Zwanger
alle pijlers
Ongepland zwanger. wie heeft het ook meegemaakt?
zondag 29 januari 2012 om 13:58
Hoi,
Ik ben 25 jaar en heb een relatie van 3,5 jaar.
Ik ben er 2 weken geleden achter gekomen dat ik zwanger ben, ik had dit niet gepland en het is eigenlijk ook mn eigen schuld.
Ik ben een tijd geleden gestopt met de pil omdat ik al 3 verschillende pillen had geprobeerd en ik had allerlei klachten ervan.
We deden het toen met condoom. Het was een keer gescheurd en had die morgen daarna geen tijd om om de moring after pil te gaan. Dat ik zwanger zou raken had ik niet verwacht.. ik was nog maar kort gestopt. Heel stom en naief, ik weet het.
Toen ik 2 weken geleden niet ongesteld werd wist ik eigenlijk al dat ik dus toch zwanger ben, en 2 testen bevestigden dat.
Ik twijfelde in het begin heel erg wat ik moest doen. Mn vriend en ik wonen in een studio van 30 vierkante meter, en in mijn woonplaats is het erg lastig om aan een woning te komen. mn vriend werkt op een 0 uren contract,en daar komt ook nog bij dat hij afrikaans is en zijn verblijfsvergunning bijna afgelopen is. We hopen dat hij zonder problemen een nieuwe krijgt anders gaat het vrees ik allemaal erg lang duren.Terug naar zn land kan hij toch niet dus dat scheelt. Ik heb een baan voor 27 uur in de week, ik hoop die te kunnen houden want het loopt niet altijd even lekker op mn werk. En ik durf het echt niet aan mn ouders te vertellen. Vooral mn moeder word erg kwaad denk ik. Dus ja eigenlijk komt zwanger zijn nu niet erg goed uit.
Ondanks alles hebben we besloten het kind te houden. Wij zijn stom geweest dus mogen we ook voor de gevolgen opdraaien. En een kind wilden we in de toekomst toch wel, als we het nu niet houden krijgen we ons leven lang spijt. Ik ben nog maar heel kort zwanger, ik heb een echo laten maken toen ik voor een gesprek bij Casa was, die vrouw kon niet eens vaststellen hoe lang zo klein was het nog, maar ik ben echt super misselijk, heel de dag door. Ik hoop dus dat ik het nog 3 maanden geheim kan houden want als dit zo door gaat en als ik ook nog eens ga overgeven steeds word dat lastig.
Ik heb morgen een gesprek bij de huisarts, Ik hoop dat ik naar maatschappelijk werk kan worden doorverwezen want ik ben zo ongelofelijk gestressed dat ik al dagen slecht slaap.
Zijn er hier andere mensen die ongepland zwanger zijn (geweest) en hoe is dat afgelopen?
Groetjes, J.L
Ik ben 25 jaar en heb een relatie van 3,5 jaar.
Ik ben er 2 weken geleden achter gekomen dat ik zwanger ben, ik had dit niet gepland en het is eigenlijk ook mn eigen schuld.
Ik ben een tijd geleden gestopt met de pil omdat ik al 3 verschillende pillen had geprobeerd en ik had allerlei klachten ervan.
We deden het toen met condoom. Het was een keer gescheurd en had die morgen daarna geen tijd om om de moring after pil te gaan. Dat ik zwanger zou raken had ik niet verwacht.. ik was nog maar kort gestopt. Heel stom en naief, ik weet het.
Toen ik 2 weken geleden niet ongesteld werd wist ik eigenlijk al dat ik dus toch zwanger ben, en 2 testen bevestigden dat.
