Onze spin-off!

KS veerle had eerdere geschreven dat ze ging bellen naar het ziekenhuis voor een intake gespreek om IUI of IVF te laten doen. Nu heeft ze het er al langer over en heb ik zoiets nu bellen en niet twijfelen. Daarbij was er geloof ik ook nog een lange wachttijd voor ze een afspraak kon krijgen.

Cahuita: zou ook de botscan laten doen. Begrijp wel dat je daar bang voor bent maar eigenlijk kan je het beter weten.



Karin: ik hoop dat het weekend jullie helpt. Het gaat tussen jullie ook al een tijdje minder toch?



Prinses: vieren jullie ook St Maarten? Hier vieren ze dat in de streek rond Aalst.



Ks: ja idd, heb er in augustus al eens iets over geschreven.

Bellen ging over fertiliteitscentrum. Soms twijfel ik of ik nog doorga met kinderen en of ik niet gewoon na mijn verhuis ga voor een pleegkindje. Onmiddellijk een peuter/kleuter. Lijkt me ook wel zalig. Een nieuw huis en een kindje. Zonder heel dat gedoe van (opnieuw) onderzoeken, echo's, hormonen en ziekenhuisbezoeken. Maar het blijft dan natuurlijk het kindje van iemand anders.



Deze maand cyclus van slechts 24 dagen. Zou dat een slecht teken zijn?



Vandaag met ons tweetjes naar Brugge geweest en was eigenlijk zalig. Ik was wel ziek maar vriend was terug superlief. We zijn naar een 2dehandsboekenmarkt geweest.

En morgen: binnendeuren kopen voor mijn huis. Ik heb nu beneden ook een binnenmuur. Heb nu een inkomhalletje. Heel klein want kon niet anders maar ik wou niet "met de deur in huis vallen". Morgen nog maar eens foto's nemen. En volgende week heb ik verwarming!

Vanmiddag als nog in alle hevigheid ongesteld geworden. Ik nulekker op de bank met een deken, komt de vriend van mijn vriend hem ophalen voor een weekend weg. Het natuurlijk ook gelijk goed nieuws en ja wel zijn vrouw is zwanger.

Ik moest wel even slikken, want ik vind het wel steeds moeilijk worden. Ik ga er maar vanuit dat wij (hoog) zwanger op baby bezoek gaan. Ik heb wel een goed gevoel voor de aankomende maand.



Veerle mooi dat een leuke dag heb gehad met je vriend.

Karin ik heb trouwens nog wat geleerd van mijn endocriloog wat eventueel jou miskramen zo kunnen verklaren. Wat ondanks dat je schildklier waarde goed waren kan het zijn dat je antistoffen tegen je schildklier heb in je bloed genaamd TPO. Als je deze antistoffen heb in je 3 keer meer kans op een miskraam dan andere vrouwen.

Het jammere is wel dat er niet echt een oplossing voor is. Soms wordt er schildklier hormoon gegeven en er wordt gezegd dat het slikken van extra selenium helpt. Nu had je gezegd dat jeniet meer mee bezig ben, hierdoor heb ik even getwijfeld om het hier op te schrijven. Uiteindelijk dacht ik zet het neer en dan kun je zelf bedenken wat er mee wil doen.

ks: ik ga niet zeggen dat ik begrijp hoe je je voelt maar ik weet wel dat je je met vriendinnen soms in een andere levensfase bevind en dan elkaar minder goed kan hebben/begrijpen.

Ik heb nu een vriendin die in scheiding ligt. En het klinkt misschien heel egoistisch maar ik kon het er niet bij hebben met de BI en de kraamtijd. We hebben dus nu even minder contact. Maar ik denk dat het wel weer goed komt. Voel je dus niet schuldig om je gevoel maar accepteer het. Volgens mij zij Eva bij de prikbitches laatst ook dat het niet is dat je het een vriendin niet gunt maar dat je zo wordt geconfronteerd met je eigen gemis dat er geen ruimte meer is voor andere gevoelens.



Leoni: je klinkt zo optimistisch! word gewoon vrolijk van je berichtjes (terwijl het eigenlijk geen heel vrolijke situatie is eigenlijk) Ik zie het dyslectische in jouw berichtjes niet maar dat komt waarschijnlijk omdat ik dat ook ben.

Ik herken het gevoel dat mensen dingen komen aanwaaien wel, maar weet je zeker dat het zo is? Ik ken maar heel weinig mensen waar dat echt zo is. Zelfs mijn nichtje waarvan ik dat altijd vond blijkt toch wel eens het een en ander voor haar kiezen te krijgen.



Voor jou gaat de mm dus ook echt beginnen. Het lijkt wel alsof iedereen die dit traject besuit te volgen zo lang moet wachten en dan opeens in een stroomversnelling terecht komt. Echt vstilstaan of hollen. Lijkt me ook heel heftig.



