Nee, mijn derde kind is geen ongelukje!

21-12-2011 20:21 80 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik ben nu 15 weken zwanger van de derde, dus al een paar weken mag het nieuws wereldkundig worden. Inmiddels ben ik de tel kwijt van het aantal keren dat mensen me in plaats van te me feliciteren me zorgelijk aankeken en vroegen of het een ´ongelukje´ is.

Pardon?! Ik vind dat zóiets raars om te zeggen... deze baby is het zo welkom en gepland als zijn of haar grote broer en zus. Ik zit me er - na vandaag weer zo'n opmerking - spinnijdig over te maken.

Bah...ik moest het even kwijt!
Alle reacties Link kopieren
quote:taartje80 schreef op 23 december 2011 @ 18:36:

(Sorry voor de beetje off topic reactie)



Ok, ik was niet duidelijk denk ik over 'als het maar goed blijft gaan'. Lief bedoeld maar verkeerde keelgat bij mij. Ik had het misschien niet als voorbeeld moeten noemen hier.

De opmerking heb ik een aantal keren gekregen na mijn gelukte tweede ivf poging, nadat de eerste zwqngerschap na ivf was uitgelopen op een miskraam. Ik wilde het gewoon niet horen en deze mensen bedoelden het denk ik wel goed, maar ik was al bang genoeg dat het weer mis zou gaan.Maar dat ligt dus aan JOU. Niet aan die opmerking want die mensen bedoelen dat idd gewoon heel goed.
Alle reacties Link kopieren
*trekt zich terug uit dit topic omdat het aan mij ligt en reageren dus geen zin heeft*
Alle reacties Link kopieren
Taartje ligt niet aan jou. Al was mijn situatie hé anders ook ik kon die opmerking niet waarderen. Ik snapte wel dat die goed bedoeld was maar hij kwam niet lekker aan bij mij. Alsof je daarmee juist het onheil over je heen riep.
quote:Ruza schreef op 24 december 2011 @ 11:50:

Nou sorry hoor, maar die hormonen zijn vooral het probleem van de zwangere zelf. Nou niet boos op anderen gaan worden omdat jij door je hormonen een normale opmerking als een belediging ziet.



Nou ik vind het vooral een probleem van degenen die de opmerkingen maken. Ook al ben ik nu niet zwanger en heb ik geen last van mijn hormonen nog vaak genoeg vind ik dat mensen zich te vaak een mening vormen (en ook geven) over mijn privé. Opmerkingen over je kind, je man, whatever, vroeger was tutoyeren ongepast nu algemeen geaccepteerd en dat gaat steeds verder......



Mijn man werkt 4 dagen van 9 uur elke week vast en daarnaast weekend en nachtdiensten of beschikbaarheidsdiensten. Hoe vaak iemand zich al niet hardop heeft afgevraagd hoe wij onze levensstandaard kunnen betalen van maar één part-time baan? Dat bedoel ik, ook hoogst ongepast.

Of als ik zeg dat ik vijf euro per kind, teveel vind voor het cadeautje voor de juf haar verjaardag! Dat mag ik niet zeggen, want dat zal bij ons toch geen probleem zijn!



Maar ja mensen die dit soort opmerkingen maken vinden ze niet ongepast, dus zou het aan mij liggen.
Alle reacties Link kopieren
Ik vraag me ook af of het wel aan de hormonen ligt, het zou gewoon prettig zijn als vage kennissen zich niet zo bemoeien met je privé-leven.



Ik ben ook niet zwanger of zwanger geweest, maar toen ik vorige week niet kwam werken omdat ik ziek was, had een collega aan al m'n andere collega's verteld dat het vast zou komen omdat ik zwanger was.



Toen ik weer op m'n werk kwam, werd ik dus ook twee keer aangesproken door collega's, met en..en..en..

Ik kon het niet waarderen van die collega en dat had volgens mij niets met hormonen te maken.

Overigens krijg ik ook al sinds een paar jaar de opmerking dat ik wel mag opschieten, want ik ben al 25/26..Nu bijna een half jaar getrouwd en de opmerkingen zijn helemaal niet meer van de lucht.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven