meer zo nodig vond.
Bij de eerste bevalling hebben zowel zoon als ik bijna het leven gelaten, o.a. door veel te laat ingrijpen van de gyn (want het was inmiddels zondagavond)
Ik moet over een paar dagen terug voor een controle echo en ga dan zeker nog even de discussie. Ik zit er ook erg aan te denken om een second opinion te vragen. Mijn oude gyn (die de toezeggingen heeft gedaan) is verhuist naar ziekenhuis dat 45 minuten verder op zit dus zit eigenlijk te denken daar heen te gaan. Kan dat zomaar?Ja, dat kan zeker. Gewoon ook doen. Of in ieder geval, als je nog vertrouwen in je huidige zkh hebt, oude gyn laten bellen met nieuwe gyn. Ik begrijp niet dat nieuwe gyn ineens een ander inzicht heeft (hoezo en waarom) en daarmee ook dwars door én gemaakte afspraken met jou gaat én voorbij gaat aan de omstandigheden waardóór die afspraken nu gemaakt zijn. Volkomen van de pot gerukte slechte medische advisering.
Ja het een en ander staat op papier/ genoteerd in mijn mooie digitale dossier.
Ik snap er zelf ook niks van want vorige week stond deze afspraak nog gewoon ook bij deze gyn. Vandaag belde ze ineens op dat ze overleg had gehad en dat ze het allemaal niet meer zo nodig vond.
Bij de eerste bevalling hebben zowel zoon als ik bijna het leven gelaten, o.a. door veel te laat ingrijpen van de gyn (want het was inmiddels zondagavond)
Ik moet over een paar dagen terug voor een controle echo en ga dan zeker nog even de discussie. Ik zit er ook erg aan te denken om een second opinion te vragen. Mijn oude gyn (die de toezeggingen heeft gedaan) is verhuist naar ziekenhuis dat 45 minuten verder op zit dus zit eigenlijk te denken daar heen te gaan. Kan dat zomaar?Ja, dat kan zeker. Gewoon ook doen. Of in ieder geval, als je nog vertrouwen in je huidige zkh hebt, oude gyn laten bellen met nieuwe gyn. Ik begrijp niet dat nieuwe gyn ineens een ander inzicht heeft (hoezo en waarom) en daarmee ook dwars door én gemaakte afspraken met jou gaat én voorbij gaat aan de omstandigheden waardóór die afspraken nu gemaakt zijn. Volkomen van de pot gerukte slechte medische advisering.
vrijdag 25 januari 2013 om 20:20
Iedereen super bedankt voor de adviezen en input.
Ben inderdaad erg benieuwd naar het hoe en waarom van deze gedachtegang.
Ik denk dat ik de het volgende consult maar even moet afwachten en toch in iets sterkere bewoording mijn punt kenbaar moet maken. Als dat niks oplevert dan ga ik inderdaad maar mijn licht opsteken in een ander ziekenhuis.
Ben inderdaad erg benieuwd naar het hoe en waarom van deze gedachtegang.
Ik denk dat ik de het volgende consult maar even moet afwachten en toch in iets sterkere bewoording mijn punt kenbaar moet maken. Als dat niks oplevert dan ga ik inderdaad maar mijn licht opsteken in een ander ziekenhuis.
vrijdag 25 januari 2013 om 20:22
quote:eefie_says_hi schreef op 25 januari 2013 @ 18:16:
- de gyn vind mijn vorige bevalling een kwestie van heel veel pech en wil geen ks, ondanks wat dus eerder is afgesproken.
- ze wil met 41 weken inleiden (terwijl er al eerder is afgesproken dat ik niet over tijd mag lopen)
- na heel veel gesmeek van mij wil ze nu gaan nadenken om mij met 39 /40 weken in te leiden.
Ja, heb hier ervaring mee.
Ik zou ook ingeleid moeten worden wegens 'over tijd'. Ik wilde dat niet, maar wilde afwachten tot de bevalling spontaan op gang kwam.
