Zwanger
alle pijlers
Ongepland zwanger. wie heeft het ook meegemaakt?
zondag 29 januari 2012 om 13:58
Hoi,
Ik ben 25 jaar en heb een relatie van 3,5 jaar.
Ik ben er 2 weken geleden achter gekomen dat ik zwanger ben, ik had dit niet gepland en het is eigenlijk ook mn eigen schuld.
Ik ben een tijd geleden gestopt met de pil omdat ik al 3 verschillende pillen had geprobeerd en ik had allerlei klachten ervan.
We deden het toen met condoom. Het was een keer gescheurd en had die morgen daarna geen tijd om om de moring after pil te gaan. Dat ik zwanger zou raken had ik niet verwacht.. ik was nog maar kort gestopt. Heel stom en naief, ik weet het.
Toen ik 2 weken geleden niet ongesteld werd wist ik eigenlijk al dat ik dus toch zwanger ben, en 2 testen bevestigden dat.
Ik twijfelde in het begin heel erg wat ik moest doen. Mn vriend en ik wonen in een studio van 30 vierkante meter, en in mijn woonplaats is het erg lastig om aan een woning te komen. mn vriend werkt op een 0 uren contract,en daar komt ook nog bij dat hij afrikaans is en zijn verblijfsvergunning bijna afgelopen is. We hopen dat hij zonder problemen een nieuwe krijgt anders gaat het vrees ik allemaal erg lang duren.Terug naar zn land kan hij toch niet dus dat scheelt. Ik heb een baan voor 27 uur in de week, ik hoop die te kunnen houden want het loopt niet altijd even lekker op mn werk. En ik durf het echt niet aan mn ouders te vertellen. Vooral mn moeder word erg kwaad denk ik. Dus ja eigenlijk komt zwanger zijn nu niet erg goed uit.
Ondanks alles hebben we besloten het kind te houden. Wij zijn stom geweest dus mogen we ook voor de gevolgen opdraaien. En een kind wilden we in de toekomst toch wel, als we het nu niet houden krijgen we ons leven lang spijt. Ik ben nog maar heel kort zwanger, ik heb een echo laten maken toen ik voor een gesprek bij Casa was, die vrouw kon niet eens vaststellen hoe lang zo klein was het nog, maar ik ben echt super misselijk, heel de dag door. Ik hoop dus dat ik het nog 3 maanden geheim kan houden want als dit zo door gaat en als ik ook nog eens ga overgeven steeds word dat lastig.
Ik heb morgen een gesprek bij de huisarts, Ik hoop dat ik naar maatschappelijk werk kan worden doorverwezen want ik ben zo ongelofelijk gestressed dat ik al dagen slecht slaap.
Zijn er hier andere mensen die ongepland zwanger zijn (geweest) en hoe is dat afgelopen?
Groetjes, J.L
Ik ben 25 jaar en heb een relatie van 3,5 jaar.
Ik ben er 2 weken geleden achter gekomen dat ik zwanger ben, ik had dit niet gepland en het is eigenlijk ook mn eigen schuld.
Ik ben een tijd geleden gestopt met de pil omdat ik al 3 verschillende pillen had geprobeerd en ik had allerlei klachten ervan.
We deden het toen met condoom. Het was een keer gescheurd en had die morgen daarna geen tijd om om de moring after pil te gaan. Dat ik zwanger zou raken had ik niet verwacht.. ik was nog maar kort gestopt. Heel stom en naief, ik weet het.
Toen ik 2 weken geleden niet ongesteld werd wist ik eigenlijk al dat ik dus toch zwanger ben, en 2 testen bevestigden dat.
Ik twijfelde in het begin heel erg wat ik moest doen. Mn vriend en ik wonen in een studio van 30 vierkante meter, en in mijn woonplaats is het erg lastig om aan een woning te komen. mn vriend werkt op een 0 uren contract,en daar komt ook nog bij dat hij afrikaans is en zijn verblijfsvergunning bijna afgelopen is. We hopen dat hij zonder problemen een nieuwe krijgt anders gaat het vrees ik allemaal erg lang duren.Terug naar zn land kan hij toch niet dus dat scheelt. Ik heb een baan voor 27 uur in de week, ik hoop die te kunnen houden want het loopt niet altijd even lekker op mn werk. En ik durf het echt niet aan mn ouders te vertellen. Vooral mn moeder word erg kwaad denk ik. Dus ja eigenlijk komt zwanger zijn nu niet erg goed uit.