Ik twijfelde in het begin heel erg wat ik moest doen. Mn vriend en ik wonen in een studio van 30 vierkante meter, en in mijn woonplaats is het erg lastig om aan een woning te komen. mn vriend werkt op een 0 uren contract,en daar komt ook nog bij dat hij afrikaans is en zijn verblijfsvergunning bijna afgelopen is. We hopen dat hij zonder problemen een nieuwe krijgt anders gaat het vrees ik allemaal erg lang duren.Terug naar zn land kan hij toch niet dus dat scheelt. Ik heb een baan voor 27 uur in de week, ik hoop die te kunnen houden want het loopt niet altijd even lekker op mn werk. En ik durf het echt niet aan mn ouders te vertellen. Vooral mn moeder word erg kwaad denk ik. Dus ja eigenlijk komt zwanger zijn nu niet erg goed uit.
Ondanks alles hebben we besloten het kind te houden. Wij zijn stom geweest dus mogen we ook voor de gevolgen opdraaien. En een kind wilden we in de toekomst toch wel, als we het nu niet houden krijgen we ons leven lang spijt. Ik ben nog maar heel kort zwanger, ik heb een echo laten maken toen ik voor een gesprek bij Casa was, die vrouw kon niet eens vaststellen hoe lang zo klein was het nog, maar ik ben echt super misselijk, heel de dag door. Ik hoop dus dat ik het nog 3 maanden geheim kan houden want als dit zo door gaat en als ik ook nog eens ga overgeven steeds word dat lastig.
Ik heb morgen een gesprek bij de huisarts, Ik hoop dat ik naar maatschappelijk werk kan worden doorverwezen want ik ben zo ongelofelijk gestressed dat ik al dagen slecht slaap.
Zijn er hier andere mensen die ongepland zwanger zijn (geweest) en hoe is dat afgelopen?
Groetjes, J.L
zondag 29 januari 2012 om 16:22
quote:yette schreef op 29 januari 2012 @ 16:01:
Volgens mij is TO zich er best van bewust dat het niet vanzelf goed komt. Ik vind niet dat ze naïef en onverantwoordelijk overkomt, zoals Malu stelt.
Er is niet maar één manier het beste.
Zelf werd ik bewust zwanger van mijn oudste, maar ik woonde toen 200 km van de vader vandaan waarmee ik wel al ruim 10 jaar samen was. Hij had een eigen huis en ik woonde samen in mijn huis met een goede vriend en collega die al een kind had met zijn ex en toevallig ook weer vader werd, waardoor zijn vriendin, die ook al jaren een vriendin van mij was, vaak bij ons thuis was. Een nogal ongewone, maar erg leuke situatie. Ik woonde dus min of meer samen met een andere zwangere. Een paar maanden voor de bevallingen heb ik de huur opgezegd en zijn we ieder gaan samenwonen met onze partners. Je kan je voorstellen dat we nogal wat commentaar kregen. Maar, hé, we waren oud genoeg, hadden stabiele relaties, huizen, inkomen en gezond verstand. De gebruikelijke manier is niet de enige goede manier. Inmiddels woon ik bijna 15 jaar samen met de vader (we zijn tussendoor ergens getrouwd) en we hebben 4 kinderen.
Ja wanneer is iets wel ideaal? er kan altijd iets misgaan waardoor je alsnog in een niet-ideale situatie terecht komt dus zekerheid heb je toch nooit;)
een stabiele relatie en gezond verstand is ook al iets toch en dat heb ik wel;)
Gelukkig zijn er nog mensen hier die er wel begrip voor hebben dat ik het wil houden, want een abortus is een beslissing die je je leven lang blijft achtervolgen... en zo slecht heb ik het niet vergeleken met sommige anderen die ook ongepland kinderen hebben gekregen.
Maargoed door jullie advies denk ik wel dat ik er over na moet denken het op korte termijn toch aan mn ouders te vertellen...
Volgens mij is TO zich er best van bewust dat het niet vanzelf goed komt. Ik vind niet dat ze naïef en onverantwoordelijk overkomt, zoals Malu stelt.
Er is niet maar één manier het beste.
