Zwanger
alle pijlers
Ongepland zwanger. wie heeft het ook meegemaakt?
zondag 29 januari 2012 om 13:58
Hoi,
Ik ben 25 jaar en heb een relatie van 3,5 jaar.
Ik ben er 2 weken geleden achter gekomen dat ik zwanger ben, ik had dit niet gepland en het is eigenlijk ook mn eigen schuld.
Ik ben een tijd geleden gestopt met de pil omdat ik al 3 verschillende pillen had geprobeerd en ik had allerlei klachten ervan.
We deden het toen met condoom. Het was een keer gescheurd en had die morgen daarna geen tijd om om de moring after pil te gaan. Dat ik zwanger zou raken had ik niet verwacht.. ik was nog maar kort gestopt. Heel stom en naief, ik weet het.
Toen ik 2 weken geleden niet ongesteld werd wist ik eigenlijk al dat ik dus toch zwanger ben, en 2 testen bevestigden dat.
Ik twijfelde in het begin heel erg wat ik moest doen. Mn vriend en ik wonen in een studio van 30 vierkante meter, en in mijn woonplaats is het erg lastig om aan een woning te komen. mn vriend werkt op een 0 uren contract,en daar komt ook nog bij dat hij afrikaans is en zijn verblijfsvergunning bijna afgelopen is. We hopen dat hij zonder problemen een nieuwe krijgt anders gaat het vrees ik allemaal erg lang duren.Terug naar zn land kan hij toch niet dus dat scheelt. Ik heb een baan voor 27 uur in de week, ik hoop die te kunnen houden want het loopt niet altijd even lekker op mn werk. En ik durf het echt niet aan mn ouders te vertellen. Vooral mn moeder word erg kwaad denk ik. Dus ja eigenlijk komt zwanger zijn nu niet erg goed uit.
Ondanks alles hebben we besloten het kind te houden. Wij zijn stom geweest dus mogen we ook voor de gevolgen opdraaien. En een kind wilden we in de toekomst toch wel, als we het nu niet houden krijgen we ons leven lang spijt. Ik ben nog maar heel kort zwanger, ik heb een echo laten maken toen ik voor een gesprek bij Casa was, die vrouw kon niet eens vaststellen hoe lang zo klein was het nog, maar ik ben echt super misselijk, heel de dag door. Ik hoop dus dat ik het nog 3 maanden geheim kan houden want als dit zo door gaat en als ik ook nog eens ga overgeven steeds word dat lastig.
Ik heb morgen een gesprek bij de huisarts, Ik hoop dat ik naar maatschappelijk werk kan worden doorverwezen want ik ben zo ongelofelijk gestressed dat ik al dagen slecht slaap.
Zijn er hier andere mensen die ongepland zwanger zijn (geweest) en hoe is dat afgelopen?
Groetjes, J.L
Ik ben 25 jaar en heb een relatie van 3,5 jaar.
Ik ben er 2 weken geleden achter gekomen dat ik zwanger ben, ik had dit niet gepland en het is eigenlijk ook mn eigen schuld.
Ik ben een tijd geleden gestopt met de pil omdat ik al 3 verschillende pillen had geprobeerd en ik had allerlei klachten ervan.
We deden het toen met condoom. Het was een keer gescheurd en had die morgen daarna geen tijd om om de moring after pil te gaan. Dat ik zwanger zou raken had ik niet verwacht.. ik was nog maar kort gestopt. Heel stom en naief, ik weet het.
Toen ik 2 weken geleden niet ongesteld werd wist ik eigenlijk al dat ik dus toch zwanger ben, en 2 testen bevestigden dat.
Ik twijfelde in het begin heel erg wat ik moest doen. Mn vriend en ik wonen in een studio van 30 vierkante meter, en in mijn woonplaats is het erg lastig om aan een woning te komen. mn vriend werkt op een 0 uren contract,en daar komt ook nog bij dat hij afrikaans is en zijn verblijfsvergunning bijna afgelopen is. We hopen dat hij zonder problemen een nieuwe krijgt anders gaat het vrees ik allemaal erg lang duren.Terug naar zn land kan hij toch niet dus dat scheelt. Ik heb een baan voor 27 uur in de week, ik hoop die te kunnen houden want het loopt niet altijd even lekker op mn werk. En ik durf het echt niet aan mn ouders te vertellen. Vooral mn moeder word erg kwaad denk ik. Dus ja eigenlijk komt zwanger zijn nu niet erg goed uit.