Na wat rondbellen bleek dat niet alle ziekenhuizen daar aan mee wilden werken.
Uiteindelijk heb ik een ziekenhuis gevonden die er wel in mee wilde gaan, mits ik iedere dag even op controle kwam (voor een echo en een hartfilmpje).
Zo gezegd zo gedaan. En de baby is toen met 42 weken geboren, gezond en wel.
Mijn vragen aan jou zijn:
Waarom mag je niet over tijd lopen?
Waarom wil je een operatieve ingreep als je zwangerschapsduur wat uitloopt?
- de gyn vind mijn vorige bevalling een kwestie van heel veel pech en wil geen ks, ondanks wat dus eerder is afgesproken.
- ze wil met 41 weken inleiden (terwijl er al eerder is afgesproken dat ik niet over tijd mag lopen)
- na heel veel gesmeek van mij wil ze nu gaan nadenken om mij met 39 /40 weken in te leiden.
Ja, heb hier ervaring mee.
Ik zou ook ingeleid moeten worden wegens 'over tijd'. Ik wilde dat niet, maar wilde afwachten tot de bevalling spontaan op gang kwam.
Na wat rondbellen bleek dat niet alle ziekenhuizen daar aan mee wilden werken.
Uiteindelijk heb ik een ziekenhuis gevonden die er wel in mee wilde gaan, mits ik iedere dag even op controle kwam (voor een echo en een hartfilmpje).
Zo gezegd zo gedaan. En de baby is toen met 42 weken geboren, gezond en wel.
Mijn vragen aan jou zijn:
Waarom mag je niet over tijd lopen?
Waarom wil je een operatieve ingreep als je zwangerschapsduur wat uitloopt?
vrijdag 25 januari 2013 om 20:27
Even los van je topicvraag, maar om je gerust te stellen: Je kunt er bijna 100% zeker van zijn dat je tweede bevalling makkelijker zal verlopen dan je traumatische eerste. Ongeacht of je wordt ingeleid of niet.
Ik heb een vergelijkbaar verhaal als Suze02: Mijn eerste bevalling was een lijdensweg van 25 uur met alle mogelijke toeters en bellen, de tweede bevalling was in 2,5 uur gepiept.
Ik hoop dus dat je je niet al te druk maakt van tevoren, want de kans op herhaling van je eerste bevalling is nihil. Ik heb me dus wel erg druk gemaakt tijdens mijn tweede zwangerschap, omdat ik bang was voor een herhaling van de eerste. Achteraf waren al die zorgen dus voor niets, en had ik mezelf veel ongerustheid kunnen besparen. De regel "de weg is al een keer gebaand" gaat echt wel op.
Ik heb een vergelijkbaar verhaal als Suze02: Mijn eerste bevalling was een lijdensweg van 25 uur met alle mogelijke toeters en bellen, de tweede bevalling was in 2,5 uur gepiept.
Ik hoop dus dat je je niet al te druk maakt van tevoren, want de kans op herhaling van je eerste bevalling is nihil. Ik heb me dus wel erg druk gemaakt tijdens mijn tweede zwangerschap, omdat ik bang was voor een herhaling van de eerste. Achteraf waren al die zorgen dus voor niets, en had ik mezelf veel ongerustheid kunnen besparen. De regel "de weg is al een keer gebaand" gaat echt wel op.
vrijdag 25 januari 2013 om 20:43
Hier ook een ks bij de tweede. 1e was een spoed, tweede lag in stuit, ik wilde geen draaipoging, en heb gevraagd om een ks, die ik ook kreeg. Daarom zou ik idd nogmaals vragen, en anders de oude gyn zelf bellen.
@Java; 100% zeker? Ik ken meer dan 1 geval waarbij de tweede niet makkelijker of sneller was dan de eerste, zou daar persoonlijk dus niet van uit gaan.
