Zwanger
alle pijlers
Ongewenst zwanger vierde kind
zaterdag 27 september 2014 om 19:53
Hoi hoi,
Ik heb behoefte aan ervaringen/advies e.d. gezien onze situatie aangezien ik het nog niet wil delen met familie en vrienden. Ik ben 39 jaar, getrouwd en heb 3 kinderen van 11, 10 en 8. Ons gezin was hiermee compleet. Na ons tweede en derde kind heb ik een postnatale depressie gehad waarbij ik zo van de wereld was dat de baby's op dat moment uit huis geplaatst zijn. Alles is goedgekomen gelukkig maar merk wel dat ik na die depressies wel gevoeliger ben geworden voor spanningen en veranderingen. Altijd aan de pil geweest tot ik vorig jaar veel last kreeg van mijn hormonen. Toen maar met condooms. Blijkbaar is er iets misgegaan want was een week overtijd en kreeg bekende kwaaltjes. Ja dus, zwanger......
En wat nu... verstand zegt kan niet want dat trek ik geestelijk niet, gevoel zegt er groeit een mensje in mij.
Al met huisarts gesproken maar die kan niet zeggen of ik weer een depressie ga krijgen. Zou het zelfs kunnen krijgen door een abortus als ik daar niet helemaal achter zou staan. Mijn man wil het liever niet, maar laat de keuze aan mij.
Ben er vroeg bij dus heb nog tijd om na te denken, maar het verandert per dag wat ik wil.
Wie wil zijn mening met mij delen?
Ik heb behoefte aan ervaringen/advies e.d. gezien onze situatie aangezien ik het nog niet wil delen met familie en vrienden. Ik ben 39 jaar, getrouwd en heb 3 kinderen van 11, 10 en 8. Ons gezin was hiermee compleet. Na ons tweede en derde kind heb ik een postnatale depressie gehad waarbij ik zo van de wereld was dat de baby's op dat moment uit huis geplaatst zijn. Alles is goedgekomen gelukkig maar merk wel dat ik na die depressies wel gevoeliger ben geworden voor spanningen en veranderingen. Altijd aan de pil geweest tot ik vorig jaar veel last kreeg van mijn hormonen. Toen maar met condooms. Blijkbaar is er iets misgegaan want was een week overtijd en kreeg bekende kwaaltjes. Ja dus, zwanger......
En wat nu... verstand zegt kan niet want dat trek ik geestelijk niet, gevoel zegt er groeit een mensje in mij.
Al met huisarts gesproken maar die kan niet zeggen of ik weer een depressie ga krijgen. Zou het zelfs kunnen krijgen door een abortus als ik daar niet helemaal achter zou staan. Mijn man wil het liever niet, maar laat de keuze aan mij.
Ben er vroeg bij dus heb nog tijd om na te denken, maar het verandert per dag wat ik wil.
Wie wil zijn mening met mij delen?
zondag 28 september 2014 om 12:33
Alleereerst; goed van je TO dat je inziet dat je een "fout"hebt gemaakt en nu je eigen verantwoordelijkheid moet nemen wat betreft de gevolgen.Dat vind ik heel sterk van je! Want dat zie je weleens anders op dit forum.
Is er geen mogelijkheid om preventief medicijnen tegen depressie te slikken in overleg met arts?en extra veel (kraam)hulp te krijgen bij voorbeeld?
Is er geen mogelijkheid om preventief medicijnen tegen depressie te slikken in overleg met arts?en extra veel (kraam)hulp te krijgen bij voorbeeld?
zondag 28 september 2014 om 12:39
Ik zou op je verstand af gaan. Misschien niet populair om te zeggen maar op jouw leeftijd heeft het kind ook meer kans op afwijkingen in welke vorm dan ook, en als je toch al gevoelig bent voor post natale depressie dan zou de gecombineerde kans mij iig wel af schrikken. Daar naast zijn je kinderen nu op een lastige leeftijd, de oudere gaan straks naar middelbare school en zijn al bijna puber...
