Zwanger
alle pijlers
Ongepland
maandag 15 november 2021 om 23:48
Sinds jaar en dag meelezer, af en toe meegeschreven, maar hiervoor een nieuw account aangemaakt. En dan direct een lange lap tekst.
Korte situatieschets: ik, 39, een jaar of 4 geleden gescheiden van de vader van mijn 4 kinderen (weekendregeling qua omgang), sinds 3 jaar samen met huidige partner (40) met zijn twee kinderen (co-ouderschap). Leeftijden kinderen liggen tussen 16 en 5 jaar. We wonen sinds 1,5 jaar samen en dat gaat heel goed, ook met de kinderen.
3 jaar geleden spiraal laten plaatsen. Sinds die tijd, ondanks alle positieve verhalen van menstruaties die wegblijven met een spiraal, toch iedere maand ongesteld. Kan er de klok op gelijk zetten. Tot deze week. 4 dagen later dan normaal, nog steeds niet ongesteld. En meer om mezelf gerust te stellen dat er niets aan de hand is, dan het vermoeden dat ik zwanger zou kunnen zijn, heb ik vanmiddag een test gedaan. Positief. Afgaand op mijn laatste menstruatie verwacht ik een week of 5 zwanger te zijn.
En nu weet ik het niet. Partner heb ik nog niet op de hoogte gebracht, ik wil eerst zelf op een rijtje krijgen wat het juiste is.
Praktisch gezien zijn er theoretisch geen bezwaren. We hebben 5 slaapkamers, de oudste twee (14 en 16) hebben ieder hun eigen kamer, de middelste drie (variërend in leeftijd 6 - 8) delen een kamer en de jongste (5) heeft een eigen kamer. De jongste kan bij de middelste drie erbij op de kamer, die kamer is daar groot genoeg voor. En dan kan baby een eigen kamer krijgen. De oudsten zullen op termijn het huis uit gaan en dan komen hun kamers vrij om weer her te verdelen over de andere kinderen.
Financieel gezien ook geen bezwaren. Beide hebben we een goede, vaste, baan. Partner werkt 34 uur, ik werk 28 uur. Opvang hoeft geen probleem te zijn qua kosten. Als we nu met zijn allen ergens naartoe gaan, doen we dat met twee auto’s, dat verandert niet met een baby erbij. Spullen zijn, al dan niet tweedehands, ook overal wel vandaan te halen.
Maar ja. Dat spiraal heb ik natuurlijk niet voor niets laten plaatsen. We hebben het wel eens gehad over een kindje van ons samen en waren toen in de overtuiging dat het goed is zo. Geen kindje van ons samen. Onze zes kinderen samen is genoeg. Ze worden langzaamaan steeds wat ouder, dat geeft steeds wat meer vrijheid en mogelijkheden voor ons. Stiekem ben ik heel blij dat ik ‘uit de luiers’ ben en weet ik niet of ik zit te wachten op weer van voren af aan te beginnen met gebroken nachten en alles wat bij een baby (en daarna opgroeiend kind) komt kijken.
En toch. Nu ik weet dat ik zwanger ben, slaan de twijfels toe. Misschien toch? Of beter van niet? Mijn partner kennende, zal hij zeggen dat, ongeacht wat ik beslis, hij achter me staat. Hij zal ongetwijfeld een mening hebben, maar het uiteindelijke besluit bij mij laten liggen. Dat geeft me het gevoel dat dit besluit volledig op mijn schouders rust.
Korte situatieschets: ik, 39, een jaar of 4 geleden gescheiden van de vader van mijn 4 kinderen (weekendregeling qua omgang), sinds 3 jaar samen met huidige partner (40) met zijn twee kinderen (co-ouderschap). Leeftijden kinderen liggen tussen 16 en 5 jaar. We wonen sinds 1,5 jaar samen en dat gaat heel goed, ook met de kinderen.