@Java; 100% zeker? Ik ken meer dan 1 geval waarbij de tweede niet makkelijker of sneller was dan de eerste, zou daar persoonlijk dus niet van uit gaan.
vrijdag 25 januari 2013 om 21:02
quote:Penelope_ schreef op 25 januari 2013 @ 20:43:
@Java; 100% zeker? Ik ken meer dan 1 geval waarbij de tweede niet makkelijker of sneller was dan de eerste, zou daar persoonlijk dus niet van uit gaan.
Je begrijpt niet helemaal wat ik zeg. Ik heb het specifiek over eefie_says_hi. Haar eerste bevalling was er 1 waarbij alles mis ging wat er maar mis kon gaan (zo begrijp ik). De kans dat haar tweede bevalling, dus specifiek háár tweede bevalling, net zo erg wordt als de eerste, is nihil.
En los daarvan hebben ontzettend veel vrouwen met een zware eerste bevalling, een tweede bevalling die makkelijker is. Maar dat was niet waar ik op doelde toen ik het over bijna 100% had. Dat ging specifiek over eefie_says_hi.
@Java; 100% zeker? Ik ken meer dan 1 geval waarbij de tweede niet makkelijker of sneller was dan de eerste, zou daar persoonlijk dus niet van uit gaan.
Je begrijpt niet helemaal wat ik zeg. Ik heb het specifiek over eefie_says_hi. Haar eerste bevalling was er 1 waarbij alles mis ging wat er maar mis kon gaan (zo begrijp ik). De kans dat haar tweede bevalling, dus specifiek háár tweede bevalling, net zo erg wordt als de eerste, is nihil.
En los daarvan hebben ontzettend veel vrouwen met een zware eerste bevalling, een tweede bevalling die makkelijker is. Maar dat was niet waar ik op doelde toen ik het over bijna 100% had. Dat ging specifiek over eefie_says_hi.
vrijdag 25 januari 2013 om 21:13
quote:Java schreef op 25 januari 2013 @ 20:27:
Even los van je topicvraag, maar om je gerust te stellen: Je kunt er bijna 100% zeker van zijn dat je tweede bevalling makkelijker zal verlopen dan je traumatische eerste. Ongeacht of je wordt ingeleid of niet.
Ik heb een vergelijkbaar verhaal als Suze02: Mijn eerste bevalling was een lijdensweg van 25 uur met alle mogelijke toeters en bellen, de tweede bevalling was in 2,5 uur gepiept.
Ik hoop dus dat je je niet al te druk maakt van tevoren, want de kans op herhaling van je eerste bevalling is nihil. Ik heb me dus wel erg druk gemaakt tijdens mijn tweede zwangerschap, omdat ik bang was voor een herhaling van de eerste. Achteraf waren al die zorgen dus voor niets, en had ik mezelf veel ongerustheid kunnen besparen. De regel "de weg is al een keer gebaand" gaat echt wel op.
Geen kinderen hier, maar kan me hierbij aansluiten; mijn moeder heeft een vreselijke bevalling gehad van mijn broertje; lag in stuit, teveel weeopwekkers gegeven waardoor ze te laat was voor een ks, terwijl dit wel de afspraak was. Het personeel was meer bezig met hun werkuren en pauzes nemen dan helpen etc. Uiteindelijk was het zo erg dat ze meerdere keren knockout ging tijdens de bevalling en het bijna niet overleeft heeft. Nazorg was ook bagger; ze was gecurriteerd (spelling?) en ze hadden gewoon vergeten een watje eruit te halen na de ingreep waardoor ze ook nog eens bijna een bloedvergiftiging opliep Daarnaast bleek mijn broertje ook nog eens een hartprobleem te hebben (waardoor dus een ks de bedoeling was vanwege het risico), waardoor we maar geluk hadden hebben dat mama en kind de bevalling overleeft hebben..
Kortom, complete traumatiserende martelgang met heel veel medische missers.