Ondanks alles hebben we besloten het kind te houden. Wij zijn stom geweest dus mogen we ook voor de gevolgen opdraaien. En een kind wilden we in de toekomst toch wel, als we het nu niet houden krijgen we ons leven lang spijt. Ik ben nog maar heel kort zwanger, ik heb een echo laten maken toen ik voor een gesprek bij Casa was, die vrouw kon niet eens vaststellen hoe lang zo klein was het nog, maar ik ben echt super misselijk, heel de dag door. Ik hoop dus dat ik het nog 3 maanden geheim kan houden want als dit zo door gaat en als ik ook nog eens ga overgeven steeds word dat lastig.
Ik heb morgen een gesprek bij de huisarts, Ik hoop dat ik naar maatschappelijk werk kan worden doorverwezen want ik ben zo ongelofelijk gestressed dat ik al dagen slecht slaap.
Zijn er hier andere mensen die ongepland zwanger zijn (geweest) en hoe is dat afgelopen?
Groetjes, J.L
zondag 29 januari 2012 om 14:47
Ja als je eenmaal je keuze gemaakt hebt, geeft dat toch wel wat rust... de woonruimte is iets waarvan ik zelf wel geloof dat het goed komt... ik zou alleen al blij zijn met iets wat maar iets groter is dan dit;) Maargoed er zijn zoveel mensen, ook op dit forum zo te zien, die zoiets hebben meegemaakt en bij wie het allemaal goed is gekomen.. dat geeft me wel hoop!
fijn dat het bij jou ook allemaal goed is gekomen!
fijn dat het bij jou ook allemaal goed is gekomen!
zondag 29 januari 2012 om 14:50
quote:jl1986 schreef op 29 januari 2012 @ 14:36:
Ik weet dat het geen stabiele situatie is.. maar ik heb nog 8 maanden om dit alles op te lossen. Gelukkig verdien ik ondanks mijn parttime baan een redelijk salaris en verwacht ook niet dat ik ineens ontslagen word...het is meer dat ik het niet zo meer naar mn zin heb. We hebben ook mn vriend zn salaris en mocht hij slecht nieuws krijgen, krijgt hij via het project waar hij aan mee gaat doen ook een redelijk bedrag.
het grootste probleem is de woonruimte. Maar ik verwacht daar binnen 8 maanden wel een oplossing voor.
Mijn ouders zullen me na de schrik ook wel steunen, alleen ben ik gewoon echt bang het hun nu te vertellen, ik ben op de een of andere manier bang dat ik ze teleurstel.
In eerste instantie dacht ik ook ja ik laat het weghalen, maar zo makkelijk is dat niet hoor! het is niet zomaar iets! als je denkt dat ze nu teleurgesteld zullen zijn, zullen ze dat dubbel zijn als je het ze pas na 3 maanden vertelt
Ik weet dat het geen stabiele situatie is.. maar ik heb nog 8 maanden om dit alles op te lossen. Gelukkig verdien ik ondanks mijn parttime baan een redelijk salaris en verwacht ook niet dat ik ineens ontslagen word...het is meer dat ik het niet zo meer naar mn zin heb. We hebben ook mn vriend zn salaris en mocht hij slecht nieuws krijgen, krijgt hij via het project waar hij aan mee gaat doen ook een redelijk bedrag.
het grootste probleem is de woonruimte. Maar ik verwacht daar binnen 8 maanden wel een oplossing voor.
Mijn ouders zullen me na de schrik ook wel steunen, alleen ben ik gewoon echt bang het hun nu te vertellen, ik ben op de een of andere manier bang dat ik ze teleurstel.
In eerste instantie dacht ik ook ja ik laat het weghalen, maar zo makkelijk is dat niet hoor! het is niet zomaar iets! als je denkt dat ze nu teleurgesteld zullen zijn, zullen ze dat dubbel zijn als je het ze pas na 3 maanden vertelt
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 29 januari 2012 om 14:50
Als je je ouders vertelt dat het een weloverwogen keuze is, en dat je weet wat je allemaal moet gaan regelen, is dat toch voldoende?
