Zwanger
alle pijlers
Lentekriebels; strong together
woensdag 19 december 2012 om 15:54
Opper lentekriebel Aju opende ooit, lang, lang geleden in 2011, een topic over lentekriebels en zwanger willen worden. Wie had gedacht dat hieruit zo'n warm, fijn en geweldig contact zou komen tussen de kriebeldames. Met onze lentekriebelbabies als bindende factor bespreken we intussen zoveel meer. We delen elkaars vreugde, maar ook de allerverdrietigste zaken komen we samen door.
Iedereen maakt zich op voor The Big Meet in januari, waar alle babies in elkaars kleren zullen lopen/kruipen/rollen door onze Serious Request actie
Bij het ingaan van dit topic stikt het van de door het geweldige nieuws van Thee! Voorlopig blijven we dus lekker onder ' zwanger' hangen. En daarna is er vast iemand die voor de 2de of 3de (of 4de??) ronde opgaat
Ook voor alle meelezers nog een jullie zijn ook nu natuurlijk weer helemaal welkom!
NickLeeftijdGaan voor kindje nrBelangrijke datum ZwangerBijzonderhedenKnorretje2830211/01/2012!! geboren!!11/01/2012 zijn knorrezoon en knorredochter* geboren. en R trekt de kerstboom al bijna om en laat mamma achter zich aan rennenAjuparaplu321 08/04/2012 Pluutje is geboren!!aka Boeddha Googlette31128/03/2012T is geboren!!na deks groeit T uit tot BulletjeRammel26107/05/2012R is geboren!!Bonestaak gaat als een speer! Linda77351 05/09/2012 A is geboren!!! de verrassing is voorbij, we hebben er een lentekriebelmeisje bij!! Mamma is alweer aan de slag..eventjes dan Thee_graag28126 aug 2013 !!!!!!!!!!! na 1 mk en 1 zoontje* met chr.afwijking, na een kloppend je hoera, er komt een klein kopje/schoteltje aanMissShopping31124/05/2012MissMini is geboren!!ks, 9 weken te vroeg geboren, maar wat doet kleine MissMini het goed! 1miep127117/09/2012 miepie is geboren!! It's a girl! En mamma moet al bijna weer aan de slagNic1983282 09/06/2012! Saar geboren! PP behoort tot het verleden, een droombevalling!Designed29125/05/2012B is geboren!!Verborgen reflux en vermoeden van KMA houden deze vrolijke kanjer niet tegen!Visils27102/04/2012C is geboren! C tettert bij pappa en mamma de oren van het hoofd!Ivetje28110/02/2012Noor is geboren!Noor vind pappa en mamma zo lief dat ze er ook 's nachts bij wil zijn! Elsie2631227/07/2012 Baby J is geboren!!Flitsbevalling! En Grote Bolle Beer groeit zijn zus bijna voorbij!Ainodis29330/10/2012 3 is geboren!3 had zo'n haast dat pappa en mamma haar samen ter wereld hebben gebracht!RiodeJaneiro29113/08/2012 I is geboren! Niet geheel vlekkeloos, maar o zo gelukkig
Onze geschiedenis;
Lentekriebels en deze zomer zwanger worden
Zwanger de herfst in
We gaan richting winter
De tweede lente
Het jaar rond
The continuing story
Indian Summer
Met lentekriebels de herfst in
Iedereen maakt zich op voor The Big Meet in januari, waar alle babies in elkaars kleren zullen lopen/kruipen/rollen door onze Serious Request actie
Bij het ingaan van dit topic stikt het van de door het geweldige nieuws van Thee! Voorlopig blijven we dus lekker onder ' zwanger' hangen. En daarna is er vast iemand die voor de 2de of 3de (of 4de??) ronde opgaat
Ook voor alle meelezers nog een jullie zijn ook nu natuurlijk weer helemaal welkom!
NickLeeftijdGaan voor kindje nrBelangrijke datum ZwangerBijzonderhedenKnorretje2830211/01/2012!! geboren!!11/01/2012 zijn knorrezoon en knorredochter* geboren. en R trekt de kerstboom al bijna om en laat mamma achter zich aan rennenAjuparaplu321 08/04/2012 Pluutje is geboren!!aka Boeddha Googlette31128/03/2012T is geboren!!na deks groeit T uit tot BulletjeRammel26107/05/2012R is geboren!!Bonestaak gaat als een speer! Linda77351 05/09/2012 A is geboren!!! de verrassing is voorbij, we hebben er een lentekriebelmeisje bij!! Mamma is alweer aan de slag..eventjes dan Thee_graag28126 aug 2013 !!!!!!!!!!! na 1 mk en 1 zoontje* met chr.afwijking, na een kloppend je hoera, er komt een klein kopje/schoteltje aanMissShopping31124/05/2012MissMini is geboren!!ks, 9 weken te vroeg geboren, maar wat doet kleine MissMini het goed! 1miep127117/09/2012 miepie is geboren!! It's a girl! En mamma moet al bijna weer aan de slagNic1983282 09/06/2012! Saar geboren! PP behoort tot het verleden, een droombevalling!Designed29125/05/2012B is geboren!!Verborgen reflux en vermoeden van KMA houden deze vrolijke kanjer niet tegen!Visils27102/04/2012C is geboren! C tettert bij pappa en mamma de oren van het hoofd!Ivetje28110/02/2012Noor is geboren!Noor vind pappa en mamma zo lief dat ze er ook 's nachts bij wil zijn! Elsie2631227/07/2012 Baby J is geboren!!Flitsbevalling! En Grote Bolle Beer groeit zijn zus bijna voorbij!Ainodis29330/10/2012 3 is geboren!3 had zo'n haast dat pappa en mamma haar samen ter wereld hebben gebracht!RiodeJaneiro29113/08/2012 I is geboren! Niet geheel vlekkeloos, maar o zo gelukkig
Onze geschiedenis;
Lentekriebels en deze zomer zwanger worden
Zwanger de herfst in
We gaan richting winter
De tweede lente
Het jaar rond
The continuing story
Indian Summer
Met lentekriebels de herfst in
zondag 13 januari 2013 om 14:22
Miepie heeft haar buikje weer vol en zit lekker in de wipper, dus ga maar even verder
Die 'life event' waar Nic het over had, de geboorte van je kind dus, heeft zeker een zeer grote impact op je leven. Dat is ook iets wat Miss mee 'moet' nemen in haar situatie. Een dergelijke life event kan een trigger zijn voor het naar buiten komen van een eventuele depressie/manische depressie. Nu wil ik hier heel voorzichtig mee zijn, niet zomaar een diagnose noemen, maar er zijn toch een aantal factoren die bij mij wat alarmbelletjes doen rinkelen. Bij jou, Miss, was de life event nog wel een tikkeltje indrukwekkender dan de gemiddelde geboorte, met de vroeggeboorte en de daarbij komende zorgen en angsten.
Schoonouders komen er aan en miepie poept broek vol, dus daar ga ik alweer!!!
Die 'life event' waar Nic het over had, de geboorte van je kind dus, heeft zeker een zeer grote impact op je leven. Dat is ook iets wat Miss mee 'moet' nemen in haar situatie. Een dergelijke life event kan een trigger zijn voor het naar buiten komen van een eventuele depressie/manische depressie. Nu wil ik hier heel voorzichtig mee zijn, niet zomaar een diagnose noemen, maar er zijn toch een aantal factoren die bij mij wat alarmbelletjes doen rinkelen. Bij jou, Miss, was de life event nog wel een tikkeltje indrukwekkender dan de gemiddelde geboorte, met de vroeggeboorte en de daarbij komende zorgen en angsten.
Schoonouders komen er aan en miepie poept broek vol, dus daar ga ik alweer!!!
zondag 13 januari 2013 om 15:25
Aju, de tranen staan in mijn ogen na het lezen van jouw post (voor de tweede keer). Afgelopen vrijdag zei ik nog tegen man dat ik zo graag even niet iets zou moeten doen. Ik heb heel sterk het gevoel dat ik alles moet doen. Gisteravond hadden we met vrienden afgesproken en het voelde als een verplichting ipv ontspanning. Dit gevoel heb ik al een tijd. Ik doe van alles en een groot deel daarvan voelt als moeten. Wat moet ik hiermee? Ik weet het niet meer. In het begin laadde ik erg op van leuke dingen doen, maar dat ik de laatste tijd niet echt meer zo. Soms wel hoor, maar soms ook niet.
zondag 13 januari 2013 om 16:29
Ooo, lieve Vis, ik merkte het al een beetje. Meisje toch
Ik heb ook niet zo één, twee, drie het antwoord op hoe je daar het beste mee om kan gaan en hoe je het gevoel van 'moeten' kwijt kan raken. Wel denk ik dat het gevoel van steeds maar dingen moeten betekent dat het eigenlijk wat te veel is voor je, dat je misschien een stapje terug moet doen. Je hebt het gevoel de regie kwijt te zijn, dat maakt dat niet jíj beslist of je iets wilt doen, maar dat dat voor je bepaald wordt.
