Zwanger
alle pijlers
Mijn vriend wil nog geen kinderen
dinsdag 25 juni 2013 om 20:24
Hallo,
Sinds 3 jaar heb ik een relatie met een hele lieve jongen, ik ben bijna 22. We wonen bijna een jaar in een koophuis ( eengezinswoning )met genoeg ruimte. Hebben allebei een baan.
Sinds mijn 18e heb ik al een hele sterke kinderwens, daarbij heb ik ook een kindje weg moeten laten halen rond die leeftijd. Heb er al meerdere gesprekken over gehad met mijn vriend, maar hij wil absoluut nog niet. Hij heeft het over 10 jaar, wil nog reizen(terwijl hij liever thuis is dan op vakantie te gaan), geen vrije tijd meer of spontane dingen en( dit doen we al zeker 2 jaar niet meer)
Sinds 2 maanden praat ik er niet meer over met hem maar dit is erg moeilijk, overal zie ik baby's en zwangere vrouwen.
Ik weet niet meer wat ik moet doen, er weer over beginnen lijkt me ook niet wat, hij wil er niet meer over praten
Sinds 3 jaar heb ik een relatie met een hele lieve jongen, ik ben bijna 22. We wonen bijna een jaar in een koophuis ( eengezinswoning )met genoeg ruimte. Hebben allebei een baan.
Sinds mijn 18e heb ik al een hele sterke kinderwens, daarbij heb ik ook een kindje weg moeten laten halen rond die leeftijd. Heb er al meerdere gesprekken over gehad met mijn vriend, maar hij wil absoluut nog niet. Hij heeft het over 10 jaar, wil nog reizen(terwijl hij liever thuis is dan op vakantie te gaan), geen vrije tijd meer of spontane dingen en( dit doen we al zeker 2 jaar niet meer)
Sinds 2 maanden praat ik er niet meer over met hem maar dit is erg moeilijk, overal zie ik baby's en zwangere vrouwen.
Ik weet niet meer wat ik moet doen, er weer over beginnen lijkt me ook niet wat, hij wil er niet meer over praten
dinsdag 25 juni 2013 om 22:26
quote:pipseflips schreef op 25 juni 2013 @ 22:16:
Hoi TO
Ik snap je wel, ik had zelf ook een vroege kinderwens.
Gelukkig had mijn partner dit toen ook en gingen we er voor toen we 20 en 23 waren.
Helaas liep mijn eerste zwangerschap uit op een miskraam.
Wat een laatdunkende en belerende opmerkingen hebben we toen gehad!
Zelfs mensen die beweerden dat 'het maar beter was zo', omdat ze zich niet konden voorstellen dat deze zwangerschap gewenst was.
Daarom gaan mijn nekharen altijd een beetje overeind staan.
van reacties als: Ga eerst maar eens genieten van je jeugd, enz.
Toch heb je nu eenmaal te maken met wat je vriend wil.
Als hij het echt nog niet ziet zitten, zul je dat moeten accepteren.
Anderzijds, als jij echt geen 10 jaar kunt en wilt wachten om een kindje te krijgen, zul je met hem moeten bespreken dat dat voor jou geen optie is.
Ik hoop dat jullie er samen uit komen!Dankjewel, fijn dat er nog iemand is, de meeste reacties komen denk ik ook van mensen die zelf niet of pas op veel latere leeftijd zulke gevoelens kregen. Niet dat dat verkeerd is, maar hier heb ik ook geen mening over als " je bent te oud" Is het ondertussen al gelukt met een zwangerschap?
Hoi TO
Ik snap je wel, ik had zelf ook een vroege kinderwens.
Gelukkig had mijn partner dit toen ook en gingen we er voor toen we 20 en 23 waren.
Helaas liep mijn eerste zwangerschap uit op een miskraam.
Wat een laatdunkende en belerende opmerkingen hebben we toen gehad!
Zelfs mensen die beweerden dat 'het maar beter was zo', omdat ze zich niet konden voorstellen dat deze zwangerschap gewenst was.
Daarom gaan mijn nekharen altijd een beetje overeind staan.
van reacties als: Ga eerst maar eens genieten van je jeugd, enz.
Toch heb je nu eenmaal te maken met wat je vriend wil.
Als hij het echt nog niet ziet zitten, zul je dat moeten accepteren.
Anderzijds, als jij echt geen 10 jaar kunt en wilt wachten om een kindje te krijgen, zul je met hem moeten bespreken dat dat voor jou geen optie is.
Ik hoop dat jullie er samen uit komen!Dankjewel, fijn dat er nog iemand is, de meeste reacties komen denk ik ook van mensen die zelf niet of pas op veel latere leeftijd zulke gevoelens kregen. Niet dat dat verkeerd is, maar hier heb ik ook geen mening over als " je bent te oud" Is het ondertussen al gelukt met een zwangerschap?
dinsdag 25 juni 2013 om 22:27
Ik ken het hebben van een kinderwens op jonge leeftijd. Ik was 20 toen ik zwanger werd van mijn kindje en had daar voor al een miskraam gehad.
Maar ik heb een partner die zelf ook al aangaf heel graag een kindje te willen er klaar voor te zijn. En het echt met mij te willen. Ik heb vanaf het begin eerlijk aangegeven dat ik liever geen pil slik omdat ik heel veel last had van die hormonen en dat ik rustig bezig was met uit te zoeken welke het beste bij mij past dus dat er een risico aanvast zou zitten met alleen een condoom. Hij begreep dit maar vond het geen probleem we zijn opzoek gegaan naar een pil en kreeg de jasmine of jasmina zo iets.
Dat ging vrij goed maar besloten na een vrij korte perioden zeg een jaar samen gewoond. Om gewoon het op zijn beloop te laten. Het kindje was welkom voor ons beide dus we zouden wel zien.
Maar hebben er zelfs in die tijd nog veel en vaak over gesproken zo dat er echt geen kans zou zijn 1 van ons het voor de ander deed of een twijfel had. En zo wel die serieus genomen kon en zou gaan worden.
Hou rekening met je vriend. Als jullie gelukkig zijn en hij uit eindelijk wel een kind wil komt die tijd wel. Dat kan nu in zijn denken 10 jaar duren. Maar over 2 jaar kan het zo zijn dat hij zegt en voelt dat hij er al wel klaar en zeker van is.
Mag ik trouwens vragen hoe oud hij is?
Maar ik heb een partner die zelf ook al aangaf heel graag een kindje te willen er klaar voor te zijn. En het echt met mij te willen. Ik heb vanaf het begin eerlijk aangegeven dat ik liever geen pil slik omdat ik heel veel last had van die hormonen en dat ik rustig bezig was met uit te zoeken welke het beste bij mij past dus dat er een risico aanvast zou zitten met alleen een condoom. Hij begreep dit maar vond het geen probleem we zijn opzoek gegaan naar een pil en kreeg de jasmine of jasmina zo iets.
Dat ging vrij goed maar besloten na een vrij korte perioden zeg een jaar samen gewoond. Om gewoon het op zijn beloop te laten. Het kindje was welkom voor ons beide dus we zouden wel zien.
Maar hebben er zelfs in die tijd nog veel en vaak over gesproken zo dat er echt geen kans zou zijn 1 van ons het voor de ander deed of een twijfel had. En zo wel die serieus genomen kon en zou gaan worden.