Zorgen om je ongewone situatie zullen ze toch wel hebben. De enige geruststelling die je kan bieden, is aangeven dat je zelf weet waar je aan begint en dat je je verantwoordelijkheid serieus neemt.
Zorgen om je ongewone situatie zullen ze toch wel hebben. De enige geruststelling die je kan bieden, is aangeven dat je zelf weet waar je aan begint en dat je je verantwoordelijkheid serieus neemt.
zondag 29 januari 2012 om 14:58
zondag 29 januari 2012 om 15:01
Heftig voor jullie! Ik wil je dan ook heel veel sterkte en geluk wensen.
Ik hoop dat je het snel je ouders vertelt. Na de eerste schrik heb je hun steun echt wel nodig.
Als je morgen bij de huisarts bent kun je vragen of je iets tegen de misselijkheid kunt krijgen. Als je je fysiek wat beter voelt, ben je mentaal ook sterker.
Nogmaals veel geluk en sterkte!
Ik hoop dat je het snel je ouders vertelt. Na de eerste schrik heb je hun steun echt wel nodig.
Als je morgen bij de huisarts bent kun je vragen of je iets tegen de misselijkheid kunt krijgen. Als je je fysiek wat beter voelt, ben je mentaal ook sterker.
Nogmaals veel geluk en sterkte!
zondag 29 januari 2012 om 15:14
Lastig hoor, maar ik zou in dit geval echt mijn verstand volgen en niet blindelings op mijn gevoel afgaan. Het is al zwaar genoeg om een kind te krijgen en opvoeden onder "ideale" omstandigheden, laat staan in de toch wel belabberde situatie waarin jij en je vriend zitten. Tenminste, het zou voor mij persoonlijk niet de situatie zijn waarin ik een kind zou willen grootbrengen. Ik heb twee goede vriendinnen die destijds ongepland zwanger zijn geraakt en die hebben ondanks het feit dat ze zielsveel van hun kinderen houden toch allebei spijt achteraf dat ze geen abortus hebben laten plegen. Klinkt hard, maar het is een feit. Vergis je niet in de kosten van een kind en de aanslag die het op je relatie heeft. En dan moet je nog het geluk hebben om een gezond kind te krijgen anders is het helemaal killing. Kortom, als je mijn dochter was zou ik je toch adviseren er nog eens heel goed over na te denken en gezien je korte zwangerschap een abortus te overwegen. Jullie zijn nog jong genoeg, maak allebei een goede studie af en doe wat werkervaring op, zorg voor een spaarpot en geschikte woonruimte en investeer vooral nog een aantal jaren in jullie relatie. Probeer het niet allemaal door een roze bril te bekijken, maar op een rationele manier, dàn denk je tenminste in het belang van het ongeboren kind! Sterkte en succes.
zondag 29 januari 2012 om 15:17
quote:mademoisellelexie schreef op 29 januari 2012 @ 14:45:
[...]
Nee, natuurlijk zijn daar geen vaste criteria voor. Dat zeg ik ook helemaal niet. En natuurlijk kan TO nog terugkomen op haar besluit (hoewel ik de indruk krijg dat ze daar niet gelukkig van gaat worden en best al een goed beeld heeft van wat haar te wachten staat).
Ik reageerde op iemand die schreef het niet te begrijpen dat TO in haar situatie geen abortus kiest. Dat vind ik nogal wat.
Om in een dergelijke situatie een kind ter wereld te laten komen is ook nogal wat. Zowel voor de ouders als voor het kind zelf. En ik lees juist nergens dat TO een goed beeld heeft van wat haar te wachten staat. Het lijkt namelijk alsof ze helemaal niet door heeft hoe slecht ze ervoor staan m.b.t. het krijgen van een kind en alle dingen die ze daardoor wellicht niet kunnen bieden.
In het slechtste geval wordt haar vriend het land uitgezet. Maar het is in hun situatie ook niet ondenkbaar dat hij geen inkomsten meer heeft (hij heeft een 0-urencontract), kunnen ze dan rondkomen van haar parttime salaris? Want hij zal waarschijnlijk geen uitkering krijgen als hij zijn baan kwijt raakt of niet meer ingepland wordt. En dan is er nog de woonruimte. Het is natuurlijk best te doen in een studio. Maar het is echt verre van ideaal.
