Zwanger
alle pijlers
Ongewenst zwanger vierde kind
zaterdag 27 september 2014 om 19:53
Hoi hoi,
Ik heb behoefte aan ervaringen/advies e.d. gezien onze situatie aangezien ik het nog niet wil delen met familie en vrienden. Ik ben 39 jaar, getrouwd en heb 3 kinderen van 11, 10 en 8. Ons gezin was hiermee compleet. Na ons tweede en derde kind heb ik een postnatale depressie gehad waarbij ik zo van de wereld was dat de baby's op dat moment uit huis geplaatst zijn. Alles is goedgekomen gelukkig maar merk wel dat ik na die depressies wel gevoeliger ben geworden voor spanningen en veranderingen. Altijd aan de pil geweest tot ik vorig jaar veel last kreeg van mijn hormonen. Toen maar met condooms. Blijkbaar is er iets misgegaan want was een week overtijd en kreeg bekende kwaaltjes. Ja dus, zwanger......
En wat nu... verstand zegt kan niet want dat trek ik geestelijk niet, gevoel zegt er groeit een mensje in mij.
Al met huisarts gesproken maar die kan niet zeggen of ik weer een depressie ga krijgen. Zou het zelfs kunnen krijgen door een abortus als ik daar niet helemaal achter zou staan. Mijn man wil het liever niet, maar laat de keuze aan mij.
Ben er vroeg bij dus heb nog tijd om na te denken, maar het verandert per dag wat ik wil.
Wie wil zijn mening met mij delen?
Ik heb behoefte aan ervaringen/advies e.d. gezien onze situatie aangezien ik het nog niet wil delen met familie en vrienden. Ik ben 39 jaar, getrouwd en heb 3 kinderen van 11, 10 en 8. Ons gezin was hiermee compleet. Na ons tweede en derde kind heb ik een postnatale depressie gehad waarbij ik zo van de wereld was dat de baby's op dat moment uit huis geplaatst zijn. Alles is goedgekomen gelukkig maar merk wel dat ik na die depressies wel gevoeliger ben geworden voor spanningen en veranderingen. Altijd aan de pil geweest tot ik vorig jaar veel last kreeg van mijn hormonen. Toen maar met condooms. Blijkbaar is er iets misgegaan want was een week overtijd en kreeg bekende kwaaltjes. Ja dus, zwanger......
En wat nu... verstand zegt kan niet want dat trek ik geestelijk niet, gevoel zegt er groeit een mensje in mij.
Al met huisarts gesproken maar die kan niet zeggen of ik weer een depressie ga krijgen. Zou het zelfs kunnen krijgen door een abortus als ik daar niet helemaal achter zou staan. Mijn man wil het liever niet, maar laat de keuze aan mij.
Ben er vroeg bij dus heb nog tijd om na te denken, maar het verandert per dag wat ik wil.
Wie wil zijn mening met mij delen?
zaterdag 27 september 2014 om 19:57
Je hebt expres condooms gebruikt omdat je geen kind meer wil.
Je bent eerder goed ziek geweest na de bevalling.
Lees alsjeblieft over alle 'abortus is moord' posts. Dat vind ik leeg extremisme.
Als je geen kind wil, onderga je een abortus. En je overlegt met de huisarts voor alternatieve opties (vasectomie man bijvoorbeeld).
Je bent absoluut niet verplicht deze beginnende zwangerschap uit te dragen.
Je bent eerder goed ziek geweest na de bevalling.
Lees alsjeblieft over alle 'abortus is moord' posts. Dat vind ik leeg extremisme.
Als je geen kind wil, onderga je een abortus. En je overlegt met de huisarts voor alternatieve opties (vasectomie man bijvoorbeeld).
Je bent absoluut niet verplicht deze beginnende zwangerschap uit te dragen.
zaterdag 27 september 2014 om 20:10
Je wilt eigenlijk geen vierde, wegens een aantal heel goede redenen. Ik zou denk ik naar mijn verstand luisteren en me na de overtijdbehandeling laten steriliseren.
Over het afbreken van een zwangerschap moet men niet te makkelijk denken maar soms is het de beste optie. Ik begrijp je gevoel echt wel want ik moet nog vier weken tot de bevalling.
Je hebt al drie kinderen waar je ook aan moet denken. Heel veel sterkte!
Over het afbreken van een zwangerschap moet men niet te makkelijk denken maar soms is het de beste optie. Ik begrijp je gevoel echt wel want ik moet nog vier weken tot de bevalling.