Hierna kreeg ze mijn zusje, ze was ook erg bang van tevoren en ging hierom expres naar een ander ziekenhuis. Zorg was daar wel heel erg goed, en uiteindelijk is mijn zusje heel snel en gezond geboren. De dokters waren erg lief en begripvol en hebben haar de gehele bevalling gerustgesteld.
De angst voor herhaling was dus uiteindelijk voor niets, maar natuurlijk heel erg begrijpelijk gezien het trauma.
TO; je moet niet vergeten dat dit je tweede kindje is en je hierdoor weet wat er allemaal kan gebeuren. Hierdoor ben je veel alerter en is de kans dat het misgaat veel en veel kleiner.
Helaas kan ik je geen advies over second opinions en dergelijke geven, hier heb ik geen verstand van
Voor degenen die het willen weten: de arts die verantwoordelijk was voor mijn moeders bevalling is op non-actief gesteld en daarna ontslagen. Kan me nog steeds boos maken over het feit dat mijn ouders geen schadevergoeding hebben aangevraagd/gekregen, maar op dat moment hadden zij de puf er niet meer over om dat traject ook nog in te gaan aangezien zij ook nog een ziek kind met hartafwijking hadden en daar meer mee bezig waren (en het verwerken van de bevalling natuurlijk). De arts heeft in ieder geval nooit meer in een ziekenhuis gewerkt daarna
Even los van je topicvraag, maar om je gerust te stellen: Je kunt er bijna 100% zeker van zijn dat je tweede bevalling makkelijker zal verlopen dan je traumatische eerste. Ongeacht of je wordt ingeleid of niet.
Ik heb een vergelijkbaar verhaal als Suze02: Mijn eerste bevalling was een lijdensweg van 25 uur met alle mogelijke toeters en bellen, de tweede bevalling was in 2,5 uur gepiept.
Ik hoop dus dat je je niet al te druk maakt van tevoren, want de kans op herhaling van je eerste bevalling is nihil. Ik heb me dus wel erg druk gemaakt tijdens mijn tweede zwangerschap, omdat ik bang was voor een herhaling van de eerste. Achteraf waren al die zorgen dus voor niets, en had ik mezelf veel ongerustheid kunnen besparen. De regel "de weg is al een keer gebaand" gaat echt wel op.
Geen kinderen hier, maar kan me hierbij aansluiten; mijn moeder heeft een vreselijke bevalling gehad van mijn broertje; lag in stuit, teveel weeopwekkers gegeven waardoor ze te laat was voor een ks, terwijl dit wel de afspraak was. Het personeel was meer bezig met hun werkuren en pauzes nemen dan helpen etc. Uiteindelijk was het zo erg dat ze meerdere keren knockout ging tijdens de bevalling en het bijna niet overleeft heeft. Nazorg was ook bagger; ze was gecurriteerd (spelling?) en ze hadden gewoon vergeten een watje eruit te halen na de ingreep waardoor ze ook nog eens bijna een bloedvergiftiging opliep Daarnaast bleek mijn broertje ook nog eens een hartprobleem te hebben (waardoor dus een ks de bedoeling was vanwege het risico), waardoor we maar geluk hadden hebben dat mama en kind de bevalling overleeft hebben..
Kortom, complete traumatiserende martelgang met heel veel medische missers.
Hierna kreeg ze mijn zusje, ze was ook erg bang van tevoren en ging hierom expres naar een ander ziekenhuis. Zorg was daar wel heel erg goed, en uiteindelijk is mijn zusje heel snel en gezond geboren. De dokters waren erg lief en begripvol en hebben haar de gehele bevalling gerustgesteld.
De angst voor herhaling was dus uiteindelijk voor niets, maar natuurlijk heel erg begrijpelijk gezien het trauma.
TO; je moet niet vergeten dat dit je tweede kindje is en je hierdoor weet wat er allemaal kan gebeuren. Hierdoor ben je veel alerter en is de kans dat het misgaat veel en veel kleiner.