Daarbij is ze nog maar 1 maand zwanger en is ze ook nog maar 25 jaar. Ja, in haar situatie denk ik dat een abortus is aan te raden. Klinkt misschien hard, maar een kind op de wereld zetten terwijl de vader wellicht wel uitgezet gaat worden vind ik ook heel hard. Voor het kind welteverstaan.
TO (en helaas zoveel andere toekomstige ouders) denken alleen aan hun eigen gevoel. Zij willen een kind. Zij zijn bang dat ze er anders spijt van krijgen. Zij kunnen een abortus niet aan. Maar wanneer wordt er stil gestaan bij wat goed voor het kind zou zijn? Helaas mis ik dat bij veel mensen. En ook in het verhaal van TO komt het niet naar voren.
[...]
Nee, natuurlijk zijn daar geen vaste criteria voor. Dat zeg ik ook helemaal niet. En natuurlijk kan TO nog terugkomen op haar besluit (hoewel ik de indruk krijg dat ze daar niet gelukkig van gaat worden en best al een goed beeld heeft van wat haar te wachten staat).
Ik reageerde op iemand die schreef het niet te begrijpen dat TO in haar situatie geen abortus kiest. Dat vind ik nogal wat.
Om in een dergelijke situatie een kind ter wereld te laten komen is ook nogal wat. Zowel voor de ouders als voor het kind zelf. En ik lees juist nergens dat TO een goed beeld heeft van wat haar te wachten staat. Het lijkt namelijk alsof ze helemaal niet door heeft hoe slecht ze ervoor staan m.b.t. het krijgen van een kind en alle dingen die ze daardoor wellicht niet kunnen bieden.
In het slechtste geval wordt haar vriend het land uitgezet. Maar het is in hun situatie ook niet ondenkbaar dat hij geen inkomsten meer heeft (hij heeft een 0-urencontract), kunnen ze dan rondkomen van haar parttime salaris? Want hij zal waarschijnlijk geen uitkering krijgen als hij zijn baan kwijt raakt of niet meer ingepland wordt. En dan is er nog de woonruimte. Het is natuurlijk best te doen in een studio. Maar het is echt verre van ideaal.
Daarbij is ze nog maar 1 maand zwanger en is ze ook nog maar 25 jaar. Ja, in haar situatie denk ik dat een abortus is aan te raden. Klinkt misschien hard, maar een kind op de wereld zetten terwijl de vader wellicht wel uitgezet gaat worden vind ik ook heel hard. Voor het kind welteverstaan.
TO (en helaas zoveel andere toekomstige ouders) denken alleen aan hun eigen gevoel. Zij willen een kind. Zij zijn bang dat ze er anders spijt van krijgen. Zij kunnen een abortus niet aan. Maar wanneer wordt er stil gestaan bij wat goed voor het kind zou zijn? Helaas mis ik dat bij veel mensen. En ook in het verhaal van TO komt het niet naar voren.
zondag 29 januari 2012 om 15:17
quote:hkgirl schreef op 29 januari 2012 @ 15:14:
Lastig hoor, maar ik zou in dit geval echt mijn verstand volgen en niet blindelings op mijn gevoel afgaan. Het is al zwaar genoeg om een kind te krijgen en opvoeden onder "ideale" omstandigheden, laat staan in de toch wel belabberde situatie waarin jij en je vriend zitten. Tenminste, het zou voor mij persoonlijk niet de situatie zijn waarin ik een kind zou willen grootbrengen. Ik heb twee goede vriendinnen die destijds ongepland zwanger zijn geraakt en die hebben ondanks het feit dat ze zielsveel van hun kinderen houden toch allebei spijt achteraf dat ze geen abortus hebben laten plegen. Klinkt hard, maar het is een feit. Vergis je niet in de kosten van een kind en de aanslag die het op je relatie heeft. En dan moet je nog het geluk hebben om een gezond kind te krijgen anders is het helemaal killing. Kortom, als je mijn dochter was zou ik je toch adviseren er nog eens heel goed over na te denken en gezien je korte zwangerschap een abortus te overwegen. Jullie zijn nog jong genoeg, maak allebei een goede studie af en doe wat werkervaring op, zorg voor een spaarpot en geschikte woonruimte en investeer vooral nog een aantal jaren in jullie relatie. Probeer het niet allemaal door een roze bril te bekijken, maar op een rationele manier, dàn denk je tenminste in het belang van het ongeboren kind! Sterkte en succes. Eens! Denken dat het vanzelf wel goed komt, is naief en overantwoordelijk.