3 jaar geleden spiraal laten plaatsen. Sinds die tijd, ondanks alle positieve verhalen van menstruaties die wegblijven met een spiraal, toch iedere maand ongesteld. Kan er de klok op gelijk zetten. Tot deze week. 4 dagen later dan normaal, nog steeds niet ongesteld. En meer om mezelf gerust te stellen dat er niets aan de hand is, dan het vermoeden dat ik zwanger zou kunnen zijn, heb ik vanmiddag een test gedaan. Positief. Afgaand op mijn laatste menstruatie verwacht ik een week of 5 zwanger te zijn.
En nu weet ik het niet. Partner heb ik nog niet op de hoogte gebracht, ik wil eerst zelf op een rijtje krijgen wat het juiste is.
Praktisch gezien zijn er theoretisch geen bezwaren. We hebben 5 slaapkamers, de oudste twee (14 en 16) hebben ieder hun eigen kamer, de middelste drie (variërend in leeftijd 6 - 8) delen een kamer en de jongste (5) heeft een eigen kamer. De jongste kan bij de middelste drie erbij op de kamer, die kamer is daar groot genoeg voor. En dan kan baby een eigen kamer krijgen. De oudsten zullen op termijn het huis uit gaan en dan komen hun kamers vrij om weer her te verdelen over de andere kinderen.
Financieel gezien ook geen bezwaren. Beide hebben we een goede, vaste, baan. Partner werkt 34 uur, ik werk 28 uur. Opvang hoeft geen probleem te zijn qua kosten. Als we nu met zijn allen ergens naartoe gaan, doen we dat met twee auto’s, dat verandert niet met een baby erbij. Spullen zijn, al dan niet tweedehands, ook overal wel vandaan te halen.
Maar ja. Dat spiraal heb ik natuurlijk niet voor niets laten plaatsen. We hebben het wel eens gehad over een kindje van ons samen en waren toen in de overtuiging dat het goed is zo. Geen kindje van ons samen. Onze zes kinderen samen is genoeg. Ze worden langzaamaan steeds wat ouder, dat geeft steeds wat meer vrijheid en mogelijkheden voor ons. Stiekem ben ik heel blij dat ik ‘uit de luiers’ ben en weet ik niet of ik zit te wachten op weer van voren af aan te beginnen met gebroken nachten en alles wat bij een baby (en daarna opgroeiend kind) komt kijken.
En toch. Nu ik weet dat ik zwanger ben, slaan de twijfels toe. Misschien toch? Of beter van niet? Mijn partner kennende, zal hij zeggen dat, ongeacht wat ik beslis, hij achter me staat. Hij zal ongetwijfeld een mening hebben, maar het uiteindelijke besluit bij mij laten liggen. Dat geeft me het gevoel dat dit besluit volledig op mijn schouders rust.
vrijdag 19 november 2021 om 11:39
TO,
Begrijpelijk dat de keuze van een abortus als een last zou voelen.. maar als je ervoor zou kiezen om de zwangerschap door te zetten zijn er ook zeker lasten te dragen. Probeer dat ook niet te vergeten ook al is het gevoel 'deze is ook welkom' duidelijk.
Ik blijf je adviseren om professionele hulp in te schakelen.. Het is een complexe situatie die je is overkomen. Ik wens je sterkte.
Begrijpelijk dat de keuze van een abortus als een last zou voelen.. maar als je ervoor zou kiezen om de zwangerschap door te zetten zijn er ook zeker lasten te dragen. Probeer dat ook niet te vergeten ook al is het gevoel 'deze is ook welkom' duidelijk.
Ik blijf je adviseren om professionele hulp in te schakelen.. Het is een complexe situatie die je is overkomen. Ik wens je sterkte.
vrijdag 19 november 2021 om 12:22
Een ruime hoeveelheid van de NL bevolking is niet tegen abortus. De laatste jaren is een kleine politieke minderheid er echter goed in geslaagd de abortuswetten weer in twijfel te trekken waardoor ik me kan voorstellen dat er onbewust bij veel mensen toch een soort gevoel van 'het mag niet' of, nog erger 'je maakt toch een leven dood' heerst. Ik denk dat ik dat, als puntje bij paaltje komt, misschien ook wel zo zou voelen, terwijl ik dat rationeel helemaal niet zo vind.