Cahuita: jammer dat je er niet bent de 10de. Verder eens met veerle, ik zou het laten uitzoeken. Al heb je natuurlijk al aardig wat op je bordje liggen. Wilde wel zeggen dat ik het knap vind dat je steeds doorgaat, ook met de therapie. Hou vol, het gaat goed komen!



Crunchy: was vorige week nog vlak in de buurt en moest aan je denken. Fijn dat het goed gaat, hoe gaat het bootcampen?

En bevalt het werk nog? Mocht je nog mee gaan de 10de, dan kun je meerijden als je wilt.



mijn eerste werkdag is 2 januari dus ik heb nog ff. Aan de andere kant, over 2 weken heb ik al een eerste inwerkdag (en moet nog oppas regelen voor S)

Ik zal het van je vriendin onthouden, ze hebben iig een afdeling communicatie dus daar zal marketing ook wel bij horen.



Prinsesje: vind het zo gaaf dat jullie met koekiekoekie er helemaal voor gaan. Ik vind het nog steeds een superidee, dus het wordt vast een succes.



Ik heb gisteren met S en T sint Maarten gelopen. Het was echt zo lief en schattig. Bij de eerste deur vond ze het nog spannend, maar na 3 deuren deed ze een volledig optreden samen met haar vriendinnetje. Man werd helaas opgehouden op het werk en stond enorm in de file dus die heeft alles gemist T was zo moe dat ze vanochtend tot kwart voor acht heeft geslapen!!

Nu voor deel 2: sinterklaasintocht op tv. Ga zo naar mijn ouders toe om daar te kijken.

jesje en karin ik word verlegen van juliie complimenten.



De vriendin waar ik het over heb heeft echt niet veel tegen slag gehad behalve dat ze zwanger is geworden van ronde 2 en dat werd een miskraam. Nu is dit aardig wat tegen slag, maar ze was 2 rondes daarna weer zwanger. Sorry maar ik had hiervoor het tekend, dan had ik nu een zoon of dochter gehad ipv alleen jankend op de bank. Verder heeft ze eigenlijk geen tegen slag gehad, want als ze maar dacht dat ze iets te kort komt krijg ze het wel van haar ouders. Zo vind ze kinderopvang duur, dus nu gaa haar ouders dadelijk 2 dagen oppassen en haar schoonouder ook 2 dagen zodat ze nog genoeg geld heeft om dadelijk op verre reis te gaan met haar kind. O ja ze heeft ook wel 4 jr moeten wachten voor haar vriend haar ten huwelijk vroeg. Het ergste was dat ze altijd de gene was(inmiddels niet meer) zeuren dat ze het zo slecht had, want ze verdiende allebei zo weinig(allebei ruim boven modaal). Nu mijn ontslag begon ze hier weer over en toe ben ik enorm tegen haar uitgevalle dat ze het niet slecht had en dat ze niet moest zeuren. Ze denk heel veel in materiele zin en dacht altijd dat wij zoveel hadden, maar zag niet dat ik meer werkte dan haar en dat wij gewoon ook veel sparen. Ze gaat er vanuit daar kind ook veel makkelijk wordt en dat ze alles kan blijven doen zal als nu. Ik ben trouwens niet de enige die er zo over denkt mij vriendinnen denken er net zo over. Wat ik nu ga zeggen klinkt misschien wel heel erg, maar ik zo het niet erg vinden als ze een jank baby zo krijgen. Alleen is het maar om een keer te voelen hoe het niet zoals ze wilt.



Jesje ik vond het vroeger ook altijd leuk sint maarten. Ik kan mij voorstellen dat het met je kinderen ook erg leuk is.



Het janken op de bank is trouwens nu weer over, maar ik realiseerde mij net dat we in de aankomende maanden minimaal 6 geboortekaartjes zullen krijgen en van meiden die nog niet zo lang bezig zijn als ons. Dit doet gewoon zo zeer. Ik hoop dat als de eerste komt ik ook zwanger ben. alleen dat moet de eerste IUI wel slagen, want de in de december wordt de 1ste baby geboren. Dan in februari de 2 en dan maart en 2 in april en de laatse in mei. Ik heb dus niet heel veel rust van geboortes de aankomende tijd. Nu maar weer postitief worden, want dat sch ijnt te helpen. Ik ga trouwens ook zo maar selenium kopen aangezien ik anti stoffen voor schildklier waardoor een meer kans op een miskraam heb. Het kan geen kwaad, dus baat het niet schaat het niet. Ik ben ook al gestopt met het drinken van groene thee, want daar zit te veel caffeine in. Ik probeer alles zo optimaal mogelijk te maken voor de IUI deze maand. Ik wil zooooooooooooooooo graag dat de eerste poging lukt, want ik wordt nu wel moe van het hopen en alle tegenslagen. Ik wil nu een keer geluk en nu alles in mijn lichaam rustig en goed is hoop ik maar dat mijn vriends sperma er ook zin in heeft. Nog even een grappig detail meest mensen hopen niet dat ze een tweeling krijgen, maar mijn vriend hoop op niets anders. Misschien valt het nog wel tegen als ik dadelijk zwanger ben en het is



er maar 1.