Lastig hoor, maar ik zou in dit geval echt mijn verstand volgen en niet blindelings op mijn gevoel afgaan. Het is al zwaar genoeg om een kind te krijgen en opvoeden onder "ideale" omstandigheden, laat staan in de toch wel belabberde situatie waarin jij en je vriend zitten. Tenminste, het zou voor mij persoonlijk niet de situatie zijn waarin ik een kind zou willen grootbrengen. Ik heb twee goede vriendinnen die destijds ongepland zwanger zijn geraakt en die hebben ondanks het feit dat ze zielsveel van hun kinderen houden toch allebei spijt achteraf dat ze geen abortus hebben laten plegen. Klinkt hard, maar het is een feit. Vergis je niet in de kosten van een kind en de aanslag die het op je relatie heeft. En dan moet je nog het geluk hebben om een gezond kind te krijgen anders is het helemaal killing. Kortom, als je mijn dochter was zou ik je toch adviseren er nog eens heel goed over na te denken en gezien je korte zwangerschap een abortus te overwegen. Jullie zijn nog jong genoeg, maak allebei een goede studie af en doe wat werkervaring op, zorg voor een spaarpot en geschikte woonruimte en investeer vooral nog een aantal jaren in jullie relatie. Probeer het niet allemaal door een roze bril te bekijken, maar op een rationele manier, dàn denk je tenminste in het belang van het ongeboren kind! Sterkte en succes. Eens! Denken dat het vanzelf wel goed komt, is naief en overantwoordelijk.
zondag 29 januari 2012 om 15:21
quote:Cici25 schreef op 29 januari 2012 @ 15:17:
[...]
Om in een dergelijke situatie een kind ter wereld te laten komen is ook nogal wat. Zowel voor de ouders als voor het kind zelf. En ik lees juist nergens dat TO een goed beeld heeft van wat haar te wachten staat. Het lijkt namelijk alsof ze helemaal niet door heeft hoe slecht ze ervoor staan m.b.t. het krijgen van een kind en alle dingen die ze daardoor wellicht niet kunnen bieden.
In het slechtste geval wordt haar vriend het land uitgezet. Maar het is in hun situatie ook niet ondenkbaar dat hij geen inkomsten meer heeft (hij heeft een 0-urencontract), kunnen ze dan rondkomen van haar parttime salaris? Want hij zal waarschijnlijk geen uitkering krijgen als hij zijn baan kwijt raakt of niet meer ingepland wordt. En dan is er nog de woonruimte. Het is natuurlijk best te doen in een studio. Maar het is echt verre van ideaal.
Daarbij is ze nog maar 1 maand zwanger en is ze ook nog maar 25 jaar. Ja, in haar situatie denk ik dat een abortus is aan te raden. Klinkt misschien hard, maar een kind op de wereld zetten terwijl de vader wellicht wel uitgezet gaat worden vind ik ook heel hard. Voor het kind welteverstaan.
TO (en helaas zoveel andere toekomstige ouders) denken alleen aan hun eigen gevoel. Zij willen een kind. Zij zijn bang dat ze er anders spijt van krijgen. Zij kunnen een abortus niet aan. Maar wanneer wordt er stil gestaan bij wat goed voor het kind zou zijn? Helaas mis ik dat bij veel mensen. En ook in het verhaal van TO komt het niet naar voren.Ik begrijp je punt, ook al zie ik het zelf positiever in. Maar dan nog vind ik dat je vrij hard overkomt, door je zo te verbazen over het feit dat TO geen abortus wil. Maar misschien zet dat TO wel aan het denken en wordt haar beslissing er beter van, wat ze dan ook kiest.
[...]