Ondanks alles hebben we besloten het kind te houden. Wij zijn stom geweest dus mogen we ook voor de gevolgen opdraaien. En een kind wilden we in de toekomst toch wel, als we het nu niet houden krijgen we ons leven lang spijt. Ik ben nog maar heel kort zwanger, ik heb een echo laten maken toen ik voor een gesprek bij Casa was, die vrouw kon niet eens vaststellen hoe lang zo klein was het nog, maar ik ben echt super misselijk, heel de dag door. Ik hoop dus dat ik het nog 3 maanden geheim kan houden want als dit zo door gaat en als ik ook nog eens ga overgeven steeds word dat lastig.
Ik heb morgen een gesprek bij de huisarts, Ik hoop dat ik naar maatschappelijk werk kan worden doorverwezen want ik ben zo ongelofelijk gestressed dat ik al dagen slecht slaap.
Zijn er hier andere mensen die ongepland zwanger zijn (geweest) en hoe is dat afgelopen?
Groetjes, J.L
zondag 29 januari 2012 om 14:09
Ik heb het meegemaakt. Heb nu een zoon van haast een jaar. Ik kan je alleen zeggen denk heel goed na. Met mijn vriend waar ik al een aantal jaar mee was gaat het nog steeds moeizaam, we wonen niet samen. Ik studeer nog en dat is allemaal erg zwaar. Voordat ik mijn zoon had was mijn leven onbezorgd en vrij nu is het zwaar en soms heel erg alleen. Hoewel ik zielsveel van mijn kereltje hou en het super met hem gaat had ik achteraf wellicht een andere keuze gemaakt.
Alleenstaande moeder wat je misschien wordt is best pittig! Ik blijf erbij voor een gelukkig gezin heb je toch echt een stabiel leven nodig, heb hard gevochten voor mijn vriend en kind en wie weet gaat het nog een leuk mooi gezin worden, maar er is een grote kans van niet.
Denk heel goed na want je onbezorgde leven is wel weg in een keer en komt niet terug.
Alleenstaande moeder wat je misschien wordt is best pittig! Ik blijf erbij voor een gelukkig gezin heb je toch echt een stabiel leven nodig, heb hard gevochten voor mijn vriend en kind en wie weet gaat het nog een leuk mooi gezin worden, maar er is een grote kans van niet.
Denk heel goed na want je onbezorgde leven is wel weg in een keer en komt niet terug.
zondag 29 januari 2012 om 14:12
zondag 29 januari 2012 om 14:14
Gefeliciteerd
Ik hoop dat je vriend hier inderdaad mag blijven. Wat als de situatie in zijn land (volgens onze regering) verbetert? De enige kans op samen voor je kind zorgen, krijg je dan als jij voldoende verdient om de vader hier te laten verblijven, of je moet samen weggaan. Maar kan jij (zwanger / als moeder) wel genoeg verdienen?
Ik hoop dat je vriend hier inderdaad mag blijven. Wat als de situatie in zijn land (volgens onze regering) verbetert? De enige kans op samen voor je kind zorgen, krijg je dan als jij voldoende verdient om de vader hier te laten verblijven, of je moet samen weggaan. Maar kan jij (zwanger / als moeder) wel genoeg verdienen?
zondag 29 januari 2012 om 14:14
zondag 29 januari 2012 om 14:17
Gefeliciteerd!
Goed dat je naar de huisarts gaat. Vraag inderdaad gerust om hulp, dat kun je wel gebruiken.
Verder vind ik dat je moeder niet boos zou moeten worden. Je bent 25! Natuurlijk, ze zal schrikken, maar denk je echt dat kwaad wordt? Ik hoop voor je dat dat reuze mee valt en dat ze gewoon eerst schrikt maar daarna ook blij is.