Je hebt al drie kinderen waar je ook aan moet denken. Heel veel sterkte!
zaterdag 27 september 2014 om 20:11
Zelf heb ik na de eerste zwangerschap een zware postnatale depressie gehad. Ik mocht van de arts absoluut de eerste 3 jaar niet zwanger worden. En als ik toch weer voor een kindje zou gaan, na die tijd dus , moest ik bevallen in het ziekenhuis en dan een week blijven. Goed aan mijn rust gewerkt en bij de 2e heb ik het niet gehad. Bij de oudste zoon was ik ook zo ver weg, dat mijn moeder wekenlang voor onze zoon gezorgd heeft. Ik kon het echt niet. En het heeft met je hormonen te maken, dus als je besluit om de zwangerschap af te breken, lost dat niets op denk ik. Die roller coaster van hormonen is nu toch al bezig in je lichaam. Het is en blijft heel erg moeilijk en zwaar voor je wat je ook beslist. Maar je hebt het nu 2 keer gehad, is het dan niet handig om met een gyn. te gaan praten. Die weet er denk ik meer van dan een HA. Ik herken je angst, maar het is bij mij bij de eerste geweest en de 5 kinderen daarna niet meer. Als je maar goed op je rust let, dan kun je al een hoop ellende voorkomen. Even een virtuele :
zaterdag 27 september 2014 om 20:14
Ik zou voor meningen juist de mensen die jou kennen en liefhebben contacteren. En niet wildvreemden op een forum. Zij weten beter wat in jouw specifieke situatie de beste keuze is.
Uit wat je schrijft, lijkt dat abortus. Misschien is dat ook zo, maar verifieer dat bij vrienden/dierbaren. Dit forum is enerzijds nogal gemakkelijk om abortus te adviseren (ook aan vrouwen die dat eigenlijk niet willen). Anderzijds zullen ook de abortus is moord-activisten zich niet stil. Er is in topics zoals de jouwe niet altijd enig nuance te vinden.
Uit wat je schrijft, lijkt dat abortus. Misschien is dat ook zo, maar verifieer dat bij vrienden/dierbaren. Dit forum is enerzijds nogal gemakkelijk om abortus te adviseren (ook aan vrouwen die dat eigenlijk niet willen). Anderzijds zullen ook de abortus is moord-activisten zich niet stil. Er is in topics zoals de jouwe niet altijd enig nuance te vinden.
zaterdag 27 september 2014 om 20:23
Ik herken je situatie, niet heel lang geleden zat ik er zelf in, andere vorm van ziekte na en door zwangerschap en ongepland/ongewenst zwanger van de derde.
Ik heb veel hulp gekregen in het ziekenhuis, gespecialiseerde psycholoog gesproken samen met mijn man, voor meerdere sessies. Uiteindelijk hebben de gesprekken met mijn ouders en man de doorslag gegeven. Zij kennen mij zo goed en uiteindeljk ben ik heel erg blij met onze keuze. Doet er niet zoveel toe wat die keuze is want jouw situatie is anders, jij bent iemand anders. Maar ik zou je willen aanraden om met je dierbaren te gaan praten en eventueel een psycholoog om alles op een rij te zetten.
Op dit forum krijg je allemaal random adviezen, houden, weghalen. En alle redenen kan je zelf ook verzinnen, het is je gevoel en verstand die op 1 lijn moeten komen.
Mijn psycholoog zei; in dit soort gevallen is er geen goed en fout. Je praat erover en weegt alles af en kiest dan voor t gene wat t minst fout voelt. Je hoeft niet 100% achter je keuze te staan, dat is haast onmenselijk omdat van jezelf te vragen. Je kan niet in de toekomst kijken dus hoe kan je nou weten wat je moet kiezen. Deze gedachte heeft mij enorm geholpen om de knoop door te hakken.
Ik wens je veel sterkte bij het maken van deze moeilijke keuze.
Ik heb veel hulp gekregen in het ziekenhuis, gespecialiseerde psycholoog gesproken samen met mijn man, voor meerdere sessies. Uiteindelijk hebben de gesprekken met mijn ouders en man de doorslag gegeven. Zij kennen mij zo goed en uiteindeljk ben ik heel erg blij met onze keuze. Doet er niet zoveel toe wat die keuze is want jouw situatie is anders, jij bent iemand anders. Maar ik zou je willen aanraden om met je dierbaren te gaan praten en eventueel een psycholoog om alles op een rij te zetten.
Op dit forum krijg je allemaal random adviezen, houden, weghalen. En alle redenen kan je zelf ook verzinnen, het is je gevoel en verstand die op 1 lijn moeten komen.
Mijn psycholoog zei; in dit soort gevallen is er geen goed en fout. Je praat erover en weegt alles af en kiest dan voor t gene wat t minst fout voelt. Je hoeft niet 100% achter je keuze te staan, dat is haast onmenselijk omdat van jezelf te vragen. Je kan niet in de toekomst kijken dus hoe kan je nou weten wat je moet kiezen. Deze gedachte heeft mij enorm geholpen om de knoop door te hakken.