Ik zal er eens over nadenken of ik nog iets zinnigs kan bdenken, iets wat je verder kan helpen...? In elk geval denk ik dat je er goed aan doet om eens even voor jezelf te kiezen. Zeg de komende periode alles wat niet echt móet af, beperk je tot de essentiële dingen. Dus even géén verjaardagen aflopen, sociaal wenselijke bezoekjes waar je geen zin in hebt, naar de sportschool tegen heug en meug. Probeer de tijd die je overhoudt gewoon te ontspannen, misschien in het begin even helemaal niks doen. Op een gegeven moment komje tot rust en komt denk ik wel naar boven waar je eigenlijk wél zin in hebt: lekker lunchen met je man in de stad, in je eentje langs het strand wandelen, naar de bioscoop? Pas als je dan weer een beetje aanvoelt wat je wél wilt, kun je bedenken hoe je dat praktisch mogelijk kan maken. En zo neem je weer een beetje het heft in eigen handen.
Het is zoeken naar een nieuw evenwicht en dat is niet zo makkelijk als het klinkt.
Ik heb ook niet zo één, twee, drie het antwoord op hoe je daar het beste mee om kan gaan en hoe je het gevoel van 'moeten' kwijt kan raken. Wel denk ik dat het gevoel van steeds maar dingen moeten betekent dat het eigenlijk wat te veel is voor je, dat je misschien een stapje terug moet doen. Je hebt het gevoel de regie kwijt te zijn, dat maakt dat niet jíj beslist of je iets wilt doen, maar dat dat voor je bepaald wordt.
Ik zal er eens over nadenken of ik nog iets zinnigs kan bdenken, iets wat je verder kan helpen...? In elk geval denk ik dat je er goed aan doet om eens even voor jezelf te kiezen. Zeg de komende periode alles wat niet echt móet af, beperk je tot de essentiële dingen. Dus even géén verjaardagen aflopen, sociaal wenselijke bezoekjes waar je geen zin in hebt, naar de sportschool tegen heug en meug. Probeer de tijd die je overhoudt gewoon te ontspannen, misschien in het begin even helemaal niks doen. Op een gegeven moment komje tot rust en komt denk ik wel naar boven waar je eigenlijk wél zin in hebt: lekker lunchen met je man in de stad, in je eentje langs het strand wandelen, naar de bioscoop? Pas als je dan weer een beetje aanvoelt wat je wél wilt, kun je bedenken hoe je dat praktisch mogelijk kan maken. En zo neem je weer een beetje het heft in eigen handen.
Het is zoeken naar een nieuw evenwicht en dat is niet zo makkelijk als het klinkt.
zondag 13 januari 2013 om 16:31
zondag 13 januari 2013 om 16:36
Och liefste Googje, wat fijn dat je je overpeinzingen toch hier met ons hebt gedeeld. En we denken nu echt heus niet meteen dat het slecht met je gaat. Sommige dingen kunnen naast elkaar en tegelijk bestaan. Het is heel begrijpelijk dat je je ouders (weer) heel erg mist nu je zelf een ouder bent geworden. Dat is zo iets vreselijk verdrietigs wat jij mee hebt moeten maken en voor de rest van je leven met je mee moet dragen. Dat is absoluut niet makkelijk mee om te gaan en om mee te moeten (leren) leven. Soms moet je misschien ook accepteren dat je iets nooit zal kunnen accepteren.
Ik weet verder niet of het perse erg is dat er (tijdelijk) weinig uit je handen komt. Zo belangrijk is het ook weer niet om elke dag te wassen of op te ruimen, te sporten of wat dan ook. Misschien toch ook wel lekker om fijn te niksen en te chillen, je werkt immers ook hard genoeg en hebt ook tijd voor jezelf nodig. Misschien nu juist even wat meer nu er veel gevoelens boven komen. Even een time-out en niks van jezelf moeten geeft soms ook rust. Je zou wel haalbare doelen voor jezelf kunnen stellen voor over een tijdje. Bijvoorbeeld, zodra T 1 jaar is ga ik weer 2 vaste avonden per week bodypumpen. Maar vooral niet nu alles tegelijk willen als je er geen puf voor hebt.
Als jij denkt dat het misschien ook een lichamelijke oorzaak kan hebben dat je je nu zo futloos voelt, dan sowiso goed dat er bloed is geprikt. Wie weet komt er bij jou ook echt nog wel iets uit. Misschien toch je schildklier, ijzertekort of whatever.
Nou meis, echt no worries nogmaals dat je nu denkt dat wij nu misschien denken dat het niet goed met je gaat. Op papier kun je sommige dingen gewoon veel beter verwoorden dan in spraak. En je kunt op verschillende fronten gelukkig en ongelukkig tegelijk zijn. Zo ben ik ook stiekem nu bang dat jullie nu zondag verwachten dat ik hyper aan kom stuiteren. En man die me dagelijks ziet of vriendinnen vinden dat ik nog nooit zo in balans, gelukkig en rustig ben geweest sinds ik mama ben. Goed, man vind wel dat ik veel te veel (leuke) dingen doe en daar wel een beetje druk van wordt
Ik weet verder niet of het perse erg is dat er (tijdelijk) weinig uit je handen komt. Zo belangrijk is het ook weer niet om elke dag te wassen of op te ruimen, te sporten of wat dan ook. Misschien toch ook wel lekker om fijn te niksen en te chillen, je werkt immers ook hard genoeg en hebt ook tijd voor jezelf nodig. Misschien nu juist even wat meer nu er veel gevoelens boven komen. Even een time-out en niks van jezelf moeten geeft soms ook rust. Je zou wel haalbare doelen voor jezelf kunnen stellen voor over een tijdje. Bijvoorbeeld, zodra T 1 jaar is ga ik weer 2 vaste avonden per week bodypumpen. Maar vooral niet nu alles tegelijk willen als je er geen puf voor hebt.
Als jij denkt dat het misschien ook een lichamelijke oorzaak kan hebben dat je je nu zo futloos voelt, dan sowiso goed dat er bloed is geprikt. Wie weet komt er bij jou ook echt nog wel iets uit. Misschien toch je schildklier, ijzertekort of whatever.
Nou meis, echt no worries nogmaals dat je nu denkt dat wij nu misschien denken dat het niet goed met je gaat. Op papier kun je sommige dingen gewoon veel beter verwoorden dan in spraak. En je kunt op verschillende fronten gelukkig en ongelukkig tegelijk zijn. Zo ben ik ook stiekem nu bang dat jullie nu zondag verwachten dat ik hyper aan kom stuiteren. En man die me dagelijks ziet of vriendinnen vinden dat ik nog nooit zo in balans, gelukkig en rustig ben geweest sinds ik mama ben. Goed, man vind wel dat ik veel te veel (leuke) dingen doe en daar wel een beetje druk van wordt
zondag 13 januari 2013 om 17:02
Ook voor liefste Visje, eerst een dikke ik voel je tranen door het beeldscherm heen en moest trouwens zelf ook even slikken van Aju's mooie rake woorden. Met het woord roller coaster sla je de spijker op z'n kop denk ik. Met een kind gaat de tijd ook ineens zo veel sneller voorbij, zo snel is het voor mijn gevoel ook nog nooit gegaan. Het vliegt voorbij zonder er soms meer grip op te hebben. Met een kind gaat alles veel langzamer en kun je ook nog eens veel minder doen met kind. Daardoor is het wel belangrijk dat wat je dan nog doet, inderdaad wel dat is wat je zelf wilt en zelf stuurt en ook doet wanneer jij er zin in hebt. En dus niet geleefd wordt en dingen doet die je doet omdat het hoort.
