Zwanger
alle pijlers
Ongepland
maandag 15 november 2021 om 23:48
Sinds jaar en dag meelezer, af en toe meegeschreven, maar hiervoor een nieuw account aangemaakt. En dan direct een lange lap tekst.
Korte situatieschets: ik, 39, een jaar of 4 geleden gescheiden van de vader van mijn 4 kinderen (weekendregeling qua omgang), sinds 3 jaar samen met huidige partner (40) met zijn twee kinderen (co-ouderschap). Leeftijden kinderen liggen tussen 16 en 5 jaar. We wonen sinds 1,5 jaar samen en dat gaat heel goed, ook met de kinderen.
3 jaar geleden spiraal laten plaatsen. Sinds die tijd, ondanks alle positieve verhalen van menstruaties die wegblijven met een spiraal, toch iedere maand ongesteld. Kan er de klok op gelijk zetten. Tot deze week. 4 dagen later dan normaal, nog steeds niet ongesteld. En meer om mezelf gerust te stellen dat er niets aan de hand is, dan het vermoeden dat ik zwanger zou kunnen zijn, heb ik vanmiddag een test gedaan. Positief. Afgaand op mijn laatste menstruatie verwacht ik een week of 5 zwanger te zijn.
En nu weet ik het niet. Partner heb ik nog niet op de hoogte gebracht, ik wil eerst zelf op een rijtje krijgen wat het juiste is.
Praktisch gezien zijn er theoretisch geen bezwaren. We hebben 5 slaapkamers, de oudste twee (14 en 16) hebben ieder hun eigen kamer, de middelste drie (variërend in leeftijd 6 - 8) delen een kamer en de jongste (5) heeft een eigen kamer. De jongste kan bij de middelste drie erbij op de kamer, die kamer is daar groot genoeg voor. En dan kan baby een eigen kamer krijgen. De oudsten zullen op termijn het huis uit gaan en dan komen hun kamers vrij om weer her te verdelen over de andere kinderen.
Financieel gezien ook geen bezwaren. Beide hebben we een goede, vaste, baan. Partner werkt 34 uur, ik werk 28 uur. Opvang hoeft geen probleem te zijn qua kosten. Als we nu met zijn allen ergens naartoe gaan, doen we dat met twee auto’s, dat verandert niet met een baby erbij. Spullen zijn, al dan niet tweedehands, ook overal wel vandaan te halen.
Maar ja. Dat spiraal heb ik natuurlijk niet voor niets laten plaatsen. We hebben het wel eens gehad over een kindje van ons samen en waren toen in de overtuiging dat het goed is zo. Geen kindje van ons samen. Onze zes kinderen samen is genoeg. Ze worden langzaamaan steeds wat ouder, dat geeft steeds wat meer vrijheid en mogelijkheden voor ons. Stiekem ben ik heel blij dat ik ‘uit de luiers’ ben en weet ik niet of ik zit te wachten op weer van voren af aan te beginnen met gebroken nachten en alles wat bij een baby (en daarna opgroeiend kind) komt kijken.
En toch. Nu ik weet dat ik zwanger ben, slaan de twijfels toe. Misschien toch? Of beter van niet? Mijn partner kennende, zal hij zeggen dat, ongeacht wat ik beslis, hij achter me staat. Hij zal ongetwijfeld een mening hebben, maar het uiteindelijke besluit bij mij laten liggen. Dat geeft me het gevoel dat dit besluit volledig op mijn schouders rust.
Korte situatieschets: ik, 39, een jaar of 4 geleden gescheiden van de vader van mijn 4 kinderen (weekendregeling qua omgang), sinds 3 jaar samen met huidige partner (40) met zijn twee kinderen (co-ouderschap). Leeftijden kinderen liggen tussen 16 en 5 jaar. We wonen sinds 1,5 jaar samen en dat gaat heel goed, ook met de kinderen.