Ik wens je veel sterkte bij het maken van deze moeilijke keuze.
zaterdag 27 september 2014 om 20:31
Maar toch is het niet altijd even makkelijk om een onderwerp als deze met vrienden te bespreken. Het is haar zwangerschap en haar twijfels en net als hier krijgt ze soortgelijke reakties bij haar vrienden. Daarbij kan het ook nog eens zo zijn dat de vriendschappen in gevaar kunnen komen bij een andere mening en een andere keuze.
Natalisanne: Het is een keuze die jij gaat maken, al dan niet onder invloed van je omgeving. Maar wat je ook doet : als jijzelf erachter staat en als het 100% jou keuze is dan is dat het allerbeste voor je.
Natalisanne: Het is een keuze die jij gaat maken, al dan niet onder invloed van je omgeving. Maar wat je ook doet : als jijzelf erachter staat en als het 100% jou keuze is dan is dat het allerbeste voor je.
zaterdag 27 september 2014 om 20:59
Het is echt geen schande om het weg te laten halen. En zorg er dan gelijk voor dat het niet meer kan gebeuren. Snap dat dus niet he, gezin compleet maar je man heeft nog geen knoopje laten leggen. Schop 'm naar het ziekenhuis en zorg dat hij zich laat helpen. Jij hebt waarschijnlijk toch hormonale ac nodig om je ongesteldheid te kunnen reguleren.
zaterdag 27 september 2014 om 21:21
Ik ken jouw niet en jij kent mij niet. Snap ook heel goed dat je in dubio staat in jouw situatie. Jij moet de beslissing nemen samen met je man. Zelf een dokter in het ziekenhuis kan dat niet.
Mijn moeder heft ooit een sort gelijksoortige situatie gezeten. Gesprekken bij de huisarts ectr ectr. het is gewoon geboren en ze is er nog elke dag dankbaar voor. Maar dat is haar situatie..Als het nog heel pril is, zou ik waarschijnlijk voor een overtijd behandeling kiezen, is toch anders dan een gehele abortus.
Mijn moeder heft ooit een sort gelijksoortige situatie gezeten. Gesprekken bij de huisarts ectr ectr. het is gewoon geboren en ze is er nog elke dag dankbaar voor. Maar dat is haar situatie..Als het nog heel pril is, zou ik waarschijnlijk voor een overtijd behandeling kiezen, is toch anders dan een gehele abortus.
zondag 28 september 2014 om 10:01
Bedankt voor jullie reacties. Ik bespreek het niet met familie omdat ik eigenlijk al weet wat hun reactie zal zijn. Tenminste van diegene die het dichtst bij me staan. En sterilisatie ja, dat zou mijn man doen nadat ik al 3 kinderen heb gehad en jaren de pil heb geslikt. Alleen door een aantal "nare" verhalen uit de omgeving kreeg hij het een beetje benauwd. Hij is nu wel om in ieder geval en zal zich zo snel mogelijk laten helpen.
Mijn probleem is dat ik eigenlijk altijd tegen abortus ben geweest. Niet principieel en kindermoord e.d. maar wel dat je zelf een "fout" hebt gemaakt en dat je dan ook met de gevolgen moet leven. Nu zit ik zelf met die problemen en ga je er toch anders over denken. Met alles wat ik de afgelopen dagen heb gedaan heb ik de gedachte erbij gehad, "hoe zou het gaan met een baby erbij?" En eerlijk gezegd moet ik er niet aan denken dat er een baby bij komt. Ik draai zo goed als alleen op voor het huishouden en kinderen aangezien mijn man een eigen bedrijf heeft. Ik heb eind van de week weer een afspraak bij de huisarts, maar heb eigenlijk voor 95% mijn keuze al gemaakt om het toch weg te laten halen.
Mijn probleem is dat ik eigenlijk altijd tegen abortus ben geweest. Niet principieel en kindermoord e.d. maar wel dat je zelf een "fout" hebt gemaakt en dat je dan ook met de gevolgen moet leven. Nu zit ik zelf met die problemen en ga je er toch anders over denken. Met alles wat ik de afgelopen dagen heb gedaan heb ik de gedachte erbij gehad, "hoe zou het gaan met een baby erbij?" En eerlijk gezegd moet ik er niet aan denken dat er een baby bij komt. Ik draai zo goed als alleen op voor het huishouden en kinderen aangezien mijn man een eigen bedrijf heeft. Ik heb eind van de week weer een afspraak bij de huisarts, maar heb eigenlijk voor 95% mijn keuze al gemaakt om het toch weg te laten halen.
zondag 28 september 2014 om 10:06
quote:ambrosia9 schreef op 27 september 2014 @ 20:23:
Ik herken je situatie, niet heel lang geleden zat ik er zelf in, andere vorm van ziekte na en door zwangerschap en ongepland/ongewenst zwanger van de derde.