En succes ook met je vriend, het is vast moeilijk, al die onzekerheid over zijn verblijfsvergunning.
Goed dat je naar de huisarts gaat. Vraag inderdaad gerust om hulp, dat kun je wel gebruiken.
Verder vind ik dat je moeder niet boos zou moeten worden. Je bent 25! Natuurlijk, ze zal schrikken, maar denk je echt dat kwaad wordt? Ik hoop voor je dat dat reuze mee valt en dat ze gewoon eerst schrikt maar daarna ook blij is.
En succes ook met je vriend, het is vast moeilijk, al die onzekerheid over zijn verblijfsvergunning.
zondag 29 januari 2012 om 14:18
Ik ben ook ongepland zwanger geraakt.11,5 jaar terug in de tijd heb ik op eigen kosten een implanon laten zetten en was na een ruim half jaar ongewenst zwanger.Ik ben toen heel erg geschrokken omdat het met mijn levensstijl ( toen) niet goed ging.
Ik heb er met mijn vriend rustig over gepraat wat wij het beste konden doen.Mijn huisarts had al aan gegeven dat abortus ook mogelijk was.Ik heb toen samen met mijn vriend besloten om ons leven radicaal om te gooien,( en dat was in het begin echt moeilijk)
en er voor te gaan.Wij zijn de gelukkige ouders van 2 kinderen en inmiddels getrouwd en een lekker en rustig leven.Wij hebben ook nog de keuze gehad om de maker van implanon ons schade vrij te laten stellen.Dit hebben wij niet gedaan omdat wij voor het kindje hebben gekozen en wij de stress van een langdurige rechtzaak niet wilde.
Ik heb er met mijn vriend rustig over gepraat wat wij het beste konden doen.Mijn huisarts had al aan gegeven dat abortus ook mogelijk was.Ik heb toen samen met mijn vriend besloten om ons leven radicaal om te gooien,( en dat was in het begin echt moeilijk)
en er voor te gaan.Wij zijn de gelukkige ouders van 2 kinderen en inmiddels getrouwd en een lekker en rustig leven.Wij hebben ook nog de keuze gehad om de maker van implanon ons schade vrij te laten stellen.Dit hebben wij niet gedaan omdat wij voor het kindje hebben gekozen en wij de stress van een langdurige rechtzaak niet wilde.
zondag 29 januari 2012 om 14:22
Ik hoor positieve geluiden en reacties, heel mooi! Maar ik lees hier weinig stabiliteit , vader geen werk en geen verblijfsvergunning. Wonen in een studio.. Maak je het jezelf niet ontzettend moeilijk door nu een kind op de wereld te zetten. Ik heb zelf 2 kinderen en ik had toentertijd ook weinig stabiliteit. Heb het wel geweten. Het had een stuk makkelijker kunnen zijn, ga er verder niet teveel over uitweiden. Ik ben ook de laatste die hier vooroordelen over zou moeten hebben en die heb ik ook niet. Maar meid vanuit mijn ervaring is het zo makkelijk niet.
zondag 29 januari 2012 om 14:26
Persoonlijk vind ik het heel erg onverstandig om in jullie situatie het kind te houden. Jullie zijn financieel afhankelijk van jouw parttime baan. En jouw baan is ook nog eens niet zeker. Je vriend is in afwachting of hij hier kan blijven. En als klap op de vuurpijl wonen jullie in een studio. Niet echt ideaal he?
Als reden geef je aan dat je de concequenties wilt dragen voor jullie onverantwoordelijkheid. Wat een slechte reden om daarom alleen het kind te houden. Vernatwoordelijkheid nemen betekent ook inzien dat het wellicht onverantwoordelijk is om het kind te houden!
Ik snap dat je zegt dat je toch wel ooit kinderen wilt. Maar zorg dan dat jullie nu alles gaan regelen en ga daarna aan kinderen werken.
Pfff.... ik snap dit echt niet!
Als reden geef je aan dat je de concequenties wilt dragen voor jullie onverantwoordelijkheid. Wat een slechte reden om daarom alleen het kind te houden. Vernatwoordelijkheid nemen betekent ook inzien dat het wellicht onverantwoordelijk is om het kind te houden!