Hou rekening met je vriend. Als jullie gelukkig zijn en hij uit eindelijk wel een kind wil komt die tijd wel. Dat kan nu in zijn denken 10 jaar duren. Maar over 2 jaar kan het zo zijn dat hij zegt en voelt dat hij er al wel klaar en zeker van is.
Mag ik trouwens vragen hoe oud hij is?
dinsdag 25 juni 2013 om 22:32
quote:kindvandemaan schreef op 25 juni 2013 @ 22:27:
Ik ken het hebben van een kinderwens op jonge leeftijd. Ik was 20 toen ik zwanger werd van mijn kindje en had daar voor al een miskraam gehad.
Maar ik heb een partner die zelf ook al aangaf heel graag een kindje te willen er klaar voor te zijn. En het echt met mij te willen. Ik heb vanaf het begin eerlijk aangegeven dat ik liever geen pil slik omdat ik heel veel last had van die hormonen en dat ik rustig bezig was met uit te zoeken welke het beste bij mij past dus dat er een risico aanvast zou zitten met alleen een condoom. Hij begreep dit maar vond het geen probleem we zijn opzoek gegaan naar een pil en kreeg de jasmine of jasmina zo iets.
Dat ging vrij goed maar besloten na een vrij korte perioden zeg een jaar samen gewoond. Om gewoon het op zijn beloop te laten. Het kindje was welkom voor ons beide dus we zouden wel zien.
Maar hebben er zelfs in die tijd nog veel en vaak over gesproken zo dat er echt geen kans zou zijn 1 van ons het voor de ander deed of een twijfel had. En zo wel die serieus genomen kon en zou gaan worden.
Hou rekening met je vriend. Als jullie gelukkig zijn en hij uit eindelijk wel een kind wil komt die tijd wel. Dat kan nu in zijn denken 10 jaar duren. Maar over 2 jaar kan het zo zijn dat hij zegt en voelt dat hij er al wel klaar en zeker van is.
Mag ik trouwens vragen hoe oud hij is?
Ik snap echt serieus dat je het met z'n 2en doet, en niet "per ongeluk" . En het leek me gewoon fijn om met mensen te praten die een beetje dezelfde situatie hebben of hebben meegemaakt.
Bedankt voor je reactie, en het is wel fijn idd dat je er veel over hebt kunnen praten en er helemaal zeker over was.
Mijn vriend is 25
Ik ken het hebben van een kinderwens op jonge leeftijd. Ik was 20 toen ik zwanger werd van mijn kindje en had daar voor al een miskraam gehad.
Maar ik heb een partner die zelf ook al aangaf heel graag een kindje te willen er klaar voor te zijn. En het echt met mij te willen. Ik heb vanaf het begin eerlijk aangegeven dat ik liever geen pil slik omdat ik heel veel last had van die hormonen en dat ik rustig bezig was met uit te zoeken welke het beste bij mij past dus dat er een risico aanvast zou zitten met alleen een condoom. Hij begreep dit maar vond het geen probleem we zijn opzoek gegaan naar een pil en kreeg de jasmine of jasmina zo iets.
Dat ging vrij goed maar besloten na een vrij korte perioden zeg een jaar samen gewoond. Om gewoon het op zijn beloop te laten. Het kindje was welkom voor ons beide dus we zouden wel zien.
Maar hebben er zelfs in die tijd nog veel en vaak over gesproken zo dat er echt geen kans zou zijn 1 van ons het voor de ander deed of een twijfel had. En zo wel die serieus genomen kon en zou gaan worden.
Hou rekening met je vriend. Als jullie gelukkig zijn en hij uit eindelijk wel een kind wil komt die tijd wel. Dat kan nu in zijn denken 10 jaar duren. Maar over 2 jaar kan het zo zijn dat hij zegt en voelt dat hij er al wel klaar en zeker van is.
Mag ik trouwens vragen hoe oud hij is?
Ik snap echt serieus dat je het met z'n 2en doet, en niet "per ongeluk" . En het leek me gewoon fijn om met mensen te praten die een beetje dezelfde situatie hebben of hebben meegemaakt.
Bedankt voor je reactie, en het is wel fijn idd dat je er veel over hebt kunnen praten en er helemaal zeker over was.
Mijn vriend is 25
dinsdag 25 juni 2013 om 22:48
quote:gelderka schreef op 25 juni 2013 @ 22:42:
Ooit van iemand gehoord: Als je weet dat je kinderen wilt, kun je er het best direct aan beginnen.
Dat was een man van 25, met kinderen.
Ik denk dat hij gelijk heeft. Als je kinderen krijgt, betekent al die flauwekul van met een rugzak op jezelf ontdekken (lees: alle backpack hotels af waar al 1000000 mensen precies dezelfde reis hebben gemaakt) helemaal niets.
Carrière? Flauwekul. Als je bij je baan vertrekt weet niemand na een jaar nog hoe je heette. Er staat niemand bij je graf te wenen omdat Paul zo goed de bestellingen van de paperclips bijhield.
Die carrière is tweederangs. Je wordt er niet om herinnerd, en jouw plaats wordt doodleuk door een ander opgevuld - en de wereld draait gewoon door.
Die wereldreis - geef dat je kinderen mee, in plaats van ze op de achterbank van de auto te laten opgroeien omdat ze van school naar kinderopvang naar voetbal naar feestje geraced moeten worden terwijl papa en mama carrière maken.
Ik denk dat je een punt hebt.
Als je weet dat je het wilt, is wachten onzin.
Mannen houden echter NIET van gezeur (wie wel?).
Daarom deze tip. Vertel je vriend dat je zijn mening respecteert en dat je ophoudt met zeuren... Maar dat hij echt, heel erg 100% moet beseffen dat dat niet betekent dat jouw wens niet meer bestaat, en dat hij er nog van gaat horen. Zo leg je het in de week, en komt het volgende niet als een donderslag bij heldere hemel.
6 tot 12 maanden later, kondig je aan dat je hem de aller-aller-allerfijnste liefste geweldigste supervent van de hele wereld vindt, en dat jij stopt met anticonceptie.
Als-ie iets wil, moet hij zelf maar maatregelen nemen.Eindelijk een slimme opmerking, helemaal mee eens!!!
Ooit van iemand gehoord: Als je weet dat je kinderen wilt, kun je er het best direct aan beginnen.
Dat was een man van 25, met kinderen.
Ik denk dat hij gelijk heeft. Als je kinderen krijgt, betekent al die flauwekul van met een rugzak op jezelf ontdekken (lees: alle backpack hotels af waar al 1000000 mensen precies dezelfde reis hebben gemaakt) helemaal niets.
Carrière? Flauwekul. Als je bij je baan vertrekt weet niemand na een jaar nog hoe je heette. Er staat niemand bij je graf te wenen omdat Paul zo goed de bestellingen van de paperclips bijhield.
Die carrière is tweederangs. Je wordt er niet om herinnerd, en jouw plaats wordt doodleuk door een ander opgevuld - en de wereld draait gewoon door.
Die wereldreis - geef dat je kinderen mee, in plaats van ze op de achterbank van de auto te laten opgroeien omdat ze van school naar kinderopvang naar voetbal naar feestje geraced moeten worden terwijl papa en mama carrière maken.
Ik denk dat je een punt hebt.
Als je weet dat je het wilt, is wachten onzin.
Mannen houden echter NIET van gezeur (wie wel?).