Vond het hier ook stiekem jammer dat het er geen twee waren hoor:) ben natuurlijk zelf 1 van een tweeling en het blijft toch speciaal!

Lieve KS, wat naar dat je je zo voelt!! Maar probeer het inderdaad maar gewoon even te accepteren, het is nu gewoon even zo. En inderdaad, het gaat uiteindelijk niet om die vriendin maar om jou, jij wil gewoon zwanger zijn en je bent het niet en je weet niet of het ooit gaat lukken en alles om je heen draait maar door. Dus ik snap je helemaal. Wel goed om er eerlijk over te zijn en ja, ook logisch dat je nu wat meer naar vriendinnen/vrienden trekt die geen kinderen hebben. Ik moet zeggen dat ik gisteren heerlijk op stap ben geweest en echt geen seconde over Sofie heb gepraat, dus het hoeft natuurlijk niet zo te zijn dat het alleen maar over kinderen gaat. Maar inderdaad, zij zitten in een andere wereld en jij kunt er niet bij!! Maar bedenk wel: het feit dat zij (snel) zwanger zijn geworden zegt niets over jouw kansen op een zwangerschap!! Dat is het gekke van zwanger zijn, je bent het ineens en dan ben je het ook echt helemaal!! Dan zit je dus wel ineens in die andere wereld, heel gek is dat eigenlijk. Dus dat het nu nog niet gelukt is zegt niets over de toekomst! Misschien sta jíj volgende maand wel met een positieve test in je handen. Maar ik denk dat je het altijd wel zult voelen dat het wat langer heeft geduurd en dat het bij sommige anderen veel sneller en vooral makkelijker is gegaan. Je bent toch door heel veel heen gegaan, dat doet iets met je als mens. Als je in één of twee keer zwanger wordt is dat iets heel anders dan maanden, jaren in de weer met ovulatietesten, telkens weer dat wachtbankje, het verdriet, de hoop, de wanhoop en dan nu de mmm. Ja, dat is nu gewoon onderdeel van jouw leven, een heel moeilijk onderdeel en dat doet pijn!!! Maar hopelijk is het het allemaal waard en sta jij straks als trotse moeder ook gewoon met je eigen kindje in je armen!!!!!!!!!!!



Leoni, je klinkt inderdaad positief en sterk en hopelijk heb jij ook snel een positieve test in handen. Maar probeer je niet te focussen op al die anderen, hoe moeilijk dat ook is. Zoals ik net al schreef: het zegt niets over jouw kansen en is misschien alleen nog maar zwaarder, als je én niet zwanger bent én je het gevoel hebt de verliezer in de competitie te zijn. Nou ja, ik weet niet of je begrijpt wat ik bedoel en of je er iets aan hebt, maar het geluk of ongeluk van een ander zegt uiteindelijk niets over je eigen geluk. Dat kun je maar beter loslaten want brengt je niets verder. Maar ja, had je maar wat meer invloed op dat zwanger worden hè? Maar nu met die goede waardes is een positieve test al veel dichterbij, ik zal voor je duimen hoor! Even posten voor alles weg is...

Cahuita, jeetje, dat er ook nog bij, meid, je krijgt een hoop voor je kiezen! Snel alles laten onderzoeken, want dit klinkt niet goed. Jammer dat je er de 10e niet bij bent, maar er komt vast wel weer een andere date.



Prinsesje: kan ik dan de 10e weer rond 3'en komen?? Hoe is het met Robin? En hoe gaat het met jouw relatie dan? Er moet aan gewerkt worden schreef je, zien jullie elkaar te weinig? Je vriend is wel vaak weg en keihard aan het werk en is ook een klein beetje autistisch, toch? Lijken me wel ingrediënten voor af en toe wat afstand en goed om daar wat mee te doen!



Karin, ik vind het toch niet zo goed klinken, dat je vriend nu boos is omdat jullie dat jullie zijn verhuisd. Ik ken dat gevoel en het is een killer voor jullie relatie. Ziet hij zichzelf als slachtoffer? Hij heeft er toch zelf voor gekozen?? Wat voor gevoel wil hij je hiermee geven? Snapt hij wat deze houding met jou en jullie relatie doet? Denk om jezelf hè, ga niet ten koste van jezelf door met deze relatie. Ik zeg het omdat ik natuurlijk in een soorgelijk schuitje zit, ik kom er zo nog op terug, en nu volgens mij bij jou ook zie dat jij veel meer geeft dan je krijgt.