Wat ik een hele mooie uitspraak vind die ik ooit van een abortus-arts hoorde: Niemand is voor abortus. (maar dat betekent dan niet dat je er tegen bent).
Ik hoop dat je je emoties en gedachten op een rijtje kunt krijgen en vrede hebt met de keuze die je gaat maken. Sterkte!
vrijdag 19 november 2021 om 12:35
Eens. Voor de meerderheid op Viva is een embryo/foetus helemaal niets waard, tenzij het gewenst is en eigenlijk alleen in de (volgens hun: subjectief dus!) meest ideale situatie. Alleen dan heeft een ongeboren baby volgens hun bestaansrecht. Dat veel mensen zo denken, vind ik één ding, maar sommigen doen ook nog eens alsof een abortus appeltje eitje is.jellycups01 schreef: ↑19-11-2021 10:56Ik zie dit meer als de andere kant belichten en dat mag toch ook. Uit de laatste post van TO krijg ik het idee dat ze zelf eigenlijk geen abortus wil maar het als haar plicht ziet tegenover haar gezin. Dit wordt ook enorm ondersteund door de reacties waarbij velen het een doodsteek vinden voor een samengesteld gezin. Zo ontzettend zielig voor de kinderen die er al zijn. Allemaal projectie en niet per se van toepassing op het gezin van TO. Een schuldgevoel aanpraten over abortus is niet ok maar een schuldgevoel aanpraten over een kind (in wording) geboren laten worden is net zo goed fout.
TO, heel veel sterkte met je besluit. Geef je de worsteling die je hebt met gevoel/verstand ook aan bij je partner. Door er gesprekken over te hebben kun je dan hopelijk een keuze maken waar je zelf achter staat. Wat uiteindelijk is dat het enige wat telt, wat jijzelf wel of niet wil en niet het oordeel van anderen.
Nou, dat lijkt mij dus niet. Zeker niet voor vrouwen zoals TO, die in hun hart helemaal geen abortus willen. Zo iemand met z’n allen overhalen -en zeer sterke schuldgevoelens aanpraten mbt de al aanwezige kinderen!- om toch vooral haar verstand te volgen, vind ik zeer kwalijk. Hoe het straks met TO gaat, is voor deze mensen helemaal niet belangrijk. Zolang die abortus maar doorgezet wordt, vinden zij het best. Geen goede raadgevers dus. Ik hoop dat TO en haar partner er nog een goed gesprek over gaan hebben. Misschien ook met iemand van de abortus kliniek (ik weet niet om welke termijn het gaat).
Ik hoop hoe dan ook dat TO vrede krijgt met de keuze voor een abortus, als ze dat doorzet. Alleen dan is het een goede keuze. En mocht ze niet kiezen voor een abortus, dat ze zich daar niet schuldig om voelt.
vrijdag 19 november 2021 om 13:09
En precies door dit soort reacties wil TO inderdaad geen abortus. MAAR ZE WIL OOK GEEN KIND! (zie 'ik hoop eigenlijk dat het een miskraam wordt').Lotus90 schreef: ↑19-11-2021 12:35
Nou, dat lijkt mij dus niet. Zeker niet voor vrouwen zoals TO, die in hun hart helemaal geen abortus willen. Zo iemand met z’n allen overhalen -en zeer sterke schuldgevoelens aanpraten mbt de al aanwezige kinderen!- om toch vooral haar verstand te volgen, vind ik zeer kwalijk. Hoe het straks met TO gaat, is voor deze mensen helemaal niet belangrijk. Zolang die abortus maar doorgezet wordt, vinden zij het best. Geen goede raadgevers dus. Ik hoop dat TO en haar partner er nog een goed gesprek over gaan hebben. Misschien ook met iemand van de abortus kliniek (ik weet niet om welke termijn het gaat).