Er is geen goed of fout, maar in mijn opinie is het kiezen voor je bestaand gezinnetje een betere keuze dan de gok te nemen. En dat is ook je gevoel gebruiken.
Er is geen goed of fout, maar in mijn opinie is het kiezen voor je bestaand gezinnetje een betere keuze dan de gok te nemen. En dat is ook je gevoel gebruiken.
zondag 28 september 2014 om 13:11
Ik ben het wel eens met Miedo. Zo goed als zeker betekent niet dt het al een voldongen feit is. Mensen op mogelijkheden wijzen, is nooit verkeerd. Ik zou als ik nu in de schoenen van TO stond en ik voor 95% achter die keus zou staan bijvoorbeeld nog wel een pop-poli contacteren. Maar ik snap het ook goed als ze dat niet doet. Alleen, waarom zou je dat niet mogen zeggen?
zondag 28 september 2014 om 13:50
@Miedo. Ja ik zou preventief medicijnen kunnen slikken en extra kraamhulp kunnen krijgen. Extra hulp kreeg ik al bij de derde maar dit heeft toen niet mogen helpen.
Het is ook niet zozeer dat wat me tegenhoudt. Alleen mocht ik weer een depressie krijgen hoe kom ik daar dan uit. En de andere 3 maken dit dan ook echt bewust mee. Wil ik hen dit aandoen? En kom ik er dan zelf weer bovenop? Bij nummer 3 duurde het ook al langer.
De keuze die ik (denk ik) ga maken is het kiezen voor mijzelf en mijn huidige gezin. En ik vraag om een mening en die kan ook zijn het niet weg laten halen. Dus als je een andere mening hebt dan anderen in dit topic dan is dat helemaal niet erg. Daarom open ik dit topic ook.
Het is ook niet zozeer dat wat me tegenhoudt. Alleen mocht ik weer een depressie krijgen hoe kom ik daar dan uit. En de andere 3 maken dit dan ook echt bewust mee. Wil ik hen dit aandoen? En kom ik er dan zelf weer bovenop? Bij nummer 3 duurde het ook al langer.
De keuze die ik (denk ik) ga maken is het kiezen voor mijzelf en mijn huidige gezin. En ik vraag om een mening en die kan ook zijn het niet weg laten halen. Dus als je een andere mening hebt dan anderen in dit topic dan is dat helemaal niet erg. Daarom open ik dit topic ook.
zondag 28 september 2014 om 13:57
TO, ik denk dat je gelijk hebt met je keuze.
Ik heb zelf een depressie meegemaakt (voordat ik moeder werd) en hoe je het ook wendt of keert: dat is echt heel zwaar voor de mensen om je heen.
Ik zou ten alle tijden willen voorkomen dat ik dat nog eens moet meemaken en dat mijn gezin dat moet doormaken.
Soms heb je daar geen invloed op en dat zul je er als gezin mee moeten dealen.
In dit geval heb je er wel een soort van invloed op.
Gezien je voorgeschiedenis is de herhalinskans reëel.
Deze zwangerschap is ongepland en ook buiten de argumentatie van de depressie om niet erg gewenst, als ik je goed lees.
De enige reden om het te houden is, zo te lezen, je principiële bezwaar tegen abortus om jullie eigen 'fout' terug te draaien.
Hoe moeilijk het ook is (ik ben ook in principe tegen abortus als optie voor mezelf): dit is geen gemakzuchtige 'het-komt-nu-niet-lekker-uit'-keuze, maar een keuze voor je gezondheid en het welzijn van je gezin.
Heel veel sterkte, rot voor jullie dat jullie voor deze beslissing staan.
Ik heb zelf een depressie meegemaakt (voordat ik moeder werd) en hoe je het ook wendt of keert: dat is echt heel zwaar voor de mensen om je heen.
Ik zou ten alle tijden willen voorkomen dat ik dat nog eens moet meemaken en dat mijn gezin dat moet doormaken.
Soms heb je daar geen invloed op en dat zul je er als gezin mee moeten dealen.