Daarom deze tip. Vertel je vriend dat je zijn mening respecteert en dat je ophoudt met zeuren... Maar dat hij echt, heel erg 100% moet beseffen dat dat niet betekent dat jouw wens niet meer bestaat, en dat hij er nog van gaat horen. Zo leg je het in de week, en komt het volgende niet als een donderslag bij heldere hemel.
6 tot 12 maanden later, kondig je aan dat je hem de aller-aller-allerfijnste liefste geweldigste supervent van de hele wereld vindt, en dat jij stopt met anticonceptie.
Als-ie iets wil, moet hij zelf maar maatregelen nemen.Eindelijk een slimme opmerking, helemaal mee eens!!!
dinsdag 25 juni 2013 om 22:51
quote:gelderka schreef op 25 juni 2013 @ 22:42:
Ooit van iemand gehoord: Als je weet dat je kinderen wilt, kun je er het best direct aan beginnen.
Dat was een man van 25, met kinderen.
Ik denk dat hij gelijk heeft. Als je kinderen krijgt, betekent al die flauwekul van met een rugzak op jezelf ontdekken (lees: alle backpack hotels af waar al 1000000 mensen precies dezelfde reis hebben gemaakt) helemaal niets.
Carrière? Flauwekul. Als je bij je baan vertrekt weet niemand na een jaar nog hoe je heette. Er staat niemand bij je graf te wenen omdat Paul zo goed de bestellingen van de paperclips bijhield.
Die carrière is tweederangs. Je wordt er niet om herinnerd, en jouw plaats wordt doodleuk door een ander opgevuld - en de wereld draait gewoon door.
Die wereldreis - geef dat je kinderen mee, in plaats van ze op de achterbank van de auto te laten opgroeien omdat ze van school naar kinderopvang naar voetbal naar feestje geraced moeten worden terwijl papa en mama carrière maken.
Ik denk dat je een punt hebt.
Als je weet dat je het wilt, is wachten onzin.
Mannen houden echter NIET van gezeur (wie wel?).
Daarom deze tip. Vertel je vriend dat je zijn mening respecteert en dat je ophoudt met zeuren... Maar dat hij echt, heel erg 100% moet beseffen dat dat niet betekent dat jouw wens niet meer bestaat, en dat hij er nog van gaat horen. Zo leg je het in de week, en komt het volgende niet als een donderslag bij heldere hemel.
6 tot 12 maanden later, kondig je aan dat je hem de aller-aller-allerfijnste liefste geweldigste supervent van de hele wereld vindt, en dat jij stopt met anticonceptie.
Als-ie iets wil, moet hij zelf maar maatregelen nemen.Dankjewel!! Hier ben ik het ook helemaal mee eens dankjewel, deze tip ga ik zeker opvolgen
Ooit van iemand gehoord: Als je weet dat je kinderen wilt, kun je er het best direct aan beginnen.
Dat was een man van 25, met kinderen.
Ik denk dat hij gelijk heeft. Als je kinderen krijgt, betekent al die flauwekul van met een rugzak op jezelf ontdekken (lees: alle backpack hotels af waar al 1000000 mensen precies dezelfde reis hebben gemaakt) helemaal niets.
Carrière? Flauwekul. Als je bij je baan vertrekt weet niemand na een jaar nog hoe je heette. Er staat niemand bij je graf te wenen omdat Paul zo goed de bestellingen van de paperclips bijhield.
Die carrière is tweederangs. Je wordt er niet om herinnerd, en jouw plaats wordt doodleuk door een ander opgevuld - en de wereld draait gewoon door.
Die wereldreis - geef dat je kinderen mee, in plaats van ze op de achterbank van de auto te laten opgroeien omdat ze van school naar kinderopvang naar voetbal naar feestje geraced moeten worden terwijl papa en mama carrière maken.
Ik denk dat je een punt hebt.
Als je weet dat je het wilt, is wachten onzin.
Mannen houden echter NIET van gezeur (wie wel?).
Daarom deze tip. Vertel je vriend dat je zijn mening respecteert en dat je ophoudt met zeuren... Maar dat hij echt, heel erg 100% moet beseffen dat dat niet betekent dat jouw wens niet meer bestaat, en dat hij er nog van gaat horen. Zo leg je het in de week, en komt het volgende niet als een donderslag bij heldere hemel.
6 tot 12 maanden later, kondig je aan dat je hem de aller-aller-allerfijnste liefste geweldigste supervent van de hele wereld vindt, en dat jij stopt met anticonceptie.
Als-ie iets wil, moet hij zelf maar maatregelen nemen.Dankjewel!! Hier ben ik het ook helemaal mee eens dankjewel, deze tip ga ik zeker opvolgen
dinsdag 25 juni 2013 om 22:56
quote:san21 schreef op 25 juni 2013 @ 22:32:
[...]
Ik snap echt serieus dat je het met z'n 2en doet, en niet "per ongeluk" . En het leek me gewoon fijn om met mensen te praten die een beetje dezelfde situatie hebben of hebben meegemaakt.
Bedankt voor je reactie, en het is wel fijn idd dat je er veel over hebt kunnen praten en er helemaal zeker over was.
Mijn vriend is 25
Mijn vriend was 29 geef hem de tijd en denk er over hoelang jij zou kunnen wachten. Of er eventueel nog dingen zijn die je zou willen doen?
Diplomas die je zou willen hallen.
Of iets wat je nog als ervaring wilt hebben.
Ik ben nu ongepland zwanger van nummer 2 en nu heb ik ergens spijt van het vroeg mama zijn. Altans van men eerste geen spijt ben dol gelukkig met zen 3tjes. Maar ik wou nu toch wel weer een studie gaan doen wat ik met 1 kindje kon combineren met 2 lukt dat niet.
Ik zou heel graag die studie doen en ik denk wel mocht ik alles opnieuw doen ik eerst de studie deed en dam zwanger werd.
Denk ook voor je zelf na of je relatie is wat je wil en verwachte of hij echt is met wie jij een gezin wil en hoelang je voor/met hem zou willen wachten;)
[...]
Ik snap echt serieus dat je het met z'n 2en doet, en niet "per ongeluk" . En het leek me gewoon fijn om met mensen te praten die een beetje dezelfde situatie hebben of hebben meegemaakt.
Bedankt voor je reactie, en het is wel fijn idd dat je er veel over hebt kunnen praten en er helemaal zeker over was.
Mijn vriend is 25
Mijn vriend was 29 geef hem de tijd en denk er over hoelang jij zou kunnen wachten. Of er eventueel nog dingen zijn die je zou willen doen?
Diplomas die je zou willen hallen.
Of iets wat je nog als ervaring wilt hebben.
Ik ben nu ongepland zwanger van nummer 2 en nu heb ik ergens spijt van het vroeg mama zijn. Altans van men eerste geen spijt ben dol gelukkig met zen 3tjes. Maar ik wou nu toch wel weer een studie gaan doen wat ik met 1 kindje kon combineren met 2 lukt dat niet.
Ik zou heel graag die studie doen en ik denk wel mocht ik alles opnieuw doen ik eerst de studie deed en dam zwanger werd.
Denk ook voor je zelf na of je relatie is wat je wil en verwachte of hij echt is met wie jij een gezin wil en hoelang je voor/met hem zou willen wachten;)
dinsdag 25 juni 2013 om 22:58
Hij wil niet!
Hoe duidelijk moet hij zijn?
Je kunt nu zeggen, ik gebruik niks want ik wil een kind.
Is je kinderwens zo belangrijk dat je je relatie ervoor op wilt geven, omdat het NU moet gebeuren?