Ik snap dat je zegt dat je toch wel ooit kinderen wilt. Maar zorg dan dat jullie nu alles gaan regelen en ga daarna aan kinderen werken.
Pfff.... ik snap dit echt niet!
zondag 29 januari 2012 om 14:27
Wat een hoop reacties in zo'n korte tijd! bedankt voor het reageren allemaal! Alleenstaande moeder word ik sowieso niet, het land waar mn vriend vandaan komt neemt geen mensen aan die gevlucht zijn naar een ander land. En hij staat ingeschreven voor een project dat als doel heeft binnen 2 jaar een behoorlijk aantal mensen een verblijfsvergunning te geven. Momenteel wachten we de 'gewone' aanvraag nog af... hij zou hier ook voor medische redenen kunnen verblijven dus dat scheelt.. binnen 2 maanden hopen we meer te weten. Maar ik vind het gewoon vervelend dat dit toch nog extra stress erbij is!
Maar ik vind het fijn te lezen dat ik in elk geval niet de enige ben die dit meemaakt...
Dat mn leven drastisch gaat veranderen dat besef ik, straks kan ik niet meer zomaar ergens heen en doen wat ik wil, maar ik heb het ervoor over! Je krijgt er zoveel moois voor terug!
Mijn vriend staat achter mijn besluit het kind te houden. We hadden abortus overwogen, maar ik kon het gewoon niet.
Ik ga het deze week aan mn vriendinnen vertellen, tot nu toe weet alleen mn tante het.
De rest inclusief mn ouders vertel ik het pas na 3 maanden.
Hoe reageerde jullie familie? en wat was voor jullie het zwaarste, kregen jullie alles geregeld voordat het kind geboren werd? Hadden jullie veel kwaaltjes?
Maar ik vind het fijn te lezen dat ik in elk geval niet de enige ben die dit meemaakt...
Dat mn leven drastisch gaat veranderen dat besef ik, straks kan ik niet meer zomaar ergens heen en doen wat ik wil, maar ik heb het ervoor over! Je krijgt er zoveel moois voor terug!
Mijn vriend staat achter mijn besluit het kind te houden. We hadden abortus overwogen, maar ik kon het gewoon niet.
Ik ga het deze week aan mn vriendinnen vertellen, tot nu toe weet alleen mn tante het.
De rest inclusief mn ouders vertel ik het pas na 3 maanden.
Hoe reageerde jullie familie? en wat was voor jullie het zwaarste, kregen jullie alles geregeld voordat het kind geboren werd? Hadden jullie veel kwaaltjes?
zondag 29 januari 2012 om 14:32
Het is zeker niet gemakkelijk! laat dat voor op staan.
Je moet 100% zeker zijn van je beslissing!
Je heb ook nog een keuze die niet makkelijk zal zijn.
Vraag om hulp dat is zeker belangrijk wat je keuze ook zal zijn.
Voor ons is het de eerste 2 jaar ook een heftige periode geweest,niet alles is positief en makkelijk geweest.
Je moet 100% zeker zijn van je beslissing!
Je heb ook nog een keuze die niet makkelijk zal zijn.
Vraag om hulp dat is zeker belangrijk wat je keuze ook zal zijn.
Voor ons is het de eerste 2 jaar ook een heftige periode geweest,niet alles is positief en makkelijk geweest.
zondag 29 januari 2012 om 14:34
@ Mademoissele, er zijn geen vaste criteria om te bepalen of iemand wel of niet voor een abortus zou mogen kiezen/ wanneer het wel of niet gerechtvaardigd zou zijn. Het is geen stabiel leven en dat is wel belangrijk voor een kind. Dat TO haar keuze al gemaakt heeft wil niet zeggen dat ze dit niet nogmaals zou kunnen beredeneren neem aan dat ze niet voor niks een topic opent.
zondag 29 januari 2012 om 14:36
Ik weet dat het geen stabiele situatie is.. maar ik heb nog 8 maanden om dit alles op te lossen. Gelukkig verdien ik ondanks mijn parttime baan een redelijk salaris en verwacht ook niet dat ik ineens ontslagen word...het is meer dat ik het niet zo meer naar mn zin heb. We hebben ook mn vriend zn salaris en mocht hij slecht nieuws krijgen, krijgt hij via het project waar hij aan mee gaat doen ook een redelijk bedrag.
het grootste probleem is de woonruimte. Maar ik verwacht daar binnen 8 maanden wel een oplossing voor.