3 jaar geleden spiraal laten plaatsen. Sinds die tijd, ondanks alle positieve verhalen van menstruaties die wegblijven met een spiraal, toch iedere maand ongesteld. Kan er de klok op gelijk zetten. Tot deze week. 4 dagen later dan normaal, nog steeds niet ongesteld. En meer om mezelf gerust te stellen dat er niets aan de hand is, dan het vermoeden dat ik zwanger zou kunnen zijn, heb ik vanmiddag een test gedaan. Positief. Afgaand op mijn laatste menstruatie verwacht ik een week of 5 zwanger te zijn.
En nu weet ik het niet. Partner heb ik nog niet op de hoogte gebracht, ik wil eerst zelf op een rijtje krijgen wat het juiste is.
Praktisch gezien zijn er theoretisch geen bezwaren. We hebben 5 slaapkamers, de oudste twee (14 en 16) hebben ieder hun eigen kamer, de middelste drie (variërend in leeftijd 6 - 8) delen een kamer en de jongste (5) heeft een eigen kamer. De jongste kan bij de middelste drie erbij op de kamer, die kamer is daar groot genoeg voor. En dan kan baby een eigen kamer krijgen. De oudsten zullen op termijn het huis uit gaan en dan komen hun kamers vrij om weer her te verdelen over de andere kinderen.
Financieel gezien ook geen bezwaren. Beide hebben we een goede, vaste, baan. Partner werkt 34 uur, ik werk 28 uur. Opvang hoeft geen probleem te zijn qua kosten. Als we nu met zijn allen ergens naartoe gaan, doen we dat met twee auto’s, dat verandert niet met een baby erbij. Spullen zijn, al dan niet tweedehands, ook overal wel vandaan te halen.
Maar ja. Dat spiraal heb ik natuurlijk niet voor niets laten plaatsen. We hebben het wel eens gehad over een kindje van ons samen en waren toen in de overtuiging dat het goed is zo. Geen kindje van ons samen. Onze zes kinderen samen is genoeg. Ze worden langzaamaan steeds wat ouder, dat geeft steeds wat meer vrijheid en mogelijkheden voor ons. Stiekem ben ik heel blij dat ik ‘uit de luiers’ ben en weet ik niet of ik zit te wachten op weer van voren af aan te beginnen met gebroken nachten en alles wat bij een baby (en daarna opgroeiend kind) komt kijken.
En toch. Nu ik weet dat ik zwanger ben, slaan de twijfels toe. Misschien toch? Of beter van niet? Mijn partner kennende, zal hij zeggen dat, ongeacht wat ik beslis, hij achter me staat. Hij zal ongetwijfeld een mening hebben, maar het uiteindelijke besluit bij mij laten liggen. Dat geeft me het gevoel dat dit besluit volledig op mijn schouders rust.
zondag 28 november 2021 om 23:56
Pillen is nu zeker de overweging waard, maar ik begreep van de kliniek dat ze toch zelf ook een echo maken. En dan gaat dat verhaal niet op, want daar mag ik nu niet naar toe. Morgen toch even voor bellen. Ik ben gevaccineerd, heb een negatieve zelftest, misschien kunnen ze in dit geval een uitzondering maken. Wil met alle liefde morgenochtend ook nog een zelftest doen als dat ervoor zorgt dat morgen de ingreep wel door kan gaan.
We hebben momenteel alle 6 de kinderen thuis, in het aller, allerergste geval testen we allemaal om de beurt positief op Corona en duurt de quarantaine in het allerergste geval meer dan een maand… mogelijk zelfs een dag of 35/40. Zo lang wil ik echt niet wachten op de ingreep.
Degene die nu Corona heeft, is 5, geen leeftijd om te isoleren. Zelf in isolatie, bij vrienden (die ik dan mogelijk besmet) of in een hotel voelt niet juist, als mijn guppie me nodig heeft, wil ik er wel zijn. Als het de oudsten betrof zou ik dat wel overwegen. Komt bij dat ik verder nog niemand heb ingelicht over deze situatie. Bij vrienden of familie in isolatie gaan betekent ook uitleg geven en daar sta ik niet om te springen.
Ik baal als een stekker. Ik zag ontzettend op tegen morgen, maar nu het niet door kan gaan, vlieg ik tegen de muren op. Ik wil dit achter de rug hebben.