Het ergste is, dat jij ook niet aangeeft hoe TO het dan wel zou moeten doen. Je gaat niet verder dan 'abortus moet je niet doen', wat daarna komt, mag ze uiteindelijk lekker zelf uitzoeken.
Ik las net deze fantastische column van Claudia de Breij op Twitter, spot on.
https://twitter.com/claudiadebreij/stat ... 3322615817
vrijdag 19 november 2021 om 13:51
Maduixa schreef: ↑19-11-2021 13:09En precies door dit soort reacties wil TO inderdaad geen abortus. MAAR ZE WIL OOK GEEN KIND! (zie 'ik hoop eigenlijk dat het een miskraam wordt'). Het ergste is, dat jij ook niet aangeeft hoe TO het dan wel zou moeten doen. Je gaat niet verder dan 'abortus moet je niet doen', wat daarna komt, mag ze uiteindelijk lekker zelf uitzoeken.
Ik geef vanaf het begin heel duidelijk aan wat ik denk dat TO het beste kan doen. Deze beslissing (met haar partner en eventueel iemand van bijv een abortuskliniek) zélf in overweging nemen. Zeker niet luisteren naar mensen die haar schuldgevoelens aanpraten als ze niet de volgens hun verstandige keuze maakt. Dus waar heb jij het over?
En ik denk dat dat hopen op een miskraam iets is wat TO in de paniek gezegd heeft (heb ik óók al eerder gezegd), zodat ze zelf geen keuze hoeft te maken en de levens van de kinderen niet overhoop gegooid worden. Kan je wel in hoofdletters typen dat TO geen kind wil, MAAR ZE HEEFT ZELF GESCHREVEN DAT HAAR HART ZEGT DAT HET KINDJE WELKOM IS! Het vergt nogal veel als je daar overheen moet stappen. Lijkt mij. Dus wederom: waar heb jij het over.
En ik heb helemaal nergens gezegd dat ze abortus niet moet doen. Wel dat ze beter niet vanwege theoretische bezwaren en (aangepraatte) schuldgevoelens te makkelijk over haar gevoel kan heen stappen. Gesprekken met partner & een professional raad ik dus aan. Vooral niet luisteren naar het Viva forum.
vrijdag 19 november 2021 om 13:56
Lotus90 schreef: ↑19-11-2021 13:51Ik geef vanaf het begin heel duidelijk aan wat ik denk dat TO het beste kan doen. Deze beslissing (met haar partner en eventueel iemand van bijv een abortuskliniek) zélf in overweging nemen. Zeker niet luisteren naar mensen die haar schuldgevoelens aanpraten als ze niet de volgens hun verstandige keuze maakt. Dus waar heb jij het over?
En ik denk dat dat hopen op een miskraam iets is wat TO in de paniek gezegd heeft (heb ik óók al eerder gezegd), zodat ze zelf geen keuze hoeft te maken en de levens van de kinderen niet overhoop gegooid worden. Dat denk je, maar hoe weet je of die gedachte niet echt kan zijn? Iemand kan wel degelijk op een miskraam hopen om zo de oordelen van de buitenwereld niet over zich heen te krijgen. Uiteraard zeer treurig. Kan je wel in hoofdletters typen dat TO geen kind wil, MAAR ZE HEEFT ZELF GESCHREVEN DAT HAAR HART ZEGT DAT HET KINDJE WELKOM IS! Het vergt nogal veel als je daar overheen moet stappen. Lijkt mij. Dus wederom: waar heb jij het over.