Jonge gezinnen sluiten zich verder niets voor niets in de tropenjaren. Om vervolgens een paar jaar later de dingen weer op te pakken. Een baby en een verhuizing zijn ook gewoon twee hele grote gebeurtenissen en bij jou ontzettend kort op elkaar. Voor een verhuizing heb je vaak wel een jaar nodig om bij te komen en voor een kind wel meer Dus het is logisch dat het voelt alsof alles in een stroomversnelling is gegaan. Ik vind dat Aju trouwens wel goede tips heeft neergezet om de rust/jezelf terug te vinden. Hoop dat je er wat aan hebt!
Ik moet trouwens ineens aan deze tekst denken, die komt uit Goog's boek en heb ik deze week nog eens gelezen voordat ik t boek zondag terug moet geven, vond hem zo mooi en waar:
'Natuurlijk is het ouderschap weleens moeilijk, zeker de eerste paar maanden als je zo moe bent. Bedenk echter steeds wat een voorrecht het is een kind te hebben. Bedenk ook dat het een taak voor het leven is - iets dat serieuzer is dan wat dan ook. Je bent verantwoordelijk voor de vorming van en het leiding geven aan een ander mens. Als het af en toe heel zwaar is, probeer dan te blijven relativeren. De babytijd van je kind is wonderbaarlijk angstig, waardevol en maar al te snel voorbij. Twijfel je eraan dat je op een dag naar deze eenvoudige, lieve tijd zult terugverlangen, praat dan eens met de ouders van oudere kinderen en zij zullen het beamen: de tijd waarin je voor je baby zorgt is maar een heel klein puntje op de radar van je leven - helder, scherpomlijnd en helaas voor je het weet voorgoed verdwenen. Ik hoop dat je altijd zult genieten, ook van de moeilijke momenten'
Jonge gezinnen sluiten zich verder niets voor niets in de tropenjaren. Om vervolgens een paar jaar later de dingen weer op te pakken. Een baby en een verhuizing zijn ook gewoon twee hele grote gebeurtenissen en bij jou ontzettend kort op elkaar. Voor een verhuizing heb je vaak wel een jaar nodig om bij te komen en voor een kind wel meer Dus het is logisch dat het voelt alsof alles in een stroomversnelling is gegaan. Ik vind dat Aju trouwens wel goede tips heeft neergezet om de rust/jezelf terug te vinden. Hoop dat je er wat aan hebt!
Ik moet trouwens ineens aan deze tekst denken, die komt uit Goog's boek en heb ik deze week nog eens gelezen voordat ik t boek zondag terug moet geven, vond hem zo mooi en waar:
'Natuurlijk is het ouderschap weleens moeilijk, zeker de eerste paar maanden als je zo moe bent. Bedenk echter steeds wat een voorrecht het is een kind te hebben. Bedenk ook dat het een taak voor het leven is - iets dat serieuzer is dan wat dan ook. Je bent verantwoordelijk voor de vorming van en het leiding geven aan een ander mens. Als het af en toe heel zwaar is, probeer dan te blijven relativeren. De babytijd van je kind is wonderbaarlijk angstig, waardevol en maar al te snel voorbij. Twijfel je eraan dat je op een dag naar deze eenvoudige, lieve tijd zult terugverlangen, praat dan eens met de ouders van oudere kinderen en zij zullen het beamen: de tijd waarin je voor je baby zorgt is maar een heel klein puntje op de radar van je leven - helder, scherpomlijnd en helaas voor je het weet voorgoed verdwenen. Ik hoop dat je altijd zult genieten, ook van de moeilijke momenten'
zondag 13 januari 2013 om 17:09
Nic, voor jou een iets kortere post Ten eerste ook een voor het slaapprobleem van O en de slapeloze nachten. Het is fijn en goed voor hezelf dat ook jij hier je uitlaatklep hebt op het moment dat er over je grens wordt heengegaan. Voor jou maak op zo even foto's van een hoofdstuk uit Goog's boek over slapen en gewoontes afleren zonder te laten huilen. Denk dat je daar wel wat aan hebt. Zet ik op hyves. Rare vergelijking misschien, maar man en ik hebben dat deze week ook gelezen omdat missmini nu al meer dan twee maanden minimaal 3 keer huilt snachts en we er dan uitgaan om een speentje te geven en hij dan pas verder slaapt. Nu hebben man en ik niks tegen een speentje. Maar we denken wel dat ik weer beter zal slapen als ik niet een paar keer snachts klaarwakker hoef te zijn. Voorheen sliep missmini snachts ook gewoon zonder speen en het is niet zo dat missmini ineens om een speen vroeg. Die hebben man en ik steeds (vaker) gegeven en nu weet missmini natuurlijk niet beter dan veilig met die speen verder te slapen. Wij moeten nu ons gedrag weer veranderen denken wij, want missmini zal niet uit zichzelf ineens roepen dat hij de speen niet meer wilt.
zondag 13 januari 2013 om 19:35
Zo wat is er veel en fijn gereageert! Dank allen!! Riekie, ben hartstikke blij met jouw reactie! Natuurlijk geen vervuiling, juist het tegenovergestelde! Juist omdat we een verschillende visie hebben vind ik het verfrissend om ook een andere kijk en aanpak te lezen. Ik wil zoveel mogelijk zien, horen en lezen om daaruit op te pikken wat voor mij werkt.
Ik ga even niet op de verschillende reacties afzonderlijk in maar geef even kort weer wat ik nu mee maak, voel en denk.
O heeft als baby nooit echt doorgeslapen. Dat vind en vond ik normaal en passend bij zijn leeftijd. Hij sliep ook bij ons op de kamer en daardoor komen kinderne niet in een diepe slaap. Dat is goed want in die diepe slaap hebben ze meer kans op een apneu. Maar toen hij 10 maanden was, was ik het zat. Ik wilde weer "gewoon" slapen. Dat ging verrassend genoeg erg goed. De eerste nacht alleen op zijn kamer was meteen doorslapen!
Maar na een poosje werd hij weer wakker of had hij moeite met inslapen. Het wisselde zich af met weer goede slaap periodes. De moeilijke periodes waren nooit lang genoeg om echt tot zorgen te komen. Het waren fases en ze wisselde elkaar af. Vaak werd ook duidelijk waarom het even moeilik ging, dan werd hij ziek, had op eens een ontwikkelingssprong gemaakt of er kwam een tandje door. Altijd werd een moeilijke periode afgesloten met een "aha moment". Als in dat duidelijk werd waarom hij moeilijk sliep.
Als ik nu terug ga in de tijd dan is het in de nacht wakker worden en niet meer in eigen bed terug willen, begonnen rond zijn tweede verjaardag. Daarna kwam S. Veel verrandering en wij hadden het idee dat zijn moelijke slaapgedrag daar door kwam. We besteede er daarom niet te veel aandacht aan en namen hem ook veel bij ons. Ook om te voorkomen dat hij zich afgewezen zou voelen net nu we een kindje erbij hadden. Dat zou zijn relatie met S geen goed doen dachten wij.
Later ging het weer even beter maar nooit probleemloos. Wel eens 2 nachten op rij maar niet veel langer.
Langzaam zijn we op het punt gekomen waar we nu zijn...
Wat ik moeilijk vind... de angst. Ik ben als klein kind bang geweest en weet hoe eenzaam en eng het is, hoe verlaten het voelt, als je in je angst niet serieus genomen voelt. Maar ik ben denk ik de balans hierin wel kwijt. Mijn ouders stuurde me terug naar mijn eigen kamer waar ik het uit kon zoeken. Maar er is natuurlijk wel een midden weg in wat ik doe en wat mijn ouders deden. Ik moet denk ik O laten merken dat ik weet dat hij bang is, dat serieus nemen maar ook zeker niet voeden door de grenzen te laten veruimend of die niet meer duidelijk te stellen.
Vandaag las ik toevalling in het boek van Steven Pont over de bevalingswereld van de peuter. Rond 2 jaar beginnen ze zich te realiseren dat een object niet weg is als je het niet meer ziet. Dat zorgt er voor dat ze over objecten en mensen kunnen nadenken. Werkelijkheid en fantasie lopen dan nog in elkaar over. Dat iets een sprookje is of een verhaaltje, dat is niet duidelijk. Ook niet waar de fantasie ophoud. Een monster onder het bed is dus een reeele angst voor een peuter.
Dat wil ik dus ook meenemen in hoe ik met O en zijn slaap problemen om ga.
Vndaag daarom begonnen met het wegsturen van alle "nare en vervelende dingen" Hij benoemt zelf nog niet echt waar hij bang voor is dus ik houd het vrij algemeen en ga er niet te veel op in.