Veerle, fijn dat het nu weer wat fijner is met je vriend! En een pleegkindje is natuurlijk ook een optie, wel een zware (weet ik van dichtbij, mijn oom en tante hebben pleegkinderen), maar ook een hele mooie. Als ik zie hoe mijn pleegnichtje (ik noem haar gewoon mijn nichtje hoor!) is opgeknapt sinds ze bij mijn oom en tante woont, dat is zo mooi om te zien. Maar het is ook keihard werken en wat mij moeilijk lijkt: kun je van het kindje houden? Het ene kind is makkelijker om van te houden dan het andere en je weet niet van tevoren hoe dat zal zijn. Met een eigen kind is dat natuurlijk toch anders. Maar fijn om als tweede optie te hebben.



Jesje, wat schattig, sintemaarten. Oooh, ik smelt ook bij die lieve zingende kindertjes met hun lampionnetjes, vind het zo leuk dat het zo enorm leeft!! Ik vind het zeker leuk om binnenkort een keer naar A. te gaan, vriend is er nu toevallig met Sofie, vind het altijd erg leuk. Woensdagen zitten wel snel vol. Wat wordt jouw vrije dag?



Crunch, wat goed om weer wat van je te horen!! Best heftig hè, om weer te werken maar ook wel weer lekker, toch? Zit je weer gezellig bij snorremans? Haha, dat beeld van die doorrookte collega met die nicotinesnor heeft me nooit meer losgelaten! Geef je eigenlijk nog bv of heb ik daar overheen gelezen?

Superbedankt voor jullie fijne en lieve berichtjes, het heeft me echt goed gedaan en ik heb er ook heel veel aan. Het is een hele moeilijke, zware tijd (ongelofelijk vind ik dat, het zou zo mooi kunnen zijn nu, dat vind ik zó erg, we hebben alles!!), ik voel me nog steeds sterk maar ook mega verdrietig. Nadat we voor de zoveelste keer in een discussie waren beland waarin hij voor de zoveelste keer aangaf dat hij er voor ging (want toch in therapie, want toch iets doen voor het huis) was ik gewoon op. En toen bedacht ik me: als dit is wat hij me kan geven, dan is dat gewoon niet genoeg voor mij. Zo simpel is dat. Als hij het gevoel heeft dat hij er alles aan doet om onze relatie beter te maken, wat niet zo is, zie later, dan kan hij me gewoon niet gelukkig maken. En toen was het ineens zo simpel, toen kon hij zich niet meer verschuilen achter: 'ja maar toen dit en toen dat'. Nee, het is gewoon niet genoeg voor mij. En toen ik hem daarna vroeg of hij oprecht het gevoel heeft voor me te gaan kon hij ook alleen maar beamen dat dat niet zo was. Hij weet het niet. Hij weet niet of hij van me houdt, of hij uberhaupt in staat is van iemand te houden. Ik vroeg: maar van Sofie houd je toch wel? En toen zei hij: ook daar twijfel ik wel eens over, en hij schoot vol en ik ook. Verschrikkelijk, hij weet niet eens of hij wel van zijn eigen dochter houdt! Hij doet alles voor haar, is altijd met haar bezig, maar blijkbaar dus met zijn verstand, niet met zijn hart. Hij is afgesloten, niet in staat tot houden van. Ik ben dus een vrouw, een moeder, met een man die niet van haar kan houden. Meiden, het is zo verdrietig, maar nu weet ik het. Ik voel dit al zolang! Tja, is het een depressie? Het lijkt er wel op hè, al kan hij wel ontzettend opgaan in dingen die hij leuk vindt, dat lijkt eerder op vluchtgedrag. Nou ja, ik ben geen psycholoog maar dat hij een groot probleem heeft is duidelijk, en ik ben daar de dupe van!! Even posten hoor...

Ik leef met een man die geen warmte kan geven, niet voor me kan gaan. Dat is echt keihard en daar ben ik ook ondersteboven van. Maar het is wel wat ik al die tijd gevoeld heb en nu heb ik gezegd dat het zo echt niet langer kan. Relatietherapie dus en ik heb hem gezegd voor zichzelf te bedenken, voelen het liefst, maar ja... , of hij met mij door wil, of hij voor mij kan gaan. Pas met dat als uitgangspunt kunnen we verder, anders niet. Want dan blijft het vechten tegen de bierkaai en ik ben daar de dupe van. Het gekke is dat de sfeer tussen ons niet eens zo beroerd is nu, het ligt open, dat is fijn. Maar mijn valkuil is om dan met te weinig genoegen te nemen, terwijl ik ook wel weet dat ik beter verdien, echte liefde verdien. Maar pffff.. het is moeilijk. Wordt vervolgd en fijn dat jullie zo meeleven!! Gisteren trouwens dus heeeerlijk wezen stappen, lekker biertjes weggeslobbert, goede gesprekken gehad, dat helpt me dan echt. Gelukkig heb ik lieve mensen om me heen!! X

Viva: Klinkt inderdaad als een depressie. Het kan natuurlijk wel dat je nog geniet van sommige dingen als je depressief bent.

Het klinkt ontzettend zwaar voor jou. Kan je er zelf nog wel tegen? Is het vroeger anders geweest tussen jullie?