En ik heb helemaal nergens gezegd dat ze abortus niet moet doen. Wel dat ze beter niet vanwege theoretische bezwaren en (aangepraatte) schuldgevoelens te makkelijk over haar gevoel kan heen stappen. Gesprekken met partner & een professional raad ik dus aan. Waarom zou je met een professional hierover willen praten? Die kan, net zoals onbekenden van een forum, over een kwestie als deze niet anders zeggen dan "doe wat goed voelt." Je zult als vrouw uiteindelijk toch zelf de beslissing moeten nemen: wel of niet de zwangerschap uitdragen.Vooral niet luisteren naar het Viva forum. Dus eigenlijk óók niet naar jouw inzichten?
vrijdag 19 november 2021 om 19:39
Alleen TO weet of zij het meende. En als dat echt zo is, is een abortus uiteraard de juiste keuze. Je mag van beide gevallen niet blindelings uitgaan. Ik belichtte slechts een andere mogelijkheid.
Het is algemeen bekend dat professionals van bijv het FIOM er speciaal zijn om vrouwen met twijfels en moeite met het op één lijn krijgen van gevoelens vs ratio te begeleiden/ondersteunen. Dat is niet iets wat ik zelf verzonnen heb. Dat TO uiteindelijk zelf de keuze dient te maken, dat begrijp ik ook wel. Nergens heb ik gezegd dat de abortuskliniek de keuze voor haar gaat maken.
Ze hoeft mijn adviezen ook zeker niet op te volgen, nee. Ik zet vrouwen niet emotioneel onder druk als het gaat om dit soort onderwerpen. Iets wat de pro-abortus mensen vaak wel genadeloos doen.
anoniem_653d64b2a443c wijzigde dit bericht op 19-11-2021 23:25
0.29% gewijzigd
vrijdag 19 november 2021 om 19:50
Het verbaast me toch altijd hoe mensen berichten verschillend interpreteren.
En nog meer dat er mensen zijn die denken dat er zoiets is als ‘pro-abortus’. Een abortus is een middel, nooit een doel.
vrijdag 19 november 2021 om 20:53
vrijdag 19 november 2021 om 23:04
Alles gelezen, maar ik ga niet overal op reageren.
Mijn partner ervaart dezelfde worsteling als ik. In zijn hart is er meer dan voldoende ruimte voor een kindje erbij, maar zijn verstand zegt ‘beter van niet’. We hebben vandaag samen genoeg tranen gelaten. Als de situatie anders was geweest, we niet al 6 kinderen hadden gehad samen, dan was het besluit waarschijnlijk de andere kant op gevallen.
6 kinderen is véél. Werk, school, huiswerk, sport, bijbaantjes, sociaal leven. Het is dagelijks een puzzel om alles weer voor elkaar te krijgen. Een kindje erbij betekent simpelweg dat de andere kinderen moeten inleveren. En dàt willen we beiden niet. Dat was ook de hele insteek achter de keuze voor het spiraal. 6 is genoeg.
We weten allebei dat, welke keuze we ook zouden maken, we in allebei de gevallen spijt krijgen. Want dat in theorie een kind erbij zou kunnen is mooi, maar de praktijk volgt maar zelden de theorie. En we zijn het erover eens dat we liever spijt hebben van een afgebroken zwangerschap dan van een kind.
Qua gevoel ervaar ik vandaag vooral opluchting. De keuze is gemaakt, hoewel ik nog steeds zou willen dat iets of iemand die keuze uit mijn handen neemt, zodat het gewicht van die keuze niet op mijn schouders ligt. Dinsdag de termijnbepaling , in de loop van de week de afspraak in de kliniek. Ik heb nogal wat slechte verhalen gelezen over de abortuspil, dus mijn voorkeur gaat uit naar een curettage.
Wat ik vandaag vooral lastig vond om te ervaren is misselijkheid in de ochtend en het gevoel van een ‘tennisbal’ in mijn onderbuik. Ik herken het in ieder geval niet van mijn vorige zwangerschappen.
Mijn partner ervaart dezelfde worsteling als ik. In zijn hart is er meer dan voldoende ruimte voor een kindje erbij, maar zijn verstand zegt ‘beter van niet’. We hebben vandaag samen genoeg tranen gelaten. Als de situatie anders was geweest, we niet al 6 kinderen hadden gehad samen, dan was het besluit waarschijnlijk de andere kant op gevallen.