Om in een dergelijke situatie een kind ter wereld te laten komen is ook nogal wat. Zowel voor de ouders als voor het kind zelf. En ik lees juist nergens dat TO een goed beeld heeft van wat haar te wachten staat. Het lijkt namelijk alsof ze helemaal niet door heeft hoe slecht ze ervoor staan m.b.t. het krijgen van een kind en alle dingen die ze daardoor wellicht niet kunnen bieden.
In het slechtste geval wordt haar vriend het land uitgezet. Maar het is in hun situatie ook niet ondenkbaar dat hij geen inkomsten meer heeft (hij heeft een 0-urencontract), kunnen ze dan rondkomen van haar parttime salaris? Want hij zal waarschijnlijk geen uitkering krijgen als hij zijn baan kwijt raakt of niet meer ingepland wordt. En dan is er nog de woonruimte. Het is natuurlijk best te doen in een studio. Maar het is echt verre van ideaal.
Daarbij is ze nog maar 1 maand zwanger en is ze ook nog maar 25 jaar. Ja, in haar situatie denk ik dat een abortus is aan te raden. Klinkt misschien hard, maar een kind op de wereld zetten terwijl de vader wellicht wel uitgezet gaat worden vind ik ook heel hard. Voor het kind welteverstaan.
TO (en helaas zoveel andere toekomstige ouders) denken alleen aan hun eigen gevoel. Zij willen een kind. Zij zijn bang dat ze er anders spijt van krijgen. Zij kunnen een abortus niet aan. Maar wanneer wordt er stil gestaan bij wat goed voor het kind zou zijn? Helaas mis ik dat bij veel mensen. En ook in het verhaal van TO komt het niet naar voren.Ik begrijp je punt, ook al zie ik het zelf positiever in. Maar dan nog vind ik dat je vrij hard overkomt, door je zo te verbazen over het feit dat TO geen abortus wil. Maar misschien zet dat TO wel aan het denken en wordt haar beslissing er beter van, wat ze dan ook kiest.
zondag 29 januari 2012 om 15:43
quote:mademoisellelexie schreef op 29 januari 2012 @ 15:21:
[...]
Ik begrijp je punt, ook al zie ik het zelf positiever in. Maar dan nog vind ik dat je vrij hard overkomt, door je zo te verbazen over het feit dat TO geen abortus wil. Maar misschien zet dat TO wel aan het denken en wordt haar beslissing er beter van, wat ze dan ook kiest.Mee eens. Ik kan me echt verbazen over hoe gemakkelijk sommigen over abortus denken.
[...]
Ik begrijp je punt, ook al zie ik het zelf positiever in. Maar dan nog vind ik dat je vrij hard overkomt, door je zo te verbazen over het feit dat TO geen abortus wil. Maar misschien zet dat TO wel aan het denken en wordt haar beslissing er beter van, wat ze dan ook kiest.Mee eens. Ik kan me echt verbazen over hoe gemakkelijk sommigen over abortus denken.
zondag 29 januari 2012 om 15:47
quote:hkgirl schreef op 29 januari 2012 @ 15:14:
Lastig hoor, maar ik zou in dit geval echt mijn verstand volgen en niet blindelings op mijn gevoel afgaan. Het is al zwaar genoeg om een kind te krijgen en opvoeden onder "ideale" omstandigheden, laat staan in de toch wel belabberde situatie waarin jij en je vriend zitten. Tenminste, het zou voor mij persoonlijk niet de situatie zijn waarin ik een kind zou willen grootbrengen. Ik heb twee goede vriendinnen die destijds ongepland zwanger zijn geraakt en die hebben ondanks het feit dat ze zielsveel van hun kinderen houden toch allebei spijt achteraf dat ze geen abortus hebben laten plegen. Klinkt hard, maar het is een feit. Vergis je niet in de kosten van een kind en de aanslag die het op je relatie heeft. En dan moet je nog het geluk hebben om een gezond kind te krijgen anders is het helemaal killing. Kortom, als je mijn dochter was zou ik je toch adviseren er nog eens heel goed over na te denken en gezien je korte zwangerschap een abortus te overwegen. Jullie zijn nog jong genoeg, maak allebei een goede studie af en doe wat werkervaring op, zorg voor een spaarpot en geschikte woonruimte en investeer vooral nog een aantal jaren in jullie relatie. Probeer het niet allemaal door een roze bril te bekijken, maar op een rationele manier, dàn denk je tenminste in het belang van het ongeboren kind! Sterkte en succes.