Ik hoop uit de grond van mijn hart dat de relatietherapie jullie kan helpen. Dat je man dat wil doen is wel een goed teken.

Ik wens je nog heel veel moed en veel liefde van de mensen dichtbij jou.



Ivm pleegkindje: ja, ik zou kunnenhouden van een ander zijn kindje. Ik weet dit heel zeker omdat ik ook werk met kinderen (jongeren eigenlijk). Het moet natuurlijk klikken, maar daar kijken ze ook naar, maar ik weet wel dat "houden van" wel kan.

Viev klinkt wel als een depressie of burn out. Bestaat postnatale depressie ook bij mannen?

Wel fijn dat het nu "openbaar" is. Scheelt vaak ook al.



Hier is de relatie meer broer en zus dan man en vrouw. Ligt volledig bij mij. Ik heb totaal geen behoefte aan lichamelijk contact. Vind alles "vies" en heb nooit zin. Dit was voor de zwangerschap al een beetje, maar ging steeds beter (met als resultaat Robin) tijdens de zwangerschap voelde het helemaal niet meer goed om te sexen, en is sindsdien ook niet meer gebeurd. Het is heel erg. We zijn een jaar getrouwd en we hebben nog geen sex gehad. Ik mis het ook geen seconde en heb godzijdank een hele fijne partner die het me niet kwalijk neemt. Maar het moet natuurlijk wel veranderen, maar ontwijkend gedrag is makkelijker..



Veerle je huis wordt echt een huis!! Gaat zeg!



Cahuita spannend maandag de uitslag!



Ks wel goed om af en toe toe te geven aan je gevoel en je daarna weer te vermannen! Een echte vriendin zou het ook niet erg vinden als je even afstand neemt en weer contact zoekt als jij er aan toe bent.



@geluk toewijen; wat jesje ook zegt, soms ziet het er bij mensen zo uit dat alles ze toe komt waaien en ze nergens voor moeten knokken (helaas zijn er altijd wel een paar die dat idd niet hoeven of het nie zien)

Hier weet ik dat er een paar "vriendinnen" altikd jaloers op ons zijn, "gaan ze weer naar Amerika, weer een iPad of dure tas" ... Ja we hebben wel eens een centje over, of een gadget omdat manlief er een artikel erover moet schrijven. Maar dat betekent niet dat alles ons aan komt waaien, we werken heel hard, maar we genieten ook heel erg van ons leven en ziet altijd de positieve kanten van in.



Robin is volgende week 9 maanden. Woensdag is hij langer uit m'n buik dan erin. Dat vind ik zo raar! Het begint nu echt een ventje met een eigen willetje te worden. Hij kan driftig worden (vooral snachts als hij niet wil slapen pff) kan grapjes met je uithalen, kan dingen zelf willen, z'n speen zelf in z'n mond stoppen (en er weer uithalen) staan als je hem neer zet, zitten (nog niet zelf gaan zitten, maar als je hem neer zet zit ie prima) tijgeren, kleurboeken onder de tafel vandaan jatten, dansen als de deurbel gaat enz. Het is een schurk en een boef en het blijft ongelooflijk dat manlief en ik samen zo een persoontje gemaakt hebben

Bedankt prinsesje! Voelt ook meer en meer als een (toekomstige) thuis.

Seksprobleem: is net niet zo dat hoe langer het geleden is hoe minder zin je er nog in hebt? Heb ik een hele tijd gehad. Is bij mij veranderd door geen pil meer te nemen en het moeten initiatief nemen owv willen zwanger worden. Doordat het moest, gebeurde het vaker en leerden we elkaar op dat vlak beter kennen en werd het ook beter. Kan dus helpen om jezelf een tijdje te "verplichten".

Wat fijn dat je je baby (van 9 maand geleden) naar een echt ventje ziet evolueren!

Precies Veerle, nu moeten we ook echt weer een drempel over, vandaar dat ik een weekendje weg wil (zit er helaas tijd en centjes wijs even niet in) denk dat we weer moeten gaan "daten"

Hey meiden, ik lig eigenlik al in bed, met teveel wijn achter de kiezen van heel gezellig bezoek die eindeloos zijn blijven plakken. (de kopers van ons oude huis).



Kan hetnniet laten toch heel ff te reageren. Ik zie mezelf als een van die mensen die alles komt aanwaaien. Vroeger niet, nu wel. Tja, wat kun je erover zeggen? Het is heel veel mazzel en een gesternte dat geen goed geheugen heeft voor angsten of verdriet. En da's uiteindelijk ook mazzel. Reuze oneerlijk allemaal.



Viev, je vhaal gaat me zo aan t hart. Ik kan me voorstellen dat je heel erg geschrokken bent van zijn bekentenissen. Het is goed dat het mu wel gezegd is. Voor hem zal de spanning wat verminderen omdat de drukvan het doen alsof ervanaf is, waardoor er weer rumte is voor andere gevoelens. Voor jou omdat je nu eindelijk erkenning krijgt voor datgene wat je al die tijd gevoeld hebt, maar jullie. Beide niet onder ogen zagen.