6 kinderen is véél. Werk, school, huiswerk, sport, bijbaantjes, sociaal leven. Het is dagelijks een puzzel om alles weer voor elkaar te krijgen. Een kindje erbij betekent simpelweg dat de andere kinderen moeten inleveren. En dàt willen we beiden niet. Dat was ook de hele insteek achter de keuze voor het spiraal. 6 is genoeg.
We weten allebei dat, welke keuze we ook zouden maken, we in allebei de gevallen spijt krijgen. Want dat in theorie een kind erbij zou kunnen is mooi, maar de praktijk volgt maar zelden de theorie. En we zijn het erover eens dat we liever spijt hebben van een afgebroken zwangerschap dan van een kind.
Qua gevoel ervaar ik vandaag vooral opluchting. De keuze is gemaakt, hoewel ik nog steeds zou willen dat iets of iemand die keuze uit mijn handen neemt, zodat het gewicht van die keuze niet op mijn schouders ligt. Dinsdag de termijnbepaling , in de loop van de week de afspraak in de kliniek. Ik heb nogal wat slechte verhalen gelezen over de abortuspil, dus mijn voorkeur gaat uit naar een curettage.
Wat ik vandaag vooral lastig vond om te ervaren is misselijkheid in de ochtend en het gevoel van een ‘tennisbal’ in mijn onderbuik. Ik herken het in ieder geval niet van mijn vorige zwangerschappen.
vrijdag 19 november 2021 om 23:16
Allereerst gelijk wel tegen je partner zeggen. Hij heeft het mi het recht om het te weten. Het is m.i oneerlijk dat jij nu op je gemak alles op een rijtje zet zonder hem daarin te kennen.
Ik zou het niet doen. Niet voor niks een spiraal. Je bent blij uit de luiers te zijn. En is het veilig voor de vrucht dat je zwanger bent maar er een spiraal hebt?? Kan het dan niet fout gaan met innesteling of zo ??
Ik zou het niet doen. Niet voor niks een spiraal. Je bent blij uit de luiers te zijn. En is het veilig voor de vrucht dat je zwanger bent maar er een spiraal hebt?? Kan het dan niet fout gaan met innesteling of zo ??
vrijdag 19 november 2021 om 23:35
Wat erg jeetje. Ik zag vorig jaar in ongeveer in dezelfde situatie. We hebben al 3 kinderen samen en onverwachts en ongewenst zwanger. Ik heb het bij het zien van de positieve test al uitgegild van ellende dus het was voor ons geen twijfel over houden of niet. Het belangrijkste vond ik wel dat het zo snel mogelijk kon. Ik heb de huisarts gebeld en de volgende dag hebben we daar samen de klinieken afgebeld waar ik terecht kon. Dat kon 4 dagen later. Bij het maken van de echo was ik nog “maar” 5 weken zwanger en het was een twijfel geval omdat het ook wel erg vroeg was. Gelukkig durfde de gynaecoloog het aan, want ik denk dat de stap naar de kliniek de grootste stap is die je moet maken. De overtijd behandeling zelf viel wel mee. Ik heb gelijk alles weer kunnen doen. Alleen na ongeveer 48 uur heb ik een paar hele erge weeën gehad leek wel en toen was het klaar. Spijt heb ik niet. Wel heel veel verdriet dat het nodig is geweest.
zaterdag 20 november 2021 om 07:59
Fijne post... vooral die laatste 2 zinnen ... (overige is ook zinnig hoor)345louise schreef: ↑19-11-2021 05:29@jeetje
Vergeet alsjeblieft niet jezelf. Hoezo gaat de mening van andere boven die van jou?
Als je partner er wel positief op had gereageerd zou jij er dus wel blij mee zijn.
Maar wat ik lees is dat het voor jou wel welkom is. Dat mag en jij bent daar in deze periode al aan het idee gewend.
De rest heeft daar nog maanden de tijd voor.