Ik heb veel hulp gekregen in het ziekenhuis, gespecialiseerde psycholoog gesproken samen met mijn man, voor meerdere sessies. Uiteindelijk hebben de gesprekken met mijn ouders en man de doorslag gegeven. Zij kennen mij zo goed en uiteindeljk ben ik heel erg blij met onze keuze. Doet er niet zoveel toe wat die keuze is want jouw situatie is anders, jij bent iemand anders. Maar ik zou je willen aanraden om met je dierbaren te gaan praten en eventueel een psycholoog om alles op een rij te zetten.
Op dit forum krijg je allemaal random adviezen, houden, weghalen. En alle redenen kan je zelf ook verzinnen, het is je gevoel en verstand die op 1 lijn moeten komen.
Mijn psycholoog zei; in dit soort gevallen is er geen goed en fout. Je praat erover en weegt alles af en kiest dan voor t gene wat t minst fout voelt. Je hoeft niet 100% achter je keuze te staan, dat is haast onmenselijk omdat van jezelf te vragen. Je kan niet in de toekomst kijken dus hoe kan je nou weten wat je moet kiezen. Deze gedachte heeft mij enorm geholpen om de knoop door te hakken.
Ik wens je veel sterkte bij het maken van deze moeilijke keuze. wat een lieve post! en een voor TO...
Ik herken je situatie, niet heel lang geleden zat ik er zelf in, andere vorm van ziekte na en door zwangerschap en ongepland/ongewenst zwanger van de derde.
Ik heb veel hulp gekregen in het ziekenhuis, gespecialiseerde psycholoog gesproken samen met mijn man, voor meerdere sessies. Uiteindelijk hebben de gesprekken met mijn ouders en man de doorslag gegeven. Zij kennen mij zo goed en uiteindeljk ben ik heel erg blij met onze keuze. Doet er niet zoveel toe wat die keuze is want jouw situatie is anders, jij bent iemand anders. Maar ik zou je willen aanraden om met je dierbaren te gaan praten en eventueel een psycholoog om alles op een rij te zetten.
Op dit forum krijg je allemaal random adviezen, houden, weghalen. En alle redenen kan je zelf ook verzinnen, het is je gevoel en verstand die op 1 lijn moeten komen.
Mijn psycholoog zei; in dit soort gevallen is er geen goed en fout. Je praat erover en weegt alles af en kiest dan voor t gene wat t minst fout voelt. Je hoeft niet 100% achter je keuze te staan, dat is haast onmenselijk omdat van jezelf te vragen. Je kan niet in de toekomst kijken dus hoe kan je nou weten wat je moet kiezen. Deze gedachte heeft mij enorm geholpen om de knoop door te hakken.
Ik wens je veel sterkte bij het maken van deze moeilijke keuze. wat een lieve post! en een voor TO...
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
zondag 28 september 2014 om 11:19
Kan me voorstellen dat je het een moeilijke keuze vindt TO, er spelen zoveel dingen mee. Maar je gebruikte niet voor niets condooms, je had al gekozen dat je geen kind meer wil.
En met jouw achtergrond en het feit dat je 3 kinderen hebt die je nodig hebben snap ik heel goed dat je je keus voor 95% hebt gemaakt. Probeer het ook af te sluiten daarna, want aan "wat als" gedachten heb je niks.
Heel veel sterkte!
En met jouw achtergrond en het feit dat je 3 kinderen hebt die je nodig hebben snap ik heel goed dat je je keus voor 95% hebt gemaakt. Probeer het ook af te sluiten daarna, want aan "wat als" gedachten heb je niks.
Heel veel sterkte!
Each morning we are born again. What we do today matters most.
zondag 28 september 2014 om 12:24
Ik begrijp je overweging van zelf een fout gemaakt hebben en er dan maar mee moeten leven wel, maar ben het er niet mee eens. Als jij nu tegen je wil, en die van je man, een kindje laat komen, moeten niet alleen jullie, maar ook de drie al aanwezige kinderen en de nieuwe baby daar mee leven. En die hebben geen fout gemaakt. Soms betekent 'er mee moeten leven' een beslissing moeten nemen die niet makkelijk is, en dat kan in dit geval abortus zijn. Ook daar moet je namelijk mee verder.
Succes met je (jullie) keuze, en sterkte hoe dan ook!
Succes met je (jullie) keuze, en sterkte hoe dan ook!