In dit geval heb je er wel een soort van invloed op.
Gezien je voorgeschiedenis is de herhalinskans reëel.
Deze zwangerschap is ongepland en ook buiten de argumentatie van de depressie om niet erg gewenst, als ik je goed lees.
De enige reden om het te houden is, zo te lezen, je principiële bezwaar tegen abortus om jullie eigen 'fout' terug te draaien.
Hoe moeilijk het ook is (ik ben ook in principe tegen abortus als optie voor mezelf): dit is geen gemakzuchtige 'het-komt-nu-niet-lekker-uit'-keuze, maar een keuze voor je gezondheid en het welzijn van je gezin.
Heel veel sterkte, rot voor jullie dat jullie voor deze beslissing staan.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
zondag 28 september 2014 om 14:10
De post van Ambrosia is een hele mooie post.
Mijn mening: deze is gekleurd door een postpartumpsychose. Nooit meer die hel voor mijzelf en de mensen om mij heen. Er loopt nu ook een kind rond, dat is mijn prioriteit. De herhalingskans is helaas heel groot, ik heb mijzelf dan ook vrij snel laten steriliseren. Man ook, die 0,5 tot 2% kans was voor mij nog onverteerbaar. Voor mij zou het duidelijk zijn.
Maar dat ben ik in mijn situatie. Zegt natuurlijk niets over jouw situatie. Het is een hele moeilijke beslissing als je zo tegenover abortus staat. Ik (en de overige forummers) hebben er geen belang bij, wat je ook kiest. Ik vind het erg rot voor jou om te lezen dat je denkt dat je ergens boete moet doen voor jouw (jullie) fout. Wees niet zo hard voor jezelf, je trekt enkel jezelf omlaag en niemand schiet daar wat mee op. Heel veel sterkte
Mijn mening: deze is gekleurd door een postpartumpsychose. Nooit meer die hel voor mijzelf en de mensen om mij heen. Er loopt nu ook een kind rond, dat is mijn prioriteit. De herhalingskans is helaas heel groot, ik heb mijzelf dan ook vrij snel laten steriliseren. Man ook, die 0,5 tot 2% kans was voor mij nog onverteerbaar. Voor mij zou het duidelijk zijn.
Maar dat ben ik in mijn situatie. Zegt natuurlijk niets over jouw situatie. Het is een hele moeilijke beslissing als je zo tegenover abortus staat. Ik (en de overige forummers) hebben er geen belang bij, wat je ook kiest. Ik vind het erg rot voor jou om te lezen dat je denkt dat je ergens boete moet doen voor jouw (jullie) fout. Wees niet zo hard voor jezelf, je trekt enkel jezelf omlaag en niemand schiet daar wat mee op. Heel veel sterkte
zondag 28 september 2014 om 17:06
quote:nathalisanne schreef op 28 september 2014 @ 10:01:
Mijn probleem is dat ik eigenlijk altijd tegen abortus ben geweest. Niet principieel en kindermoord e.d. maar wel dat je zelf een "fout" hebt gemaakt en dat je dan ook met de gevolgen moet leven. Maar voor 'n fout hoef je toch niet levenslang te boeten? Je gaat 't goedmaken door sterilisaties in gang te zetten zodat je niet nogmaals tegen 'n ongelukje aan kunt lopen, daarmee neem je je verantwoordelijkheid. En door een abortus neem je je verantwoordelijkheid naar je gezin.
Mijn probleem is dat ik eigenlijk altijd tegen abortus ben geweest. Niet principieel en kindermoord e.d. maar wel dat je zelf een "fout" hebt gemaakt en dat je dan ook met de gevolgen moet leven. Maar voor 'n fout hoef je toch niet levenslang te boeten? Je gaat 't goedmaken door sterilisaties in gang te zetten zodat je niet nogmaals tegen 'n ongelukje aan kunt lopen, daarmee neem je je verantwoordelijkheid. En door een abortus neem je je verantwoordelijkheid naar je gezin.