Je hoeft niet je eigen leven overhoop te gooien omdat je zegt daarmee haal ik andere levens overhoop. je weet niet wat andere levens overhoop gooien nu is, je zal zien dat er ook reacties kunnen komen die je nu nooit zou kunnen bedenken.
Maak een keuze uit liefde, niet uit angst
Sterkte met je beslissing, uiteindelijk is elke keuze goed, als jij hem maar echt zelf maakt!
zaterdag 20 november 2021 om 08:32
Sterkte TO. Fijn voor jullie dat de beslissing is genomen.Jeetje schreef: ↑19-11-2021 23:04Alles gelezen, maar ik ga niet overal op reageren.
Mijn partner ervaart dezelfde worsteling als ik. In zijn hart is er meer dan voldoende ruimte voor een kindje erbij, maar zijn verstand zegt ‘beter van niet’. We hebben vandaag samen genoeg tranen gelaten. Als de situatie anders was geweest, we niet al 6 kinderen hadden gehad samen, dan was het besluit waarschijnlijk de andere kant op gevallen.
6 kinderen is véél. Werk, school, huiswerk, sport, bijbaantjes, sociaal leven. Het is dagelijks een puzzel om alles weer voor elkaar te krijgen. Een kindje erbij betekent simpelweg dat de andere kinderen moeten inleveren. En dàt willen we beiden niet. Dat was ook de hele insteek achter de keuze voor het spiraal. 6 is genoeg.
We weten allebei dat, welke keuze we ook zouden maken, we in allebei de gevallen spijt krijgen. Want dat in theorie een kind erbij zou kunnen is mooi, maar de praktijk volgt maar zelden de theorie. En we zijn het erover eens dat we liever spijt hebben van een afgebroken zwangerschap dan van een kind.
Qua gevoel ervaar ik vandaag vooral opluchting. De keuze is gemaakt, hoewel ik nog steeds zou willen dat iets of iemand die keuze uit mijn handen neemt, zodat het gewicht van die keuze niet op mijn schouders ligt. Dinsdag de termijnbepaling , in de loop van de week de afspraak in de kliniek. Ik heb nogal wat slechte verhalen gelezen over de abortuspil, dus mijn voorkeur gaat uit naar een curettage.
Wat ik vandaag vooral lastig vond om te ervaren is misselijkheid in de ochtend en het gevoel van een ‘tennisbal’ in mijn onderbuik. Ik herken het in ieder geval niet van mijn vorige zwangerschappen.
Met deze termijn zijn pillen wel veel minder ingrijpend maar ik zou het oordeel daarvan even aan de arts overlaten omdat je spiraaltje er ook nog in zit (en je die misschien ook vervangen of verwijderd wil hebben? )
zondag 21 november 2021 om 00:00
Dank je wel Ttroeteltje. Het voelt op dit moment ook echt als de juiste beslissing. Een verdrietig besluit, maar het juiste.Ttroeteltje schreef: ↑20-11-2021 08:07Je bent een sterke vrouw. Ik lees je post van gisteravond en jullie maken de juiste beslissing. Dat lees ik door al je woorden ondanks verdriet heen.
Vertrouw erop dat jullie dit samen aankunnen en dat het goed is zo. Voor jullie allemaal.
Ik denk dat dinsdag nog een pittige dag wordt, de echo zien. Partner mag er gelukkig bij zijn, dat geeft wel steun. Bij de kliniek mag hij dan weer niet naar binnen. Het idee dat ik in mijn up naar binnen moet vind ik wel een hele lastige en beangstigend, geen steun. Geen hand waar ik in kan knijpen terwijl ik ‘op mijn beurt’ wacht. En hij moet dan op de parkeerplaats wachten. Ik vind het bijna onmenselijk dat voor zoiets ingrijpends, ondanks Corona, geen uitzondering voor wordt gemaakt.
maandag 22 november 2021 om 21:13
Ik heb er toen voor gekozen niet naar het scherm te kijken.Winterland schreef: ↑22-11-2021 20:44Sterkte.. lijkt me heel moeilijk om op dit punt de echo te moeten zien