Voor depressieve mensen is het heel moeilijk om ruimte te hebben voor anderen. Hij zit nu zo opgesloten in zichzelf. Dat betekent niet dat hij niets voelt voor jou of Sofie, maar vooral dat hij niet bij dat gevoel kan nu.

Ik weet niet of dat bij jullie aan de orde is nu, maar waak ervoor om zijn woorden al te letterlijk te nemen: Wat iemand zegt en wat diegene bedoeld zijn twee verschillende dingen.



Pff, ik moet echt kappen nu, mijn luiken slaan dicht.



Xxx

Je hebt gelijk Crunch, de woorden komen harder binnen dan ze in werkelijkheid bedoeld zijn, dat weet ik zeker. Hij doet ook echt z'n best nu, doet allerlei dingen voor in huis, vraagt me steeds of ik niets nodig heb, koppie thee ofzo, dus daaruit maak ik op dat hij heus van me houdt en aan z'n gevoel voor Sofie twijfel ik al helemaal niet. Hij kan er gewoon niet bij. Ik hoop zo verschrikkelijk dat de therapie hem iets gaat opleveren Ik geef het absoluut nog niet op, maar mèn, wat is het soms zwaar!!



Veerle, mooie plaatjes inderdaad van je huis, wat heerlijk dat het nu richting 'af' gaat. Wat een tijd zul je over hebben!!



Prinsesje: seksverhaal is herkenbaar, maar inderdaad: het vaker doen is ook vaker zin krijgen, zo werkt het gewoon. Het is op een gegeven zó'n drempel!! Had je in eerdere relaties ook nooit zin in seks? Lijkt me ook moeilijk voor je man, maar je hebt er volgens mij wel eerder over geschreven, was het niet zo dat hij het evt. ook buiten de deur mag doen? Of heb ik dat verkeerd onthouden?



Over mensen bij wie alles komt aanwaaien, of waarbij althans die schijn wordt gewekt: ik heb er geen last van. Zoals ik al eerder schreef: het geluk of ongeluk van een ander zegt niets over mijn eigen geluk. Het kost alleen maar (negatieve) energie om je op een ander te focussen die het misschien iets beter heeft dan jij (van de buitenkant, want je weet nooit hoe iemand zich écht voelt, kijk maar naar ons perfecte plaatje!). Daarnaast denk ik altijd: 'zou ik gelukkiger zijn als het bij die persoon níet zou lukken?' Dus: omdat ik niet zwanger kon worden, mochten die anderen dan ook niet zwanger worden? Dus geen lieve babietjes er meer bij, iedereen verdrietig. Ik heb liever blije mensen om me heen, dan mensen met verdriet. Maar goed, dit is heel kort door de bocht en helemaal geen aanval op mensen die dit anders zien of voelen hoor! Maar misschien helpt het om te relativeren. Boven alles staat dat niet zwanger worden pijn doet en dat het dan soms moeilijk is dat het bij anderen wél lukt. Het scheelt denk ik wel een boel als de ander met je meeleeft. Je hebt van die mensen die maar blijven blaten dat het in één keer gelukt is, pfffff, zo vermoeiend en onnodig! Fijn voor je denk ik dan, maar moet de hele wereld dat weten??



Ik heb vannacht in ieder geval heerlijk geslapen en zie de wereld weer ietsje zonniger. Ga straks naar Texel en blijf lekker een nachtje bij m'n ouders slapen, heb morgen een dagje vrij genomen. Vanmorgen ging ik Sofie ophalen en ze was zo vrolijk aan het doen en zo fijn bij me aan het drinken en ik besefte me dat ik boven alles gewoon zó ontzettend gelukkig met haar ben. Wat er ook gebeurt, welke kant het ook opgaat, ik ben dol op haar en ben intens dankbaar dat ze er is!!

Viva jouw verhaal vind ik echt heel erg. Het enige wat ik kan zeggen na wat ik het afgelopen jaar heb gemerkt is dat je soms wel wil maar gewoon niet kan. Ik denk inderdaad ook dat het gevoel van je vriend er nog wel is, maar dat hij er niet bij kan. Ik hoop dat het binnenkort beter gaat.



Voor je verhaal dat het bij andere er mooier uit ziet. Normaal heb ik hier ook niets mee alleen nu wel. Omdat er in mijn direkte omgeving in een korte periode veel mensen zwanger zijn geworden en mij lukt het niet ontkom ik er niet aan. Op dit moment wordt ik waar ik ook kijk me dit feit geconfornteerd en mij zo het dus echt wel helpen als andere ook met deze problemen zitten. Ik heb dadelijk geen vriendinnen en kennissen die geen kinderen hebben en dit echt heel zeer.