Hier kan ik niet in meegaan.
Dan zou iedereen die al een kind heeft en in lastig vaarwater komt ( ontslag, spaargeld op, hypotheek niet op kunnen hoesten en verplicht naar drie hoog achter, enz,enz..) zijn kind maar voor adoptie op moeten geven omdat de situatie niet meer ideaal is.
Denken dat je blijvend je schaapjes op het droge kan houden vind ik even naief.
Lastig hoor, maar ik zou in dit geval echt mijn verstand volgen en niet blindelings op mijn gevoel afgaan. Het is al zwaar genoeg om een kind te krijgen en opvoeden onder "ideale" omstandigheden, laat staan in de toch wel belabberde situatie waarin jij en je vriend zitten. Tenminste, het zou voor mij persoonlijk niet de situatie zijn waarin ik een kind zou willen grootbrengen. Ik heb twee goede vriendinnen die destijds ongepland zwanger zijn geraakt en die hebben ondanks het feit dat ze zielsveel van hun kinderen houden toch allebei spijt achteraf dat ze geen abortus hebben laten plegen. Klinkt hard, maar het is een feit. Vergis je niet in de kosten van een kind en de aanslag die het op je relatie heeft. En dan moet je nog het geluk hebben om een gezond kind te krijgen anders is het helemaal killing. Kortom, als je mijn dochter was zou ik je toch adviseren er nog eens heel goed over na te denken en gezien je korte zwangerschap een abortus te overwegen. Jullie zijn nog jong genoeg, maak allebei een goede studie af en doe wat werkervaring op, zorg voor een spaarpot en geschikte woonruimte en investeer vooral nog een aantal jaren in jullie relatie. Probeer het niet allemaal door een roze bril te bekijken, maar op een rationele manier, dàn denk je tenminste in het belang van het ongeboren kind! Sterkte en succes.
Hier kan ik niet in meegaan.
Dan zou iedereen die al een kind heeft en in lastig vaarwater komt ( ontslag, spaargeld op, hypotheek niet op kunnen hoesten en verplicht naar drie hoog achter, enz,enz..) zijn kind maar voor adoptie op moeten geven omdat de situatie niet meer ideaal is.
Denken dat je blijvend je schaapjes op het droge kan houden vind ik even naief.
zondag 29 januari 2012 om 15:47
quote:blond009 schreef op 29 januari 2012 @ 15:43:
[...]
Mee eens. Ik kan me echt verbazen over hoe gemakkelijk sommigen over abortus denken.En ik verbaas mij er dus met regelmaat over hoe makkelijke sommige mensen denken over het houden van een kind. Werd er maar eens wat makkelijker over abortus gedacht, dan zouden er wellicht minder kinderen opgroeien in ongezonde situaties.
[...]
Mee eens. Ik kan me echt verbazen over hoe gemakkelijk sommigen over abortus denken.En ik verbaas mij er dus met regelmaat over hoe makkelijke sommige mensen denken over het houden van een kind. Werd er maar eens wat makkelijker over abortus gedacht, dan zouden er wellicht minder kinderen opgroeien in ongezonde situaties.
zondag 29 januari 2012 om 15:49
quote:Cici25 schreef op 29 januari 2012 @ 15:47:
[...]
En ik verbaas mij er dus met regelmaat over hoe makkelijke sommige mensen denken over het houden van een kind. Werd er maar eens wat makkelijker over abortus gedacht, dan zouden er wellicht minder kinderen opgroeien in ongezonde situaties.Hier ben ik het helemaal mee eens. Als aan de basisbehoeften niet voldaan wordt, is het heel onverstandig om een kind maar te laten komen. Kinderen verdienen beter dan dat.
[...]
En ik verbaas mij er dus met regelmaat over hoe makkelijke sommige mensen denken over het houden van een kind. Werd er maar eens wat makkelijker over abortus gedacht, dan zouden er wellicht minder kinderen opgroeien in ongezonde situaties.Hier ben ik het helemaal mee eens. Als aan de basisbehoeften niet voldaan wordt, is het heel onverstandig om een kind maar te laten komen. Kinderen verdienen beter dan dat.
zondag 29 januari 2012 om 15:57
quote:Cici25 schreef op 29 januari 2012 @ 15:47:
[...]
