Zwanger
alle pijlers
Ongepland
maandag 15 november 2021 om 23:48
Sinds jaar en dag meelezer, af en toe meegeschreven, maar hiervoor een nieuw account aangemaakt. En dan direct een lange lap tekst.
Korte situatieschets: ik, 39, een jaar of 4 geleden gescheiden van de vader van mijn 4 kinderen (weekendregeling qua omgang), sinds 3 jaar samen met huidige partner (40) met zijn twee kinderen (co-ouderschap). Leeftijden kinderen liggen tussen 16 en 5 jaar. We wonen sinds 1,5 jaar samen en dat gaat heel goed, ook met de kinderen.
3 jaar geleden spiraal laten plaatsen. Sinds die tijd, ondanks alle positieve verhalen van menstruaties die wegblijven met een spiraal, toch iedere maand ongesteld. Kan er de klok op gelijk zetten. Tot deze week. 4 dagen later dan normaal, nog steeds niet ongesteld. En meer om mezelf gerust te stellen dat er niets aan de hand is, dan het vermoeden dat ik zwanger zou kunnen zijn, heb ik vanmiddag een test gedaan. Positief. Afgaand op mijn laatste menstruatie verwacht ik een week of 5 zwanger te zijn.
En nu weet ik het niet. Partner heb ik nog niet op de hoogte gebracht, ik wil eerst zelf op een rijtje krijgen wat het juiste is.
Praktisch gezien zijn er theoretisch geen bezwaren. We hebben 5 slaapkamers, de oudste twee (14 en 16) hebben ieder hun eigen kamer, de middelste drie (variërend in leeftijd 6 - 8) delen een kamer en de jongste (5) heeft een eigen kamer. De jongste kan bij de middelste drie erbij op de kamer, die kamer is daar groot genoeg voor. En dan kan baby een eigen kamer krijgen. De oudsten zullen op termijn het huis uit gaan en dan komen hun kamers vrij om weer her te verdelen over de andere kinderen.
Financieel gezien ook geen bezwaren. Beide hebben we een goede, vaste, baan. Partner werkt 34 uur, ik werk 28 uur. Opvang hoeft geen probleem te zijn qua kosten. Als we nu met zijn allen ergens naartoe gaan, doen we dat met twee auto’s, dat verandert niet met een baby erbij. Spullen zijn, al dan niet tweedehands, ook overal wel vandaan te halen.
Maar ja. Dat spiraal heb ik natuurlijk niet voor niets laten plaatsen. We hebben het wel eens gehad over een kindje van ons samen en waren toen in de overtuiging dat het goed is zo. Geen kindje van ons samen. Onze zes kinderen samen is genoeg. Ze worden langzaamaan steeds wat ouder, dat geeft steeds wat meer vrijheid en mogelijkheden voor ons. Stiekem ben ik heel blij dat ik ‘uit de luiers’ ben en weet ik niet of ik zit te wachten op weer van voren af aan te beginnen met gebroken nachten en alles wat bij een baby (en daarna opgroeiend kind) komt kijken.
En toch. Nu ik weet dat ik zwanger ben, slaan de twijfels toe. Misschien toch? Of beter van niet? Mijn partner kennende, zal hij zeggen dat, ongeacht wat ik beslis, hij achter me staat. Hij zal ongetwijfeld een mening hebben, maar het uiteindelijke besluit bij mij laten liggen. Dat geeft me het gevoel dat dit besluit volledig op mijn schouders rust.
Korte situatieschets: ik, 39, een jaar of 4 geleden gescheiden van de vader van mijn 4 kinderen (weekendregeling qua omgang), sinds 3 jaar samen met huidige partner (40) met zijn twee kinderen (co-ouderschap). Leeftijden kinderen liggen tussen 16 en 5 jaar. We wonen sinds 1,5 jaar samen en dat gaat heel goed, ook met de kinderen.
3 jaar geleden spiraal laten plaatsen. Sinds die tijd, ondanks alle positieve verhalen van menstruaties die wegblijven met een spiraal, toch iedere maand ongesteld. Kan er de klok op gelijk zetten. Tot deze week. 4 dagen later dan normaal, nog steeds niet ongesteld. En meer om mezelf gerust te stellen dat er niets aan de hand is, dan het vermoeden dat ik zwanger zou kunnen zijn, heb ik vanmiddag een test gedaan. Positief. Afgaand op mijn laatste menstruatie verwacht ik een week of 5 zwanger te zijn.
En nu weet ik het niet. Partner heb ik nog niet op de hoogte gebracht, ik wil eerst zelf op een rijtje krijgen wat het juiste is.
Praktisch gezien zijn er theoretisch geen bezwaren. We hebben 5 slaapkamers, de oudste twee (14 en 16) hebben ieder hun eigen kamer, de middelste drie (variërend in leeftijd 6 - 8) delen een kamer en de jongste (5) heeft een eigen kamer. De jongste kan bij de middelste drie erbij op de kamer, die kamer is daar groot genoeg voor. En dan kan baby een eigen kamer krijgen. De oudsten zullen op termijn het huis uit gaan en dan komen hun kamers vrij om weer her te verdelen over de andere kinderen.