Ik zwaai met het al die dingen weg, ook de tranen van overdag en de boze bui omdat hij geen tv mocht kijken.
Verder zijn we lang niet concquent genoeg geweest. Ergens omdat we niet goed wisten hoe we met zijn angst om moesten gaan. Anderzijds omdat we niet op één lijn zaten. Ik wilde O boven kalmeren, hoe boos en verdrietig hij ook was. Dan had ik een uur met hem in bed gelegen en vroeg ik vriend om mij af te lossen. Dan stond vriend na 5 minuten benenden met de mededling dat hij het écht te zielig vond. Was ik weer boos omdat ik het idee had dat het ook wel erg makkelijk was, O mee naar beneden nemen.... Had ik ook voor jan met de korte achternaam boven gelegen met hem. Erg frustrerend.
Nu gaan we dus SAMEN duidelijk en concequent zijn. Een vast ritueel dat onder geen beding wordt uitgebreid. Dan boven blijven. Een kwartier blijven we bij hem liggen. Slaapt hij niet dan moet hij zelf in slaap komen. Dat voorkomt dat hij gaat lopen rekken. Maar helpt hem wel om zich veilig te voelen in zijn bed. Ook slaapt hij weer in de middag. Kreeg de tip van iemand op geboorte beweging dat die middag slaap echt van een andere kwaliteit is dan de avond slaap, en echt onmisbaar voor peuters. Wellicht dat dit ook meewerkt aan een betere nachtrust.
Tot slot. Zachte heel meester maken stinkende wonden.. ja en nee denk ik. Innonsequent zijn maakt denk ik die stinkende wonden. Maar denk dat je wel zacht met je kind moet omgaan in de zin van zorgen dat hij zicg gezien en gehoord voelt, dat hij het niet alleen hoeft te doen. Daar ben ik nog altijd van overtuigd. Ik help S ook nog altijd bij het inslaap komen omdat dit bij haar leeftijd past denk ik. Neemt niet weg dat ze soms echt wel evne alleen huilt omdat ik me nu eenmaal niet kan delen en o me soms tegelijk ook nodig heeft. Dan ligt ze een paar minuten alleen te huilen en heel soms slaapt ze voor ik weer boven ben... Dan is dat zo en daar voel ik me prima bij. Ze is inmiddels al 7 maanden dus ik vind dat wel anders dan bij een pasgeborene. Langzaam aan zal ik haar wel vaker alleen laten en haar ook zelf in slaap laten komen, maar nooit helemaal zonder hulp. Even lekker een troost borst of als het echt niet toch gewoon bij haar blijven.
Maar o... ja, het is moeilijk. We gaan deze week kijken of er enige verbetering waarneembaar is als we samen duidelijker en beter grenzen stellen en een vaster ritueel hanteren waarbij we slechte dingen uitzwaaien. Mocht het compleet niets opleveren dat heb ik van verschillende dames hulp aangeboden gekregen. Zij geven workshops of therapieën om kinderen beter te laten slapen. Dat vind ik altijd het uitproberen waard als we er zelf niet uit komen. Veel van die methodes passen in onze opvoedstijl.
Tot slot, als O het er niet mee eens is als we naar beneden gaan. Dan laat ik hem wel een poosje huilen in het vervolg. Niet te lang, 5 á 10 minuten afhankelijk van de intensiteit. Kijken hoe dat gaat. Het zal ms niet helemaal goed voelen maar ik vind wel dat we dit nu kunnen proberen zolang we hem maar wel laten weten dat we er zijn voor hem.
Miss, ik ben zeker blij met de pagina's die je hyves zet! Ik ga straks kijken en hopelijk heb ik de tijd om ook even te lezen. Volgens mij past het boekje ook wel bij mijn manier, mijn visie. Dus ben erg benieuwd!!
Nu ga ik snel naar S, die is net wakker geworden en hangt nu bij papa op schoot. Maar eingelijk wil ze natuurlijk lekker drinken!
Nogmaals allemaal dank!! Liefs!
Ik ga even niet op de verschillende reacties afzonderlijk in maar geef even kort weer wat ik nu mee maak, voel en denk.
O heeft als baby nooit echt doorgeslapen. Dat vind en vond ik normaal en passend bij zijn leeftijd. Hij sliep ook bij ons op de kamer en daardoor komen kinderne niet in een diepe slaap. Dat is goed want in die diepe slaap hebben ze meer kans op een apneu. Maar toen hij 10 maanden was, was ik het zat. Ik wilde weer "gewoon" slapen. Dat ging verrassend genoeg erg goed. De eerste nacht alleen op zijn kamer was meteen doorslapen!
Maar na een poosje werd hij weer wakker of had hij moeite met inslapen. Het wisselde zich af met weer goede slaap periodes. De moeilijke periodes waren nooit lang genoeg om echt tot zorgen te komen. Het waren fases en ze wisselde elkaar af. Vaak werd ook duidelijk waarom het even moeilik ging, dan werd hij ziek, had op eens een ontwikkelingssprong gemaakt of er kwam een tandje door. Altijd werd een moeilijke periode afgesloten met een "aha moment". Als in dat duidelijk werd waarom hij moeilijk sliep.
Als ik nu terug ga in de tijd dan is het in de nacht wakker worden en niet meer in eigen bed terug willen, begonnen rond zijn tweede verjaardag. Daarna kwam S. Veel verrandering en wij hadden het idee dat zijn moelijke slaapgedrag daar door kwam. We besteede er daarom niet te veel aandacht aan en namen hem ook veel bij ons. Ook om te voorkomen dat hij zich afgewezen zou voelen net nu we een kindje erbij hadden. Dat zou zijn relatie met S geen goed doen dachten wij.
Later ging het weer even beter maar nooit probleemloos. Wel eens 2 nachten op rij maar niet veel langer.
Langzaam zijn we op het punt gekomen waar we nu zijn...
Wat ik moeilijk vind... de angst. Ik ben als klein kind bang geweest en weet hoe eenzaam en eng het is, hoe verlaten het voelt, als je in je angst niet serieus genomen voelt. Maar ik ben denk ik de balans hierin wel kwijt. Mijn ouders stuurde me terug naar mijn eigen kamer waar ik het uit kon zoeken. Maar er is natuurlijk wel een midden weg in wat ik doe en wat mijn ouders deden. Ik moet denk ik O laten merken dat ik weet dat hij bang is, dat serieus nemen maar ook zeker niet voeden door de grenzen te laten veruimend of die niet meer duidelijk te stellen.
Vandaag las ik toevalling in het boek van Steven Pont over de bevalingswereld van de peuter. Rond 2 jaar beginnen ze zich te realiseren dat een object niet weg is als je het niet meer ziet. Dat zorgt er voor dat ze over objecten en mensen kunnen nadenken. Werkelijkheid en fantasie lopen dan nog in elkaar over. Dat iets een sprookje is of een verhaaltje, dat is niet duidelijk. Ook niet waar de fantasie ophoud. Een monster onder het bed is dus een reeele angst voor een peuter.
Dat wil ik dus ook meenemen in hoe ik met O en zijn slaap problemen om ga.
Vndaag daarom begonnen met het wegsturen van alle "nare en vervelende dingen" Hij benoemt zelf nog niet echt waar hij bang voor is dus ik houd het vrij algemeen en ga er niet te veel op in.
Ik zwaai met het al die dingen weg, ook de tranen van overdag en de boze bui omdat hij geen tv mocht kijken.
Verder zijn we lang niet concquent genoeg geweest. Ergens omdat we niet goed wisten hoe we met zijn angst om moesten gaan. Anderzijds omdat we niet op één lijn zaten. Ik wilde O boven kalmeren, hoe boos en verdrietig hij ook was. Dan had ik een uur met hem in bed gelegen en vroeg ik vriend om mij af te lossen. Dan stond vriend na 5 minuten benenden met de mededling dat hij het écht te zielig vond. Was ik weer boos omdat ik het idee had dat het ook wel erg makkelijk was, O mee naar beneden nemen.... Had ik ook voor jan met de korte achternaam boven gelegen met hem. Erg frustrerend.
Nu gaan we dus SAMEN duidelijk en concequent zijn. Een vast ritueel dat onder geen beding wordt uitgebreid. Dan boven blijven. Een kwartier blijven we bij hem liggen. Slaapt hij niet dan moet hij zelf in slaap komen. Dat voorkomt dat hij gaat lopen rekken. Maar helpt hem wel om zich veilig te voelen in zijn bed. Ook slaapt hij weer in de middag. Kreeg de tip van iemand op geboorte beweging dat die middag slaap echt van een andere kwaliteit is dan de avond slaap, en echt onmisbaar voor peuters. Wellicht dat dit ook meewerkt aan een betere nachtrust.