Zelf werd ik bewust zwanger van mijn oudste, maar ik woonde toen 200 km van de vader vandaan waarmee ik wel al ruim 10 jaar samen was. Hij had een eigen huis en ik woonde samen in mijn huis met een goede vriend en collega die al een kind had met zijn ex en toevallig ook weer vader werd, waardoor zijn vriendin, die ook al jaren een vriendin van mij was, vaak bij ons thuis was. Een nogal ongewone, maar erg leuke situatie. Ik woonde dus min of meer samen met een andere zwangere. Een paar maanden voor de bevallingen heb ik de huur opgezegd en zijn we ieder gaan samenwonen met onze partners. Je kan je voorstellen dat we nogal wat commentaar kregen. Maar, hé, we waren oud genoeg, hadden stabiele relaties, huizen, inkomen en gezond verstand. De gebruikelijke manier is niet de enige goede manier. Inmiddels woon ik bijna 15 jaar samen met de vader (we zijn tussendoor ergens getrouwd) en we hebben 4 kinderen.
Ja wanneer is iets wel ideaal? er kan altijd iets misgaan waardoor je alsnog in een niet-ideale situatie terecht komt dus zekerheid heb je toch nooit;)
een stabiele relatie en gezond verstand is ook al iets toch en dat heb ik wel;)
Gelukkig zijn er nog mensen hier die er wel begrip voor hebben dat ik het wil houden, want een abortus is een beslissing die je je leven lang blijft achtervolgen... en zo slecht heb ik het niet vergeleken met sommige anderen die ook ongepland kinderen hebben gekregen.
Maargoed door jullie advies denk ik wel dat ik er over na moet denken het op korte termijn toch aan mn ouders te vertellen...
zondag 29 januari 2012 om 16:23
quote:cheerlesscard schreef op 29 januari 2012 @ 15:47:
[...]
Hier kan ik niet in meegaan.
Dan zou iedereen die al een kind heeft en in lastig vaarwater komt ( ontslag, spaargeld op, hypotheek niet op kunnen hoesten en verplicht naar drie hoog achter, enz,enz..) zijn kind maar voor adoptie op moeten geven omdat de situatie niet meer ideaal is.
Denken dat je blijvend je schaapjes op het droge kan houden vind ik even naief.Er kan natuurlijk altijd wat gebeuren als de kinderen er eenmaal zijn, ben ik met je eens. Maar dat vind ik toch wel heel wat anders dan willens en wetens een kind geboren laten worden terwijl de uitgangspositie van meet af aan al belabberd is. Hoe egoïstisch is dat! En er zijn wel zeker mensen die met een redelijke zekerheid kunnen zeggen dat ze hun schaapjes blijvend op het droge kunnen houden, ik ben er één van. Mijn man en ik hebben dan ook bewust zo lang gewacht terwijl mijn eierstokken al vanaf mijn 16e hevig aan het rammelen waren.
[...]
Hier kan ik niet in meegaan.
Dan zou iedereen die al een kind heeft en in lastig vaarwater komt ( ontslag, spaargeld op, hypotheek niet op kunnen hoesten en verplicht naar drie hoog achter, enz,enz..) zijn kind maar voor adoptie op moeten geven omdat de situatie niet meer ideaal is.
Denken dat je blijvend je schaapjes op het droge kan houden vind ik even naief.Er kan natuurlijk altijd wat gebeuren als de kinderen er eenmaal zijn, ben ik met je eens. Maar dat vind ik toch wel heel wat anders dan willens en wetens een kind geboren laten worden terwijl de uitgangspositie van meet af aan al belabberd is. Hoe egoïstisch is dat! En er zijn wel zeker mensen die met een redelijke zekerheid kunnen zeggen dat ze hun schaapjes blijvend op het droge kunnen houden, ik ben er één van. Mijn man en ik hebben dan ook bewust zo lang gewacht terwijl mijn eierstokken al vanaf mijn 16e hevig aan het rammelen waren.
zondag 29 januari 2012 om 16:24
quote:yette schreef op 29 januari 2012 @ 16:01:
Volgens mij is TO zich er best van bewust dat het niet vanzelf goed komt. Ik vind niet dat ze naïef en onverantwoordelijk overkomt, zoals Malu stelt.
Er is niet maar één manier het beste.