Helaas kan ik je geen advies over second opinions en dergelijke geven, hier heb ik geen verstand van
Voor degenen die het willen weten: de arts die verantwoordelijk was voor mijn moeders bevalling is op non-actief gesteld en daarna ontslagen. Kan me nog steeds boos maken over het feit dat mijn ouders geen schadevergoeding hebben aangevraagd/gekregen, maar op dat moment hadden zij de puf er niet meer over om dat traject ook nog in te gaan aangezien zij ook nog een ziek kind met hartafwijking hadden en daar meer mee bezig waren (en het verwerken van de bevalling natuurlijk). De arts heeft in ieder geval nooit meer in een ziekenhuis gewerkt daarna
vrijdag 25 januari 2013 om 21:21
vrijdag 25 januari 2013 om 21:40
Eefie, veel sterkte en kom inderdaad voor jezelf op en laat ook je partner zich goed voorbereiden, hij (of wellicht zij) is tijdens de hele toestand van bevallen vaak helderder dan jij en kan op deze manier ook zorgen dat er op het moment suprême geen keuzes worden gemaakt waar jij niet achter staat.
Het is verbazingwekkend hoeveel je voor elkaar kan krijgen met wat doorzettingsvermogen en lef, maar soms moet je daar wel wat brutaler voor zijn.
Heel veel sterkte en hopelijk krijg je nu een mooie ervaring waar je met plezier op terug kan kijken.
Het is verbazingwekkend hoeveel je voor elkaar kan krijgen met wat doorzettingsvermogen en lef, maar soms moet je daar wel wat brutaler voor zijn.
Heel veel sterkte en hopelijk krijg je nu een mooie ervaring waar je met plezier op terug kan kijken.
vrijdag 25 januari 2013 om 22:23
quote:Penelope_ schreef op 25 januari 2013 @ 21:11:
Maar hoe weet je dat?
Misschien omdat bij de eerste bevalling zowel eefie als haar zoon bijna dood waren? Hoeveel slechter kan het bij een tweede bevalling dan nog gaan?
Ik begrijp sowieso niet waarom je in het topic van een bezorgde, getraumatiseerde zwangere zo door blijft zagen over worst-case-scenario's. Wat wil je daarmee bereiken?
Haar eerste bevalling was al een worst-case-scenario, hoeveel slechter wil je het nog hebben? De kans is toch gewoon veel groter dat eefie's tweede bevalling mee zal vallen t.o.v. de eerste? Waarom doe je zo je best om eefie nog 10 weken extra in de rats te laten zitten?
quote:eefie_says_hi schreef op 25 januari 2013 @ 21:24:
Heb een cervixruptuur + totaalruptuur gehad dus helaas is het gebaande pad dicht gehecht en nu minder elastisch
Hebben de specialisten letterlijk tegen je gezegd dat het nu minder elastisch is en dat je kind er daardoor minder makkelijk uit zal komen?
Ik weet niet of je nog op meer geruststellende ervaringen zit te wachten, maar ik ben na mijn eerste bevalling ontzettend strak dichtgenaaid met inwendige en uitwendige hechtingen, maar toch kwam mijn tweede kind er vlot uit, met zelfs haar vuistje naast haar hoofd, en ik had toen geen enkel scheurtje (i.t.t. de eerste keer dus).
Maar hoe weet je dat?
Misschien omdat bij de eerste bevalling zowel eefie als haar zoon bijna dood waren? Hoeveel slechter kan het bij een tweede bevalling dan nog gaan?
Ik begrijp sowieso niet waarom je in het topic van een bezorgde, getraumatiseerde zwangere zo door blijft zagen over worst-case-scenario's. Wat wil je daarmee bereiken?