Tot slot. Zachte heel meester maken stinkende wonden.. ja en nee denk ik. Innonsequent zijn maakt denk ik die stinkende wonden. Maar denk dat je wel zacht met je kind moet omgaan in de zin van zorgen dat hij zicg gezien en gehoord voelt, dat hij het niet alleen hoeft te doen. Daar ben ik nog altijd van overtuigd. Ik help S ook nog altijd bij het inslaap komen omdat dit bij haar leeftijd past denk ik. Neemt niet weg dat ze soms echt wel evne alleen huilt omdat ik me nu eenmaal niet kan delen en o me soms tegelijk ook nodig heeft. Dan ligt ze een paar minuten alleen te huilen en heel soms slaapt ze voor ik weer boven ben... Dan is dat zo en daar voel ik me prima bij. Ze is inmiddels al 7 maanden dus ik vind dat wel anders dan bij een pasgeborene. Langzaam aan zal ik haar wel vaker alleen laten en haar ook zelf in slaap laten komen, maar nooit helemaal zonder hulp. Even lekker een troost borst of als het echt niet toch gewoon bij haar blijven.
Maar o... ja, het is moeilijk. We gaan deze week kijken of er enige verbetering waarneembaar is als we samen duidelijker en beter grenzen stellen en een vaster ritueel hanteren waarbij we slechte dingen uitzwaaien. Mocht het compleet niets opleveren dat heb ik van verschillende dames hulp aangeboden gekregen. Zij geven workshops of therapieën om kinderen beter te laten slapen. Dat vind ik altijd het uitproberen waard als we er zelf niet uit komen. Veel van die methodes passen in onze opvoedstijl.
Tot slot, als O het er niet mee eens is als we naar beneden gaan. Dan laat ik hem wel een poosje huilen in het vervolg. Niet te lang, 5 á 10 minuten afhankelijk van de intensiteit. Kijken hoe dat gaat. Het zal ms niet helemaal goed voelen maar ik vind wel dat we dit nu kunnen proberen zolang we hem maar wel laten weten dat we er zijn voor hem.
Miss, ik ben zeker blij met de pagina's die je hyves zet! Ik ga straks kijken en hopelijk heb ik de tijd om ook even te lezen. Volgens mij past het boekje ook wel bij mijn manier, mijn visie. Dus ben erg benieuwd!!
Nu ga ik snel naar S, die is net wakker geworden en hangt nu bij papa op schoot. Maar eingelijk wil ze natuurlijk lekker drinken!
Nogmaals allemaal dank!! Liefs!
zondag 13 januari 2013 om 20:29
Nic, nog even voor de duidelijkheid: met zachte heelmeesters, stinkende wonden bedoel ik niet dat je persé hard moet zijn, maar dat je wel datgene moet doen wat de situatie vereist en niet steeds de grenzen moet verleggen. Dus als je zegt dat je na 15 minuten weggaat, dan moet je dat ook doen en niet er 20 of 25 minuten van maken omdat het 'zielig' is.
Net zoals een chirurg soms weet dat hij in een wond moet snijden om het geheel beter te maken, ook al lijkt het makkelijker en vriendelijker om er alleen een verbandje omheen te doen.
Net zoals een chirurg soms weet dat hij in een wond moet snijden om het geheel beter te maken, ook al lijkt het makkelijker en vriendelijker om er alleen een verbandje omheen te doen.
zondag 13 januari 2013 om 20:43
Ok aju, duidelijk en eens! Dacht dat je meer doelde op rigoureuzere maatregelen als uithuilen oid. Maar helemaal eens. Dacht trouwens ook altijd dat ik echt heel consequent zou zijn. Maar t is echt moeilijk. Soms doet het pijn in je hart en voelt het verkeerd. Maat dat komt meer denk ik omdat ik mijn verdriet van vroeger te veel projecteer op o. Uit angst hem pijn en verdriet te doen, hem te kort te doen. Moet daar mee stoppen, mijn verdriet is helemaal niet zijn verdriet... ik weet het, nu nog voelen dat het zo is....
zondag 13 januari 2013 om 22:33
Fijn dat je genoten hebt Ainoidis.
Nic, je hebt de volledige naam van O opgeschreven. Toevallig zat ik vanmiddag even op bol.com te kijken naar opvoedboeken en daar zag ik ook iets over een boek dat heet 'het verwende kind syndroom'. Ik ken het boek verder niet, maar het gaat in op hoe kinderen verwend kunnen worden (materiaal, maar ook emotioneel) door ze alles te snel/te vaak/ te makkelijk te geven en geen grenzen te stellen. De auteur noemt dit een vorm van verwaarlozing, omdat je je kind hiermee de kans op een 'normale' ontwikkeling ontneemt.
Verder heb ik geen idee hoor, of het een fatsoenlijk boek is of niet, maar je realiseren dat verwennen (al is het met liefde) zich voor je kind kan uitpakken als last ipv lust, is denk ik ook goed om te beseffen. Je denkt iets goed te doen, maar het effect is averechts...
Nic, je hebt de volledige naam van O opgeschreven. Toevallig zat ik vanmiddag even op bol.com te kijken naar opvoedboeken en daar zag ik ook iets over een boek dat heet 'het verwende kind syndroom'. Ik ken het boek verder niet, maar het gaat in op hoe kinderen verwend kunnen worden (materiaal, maar ook emotioneel) door ze alles te snel/te vaak/ te makkelijk te geven en geen grenzen te stellen. De auteur noemt dit een vorm van verwaarlozing, omdat je je kind hiermee de kans op een 'normale' ontwikkeling ontneemt.
Verder heb ik geen idee hoor, of het een fatsoenlijk boek is of niet, maar je realiseren dat verwennen (al is het met liefde) zich voor je kind kan uitpakken als last ipv lust, is denk ik ook goed om te beseffen. Je denkt iets goed te doen, maar het effect is averechts...
zondag 13 januari 2013 om 22:36
En ik merk dus ook nu al dat ik het best moeilijk vind om grenzen te stellen. Dingen die ik echt vervelend vind zijn wel duidelijk, maar bijvoorbeeld iets als dat ze steeds mijn bril van mijn neus afplukt.. eigenlijk moet ik dat niet toestaan, want niemand is erbij gebaat als mijn bril dan stuk gaat, maar stiekem moet ik er ook steeds wel om lachen en denk ik 'ach, dat meisje is de wereld aan het ontdekken...'
maandag 14 januari 2013 om 07:13
Googlette, wat lastig, weer balans vinden in jezelf. Gevoelens een plek geven, hoe ga je er mee om nu Bulletje er is. Het komt heus, maar geef het de tijd. Het is enorm verdrietig dat jouw ouders er niet meer zijn en je niks aan ze kan vragen. En dat verdriet en alles wat daar verder bij komt kijken (en uberhaupt het krijgen van een kind en het verwerken daarvan) heeft tijd nodig.
Vis: ook bij jou meid. Je leven opnieuw inrichten. Het komt wel, maar het is zoeken hoe het moet.
Goed dat jullie er wat aan doen en er mee bezig zijn. voor jullie.
Nic: wat rot dat O zo slecht slaapt. Je had het al wel es verteld, maar tis wel nog heftiger dan ik dacht zoals je het nu omschrijft. Er moet inderdaad iets veranderen, dus goed dat jullie dat gaan doen. Op mijn werk zijn ook veel kinderen met inslaapproblemen, ik wil vertellen hoe wij het doen, misschien heb je er iets aan. Die kinderen zijn wel iets ouder, vanaf 6, is dus wel anders als peuter.