Financieel gezien ook geen bezwaren. Beide hebben we een goede, vaste, baan. Partner werkt 34 uur, ik werk 28 uur. Opvang hoeft geen probleem te zijn qua kosten. Als we nu met zijn allen ergens naartoe gaan, doen we dat met twee auto’s, dat verandert niet met een baby erbij. Spullen zijn, al dan niet tweedehands, ook overal wel vandaan te halen.
Maar ja. Dat spiraal heb ik natuurlijk niet voor niets laten plaatsen. We hebben het wel eens gehad over een kindje van ons samen en waren toen in de overtuiging dat het goed is zo. Geen kindje van ons samen. Onze zes kinderen samen is genoeg. Ze worden langzaamaan steeds wat ouder, dat geeft steeds wat meer vrijheid en mogelijkheden voor ons. Stiekem ben ik heel blij dat ik ‘uit de luiers’ ben en weet ik niet of ik zit te wachten op weer van voren af aan te beginnen met gebroken nachten en alles wat bij een baby (en daarna opgroeiend kind) komt kijken.
En toch. Nu ik weet dat ik zwanger ben, slaan de twijfels toe. Misschien toch? Of beter van niet? Mijn partner kennende, zal hij zeggen dat, ongeacht wat ik beslis, hij achter me staat. Hij zal ongetwijfeld een mening hebben, maar het uiteindelijke besluit bij mij laten liggen. Dat geeft me het gevoel dat dit besluit volledig op mijn schouders rust.
woensdag 17 november 2021 om 08:49
woensdag 17 november 2021 om 09:06
Vanuit perspectief van jullie bestaande kinderen is dat zo pijnlijk…. Niet leuk om horen, maar wel de harde waarheid: élk kind van gescheiden ouders droomt er van dat die in een gezin kan wonen met beide ouders.
En dan is daar een nieuw kindje… die krijgt dat wel, mag bij zijn mama en papa blijven. En zijzelf moeten heen en weer. Heel pijnlijk.
(En nu gaan er zeggen ‘mijn kind zegt dat het beter zo is gescheiden en dat hij gelukkig is’. En dan nog weet ik met zekerheid dat elk kind droomt van een ander soort intact gezin. Met twee ouders die gelukkig zijn samen)
En dan is daar een nieuw kindje… die krijgt dat wel, mag bij zijn mama en papa blijven. En zijzelf moeten heen en weer. Heel pijnlijk.
(En nu gaan er zeggen ‘mijn kind zegt dat het beter zo is gescheiden en dat hij gelukkig is’. En dan nog weet ik met zekerheid dat elk kind droomt van een ander soort intact gezin. Met twee ouders die gelukkig zijn samen)
woensdag 17 november 2021 om 09:08
Je ziet liever een gezin uit elkaar klappen dan er een gezamelijke beslissing van maken.FeeLucifer01 schreef: ↑17-11-2021 08:49Tja, TO's vent wilde al geen sterilisatie, ik zou dit geen gezamelijke beslissing maken.
woensdag 17 november 2021 om 09:11
Helemaal mee eens. Ik ben zelf de enige eerste leg van mijn ouders. Ze hebben allebei een tweede leg. Ik ben mijn hele jeugd door mijn ouders “vergeten”, was niet belangrijk genoeg. Alle aandacht ging altijd naar tweede leg.Winterland schreef: ↑17-11-2021 09:06Vanuit perspectief van jullie bestaande kinderen is dat zo pijnlijk…. Niet leuk om horen, maar wel de harde waarheid: élk kind van gescheiden ouders droomt er van dat die in een gezin kan wonen met beide ouders.
En dan is daar een nieuw kindje… die krijgt dat wel, mag bij zijn mama en papa blijven. En zijzelf moeten heen en weer. Heel pijnlijk.
(En nu gaan er zeggen ‘mijn kind zegt dat het beter zo is gescheiden en dat hij gelukkig is’. En dan nog weet ik met zekerheid dat elk kind droomt van een ander soort intact gezin. Met twee ouders die gelukkig zijn samen)
Ik wilde het eigenlijk niet zeggen maar voor de bestaande kinderen is een nieuwe leg niet leuk door de ongelijkheid.
woensdag 17 november 2021 om 09:12
woensdag 17 november 2021 om 09:17
Uhhhhhhhh ja waar twee neuken hebben er twee schuld
Maar dat is ook geen antwoord op de vraag ook niet wie de schuldige is.
Dus wijzen naar hij laat zich niet steriliseren het is zijn schuld is ook lulkoek.