En ik verbaas mij er dus met regelmaat over hoe makkelijke sommige mensen denken over het houden van een kind. Werd er maar eens wat makkelijker over abortus gedacht, dan zouden er wellicht minder kinderen opgroeien in ongezonde situaties.een abortus is niet iets wat je zo maar even doet, ik vind dat jij daar veel te makkelijk over denkt!
[...]
En ik verbaas mij er dus met regelmaat over hoe makkelijke sommige mensen denken over het houden van een kind. Werd er maar eens wat makkelijker over abortus gedacht, dan zouden er wellicht minder kinderen opgroeien in ongezonde situaties.een abortus is niet iets wat je zo maar even doet, ik vind dat jij daar veel te makkelijk over denkt!
zondag 29 januari 2012 om 16:01
zondag 29 januari 2012 om 16:01
Volgens mij is TO zich er best van bewust dat het niet vanzelf goed komt. Ik vind niet dat ze naïef en onverantwoordelijk overkomt, zoals Malu stelt.
Er is niet maar één manier het beste.
Zelf werd ik bewust zwanger van mijn oudste, maar ik woonde toen 200 km van de vader vandaan waarmee ik wel al ruim 10 jaar samen was. Hij had een eigen huis en ik woonde samen in mijn huis met een goede vriend en collega die al een kind had met zijn ex en toevallig ook weer vader werd, waardoor zijn vriendin, die ook al jaren een vriendin van mij was, vaak bij ons thuis was. Een nogal ongewone, maar erg leuke situatie. Ik woonde dus min of meer samen met een andere zwangere. Een paar maanden voor de bevallingen heb ik de huur opgezegd en zijn we ieder gaan samenwonen met onze partners. Je kan je voorstellen dat we nogal wat commentaar kregen. Maar, hé, we waren oud genoeg, hadden stabiele relaties, huizen, inkomen en gezond verstand. De gebruikelijke manier is niet de enige goede manier. Inmiddels woon ik bijna 15 jaar samen met de vader (we zijn tussendoor ergens getrouwd) en we hebben 4 kinderen.
Er is niet maar één manier het beste.
Zelf werd ik bewust zwanger van mijn oudste, maar ik woonde toen 200 km van de vader vandaan waarmee ik wel al ruim 10 jaar samen was. Hij had een eigen huis en ik woonde samen in mijn huis met een goede vriend en collega die al een kind had met zijn ex en toevallig ook weer vader werd, waardoor zijn vriendin, die ook al jaren een vriendin van mij was, vaak bij ons thuis was. Een nogal ongewone, maar erg leuke situatie. Ik woonde dus min of meer samen met een andere zwangere. Een paar maanden voor de bevallingen heb ik de huur opgezegd en zijn we ieder gaan samenwonen met onze partners. Je kan je voorstellen dat we nogal wat commentaar kregen. Maar, hé, we waren oud genoeg, hadden stabiele relaties, huizen, inkomen en gezond verstand. De gebruikelijke manier is niet de enige goede manier. Inmiddels woon ik bijna 15 jaar samen met de vader (we zijn tussendoor ergens getrouwd) en we hebben 4 kinderen.
zondag 29 januari 2012 om 16:18
quote:Cici25 schreef op 29 januari 2012 @ 15:47:
[...]
En ik verbaas mij er dus met regelmaat over hoe makkelijke sommige mensen denken over het houden van een kind. Werd er maar eens wat makkelijker over abortus gedacht, dan zouden er wellicht minder kinderen opgroeien in ongezonde situaties.Helemaal mee eens! Hoeveel mensen zich wel niet voortplanten uit eigen behoefte zonder te denken aan het belang van het kind, verschrikkelijk egoïstisch.
[...]
En ik verbaas mij er dus met regelmaat over hoe makkelijke sommige mensen denken over het houden van een kind. Werd er maar eens wat makkelijker over abortus gedacht, dan zouden er wellicht minder kinderen opgroeien in ongezonde situaties.Helemaal mee eens! Hoeveel mensen zich wel niet voortplanten uit eigen behoefte zonder te denken aan het belang van het kind, verschrikkelijk egoïstisch.