Half uur voor bed tijd gaat kind douchen, daarna samen tv kijken. Stipt op bedtijd zeg ik, 'kom [naam kind], het is bedtijd, we gaan naar boven'. We lopen samen naar boven, kind gaat naar de wc, ik wacht op de gang bij de wc, dan lopen we samen naar de slaapkamer. Ik help kind met het opstarten van het tandenpoetsen, wanneer kind poetst doe ik de gordijnen dicht zonder dit te zeggen, ik praat over dingen die ik zie op zijn kamer bijvoorbeeld foto's of speelgoed. Daarna ga ik bij kind staan en poets na. Dan zeg ik 'ga maar lekker in bed liggen', kind ligt in bed, ik leg kleren voor de volgende dag klaar en ga dan bij kind op bed zitten. Ik lees dan een verhaaltje voor wat kind heeft uitgekozen. Bij sommige kinderen praat ik nog even over de dag, bij andere juist niet. Bij O is het denk ik wel goed en misschien dan juist de positieve dingen van die dag om zo met de fijne dingen in je hoofd in slaap te vallen. Na het verhaaltje stop ik het kind in als hij dat wil. Dan zeg ik: ga maar lekker slapen, alles is veilig hier, ik sta bij de deur en kom bij je kijken. Welterusten, tot [wanneer ik er weer ben]. Het licht gaat uit, nachtlampje blijft aan. Dan ga ik voor de deur staan, de deur is dicht. Elke minuut doe ik de deur open en kijk naar binnen, de eerste paar keer zeg ik nog, slaap lekker of welterusten, dan is het kind nog echt wakker. Waarneer het rustiger wordt, kijk ik alleen maar, na verloop van tijd laat ik er steeds meer tijd tussen en zo tot hij slaapt.
Een uitgebreid verhaal, wellicht kan je er iets uitpikken. De kinderen op mijn werk hebben wel problematieken die bij O natuurlijk helemaal niet spelen (hechtingsstoornissen, angststoornissen (verlating), seksueel misbruik), maar waar het om gaat is veiligheid en vertrouwen geven. Dit doe je door er te zijn en door duidelijkheid te geven en duidelijk en consequent de grenzen af te bakeren. Bij een heel angstig kind duurt het langer voor dit werkt dan bij een kind zonder angst, maar uiteindelijk werkt het altijd. En soms duurt het maanden, soms maar een week. Het is ook even zoeken wat precies werkt. Bij een van de kinderen zijn we eerst op de kamer gaan zitten, dan bij de deur, dan op de gang met de deur open zodat hij ons kon zien en toen met de deur dicht en elke keer kijken. Steeds verder afbouwen en uiteindelijk kon hij het met dat we elke vijf minuten keken vanaf dat hij in bed lag. Regelmatig sliep hij al na 2 keer kijken.
Inslaapproblemen, zeker met hoe jij het bij O beschrijft zijn heel lastig. En zoals een groepsleiding het kan doen, kan een ouder het niet doen vanwege de emotionele band, daarom is het extra moeilijk te doorbreken. Wat ik echt heel knap vind is dat je ziet dat je je eigen angst op O projecteert en dat niet moet doen.
Wat ik van het weekend nog hoorde is dat als een kindje zegt: 'er zit een monster onder het bed', je ook kan zeggen: 'zeg maar dat hij niet bang hoeft te zijn.' Op die manier draai je het om. Het ging over creatief denken, ik vond hem wel mooi. Maar zoals jullie doen, de slechte dingen uitzwaaien, is ook een mooie. Noemen jullie ze dan op? Je zou het ook nog tastbaar kunnen maken met kaartjes waarop iets getekend staat wat de slechte dingen symboliseert, bijvoorbeeld een kruis of een smiley met een verdrietig gezicht, een zwaaiend handje (omdat jullie het uitzwaaien) en dat letterlijk in de prullenbak gooien, eventueel nog verscheuren. Bij elk ding wat er is, een kaartje weggooien, aan het einde de prullenbak uit te kamer zetten (uit het zicht). Om mee te beginnen bijvoorbeeld, als dit goed gaat kan je het dan afbouwen.
Nou, een heel verhaal zo op de vroege morgen. Hopelijk gaat iets, wat dan ook, helpen en anders idd een coach of natuurarts. Succes hoor, lijkt me erg pittig.
Ga nu nog even slapen zolang I slaapt! Onze topper heeft heerlijk doorgeslapen vanaf half 10, even speentje om 2 uur en toen rond half 6 beetje geluidjes begonnen te maken, 6 uur fles en nu alweer een half uur in dromenland.
Vis: ook bij jou meid. Je leven opnieuw inrichten. Het komt wel, maar het is zoeken hoe het moet.
Goed dat jullie er wat aan doen en er mee bezig zijn. voor jullie.
Nic: wat rot dat O zo slecht slaapt. Je had het al wel es verteld, maar tis wel nog heftiger dan ik dacht zoals je het nu omschrijft. Er moet inderdaad iets veranderen, dus goed dat jullie dat gaan doen. Op mijn werk zijn ook veel kinderen met inslaapproblemen, ik wil vertellen hoe wij het doen, misschien heb je er iets aan. Die kinderen zijn wel iets ouder, vanaf 6, is dus wel anders als peuter.
Half uur voor bed tijd gaat kind douchen, daarna samen tv kijken. Stipt op bedtijd zeg ik, 'kom [naam kind], het is bedtijd, we gaan naar boven'. We lopen samen naar boven, kind gaat naar de wc, ik wacht op de gang bij de wc, dan lopen we samen naar de slaapkamer. Ik help kind met het opstarten van het tandenpoetsen, wanneer kind poetst doe ik de gordijnen dicht zonder dit te zeggen, ik praat over dingen die ik zie op zijn kamer bijvoorbeeld foto's of speelgoed. Daarna ga ik bij kind staan en poets na. Dan zeg ik 'ga maar lekker in bed liggen', kind ligt in bed, ik leg kleren voor de volgende dag klaar en ga dan bij kind op bed zitten. Ik lees dan een verhaaltje voor wat kind heeft uitgekozen. Bij sommige kinderen praat ik nog even over de dag, bij andere juist niet. Bij O is het denk ik wel goed en misschien dan juist de positieve dingen van die dag om zo met de fijne dingen in je hoofd in slaap te vallen. Na het verhaaltje stop ik het kind in als hij dat wil. Dan zeg ik: ga maar lekker slapen, alles is veilig hier, ik sta bij de deur en kom bij je kijken. Welterusten, tot [wanneer ik er weer ben]. Het licht gaat uit, nachtlampje blijft aan. Dan ga ik voor de deur staan, de deur is dicht. Elke minuut doe ik de deur open en kijk naar binnen, de eerste paar keer zeg ik nog, slaap lekker of welterusten, dan is het kind nog echt wakker. Waarneer het rustiger wordt, kijk ik alleen maar, na verloop van tijd laat ik er steeds meer tijd tussen en zo tot hij slaapt.
Een uitgebreid verhaal, wellicht kan je er iets uitpikken. De kinderen op mijn werk hebben wel problematieken die bij O natuurlijk helemaal niet spelen (hechtingsstoornissen, angststoornissen (verlating), seksueel misbruik), maar waar het om gaat is veiligheid en vertrouwen geven. Dit doe je door er te zijn en door duidelijkheid te geven en duidelijk en consequent de grenzen af te bakeren. Bij een heel angstig kind duurt het langer voor dit werkt dan bij een kind zonder angst, maar uiteindelijk werkt het altijd. En soms duurt het maanden, soms maar een week. Het is ook even zoeken wat precies werkt. Bij een van de kinderen zijn we eerst op de kamer gaan zitten, dan bij de deur, dan op de gang met de deur open zodat hij ons kon zien en toen met de deur dicht en elke keer kijken. Steeds verder afbouwen en uiteindelijk kon hij het met dat we elke vijf minuten keken vanaf dat hij in bed lag. Regelmatig sliep hij al na 2 keer kijken.
Inslaapproblemen, zeker met hoe jij het bij O beschrijft zijn heel lastig. En zoals een groepsleiding het kan doen, kan een ouder het niet doen vanwege de emotionele band, daarom is het extra moeilijk te doorbreken. Wat ik echt heel knap vind is dat je ziet dat je je eigen angst op O projecteert en dat niet moet doen.
Wat ik van het weekend nog hoorde is dat als een kindje zegt: 'er zit een monster onder het bed', je ook kan zeggen: 'zeg maar dat hij niet bang hoeft te zijn.' Op die manier draai je het om. Het ging over creatief denken, ik vond hem wel mooi. Maar zoals jullie doen, de slechte dingen uitzwaaien, is ook een mooie. Noemen jullie ze dan op? Je zou het ook nog tastbaar kunnen maken met kaartjes waarop iets getekend staat wat de slechte dingen symboliseert, bijvoorbeeld een kruis of een smiley met een verdrietig gezicht, een zwaaiend handje (omdat jullie het uitzwaaien) en dat letterlijk in de prullenbak gooien, eventueel nog verscheuren. Bij elk ding wat er is, een kaartje weggooien, aan het einde de prullenbak uit te kamer zetten (uit het zicht). Om mee te beginnen bijvoorbeeld, als dit goed gaat kan je het dan afbouwen.