We hebben momenteel alle 6 de kinderen thuis, in het aller, allerergste geval testen we allemaal om de beurt positief op Corona en duurt de quarantaine in het allerergste geval meer dan een maand… mogelijk zelfs een dag of 35/40. Zo lang wil ik echt niet wachten op de ingreep.
Degene die nu Corona heeft, is 5, geen leeftijd om te isoleren. Zelf in isolatie, bij vrienden (die ik dan mogelijk besmet) of in een hotel voelt niet juist, als mijn guppie me nodig heeft, wil ik er wel zijn. Als het de oudsten betrof zou ik dat wel overwegen. Komt bij dat ik verder nog niemand heb ingelicht over deze situatie. Bij vrienden of familie in isolatie gaan betekent ook uitleg geven en daar sta ik niet om te springen.
Ik baal als een stekker. Ik zag ontzettend op tegen morgen, maar nu het niet door kan gaan, vlieg ik tegen de muren op. Ik wil dit achter de rug hebben.
maandag 29 november 2021 om 23:55
Tsja, wat nu… kliniek vanmorgen gesproken. Zonder gesprek en aanvullende echo doen ze niets, mag ik ook geen tabletten ophalen. Wat de kliniek betreft moet ik gewoon afwachten tot de quarantaine voorbij is, ook als dat nog 5 weken zou duren. Dan nog is het op tijd, volgens hen. Heb ook gynaecologie gebeld, gaven hetzelfde antwoord…
Ik vind echt dat voor dit soort ingrepen gewoon een uitzondering gemaakt moet worden op de quarantaine regels, zolang er geen sprake is van Corona bij de patiënt.
Isolatie voor mij is op dit moment echt geen optie. Als mijn guppie me nodig heeft, wil ik er zijn. De enige optie die er nu nog is, is afwachten en hopen dat de quarantaine zo snel als mogelijk wordt opgeheven. I
Ik vind echt dat voor dit soort ingrepen gewoon een uitzondering gemaakt moet worden op de quarantaine regels, zolang er geen sprake is van Corona bij de patiënt.
Isolatie voor mij is op dit moment echt geen optie. Als mijn guppie me nodig heeft, wil ik er zijn. De enige optie die er nu nog is, is afwachten en hopen dat de quarantaine zo snel als mogelijk wordt opgeheven. I
woensdag 8 december 2021 om 00:05
Dank voor jullie reacties. Inmiddels is de eerste met het virus klachtenvrij, zijn er nog 4 besmet met het virus, waaronder ikzelf en zijn de 3 anderen in afwachting van het moment van testen en daar de uitslag van.
Gelukkig is niemand tot nu toe extreem ziek ervan.
Los van de corona-perikelen, zit ik momenteel midden in een miskraam. Zondag begon het met wat heel licht bloedverlies, maar inmiddels is het bloedverlies flink toegenomen, inclusief stolsels en hevige krampen. Zodra ik niet meer in de besmettelijke termijn zit, moet ik naar de verloskundige voor een controle-echo, om zeker te weten dat er niets is achtergebleven. Ik wil dan ook navragen of het mogelijk is direct een nieuw spiraal te laten plaatsen, dat doet deze praktijk ook. Zodra het mogelijk is en de planbare zorg weer van start gaat, laat mijn partner zich steriliseren. We willen er zeker van zijn dat dit niet nogmaals gebeurt.
Hoewel ik ergens heel erg verdrietig ben, overheerst het gevoel van opluchting. De beslissing voor een abortus rust nu niet langer op mijn schouders, en ook omdat ik blij ben dat dit nu achter de rug is. Ik kan me weer focussen op ons gezin, zonder de prikkelbaarheid die de stress van deze periode met zich meebracht.
Ik wil iedereen die heeft gereageerd bedanken voor de reacties. Dank jullie wel voor de steun en dat jullie even mijn praatpaal konden zijn, op een moment dat ik niemand anders dan mijn partner hiervoor kon en wilde benaderen.