Zelf werd ik bewust zwanger van mijn oudste, maar ik woonde toen 200 km van de vader vandaan waarmee ik wel al ruim 10 jaar samen was. Hij had een eigen huis en ik woonde samen in mijn huis met een goede vriend en collega die al een kind had met zijn ex en toevallig ook weer vader werd, waardoor zijn vriendin, die ook al jaren een vriendin van mij was, vaak bij ons thuis was. Een nogal ongewone, maar erg leuke situatie. Ik woonde dus min of meer samen met een andere zwangere. Een paar maanden voor de bevallingen heb ik de huur opgezegd en zijn we ieder gaan samenwonen met onze partners. Je kan je voorstellen dat we nogal wat commentaar kregen. Maar, hé, we waren oud genoeg, hadden stabiele relaties, huizen, inkomen en gezond verstand. De gebruikelijke manier is niet de enige goede manier. Inmiddels woon ik bijna 15 jaar samen met de vader (we zijn tussendoor ergens getrouwd) en we hebben 4 kinderen.Mooi! Zo zie je maar weer, ook als alles raar en onconventioneel gaat, kan het helemaal goed komen. Zet 'm op, TO!
Volgens mij is TO zich er best van bewust dat het niet vanzelf goed komt. Ik vind niet dat ze naïef en onverantwoordelijk overkomt, zoals Malu stelt.
Er is niet maar één manier het beste.
Zelf werd ik bewust zwanger van mijn oudste, maar ik woonde toen 200 km van de vader vandaan waarmee ik wel al ruim 10 jaar samen was. Hij had een eigen huis en ik woonde samen in mijn huis met een goede vriend en collega die al een kind had met zijn ex en toevallig ook weer vader werd, waardoor zijn vriendin, die ook al jaren een vriendin van mij was, vaak bij ons thuis was. Een nogal ongewone, maar erg leuke situatie. Ik woonde dus min of meer samen met een andere zwangere. Een paar maanden voor de bevallingen heb ik de huur opgezegd en zijn we ieder gaan samenwonen met onze partners. Je kan je voorstellen dat we nogal wat commentaar kregen. Maar, hé, we waren oud genoeg, hadden stabiele relaties, huizen, inkomen en gezond verstand. De gebruikelijke manier is niet de enige goede manier. Inmiddels woon ik bijna 15 jaar samen met de vader (we zijn tussendoor ergens getrouwd) en we hebben 4 kinderen.Mooi! Zo zie je maar weer, ook als alles raar en onconventioneel gaat, kan het helemaal goed komen. Zet 'm op, TO!
zondag 29 januari 2012 om 16:28
quote:itsssme schreef op 29 januari 2012 @ 15:50:
TO het komt allemaal wel goed
En abortus zou ik nooit doen, wat dan ook. Je dood toch wel een kind eigenlijk.. later ga je daar heel veel spijt van krijgen en misschien kun je daarna wel geen kinderen meer krijgen.
Ja dat was precies de reden dat ik besloot het te houden. Na 3 weken is al bepaald of het een jongen of meisje word, en het karakter en uiterlijke kenmerken enzo zijn dan allemaal al bepaald! zo snel gewoon al.. en ja het is een klompje cellen, maar toch is het wel het begin van een kind. En ook al krijg je allemaal andere kinderen later...die zullen toch niet hetzelfde zijn als dit kind. En er zijn zat mensen die, wat heel erg voor hun is geen kinderen kunnen krijgen, en ik zou zomaar mijn kind weg laten halen? een kind is eigenlijk gewoon een wonder.
En mijn kind zal het heus niet slecht krijgen. Er zijn echt wel mensen die me willen steunen als dat nodig is, en er zijn mensen die in nog veel slechtere situaties hun kinderen groot hebben gebracht. En over mn keuze heb ik erg lang nagedacht en ik besef me erg goed waar ik mee bezig ben.
TO het komt allemaal wel goed
En abortus zou ik nooit doen, wat dan ook. Je dood toch wel een kind eigenlijk.. later ga je daar heel veel spijt van krijgen en misschien kun je daarna wel geen kinderen meer krijgen.