Nou, een heel verhaal zo op de vroege morgen. Hopelijk gaat iets, wat dan ook, helpen en anders idd een coach of natuurarts. Succes hoor, lijkt me erg pittig.
Ga nu nog even slapen zolang I slaapt! Onze topper heeft heerlijk doorgeslapen vanaf half 10, even speentje om 2 uur en toen rond half 6 beetje geluidjes begonnen te maken, 6 uur fles en nu alweer een half uur in dromenland.
maandag 14 januari 2013 om 07:42
Goedemorgen!
Rio, wat doen jullie dat mooi en liefdevol op je werk zeg! Goed hoor!
En wat heerlijk dat jullie meisje zo goed heeft geslapen. Slaap lekker nog even.
Ik zit weer in de trein, op naar het werk. Heb straks een pittig gesprek, ik hoop dat ik het nog kan... Ben blij dat het in de ochtend is, want ik ben s middags wel erg moe op werkdagen nog.
Ik moest miepie weer wakker maken, zo sneu. Uit zichzelf wordt ze meestal rond half 8 wakker.
Fijne dag lieverds!
Rio, wat doen jullie dat mooi en liefdevol op je werk zeg! Goed hoor!
En wat heerlijk dat jullie meisje zo goed heeft geslapen. Slaap lekker nog even.
Ik zit weer in de trein, op naar het werk. Heb straks een pittig gesprek, ik hoop dat ik het nog kan... Ben blij dat het in de ochtend is, want ik ben s middags wel erg moe op werkdagen nog.
Ik moest miepie weer wakker maken, zo sneu. Uit zichzelf wordt ze meestal rond half 8 wakker.
Fijne dag lieverds!
maandag 14 januari 2013 om 08:53
Oh meiden, wat wordt er weer uitgebreid en waardevol op elkaar gereageerd hier.
Vis, kom hier meis en nog een gewoon omdat het kan. Veranderingen, hoe positief ook, zijn altijd moeilijk. En grote veranderingen, zoals een kind krijgen en verhuizen, laten gewoon hun sporen na. Denk je dat het lukt e.a. af te zeggen en even voor jezelf te kiezen? Hoe staat man hierin? Rustig daarna opbouwen en kiezen wat jouw echt energie oplevert vind ik een goeie tip.
Wauw Rio, wat fijn dat jullie op jouw werk zoveel aandacht hebben voor een individueel kind. Het lijjkt me zwaar maar mooi werk.
Ben je nu trouwens helemaal gewend aan de veranderingen op je werk?
Nic, ik herken je angst, ik ben ook altijd zó bang geweest 's nachts. Grote en belangrijke verschil is dat ik me altijd gesteund voelde door mijn ouders. Helaas hebben zij denk ik ook niet de juiste manier gevonden om te helpen, want uiteindelijk heb ik jaren lang (echt, heel lang..), aan hun voeteneind geslapen Wa,s meer gewenning. Ik denk dat de manier waarop jullie het nu willen oppakken heel goed is en je zo een goeie balans kan vinden in geborgenheid bieden binnen de juiste grenzen.
Miep, sneu he, dat wakker maken. Aan de andere kant, Bulletje was om 06:00 al redelijk wakker door ons gestommel. Is ook niet lekker voor hem, want zijn eigen ritme is dat hij tot minstens 8u slaapt. Zo laat mogelijk uit bed vind ik dus altijd fijn er voor hem, maar goed, ce la vie.
Succes met het gesprek, je kunt het vast nog
Dank voor jullie lieve woorden. Gisteren was broer bij ons en heb geprobeerd er een beetje over te praten (argh, mannen en emoties). Wat hij zei was "ik weiger mijzelf zieliger te voelen dan ieder ander" Ik denk dat ik dat ook heb, maar dat er ook voor zorgt dat je het echte verdriet dus af en toe niet toelaat. Afijn, kom er wel uit. Hoe klote het voor iedereen ook is, ik vind het stiekem 'fijn' te horen dat ik niet uniek ben met mijn vermoeidheid en labiliteit. Dat zegt mij namelijk ook wel dat ik niet volledig instort door andere factoren, maar dat het erbij hoor, bij het mamma worden enzo. Snappen jullie wat ik bedoel?
Vis, kom hier meis en nog een gewoon omdat het kan. Veranderingen, hoe positief ook, zijn altijd moeilijk. En grote veranderingen, zoals een kind krijgen en verhuizen, laten gewoon hun sporen na. Denk je dat het lukt e.a. af te zeggen en even voor jezelf te kiezen? Hoe staat man hierin? Rustig daarna opbouwen en kiezen wat jouw echt energie oplevert vind ik een goeie tip.
Wauw Rio, wat fijn dat jullie op jouw werk zoveel aandacht hebben voor een individueel kind. Het lijjkt me zwaar maar mooi werk.
Ben je nu trouwens helemaal gewend aan de veranderingen op je werk?
Nic, ik herken je angst, ik ben ook altijd zó bang geweest 's nachts. Grote en belangrijke verschil is dat ik me altijd gesteund voelde door mijn ouders. Helaas hebben zij denk ik ook niet de juiste manier gevonden om te helpen, want uiteindelijk heb ik jaren lang (echt, heel lang..), aan hun voeteneind geslapen Wa,s meer gewenning. Ik denk dat de manier waarop jullie het nu willen oppakken heel goed is en je zo een goeie balans kan vinden in geborgenheid bieden binnen de juiste grenzen.
Miep, sneu he, dat wakker maken. Aan de andere kant, Bulletje was om 06:00 al redelijk wakker door ons gestommel. Is ook niet lekker voor hem, want zijn eigen ritme is dat hij tot minstens 8u slaapt. Zo laat mogelijk uit bed vind ik dus altijd fijn er voor hem, maar goed, ce la vie.
Succes met het gesprek, je kunt het vast nog
Dank voor jullie lieve woorden. Gisteren was broer bij ons en heb geprobeerd er een beetje over te praten (argh, mannen en emoties). Wat hij zei was "ik weiger mijzelf zieliger te voelen dan ieder ander" Ik denk dat ik dat ook heb, maar dat er ook voor zorgt dat je het echte verdriet dus af en toe niet toelaat. Afijn, kom er wel uit. Hoe klote het voor iedereen ook is, ik vind het stiekem 'fijn' te horen dat ik niet uniek ben met mijn vermoeidheid en labiliteit. Dat zegt mij namelijk ook wel dat ik niet volledig instort door andere factoren, maar dat het erbij hoor, bij het mamma worden enzo. Snappen jullie wat ik bedoel?
maandag 14 januari 2013 om 09:23
Vis en Goog, jullie zijn duidelijk hoor. Helemaal te volgen.
En wat zijn er al een hoop bruikbare dingen geschreven!
Vis, ik merk ook dat de verhuizing er inhakt in combinatie met baby en slaaptekort. Je móet gewoon veel regelen, rent van hot naar her en bent de eerste maanden in je nieuwe huis ook nog niet klaar. Er zijn altijd dingen die je nog kan doen. Nog even dat stapeltje papieren ordenen, plintjes afstoffen, lampje ophangen etc. Het komende jaar blijf je kleine dingen houden. Wij hebben afgesproken ons er niet aan te storen dat een aantal dingen nog niet gedaan zijn. Wel prikken we 1 dagdeel in de week voor klusjes. Mét een lijstje erbij die afgevinkt wordt zodat je als je neerploft ook het idee hebt dat je iets "af" hebt gemaakt en een voldaan gevoel hebt. En zonder schuldgevoel hebben we gister een dekentje op de bank erbij gepakt toen Boontje op bed lag en samen series gekeken. Die was moet nog opgevouwen worden, jammer dan.
Goog, ik heb hetzelfde gevoel, als iedereen er last van heeft ben je in ieder geval niet uitzonderlijk en komt het ook gewoon weer goed. Misschien met wat hulp. Bij jou geldt hetzelfde een beetje als bij Miss, de bevalling was niet de droomstart die je wilde. Je hebt er nog wel eens over gezegd dat je er aan terugdacht met een brok in je keel. Jouw huisarts is trouwens erg doortastend denk ik. Om niet met een tunnelvisie naar je bloedwaarden te kijken of het op het moederschap te gooien zonder even door te vragen.