Gelukkig is niemand tot nu toe extreem ziek ervan.
Los van de corona-perikelen, zit ik momenteel midden in een miskraam. Zondag begon het met wat heel licht bloedverlies, maar inmiddels is het bloedverlies flink toegenomen, inclusief stolsels en hevige krampen. Zodra ik niet meer in de besmettelijke termijn zit, moet ik naar de verloskundige voor een controle-echo, om zeker te weten dat er niets is achtergebleven. Ik wil dan ook navragen of het mogelijk is direct een nieuw spiraal te laten plaatsen, dat doet deze praktijk ook. Zodra het mogelijk is en de planbare zorg weer van start gaat, laat mijn partner zich steriliseren. We willen er zeker van zijn dat dit niet nogmaals gebeurt.
Hoewel ik ergens heel erg verdrietig ben, overheerst het gevoel van opluchting. De beslissing voor een abortus rust nu niet langer op mijn schouders, en ook omdat ik blij ben dat dit nu achter de rug is. Ik kan me weer focussen op ons gezin, zonder de prikkelbaarheid die de stress van deze periode met zich meebracht.
Ik wil iedereen die heeft gereageerd bedanken voor de reacties. Dank jullie wel voor de steun en dat jullie even mijn praatpaal konden zijn, op een moment dat ik niemand anders dan mijn partner hiervoor kon en wilde benaderen.
woensdag 8 december 2021 om 07:06
Lieve Jeetje,
ondanks het verdriet kan ik me je opluchting heel goed voorstellen. Voel je daar ook beslist niet schuldig over.
Het gaat nu op natuurlijke wijze en het heeft blijkbaar zo moeten zijn.
Een miskraam meemaken is verschrikkelijk, echter een abortus meemaken net zo.
Vanaf nu stap voor stap vooruit.
Ik wens jullie veel beterschap, succes en sterkte.
ondanks het verdriet kan ik me je opluchting heel goed voorstellen. Voel je daar ook beslist niet schuldig over.
Het gaat nu op natuurlijke wijze en het heeft blijkbaar zo moeten zijn.
Een miskraam meemaken is verschrikkelijk, echter een abortus meemaken net zo.
Vanaf nu stap voor stap vooruit.
Ik wens jullie veel beterschap, succes en sterkte.
woensdag 8 december 2021 om 19:37
Vind je dat zo schokkend?
Ik begrijp de opmerking wel.
Heftig hoor TO, hopelijk valt de nasleep mee.
woensdag 8 december 2021 om 19:38
Volgens mij geeft TO zelf ook gewoon aan dat ze voornamelijk opgelucht is? Zo vreemd is deze reactie toch niet?
woensdag 8 december 2021 om 20:41
Jeetje, wat een achtbaan zo zeg, en wat beïnvloedt die K corona onze levens toch op heel veel meer manieren dan je soms op het eerste gezicht zou denken.
Hopelijk heb je niet te veel last van de miskraam en is alles weg, zodat daar verder geen complicaties bij komen kijken en kun je nu weer tot rust komen.
Hopelijk heb je niet te veel last van de miskraam en is alles weg, zodat daar verder geen complicaties bij komen kijken en kun je nu weer tot rust komen.
donderdag 9 december 2021 om 10:53
Volgens mij is het voornamelijk gewoon goed bedoeld hoor.nouveauvague schreef: ↑09-12-2021 07:18Dat er twee kanten aan deze miskraam zitten, snap ik ook nog wel. Maar blij zijn voor iemand anders dat ze een miskraam heeft vind ik persoonlijk weer het andere uiterste.
donderdag 9 december 2021 om 12:47
het gaat niet om blij zijn om de miskraam, maar blij zijn om het einde van een onzekere periodenouveauvague schreef: ↑09-12-2021 07:18Dat er twee kanten aan deze miskraam zitten, snap ik ook nog wel. Maar blij zijn voor iemand anders dat ze een miskraam heeft vind ik persoonlijk weer het andere uiterste.
lilalinda wijzigde dit bericht op 10-12-2021 06:50
0.14% gewijzigd