Mijn ouders zullen me na de schrik ook wel steunen, alleen ben ik gewoon echt bang het hun nu te vertellen, ik ben op de een of andere manier bang dat ik ze teleurstel.
In eerste instantie dacht ik ook ja ik laat het weghalen, maar zo makkelijk is dat niet hoor! het is niet zomaar iets!
het grootste probleem is de woonruimte. Maar ik verwacht daar binnen 8 maanden wel een oplossing voor.
Mijn ouders zullen me na de schrik ook wel steunen, alleen ben ik gewoon echt bang het hun nu te vertellen, ik ben op de een of andere manier bang dat ik ze teleurstel.
In eerste instantie dacht ik ook ja ik laat het weghalen, maar zo makkelijk is dat niet hoor! het is niet zomaar iets!
zondag 29 januari 2012 om 14:37
Net als jij was ik 25 toen ik ongepland zwanger raakte. Mijn dochter is nu bijna zes. De relatie met mijn ex was slecht en we zijn dan ook tijdens de zwangerschap nog uit elkaar gegaan.
Ik vond het heel zwaar. Ook ben ik na een jaar weer begonnen aan een studie, dat was best pittig als alleenstaande moeder.
Ik ben ontzettend blij met mijn dochter!
Nu heb ik inmiddels een nieuwe partner, een stiefzoontje en nog samen een dochter, plus baby op komst. We vormen een druk en gezellig samengesteld gezinnetje. Achteraf gezien ben ik heel blij met mijn gekozen weg. Maar ik vond het niet makkelijk. Vooral de onzekerheid, hoe ik het moest regelen/redden allemaal. Ik heb ten tijde van mijn ongeplande zwangerschap ook mijn levensstijl drastisch moeten veranderen, ook een verhuizing etc.
Gelukkig zijn we nu in rustig vaarwater en kan ik erg genieten van mijn gezin.
Ik vond het heel zwaar. Ook ben ik na een jaar weer begonnen aan een studie, dat was best pittig als alleenstaande moeder.
Ik ben ontzettend blij met mijn dochter!
Nu heb ik inmiddels een nieuwe partner, een stiefzoontje en nog samen een dochter, plus baby op komst. We vormen een druk en gezellig samengesteld gezinnetje. Achteraf gezien ben ik heel blij met mijn gekozen weg. Maar ik vond het niet makkelijk. Vooral de onzekerheid, hoe ik het moest regelen/redden allemaal. Ik heb ten tijde van mijn ongeplande zwangerschap ook mijn levensstijl drastisch moeten veranderen, ook een verhuizing etc.
Gelukkig zijn we nu in rustig vaarwater en kan ik erg genieten van mijn gezin.
zondag 29 januari 2012 om 14:39
zondag 29 januari 2012 om 14:40
quote:yette schreef op 29 januari 2012 @ 14:34:
Oh jee, dat zouden mijn ouders echt niet waarderen, als ze het als laatste zouden horen.
Nee ik vind het ook vervelend, maar voor ik het hun vertel wil ik eerst wat dingen geregeld hebben, of teminste geprobeerd hebben wat dingen geregeld te hebben;)
Zodat ze wat minder bezorgd zijn.. maar de kans is groot dat ik ze het wel eerder vertel hoor, ik moet alleen eerst even kijken hoe ik ze het ga vertellen.
Oh jee, dat zouden mijn ouders echt niet waarderen, als ze het als laatste zouden horen.