Wil je je kind dan op laten groeien in een gebroken gezin omdat jij geen twee jaar wilde wachten?
Ben je dan wel toe aan een kind als je nu jezelf al boven de toekomst van je kind zet?
Jij wil het, maar je kindje krijgt de gevolgen op zijn/haar bord...
Is dat het allemaal waard?
Hoe duidelijk moet hij zijn?
Je kunt nu zeggen, ik gebruik niks want ik wil een kind.
Is je kinderwens zo belangrijk dat je je relatie ervoor op wilt geven, omdat het NU moet gebeuren?
Wil je je kind dan op laten groeien in een gebroken gezin omdat jij geen twee jaar wilde wachten?
Ben je dan wel toe aan een kind als je nu jezelf al boven de toekomst van je kind zet?
Jij wil het, maar je kindje krijgt de gevolgen op zijn/haar bord...
Is dat het allemaal waard?
dinsdag 25 juni 2013 om 22:59
quote:Carrière? Flauwekul. Als je bij je baan vertrekt weet niemand na een jaar nog hoe je heette. Er staat niemand bij je graf te wenen omdat Paul zo goed de bestellingen van de paperclips bijhield.
Die carrière is tweederangs. Je wordt er niet om herinnerd, en jouw plaats wordt doodleuk door een ander opgevuld - en de wereld draait gewoon door.Carriere gaat niet om naamsbekendheid maar om brood op de plank, iets wat toch vrij essentieel is als je 'n jarenlange dure kostenpost als 'n kind aan wil gaan...
Die carrière is tweederangs. Je wordt er niet om herinnerd, en jouw plaats wordt doodleuk door een ander opgevuld - en de wereld draait gewoon door.Carriere gaat niet om naamsbekendheid maar om brood op de plank, iets wat toch vrij essentieel is als je 'n jarenlange dure kostenpost als 'n kind aan wil gaan...
dinsdag 25 juni 2013 om 23:00
quote:gelderka schreef op 25 juni 2013 @ 22:42:
Ik denk dat je een punt hebt.
Als je weet dat je het wilt, is wachten onzin.
Mannen houden echter NIET van gezeur (wie wel?).
Daarom deze tip. Vertel je vriend dat je zijn mening respecteert en dat je ophoudt met zeuren... Maar dat hij echt, heel erg 100% moet beseffen dat dat niet betekent dat jouw wens niet meer bestaat, en dat hij er nog van gaat horen. Zo leg je het in de week, en komt het volgende niet als een donderslag bij heldere hemel.
6 tot 12 maanden later, kondig je aan dat je hem de aller-aller-allerfijnste liefste geweldigste supervent van de hele wereld vindt, en dat jij stopt met anticonceptie.
Als-ie iets wil, moet hij zelf maar maatregelen nemen.Wat een achterlijke oplossing. Lekker respectvol. En maar verbaasd zijn dat zoveel mensen uit elkaar gaan
Ik denk dat je een punt hebt.
Als je weet dat je het wilt, is wachten onzin.
Mannen houden echter NIET van gezeur (wie wel?).
Daarom deze tip. Vertel je vriend dat je zijn mening respecteert en dat je ophoudt met zeuren... Maar dat hij echt, heel erg 100% moet beseffen dat dat niet betekent dat jouw wens niet meer bestaat, en dat hij er nog van gaat horen. Zo leg je het in de week, en komt het volgende niet als een donderslag bij heldere hemel.
6 tot 12 maanden later, kondig je aan dat je hem de aller-aller-allerfijnste liefste geweldigste supervent van de hele wereld vindt, en dat jij stopt met anticonceptie.
Als-ie iets wil, moet hij zelf maar maatregelen nemen.Wat een achterlijke oplossing. Lekker respectvol. En maar verbaasd zijn dat zoveel mensen uit elkaar gaan
dinsdag 25 juni 2013 om 23:01
Ik had ook al heel vroeg rammelende eierstokken dus ik begrijp het wel hoor. Mijn dochter is vlak na mijn 21ste verjaardag geboren En inderdaad, het was niet altijd makkelijk om met de buitenwereld om te gaan (terwijl het voor de generatie van mijn moeder volstrekt normaal was rond je 21ste aan kinderen te beginnen) maar ik had er gevoegelijk sch*t aan. Het is de beste beslissing geweest die ik ooit heb genomen. Mijn dochter is nu bijna 21 en vastbesloten net zo jong moeder te worden als ik was. Gewoon omdat ze het heel fijn vond en dat haar eigen kinderen (en zichzelf) ook gunt.
Dus ja ik snap het heel goed. En ik sluit me verder aan bij het advies van gelderka.
Dus ja ik snap het heel goed. En ik sluit me verder aan bij het advies van gelderka.
dinsdag 25 juni 2013 om 23:05
quote:gelderka schreef op 25 juni 2013 @ 22:42:
6 tot 12 maanden later, kondig je aan dat je hem de aller-aller-allerfijnste liefste geweldigste supervent van de hele wereld vindt, en dat jij stopt met anticonceptie.
Als-ie iets wil, moet hij zelf maar maatregelen nemen.
Lekker respectloos om het op die manier af te dwingen. De man krijgt op zijn leeftijd waarschijnlijk nog geen sterilisatie voor elkaar, dus moet blijven gokken op de betrouwbaarheid van condooms.
Bovendien is op zo'n manier je willetje doordrukken niet bepaald goed voor de relatie en 'n recept om als alleenstaande moeder achter te blijven terwijl die vriend terecht denkt fuck you (maar niet meer door mij!)
6 tot 12 maanden later, kondig je aan dat je hem de aller-aller-allerfijnste liefste geweldigste supervent van de hele wereld vindt, en dat jij stopt met anticonceptie.
Als-ie iets wil, moet hij zelf maar maatregelen nemen.
Lekker respectloos om het op die manier af te dwingen. De man krijgt op zijn leeftijd waarschijnlijk nog geen sterilisatie voor elkaar, dus moet blijven gokken op de betrouwbaarheid van condooms.
Bovendien is op zo'n manier je willetje doordrukken niet bepaald goed voor de relatie en 'n recept om als alleenstaande moeder achter te blijven terwijl die vriend terecht denkt fuck you (maar niet meer door mij!)
dinsdag 25 juni 2013 om 23:28
quote:gelderka schreef op 25 juni 2013 @ 23:23:
[...]
Maar de man mag het wel bij de vrouw neerleggen om spiraaltjes of hormonen in haar lichaam te stoppen.
Hij wil iets (namelijk: geen kinderen). Daar kan ik in komen.
Maar je maakt het hem wel makkelijk. Waarom moet de vrouw tabletten slikken of maatregelen nemen, omdat hij iets (of niets) wil?
Omdat de betrouwbaarste middelen voor vrouwen zijn gemaakt, een condoom is geen betrouwbaar anticonceptiemiddel als je echt geen kinderen wilt. Weinig keuze voor de man toch?
Waarom is het teveel gevraagd dat hij zelf maatregelen neemt? Leg de verantwoordelijkheid neer waar hij hoort!
Doordat hij elke keer met die dingen moet hannessen, wordt hij elke keer gedwongen om er over na te denken.
Dat werkt beter dan
(a) 10 jaar lang gezeur, en
(b) dat de vrouw een pilletje slikt.
Bovendien heb je dan de kans dat hij een keer zegt "Oh, vooruit dan maar".