WAt trouwens ook erg zeer doet zijn opmerkingen als het heeft een rede waarom dit gebeurt, ik gun het je zo terwijl zij al hoog zwanger zijn, maar uiteindelijk zo hun ook nooit met mij willen ruilen, dus het s allemaal zo makkelijk gezegd en ik heb er helemaal niks aan, wat ook nog zo een is je wordt er sterkter van of je kan het wel aan wat ander had je nietgehad of het komt echt wel goed. Ik kan echt boos worden als deze opmerking worden gebruik, want allemaal zijn voor mij zinloze woorden. Ik heb er helemaal niets aan deze woorden en heb tegenwoordig ook geen zin meer om daar naar te luisteren zo dat de andere persoon het op eze manier voor makkelijker maakt. Ik heb soms het voel ik ik mensen meer op hun gemaak moet stellenn dan ik steun aan hun heb. Om die rede heb ik ook geen zin meer om af te spreken met mijn zwangere vriendinnen. Ik zit de gehele tijd met een kut gevoel daar ten eerst omdat ik niet zwamger ben en te tweede ik hun moet gerust stellen wat hun komen alleen maar met de bovenstaande opmerkingen of met verhalen mensen waarbij het goed gekomen is. Dat laatste dien voor mij ook geen steun, want dat bied geen garantie voor mijn. Ik denk wel dat het goed komt bij ons maar ik zou alleen graag weten wanneer het dan zoveer is. In de tussentijd is het voor mij een lood zware tijd.



Veerle het is een mooi huis aan het worden.

Dankjewel Leoni!

Ben nu aan het twijfelen aan mijn badkamervloer en badkamermeubel. Vandaag in een teakmeubelzaak gaan kijken.



Ivm wat Viva zei over mensen die alle geluk lijken te hebben: het gaat niet om het niet gunnen denk ik. Sommige mensen hebben alle geluk en beseffen het niet, ze klagen. En ook: iedereen die wel zwanger wordt herinnert aan het feit dat we het zelf niet worden.

En wat Leoni zegt: mensen hebben altijd van die dooddoeners klaar die niet helpen, integendeel zelfs.

Het wordt tijd dat nog iemand zwanger raakt. Ik zal het niet zijn ... wie?

Bij mij en tegenwoordig ons is het bij een enkeling wel het niet gunnen. De vrienden van mijn vriend die afgelopen weekend vertelde dat ze zwanger zijn gun ik het echt niet. Als wij bij hun waren werd er namelijk alleen maar negatief over kinderen gesproken, niets maar dan ook niets was goed. Nu is zij leraars engels en wil eigenlijk wat anders doen omdat ze het niet leuk vind al de stomme vervelende kinderen, maar dat lukt niet met haar studie. Het kwam voor ons dus als een hele verrassing dat hun zwanger zijn. Hun gun ik het dus echt niet. Ik hoop voor het kind dat ze tegen hem of haar wel wat postiever staan.



Veerle ik bied mijzelf wel aan om deze maand zwanger te worden.



heb trouwens het hele weekend bijna alleen zitten huilen omdat het allemaal niet wil lukken. Nu er ook nog 6 om mij direkte omgeving zwanger zijn wordt ik nog harder met mijn neus op de feiten gedrukt.



Ik ga nu iets zeggen en niemand moet dit persoonlijk aantrekken, maar ik ben er inmiddels wel achter dat zolang je nooit in deze situatie heb gezetten je ook niet weet hoe het voelt. Het is zoveel zwaarder en moeilijker dan ik ooit had verwacht. Ik heb toen mijn vriendin door dit traject ging haar gesteund waar ik kon, maar ik heb echt geen idee gehad hoe zwaar het is op sommige momenten. Het zwaarste vind ik het niet zo zeer dat ik niet zwanger wordt, maar wel dat iedereen om mijn heen het wel wordt. En als mensen dan zeggen maar het is hun grootste wens en dit moet het recht vaardige voor mij dat hun zwanger worden en ik niet. Of het mijn grootste wens niet is. Sorry maar het lucht mij op dit moment op om het van mij af te schrijven, dus dat doe ik ook.



Vanaf woensdag wordt ik weer postiever aangezien ik dan prikles heb en weet wanneer ik de echo's en ongeveer mijn insimunatei krijg. Dan heb ik weer wat om naar uit te leven. Nu maar hopen dat het raak is, want anders moet ik wachten tot volgend jaar voor de 2 keer. In december doen ze bij ons niets tussen kerst en oud-nieuw.

Ik vind jullie allemaal top wijfen!