Over dingen moeten, prio's stellen vind ik deze heel goed.
Altijd tijd voor koffie
En wat zijn er al een hoop bruikbare dingen geschreven!
Vis, ik merk ook dat de verhuizing er inhakt in combinatie met baby en slaaptekort. Je móet gewoon veel regelen, rent van hot naar her en bent de eerste maanden in je nieuwe huis ook nog niet klaar. Er zijn altijd dingen die je nog kan doen. Nog even dat stapeltje papieren ordenen, plintjes afstoffen, lampje ophangen etc. Het komende jaar blijf je kleine dingen houden. Wij hebben afgesproken ons er niet aan te storen dat een aantal dingen nog niet gedaan zijn. Wel prikken we 1 dagdeel in de week voor klusjes. Mét een lijstje erbij die afgevinkt wordt zodat je als je neerploft ook het idee hebt dat je iets "af" hebt gemaakt en een voldaan gevoel hebt. En zonder schuldgevoel hebben we gister een dekentje op de bank erbij gepakt toen Boontje op bed lag en samen series gekeken. Die was moet nog opgevouwen worden, jammer dan.
Goog, ik heb hetzelfde gevoel, als iedereen er last van heeft ben je in ieder geval niet uitzonderlijk en komt het ook gewoon weer goed. Misschien met wat hulp. Bij jou geldt hetzelfde een beetje als bij Miss, de bevalling was niet de droomstart die je wilde. Je hebt er nog wel eens over gezegd dat je er aan terugdacht met een brok in je keel. Jouw huisarts is trouwens erg doortastend denk ik. Om niet met een tunnelvisie naar je bloedwaarden te kijken of het op het moederschap te gooien zonder even door te vragen.
Over dingen moeten, prio's stellen vind ik deze heel goed.
Altijd tijd voor koffie
maandag 14 januari 2013 om 10:17
zo hehe... heb de laptop weer terug en kan weer typen 
Bikkel is zaterdagavond ziek geworden, waren op een verjaardag toen ze ineens helemaal niet lekker werd. Was een drama om haar rustig te krijgen. Ik heb met vriend afgesproken dat ik haar niet mee neem als ze volgend weekend niet lekker is, dan zijn zoveel mensen niet zo handig, blijkt.
Meiden, wat ben ik trots op jullie allemaal.. Ik lees hier hele stukjes waar een hele hoop warmte van uitstraalt. Ik hoop dat iedereen er wat aan heeft!
Goog, I can't even imagine wat het gemis van je ouders met je doet als jonge ouder. Ik heb zo enorm veel respect voor je, je doet het maar en moet het maar! Ik denk dat het prima is om ergens je ei kwijt te kunnen, al is het maar om je onzekerheden even te kunnen ventileren. Die ik overigens heel erg goed snap, ook al zou je niet dagelijks dingen vragen, het gebrek aan de mogelijkheid dingen te kúnnen vragen is al moeilijk en wordt zo pijnlijk duidelijk na het krijgen van een kind.
Vis, fijn dat je de knoop hebt doorgehakt over C meenemen naar de meet.. geeft al rust he? En ik ga mee met de rest, ik zou alles wat als moeten voelt zoveel mogelijk schrappen en even doen wat je graag wilt en waar je de energie voor kunt vinden! Praktisch: kom jij dan zondag naar mij toe? dan rijden we vanaf mijn huis de provinciale op richting utrecht, lekker snel
@slapen/niet slapen van de kindjes: geen tips. Ik geloof niet dat onze Maxi-Cosi methode echt opvoedkundig verantwoord is
@verwennen met aandacht. Wil hier toch iets over zeggen.. ik denk dat je wel heel ver moet gaan wil je een kind schaden met aandacht en liefde, dus echt dat extreem overbezorgde ofzo. Negeren van behoeftes is m.i. veel sneller schadelijk. Wij hanteren de 'te' methode; alles waar 'te' voor staat is niet goed en proberen we te vermijden. Lukt ook vaak niet, maar is lekker simpel.
@meet, nog een krappe week jongens! Spannend he? Heb er onwijs veel zin in!
ainodis, we hebben dat ding nog niet gevonden, hoop dat het nog lukt voor de meet!
Bikkel is zaterdagavond ziek geworden, waren op een verjaardag toen ze ineens helemaal niet lekker werd. Was een drama om haar rustig te krijgen. Ik heb met vriend afgesproken dat ik haar niet mee neem als ze volgend weekend niet lekker is, dan zijn zoveel mensen niet zo handig, blijkt.
Meiden, wat ben ik trots op jullie allemaal.. Ik lees hier hele stukjes waar een hele hoop warmte van uitstraalt. Ik hoop dat iedereen er wat aan heeft!
Goog, I can't even imagine wat het gemis van je ouders met je doet als jonge ouder. Ik heb zo enorm veel respect voor je, je doet het maar en moet het maar! Ik denk dat het prima is om ergens je ei kwijt te kunnen, al is het maar om je onzekerheden even te kunnen ventileren. Die ik overigens heel erg goed snap, ook al zou je niet dagelijks dingen vragen, het gebrek aan de mogelijkheid dingen te kúnnen vragen is al moeilijk en wordt zo pijnlijk duidelijk na het krijgen van een kind.
Vis, fijn dat je de knoop hebt doorgehakt over C meenemen naar de meet.. geeft al rust he? En ik ga mee met de rest, ik zou alles wat als moeten voelt zoveel mogelijk schrappen en even doen wat je graag wilt en waar je de energie voor kunt vinden! Praktisch: kom jij dan zondag naar mij toe? dan rijden we vanaf mijn huis de provinciale op richting utrecht, lekker snel
@slapen/niet slapen van de kindjes: geen tips. Ik geloof niet dat onze Maxi-Cosi methode echt opvoedkundig verantwoord is
@verwennen met aandacht. Wil hier toch iets over zeggen.. ik denk dat je wel heel ver moet gaan wil je een kind schaden met aandacht en liefde, dus echt dat extreem overbezorgde ofzo. Negeren van behoeftes is m.i. veel sneller schadelijk. Wij hanteren de 'te' methode; alles waar 'te' voor staat is niet goed en proberen we te vermijden. Lukt ook vaak niet, maar is lekker simpel.
@meet, nog een krappe week jongens! Spannend he? Heb er onwijs veel zin in!
ainodis, we hebben dat ding nog niet gevonden, hoop dat het nog lukt voor de meet!
life ain't a perfect story, write it while you live it
maandag 14 januari 2013 om 10:38
Ach, arme Bikkeltje. Weet je waar ze precies last van had? Designed? En jullie theorie klinkt heerlijk simpel, maarja, wanneer is het dan weer 'te'
Rammel, ik ben zeker heel blij met mijn huisarts. Ben benieuwd hoe het vrijdag gaat. Mooi verhaal van die koffie he, ken hem idd. Heb hem nog maar even doorgestuurd naar Lief.
Voor alle Wordon spelers; ik mag al dagen niet spelen van Lief! Hij kan het niet installeren op zijn eigen telefoon, dus jullie worden 's avonds en in het weekend belaagd door hem via de iPad en mijn telefoon. Ik gun hem zijn pleziertje, dus houd me wijselijk even van wordon af
Rammel, ik ben zeker heel blij met mijn huisarts. Ben benieuwd hoe het vrijdag gaat. Mooi verhaal van die koffie he, ken hem idd. Heb hem nog maar even doorgestuurd naar Lief.
Voor alle Wordon spelers; ik mag al dagen niet spelen van Lief! Hij kan het niet installeren op zijn eigen telefoon, dus jullie worden 's avonds en in het weekend belaagd door hem via de iPad en mijn telefoon. Ik gun hem zijn pleziertje, dus houd me wijselijk even van wordon af
maandag 14 januari 2013 om 11:06
voor alle meiden die het kunnen gebruiken.
Ik heb geen ervaringen op al die gebieden en ik hoop dat de tips die hier gefeven zijn jullie een beetje op weg kunnen helpen.
En voor de meiden die geen kids meenemen. Ik neem ze alle 3 mee dus je kan er 1 lenen
O en desgined... Niet te veel moeite doen hoor!
Ik heb geen ervaringen op al die gebieden en ik hoop dat de tips die hier gefeven zijn jullie een beetje op weg kunnen helpen.
En voor de meiden die geen kids meenemen. Ik neem ze alle 3 mee dus je kan er 1 lenen
O en desgined... Niet te veel moeite doen hoor!
accountkiller