Eigenlijk wil ik niet, maar je hebt net zo lang gezeurt en gedramd dat een kind een makkelijker oplossing lijkt. Applaus voor jezelf!! Fijne basis voor een kind.
Kinderen krijgen is een keuze - maar géén kinderen is net zo goed een keuze! Geen van beide is vanzelfsprekend.
Hij wil iets (of niets) - en dat mag! Maar het is wel een belangrijke keuze. Die moet je niet bij één partner neerleggen.
TS denkt elke dag na over die keuze als ze haar pil slikt. Maar zij heeft haar keuze gemaakt.
Dan mag hij er ook wel eens dagelijks over nadenken.
En vervolgens een onbetrouwbaar anticonceptiemiddel nemen, omdat de verantwoordelijkheid vooral bij de man moet liggen.En tadaa! Heeft TO zomaar haar zin: een grote kans op een kind.
[...]
Maar de man mag het wel bij de vrouw neerleggen om spiraaltjes of hormonen in haar lichaam te stoppen.
Hij wil iets (namelijk: geen kinderen). Daar kan ik in komen.
Maar je maakt het hem wel makkelijk. Waarom moet de vrouw tabletten slikken of maatregelen nemen, omdat hij iets (of niets) wil?
Omdat de betrouwbaarste middelen voor vrouwen zijn gemaakt, een condoom is geen betrouwbaar anticonceptiemiddel als je echt geen kinderen wilt. Weinig keuze voor de man toch?
Waarom is het teveel gevraagd dat hij zelf maatregelen neemt? Leg de verantwoordelijkheid neer waar hij hoort!
Doordat hij elke keer met die dingen moet hannessen, wordt hij elke keer gedwongen om er over na te denken.
Dat werkt beter dan
(a) 10 jaar lang gezeur, en
(b) dat de vrouw een pilletje slikt.
Bovendien heb je dan de kans dat hij een keer zegt "Oh, vooruit dan maar".
Eigenlijk wil ik niet, maar je hebt net zo lang gezeurt en gedramd dat een kind een makkelijker oplossing lijkt. Applaus voor jezelf!! Fijne basis voor een kind.
Kinderen krijgen is een keuze - maar géén kinderen is net zo goed een keuze! Geen van beide is vanzelfsprekend.
Hij wil iets (of niets) - en dat mag! Maar het is wel een belangrijke keuze. Die moet je niet bij één partner neerleggen.
TS denkt elke dag na over die keuze als ze haar pil slikt. Maar zij heeft haar keuze gemaakt.
Dan mag hij er ook wel eens dagelijks over nadenken.
En vervolgens een onbetrouwbaar anticonceptiemiddel nemen, omdat de verantwoordelijkheid vooral bij de man moet liggen.En tadaa! Heeft TO zomaar haar zin: een grote kans op een kind.
dinsdag 25 juni 2013 om 23:29
quote:gelderka schreef op 25 juni 2013 @ 23:23:
[...]
Maar de man mag het wel bij de vrouw neerleggen om spiraaltjes of hormonen in haar lichaam te stoppen.
Hij wil iets (namelijk: geen kinderen). Daar kan ik in komen.
Maar je maakt het hem wel makkelijk. Waarom moet de vrouw tabletten slikken of maatregelen nemen, omdat hij iets (of niets) wil?
Waarom is het teveel gevraagd dat hij zelf maatregelen neemt? Leg de verantwoordelijkheid neer waar hij hoort!
Doordat hij elke keer met die dingen moet hannessen, wordt hij elke keer gedwongen om er over na te denken.
Dat werkt beter dan
(a) 10 jaar lang gezeur, en
(b) dat de vrouw een pilletje slikt.
Bovendien heb je dan de kans dat hij een keer zegt "Oh, vooruit dan maar".
Kinderen krijgen is een keuze - maar géén kinderen is net zo goed een keuze! Geen van beide is vanzelfsprekend.
Hij wil iets (of niets) - en dat mag! Maar het is wel een belangrijke keuze. Die moet je niet bij één partner neerleggen.
TS denkt elke dag na over die keuze als ze haar pil slikt. Maar zij heeft haar keuze gemaakt.
Dan mag hij er ook wel eens dagelijks over nadenken.Zooooooo hoever heb jij je kop in het zand gestoken.
[...]
Maar de man mag het wel bij de vrouw neerleggen om spiraaltjes of hormonen in haar lichaam te stoppen.
Hij wil iets (namelijk: geen kinderen). Daar kan ik in komen.
Maar je maakt het hem wel makkelijk. Waarom moet de vrouw tabletten slikken of maatregelen nemen, omdat hij iets (of niets) wil?
Waarom is het teveel gevraagd dat hij zelf maatregelen neemt? Leg de verantwoordelijkheid neer waar hij hoort!
Doordat hij elke keer met die dingen moet hannessen, wordt hij elke keer gedwongen om er over na te denken.
Dat werkt beter dan
(a) 10 jaar lang gezeur, en
(b) dat de vrouw een pilletje slikt.
Bovendien heb je dan de kans dat hij een keer zegt "Oh, vooruit dan maar".
Kinderen krijgen is een keuze - maar géén kinderen is net zo goed een keuze! Geen van beide is vanzelfsprekend.
Hij wil iets (of niets) - en dat mag! Maar het is wel een belangrijke keuze. Die moet je niet bij één partner neerleggen.
TS denkt elke dag na over die keuze als ze haar pil slikt. Maar zij heeft haar keuze gemaakt.
Dan mag hij er ook wel eens dagelijks over nadenken.Zooooooo hoever heb jij je kop in het zand gestoken.
Er wordt hier meer gezogen dan in de gemiddelde pornofilm.
dinsdag 25 juni 2013 om 23:35
Johoo Gelderka, leven zonder kinders kan ook mooi zijn. Je hoeft je niet te verlagen tot desperate technieken om bezwangerd te worden voor een zinvol danwel bijzonder aangenaam bestaan. En ja als je perse kinderen wil en je man dat niet wil op dat moment kun je a. wachten b. weggaan en een ander zoeken danwel het alleen proberen.
dinsdag 25 juni 2013 om 23:54
Er is niets mis met de wens voor een kind maar je reacties hier geven mij het idee dat je er zeker niet aan toe bent. Je hebt veel meegemaakt zeg je, was je vader/moeder er niet tijdens je jeugd? Vaak zie je dat die meiden dan heel jong een eigen gezinnetje willen om eindelijk onvoorwaardelijke liefde te voelen terwijl ze eerst hun verleden moeten verwerken. Misschien helemaal niet aan de orde maar ik vroeg het me af.
Jullie zijn nog erg jong en als je vriend niet wil dan is dat nou eenmaal zo en zal je op hem moeten wachten. Ik zou nooit per ongeluk expres zwanger worden, dan is je relatie niet gelijkwaardig. Geef het wat jaar de tijd dan ben je nog steeds jong. Je hersenen zijn pas met 24 jaar uitgegroeid en dan ben je pas echt volwassen. Je hoeft niet altijd iets te doen met gevoelens, gelukkig heb je ook nog brains.