Er is hier geen schuldige
Nog steeds geen antwoord op de vraag.
woensdag 17 november 2021 om 09:24
Dat komt, omdat er geen manier is waarop je dit samen besluit.Kliko schreef: ↑17-11-2021 09:17Uhhhhhhhh ja waar twee neuken hebben er twee schuld
Maar dat is ook geen antwoord op de vraag ook niet wie de schuldige is.
Dus wijzen naar hij laat zich niet steriliseren het is zijn schuld is ook lulkoek.
Er is hier geen schuldige
Nog steeds geen antwoord op de vraag.
woensdag 17 november 2021 om 09:30
En ja staat los van de beslissing mbt sterilisatie.
Dat is ook zijn recht om dat niet te willen.
Ik zou ( dus niet TO) er wel echt probleem mee hebben om als enige verantwoording te hebben over seks en voorplanting, echt niet oke!
Vind bizar dat in deze tijd dat nog steeds heel normaal is en mensen er zelfs kwaad over worden als je dat aan de kaak stelt.
Bizar.
Dat is ook zijn recht om dat niet te willen.
Ik zou ( dus niet TO) er wel echt probleem mee hebben om als enige verantwoording te hebben over seks en voorplanting, echt niet oke!
Vind bizar dat in deze tijd dat nog steeds heel normaal is en mensen er zelfs kwaad over worden als je dat aan de kaak stelt.
Bizar.
woensdag 17 november 2021 om 09:35
En dan zijn er ouders die dan openlijk zeggen dat het nieuwe kindje hun ‘liefdesbaby’ is. Verschrikkelijk!ExodusRedux schreef: ↑17-11-2021 09:11Helemaal mee eens. Ik ben zelf de enige eerste leg van mijn ouders. Ze hebben allebei een tweede leg. Ik ben mijn hele jeugd door mijn ouders “vergeten”, was niet belangrijk genoeg. Alle aandacht ging altijd naar tweede leg.
Ik wilde het eigenlijk niet zeggen maar voor de bestaande kinderen is een nieuwe leg niet leuk door de ongelijkheid.
Een nakomertje heeft sowieso al een speciale positie, maar dan al helemaal.
woensdag 17 november 2021 om 09:51
Titatoverbal schreef: ↑17-11-2021 06:48In mijn ogen zit de verloskundige fout.
Als je korter dan 6 week en 3 dagen zwanger bent heb je bv geen wettelijke bedenktijd
Ik zou echt op een echo deze week aandringen.
Want als je wel verder bent kan dat ook het verschil maken in welke opties je dan wel of niet nog hebt.
Bij mij was het met 4 weken al te zien, dus ik zou zeker niet tot 5,5 wachten.
woensdag 17 november 2021 om 09:52
laat ook maar succes met wijzen naar.FeeLucifer01 schreef: ↑17-11-2021 09:21Rechten? Welke rechten heb je het precies over, vertel eens?
woensdag 17 november 2021 om 10:55
Post van TO van gisterenavond blijkbaar.Ttroeteltje schreef: ↑17-11-2021 10:49Ik lees eerlijk gezegd nergens dat partner geen sterilisatie wilde. Wat zie ik over het hoofd?
woensdag 17 november 2021 om 11:55
Ben het nog eens gaan nalezen en inderdaad, op pagina 2 blijkt dat partner geen sterilisatie wilde.
Anticonceptie is een taak voor allen die betrokken zijn.
Nu moet ik bekennen dat hier ook alleen ik daar zorg voor draag.
Ik heb ooit de sterilisatie bij partner aangekaart, maar dat viel niet in goede aarde. Ik dacht dat het wellicht wat tijd nodig had, maar toen ik daar later nogmaals over begon werd het idee nog steeds niet toegejuicht.
Ondanks dat zou ik een zwangerschap wel bespreken met hem en hem ook horen in zijn mening. Daar wij beiden geen kinderen meer willen verwacht ik daarin geen onoverbrugbare verschillen, dat scheelt. Als dat wel zo zou zijn…….moeilijk…….ik ben dan eerlijk gezegd van mening dat de vrouw bepaald. Helaas kan dat vergaande gevolgen hebben voor een relatie.
Anticonceptie is een taak voor allen die betrokken zijn.
Nu moet ik bekennen dat hier ook alleen ik daar zorg voor draag.
Ik heb ooit de sterilisatie bij partner aangekaart, maar dat viel niet in goede aarde. Ik dacht dat het wellicht wat tijd nodig had, maar toen ik daar later nogmaals over begon werd het idee nog steeds niet toegejuicht.
Ondanks dat zou ik een zwangerschap wel bespreken met hem en hem ook horen in zijn mening. Daar wij beiden geen kinderen meer willen verwacht ik daarin geen onoverbrugbare verschillen, dat scheelt. Als dat wel zo zou zijn…….moeilijk…….ik ben dan eerlijk gezegd van mening dat de vrouw bepaald. Helaas kan dat vergaande gevolgen hebben voor een relatie.