Haar eerste bevalling was al een worst-case-scenario, hoeveel slechter wil je het nog hebben? De kans is toch gewoon veel groter dat eefie's tweede bevalling mee zal vallen t.o.v. de eerste? Waarom doe je zo je best om eefie nog 10 weken extra in de rats te laten zitten?
quote:eefie_says_hi schreef op 25 januari 2013 @ 21:24:
Heb een cervixruptuur + totaalruptuur gehad dus helaas is het gebaande pad dicht gehecht en nu minder elastisch
Hebben de specialisten letterlijk tegen je gezegd dat het nu minder elastisch is en dat je kind er daardoor minder makkelijk uit zal komen?
Ik weet niet of je nog op meer geruststellende ervaringen zit te wachten, maar ik ben na mijn eerste bevalling ontzettend strak dichtgenaaid met inwendige en uitwendige hechtingen, maar toch kwam mijn tweede kind er vlot uit, met zelfs haar vuistje naast haar hoofd, en ik had toen geen enkel scheurtje (i.t.t. de eerste keer dus).
zaterdag 26 januari 2013 om 08:45
Dat zeg ik niet Java, ik zeg dat ik het raar vind om te beweren dat het nu 100% mee zal vallen. Dat weet je gewoon niet, en ik vind het volstrekt logisch dat ze de gyn aan de gemaakte afspraak wil houden.
Om haar nu te overladen met je geruststellende verhaal is best nobel, maar daarmee negeer je het feit dat TO met een reden afspraken heeft gemaakt voor een tweede bevalling, en bagatelliseer je haar gevoel.
Als je bijna het loodje legt bij een bevalling kan een tweede alleen maar meevallen, daar heb je gelijk in, maar of dat nou de standaard bij bevallen moet zijn. Mi niet.
Om haar nu te overladen met je geruststellende verhaal is best nobel, maar daarmee negeer je het feit dat TO met een reden afspraken heeft gemaakt voor een tweede bevalling, en bagatelliseer je haar gevoel.
Als je bijna het loodje legt bij een bevalling kan een tweede alleen maar meevallen, daar heb je gelijk in, maar of dat nou de standaard bij bevallen moet zijn. Mi niet.
zaterdag 26 januari 2013 om 16:42
zaterdag 26 januari 2013 om 18:57
quote:-teuntje- schreef op 25 januari 2013 @ 18:20:
ja dat kan, maar een ks afdwingen kan niet
Bij onze oosterburen kan dat wel ( toch?!) als je er geen probleem mee hebt dat je kind in Duitsland wordt geboren, is dat misschien een optie
ik vind het belachelijk dat je niet serieus genomen wordt TO! Veel succes
ja dat kan, maar een ks afdwingen kan niet
Bij onze oosterburen kan dat wel ( toch?!) als je er geen probleem mee hebt dat je kind in Duitsland wordt geboren, is dat misschien een optie
ik vind het belachelijk dat je niet serieus genomen wordt TO! Veel succes
zaterdag 26 januari 2013 om 19:49
@ Java: ja juist het littekenweefsel in het bekkenbodemgebied was een van de aanleidingen voor een geplande ks volgens de gyn.
Ik ben het wel eens met het idee dat het amper rampzaliger kan dan bij de eerste maar de eerste bevalling heeft wel een behoorlijke zowel fysieke als psychische schade achter gelaten.
De eerste bevalling in het kort. vanwege een chromosonale afwijking bij mijn zoontje werd met 39 weken besloten tot inleiden. Dat heeft al met al 36 uur geduurd, zoon kwam niet diep genoeg in het bekken, er werd een vacuumpomp gebruikt maar nadat het hoofd was geboren bleken de schouders te blijken steken achter het schaambeen. Inwendig proberen te draaien, daarna mcroberts manoevre. Zoon geboren maar meer slap en blauw dan levend. Zoon bleek bijna 5 kilo te wegen. Terwijl zoon werd behandeld, werd bij mij de placenta maar half geboren en viel ik weg. Door de niet loskomende placenta en de inwendige rupturen ben ik ruim 3 liter bloed verloren. Pas na 2,5 uur op de Ok werd ik weer herenigd met mijn man en zoon. Resultaat van dit alles als kers op de appelmoes kreeg in een pnd.