Jullie zijn nog erg jong en als je vriend niet wil dan is dat nou eenmaal zo en zal je op hem moeten wachten. Ik zou nooit per ongeluk expres zwanger worden, dan is je relatie niet gelijkwaardig. Geef het wat jaar de tijd dan ben je nog steeds jong. Je hersenen zijn pas met 24 jaar uitgegroeid en dan ben je pas echt volwassen. Je hoeft niet altijd iets te doen met gevoelens, gelukkig heb je ook nog brains.
woensdag 26 juni 2013 om 00:28
Mooie dialoog uitgeschreven Gelderka Ik zou wel al weg zijn als er zo op me werd gereageerd, maar okay.
Tja ik denk dat het niet zozeer niet erover willen nadenken is dat iemand zegt over 10 jaar, maar gewoon het echt nog niet weten voor nu, en het wel als mogelijkheid voor de toekomst zien.(Ik heb dit een tijdje tegen mezelf gezegd) Dan helpt aandringen niet zo, en dan wordt het ook zeuren. Hij is duidelijk dat het op dit moment 'niet' is.
Er zijn niet zoveel AC methodes voor mannen, en geheelonthouden is wel een hele lastige he.
Verder eens met barbiebien. Geef het wat tijd. In een paar jaar kan er veel veranderen, voor allebei.
Tja ik denk dat het niet zozeer niet erover willen nadenken is dat iemand zegt over 10 jaar, maar gewoon het echt nog niet weten voor nu, en het wel als mogelijkheid voor de toekomst zien.(Ik heb dit een tijdje tegen mezelf gezegd) Dan helpt aandringen niet zo, en dan wordt het ook zeuren. Hij is duidelijk dat het op dit moment 'niet' is.
Er zijn niet zoveel AC methodes voor mannen, en geheelonthouden is wel een hele lastige he.
Verder eens met barbiebien. Geef het wat tijd. In een paar jaar kan er veel veranderen, voor allebei.
woensdag 26 juni 2013 om 08:37
quote:Nou, leg dan de verantwoordelijkheid eens bij hem neer.
Als hij het echt niet wil, zal hij dat echt laten merken.
Dan gaat hij geheelonthouden. Of héél strak aan de condooms (sorry voor de woordspeling). Of hij gaat suggereren om het uit te maken (de suggestie die TS hier al krijgt).
Nou, dan kun je altijd nog terugkrabbelen. Hij meende het echt. En als je het dan uitmaakt, dan weet je ook dat er geen alternatief was.
Maar als-ie alleen een klein beetje aansporing nodig had, nou, wat is er daar dan verkeerd aan?
Geheelonthouding is niet erg realistisch. Een condoom, dat gebruikt ie nu al bij gebrek aan anticonceptie van TO. Maar met condooms gebeuren de meeste ongelukjes en hij heeft geen andere keuzes (want nog geen mannenpil op de markt en waarschijnlijk te jong om zich te mogen laten steriliseren)
En dan geeft ie toe in the heat of the moment, wat bereik je daar mee? Dat TO 'n kind heeft wat door die jongen ongewenst is en waar ie 18 jaar voor moet betalen? Dat moet je niet willen als je een goede respectvolle relatie hebt, dan doe je het pas als de man ook welbewust groen licht geeft.
Als hij het echt niet wil, zal hij dat echt laten merken.
Dan gaat hij geheelonthouden. Of héél strak aan de condooms (sorry voor de woordspeling). Of hij gaat suggereren om het uit te maken (de suggestie die TS hier al krijgt).
Nou, dan kun je altijd nog terugkrabbelen. Hij meende het echt. En als je het dan uitmaakt, dan weet je ook dat er geen alternatief was.
Maar als-ie alleen een klein beetje aansporing nodig had, nou, wat is er daar dan verkeerd aan?
Geheelonthouding is niet erg realistisch. Een condoom, dat gebruikt ie nu al bij gebrek aan anticonceptie van TO. Maar met condooms gebeuren de meeste ongelukjes en hij heeft geen andere keuzes (want nog geen mannenpil op de markt en waarschijnlijk te jong om zich te mogen laten steriliseren)
En dan geeft ie toe in the heat of the moment, wat bereik je daar mee? Dat TO 'n kind heeft wat door die jongen ongewenst is en waar ie 18 jaar voor moet betalen? Dat moet je niet willen als je een goede respectvolle relatie hebt, dan doe je het pas als de man ook welbewust groen licht geeft.
woensdag 26 juni 2013 om 08:38
quote:san21 schreef op 25 juni 2013 @ 21:47:
[...]
Bedankt voor deze reactie, gelukkig zijn er ook nog mensen die de situatie begrijpen. Een kinderwens is toch niet leeftijdsgebonden? Sommige mensen zijn eerder volwassen dan anderen, er is in mijn verleden veel gebeurd, waar je een ander mens door word, vooral veel sterker.Volwassen zijn is ook dat je je realiseert dat jij niet de enige in de relatie bent die beslist over kinderen. Zoiets beslis je samen.
[...]
Bedankt voor deze reactie, gelukkig zijn er ook nog mensen die de situatie begrijpen. Een kinderwens is toch niet leeftijdsgebonden? Sommige mensen zijn eerder volwassen dan anderen, er is in mijn verleden veel gebeurd, waar je een ander mens door word, vooral veel sterker.Volwassen zijn is ook dat je je realiseert dat jij niet de enige in de relatie bent die beslist over kinderen. Zoiets beslis je samen.
woensdag 26 juni 2013 om 08:42
Oh en als die man zegt over 10 jaar is dat niet omdat ie niet na wil denken. Hij wil het in elk geval zeker niet in de nabije toekomst en hangt er gewoon even de termijn van 10 jaar aan omdat dat voor hem op dit moment ver weg genoeg is. Over 10 jaar heeft ie de leeftijd ervoor en kan ie waarschijnlijk beter beslissen of 'n kind iets voor hem is. Als 20-er kan 't nog alle kanten uit, hij kan ook besluiten dat ie het uiteindelijk helemaal niet wil, maar hij sluit het niet uit tot ie volwassen is om 'n eventuele kinderwens te laten ontstaan (mannen zijn als 20-er echt nog niet volwassen)
woensdag 26 juni 2013 om 08:43
quote:gelderka schreef op 25 juni 2013 @ 22:42:
Ooit van iemand gehoord: Als je weet dat je kinderen wilt, kun je er het best direct aan beginnen.
Dat was een man van 25, met kinderen.
Ik denk dat hij gelijk heeft. Als je kinderen krijgt, betekent al die flauwekul van met een rugzak op jezelf ontdekken (lees: alle backpack hotels af waar al 1000000 mensen precies dezelfde reis hebben gemaakt) helemaal niets.
Carrière? Flauwekul. Als je bij je baan vertrekt weet niemand na een jaar nog hoe je heette. Er staat niemand bij je graf te wenen omdat Paul zo goed de bestellingen van de paperclips bijhield.
Die carrière is tweederangs. Je wordt er niet om herinnerd, en jouw plaats wordt doodleuk door een ander opgevuld - en de wereld draait gewoon door.
Die wereldreis - geef dat je kinderen mee, in plaats van ze op de achterbank van de auto te laten opgroeien omdat ze van school naar kinderopvang naar voetbal naar feestje geraced moeten worden terwijl papa en mama carrière maken.
Ik denk dat je een punt hebt.
Als je weet dat je het wilt, is wachten onzin.
Mannen houden echter NIET van gezeur (wie wel?).
Daarom deze tip. Vertel je vriend dat je zijn mening respecteert en dat je ophoudt met zeuren... Maar dat hij echt, heel erg 100% moet beseffen dat dat niet betekent dat jouw wens niet meer bestaat, en dat hij er nog van gaat horen. Zo leg je het in de week, en komt het volgende niet als een donderslag bij heldere hemel.