Ja dat was precies de reden dat ik besloot het te houden. Na 3 weken is al bepaald of het een jongen of meisje word, en het karakter en uiterlijke kenmerken enzo zijn dan allemaal al bepaald! zo snel gewoon al.. en ja het is een klompje cellen, maar toch is het wel het begin van een kind. En ook al krijg je allemaal andere kinderen later...die zullen toch niet hetzelfde zijn als dit kind. En er zijn zat mensen die, wat heel erg voor hun is geen kinderen kunnen krijgen, en ik zou zomaar mijn kind weg laten halen? een kind is eigenlijk gewoon een wonder.
En mijn kind zal het heus niet slecht krijgen. Er zijn echt wel mensen die me willen steunen als dat nodig is, en er zijn mensen die in nog veel slechtere situaties hun kinderen groot hebben gebracht. En over mn keuze heb ik erg lang nagedacht en ik besef me erg goed waar ik mee bezig ben.
zondag 29 januari 2012 om 16:28
Hoewel ik het eigenlijk erg vind om te zeggen, ken ik geen enkele vrouw die met een Afrikaanse man een kind heeft en die nog samen zijn. Is jouw man/vriend moslim? Dan kun je er zeker vanuit gaan dat verschillen die er nu al zijn, nog veel groter gaan worden als het kind er is.
De vrouwen die ik heb gesproken, zouden het allemaal stuk voor stuk afraden om met een (moslim)Afrikaan een kind te krijgen. De man staat er toch bijna altijd anders in (veel traditioneler en de zorg komt bijna altijd neer op de vrouw).
Dat zou mij persoonlijk erg veel zeggen of ik wel of niet met iemand een kind zou willen. Wat denk je realistisch gezien te kunnen verwachten van je vriend?
De vrouwen die ik heb gesproken, zouden het allemaal stuk voor stuk afraden om met een (moslim)Afrikaan een kind te krijgen. De man staat er toch bijna altijd anders in (veel traditioneler en de zorg komt bijna altijd neer op de vrouw).
Dat zou mij persoonlijk erg veel zeggen of ik wel of niet met iemand een kind zou willen. Wat denk je realistisch gezien te kunnen verwachten van je vriend?
zondag 29 januari 2012 om 16:33
quote:jl1986 schreef op 29 januari 2012 @ 16:22:
[...]
Ja wanneer is iets wel ideaal? er kan altijd iets misgaan waardoor je alsnog in een niet-ideale situatie terecht komt dus zekerheid heb je toch nooit;)
een stabiele relatie en gezond verstand is ook al iets toch en dat heb ik wel;)
Gelukkig zijn er nog mensen hier die er wel begrip voor hebben dat ik het wil houden, want een abortus is een beslissing die je je leven lang blijft achtervolgen... en zo slecht heb ik het niet vergeleken met sommige anderen die ook ongepland kinderen hebben gekregen.
Maargoed door jullie advies denk ik wel dat ik er over na moet denken het op korte termijn toch aan mn ouders te vertellen...Tja, jullie situatie is in mijn optiek in elk geval verre van "ideaal". En dat er mensen zijn die het nóg slechter hebben is natuurlijk een non-argument, dit gaat om het welzijn van júllie kind! En liefde en eventueel gezond verstand is niet genoeg om een kind gelukkig en gezond te laten opgroeien, dan romantiseer je het echt te veel en ben je heel naïef als je dat werkelijk denkt. Ik zou absoluut niet in jullie schoenen willen staan, maar mocht je beslissing echt al genomen zijn dan wens ik je heel veel sterkte toe en een gezond kind die een gelukkige en gezonde toekomst mag krijgen!
[...]
Ja wanneer is iets wel ideaal? er kan altijd iets misgaan waardoor je alsnog in een niet-ideale situatie terecht komt dus zekerheid heb je toch nooit;)
een stabiele relatie en gezond verstand is ook al iets toch en dat heb ik wel;)
Gelukkig zijn er nog mensen hier die er wel begrip voor hebben dat ik het wil houden, want een abortus is een beslissing die je je leven lang blijft achtervolgen... en zo slecht heb ik het niet vergeleken met sommige anderen die ook ongepland kinderen hebben gekregen.