Nee ik vind het ook vervelend, maar voor ik het hun vertel wil ik eerst wat dingen geregeld hebben, of teminste geprobeerd hebben wat dingen geregeld te hebben;)
Zodat ze wat minder bezorgd zijn.. maar de kans is groot dat ik ze het wel eerder vertel hoor, ik moet alleen eerst even kijken hoe ik ze het ga vertellen.
zondag 29 januari 2012 om 14:42
Qua woonruimte zat ik eerst op een zoldertje met pasgeboren baby, daarna een klein huurhuis gevonden (echt heel klein). Ik heb dat nooit als een groot probleem ervaren, die woonruimte.
Ik vond het wel heel moeilijk om het de omgeving te vertellen. Wat scheelde was dat ik er zelf wel uit was (ik wilde dit kind houden). Maar achteraf viel dat toch best mee, ik was ook heel bang om ze teleur te stellen (ook vanwege mijn rommelige leven/keuzes tot dan toe).
Ik vond het wel heel moeilijk om het de omgeving te vertellen. Wat scheelde was dat ik er zelf wel uit was (ik wilde dit kind houden). Maar achteraf viel dat toch best mee, ik was ook heel bang om ze teleur te stellen (ook vanwege mijn rommelige leven/keuzes tot dan toe).
zondag 29 januari 2012 om 14:44
quote:jl1986 schreef op 29 januari 2012 @ 14:40:
[...]
Nee ik vind het ook vervelend, maar voor ik het hun vertel wil ik eerst wat dingen geregeld hebben, of teminste geprobeerd hebben wat dingen geregeld te hebben;)
Zodat ze wat minder bezorgd zijn.. maar de kans is groot dat ik ze het wel eerder vertel hoor, ik moet alleen eerst even kijken hoe ik ze het ga vertellen.Gewoon zeggen.Er valt voor jezelf dan weer een stukje stress weg.
[...]
Nee ik vind het ook vervelend, maar voor ik het hun vertel wil ik eerst wat dingen geregeld hebben, of teminste geprobeerd hebben wat dingen geregeld te hebben;)
Zodat ze wat minder bezorgd zijn.. maar de kans is groot dat ik ze het wel eerder vertel hoor, ik moet alleen eerst even kijken hoe ik ze het ga vertellen.Gewoon zeggen.Er valt voor jezelf dan weer een stukje stress weg.
zondag 29 januari 2012 om 14:45
quote:actrice schreef op 29 januari 2012 @ 14:34:
@ Mademoissele, er zijn geen vaste criteria om te bepalen of iemand wel of niet voor een abortus zou mogen kiezen/ wanneer het wel of niet gerechtvaardigd zou zijn. Het is geen stabiel leven en dat is wel belangrijk voor een kind. Dat TO haar keuze al gemaakt heeft wil niet zeggen dat ze dit niet nogmaals zou kunnen beredeneren neem aan dat ze niet voor niks een topic opent.
Nee, natuurlijk zijn daar geen vaste criteria voor. Dat zeg ik ook helemaal niet. En natuurlijk kan TO nog terugkomen op haar besluit (hoewel ik de indruk krijg dat ze daar niet gelukkig van gaat worden en best al een goed beeld heeft van wat haar te wachten staat).
Ik reageerde op iemand die schreef het niet te begrijpen dat TO in haar situatie geen abortus kiest. Dat vind ik nogal wat.
@ Mademoissele, er zijn geen vaste criteria om te bepalen of iemand wel of niet voor een abortus zou mogen kiezen/ wanneer het wel of niet gerechtvaardigd zou zijn. Het is geen stabiel leven en dat is wel belangrijk voor een kind. Dat TO haar keuze al gemaakt heeft wil niet zeggen dat ze dit niet nogmaals zou kunnen beredeneren neem aan dat ze niet voor niks een topic opent.
Nee, natuurlijk zijn daar geen vaste criteria voor. Dat zeg ik ook helemaal niet. En natuurlijk kan TO nog terugkomen op haar besluit (hoewel ik de indruk krijg dat ze daar niet gelukkig van gaat worden en best al een goed beeld heeft van wat haar te wachten staat).
Ik reageerde op iemand die schreef het niet te begrijpen dat TO in haar situatie geen abortus kiest. Dat vind ik nogal wat.