6 tot 12 maanden later, kondig je aan dat je hem de aller-aller-allerfijnste liefste geweldigste supervent van de hele wereld vindt, en dat jij stopt met anticonceptie.
Als-ie iets wil, moet hij zelf maar maatregelen nemen.Briljant advies, maar niet heus. Zet je partner lekker voor blok en zwaai maar dag met je handje tegen je relatie. Ook zo respectvol.
Ooit van iemand gehoord: Als je weet dat je kinderen wilt, kun je er het best direct aan beginnen.
Dat was een man van 25, met kinderen.
Ik denk dat hij gelijk heeft. Als je kinderen krijgt, betekent al die flauwekul van met een rugzak op jezelf ontdekken (lees: alle backpack hotels af waar al 1000000 mensen precies dezelfde reis hebben gemaakt) helemaal niets.
Carrière? Flauwekul. Als je bij je baan vertrekt weet niemand na een jaar nog hoe je heette. Er staat niemand bij je graf te wenen omdat Paul zo goed de bestellingen van de paperclips bijhield.
Die carrière is tweederangs. Je wordt er niet om herinnerd, en jouw plaats wordt doodleuk door een ander opgevuld - en de wereld draait gewoon door.
Die wereldreis - geef dat je kinderen mee, in plaats van ze op de achterbank van de auto te laten opgroeien omdat ze van school naar kinderopvang naar voetbal naar feestje geraced moeten worden terwijl papa en mama carrière maken.
Ik denk dat je een punt hebt.
Als je weet dat je het wilt, is wachten onzin.
Mannen houden echter NIET van gezeur (wie wel?).
Daarom deze tip. Vertel je vriend dat je zijn mening respecteert en dat je ophoudt met zeuren... Maar dat hij echt, heel erg 100% moet beseffen dat dat niet betekent dat jouw wens niet meer bestaat, en dat hij er nog van gaat horen. Zo leg je het in de week, en komt het volgende niet als een donderslag bij heldere hemel.
6 tot 12 maanden later, kondig je aan dat je hem de aller-aller-allerfijnste liefste geweldigste supervent van de hele wereld vindt, en dat jij stopt met anticonceptie.
Als-ie iets wil, moet hij zelf maar maatregelen nemen.Briljant advies, maar niet heus. Zet je partner lekker voor blok en zwaai maar dag met je handje tegen je relatie. Ook zo respectvol.
woensdag 26 juni 2013 om 08:48
quote:gelderka schreef op 25 juni 2013 @ 23:23:
[...]
Maar de man mag het wel bij de vrouw neerleggen om spiraaltjes of hormonen in haar lichaam te stoppen.
Hij wil iets (namelijk: geen kinderen). Daar kan ik in komen.
Maar je maakt het hem wel makkelijk. Waarom moet de vrouw tabletten slikken of maatregelen nemen, omdat hij iets (of niets) wil?
Waarom is het teveel gevraagd dat hij zelf maatregelen neemt? Leg de verantwoordelijkheid neer waar hij hoort!
Doordat hij elke keer met die dingen moet hannessen, wordt hij elke keer gedwongen om er over na te denken.
Dat werkt beter dan
(a) 10 jaar lang gezeur, en
(b) dat de vrouw een pilletje slikt.
Bovendien heb je dan de kans dat hij een keer zegt "Oh, vooruit dan maar".
Kinderen krijgen is een keuze - maar géén kinderen is net zo goed een keuze! Geen van beide is vanzelfsprekend.
Hij wil iets (of niets) - en dat mag! Maar het is wel een belangrijke keuze. Die moet je niet bij één partner neerleggen.
TS denkt elke dag na over die keuze als ze haar pil slikt. Maar zij heeft haar keuze gemaakt.
Dan mag hij er ook wel eens dagelijks over nadenken.
Dan hoop ik dat hij er gewoon een knoop in laat leggen.
Wat kun jij raar redeneren zeg. Maar he, je hebt TO wel de manier gegeven haar relatie om zeer te helpen. Gefeliciteerd. Hierbij de Ignorance award.
[...]
Maar de man mag het wel bij de vrouw neerleggen om spiraaltjes of hormonen in haar lichaam te stoppen.
Hij wil iets (namelijk: geen kinderen). Daar kan ik in komen.
Maar je maakt het hem wel makkelijk. Waarom moet de vrouw tabletten slikken of maatregelen nemen, omdat hij iets (of niets) wil?
Waarom is het teveel gevraagd dat hij zelf maatregelen neemt? Leg de verantwoordelijkheid neer waar hij hoort!
Doordat hij elke keer met die dingen moet hannessen, wordt hij elke keer gedwongen om er over na te denken.
Dat werkt beter dan
(a) 10 jaar lang gezeur, en
(b) dat de vrouw een pilletje slikt.
Bovendien heb je dan de kans dat hij een keer zegt "Oh, vooruit dan maar".
Kinderen krijgen is een keuze - maar géén kinderen is net zo goed een keuze! Geen van beide is vanzelfsprekend.
Hij wil iets (of niets) - en dat mag! Maar het is wel een belangrijke keuze. Die moet je niet bij één partner neerleggen.
TS denkt elke dag na over die keuze als ze haar pil slikt. Maar zij heeft haar keuze gemaakt.
Dan mag hij er ook wel eens dagelijks over nadenken.
Dan hoop ik dat hij er gewoon een knoop in laat leggen.
Wat kun jij raar redeneren zeg. Maar he, je hebt TO wel de manier gegeven haar relatie om zeer te helpen. Gefeliciteerd. Hierbij de Ignorance award.
woensdag 26 juni 2013 om 08:57
Ik had gehoopt om hier mijn ei kwijt te kunnen en zinvolle reacties te krijgen, en niet (bijna) alleen maar dat ik " te jong " ben, moet genieten van mijn jeugd? Niemand zegt dat ik niet geniet. Niemand zegt ook dat wij geen leuke dingen meer doen.
Als de huisarts en gynaecoloog al niet weten waar ik wel tegen zou kunnen, dan houden we alleen het condoom nog over. Punt. Geheelonthouding een optie voor mannen? Zou jullie man/vriend dat kunnen? Dan is er bij jullie iets mis, en niet bij ons. Ik ben zeker van een leven samen met hem, en ook dat ik dat vol ga houden.
Ik zou ook nooit " per ongeluk " zwanger worden, dit is een keus van twee personen. Niemand van jullie kent mij, maar toch durven mensen te zeggen dat ik er toe in staat ben? Mijn vriend is niet dom, hij weet ook wat er kan gebeuren met alleen en condoom.
Als de huisarts en gynaecoloog al niet weten waar ik wel tegen zou kunnen, dan houden we alleen het condoom nog over. Punt. Geheelonthouding een optie voor mannen? Zou jullie man/vriend dat kunnen? Dan is er bij jullie iets mis, en niet bij ons. Ik ben zeker van een leven samen met hem, en ook dat ik dat vol ga houden.