Maargoed door jullie advies denk ik wel dat ik er over na moet denken het op korte termijn toch aan mn ouders te vertellen...Tja, jullie situatie is in mijn optiek in elk geval verre van "ideaal". En dat er mensen zijn die het nóg slechter hebben is natuurlijk een non-argument, dit gaat om het welzijn van júllie kind! En liefde en eventueel gezond verstand is niet genoeg om een kind gelukkig en gezond te laten opgroeien, dan romantiseer je het echt te veel en ben je heel naïef als je dat werkelijk denkt. Ik zou absoluut niet in jullie schoenen willen staan, maar mocht je beslissing echt al genomen zijn dan wens ik je heel veel sterkte toe en een gezond kind die een gelukkige en gezonde toekomst mag krijgen!
zondag 29 januari 2012 om 16:36
Nee, mijn vriend is christelijk;) Hij is heel erg verNederlandst, hij woont hier ook al 11 jaar. Ik weet dat veel relaties met Afrikaanse mannen en Nederlandse vrouwe stuklopen, maar daar ben ik zelf echt niet bang voor.
Hij is ook absoluut niet traditioneel! Hij is meestal degene die kookt en schoonmaakt en dat soort dingen, en we hebben ook weinig problemen in onze relatie.
Hij is ook absoluut niet traditioneel! Hij is meestal degene die kookt en schoonmaakt en dat soort dingen, en we hebben ook weinig problemen in onze relatie.
zondag 29 januari 2012 om 16:46
Ik denk gek genoeg dat het erg kan schelen dat hij geen moslim achtergrond heeft. Om de hele simpele reden dat er gewoon veel traditionele verschillen zijn en die komen vaak echt boven tafel zodra er een kind komt (omdat iedereen toch het liefst opvoed vanuit datgene wat je zelf gewend bent vanuit je eigen achtergrond) en de verschillen kunnen dan enorm gaan botsen.
Als jij denkt dat er niet ontzettend veel grote verschillen zijn tussen jullie, dan is de kans vele malen groter dat jullie bij elkaar blijven. Iets wat ik -nogmaals- in mijn omgeving niet terugzie. En dat zou ik wel een belangrijk uitgangspunt vinden hoor, als je met iemand een kind wilt. Je hoopt toch altijd dat je dit met elkaar kunt gaan doen.
Als jij denkt dat er niet ontzettend veel grote verschillen zijn tussen jullie, dan is de kans vele malen groter dat jullie bij elkaar blijven. Iets wat ik -nogmaals- in mijn omgeving niet terugzie. En dat zou ik wel een belangrijk uitgangspunt vinden hoor, als je met iemand een kind wilt. Je hoopt toch altijd dat je dit met elkaar kunt gaan doen.
zondag 29 januari 2012 om 17:23
TO gefeliciteerd met de zwangerschap en veel sterkte en succes om de dingen te regelen die nodig zijn. Je hebt je keuze gemaakt en laat je niet ontmoedigen door de negatieve reacties. Wees er trots op dat jij een moeder wil zijn voor wat nu nog maar een klompje cellen is, zoals iemand hier minderwaardig zegt en je niet zomaar je kind het leven ontneemt wat een heel mooi leven kan worden. Probeer er het beste van te maken!! Liefs, doorzettertje.
PS: Je ouders zullen misschien schrikken maar wie weet helpen ze je.
PS: Je ouders zullen misschien schrikken maar wie weet helpen ze je.
zondag 29 januari 2012 om 17:24
'vroegah' waren de omstandigheden bijna altijd verre van ideaal. Oke, de anticonceptie was toen natuurlijk ook nog niet wat het nu was, maar toen kregen ze ook kinderen. In sommige andere landen idem.