Moest ik even kwijt:)

Goedemorgen,



Poeh, heftig . Ik kan me wel voorstellen dat het je steekt wanneer anderen zwanger worden en jij niet. Heb het zelf ervaren met mn vriendin, vond ik ook even heel moeilijk. Maar iemand iets niet gunnen, en dan niet een nieuwe auto of een ander huis maar zoiets wezelijks als een kind, poeh, gelukkig herken ik die gevoelens niet. Ik vind dat wel heel heel erg heftig zeg maar. Ik ken ook mensen bij wie alles lijkt mee te zitten. Fijn voor ze. Mijn moeder zei altijd: kijk altijd naar mensen die het minder/slechter hebben dan jijzelf, nooit naar degenen die het zogezegd beter hebben. Is makkelijker gezegd dan gedaan misschien maar mij helpt het wel. Als ik anderen iets niet zou gunnen dan zou ik wel aan de gang kunnen blijven met mn geen ouders hebben, geen broers en zussen, zelfs geen familie en dan ook nog eens niet zwanger kunnen worden.





Wij hebben vanmorgen weer een bezoek aan de ferti-arts gebracht. HSG was helemaal goed, zag er mooi uit, geen rare dingen. Maar mn hormoonhuishouding ligt op zn gat. Heb nu een receptje voor een hormoonkuur meegekregen en moet dan vanaf dag 3 tm 7 een pil slikken. Ik bel meteen het ziekenhuis zodra ik ben begonnen met slikken en dan wordt er een nieuwe samenlevingstest ingepland. Blijkbaar hecht "ons" ziekenhuis daar toch wel wat waarde aan. We gaan nu 3 cycli hormonen gebruiken en dan wordt er gekeken of mn eitjes goed rijpen. Ik vroeg of we niet met IUI moesten beginnen maar daarop antwoordde de arts: ben je mal, helemaal niet nodig. Ik ga er vanuit dat we uiteindelijk wel in de IUI-molen terecht komen hoor. Eerst maar even dit.



Barstende hoofdpijn en straks werken, bah.



Ik wens iedereen hier heel veel sterkte met alles en een dikke knuffel!

Cahuita fijn dat de HSG goed was. Bij ons in het ziekenhuis doen ze ook een versie van IUI waar je thuis mag sexen op een bepaald moment. Dit doen ze als het bij de man helemaal goed is en bij de vrouw wat problemen zijn met de eisprong/hormonen. Ze zorgen er dan voor dat je precies weet wanneer je eisprong is en dat je weet wanneer je sex moet hebben. Hierbij hebben ze goede resultaten omdat sommige dit fijner vinden. Wij hebben hier niet voor gekozen omdat 1 mijn vriend zijn sperma het waarschijnlijk beter doet als het gewassen is en 2 de stress om op tijd te sexen is voor ons normale sex leven niet echt goed.



Ik moet misschien het niet gunnen iets nuawaner(weet niet hoe je het schrijft). Ik gun het hun nu niet als wij eenmaal zwanger zijn maakt het denk ik niet meer uit. Dan nog steeds hoop ik wel dat ze een stuk postiever zijn over hun kind dan over het kind van een ander, maar dan gun ik het ze het wel. Wat ik nu zien is dat mensen in mijn omgeving die er a makkelijk over denken(en voor mij ook vrij bot zijn als het gaat om zwanger worden) en b toch al veel in hun schoot krijgen geworpen heel snel zwanger worden.

Het kijken naar ander die het slechte hebben zijn er in mijn omgeving niet. Ik ben namelijk dadelijk de enige die zonder kind zit en niet zwanger is. Al het materiele kon en kan mij eigenlijk niet veel schelen. Hier heb ik nooit naar gekeken en zal het ook niet snel doen. Als ik echt iets wilde hebben spaarde ik daarvoor en werkte meer of zoiets. Dit heb ik altijd zelf in de hand gehad en dit helemaal niet. Ik ken wel mensen bij wie het langer heeft geduurd voordat ze zwanger werden, maar deze hebben immers allemaal een kind. Dit kan voor sommige een steun zijn, maar voor mij niet. Het geeft mij namelijk geen garantie om ook zwanger te worden.

Mijn vriend is trouwens tegenwoordig de postieveling bij ons. Hij gaat er vanuit dat we bij de 1ste poging zwanger worden.

Het is weer een zwaar verhaal, maar dat blijft het wel even.

Ik snap wel wat je bedoelt Leonie maar het leven bestaat natuurlijk niet alleen uit een baby krijgen. Je weet echt niet precies wat er in de keuken van een ander speelt en wat iemand zn verdriet is zeg maar. Een baby maakt echt niet alles goed. Het is belangrijk om te kijken naar wat je wel nog hebt en niet naar wat je niet hebt. Ookal weet ik best dat dat bij een onvervulde kinderwens hartstikke moeilijk is! Je maakt het jezelf zo zwaar op deze manier en dat lijkt me ook niet handig wanneer al je energie uitgaat naar dat soort gedachten. Snap je wat ik bedoel?



Thuis IUI heb ik nog nooit van gehoord. Ik vind het wel typisch dat jij het over keuzes hebt qua behandling. Is dat bij nog meer meiden het geval ? Wij hebben niet echt een keuze, volgen de behandeling zoals ie wordt aangeboden.