Ik weet dat hier heel veel "pech" factoren in zitten maar ik denk dat enige empathie wel op zijn plaats is.
haha bevallen in duitsland, zou best gezellig zijn, man is duitser en zoon is dus bij geboorte ook Duits burger geworden.
Ik ben het wel eens met het idee dat het amper rampzaliger kan dan bij de eerste maar de eerste bevalling heeft wel een behoorlijke zowel fysieke als psychische schade achter gelaten.
De eerste bevalling in het kort. vanwege een chromosonale afwijking bij mijn zoontje werd met 39 weken besloten tot inleiden. Dat heeft al met al 36 uur geduurd, zoon kwam niet diep genoeg in het bekken, er werd een vacuumpomp gebruikt maar nadat het hoofd was geboren bleken de schouders te blijken steken achter het schaambeen. Inwendig proberen te draaien, daarna mcroberts manoevre. Zoon geboren maar meer slap en blauw dan levend. Zoon bleek bijna 5 kilo te wegen. Terwijl zoon werd behandeld, werd bij mij de placenta maar half geboren en viel ik weg. Door de niet loskomende placenta en de inwendige rupturen ben ik ruim 3 liter bloed verloren. Pas na 2,5 uur op de Ok werd ik weer herenigd met mijn man en zoon. Resultaat van dit alles als kers op de appelmoes kreeg in een pnd.
Ik weet dat hier heel veel "pech" factoren in zitten maar ik denk dat enige empathie wel op zijn plaats is.
haha bevallen in duitsland, zou best gezellig zijn, man is duitser en zoon is dus bij geboorte ook Duits burger geworden.
zaterdag 26 januari 2013 om 20:55
Kan je partner hierin nog iets betekenen TO? Ik was zo kort voor de bevalling niet op mijn mondigst, en mijn man heeft bij de gyn heel duidelijk gemaakt hoe ik het wilde hebben. Nou hadden wij een gyn die een ks geen probleem vond, maar vond het zelf wel fijn dat mijn man een beetje kon verwoorden wat ik voelde.
Wat een horrorbevalling, hoop dat het deze keer verloopt zoals jij het voor ogen hebt
Wat een horrorbevalling, hoop dat het deze keer verloopt zoals jij het voor ogen hebt
zondag 27 januari 2013 om 08:39
zondag 27 januari 2013 om 08:47
quote:NummerZoveel schreef op 25 januari 2013 @ 18:49:
Ik snap jouw angsten en het is idd een goed idee om een second opion aan te vragen. Maar in het algemeen zou ik je willen adviseren om vooral ook goed door te vragen over de redenen van hun advies/behandelplan. Uiteindelijk is het hun taak/plicht om zowel jouw welzijn als dat van de baby voorop te stellen boven jouw angsten.Eens. Wie zegt dat de eerste gyn gelijk had met zijn/haar beloftes. Ik begrijp dat jij daar wel vanuit gaat omdat het is wat je graag wil horen en wat je geruststelt, maar wellicht is wat de nieuwe gyn zegt toch beter voor jou en je kind.
Ik snap jouw angsten en het is idd een goed idee om een second opion aan te vragen. Maar in het algemeen zou ik je willen adviseren om vooral ook goed door te vragen over de redenen van hun advies/behandelplan. Uiteindelijk is het hun taak/plicht om zowel jouw welzijn als dat van de baby voorop te stellen boven jouw angsten.Eens. Wie zegt dat de eerste gyn gelijk had met zijn/haar beloftes. Ik begrijp dat jij daar wel vanuit gaat omdat het is wat je graag wil horen en wat je geruststelt, maar wellicht is wat de nieuwe gyn zegt toch beter voor jou en je kind.