Het is nu ook weer niet zo dat je verslaafd bent, geen werk hebt, geen woonruimte enz. Tuurlijk is een groter huis fijn, maar toch geen ramp als je dat niet hebt. Vaste contracten bieden tegenwoordig ook geen garantie meer, dus dat wil ook niets zeggen.
Ik ben verder niet ontzettend pro of anti abortus, TO lijkt in haar hart de beslissing al genomen te hebben, dan zou ik zeggen: ga ervoor!! Kan me niet voorstellen dat je een kind schade toe zou brengen door ervoor te kiezen het geboren te laten worden in deze situatie (zoals ergens in een eerder post werd geopperd: er wordt niet aan het kind gedacht, alleen aan wat de ouders willen).
Succes met het vertellen aan je ouders TO. Hopelijk mag dit net zo'n mooi verhaal worden als dat van 'per ongeluk zwanger, wie is de vader'.
Het is nu ook weer niet zo dat je verslaafd bent, geen werk hebt, geen woonruimte enz. Tuurlijk is een groter huis fijn, maar toch geen ramp als je dat niet hebt. Vaste contracten bieden tegenwoordig ook geen garantie meer, dus dat wil ook niets zeggen.
Ik ben verder niet ontzettend pro of anti abortus, TO lijkt in haar hart de beslissing al genomen te hebben, dan zou ik zeggen: ga ervoor!! Kan me niet voorstellen dat je een kind schade toe zou brengen door ervoor te kiezen het geboren te laten worden in deze situatie (zoals ergens in een eerder post werd geopperd: er wordt niet aan het kind gedacht, alleen aan wat de ouders willen).
Succes met het vertellen aan je ouders TO. Hopelijk mag dit net zo'n mooi verhaal worden als dat van 'per ongeluk zwanger, wie is de vader'.
zondag 29 januari 2012 om 17:54
Ik zou me ook niet laten tegenhouden door de omstandigheden. Wees creatief in ruimte in je studio als je niet op tijd kan verhuizen en neem zoveel mogelijk dingen tweedehands aan als je het zelf niet kan kopen.
Alleen, wat al gezegd is, wacht niet te lang me het je ouders vertellen. Als ze boos worden merk je het dan wel weer. Hoe reageerde je tante?
Alleen, wat al gezegd is, wacht niet te lang me het je ouders vertellen. Als ze boos worden merk je het dan wel weer. Hoe reageerde je tante?
maandag 30 januari 2012 om 16:32
quote:malu3 schreef op 29 januari 2012 @ 16:21:
[...]
In een vroeg stadium is het een klompje cellen, niet meer niet minder.
Dat klopt wel, maar toch denk ik dat je niet moet onderschatten hoeveel emotionele gevolgen abortus heeft voor sommige mensen. Want je weet ook dat dat klompje cellen een mensje in wording is. Misschien nog bijna niets, maar dat als het doorgroeit, het een kindje wordt. De één kan dat makkelijk van zich afzetten, maar de ander niet. Ik ben niet tegen abortus en oordeel niet over mensen die abortus laten plegen. Dat is hun recht. Maar ik zou het zelf nooit kunnen want ik zou me mijn leven lang schuldig voelen. Ik kan me er dus zelf ook over verbazen hoe makkelijk mensen erover denken.
En natuurlijk moet je ook aan het belang van het kind denken. Als een kind echt ongewenst is en liefde tekort gaat komen, dan is het misschien maar beter dat het niet geboren wordt. Echter als het ongepland maar toch wel gewenst is, maar de omstandigheden zijn verre van ideaal, dan is dat vervelend. Maar dat hoeft echt geen ramp te zijn en het is zeker niet gezegd dat het kind daarmee bij voorbaat opgroeit als een ongelukkig kind....
[...]
In een vroeg stadium is het een klompje cellen, niet meer niet minder.