Ik zou ook nooit " per ongeluk " zwanger worden, dit is een keus van twee personen. Niemand van jullie kent mij, maar toch durven mensen te zeggen dat ik er toe in staat ben? Mijn vriend is niet dom, hij weet ook wat er kan gebeuren met alleen en condoom.
woensdag 26 juni 2013 om 09:02
Ik heb niet alles gelezen, maar pfoeh hé, wat een felle reacties worden er gegeven. Het gevoel kinderen te willen hebben is een oergevoel en heel moeilijk te negeren, ook als je jong bent, en zeker als je leven daarnaast ook nog eens op de rit ligt. Assumpties dat TO per ongeluk expres zwanger zal worden zijn toch helemaal niet aan de orde? Ze weet zich geen raad met haar gevoel en vraagt advies aan anderen. Alleen maar goed!
TO, ik heb het gevoel moeder te willen worden ook al vanaf heel jonge leeftijd. Ook al was ik er uiteraard helemaal nog niet klaar voor, qua gevoel had ik prima op mijn 15e moeder kunnen worden. Wat mij hielp is me richten op dingen die ik afgerond zou willen hebben voordat ik zwanger zou zijn. Misschien nog een stuk zelfontplooiing, zorgen dat je inzicht hebt in die moeilijke tijd die je hebt gehad, misschien nog wel een opleiding of een waardevolle cursus, etc. Daarnaast vond ik de implanon fijn om het idee dat dat ding er nou eenmaal in zat en er niet zomaar uit kon. Zwanger worden kon dan gewoon echt niet en daarom was ik er automatisch ook veel minder mee bezig. En ja, bij vlagen zal je gevoel even heel sterk terugkomen. Maar je wil je kind toch geen vader geven die eigenlijk nog helemaal geen vader had willen worden? Aan zijn 'nee' kun je helaas niets veranderen. Heb geduld meid, het komt echt goed.
TO, ik heb het gevoel moeder te willen worden ook al vanaf heel jonge leeftijd. Ook al was ik er uiteraard helemaal nog niet klaar voor, qua gevoel had ik prima op mijn 15e moeder kunnen worden. Wat mij hielp is me richten op dingen die ik afgerond zou willen hebben voordat ik zwanger zou zijn. Misschien nog een stuk zelfontplooiing, zorgen dat je inzicht hebt in die moeilijke tijd die je hebt gehad, misschien nog wel een opleiding of een waardevolle cursus, etc. Daarnaast vond ik de implanon fijn om het idee dat dat ding er nou eenmaal in zat en er niet zomaar uit kon. Zwanger worden kon dan gewoon echt niet en daarom was ik er automatisch ook veel minder mee bezig. En ja, bij vlagen zal je gevoel even heel sterk terugkomen. Maar je wil je kind toch geen vader geven die eigenlijk nog helemaal geen vader had willen worden? Aan zijn 'nee' kun je helaas niets veranderen. Heb geduld meid, het komt echt goed.
woensdag 26 juni 2013 om 09:06
quote:Ik zou ook nooit " per ongeluk " zwanger worden, dit is een keus van twee personen. Niemand van jullie kent mij, maar toch durven mensen te zeggen dat ik er toe in staat ben? Mijn vriend is niet dom, hij weet ook wat er kan gebeuren met alleen en condoom.
Nee, we kennen jou niet, alleen zien we hier dagelijks topics voorbij komen van vrouwen die 'oeps' zwanger zijn terwijl hun vriend/man (nog) niet wilde.
Wat zou je doen als je toch 'n ongelukje kreeg terwijl jullie serieus je best deden dat te voorkomen? Zou je het dan tegen zijn zin houden of zou je het weg laten halen tot jullie beiden aan 'n gezin toe zijn?
Nee, we kennen jou niet, alleen zien we hier dagelijks topics voorbij komen van vrouwen die 'oeps' zwanger zijn terwijl hun vriend/man (nog) niet wilde.
Wat zou je doen als je toch 'n ongelukje kreeg terwijl jullie serieus je best deden dat te voorkomen? Zou je het dan tegen zijn zin houden of zou je het weg laten halen tot jullie beiden aan 'n gezin toe zijn?
woensdag 26 juni 2013 om 09:08
Als jouw vriend echt degene is met wie jij een gezin wil gaan stichten, dan zul je even het respect moeten opbrengen om op hem te wachten.
Ondanks dat jij het heel graag wil, dat kun je nou eenmaal niet tegenhouden.
Zelf ben ik bijna 28, wil het ook al heel lang, heel graag maar wilde eerst wat andere dingen goed regelen, voordat er een kindje komt.
Inmiddels slik ik mijn pil alweer 13 jaar, en heb ik er gewoon genoeg van.
Dit met mijn vriend besproken. Hij is geen type om juichend en springend toe te geven dat hij heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel graag vader wil worden, maar ziet zichzelf wel heel duidelijk in die vaderrol. Ook als hij met kindjes van vrienden is.
Duidelijk tegen vriend gezegd dat hij weet wat de consequenties zijn als ik écht stop, en of hij dan iets anders wil proberen (om te wachten) of er voor wil gaan.
Hij wil er ook voor gaan.
Zijn enige vraag was: Als je de pil nu zat bent, wat ga je dan doen als er een kindje is?
Ja... daar hebben we het dan wel over, eerst zien of het allemaal gaat lukken (vruchtbaarheidsproblemen in de familie)
Waarom dit hele verhaal?
Ga er niet om 'zeuren' zoals hier al gezegd is. Natuurlijk zijn jullie nu ook heel gelukkig, en voor jou gevoel ontbreek er nog iets.
Bij hem zal het moeten groeien, net als mijn vriend.
Jouw vriend is nu 25, geef hem nog wat jaren, dan kan het zomaar gedraaid zijn.
Het hoeft echt geen 10 jaar te zijn, maar laat het nog even op zijn beloop, het is denk ik belangrijker om te weten OF hij wel kinderen wil als hij daar resoluut tegen is dan moet je daar over nadenken, alsj e weet dat hij nog een paar jaar wil wachten, respecteer dat dan.
Ondanks dat jij het heel graag wil, dat kun je nou eenmaal niet tegenhouden.
Zelf ben ik bijna 28, wil het ook al heel lang, heel graag maar wilde eerst wat andere dingen goed regelen, voordat er een kindje komt.
Inmiddels slik ik mijn pil alweer 13 jaar, en heb ik er gewoon genoeg van.
Dit met mijn vriend besproken. Hij is geen type om juichend en springend toe te geven dat hij heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel graag vader wil worden, maar ziet zichzelf wel heel duidelijk in die vaderrol. Ook als hij met kindjes van vrienden is.
Duidelijk tegen vriend gezegd dat hij weet wat de consequenties zijn als ik écht stop, en of hij dan iets anders wil proberen (om te wachten) of er voor wil gaan.
Hij wil er ook voor gaan.
Zijn enige vraag was: Als je de pil nu zat bent, wat ga je dan doen als er een kindje is?
Ja... daar hebben we het dan wel over, eerst zien of het allemaal gaat lukken (vruchtbaarheidsproblemen in de familie)
Waarom dit hele verhaal?
Ga er niet om 'zeuren' zoals hier al gezegd is. Natuurlijk zijn jullie nu ook heel gelukkig, en voor jou gevoel ontbreek er nog iets.
Bij hem zal het moeten groeien, net als mijn vriend.
Jouw vriend is nu 25, geef hem nog wat jaren, dan kan het zomaar gedraaid zijn.
Het hoeft echt geen 10 jaar te zijn, maar laat het nog even op zijn beloop, het is denk ik belangrijker om te weten OF hij wel kinderen wil als hij daar resoluut tegen is dan moet je daar over nadenken, alsj e weet dat hij nog een paar jaar wil wachten, respecteer dat dan.