Dat klopt wel, maar toch denk ik dat je niet moet onderschatten hoeveel emotionele gevolgen abortus heeft voor sommige mensen. Want je weet ook dat dat klompje cellen een mensje in wording is. Misschien nog bijna niets, maar dat als het doorgroeit, het een kindje wordt. De één kan dat makkelijk van zich afzetten, maar de ander niet. Ik ben niet tegen abortus en oordeel niet over mensen die abortus laten plegen. Dat is hun recht. Maar ik zou het zelf nooit kunnen want ik zou me mijn leven lang schuldig voelen. Ik kan me er dus zelf ook over verbazen hoe makkelijk mensen erover denken.
En natuurlijk moet je ook aan het belang van het kind denken. Als een kind echt ongewenst is en liefde tekort gaat komen, dan is het misschien maar beter dat het niet geboren wordt. Echter als het ongepland maar toch wel gewenst is, maar de omstandigheden zijn verre van ideaal, dan is dat vervelend. Maar dat hoeft echt geen ramp te zijn en het is zeker niet gezegd dat het kind daarmee bij voorbaat opgroeit als een ongelukkig kind....
woensdag 21 maart 2012 om 00:11
quote:DTJ schreef op 30 januari 2012 @ 16:32:
[...]
Dat klopt wel, maar toch denk ik dat je niet moet onderschatten hoeveel emotionele gevolgen abortus heeft voor sommige mensen. Want je weet ook dat dat klompje cellen een mensje in wording is. Misschien nog bijna niets, maar dat als het doorgroeit, het een kindje wordt. De één kan dat makkelijk van zich afzetten, maar de ander niet. Ik ben niet tegen abortus en oordeel niet over mensen die abortus laten plegen. Dat is hun recht. Maar ik zou het zelf nooit kunnen want ik zou me mijn leven lang schuldig voelen. Ik kan me er dus zelf ook over verbazen hoe makkelijk mensen erover denken.
En natuurlijk moet je ook aan het belang van het kind denken. Als een kind echt ongewenst is en liefde tekort gaat komen, dan is het misschien maar beter dat het niet geboren wordt. Echter als het ongepland maar toch wel gewenst is, maar de omstandigheden zijn verre van ideaal, dan is dat vervelend. Maar dat hoeft echt geen ramp te zijn en het is zeker niet gezegd dat het kind daarmee bij voorbaat opgroeit als een ongelukkig kind....
Ik heb in een ver verleden een abortus ondergaan.De vader wilde het kind niet en ik kon me financieel niet alleen redden. Nu jaren later heb ik er nog steeds moeite mee, ben al meerdere malen in therapie geweest, maar het blijft me achtervolgen.....
Heb inmiddels wel weer een kindje gekregen, maar het verdriet en schuldgevoel gaan niet weg.
[...]
Dat klopt wel, maar toch denk ik dat je niet moet onderschatten hoeveel emotionele gevolgen abortus heeft voor sommige mensen. Want je weet ook dat dat klompje cellen een mensje in wording is. Misschien nog bijna niets, maar dat als het doorgroeit, het een kindje wordt. De één kan dat makkelijk van zich afzetten, maar de ander niet. Ik ben niet tegen abortus en oordeel niet over mensen die abortus laten plegen. Dat is hun recht. Maar ik zou het zelf nooit kunnen want ik zou me mijn leven lang schuldig voelen. Ik kan me er dus zelf ook over verbazen hoe makkelijk mensen erover denken.
En natuurlijk moet je ook aan het belang van het kind denken. Als een kind echt ongewenst is en liefde tekort gaat komen, dan is het misschien maar beter dat het niet geboren wordt. Echter als het ongepland maar toch wel gewenst is, maar de omstandigheden zijn verre van ideaal, dan is dat vervelend. Maar dat hoeft echt geen ramp te zijn en het is zeker niet gezegd dat het kind daarmee bij voorbaat opgroeit als een ongelukkig kind....
Ik heb in een ver verleden een abortus ondergaan.De vader wilde het kind niet en ik kon me financieel niet alleen redden. Nu jaren later heb ik er nog steeds moeite mee, ben al meerdere malen in therapie geweest, maar het blijft me achtervolgen.....
Heb inmiddels wel weer een kindje gekregen, maar het verdriet en schuldgevoel gaan niet weg.
